افت و انداز. [اُ ت ُ] (ترکیب عطفی، اِ. مص مرکب) عبارت از حرکات خوش آینده کردن است. (آنندراج ) (بهار عجم)
اُفت و اَنداز بُتی را بَنده ام
کز سُرینش نشئه ٔ کان می چکد

ملا فوقی یزدی (از آنندراج)