برم
بفتح با و سکون راء مهمله و میم صاحب تحفه نوشته که مؤلف مغنی
شکوفه ام غیلان می داند و مؤلف جامع بغدادی شکوفۀ درخت خارداری بزرک بقامت اثل و بزرک
تر از ان و برک آن مانند برک خاری که خرنوب ثمر آن است و کل آن صوفی بمقدار زعرور و
زرد با سفیدی آمیز و با عطریت رائحه دانسته
افعال و خواص آن
مفرح و مطیب نفس و تازۀ آن با لزوحت و منوم و بغدادی نوشته
که حکایت کرد برای من شخصی که وثوق بقول او بود که خشک آن حابس بطن و تازۀ آن مسهل
و در عراق آب مقطر آنکه عبارت از عرق آنست بجهت خوشبوئی و تفریحی که دارد در عطریات
مستعمل است و در طب غیر مستعمل و آن را صمغی است و بعضی اطبای عرب حکایت کرد برای من
که آن بجهت سرفۀ مزمن نافع است و بجهت نفث الدم با ماء فاطر مکی که دم الاخوین است
مفید و صاحب تحفه نوشته که کویند عرق آن در خواص مانند عرق بیدمشک است
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
/////////////
برم
پژم نیز گویند شکوفه مغیلان است و در قوت
مانند بیدمشک بود
اختیارات بدیعی
&&&&&&&
برنج کابلی . [ ب ِ رِج ِ ب ُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) تخمی
است دوائی و آن کوچک و بزرگ می باشد و کوچک آن بهتر است و رنگ آن مایل به سرخی است
. (از برهان ) (از آنندراج ). معرب برنگ کابلی است . (از فهرست مخزن الادویة). ابرنج
گویند و برنق ، به پارسی برنگ گویند. (از اختیارات بدیعی ). دانه ایست که از هند آرند
بقدر ماشی با نقطه های سیاه و سپید مدور و املس ، بی بوی و در طعم آن تلخی باشد، در
طب بکار رود، و شیخ الرئیس در قانون مکرر این نام را آورده است . (یادداشت دهخدا).
گیاهی است از رده ٔ دولپه ایهای پیوسته گلبرگ که تیره ٔ مخصوصی را بنام
برنگها تشکیل میدهد و در حدود 65 نوع از این گیاه شناخته شده که تمامی در نواحی گرم
آسیا و آفریقا و شمال استرالیا میرویند. این گیاه دارای شاخه های دراز و پیچنده با
برگهای تخم مرغی شکل نسبةً طویل و گلهای سفید خوشه ایست . میوه هایش قرمز و گرد و کوچک
و تندمزه است و از این جهت گاهی بعنوان تقلب و غش در دانه های فلفل مخلوطمی کنند. در
تداوی دانه های این گیاه را برای درمان اقسام کرمهای کدو مصرف می کنند. (از فرهنگ فارسی
معین ). برنگ کابلی . و رجوع به بِرَنج و برنگ کابلی شود.
////////////////
برنک کابلی
بفتح با و راء مهمله و سکون نون و کاف فارسی و فتح کاف و الف
و ضم با و کسر لام و یاء نسبت اسم فارسی است معرب آن برتق و برنج است و بهندی بابرنک
نامند
ماهیت آن
دانۀ است کوچک مدور سیاه املس از فلفل ریزه تر و مغز آن سفید
و با اندک تلخی و رائحۀ آن تند به حدی که محرور المزاج را کاه باشد که رعاف عارض کردد
از استشمام کوبیدۀ آن و یا رسیدن کرد آن بدماغ در حین کوبیدن و آن دو نوع است بزرک
و کوچک رنک بزرک آن سیاه آمیخته با سفیدی و کرم تر و مقئ و کوچک آن مائل بسرخی و این
قوی و بهتر است در دفع کرم معده و حب القرع و مستعمل مغز مقشر آن است
ص: 406
طبیعت آن
در آخر و دوم کرم و خشک و بعضی در سوم و بعضی در اول کرم و
خشک کفته اند و این قول بسیار ضعیف است
افعال و خواص آن
مخرج و مسهل بلغم غلیظ و سودا و اخلاط لزجه از مفاصل بقوت
و مجفف رطوبات و قروح و مخرج اقسام کرم معده و امعا خصوصا حب القرع حتی آنکه استیصال
و اخراج کیسۀ آن می کند و رنک بول شارب آن مانند بقم می کردد مقدار شربت آن تا سه درهم
که کوفته و پیخته با شیر تازه دوشیده آمیخته بیاشامند مضر امعا مصلح آن کثیرا بدل آن
بوزن آن ترمس و نیم وزن آن قنبیل است و بوزن آن نیز کفته اند.
//////////////
برنگ کابلی
برنگ کابلی Embelia و Embely currants نام فارسی: برنگ کابلی نام عربی:
«برنج» و «برنق» نام انگلیسی: Embelia و Embely
currants نام محلی: نام فرانسوی: دانه گیاه Semence
dʼ embelia ribes و گیاه Embelia و Ribelier نام علمی: Embelia
ribes Burm. f. نام در کتب طب سنّتی: برنگ کابلی مترادف: خانواده: Myrsinaceae جنس:
مشخصات و ویژگی ها
گیاهی است پایا با ساقه‌های چوبی. میوه‌های آن سخت، کوچک،
مدور به رنگ قرمز تیره در ابعاد کوچک‌تر از فلفل، گوشتی و به شکل خوشه است. به هندی
آن را «ببرنگ» گویند.
////////////
برنج کابلی، birinj-I kābilī،"برنج
کابل" (embelia ribes). در سنسکریت vidanga
(بسنجید با T‛oung Pao, 1915, pp. 282-288; 1916, p. 69).
بهشناخت دو سویه ایران و چین باستان (ساینو-ایرانیکا)
////////////
Embelia ribes
From Wikipedia, the free encyclopedia
Embelia ribes
|
|
 |
|
Embelia ribes seeds
|
|
Kingdom:
|
|
(unranked):
|
|
(unranked):
|
|
(unranked):
|
|
Order:
|
|
Family:
|
|
Genus:
|
|
Species:
|
E. ribes
|
Embelia
ribes (
Devnagari : विडंग, Gujarati : 'વાવડીંગ' ), commonly known asFalse
Black Pepper, White-flowered Embelia, Vidanga, Vaividang,
or Vai Vidang ,Vavding,[1] is a species in
the Primulaceae. It was originally
described byNicolaas Laurens Burman in his 1768
publication, Flora Indica.[2]
It
is widely distributed throughout India. In Ayurveda, it is considered widely
beneficial in variety of diseases[3] and is also used
in homeopathy.[4] In India, it is one
of the widely and commonly used Ayurvedic herbs.
·
Carminative: Either prevents
formation of gas in the gastrointestinal tract or facilitates the expulsion of
gas[medical citation needed]
·
Alexiteric: It is believed to be
useful in snake bite (resists poison),[medical citation needed] but it is not
sufficient antidote to the venom.
·
It is a common practice
to put a few berries of the plant in the milk that is given to young children
as it is believed to prevent flatulence.[citation needed]
·
Sushruta describes the fruit
as anthelmintic, restorative and tonic, and recommends their use along with
liquorice root, for the purpose of strengthening the body and preventing the
effects of age.[citation needed]
·
Vidhang fruit extract
has cestocidal activity[6] and has activity
against Ascaridia galli in infected fowl (Gallus domesticus).[7]
1. Jump up^ "Sorting Embelia names". Multilingual
Multiscript Plant Database. The University of Melbourne.
Retrieved 2009-08-11.
2. Jump up^ International
Organization for Plant Information (IOPI). "Plant Name Search
Results" (HTML). International Plant Names Index. Retrieved 13
October 2009.
5. Jump up^ A. S. Paranjpe
and G. K. Gokhale. Arch. Int. Pharm. Et ther., 42-II-1932. Missing or empty |title= (help)
6. Jump up^ Dama L.B and
Jadhav B.V. (1998). "Cestocidal activity of Vidhang fruit
extract". Riv. Di Parassitol. 15 (3): 249–252.
7. Jump up^ Dama L.B and
Kirdak R.V. (2002). "Effect of Vidhang seed extract against Ascaridia
galli in naturally infected fowls (Gallus domesticus)". Journal of
Parasitic Disease. 26: 48–49.
