اوافیوس
بفتح همزه و سکون واو و الف و کسر فا و سکون یاء مثناه تحتانیه و سکون
واو و سین مهمله لغت یونانی است و بکمان بعض مترجمین بمعنی حدقه است زیرا که کل آن
شبیه بنرکس است و بسیار کوچک و انبوه و بنفش و اندرون آن زرد و برک آن شبیه ببرک کندنا
و ساق آن بقدر شبری و بسطبری انکشتی و املس و کویند نورانی می باشد و مانند شمع در
شب می درخشد و بیخ آن شبیه بپیاز نرکس و در مصر و شام بسیار
طبیعت
بیخ آن بارد در اواخر دوم و مجفف در اول و تخم آن معتدل در حرارت و برودت
و مجفف در اواخر سوم و برک آن بارد در اواخر اول و معتدل در یبوست و رطوبت
افعال و خواص آن
آشامیدن بیخ آن جهت حبس اسهال و ادرار بول و دفع سموم و کزیدن رتیلا و
ضماد آن با شراب ابیض جهت منع روئیدن موی خصوصا تازۀ آن قبل از بلوغ مانع روئیدن یا
باعث دیر برآمدن آن و کذاشتن آن بر حقوین و عانۀ اطفال قبل از بلوغ باعث دیر محتلم
شدن و کذشتن از وقت مقرری آن مقدار شربت آن تا سه درهم مضر کرده مصلح آن کویند کثیرا
و تخم آن جهت قطع اسهال مزمن مجرب و جهت یرقان ابیض و اصفر نافع مقدار شربت آن تا دو
درهم است
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
/////////////
اوافینوس:
و تأویله الحدقی فیما زعم بعض التراجمة. دیسقوریدوس فی الرابعة: هو نبات
له ورق شبیه بورق البلبوس و ساق طولها نحو من شبر ملساء أرق من الخنصر خضراء وخمة منحنیة
مملوءة زهراً و لونه فرفیری و أصله شبیه بأصل البلبوس. جالینوس فی الثامنة: أصل هذا
النبات هو الشبیه بالزیر یجفف فی الدرجة الأولی و یبرد فی الدرجة الثانیة عند تمامها
و فی الثالثة عند مبدئها، و لذلک قد وثق الناس به أنه یحفظ الغلمان مدة طویلة لا یثبت
لهم شعر العانة إذا وضع الضماد منه علی موضع الشعر بشراب، و أما ثمرته فإنها تجلو جلاء
یسیراً و تقبض و لذلک صارت تشفی الیرقان بشراب و هو مجفف فی الثالثة، و أما فی الحرارة
و البرودة فمتوسط معتدل المزاج. دیسقوریدوس: و قد استفاض بین الناس أنه إذا ضمد بأصل
هذا النبات مع خمر أبیض للصبیان أبطأ بهم عن الاحتلام، و إذا شرب الأصل عقل البطن و
أدر البول و نفع من نهشة الرتیلا، و ثمر هذا النبات أشد قبضاً من الأصل و إذا شرب بشراب
قطع الإسهال المزمن و نفع الیرقان.
الجامع لمفردات الادویه و الاغذیه/ تالیف ابن البیطار.
///////////
زنبق مشکوک، زنبق چمن‌زاری[۱]، زنبق نمکزار (نام علمی: Iris
spuria)
یکی از گونه‌های سرده زنبق است. ارتفاع گیاه ۹۰ سانتیمتر است. ریزوم ضخیم و منشعب این
گونه ممکن است به رنگ زرد و یا بنفش روشن یافت شوند. شاخص‌ترین وجه تمایز آن وجود میوه
کپسول با ۶ عدد رگه است که ۲ به ۲ نزد هم قرار گرفته و ۳ دسته ۲ تائی تشکیل می‌دهند.
این گونه از نظر پراکنش دارای منطقه جغرافیایی وسیعی است و از نظر رنگ و اندازه نیز
تنوع بسیاری دارد. بنابر این این گونه فوق به چندین زیرگونه تقسیم گردیده‌است در غرب
ایران زیر گونه ای بنام (نام علمی: musulmanica) دیده
می‌شود که تا حدودی بلندتر و دارای گل های بزرگتری نسبت به زیرگونه خراسانی (نام علمی:
iris halophila)
است. این گیاه اخیر هرگز دارای گل‌های متمایل به رنگ زرد در ایران نبوده و برخلاف اکثر
زنبق‌های دیگر ایرانی هر دو زیرگونه فوق در چمنزارهای مرطوب و تا حدی شور و در کنار
رودخانه‌ها می‌رویند. فصل گلدهی اردیبهشت و خرداد ماه است.[۲]
محتویات [نمایش]
پانویس[ویرایش]
پرش به بالا ↑ مظفریان، فرهنگ نام‌های گیاهان ایران، ۲۹۱.
پرش به بالا ↑ پروندلبو، لاله‌ها و زنبق‌های ایران و گونه‌های مجاور،
۶۸.
نگارخانه[ویرایش]
Iris spuria Sturm62.jpg
Iris spuria (Curtis).jpg
منابع[ویرایش]
مظفریان، ولی‌الله. فرهنگ نام‌های گیاهان ایران: لاتینی، انگلیسی، فارسی.
تهران: فرهنگ معاصر، ۱۳۷۵. شابک ۹۶۴-۵۵۴۵-۴۰-۴.
پروندلبو و هانس رونه‌مارک. لاله‌ها و زنبق‌های ایران و گونه‌های مجاور.
چاپ اول. تهران: موسسه گیاه‌شناسی ایران، ۱۳۵۵.
//////////
به آذری آیریس اسپوریا:
/////////////
Iris spuria
From Wikipedia, the free encyclopedia
"Blue iris" redirects here. For
the former porn star and Howard Stern Show personality, see The Wack Pack.
