محاسبه های غلط امریکا بر محور شکست روسیه در اوکراین مقاله ای از "جفری دی ساکس"
جفری دیوید ساکس یک اقتصاددان آمریکایی است و از سال 2002 به عنوان مشاور ویژه اهداف توسعه هزاره خدمت کرده است. او مدیر شبکه راه حل های توسعه پایدار سازمان ملل و مدیر موسسه زمین در دانشگاه کلمبیا است.   دیدگاه‌های نومحافظه‌کاران در جنگ اوکراین بر این فرض نادرست استوار است که ایالات متحده به دلیل برتری نظامی، مالی، فناوری و اقتصادی، قادر است شرایط خود را در هر منطقه از جهان دیکته کند. در حالیکه از دهه 1950، ایالات متحده تقریباً در هر درگیری منطقه ای که در آن شرکت داشته، شکست خورده است. با این حال، در «نبرد برای اوکراین»، نومحافظه‌کاران آماده بودند تا با گسترش ناتو با اگاهی بر مخالفت شدید روسیه، رویارویی نظامی را با روسیه برانگیزند، و معتقد بودند که روسیه با تحریم‌های مالی آمریکا عقب‌نشینی می‌کند و از ناتو شکست خواهد خورد.  مؤسسه مطالعات جنگ (ISW)، یک اندیشکده نومحافظه کاری به رهبری کیمبرلی آلن کاگان (و با حمایت پیمانکاران دفاعی مانند جنرال داینامیکس و ریتون)، همچنان به وعده پیروزی اوکراینی ها ادامه می دهد. اما حقایق روی زمین چیز دیگری را نشان می دهد. تحریم‌های اقتصادی غرب تأثیر منفی کمی بر روسیه داشته است، در حالی که تأثیر بومرنگ آن بر سایر نقاط جهان بسیار زیاد بوده است. علاوه بر این، توانایی ایالات متحده برای تامین مهمات و تسلیحات اوکراین به دلیل محدودیت های ظرفیت تولید ایالات متحده و اختلال در زنجیره تامین بشدت محدود شده است. البته ظرفیت صنعتی روسیه چندین برابر از اوکراین بیشتر است. تولید ناخالص داخلی روسیه قبل از جنگ حدود ده برابر اوکراین بود و اوکراین بیشتر ظرفیت صنعتی خود را در نتیجه جنگ از دست داد.  محتمل ترین نتیجه نبرد کنونی این است که روسیه بخش اعظم اوکراین را تصرف خواهد کرد و شاید اوکراین را محصور در خشکی یا تقریباً محصور در خشکی کند. ناامیدی براثر تلفات نظامی و پیامدهای رکود تورمی پس از جنگ و تحریم ها در اروپا و ایالات متحده افزایش خواهد یافت. اگر یک عوام فریب جناح راست در ایالات متحده به قدرت برسد (یا در مورد ترامپ به قدرت بازگردد) و وعده بازگرداندن شکوه نظامی محو شده آمریکا از طریق تشدید خطرناک تنش را بدهد، پیامدها می تواند ویرانگرتر باشد. راه‌حل واقعی پایان دادن به توهمات نومحافظه‌کاران در 30 سال گذشته و بازگرداندن اوکراین و روسیه به میز مذاکره است، در حالی که ناتو متعهد ‌شود که تعهد خود را نسبت به عدم گسترش به شرق - شامل اوکراین و گرجستان - حفظ کند. (این مقاله بر محور نکات اصلی مطرح شده در آن خلاصه شده است)