·
Information at website of
Central Council for Research in Homeopathy, under ministry of health and
welfare, Govt. of India [1] and, [2]
·
Jalalpure SS; Alagawadi
KR; Mahajanashetti, Shah BN; Salahuddin; Singh V; Patil J.K, In Vitro
Anthelmintic Property of Various Seeds Oils Against Pheritima posthuma, Indian
Journal of Pharmaceutical Sciences. 2007 Jan-Feb; 69(1): 158-0 [4]
·
Caldecott, Todd
(2006). Ayurveda: The Divine Science of Life. Elsevier/Mosby. ISBN 0-7234-3410-7. Contains a detailed
monograph on Embelia ribes (Vidanga), as well as a discussion of
health benefits and usage in clinical practice. Available online at http://www.toddcaldecott.com/index.php/herbs/learning-herbs/343-vidanga
 |
&&&&&&
برنوف . [ ب ُ / ب َ ] (ع اِ) گیاهی است و در مصر بسیار باشد. (از منتهی
الارب ) (از اقرب الموارد). درختی است قریب به درخت انار و پرشاخ ، و برگش شبیه به
برگ زعرور و از آن تیره تر و مزغب و رایحه ٔ او تند و بدبوی و شکوفه ٔ او مثل خوشه
و با زردی و وسط شکوفه ٔ او زغب دارد. (از تحفه ٔ حکیم مؤمن ). شاه بانگ* . (تذکره
ٔ داود ضریر انطاکی ). شابانگ . شابانج . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). آتش سگ . تس سگ . بنفشه
ٔ سگ . جمسفرم بری .ریحان الغزال . شاهفانج . شجره ٔ ابراهیم . شجره ٔ مریم . طیون
. قیصوم . رجوع به شباهنگ در همین لغت نامه شود.
* شابانک
. [ ن َ ] (اِ مرکب ) شافانج . (دزی ج 1 ص 714). دارویی است که آن را به عربی بنفسج
الکلاب خوانند و بشیرازی تس سگ گویند و معرب آن شابانج است علت صرع را سود دارد. (برهان
). گیاهی که در مصر به برنوف معروف است . (قاموس ). گیاهی است به مصر معروف به برنوف
. (منتهی الارب ذیل ش ب ک ). دارویی که در صرع استعمال کنند و در مصر برنوف گویند.
(ناظم الاطباء). عبس و رجوع به شابابک و شعوری ج 2 ص 126 ذیل شاهبانک شود.
////////////
شاهبانک و شاه‌بانج
غابانک نیز گویند و شابانک و شاه‌بانج
هم خوانند و آن بنفسج الکلاب بود که بعربی قسوة الکلاب گویند صاحب جامع گوید برنوف
است و هم او گوید شجره ابراهیم کوچک و هم او از قول غافقی گوید که نوعی از قیصوم بود
و از قول صاحب حاوی گوید حب شبرم است بری و مؤلف گوید که این اقوال خلاف است آنچه محقق
است بنفسج الکلاب بود که به شیرازی آن را پشه سگ خوانند و گرم و خشک بود در دویم و
صرع را سودمند بود و قطع آب عفن از دهان بکند خاصه کودکان را و محکم تحلیل ریاح بکند
از شکم ایشان و از رحم و قایم‌مقام مرزنجوش بود
صاحب مخزن الادویه می‌نویسد: در ماهیت
آن اختلاف است بعضی بنفسج الکلاب خوانند که بعربی قسوة الکلاب نامند و بعضی جمسفرم
بری و صاحب جامعه و نواب مرحوم برنوف دانسته‌اند و گویند شجر ابراهیم کوچک است و نیز
از قول غافقی نقل کرده که نوعی از قیصوم است و از قول صاحب حاوی که حب شبرم‌بری است
و صاحب اختیارات بدیعی گفته که اینها همه خلاف است و محقق آنست که بنفسج الکلاب است
که به شیرازی آن را پشه‌سگ گویند
اختیارات بدیعی
//////////////
برنوف
بفتح با و سکون راء مهمله و ضم نون و سکون واو و فا بفارسی شابابک نامند
که معرب آن شابانج است
ماهیت آن
درختی است قریب بانار و پرشاخ و برک آن شبیه ببرک زعرور و از ان تیره
تر و مزغب و رائحۀ آن تند و بدبو و شکوفۀ آن مانند خوشه و با زردی و وسط شکوفۀ آن زغب
دار
طبیعت آن
در دوم کرم و خشک
افعال و خواص ان
محلل و مجفف رطوبات و شکنندۀ بادهای غلیظ بارد و عصارۀ برک آن جهت صرع
اطفال و سیلان رطوبات از دهان و تحلیل راح و تقویت معده و تسکین درد احشای ایشان شربا
و نیل سائیده با آب آن بر مفاصل و اصداع و پرهای بیتی و کردن و شکم و کفهای دست و پای
ایشان مالیدن و بدستور خورانیدن مقدار یکدرهم عصارۀ برک آن محلول با لبن مرضعۀ ایشان
بچند دفعه جهت امراض مذکوره و ام الصبیان نافع و آشامیدن سه درهم از عصارۀ آن با یک
دانک جاوشیر مسهل قوی بلغم محترق بسوی سودا و دافع اوجاع حادث از ان است و یک مثقال
آن با یک حبه جاوشیر مسکن وجع قولنج مردان و زنان و مغص کل حیوانات که از سردی باشد
و سعوط عصارۀ آن با عصارۀ سداب و جندبیدستر و روغن بادام تلخ جهت جمود و نسیانی که
بیونانی ابلیمیس نامند و تنقیۀ دماغ سه روز متوالی و بوئیدن برک آن جهت تفتیح سدۀ منجرین
و اغشیه و دماغ و زکام و درور برک خشک آن جهت التیام قروح و ضماد آن بازفت جهت حزاز
نافع مضر امعا مصلح آن صمغ عربی بدل آن مرزنجوش مقدار شربت از عصارۀ آن تا سه مثقال
و از برک خشک آن تا دو درهم و نیم است
ص: 407 مخزن الادویه عقیلی خراسانی
///////////
برنوف، مصفای زردچوبه ای، شاه بانک
Inula conyza
به فارسی شاهبانک نامند؛ که معرب آن شابانج است.درختی است قریب به انار
و پر شاخه و برگ آن شبیه به برگ زعرور و از آن تیره‌تر و مزغب و رائحه آن تند و بدبو
و شکوفۀ آن مانند خوشه و با زردی در وسط شکوفۀ آن زغب‌دار.
طبیعت آن در دوم گرم و خشک است.
خواص عمومی آن حل کننده و خشک کننده رطوبت ها و بادشکن غلیظ است. عصارۀ
برگ آن در معالجۀ صرع و آبریزش دهان مفید و جهت بادشکن و تقویت معده و احشاء اطفال
مؤثر است. در ترکیب با داروهای متناسب طبق دستورات علاوه بر موارد درمانی فوق مسهل
قوی بلغم سوخته متمایل به سودا و دافع تمام دردهایی است که از سودا در بدن او به وجود
می آید. درد قولنج را تسکین داده و دلپیچه حیوانات را معالج و در پاک شدن بینی و زکام
مؤثر است
منبع
مخزن الادویه، تألیف مرحوم سید محمد حسین عقیلی علوی خراسانی شیرازی
//////////////
Inula conyza
From Wikipedia, the free encyclopedia
Inula conyza
|
|
 |
|
Kingdom:
|
|
(unranked):
|
|
(unranked):
|
|
(unranked):
|
|
Order:
|
|
Family:
|
|
Tribe:
|
|
Genus:
|
|
Species:
|
I. conyza
|
·
Inula conyzae
·
Conyza squarrosa L.
·
Inula vulgaris Trevis.
·
Jacobaea conzya (DC.) Merino
·
Inula suaveolens Jacq.
·
Aster conyzae Griess.
·
Aster pubescens Moench
·
Conyza vulgaris Lam.
·
Erigeron squarrosus Clairv.
·
Inula squarrosa (L.) Bernh.
