۱۲ اسفند ۱۴۰۲

pyknet100@gmail.com

حزب و برنامه دو دستآورد بزرگ انتخاباتی که دیروز تمام شد           انتخابات مجلس دوازدهم، جدا از این که چگونه برگزار و در واقع مهندسی شد و چه کسانی وارد آن شدند، دو دستآورد مهم داشت. نخست این که بحث بر سر داشتن برنامه و فاقد برنامه بودن نامزدهای انتخاباتی عمومی شد و دوم این که بدون داشتن احزاب واقعی و دارای برنامه اقتصادی و سیاسی منسجم هیچ انتخاباتی هویت واقعی نمیتواند داشته باشد. حتی انتخابات ریاست جمهوری و یا انتخابات شوراهای شهرها. دوران لیست سازی و لیست بازی و یارگیری گذشته است. این بحثی  است که اکنون پس از اولین انتخابات مجلس و اولین انتخابات ریاست جمهوری که مرحوم الوالحسن بنی صدر نامزد آن بود دوباره آغاز شده است. این صفحه اول روزنامه اطلاعات مربوط به دوران کارزار انتخابات ریاست جمهوری است. دورانی که آیت الله خمینی بدلیل سکته قلبی از قم به بیمارستان قلب تهران منتقل شد و پس از انتخابات و پیروزی ابوالحسن بنی صدر، مراسم تحلیف او در بیمارستان قلب با حضور آقای خمینی برگزار شد. بر همین اساس، این مقاله عباس عبدی تحلیلگر سیاسی که روز گذشته منتشر شد، متاثر از همین بحث در جامعه بود. او نوشت: درباره این انتخابات، اساسا هیچ گروه و فردی برنامه‌ای ارایه نکرد. برنامه مستلزم این است که بگویند مشکل اصلی مملکت چیست و برای برون‌رفت از این مشکلات چه برنامه‌ای دارند؟ مجلس باید شامل ۲ یا ۳ شخصیت حقوقی و حزب باشند و راهکار بدهد و مردم هم بدانند به چه چیزی قرار است رای بدهند.  اما دیدیم که هیچ خبری از برنامه‌ کاندیداها نبود، چون رقابت حزبی نداریم، بلکه افراد هستند که می‌آیند. فرد به ‌تنهایی نمی‌تواند تصور روشنی از مشکلات کشور و راه حل‌هایش داشته باشد. حتی اگر هم داشته باشد به تنهایی قادر نیست این کار را انجام دهد. هنوز اجماع روشنی نداریم که مسایل و مشکلات کشور چیست؟ اراده تعیین‌کننده برای حل آن باید داشته باشیم.