چهارشنبه ۲۹ آذر به روز شد |
درایران آب سربالامی‌رود که عده ای آواز می‌خوانند |
|
|
مافیای ثروت و قدرت که خون مردم ایران را سالهاست در شیشه کرده، از تصمیماتی بو برده که حدس می زند مقدمه چیدن پر و بال آنهاست. آنها معنای تشکیل وزارت بازرگانی، لغو قراردادهای کار و الزامی شدن استخدام کارگراران قراردادی، گرفتن گلوی برخی بانکها، بستن کمربند مالیاتی به دور کمر بنیادهای اقتصادی و سلسله تصمیمات مشابه را میدانند. و لابد بسیار بیشتر از آنچه ما حدس می زنیم و یا حتی نشانه های آن را می شنویم. آنها خیلی بیشتر از دیگران میدانند که سیاست خارجی با سیاست داخل در پیوند است و اگر سیاست خارجی بصورت راهبردی در جهت شرق سرعت بگیرد، تحول در داخل کشور، برای همسو سازی و همسو شدن دو سیاست داخلی و خارجی ناگزیر است. با پیش بینی چنین سمت گیری که قطعا اطلاعات مربوط به آن را از درون حاکمیت دارند، بسیج خود علیه سیاست خارجی را بیش از گذشته متمرکز کرده اند. آنها بسیار هوشیارانه می دانند که اتحاد اقتصادی و نظامی با چین و روسیه، هر اندازه بیشتر و عمیق تر شود، محاصره آنها در داخل کشور جدی تر خواهد شد. به همین دلیل، تمام امکانات خود در رسانه های داخلی را تشویق کرده و حتی ماموریت داده اند که آتش روسیه ستیزی و چین ستیزی را تندتر کنند و هیچ سوژه و بهانه ای را در این مسیر از دست ندهند که اوضاع می رود که علیه آنها خراب شود. برای آنها کوچکترین اهمیتی ندارد که اگر امروز پشت جبهه ایران خالی شود، فردا با ایران همان خواهند کرد که امروز با غزه می کنند و خیال آن را برای یمن دارند. حتی با بمب تاکتیکی اتمی. بقول مولانا "صد که آمد نود هم نزد اوست". وقتی چنین شد، تکلیف عراق و لبنان هم از پیش معلوم است. آنها فکر می کنند که حتی اگر امریکا ایران را هم تقسیم کند، لابد تکه چرب و نرمش را به آنها میدهد، غافل از آنکه پوست گوسفند نذری را هم نمی بخشند. در چارچوب همین پیش بینی است که روسیه ستیزی از سه روز پیش و بدنبال یک اظهار نظر هوائی در یک کنفرانس اسلامی از سوی وزیر خارجه روسیه، شتابی جنون آسا در رسانه های داخلی به خود گرفته و از خارج از کشور هم تلویزیون فارسی زبان بی وقفه آن را تائید و تشویق می کنند. کار از مقاله نویسی و تفسیر نگاری در رسانه ها فراتر رفته و روز گذشته، بنرهایی با عنوان "جزیره ابوموسی؛ جمعیت ۸۸ میلیون" مقابل سفارت روسیه نصب شده است. کسانی که در امارات متحده (دوبی و ابوظبی) دفتر تجاری دارند، بجای اینکه مقابل سفارت امارات از این بنرها برپا کنند، به سیاهی لشکرشان دستور داده اند که آن را در مقابل سفارت روسیه برپا کنند. اجدادشان دیگ پلو را در سفارت انگلیس بار گذاشتند و متحصن شدند و امروز در مقابل سفارت روسیه بنر هوا کرده اند. دراین آشفته بازار، آقای زیدآبادی هم فیلش یاد هندوستان کرده و روز گذشته به بهابه بی حجابی همسر انگلیسی بشار اسد رئیس جمهور سوریه نمک روی زخم دل آنهائی ریخت که مخالف حضور نظامی ایران در سوریه و مقابله با لیبی شدن سوریه و حاکمیت داعش بر سوریه بودند و هستند. بخوانید این تازه شدن زخم کهنه آقای زیدآبادی را با همه داعیه های ملی مذهبی که دارد: «بشار اسد رئیس جمهور سوریه، دوست وفادار و نزدیک جمهوری اسلامی است. با آنکه مسلمان است اما همسرش اهل حجاب نیست. با همین وضعیتی که در تصویر دیده می‌شود، در ملأعام حضور پیدا می‌کند. راستش خیلی دوست دارم بدانم که قائلان به تحمیل حجاب در ایران، نظرشان در بارۀ حجاب همسر بشاد اسد چیست؟ آیا این سطح از حجاب به نظرشان شرعی است؟ اگر شرعی نیست، چطور با خانواده‌اش پیمان اخوت بسته‌اید؟ اگر گفته شود که پیمان دوستی و اخوت، ربطی به سطح حجاب ندارد، پس چرا نسبت به زنان کشور خودمان این تساهل را به خرج نمی‌دهید؟» این نوشته ها خنده آور نیست، بلکه درد آور است. درد آور است به آن جهت که مطبوعات و رسانه های ایران دراختیار نویسندگان این چرندیات است و آنها خود را مقابل آینه خانه شان حسنین هیکل دوران می بینند. (حسنین هیکل معروف ترین روزنامه نگار و سردبیر روزنامه الاهرام مصر بود که معروف ترین روزنامه جهان عرب است. او رابطه ای نزدیک با جمال عبدالناصر رهبر مصر داشت و در آستانه پیروزی انقلاب ۵۷ با آیت الله خمینی مصاحبه کرد.) |
