کوچه «صد تومنی‌ها» در محله عودلاجان نیز جزو محدوده‌های اشرافی محسوب می‌شدند. چون در این کوچه اشخاص متمولی زندگی می‌کردند که قدرت خرید خانه‌های صد تومنی را داشتند. خانه‌های هزار ریالی و گرانی که در بین مردم ضرب‌المثل شده بود که هر کسی پول زیادی داشت و در خانه‌های اشرافی زندگی می‌کرد می‌گفتند که فلانی اهل کوچه صدتومانی است. بیشتر اهالی کوچه صد تومنی‌ها تاجران بازار بودند که فاصله چندانی هم با بازار تهران نداشتند و گاهی با پای پیاده و سوار بر الاغ به بازار می‌رفتند و فقط حساب و کتاب می‌کردند و بعدازظهرها با جیب پر پول به خانه‌های بزرگ اشرافی‌شان بازمی‌گشتند.