Iris spuria
|
|
Iris spuria
|
|
Kingdom:
|
|
(unranked):
|
|
(unranked):
|
|
Order:
|
|
Family:
|
|
Subfamily:
|
|
Tribe:
|
|
Genus:
|
|
Subgenus:
|
|
Section:
|
Limniris
|
Species:
|
I. spuria
|
·
Chamaeiris reichenbachiana(Klatt) M.B.Crespo
·
Chamaeiris spuria (L.) Medik.
·
Chamaeiris spuria var. danica(Dykes) M.B.Crespo
·
Iris cardiopetala Borbás
·
Iris gueldenstadtiana subsp. subbarbata (Joó) Nyman
·
Iris reichenbachiana Klatt
·
Iris sordida Retz.
·
Iris spathacea J.St.-Hil. ex Roem. & Schult. [Illegitimate]
·
Iris spathulata Lam. [Illegitimate]
·
Iris spuria var. danica Dykes
·
Iris spuria var. reichenbachiana(Klatt) Dykes
·
Iris spuria subsp. spuria (None known)
·
Iris spuria var. subbarbata (Joó) Baker
·
Iris subbarbata Joó
·
Limniris spuria (L.) Fuss
·
Xiphion spurium (L.) Alef.
·
Xyridion reichenbachianum(Klatt) Klatt
|
|
Iris
spuria is
a species of the genus Iris, part of a subgenus
series known asLimniris and in the
Series Spuriae. It is a rhizomatous perennial plant, fromEurope, Asia and Africa. It has purple or lilac
flowers, and slender, elongated leaves. It is widely cultivated as an
ornamental plant in temperate regions and
hybridized for use in the garden. It has several subspecies; Iris spuria subsp. carthaliniae (Achv. &
Mirzoeva) B.Mathew, Iris spuria subsp. demetrii (Achv. &
Mirzoeva) B.Mathew, Iris spuria subsp. maritima (Dykes) P.Fourn.
and Iris spuria subsp. musulmanica (Fomin) Takht. It
used to have 3 other subspecies, which have now been re-classified as separate
species; Iris spuria subsp. halophila (nowIris halophila), Iris spuria ssp. sogdiana (now Iris
halophile subsp. sogdiana) andIris spuria subsp. notha (now Iris notha). It has many common
names including 'blue iris', 'Spurious Iris' and 'bastard iris'.
Contents
It
has a thin, slender rhizome,[2][3][4] that is about
2 cm in diameter,[5] fibrous and has a
creeping habit.[3][6][7] Under the rhizome
are wiry roots.[3]
The
creeping habit creates compact clumps of plants.[8] [9] They can reach over
90 cm (35 in) wide.[8]
It
has erect, slender, sword-shaped, acuminate (ending in a point), glaucous green
to blue green basal leaves.[2][4][7][8][9][10][11][12] They can grow up to
between 25–90 cm (10–35 in) long and 5–12 mm wide.[2][4][6][7][11][13][14][15][16] They are normally
nearly as long as the flowering stem.[11][13][16][17] After the plant has
flowered and set seed, the leaves die in the late summer.[3]
It
has a strong, erect, round stem,[10] that can reach up
to between 50–80 cm (20–31 in) long.[2][4][6][6][9][11][12][14][15][16][17][18][19][20][20][21][22][23][24][25]
The
stem has 1 or 2 lateral, upright branches,[2][10][24] or pedicels, which are about
2 cm long.[5]
The
stem also has keeled, lanceolate, green, spathes (leaves of the
flower bud) (or bracts).[6][7][10][11] These are
40–80 cm (16–31 in) long,[15] and have a
membranous tip.[4][6][11][15][16][20][20] The upper cauline
(on stem) leaves are shorter than internodes.[11][15]
The
stems (and branches) hold 1-4 terminal (top of stem) flowers,[2][4][6][6][10][11][16][17] in summer,[8][12][20][24] between May and
July.[2][7][9][13][14][22][23] They flower
after Iris germanica and are similar in form toIris x hollandica.[9]
It
has large,[12] lightly scented,[9] flowers that are up
to 6–12 cm (2–5 in) in diameter,[8][13][20] and they come in
shades of lilac,[6][13][15] mauve-blue,[19] violet-blue,[2][4][7][11][20] purple-blue,[8][9][14][24] violet,[17][21] or blue.[12][17]
It
has 2 pairs of petals, 3 large sepals (outer petals),
known as the 'falls' and 3 inner, smaller petals (or tepals, known as the
'standards'.[26] The falls are
broadly ovate, elliptic, or orbicular with a long claw (section leading to the
stem).[2][6][11][15][20][22] The fall is
4.5–6 cm (2–2 in) long,[4][15][20] and 2.5 cm
wide.[6] They have purple or
violet veining,[19] and a central
yellow or white stripe or signal area.[2][4][6][9][11][12][13][14][15][18][20][23][25]
The
standards are short, lanceolate or oblanceolate, erect wavy, and 3–6 cm
(1–2 in) long and 8–20 mm wide.[2][6][11][12][15]
It
has a 7–10 mm long perianth tube,[15] the ovary has a
long tapering beak,[10]which can be up to 40mm
long.[6][15]
It
has a narrow,[11] violet Stigma
(botany)#Style,[5] 2.5 cm long
violet-lilacstigmas,[6] 1.27 cm
long anthers, which equal the
filament length.[2][6]
After
the iris has flowered, it produces an oblong-ovate, hexagonal, (2.5–4 cm
long[4][15]) seed capsule in
September.[2][6][13] It has a long
beak-like appendage on the top,[2][6][13] and 6 visible,
longitudinal groves.[4][15] Inside the capsule,
are light brown, angular seeds,[4][13] with a loose
membranous testa (surface).[15]
In
2007, a chemical analysis was carried out on Iris spuria rhizomes,
several compounds were isolated 12a-dehydrorotenoid 1, 11-dihydroxy-9,
10-methylenedioxy-12a-dehydrorotenoid, together with a new isoflavonoid
glycoside tectorigenin-7-O-beta-glucosyl-4'-O-beta-glucoside, with 4 other
known compounds, tectorigenin, tectorigenin-7-O-beta-glucosyl (1 --> 6)
glucoside, tectoridin (a tectorigenin-7-O-beta-glucoside) and
tectorigenin-4'-O-beta-glucoside.[28][29]
In
