طُغْرُلِ اَحراری، محمدنقیب‌خان (۱۸۶۵ـ۱۹۱۹)
| محمدنقیب‌خان طُغْرُلِ اَحراری | |
|---|---|
| زادروز |
1865م |
| درگذشت | 1919م |
| ملیت | تاجیکستانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | سمرقند و بخارا |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| آثار | دیوان طغرل احراری (دوشنبه، 1916)؛ گیاه مهر (دوشنبه، 1986)؛ کاروان محبت (1990) |
| گروه مقاله | ادبیات سایر کشورها |
شاعر تاجیک. تبار طغرل به عبیدالله احرار می‌رسید. علوم رایج روزگارش را در سمرقند و بخارا آموخت. پس از اتمام تحصیلات، به زادگاهش بازگشت. پس از پیروزی بولشویک‌ها به آن‌ها پیوست، اما به‌دست سربازان سرخ کشته شد. در آغاز نقیب تخلص می‌کرد، اما بعدها تخلص طغرل را برگزید. در غزل پیرو بیدل دهلوی و در قصیده پیرو انوری و خاقانی بود. شعر طغرل پیوند شعر نوی تاجیک پس از فروپاشی فئودالیسم با شعر کهن آن سامان است. از آثارش: دیوان طغرل احراری (دوشنبه، ۱۹۱۶)؛ گیاه مهر (دوشنبه، ۱۹۸۶)؛ کاروان محبت (۱۹۹۰).