·
Jacobaea conzyae (DC.) Merino
|
|
Inula
conyza,
known as ploughman's-spikenard,[2] is a species
of plant fromAsteraceae family that can be
found in Europe, North Africa, and the Near East.[3][4]
2. Jump up^ "BSBI List 2007". Botanical Society of
Britain and Ireland. Archived from the original (xls) on 2015-02-25.
Retrieved 2014-10-17.
4. Jump up^ Altervista Flora
Italiana, Inula conyzae (Griess.) DC. includes photos and
European distribution map
 |
//////////
همچنین:
الطيون البانونجي
|
|
رسم توضيحي لنبات الطيون البانونجي
|
|
النطاق:
|
|
المملكة:
|
|
الفرقة العليا:
|
|
القسم:
|
|
الشعبة:
|
|
الشعيبة:
|
|
الرتبة:
|
|
الفصيلة:
|
|
الأسرة:
|
Asteroideae
|
القبيلة:
|
Inuleae
|
الجنس:
|
الطيون Inula
|
القطاع:
|
|
النوع:
|
البانونجي
conyzae
|
في ينتشر بلاد
الشام والمغرب
العربي وتركيا والقوقاز وكل مناطق أوروبا من اليونان والبلقان إلى إسبانيا والبرتغال وشمالاً من بريطانيا إلى فنلنداوروسيا [2] .
2.
^ قاعدة البيانات
الأوروبية-المتوسطية للنباتات . خريطة انتشار الطيون
البانونجي (بالإنكليزية) . تاريخ الولوج 11 كانون الثاني
2012.
//////////////
Grass fliesInula conyza
Inula
conyza
Inula conyza
Grass flies
Inula conyza
The grass
flies or horse eye (Inula conyza), also
referred inule squarreuse, is a herbaceous perennial of the
family Asteraceae .
Summary
·
Inula conyzae (Griess.) Meikle (1985)
·
Inula squarrosa Bernh. ex DC.
It
is a hairy plant with erect stems branching at the ends, with whole leaves,
flowers in small elongated heads without ligules , greenish-yellow.
inflorescences
·
reproductive organs:
·
Flowering time:
July-September
·
seed:
·
Habitat and Range:
·
Habitat type: hems
médioeuropéens basophils, drought tolerant, Western
·
Range: Eurasian
Data
from: Julve, Ph 1998 ff.. - Baseflor. Index botanical,
ecological and chorological flora of France. Version: April 23, 2004 .
·
The
Greeks used the herb to midges, dry, extended under wheat to
repel rodents Palladius consigna this
practice in his De re rustica.
On the other Wikimedia
projects:
&&&&&&&&&
برواق . [ ب َرْ ] (ع اِ) گیاه سریش . (الفاظالادویة). سریش کفشگران
. (ناظم الاطباء). به لغت اهل مغرب اسم خنثی است* . (از تحفه ٔ حکیم مؤمن ). اَبُجة.
اسفودالس . تیقلیش . چربش . خنثی . || به عجمی سنگی است سبک و زرد و چون بسایند مایل
به سفیدی باشد و در عراق متکون گردد و مثل کهرباو سندروس کاه را می رباید. (از تحفه
ٔ حکیم مؤمن ).
* خنثی
. [ خ ُ ثا ] (اِ) بسریانی سریش را گویند و آن چیزی است که صحافان و کفشدوزان بکار
برند. (برهان قاطع). نباتی است برگ آن چون برگ گندنا با ساقی املس و ریشه های دراز
و فارسی آن سریش است . (بحر الجواهر). برواق ، اسفودالس تیقلیش . ابجة. سریش . چریش
. (یادداشت بخطمؤلف ). برگش مانند گندناست و اصلش مانند نیلوفر. (نزهة القلوب ). اسرارش
ریشه خنثی نباشد. (از ابن البیطار). رجوع به تحفه ٔ حکیم مؤمن شود. || (ع ص ) کسی
که او را آلت نری و مادگی هر دو باشد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب
). آنکه هر دو آلت دارد (محمودبن عمر). نرماده . (بحر الجواهر). زن مرده ، آنکه هر
دو اندام دارد، آنکه هیچیک از دو اندام ندارد. (مهذب الاسماء). نه مرد، نه زن . (یادداشت
بخط مؤلف )
سریش . [ س ِ ](اِ) رستنی باشد که در سبزی و تازگی بپزند و با ماست بخورند
و بعد از رسیدگی خشک کنند و آرد سازند و کفشگران و صحافان چیزها بدان چسبانند. (برهان
). چیزی که نجار و کمانگر و صحاف و چرم گر بدان چیزها چسبانند.و آن را از ماهی و پوست
خام سازند. (رشیدی ). پت . (لغتنامه اسدی ). ثرط. (دهار) (نصاب ). اسراش . اسقولوس
. (بحر الجواهر). و معروف و آن را به عربی اشراس گویندو بیخی است که ساقی دارد و گل
آن سفید مایل بسرخی وخمر آن مستدیر و تندطعم و بعضی آن را و خنثی را دو چیز دانند شبیه
بیکدیگر. اما شیخ الرئیس در مبحث قوبا گفته : اصل الخنثی هوالاشراس . (آنندراج )
//////////////
خنثی
برواق خوانند و بزبان بربر تنقلیس گویند
ورق وی مانند ورق گندنای شامی بود و ساق وی املس بود و آن را انبار یقین هم خوانند
و بر سر وی گل سفید بود و بیخ وی دراز بود و گردشکل بطریقه بیخ نیلوفر و حریف و گفته
شد در اصل الخنثی و طبیعت آن گرم و خشک است در سیوم و گویند سرد و تر بود و دیسقوریدوس
گوید چون بیاشامند بول و حیض براند و دو درم از وی با شراب درد پهلوها و سرفه را نیکو
بود و بیخ وی چون بسوزانند و خاکستر آن ضماد کنند بر داء الثعلب موی برویاند بعد از
آنکه به صوف پاره موضع آن مالیده باشند و اگر مجوف کنند و روغن زیت در انحا کنند و
در آتش نهند تا بجوشد و بر شقاق که از سرما بود بمالند نافع بود و بر سوختگی آتش همین
سبیل و اگر آن روغن در گوش چکانند درد گوش زایل گرداند و گرانی وی ببرد و اگر ورق وی
و گل و بیخ وی بر موضع گزندگی جانور ضماد کنند سودمند بود خاصه چون با شراب بیامیزند
و اگر بیخ وی با دردی شراب بیامیزند و بجوشانند و بر دملها و ریشهای پلید و ورمها که
در پستان بود و ورم خصیه ضماد کنند نافع بود و چون با سویق بیامیزند نافع بود جهت ورمهای
گرم در ابتدا ضماد کردن نافع بود و اگر آب وی در گوش چکانند درد دندان زایل گرداند
و اگر بهق سفید در آفتاب بخرقه پاره بمالند و آن بیخ طلا کنند بغایت سودمند بود و اگر
ثمر و گل وی با شراب بیاشامند گزندگی عقرب را نافع بود و شکم براند و بیخ وی چون بر
قوبا طلا کنند زایل کند و اگر بزیت بجوشانند و در گوش چکانند درد دندان ساکن کند و
اگر سحق کنند با عسل بر شکم مستسقی ضماد کنند نافع بود و ساق وی چون تر بود بپزند و
با سرکه و زیت بخورند یرقان را بغایت نافع بود و استسقا هم و بسیاری مرار آورد و مصلح
وی آب تمر هندی بود یا غوره
______________________________
صاحب تحفه می‌نویسد: خنثی به تشدید نون
بلغت سریانی گیاهی است شبیه به اسراش که بفارسی سریش نامند و ظاهرا نوعی از آن باشد
برگش شبیه به کراث و از آن لطیف‌تر و ساقش قریب بزرعی و نرم و بر سر او گل سفیدی شبیه
ببلوط و ببخش مستدیر مثل بیخ سوسن آزاد و تخم او در قبه مثل تخم پیاز ...