2012, five Iris species (Iris pseudacorus, Iris crocea, Iris spuria, Iris orientalis and Iris ensata) were studied, to
measure the flavonoids and phenolics content with the
rhizomes. Iris pseudacorus had the highest content and Iris
crocea had the lowest content.[30]
In
May 2014, a study was carried out on the hepatoprotective activity of Iris
spuria against paracetamol induced toxicity.[31]
In
July 2014, eight Irises from the Limniris section (Iris crocea, Iris
ensata, Iris orientalis, Iris pseudacorus, Iris setosa, Iris sibirica with its cultivars
´Supernatural´ and ´Whiskey White´, Iris spuria and Iris versicolor) were studied to find 12
chemical compounds (flavonoids, phenols, quinones, tannins, saponins, cardiac glycosides, terpenoids, alkaloids,steroids, glycosides and proteins.[32]
As
most irises are diploid, having two sets
of chromosomes, this can be used to
identify hybrids and classification of groupings.[26] It has been counted
several times; 2n=22, Westergaraard, 1938; 2n=22, Lenz & Day, 1963; 2n=40,
Banerji, 1970; 2n=40, Sharma & Sar., 1971; 2n=40, Roy et al., 1988.[6] The chromosome count
is normally stated as 2n=22.[11][15][18][25][33][34]
Iris spuria illustration in:
Jakob Sturm: "Deutschlands Flora in Abbildungen" Stuttgart (1796)
Jakob Sturm: "Deutschlands Flora in Abbildungen" Stuttgart (1796)
The
Latin specific
epithet spuria refers
to 'spurious' meaning false.[35][36] Linnaeus thought
that the plants were hybrids rather than a true species.[36][37]
Due
to the wide distribution of the species, it has many different common names,
including; 'Spurious Iris',[12][23][40][41] 'false iris',[2][38] 'bastard iris',[7][9][14][42] 'blue iris' (in
England),[7][41][43][44][45][46] 'butterfly iris'
(also in England),[8][36][43][45]'meadow marsh iris',[34] 'iris steppe',[34][47] 'iris des steppes'
(in France),[43]'Steppen-Schwertlilie'
(in Germany),[43][47] and 'dansk iris'
(in Sweden).[25][43] and 'salt iris'
(also in Sweden).[43]
Another
is 'seashore iris',[6][9][14][23][39][47][48] but this probably
applies to Iris spuria subsp. maritima. Also 'salt iris',[43] and 'salt marsh
iris',[45] but this applies
to Iris halophila (formerly a subspecies).
It
was first described in 1753 by Linnaeus, who described it in
the Species Plantarum Vol.1 as being a
German species.[49]
On
4 November 1876, John Gilbert Baker described the Iris,
in The Gardeners' Chronicle on page583.[6] An illustration of
the iris was published in 1981, in Grey-Wilson and Mathew, Bulbs plate28. It
was then published in 1982, by P.J. Redoute, Liles and related flowers 183.[20]
It
has several subspecies; Iris spuria
subsp. demetrii (Achv. & Mirzoeva) B.Mathew, Iris spuria
subsp. demetrii (Achv. & Mirzoeva) B.Mathew, Iris spuria
subsp. maritima (Dykes) P.Fourn. and Iris spuria subsp.
musulmanica (Fomin) Takht. It used to have 3 other subspecies, which
have now be re-classified as separate species; Iris spuria subsp. halophila (now Iris halophila), Iris spuria ssp.sogdiana (now Iris halophila var. sogdiana and Iris
spuria subsp. notha (now Iris notha).[1][6]
It
has been grown and cultivated in Britain since 1573, It had naturalised in
southLincolnshire in 1836. Another
colony was growing in Dorset, but in 1972 it was
deliberately vandalised and damaged fatally.[44]
It
was originally found on 10 July 1955 growing in Limhamm, Skane in Sweden. It
was later published in Botanical Notices in 1958.[7]
It
was verified by United States Department of Agriculture Agricultural Research Service on 20 April 1998,
then updated on 1 December 2004.[43]
Iris
spuria is native temperate to a very wide
area, from Africa, to temperate and tropical Asia and Europe.[4][6][8][12][17][18][20][23][25][34][41][43][44] [45][48]
It
is found within Africa, in Algeria.[6][43][46] Within temperate
Asia, in the Western Asia regions of Afghanistan, Iran andTurkey.[6][8][18][34][43][46] In the Caucasus regions of Armenia, Azerbaijan, Georgia, Ciscaucasia and Dagestan.[43][46] In the
Russian, Siberian region of Altay, Chelyabinsk, Gorno-Altay, Kurgan, Novosibirsk, Omsk and Tomsk.[43] In the Middle Asia
region of Kazakhstan, Kyrgyzstan, Turkmenistan, Uzbekistan and Mongolia.[43] In China, with the
provinces of Gansuand Xinjiang.[43] Within tropical
Asia, it is found in the Indian sub-continental regions of Jammu, Kashmir and Pakistan.[43]Within Europe, it is
found in the northern European regions of Denmark and Sweden.[4][11][13][15][19][22][33][43][46] In the middle
European regions of Austria, Czechoslovakia, Germany and Hungary.[4][11][13][19][22][33][34][43][46] In the eastern
European regions of Moldova, Bashkortostan, Ukraine,[15][43] and Serbia.[50] In the southern
European regions ofRomania, France and Spain.[6][15][33][43][46]
Iris
spuria grows
on seasonally damp grasslands,[46] damp meadows (or
pastures),[8][19][22][46] marshes,[8][19][22][46]alluvial plains,[4][46] swamps,[46] bogs,[46] maquis,[46] and salty flats.[46]
It
can be found naturalised in damp, grassy places, by ditches, on banks and on
roadside verges.[44]
The
iris is generally listed as of 'Least Concern' on 26 April 2013 in most
European countries. But it is listed as rare or endangered in some.
