تنگه ٔ بغرا. [ ت َ گ َ / گ ِ ی ِ ب َ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از برگ بغرا است. (از برهان) (آنندراج ). رشته ای که بدان آش بغرا می سازند. (ناظم الاطباء):
قلیه صراف است و روغن مشتری
در میانْشان تنگه ٔ بغرا خوش است.
بسحاق اطعمه.