اختیارات بدیعی، ص: 155
///////////
برواق
بفتح با و سکون راء مهمله و فتح واو و الف و قاف
ماهیت آن
بلغت اهل مغرب اسم خشبی است و بعجمی اسم سنک سبک زردی است
که چون بسایند مائل بسفیدی باشد و در عراق متکون کردد و مانند کاه ربا و سندروس کاه
را برباید
طبیعت آن
در دوم کرم و خشک
افعال و خواص آن
مانع سیلان خون است مطلقا و جهت خفقان و سپرز شربا و ضمادا
نافع و ذرور آن جهت التیام جراحت مؤثر و پوشیدن انکشتری آن باعث ایمنی از غرق شدن و
پیچیدن آن در پارچه با سنک چقماق و در زیر سر کذاشتن و خوابیدن باعث دیدن در خواب است
هرچه در ان روز سانحه کردد و کویند مجرب است و بروق بحذف الف غیر آن است و لیکن مشابه
آن
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
///////////////
به عربی بروق:
البروَق المتفرع (باللاتينية: Asphodelus ramosus) نوع نباتي يتبع جنس
البروَق من الفصيلة البروَقية.
الموئل والانتشار[عدل]
موطنه حوض البحر الأبيض المتوسط من بلاد
الشام إلى مصر والمغرب العربي وتركيا وجنوب أوروبا.[2]
الوصف النباتي[عدل]
مصادر[عدل]
^ مذكور في : Species Plantarum. 1st
Edition, Volume 1
— كارولوس لينيوس — الحجم: 1 — تاريخ النشر: 1753 — الصفحة: 310 — معرف مكتبة تراث التنوع البيولوجي:
358329
^ قاعدة البيانات الأوروبية-المتوسطية
للنباتات.البروَق المتفرع (بالإنكليزية). تاريخ الولوج 10 كانون الثاني 2013.
///////////
به عبری دِدولا، ایریت:
עִירִית גְּדוֹלָה (שם מדעי: Asphodelus
ramosus) היא גאופיט רב שנתי, מין בסוג עירית, ממשפחת העיריתיים. שמות מדעיים נרדפים:Asphodelus
microcarpus.
///////////
Asphodelus ramosus
From Wikipedia, the free encyclopedia
Asphodelus ramosus
|
|
 |
|
Asphodelus ramosus
|
|
Kingdom:
|
|
Clade:
|
|
Clade:
|
|
Order:
|
|
Family:
|
|
Subfamily:
|
|
Genus:
|
|
Species:
|
A. ramosus
|
Asphodelus
ramosus,
also known as branched asphodel, is a perennial herb in the Asparagales order. Similar in
appearance to Asphodelus albus and particularlyAsphodelus cerasiferus, it may be distinguished
by its highly branched stem and smaller fruits.[1]
Asphodelus
ramosus is
native to the Mediterranean region of
southern Europe, northern Africa, and the Middle East. It can also be found in
the Canary
Islands.[2][3] [4] It is particularly
common on the Catalan coast, where it
shows an affinity for acidic soils, mainly schist. It is to be found close
to the sea on the slopes of the Albères massif, where it forms abundant
colonies in April to May. Its very numerous flowers are white with
six tepals bearing a central
brown streak. The fruits are small round capsules.[5]
It
has been thought to be Homer's asphodel of the underworld,[6] but so has the
closely related Asphodeline lutea.
Asphodel
is known to contain colchicine, a chemical used in the
treatment of gout.[citation needed] It was mentioned by
Dioscorides, amongst others, for this purpose.[7]
1.
Jump up^ Altervista Flora
Italiana, Asphodelus ramosus includes photos
plus European distribution map
3.
Jump up^ Dobignard, D. &
Chatelain, C. (2010). Index synonymique de la flore d'Afrique du nord 1: 1-455.
Éditions des conservatoire et jardin botaniques, Genève.
4.
Jump up^ Davis, P.H. (ed.)
(1984). Flora of Turkey and the East Aegean Islands 8: 1-632. Edinburgh
University Press, Edinburgh.
5.
Jump up^ Danin, A. (2004).
Distribution Atlas of Plants in the Flora Palaestina area: 1-517. The Israel
Academy of Sciences and Humanities, Jerusalem.
6.
Jump up^ Anonymous
(May–October 1887). "Homer the
botanist". Macmillan's Magazine. London:
Macmillan and Company. 56: 428–436. Retrieved 3
November 2014.
 |
&&&&&&&
بروانی
بفتح با و سکون راء مهمله و فتح واو و الف و کسر نون و یا
لغت عجمی است بسریانی عبروس و بیونانی اسقوانس نامند
ماهیت آن
نباتی است پرشاخ و شاخهای آن مانند کمان کج و خمیده و کل آن
سفید و ثمر آن مانند زیتون و طعم آن تند و بیخ آن سفید و پوست بیخ آن با زردی
طبیعت آن
در اول کرم و تر
افعال و خواص آن
مفرح و موافق سینه و دماغ و مدر و مفتت حصاه و جهت استسقا
و بواسیر و ضماد آن جهت بهق و داء الثعلب و تحلیل اورام سوختۀ آن با عسل جهت تقویت
جکر و عصارۀ آن جهت سفیدی و دمعۀ چشم نافع مضر مثانه مصلح آن انیسون بدل آن ریباس است
ص: 408 مخزن الادویه عقیلی خراسانی
////////////
ازملک*
اشاره
از گونه‌های مختلف گیاه چوب چینی تا به حال فقط یک گونه از
آن در ایران شناسایی شده است. این گیاه در شمال ایران می‌روید و اسامی محلی آن در لاهیجان
و شهسوار «ازملک»، در آستارا «شنگیله»، در اطراف رشت «تمیس** و کامپوره» و در سایر
نقاط گیلان «کلکادانه»، در نور و کجور و آمل «سکلیم»، در بهشهر «لم»، در ساری «بلاش»،
در چالوس «تلی»، در گرگانرود «کفله‌بور»، در درفک «بالیکا» و در دیلمان «شات‌دانه»
می‌باشد. به فرانسویLiseron epineux و به انگلیسیGreen
briar
وChinaroot green briar وPrickly
ivy
گفته میشود. گیاهی است از خانوادهLiliaceae نام علمی آنSmilax excelsa L
. می‌باشد.
مشخصات
ازملک از پیچ‌های خاردار است در کلیه جنگلهای مخروبه ساحلی
شمال تا میان‌بند وجود دارد. از درختان مجاور بالا میرود، برگهای آن پهن قلبی‌شکل
یا قلوه‌ای، برّاق و دانه‌های آن سرخ‌رنگ است.
آثار دارویی این گیاه یا ریشه آن تا به حال مطالعه نشده ولی
به‌هرحال در ریشه آن مقداری تانن یافت میشود.
انواع چوب چینی یا ریشه چینی را باید با نظر پزشک و در حد
مجاز و خیلی با احتیاط مصرف کرد.
معارف گیاهی، ج5، ص: 70
* ازملک . [ اَ م َ ل َ ] (اِ) پیچکی است خاردار که درهمه ٔ جنگلهای شمال
ایران و اراضی کم ارتفاع ساحلی و در آستارا تا 800 گزی دیده میشود. میوه ٔ آن خوراکی وچوب
وی برای سوخت بکار میرود. در لاطینی اسمیلاکس اکسلسا نام دارد و در لاهیجان و شهسوار
و رودسر ازملک نامیده میشود و تشابه میان این کلمه و اسمیلاکس لاطینی سخت عجیب است
. (گااوبا). در نور آنرا سِگلی و در درفک بالکا و در اشرف لم و درساری مِلاش و در میاندره
وِرگلام نامند. و ابن البیطارگوید برخی گمان برده اند که طخش ازملک است . سمیلقس .
(ابن البیطار). طقسوس . (ابن البیطار). شِنگیله . کُفُله بور. والی گیلی . تمیس . کامپوره
. سکیلم . تَلی . وشات دانه . کلکادانه . ازمکلی .
** تمیس . [ ت َ ] (اِ) گیاهی از تیره ٔ سوسنی ها که
بالارونده و دارای برگهای متناوب ، شفاف ، قلبی شکل و نوک تیز است و ممکن است تا ارتفاع
8 گز هم برسد. گلهای آن مایل به سبزی و دارای آرایش خوشه ای است . (از فرهنگ فارسی
معین ). رجوع به جنگل شناسی کریم ساعی ج 1 ص 198 شود.
/////////////////
نیلوفر صحرایی، تمیس[۱] (نام علمی: Dioscorea
communis) نام یک گونه از سرده دایوسکوریا است.