In
Sweden, it is rare and is only found on the coastal meadows in southern Sweden.[7] On the island
of Saltholm, the colony was
diminishing, before being protected.[11]
In
Czechoslovakia, it has mixed fortunes. In the region of Moravia, it is now regarded
as extinct.[4][33] In the Slovak
Republic, it is classified as a 'critically endangered' species, and listed in
the Red Book, with the meadows to the north and east
of Štúrovo, now protected.[33] It is currently
found in about 10 locations in Podunajskej lowlands, near Komárno and Sturova Nitra.[4]
It
is hardy to between USDA Zone 3 and Zone 9.[8][23][36][39][45] It is also hardy to
European Zone H2.[20]
It
is tolerant to most garden soils,[22] it will grow on wet
soils, saline soils, and saline marshes.[8] It prefers well drained,
humus rich soils.[8][9][12][24][36] It is tolerant of
acid soils,[39] but prefers neutral
soils.
It
prefers positions in full sun or partial shade.[8][9][39][45] Although, shade
reduces the flowering amount.[9][36]
It
is best planted from dormant rhizomes in autumn,[36] and deeper in the
soil than Iris germanica.[9]
It
can be used in borders or in beds for cut flower (for the house).[9] They create large
full clumps of plants.[48]
Aphis newtoni Theobald can be found
on Iris bloudowii, Iris latifolia, Iris spuria and Tigridia pavonia.[51] Also Dysaphis tulipae can be found
on Iris spuria.[52]
It
can also be propagated by division (of the rhizomes),[12] or by seed growing.[39] Growing by seeds
gives a more reliable results.[21]
Due
to the wide range of species, (with various tolerances for heat, salt or cold
resistance), they have been very useful to plant breeders.[21] Many of the modern
cultivars have been breed with larger flowers in a wider range of colours than
wild species.[36]
Known Iris
spuria cultivars include; 'Adobe Sunset' (hybridized by McCown, 1976),[22][39] 'AJ Balfour',[22] 'Albulus',[6]'Archie Owen' (hybridized
by Hager, 1970),[26][39] 'Barbara's Kiss'
(hybridized by McCown, 1981),[39] 'Belise'
(hybridized by Simonet, 1964),[6][39] 'Belissinado'
(hybridized by Corlew, 1988),[39] 'Betty Cooper'
(hybridized by McCown, 1981),[39] Iris 'Betty My
Love' (hybridized by Wickenkamp, 1988),[39] Iris 'Blue Lassie'
(hybridized by Niswonger, 1978),[39] 'Cambridge Blue',[22] 'Cheroke Chief',[22][26] 'Clarke Cosgrove',[22] 'Custom Design',[22] 'Daenaensis',[6] 'Danica',[6] 'Dawn Candle',[22]'Georgian Delicacy',[6] 'Halophila lutea',[6] 'Imperial Bronze',[22][26] 'Media Lux',[22] 'Norton Sunlight',[22] 'Protege',[22]'Monspur', 'Premier',[22][37] and 'Red Clover'.[22]
Like
many other irises, most parts of the plant are poisonous (rhizome and leaves),
if mistakenly ingested can cause stomach pains and vomiting. Also handling the
plant may cause a skin irritation or an allergic reaction.[39]
1.
^ Jump up to:a b "Iris spuria L. is
an accepted name". theplantlist.org (The Plant List). 23 March 2013.
Retrieved 4 February2015.
3.
^ Jump up to:a b c d Dykes, William (2009). "Handbook of Garden
Irises" (PDF). beardlessiris.org (The
Group for Beardless Irises). Retrieved 1 November 2014.
4.
^ Jump up to:a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Baby, Daniel (24
June 2009). "Iris spurio
zlutofialovy iris - iris doubtful". botany.cz.
Retrieved 27 February 2015.
5.
^ Jump up to:a b c A. R. Clapham, T.
G. Tutin and D. M. Moore Flora of the British
Isles (3rd Edit. 1987), p. 554, at Google Books
6.
^ Jump up to:a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae afPries, Bob (20 October
2014). "(SPEC) Iris spuria
L.". wiki.irises.org (American Iris Society). Retrieved27
February 2015.
8.
^ Jump up to:a b c d e f g h i j k l m n o p q "Iris". rslandscapedesign.blogspot.co.uk.
13 February 2010. Retrieved 23 February 2015.
9.
^ Jump up to:a b c d e f g h i j k l m n o p q "Spuria IRIS - Iris
bastard - Seashore Iris". jardinsmichelcorbeil.com. Retrieved27
February 2015.
10.
^ Jump up to:a b c d e f Dykes,
William. "Dykes on Iris" (PDF). beardlessiris.org (The
Group for Beardless Irises). Retrieved 21 November 2014.
11.
^ Jump up to:a b c d e f g h i j k l m n o p q r British Iris
Society (1997)pL6uPLo7l2gC
&pg=PA187 A Guide to Species Irises: Their Identification and Cultivation, p. 187, at Google Books
12.
^ Jump up to:a b c d e f g h i j k William RobinsonHardy Flowers (1878), p. 152, at Google Books
13.
^ Jump up to:a b c d e f g h i j k l "Subgenus Xyridion
(Xyridion) - Wood-iris rhizome". flower-iris.ru.
Retrieved 24 February 2015.
14.
^ Jump up to:a b c d e f g h "Spuria IRIS - Iris
bastard - Seashore Iris". luwg.rlp.de. Retrieved 27
February 2015.
15.
^ Jump up to:a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Thomas Gaskell
Tutin (editor)Flora Europaea, Vol.5, p. 89, at Google Books
16.