منابع[ویرایش]
پرش به بالا ↑ عطری، مرتضی. واژه‌نامه
علوم زیستی. اداره انتشارات دانشگاه بوعلی‌سینا، ۱۳۸۴. بازبینی‌شده در ۱ اوت
۲۰۱۵.
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Dioscorea
communis»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی
در ۲۲ ژانویه ۲۰۱۵).
///////////////
به آذری:
///////////
Dioscorea communis
From Wikipedia, the free encyclopedia
Black bryony
|
|
 |
|
Kingdom:
|
|
(unranked):
|
|
(unranked):
|
|
Order:
|
|
Family:
|
|
Genus:
|
|
Species:
|
D. communis
|
Dioscorea
communis (sometimes
placed in the segregate genus Tamus) is a species
of flowering
plant in
the yam family Dioscoreaceae and is commonly
known as black bryony, lady's-seal, and black
bindweed.[2]
Contents
It
is a climbing herbaceous plant growing to
2–4 m tall, with stems that twine clockwise.[3]:102 The leaves are spirally
arranged, heart-shaped, up to 10 cm long and 8 cm broad, with a
petiole up to 5 cm long. It is dioecious, with separate male and
female plants. The flowers are individually
inconspicuous, greenish-yellow, 3–6 mm diameter, with six petals; the male
flowers produced in slender 5–10 cmracemes, the female flowers in
shorter clusters. The fruit is a bright
red berry, 1 cm diameter. Its
fairly large tuber is, like the rest
of the plant, poisonous.
Dioscorea
communis is
a native spontaneous species widespread throughout southern and central Europe, northwest Africa and western Asia, from Ireland to the Canary Islands, east to Iran and Crimea.[1][4][5][6][7][8]
Dioscorea
communis is
a typical plant of the forest understory, from the sea to the mountains, usually
in dense woods, but it can also be found in meadows and hedges.
According
to secondary sources, all components of the black bryony plant, including the
tubers, are poisonous due tosaponin content. Therefore,
it is not typically used internally; however, it has been used as a poultice for bruises and inflamed
joints. It has been suggested that black bryony be used topically with caution,
due to a tendency for the plant to cause painful blisters.
Studies
have isolated calcium oxalate deposits and histamines in the berry juice
and rhizomes, which may contribute to
skin irritation and contact dermatitis associated with
black bryony.[9]
Black
Bryony is highly poisonous and should not be ingested at all at least when raw.
When cooked, young shoots are commonly eaten in southern France, Spain and
Portugal.
The
rhizome contains phenanthrenes (7-hydroxy-2,3,4,8-tetramethoxyphenanthrene, 2,3,4-trimethoxy-7,8-methylenedioxyphenanthrene, 3-hydroxy-2,4,-dimethoxy-7,8-methylenedioxyphenanthrene, 2-hydroxy-3,5,7-trimethoxyphenanthrene and 2-hydroxy-3,5,7-trimethoxy-9,10-dihydrophenanthrene).[10]
·
Illustration from Flora von Deutschland,
Österreich und der Schweiz 1885
·
Plant of Dioscorea communis
·
Close-up of fruits ofDioscorea communis
·
Fruits and seeds
·
Young shoots - edible part of black bryony
3.
Jump up^ Blamey, M.;
Fitter, R.; Fitter, A (2003). Wild flowers of Britain and Ireland: The
Complete Guide to the British and Irish Flora. London: A & C Black. ISBN 978-1408179505.
4.
Jump up^ Altervista Flora
Italiana, Tamaro, Dioscorea communis (L.) Caddick & Wilkin includes photos
plus European distribution map
5.
Jump up^ Govaerts, R., Wilkin,
P. & Saunders, R.M.K. (2007). World Checklist of Dioscoreales. Yams and
their allies: 1-65. The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew.
6.
Jump up^ Dobignard, D. &
Chatelain, C. (2010). Index synonymique de la flore d'Afrique du nord 1: 1-455.
Éditions des conservatoire et jardin botaniques, Genève.
7.
Jump up^ Blamey, M. &
Grey-Wilson, C. (1989). Flora of Britain and Northern Europe.
Hodder & Stoughton. ISBN 0-340-40170-2.
8.
Jump up^ Flora Europaea: Tamus communis distribution Royal Botanic
Garden Edinburgh, Inverleith Row, Edinburgh, EH3 5LR, United Kingdom(2008).
9.
Jump up^ http://www.mangosmarket.com/ns/DisplayMonograph.asp?StoreID=D9339NK282S92NV700AKHLBD3LHF7NV2&DocID=bottomline-blackbryony
10.
Jump up^ Phenanthrenes and a
dihydrophenanthrene from Tamus communis and their cytotoxic
activity. Adriána Kovácsa, Peter Forgob, István Zupkóc, Borbála Réthyc, György
Falkayc, Pál Szabód and Judit Hohmanna, Phytochemistry, Volume 68, Issue 5,
March 2007, Pages 687–691, doi:10.1016/j.phytochem.2006.10.028
 |
 |
&&&&&&&
برهتا
بکسر با و فتح راء مهمله و سکون ها و تاء چهار نقطۀ نوقانیۀ
هندی و الف بلغت هندی نام کتائی بزرک است
طبیعت ان
کرم و خشک
افعال و خواص آن
مقوی دل و مشهی و کدازندۀ اخلاط و دافع ضیق النفس و سرفه و
لپ کهنه و درد شکم و ریاح و قراقر و فساد بلغم و کرم معده و مقعده و جذام و قابض بطن
است
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
////////////
Family •
Solanaceae
Talong-pipit
Solanum
indicum Linn.
INDIAN
NIGHT SHADE
Ci tian
qie
Other
scientific names Common
names
Solanum
anguivi Lam. Talong-pipit
(Tag.)
Solanum
indicum Linn. Talong-na-puti
(Tag.)
Solanum
lividum Link Indian
night shade (Engl.)
Solanum
sodomeum L. African
eggplant (Engl.)
Bush
tomato (Engl.)
Poison
berry (Engl.)
Solanum
indicum L. is a synonym of Solanum anguivi Lam. The Plant List
Solanum
anguivi Lam. is an accepted name The Plant List
There is
confusing and contradicting taxon issues on Solanum indicum. (See Taxon notes
below). For the meantime, information and studies will relate to those found
for both S. indicum and S. anguivi.
Other
vernacular names
CHINESE:
Ci tian qie, Xiao dian qie, Zi hua qie, Ci qie, Xi hunang qie, Huang shui qie,
Xi dian qie, Ci ding qie.
FRENCH:
Morelle des Indes, Petite anghive (Africa), Anghive marron (Africa).
JAPANESE:
Shiro suzume nasubi.
MALAY:
Terong pipit puteh.
SANSKRIT:
Bhantahi, Vrihati.
Taxon
notes
-
The binomial "Solanum indicum" is confusing to both lay people
and academics due to the many authorities that have attempted to pin it down
taxonomically. Consequently when one finds a photo or a text referring to
"Solanum indicum" one is never sure if it refers to "Solanum
anguivi" or "Solanum violaceum" or even "Solanum
ferox". It has been rejected by taxonomists as the following notes from
USDA - ARS - GRIN attest but the literature is riddled with "Solanum
indicum" so all the common names associated with it become even more
unreliable than usual.
-
"Solanum indicum L., nom. rej., a rejected name (nomen utique
rejiciendum) under Vienna ICBN Art. 56 & App. V that is unavailable for use.
-
Hepper, F. N. 1978. (456,457) Proposals to list Solanum indicum L. and
Solanum sodomeum L. as rejected names under Article 69 of the ICBN. Taxon
27:555." (Sorting EGGPLANT names / MULTILINGUAL MULTISCRIPT PLANT NAME
DATABASE)
Botany
Talong-pipit
is an erect undershrub, 0.3 to 1.5 meters high. Stems are much branched, very
prickly, and bearing compressed, stout, often recurved prickles. Leaves are
ovate, 3.5 to 15 centimeters long, 2.5 to 8 centimeters wide, lobed or
pinnatifid in the margins, blunt or pointed at the tip, pointed at the base,
and stellately woolly beneath. Leaves in the branchlets are much smaller.
Flowers are blue, borne in extra-axillary racemes. Calyx-lobes in flower are
triangular, very woolly, unarmed, or furnished with slender, straight spines.