^ Jump up to:a b c d e f "Bezkartáčkaté
irises". zahradaweb.cz. 5 March 2012. Retrieved 27
February 2015.
17.
^ Jump up to:a b c d e f Cassidy, George
E.; Linnegar, Sidney (1987).Growing Irises (Revised ed.). Bromley:
Christopher Helm. p. 146. ISBN 0-88192-089-4.
18.
^ Jump up to:a b c d e "Iris summary" (PDF). pacificbulbsociety.org.
14 April 2014. Retrieved 23 November 2014.
20.
^ Jump up to:a b c d e f g h i j k l m James Cullen,
Sabina G. Knees, H. Suzanne Cubey (Editors) The European Garden Flora
Flowering Plants: A Manual for the Identification (2011) , p. 255, at Google Books
22.
^ Jump up to:a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Phillips, Roger;
Rix, Martyn (1991). Perennials Vol. 1. Pan Books Ltd.
pp. 225–227. ISBN 9780330327749.
23.
^ Jump up to:a b c d e f g Donald Wyman XSExQDJtQ7AC&pg=PA577 Wyman's Gardening
Encyclopedia (2nd Edition, 1997), p. 577, at Google Books
24.
^ Jump up to:a b c d e Christopher
Brickell (editor)RHS Encyclopedia of
Plants and Flowers (5tf Edition, 2010), p. 613, at Google Books
25.
^ Jump up to:a b c d e Kramb, D. (2
October 2004). "Iris spuria". signa.org (Species Iris
Group of North America). Retrieved27 February 2015.
26.
^ Jump up to:a b c d e Austin,
Claire. "Irises A Garden
Encyclopedia"(pdf). worldtracker.org.
Retrieved 29 October 2014.
27.
Jump up^ Marnera,
Franz-Josef; Singab, Abdel Nasser Badawi; Al-Azizib, Mohamed Mohamed;
El-Emaryc, Nasr Ahmed; Scha¨ferd, Mathias (2002). "Iridal glycosides
from Iris spuria (Zeal), cultivated in Egypt" (PDF). Phytochemistry. 60(10):
301–307. doi:10.1016/s0031-9422(02)00110-3. Retrieved 6
June 2015.
28.
Jump up^ Singab, A.N.
(October 2007). "Flavonoids from Iris spuria (Zeal) cultivated in
Egypt.". Arch Pharm Res. 27 (10): 1023–1028. doi:10.1007/bf02975425.PMID 15554258.
29.
Jump up^ John Buckingham and
V. Ranjit N. Munasinghe Dictionary of Flavonoids
with CD-ROM, p. 639, at Google Books
30.
Jump up^ Kaššak, P (13
September 2012). "Total Flavonoids
And Phenolics Content Of The Chosen Genus Iris Species".Acta Universitatis
Agriculturae Et Silviculturae Mendelianae Brunensis. 60: 119–126.doi:10.11118/actaun201260080119. Retrieved22
January 2015.
31.
Jump up^ Akther, N.;
Andrabi, K.; Nissar, A.; Ganaie, S.; Chandan, B.; Gupta, A.; Khuswant, M.;
Sultana, S.; Shawl, A. (2014)."Hepatoprotective
activity of LC-ESI-MS standardized Iris spuria rhizome extract on its main
bioactive constituents".Journal of Pharmacognosy and
Phytochemistry. 21 (10): 1202–1207. doi:10.1016/j.phymed.2014.04.007.PMID 24877715. Retrieved 24
October 2015.
32.
Jump up^ Kaššák, Pavol
(2014). "Screening of the
chemical content of several Limniris group Irises" (PDF). Journal of
Pharmacognosy and Phytochemistry. 3 (2): 11–14.
Retrieved 2 February 2015.
33.
^ Jump up to:a b c d e f g Blazek,
Milan. "Iris spuria and
related species - the importance of culture". ibotky.cz. Retrieved16
February 2015.
34.
^ Jump up to:a b c d e f Stolley,
Gregor. "The genus Iris in
Germany (Gregor Stolley)". offene-naturfuehrer.de. Retrieved20
February 2015.
35.
Jump up^ Smith, A.W.;
Stearn, William T. (1972). A Gardener's Dictionary of Plant
Names (Revised ed.). Cassell and Company (published 1963).
p. 299. ISBN 0304937215.
36.
^ Jump up to:a b c d e f g h i j k Westcott-Gratton,
Stephen. "Plant profile:
Butterfly iris". canadiangardening.com. Retrieved27
February 2015.
37.
^ Jump up to:a b Stebbings, Geoff
(1997). The Gardener's Guide to Growing Irises. Newton Abbot: David and
Charles. p. 62.ISBN 0715305395.
38.
^ Jump up to:a b Zhou, Jiaju;
Guirong, Xie; Yan, Xinjian (26 August 2011). Encyclopedia of Traditional
Chinese Medicines - Molecular Structures, Pharmacological Activities, Natural
Sources and Applications. London: Springer. ISBN 978-3-642-16740-9.
39.
^ Jump up to:a b c d e f g h i j k l m n o p "PlantFiles: Dykes
Seashore Iris, Seashore Iris". davesgarden.com.
Retrieved 2 March2014.
40.
Jump up^ William
Salisbury l_EYAAAAYAAJ
&pg=PA172 The Botanist's Companion: Or, An Introduction to the Knowledge of
Practical Botany and the uses of plants, either growing wild in Great Britain,
or cultivated for the purposes of agriculture, medicine, rural economy or the
arts. (1816) , p. 172, at Google Books
43.
^ Jump up to:a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u "Taxon: Iris spuria
L.". ars-grin.gov (Germplasm Resources
Information Network). Retrieved 27 February 2015.
45.
^ Jump up to:a b c d e f "Iris spuria Blue
Iris". jardins-sans-secret.com. Retrieved 27
February 2015.
46.
^ Jump up to:a b c d e f g h i j k l m n o "Iris spuria". iucnredlist.org.
Retrieved 2 March 2014.
47.
^ Jump up to:a b c "German-English
Dictionary: dykes seashore iris [Iris spuria]". dict.cc.
Retrieved 27 February 2015.
48.
^ Jump up to:a b c d e Allan M. ArmitagekA6VgfxsstIC Herbaceous Perennial Plants: A
Treatise on their Identification, Culture and Garden Attributes at Google Books
50.
^ Jump up to:a b Vajgand, Dragan
K.; Vajgand, Ljubica M.; Vajgand, Karlo A. (2003). "Iris spuria L.
(Iridaceae) At Two New Localities In The Vojvodina Province" (PDF).Proceedings for Natural
Sciences. 104: 83–89. Retrieved27 February 2015.
51.
Jump up^ Proceedings of the
Estonian Academy of Sciences, Biology and Ecology June 2002 Proceedings of the
Estonian Academy of Sciences, Biology and Ecology June 2002, p. 128, at Google Books
52.
Jump up^ R. L. Blackman,
Victor F. Eastop Aphids on the World's
Herbaceous Plants and Shrubs, p. 553, at Google Books
·
Aldén, B., S. Ryman &
M. Hjertson. 2009. Våra kulturväxters namn - ursprung och användning. Formas,
Stockholm (Handbook on Swedish cultivated and utility plants, their names and
origin).
·
Allan, H. H. B. et al.
1961–. Flora of New Zealand.
·
Davis, P. H., ed.
1965–1988. Flora of Turkey and the east Aegean islands. [= I. spuria subsp.
musulmanica].
·
Erhardt, W. et al. 2008.
Der große Zander: Enzyklopädie der Pflanzennamen.
·
Huxley, A., ed. 1992. The
new Royal Horticultural Society dictionary of gardening.
·
Maire, R. C. J. E. et al.
1952–. Flore de l'Afrique du Nord.
·
Mathew, B. 1981. The
Iris. 116–119.
·
Nasir, E. & S. I.
Ali, eds. 1970–. Flora of [West] Pakistan.
·
Quézel, P. & S.
Santa. 1962–1963. Nouvelle flore de l'Algerie.
·
Rechinger, K. H., ed.
1963–. Flora iranica.
·
Sell, P. & G. Murrell.
1996–. Flora of Great Britain and Ireland.
·
Stace, C. 1995. New flora
of the British Isles.
·
Walters, S. M. et al.,
eds. 1986–. European garden flora.
&&&&&&
اوز. [ ا وزز ] (ع ا) بط. (منتهی الارب ). مرغابی* . (متن اللغة). ||
مرد کوتاه سطبر. (منتهی الارب ) (متن اللغة) (مهذب الاسماء). ج ، اوزون . (منتهی الارب
) (مهذب الاسماء).
* مرغابی
. [ م ُ ] (ا مرکب ) مرغ آبی . بط. (ناظم الاطباء) (آنندراج ). اسم فارسی اوزّ است
. (مخزن الادویه ) اوز. اوزة. وز. وزین . اردک . حصانة. (دهار). نوعی از طیور از راسته پرده داران از رده کاریناتها ، که بیشتر در آب رودخانه ها و استخرها
بسر میبرد و گاهی در خانه های شمال ایران نگهداری می شود. در مازندران اقسام بسیار
مرغابی وجود دارد از میان آنها مرغابی گوش دراز و مرغابی شانه بسر زمستان را در اطراف
بحر خزر به سر میبرند این دو قسم حیوان بواسطه
رنگ زیبای نقره ای خود امتیاز دارند. (جغرافیای کیهان )
بت . [ ب ] (ا) مرغابی و معرب
آن بط است . (هفت قلزم ) (انجمن آرای ناصری ) (برهان قاطع) (آنندراج ). جوالیقی در
ذیل بط آرد:
بط پرنده معروف به قول ابن جنی
بمناسبت صدایش بدین نام خوانده شده و صاحب کتاب الالفاظ الفارسیه آنرا معرب بت پنداشته
است :
یکی رود کز سیم گفتی مگر
ببسته است گردون زمین را کمر
ز هر سو بی اندازه در وی بجوش
بتان پرندین پر دله پوش .
اسدی .
- خربت ؛ بت بزرگ را گویند که غاز باشد و آنرا خربته نیز گفته اند. (انجمن
آرای ناصری ) :
تاک را دیدم آبستن چون داهان
شکمش خاسته همچو دم روباهان
باز رز را گفت ای دختر بی عصمت
این شکم چیست چو پشت و شکم خربت .
منوچهری .
و رجوع به خربت* شود.