Corolla is broadly triangular, 2 to 2.5 centimeters long, and hairy on the
outside. Fruit is yellow, rounded, about 1.5 centimeters in diameter.
Distribution
-
Found in Davao and Mindanao, on rocky bluffs near the seashore.
-
Occurs in southern China and Malaya.
Constituents
-
Fruit contains solanin and solanidine.
-
Oil from the seeds contains glycerides of lauric, palmitic, stearic,
arachidic, oleic and linoleic acids, with phytosterols, sitosterol and
carpesterol, and a hydrocarbon of high molecular weight.
-
Phytochemical study of fruit yields alkaloids, polyphenols and saponins.
Properties
-
Plant is considered cordial, aphrodisiac, astringent and resolvent.
-
Root is considered diuretic, expectorant, diaphoretic and stimulant.
-
Fruit is considered tonic and laxative.
-
Studies have suggested antibacterial, cytotoxic, laxative, cardiotonic,
anthelmintic properties.
Parts used
Roots,
seeds, leaves.
Uses
Edibility
-
Fruits used in the preparation of curries, chutneys and preserves.
Folkloric
-
Used for asthma, febrile conditions, dry coughs, colic with flatulence,
and worms.
-
Vapor of burning seed used for odontalgia.
-
Decoction of leaves used for dysuria.
-
In Malaya, root is pounded and the pulp pressed on ulcerated sores.
-
In Java, decoction of leaves drunk as diuretic.
-
Root, taken internally, used for difficult childbirth and toothaches;
also, for fever, worms and colic, and skin diseases in children.
-
Juice of the leaves with fresh juice of ginger is used for vomiting.
-
Fruits and leaves, rubbed with sugar, applied externally for skin itches.
-
Fruit used as tonic and laxative.
-
In China, used as anti-inflammatory and wound healing herb.
Others
-
Leaves placed in infant's cradle to promote sleep.
Studies
• Cytotoxic / Solavetivone /
Constituents: Study yielded solavetivone which was found to be cytotoxic to
OVCAR-3 cells with an IC50 of 0.1 mM. Other compounds isolated were a novel
solafuranone and three known compounds: scopoletin,
N-(p-trans-coumaroyl)tyramine and N-trans-feruloyltyramine. (2)
• Phytochemicals / Steroidal
Glycosides: Study yielded isoangulvine, protodioscin, solasonine and
solamargine, together with steroidal glycosides, named indiosides A-E, obtained
from the fruits and roots. (3)
• Toxicological Study: Study on
long-term toxicity in rats showed no histopathological changes in the body
organs with extract doses several 100 times greater than its ED50. Results
point to a wide safety margin of the extract. (6)
• Antibacterial: Ethanolic extract
of leaves showed antibacterial activity against Staphylococcus aureus, Bacillus
cereus, E coli. A chloroform, acetone, and ethanol extracts showed activity
against pseudomonas. (7)
• Indiosides / Anticancer: Studies
have yielded several synthetic indiosides from S. indicum and shown to have
anticancer effects. Results showed indiosides have a dose-dependent inhibitory
effect on proliferation of Bel-7402 cells, and can induce apoptosis through
mitochondria-dependent pathway. (9)
• Antibacterial / Fresh Leaves:
Study evaluated the antibacterial potential of Solanaceae plants i.e., solanum
indicum, S. xanthocarpum, and Physalis minima against selected pathogenic
microorganisms. Ethanol and methanol extracts of fresh leaves of Solanum
indicum showed moderate antibacterial activity against Bacillus spp., Corynebaterium
diphtheriae, Streptococcus spp., Pseudomonas spp., and Salmonella typhimurium.
(11)
• Cardiotonic / Laxative / Fruits:
Study evaluated crude methanolic extract of fruits of Solanum indicum for
laxative and cardiotonic activity in experimental animals. Results showed
significant laxative activity (p value <0 .01="" activity.="" and="" cardiotonic="" dose-dependent="" marked="" span="">)
• Anthelmintic / Fruits: Previous
study reported on the strong anthelmintic activity of fruits of Solanum
indicum. Study partially purified at least four different anthelmintic
compounds. (13)
Toxicity
Report
• Diabetes Insipidus: Study reports
on a case of diabetes insipidus after seven doses of concentrated solution of
Solanum indicum over two weeks. The diagnosis was confirmed by a water
deprivation test and a low serum ADH. Results suggest that excessive doses of S
indicum may cause central diabetes insipidus. (4)
Availability
Wild-crafted.
Godofredo
U. Stuart Jr., M.D.
Last
Update November 2015
IMAGE
SOURCE: Public Domain / File:Merian Metamorphosis VI .jpg / Illuminated
Copper-engraving from "Metamorphosis insectorum Surinamensium", plate
VI. Solanum indicum / 1705 / "Das kleine Buch der Tropenwunder",
Insel Verlag Leipzig Wiesbaden 1954. / Author - Maria Sybilla Merian /
Wikimedia Commons
OTHER
IMAGE SOURCE: J. J. Dillenius / Solanum indicum / Dillenius Botanicals /
CLASSIC NATURE PRINTS
SOURCES
Additional
Sources and Suggested Readings
(1)
Solanum
Indicum /
(2)
Cytotoxic
and Novel Compounds from Solanum indicum / Wan-Jr Syu et al / J. Nat. Prod.,
2001, 64 (9), pp 1232–1233 / DOI: 10.1021/np010186v
(3)
Steroidal
glycosides, indiosides A-E, from Solanum indicum / Shoji Yahara, Takanori
Nakamura et al / Phytochemistry, Vol 43, Issue 6, Dec 1996, Pages 1319-1323 /
doi:10.1016/S0031-9422(96)00395-0
(4)
Central
diabetes insipidus following digestion Solanum indicum L. concentrated solution
/ Wen-Hung Huang, Ching-Wei Hsu, Ji-Tseng Fang / Clinical Toxicology, Volume
46, Issue 4 April 2008 , pages 293 - 296 / DOI: 10.1080/15563650701385881
(5)
Sorting
EGGPLANT names and their relatives / MULTILINGUAL MULTISCRIPT PLANT NAME
DATABASE
(6)
Toxicological
studies on a standardized extract of Solanum indicum ssp. distichum. /
Abdel-Aziz H, Fawzy N, Ismail AI, El-Askary H. / Food Chem Toxicol. 2011
Apr;49(4):903-9. Epub 2010 Dec 22.
(7)
Pharmacognostic,
Phytochemical and Anti-microbial studies of Solanum indicum leaves / A.R.
Srividya, A. Arunkumar, Bony Cherian, V. Maheshwari, S. Piramanayagam, and V.
Senthoorpandi / Anc Sci Life. 2009 Jul-Sep; 29(1): 3–5.
(8)
Assay of
Nutritional Potential of the Fruits of Solanum indicum L. in Iran / Ali
Aberoumand / Journal of Agricultural Technology 2012 Vol. 8(3): 923-929
(9)
Inducement
effect of synthetic indiosides from Solanum indicum L.on apoptosis of human
hepatocarcinoma cell line Bel-7402 and its mechanism / Peng Ma, Tong-Tao Cao,
Guo-Feng Gu, Xiang Zhao, Yu-Guo Du, Ye Zhang / Ai zheng Aizheng Chinese journal
of cancer (2006), Volume: 25, Issue: 4, Pages: 438-442
(10)
Sorting
EGGPLANT names / /Maintained by: Michel H. Porcher / MULTILINGUAL MULTISCRIPT
PLANT NAME DATABASE / Copyright © 1995 - 2020 / A Work in Progress. School of
Agriculture and Food Systems. Faculty of Land & Food Resources. The
University of Melbourne. Australia.
(11)
ANTIBACTERIAL
POTENTIALS OF Solanum indicum, Solanum xanthocarpum and Physalis minima.
/
C.C.
Gavimath*, S. M. Kulkarni1, C. J. Raorane, D. P. Kalsekar, B. G. Gavade. B. E.