* خربت
. [ خ ب
](ا مرکب ) قاز و بط بزرگ . (ناظم الاطباء). خربط. قلولا. سیقا. اوز. (یادداشت
بخط مولف )
////////////////
اوز
بکسر همزه و فتح واو مشدده و زای معجمه لغت عربی است و
بسریانی اروز و بفارسی قاز و مرغابی و بهندی فانس کویند اوز اسم جنس مرغابی است و
مراد نوع کبیر آن است که قاز باشد
ماهیت آن
معروف است اهلی و بری و وحشی می باشد و اهلی آن پرواز نمی
کند و بوی آن پرواز می کند
طبیعت
جمیع اصناف آن تا دوم کرم و تا آخر آن نیز کفته اند
افعال و خواص آن
غلیظ الغذا و دیرهضم و کویند چون هضم شود مسمن بدن و محرک
باه است و پختن آن با ابازیر و مصالح حاره بهتر و مصلح آن آبکامه و اب انار و از
اغذیۀ نافعه از برای برودت کبد و اوجاع باردۀ آنست جهت آنکه کوشت ان شدید الحراره
است و چون با زهومت بسیار است که بفارسی سمیت نامند باید که بعد ذبح دو سه ساعت و یا
زیاده نیز آن را در زمین دفن نمایند تا بوی زهومت آن کم کردد پس برآورده پرهای ان
را کنده شکم آن را شکافته پاک شسته طبخ نمایند و این قلیل الغذاتر از ماکیان است و
مهر پختۀ آن جهت زیاده کردن پیه کرده و ریزانیدن سنک کرده و مثانه و التیام فتوق
اکلا و ضمادا مؤثر و از خوردن آن بزودی تپ حادث می کردد و بدستور مشوی بطون آن با
ابازیر حاره چون فلفل و دارچینی و زیره و امثال اینها و سنکدان آن لذیذ و غلیظ و
بطئ الانهضام و چون هضم شود متولد می کردد از ان غذای بسیار و جکر آن لذیذترین جکر
حیوانات امثال آن است و غذائیت این از انها بیشتر و سریع الانحدار و بازوهای ان
صالح الهضم و الغذا و مغز سر آن طلاء جهت ورم مقعده آزموده و پیه آن جهت تمدد و
کزاز و تشنج امتلائی و تحلیل اورام بارده و صلابت مقعده و شقاق آن و تقشر جلد و
داء الثعلب و داء الحیه تمریخا و تدهینا و برای تشنج شربا و برای اذیت آبی که در
کوش رفته باشد قطورا و با آرد باقلا جهت ورم پستان ضمادا بالخاصیه نافع و زردۀ تخم
نیمبرشت آن جهت افزونی عقل و تقویت قوت حافظه و حفظ آن و زوال نسیان و سرفه خشک و
قطور آن با زیت نیم کرم در رحم جهت احتباس حیض نافع و دم آن با آب و نمک جهت درد
مثانه و تفتیت حصاه شربا بسیار نافع و پوست تخم آن مسحوق جهت اسهال دموی بهترین
ادویه است و زبل آن جهت سرفۀ خشک مفید و دهن آن در قرابادین ذکر یافت
ص: 3
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
////////////
إوزة[عدل]
Disambig
gray RTL.svg
إن كنت تبحث عن عناوین مشابهة، فانظر إوزة (توضیح).
اضغط هنا للاطلاع على كیفیة قراءة التصنیف
إوزة
صورة معبرة عن إوزة
Mute Swans (Cygnus olor)
التصنیف العلمی
المملكة: حیوان
الشعبة: حبلیات
الطائفة: طیور
الرتبة: الأوزیات
الفصیلة: البطیات
الأسرة: إوز
الجنس: Cygnus
Bechstein, 1803
نوع
6-7 living, see text.
مرادفات
Cygnanser Kretzoi, 1957
تعدیل طالع توثیق القالب
محتویات [أظهر]
الوصف[عدل]
الوز هو العضو الأكبر حجما من عائلة البط ویتمیز عن اقرانه بالعائله بطول
رقبته. الوز من أكبر الطیور التی تستطیع الطیران حیث یبلغ وزن الاوز حتى 16 كلغم ویتمیز
الذكر عن الانثى بحجمه ووزنه حیث یكون أكبر واثقل. الاوز الذی یعیش فی النصف الشمالی
من الكره الأرضیة له ریش أبیض اللون فی حین ان سلالات الوز فی النصف الجنوبی من الكره
الأرضیة له ریش أبیض وأسود ویعیش فی أسترالیا سلالة من الوز لونه أسود كلیا باستثناء
بعض الریش الأبیض على الجنحان والذی یستخدم للطیران واما صغاره فیكون لونها سكنی فاتح.
الارجل الاوز لونها أسود - سكنی غامق إلى بعض السلالات فی أمریكا الجنوبیة
التی یكون لون ارجلها زهری اللون. واما مناقیر الاوز فهی مختلفه الالوان فمنها الأسود
والأصفر ومنها ما هو أسود وأحمر.
معظم سلالات الاوز تصدر اصواتا عالیه باستثناء سلاله واحده وهی الوزه
الصامته - Mute SWAN - وهی لیست صامته بشكل كامل ولكنها أكثر هدوئا
بكثیر من باقی السلالات.
یمضی الوز معظم وقته بالسباحه بالبحیرات والانهر والبرك وتتمیز سباحته
وحركاته برشاقة عالیة.
یعیش الاوز لفترات طویله نسبیا وقد یبلغ مده حیاته 35 عاما
التوزیع الجغرافی[عدل]
یعیش الاوز فی المناطق المعتدله ویتواجد بشكل نادر فی المناطق الاستوائیة.
یتواجد من 4-5 سلالات من النصف الشمالی من الكره الأرضیة, وتتواجد سلاله واحده فی أسترالیا
ونیوزیلانده وسلاله أخیرة فی أمریكا الجنوبیة. ولا تتواجد أی اوز فی المناطق الاستوائیة
من آسیا, وسط أمریكا, شمال أمریكا الجنوبیة وجمیع أنحاء أفریقیا. بعض السلالات مهاجره
اما بشكل كلی أو جزئی
مقتطفات[عدل]
الاوز طائر منقاره مقوس، أشهر أنواع الاوز هو الأوز المصری والأوز الكندی،
التی تطیر فوق كامل أمریكا الشمالیة تقریبا أثناء الهجرة ولون رأسها أسود مع نقط بیضاء
واسعة تمتد عبر بلعومها
الأوز الصامت (mute swan)
ینتشر بكثرة فی بریطانیا وأیرلنده وفرنسا، وفی أجزاء من الدول الإسكندنافیة.یتكاثر
فی البحیرات والأنهار، وغیرها من مسطحات المیاه العذبة. لا یمكنه إصدار صوت عالی، أو
نغمة كبقیة الطیور، وإنما یمكنه إصدار همسات مختلفة، ویهمس بصوت مسموع عند غضبه. یصل
طوله إلی متر ونصف المتر، وعرض جناحیه إلی 2.25 متر. یستطیع الأوز الصامت أن یطیر مسافات
طویلة، وهو سبّاح قوی، فمن الصعب علیه أن یعیش علی الیابسة. یتغذی الأوز الصامت علی
بعض النباتات المائیة الغاطسة تحت الماء، وقسوة الشتاء هی التی تحدد مدى طیران الأوز.