Ravishankar, R. S. Hooli / International Journal of Pharmaceutical
Applications, Vol 3, Issue 4, 2012, pp 414-418
(12)
Evaluation
of laxative and cardiotonic activity of solanum indicum linn. Fruits /
Prashanta Kumar Deb, Lakshman Das, Ranjib Ghosh, Rajkumar Debnath, Tejendra
Bhakta* / JPharmPhytother2013, 1:3, 11-14
(13)
Partial
Purification of Anthelmintic Compounds from Solanum indicum / U.V.R. Senaratne,
H.K.I. Perera, A. Manamperi, and S.B.P. Athauda / Proceedings of the Peradeniya
University Research Sessions, Sri Lanka, Vol. 16, 24th November 2011
It is not
uncommon for links on studies/sources to change. Copying and pasting the
information on the search window or using the DOI (if available) will often
redirect to the new link page.
Potential
Herbal Medicines and Drug Interactions
•
Latest
Updated Tagalog and English Lists of Philippine Medicinal Plants
Bahay Kubo
The
Illustrated Medicinal Plant Song
Alternative
Medicine Dictionary
Un-Abbreviated
Dialect Sources of Common and Local Names
Plant
Names
List of
Philippine Medicinal Plants with Chinese Names
///////////
Journal of Agricultural Technology 2012, Vol. 8(3): 923-929
923
Assay of Nutritional Potential of the Fruits of Solanum indicum
L. in Iran
Ali Aberoumand*
*Department of Food Science and Technology, Behbahan Branch,
Islamic Azad University,
Behbahan, Iran
Ali Aberoumand (2012) Assay of Nutritional Potential of the Fruits
of Solanum indicum L. in
Iran. Journal of Agricultural Technology 8(3): 923-929.
The proximate and phytochemical composition of the Fruits of
Solanum indicum was
investigated. The proximate composition includes crude fibre (8%
wet weight), total
carbohydrate (40.67% wet weight), crude protein (23.47% wet
weight), total ash (22.66% wet
weight), crude fat (5.26% wet weight) and caloric value of (303.9
wet weight). The
phytochemical screening revealed the presence of alkaloids,
polyphenols(7.02mg/g), and
saponins. This result support the medicinal use of the plant, and
in addition, unveils the
possibility of its acting as a potential source of food nutrients
and nutraceuticals.
Key words: Plants food, Solanum indicu, Nutritional values
Introduction
Solanum indicum belongs to the family Solanaceae. Its other name
includes angirak. Iron deficiencies and infectious
diseases continue to devastate
people of the developing world; non-communicable diseases
attributable to
obesity are increasingly common in developed and developing
countries. Diets
rich in vegetables and fruits providing micronutrients and
health-promoting
phytochemicals could alleviate both under-nutrition and obesity
(Ezzati et al.
2002). Most people in the world lack adequate access to vegetables
even
though they are essential for good health. Insufficient vegetable
and fruit
consumption causes 2.7 million deaths annually worldwide and
belongs to the
top 10 risk factors contributing to mortality (Ezzati et al. 2002).
Malnutrition is
rampant in the tropics where per capita vegetable supplies in most
countries
falls far short of the minimum recommended 73 kg/person/year. In
Iran, per
capita vegetable supplies are only 43% of what are needed, leading
to
widespread malnutrition. (Freiberger et al. 1998).
There are hundreds of plant species consumed as vegetables, but
only
about 20 crops are produced in intensive cropping systems
(Siemonsma and
Piluek, 1997). Indigenous vegetables (IVs) are native to a
particular region or
Journal of Agricultural Technology 2012 Vol. 8(3): 923-929
Available online http://www.ijat-aatsea.com
ISSN 1686-9141
924
introduced to the region from another geographical area over a
long period of
time. They are grown locally in a small scale, often resistant to
diseases and
tolerant to environmental stresses, very nutritious and contain a
vast range of
phytochemicals; however, most are neglected or under-utilized. IVs
have
potential for introduction or greater use as cash crops in
peri-urban systems,
vegetables for daily sustenance in home gardens, and a means to
diversify
production systems and diets. Solanum indicum were found among the
most
promising species according to their high antioxidant activity,
high contents of
micronutrients and phytochemicals, processing properties, ease of
growing and
palatability. In this paper, we present nutritional and bioactive
values of
solanum indicum Fruits from germplasm, to field, to plate and to
health
outcome (Kachik et al. 1992). In the present study, we investigated
the
proximate and phytochemical composition of solanum indicum with a
view to
unveiling its nutritional potential.
Materials and methods
Plant material
Plant foods used as experimental material were collected from farm
lands
in around Behbahan, South Iran. The collected plant material was
placed in a
polyethylene bag to prevent loss of moisture during transportation
to the
laboratory.
Determination of the proximate composition
A part was immediately used for determining the proximate
composition
of the plant. The crude protein, fat, ash, fiber and total
carbohydrate contents of
the samples were determined in triplicates according to standard
methods
(AOAC, 2006). The energy value was calculated using the Atwater
factors of 4,
9 and 4 for protein, fat and carbohydrate respectively.
Preliminary screening of the phytochemical profile
The phytochemical screening of the sample was carried out as
described
by Harbone (1973) and Sofowora (1980). It was screened for
alkaloids,
saponins. Quantitative determination of polyphenols were carried
out in
triplicates, using the method of AOAC (2006).
Journal of Agricultural Technology 2012, Vol. 8(3): 923-929
925
Results and discussion
The proximate composition of Solanum indicum is given in Table 2.
Species, habitat and consumption of S. indicum are shown in Table
1. Result of
the Preliminary Qualitative Phytochemical Screening of S. indicum
shown in
Table 3.
Table 1. Species, habitat and consumption of Solanum indicum L.
Botanica
name
Family Plant part(s)
used
Habitat Typical consumption Country
Solanum
indicum Linn.
Solanaceae Fruits Disturbed Regularly Iran
Table 2. Proximate composition of Solanum indicum L.
Parameters Concent. (% DW)
Ash 22.66+ 0.80
Crude Protein 23.47+ 0.27
Crude fat 5.26+ 0.50
Fibre 8.0+ 0.35
Carbohydrates 40.67+0.68
Calorific value (kcal/100g) 303.9+5.31
Total (mg/g) 7.02
Phenols +2.1
*The data are mean values+ deviation(SD) of three replicates. *
Values expressed as % wet weigh
Table 3. Result of the Preliminary Qualitative Phytochemical
Screening of
Solanum indicum
Phytochemical Status
Alkaloids +
Saponins ++
Key: += moderately present; ++= highly present
Nutrient and phytochemical contents plant food
We compared antioxidant and nutritional values of eight plant
foods
(Yang et al. 2006). Solanum indicum and other highly nutritious
plant
resources: Strategies, standards and markets for a better impact
on nutrition in
Iran (Olson, 2001).
926
Nutritional Quality of the solanum indicum
Solanum indicum contained the highest amount of fibre. This edible
plant
grows faster than the other species under the subtropical low
lands in Iran, and
this specie is commonly consumed as a vegetable in South Asia
(Freiberger et
al. 1998).
Antioxidant Content of plant food
Concentrations of total antioxidants were measured. Antioxidant
content
of S. indicum was high even compared to vegetables and fruits
known for high
antioxidant contents. S. indicum is an excellent source of a wide
spectrum of
dietary antioxidants.
Nutrient and phytochemical contents in solanum indicum leaves as
affected
by different accessions, harvesting seasons and leaf stages
Ten S.indicum accessions, selected from a survey of 60 S. indicum
accessions for yield and growth performance, were used in the
study. The
plants, collected from Iran, were sown on 30 March 2004, and
transplanted to
the field on 26 April 2004. Plants were grown on 6-m-long x
1.5-m-wide x 30-
cm-high raised beds, in double rows with 30 cm between rows and
plants
within rows. Accessions were arranged in a RCBD with 40 plants per
plot and
3 replications. No pesticide was applied. Plots were harvested for
young shoots
1-2 times per week from three harvest periods: 30 June − 7
December 2004, 24
Jan – 30 March 2005, and 25 April − 15 December 2005 with about
one month
interval of each harvesting period to allow mature leaves growth.
The average
air temperatures and rain falls were 29.2°C (23.9 − 34.6°C) and
13.9 mm in
June 2004 as hot-wet season, 17.7°C (6.7−27.4°C) and 0.1 mm in
January 2005
as cool-dry season, and 24.7°C (15.4−32.8°C) and 1.1 mm in April
2005.
Young shoots and mature leaves were collected separately from the
branches
harvested the first day of the three harvest periods and sent to
laboratory.
Nutrient contents and antioxidants were measured. The averaged
values are
shown in Table 2. This study indicated that: (1) Variation among
10 S. indicum
accessions for nutrient contents was small (data not shown) so
breeding for
higher nutrient content is not worthwhile. Varietal selection
should focus on
horticultural traits. (2) Mature leaves were more nutritious than
young shoots
and could be quickly dried with minimum nutrient loss; however,
young shoots
exhibited better eating quality and more acceptable for the fresh
market.
Journal of Agricultural Technology 2012, Vol. 8(3): 923-929
927
Nutrient and phytochemical contents in solanum indicum fruits as
affected
by processing temperature and simulated gastrointestinal digestion
Sun-drying in direct sunshine and under shade are the common
practices
used in most parts of Iran to preserve vegetables for dry season
consumption
(Lyimo et al. 1991). However ways of food preparation and
preservation may
affect significantly the concentration and availability of
minerals, vitamins and
other essential compounds in food. Some reports have documented
the losses of
nutrients from vegetables during drying and cooking (Kachik et al.
1992 and
Kidmose et al. 2006). A low temperature oven drying process was
applied to
dehydrate solanum indicum fruits.
Our previous study on in vitro iron bioavailability (IB) of
vegetables
indicated that cooking increases IB of certain vegetables 2−10
times (Yang et
al., 2002). The cooking enhancing effect can be achieved with
different heating
processes including boiling, stir-frying and hot-air drying.
Prolonged storage of
cooked vegetables will reduce the availability of iron. In the
case of cabbage,
the cooking enhancing effect was due to the reduction of
iron-polyphenol
interaction, which commonly occurs during plant cell destruction.
The nature of
the enhancing factors in these vegetables was similar to the
effect of EDTA,
which stabilizes iron when it is released from cell (Yang and
Tsou, 2006). In he
case of solanum indicum, boiling in water enhanced the in vitro IB
of fresh
leaves and dried powder by 3.5 and 3 times, respectively. Cooking
solanum
indicum fruits also raised total available iron of mixtures with
other food items
(Yang et al. 2006). In addition, boiling solanum indicum fruits in
water
enhanced aqueous antioxidant activity (AOA), and the AOA was
maintained
after simulated digestion.
Immune modulation of dried solanum indicum powder in diets for
human
use and livestock production
Intervention with a diet containing 5% solanum indicum powder was
investigated using a rat model and compared to a 5% common cabbage
diet,
and a nutrient-sufficient diet without vegetable. After 3 weeks,
the preliminary
result (data not shown) indicated that the Solanum indicum diet
lightly reduced
blood triglycerides and enhanced immune response due to increased
peripheral
and splenocyte T-cell proliferations. The preliminary study
implies the
consumption of Solanum indicum may increase immune response of
nutrientsufficient
subjects. In addition, consumption of nutrient and
phytochemical-rich
vegetables, like solanum indicum, leads to a better immune
response compared
to consumption of vegetables that are rich in fiber but lower in
nutrient or
phytochemical content, like common cabbage. Solanum indicum should
be
928
promoted for greater consumption for human use to improve
nutrition and
strengthen immune functions. The effects of dehydrated leaves of
solanum
indicum in the diets of broilers were also investigated. The trial
included 5
treatments (diet without solanum indicum and diets containing
0.5%, 1%, 2%
and 3% dried leaves) with 3 replications and 4 broilers per
replication. Twentyone
day old broilers were housed in wire cages for one week adaptation
followed by a 3-week-experimental feeding period. Growth
performance,
immune function and ileum microflora were evaluated. The results
(data not
shown) indicated that solanum indicum diets significantly (1)
enhanced
duodenum traits; (2) increased concentrations of total globulin,
γ-globulin and
IgA, lymphocyte ratio, antibody titer to sheep erythrocytes, and
delayed type
hypersensitivity (3) reduced E. coli and increased Lactobacillus
counts in
ileum. In conclusion, S. indicum leaves are potential plant
material to enhance
immune responses and improve intestinal health of broilers. The
efficacy of S.
indicum as bioceutical agents to substitute for antibiotic use for
broiler
production would be further examined.
Promotion of solanum indicum for greater production and
consumption
High nutrients and antioxidants are common features of S. indicum.
However, leaf stages and harvesting seasons can change their
nutritional values
1.5 − 3 times. Variation among S. indicum accessions for nutrient
contents
were small, varietal selection should focus on horticulture
traits. Cooked S.
indicum provide more bio-available iron. Mild-heat drying process
(50 °C/ 16
hours) maintained most nutrients and bioactives in S. indicum and
could be
achieved by low-cost household preparation as a simple and
effective way for
continuous nutrients/bioactives supply. The dried leaves provide
many kinds
and types of nutrients and bioactives, which would lead to better
nutrition and
health.
References
AOAC (Association of Official Analytical Chemists) (2006).
Official Methods of Analysis of
the AOAC (Horwitiz W, Editor), 18th edn. Association of Official
Analytical Chemists,
Washington DC, U.S.A.
Ezzati, F., Lopez, A.D., Rodgers, A., Hoorn, S.V. and Murray,
C.J.L. (2002) Selected major
risk factors and global and regional burden of disease. Lancet 360
(9343): 1347-1360.
Freiberger, C. E.; Vanderjagt, D. J.; Pastuszyn, A.; Glew, R. S.;
Mounkaila, G.; Millson, M.;
and Glew, R. H. (1998) Nutrient content of the edible leaves of
seven wild plants from
Niger. Plant Foods for Human Nutrition 53:57 – 69.
Kachik, F., Mudlagiri, B.G., Gary, R.B, Joanne, H., Lusby, W.R.,
Maria, D.T. and Barrera,
M.R. (1992). Effects of food preparation on qualitative and
quantitative distribution of
Journal of Agricultural Technology 2012, Vol. 8(3): 923-929
929
major carotenoids constituents of tomatoes and several green
vegetables. Journal of
Agricultural and Food Chemistry 40: 390-398.
Kidmose, U., Yang, R. Y., Thilsted, S. H., Christensen, L. P. and
Brandt, K. (2006). Content of
carotenoids in commonly consumed Asian vegetables and stability
and extractability
during frying. Journal of Food Composition and Analysis 19:
562−571.
Lyimo, M., Nyagwegwe, S, and Mukeni, E. (1991). Investigation of
the traditional food
processing, preservation and storage methods on vegetable nutrients; a case study of
Tanzania, Plant Foods for Human Nutrition 41:53-57.
Olson, M. E. (2001). Introduction to the Moringa family. In: L. L.
Fuglie (ed.). The Miracle
Tree-Moringa oleifera: Natural Nutrition for the Tropics. Church
World Service, West
Africa Regional Office, Dakar, Senegal, pp 11−28.
Siemonsma, J.S. and Piluek, K. (eds). (1997). Vegetables. Bogor:
Plant Resources of South-
East Asia. 1994. Yadav, S.K., Sehgal, A. Effect of home processing
on ascorbic acid and
beta carotene content of bathua (Chenopodium album) and fenugreek
(Trigonella
foenungraecum) leaves. Plant Foods for Human Nutrition 50:
239-247.
Yang, R.Y., Tsou, S. C. S. and Lee, T. C. (2002). Effect of
cooking on in vitro iron
bioavailability of various vegetables. In: T.C. Lee and C.T. Ho
(eds.), Bioactive
Compounds in Foods: effect of processing and storage. American
Chemical Society,
Washington, D. C. pp 130-142.
Yang, R. Y. and Tsou, S. C. S. (2006). Enhancing iron
bioavailability of vegetables through
proper preparation − principles and applications. Journal of
International Cooperation 1:
pp 107−119.
Yang, R.Y., Tsou, S.C.S., Lee, T.C., Chang, L.C., Kuo, G. and Lai,
P.Y. (2006). Moringa, a
novel plant rich in antioxidants, bioavailable iron, and
nutrients. In: C. T. Ho (ed)
Challenge in Chemistry and Biology of Herbs. Asparagus officinalis
and other highly
nutritious plant resources: Strategies, standards and markets for
a better impact on
nutrition in Africa. Accra, Ghana, November 16-18, American
Chemical Society,
Washington, D.C.,pp 224-239.
(Published in May 2012)