قد یطیر مسافات إلی المناطق الأدفأ. یتزاوج فی شهری مارس وأبریل وفی فصل الربیع یصبح
منقار الذكر أكثر لمعاناً من منقار الانثی. تضع الأنثى حتی ثمانی بیضات، بین البیضة
والأخرى یومین. یبلغ عدد ریش الأوزة نحو 25.000 ریشة.
یطرح الأوز كل ریش جناحه مرة واحدة، فیصبح غیر قادر علی الطیران لفترة
قصیرة، یتبادل فیها الذكر والأنثی عملیة طرح الریش، فی خلال هذه الفترة، حتی لا یكون
هناك وقت لا یستطیع فیه كلاهما الطیران، مما یضمن للأفراد الصغیرة الحمایة الدائمة.
تترك الفراخ الصغیرة العش عقب الفقس مباشرة، ولكنها تظل مرافقة للوالدین حتی الشتاء
التالی.
مشاریع شقیقة فی كومنز صور وملفات عن: إوزة
مصادر[عدل]
تربیة الاوز .
///////////
Ganso
Ganso
doméstico u oca (Anser anser domesticus)
Se
llama comúnmente gansos a algunas aves de la subfamilia Anserinae, de la
familia Anatidae, aunque también se denomina así a algunas aves de la
subfamilia Tadorninae, así como a la especie Anseranas semipalmata, de la
familia Anseranatidae.
////////////
Oie /wa/ est un nom
vernaculaire ambigu
en français. Les
oies forment un groupe d'oiseauxappartenant à la famille des anatidés parmi laquelle on trouve aussi les cygnes et les canards. Le
terme « oie » ne désigne pas spécifiquement les espèces du genre Anser, ni même les espèces de
la sous-famille des Anserinae. Ainsi
on qualifie volontiers les Anserinae,
que ce soit lesbernaches et les céréopses,
d'oies mais aussi les ouettes regroupées au sein des Tadorninae. Ce
sont des oiseaux aquatiques assez grands, apparentés aux canards (plus petits) et aux cygnes(plus
grands). On distingue aussi les oies sauvages et les oies domestiques. Les oies
cacardent.
La plupart des espèces d'Europe, d'Asie et d'Amérique du Nord sont migratrices à
l'état sauvage. Les différentes espèces d'oies sont principalement
végétariennes, quelques espèces peuvent même nuire aux agriculteurs en pâturant
leurs champs.
Plusieurs espèces d'oies ont
été domestiquées. L'Oie
cendrée (Anser
anser) est à l'origine des races européennes, mais en Asie l'Oie
cygnoïde (Anser
cygnoides) possède une histoire tout aussi longue. Les races d'oies
domestiques sont
donc issues de ces deux espèces indépendamment ou de leurs hybrides qui ne sont
pas stériles.
/////////////
Les oques "autèntiques" són ocells de grans dimensions que pertanyin a la família dels anàtids (Anatidae) dins la subfamília dels anserins (Anserinae). S'ha considerat que formen
la tribu Anserini, però estudis genètics recents situen també dins aquesta tribu els cignes dels gèneres Cygnus i Coscoroba, i també altres ocells no coneguts com a oques, com els del
gènere Malacorhynchus.[1] No obstant això, moltes espècies de l'ordreAnseriformes, sobretot si tenen una grandària intermèdia entre els cignes i els ànecs, poden ser denominades "oca", encara que no estiguen
classificades ni a la mateixa tribu, ni a la mateixa subfamília, ni encara a la
mateixa família. Això l'oca egípcia (Alopochen aegyptiacus), classificada a
la subfamília dels tadornins(Tadorninae), l'oca esperonada (Plectropterus gambensis), classificada
als plectropterins (Plectropterinae), l'oca garsera (Anseranas semipalmata), classificada a
la família dels anseranàtids (Anseranatidae) i altres. En aquest article però, ens referim a aquelles
espècies de la tribu Anserini, conegudes vulgarment com a oques.
/////////////
Oca (plurale oche)
è il nome italiano di un numero considerevole di uccelli,
appartenenti alla famiglia Anatidae.
Questa famiglia include anche i cigni, la
maggior parte dei quali sono più grandi delle oche, e le anatre, più
piccole.
Questa voce tratta delle vere oche della tribù Anserini della sottofamiglia Anserinae. Un
certo numero di altri uccelli acquatici, soprattutto le volpoche e i loro simili, contengono la parola
"oca" nel loro nome, ma non sono imparentate con queste.
///////////
Goose
From Wikipedia, the free encyclopedia
Canada goose, Branta canadensis
|
|
Kingdom:
|
|
Phylum:
|
|
Class:
|
|
Superorder:
|
|
Order:
|
|
Family:
|
|
Subfamily:
|
|
Tribe:
|
Anserini
|
Geese are waterfowl belonging to
the tribe Anserini of
the family Anatidae. This tribe comprises
the genera Anser (the grey
geese), Branta (the black geese)
andChen (the white geese).
A number of other birds, mostly related to the shelducks, have "goose"
as part of their names. More distantly related members of the family Anatidae
are swans, most of which are
larger than true geese, and ducks, which are smaller.
Contents
Canada goose gosling
The
word "goose" is a direct descendent of Proto-Indo-European root, *ghans-.
InGermanic languages, the root gave Old English gōs with
the plural gēs andgandres (becoming Modern English
goose, geese, gander, and gosling, respectively), Frisian goes, gies andguoske, New High German Gans, Gänse,
and Ganter, and Old Norse gās. This
term also gave Lithuanian žąsìs, Irish gé(goose,
from Old
Irish géiss), Latin anser, Greek χήν/khēn, Dutch gans, Albaniangatë (heron), Sanskrit hamsa and hamsi, Finnish hanhi, Avestan zāō, Polish gęś,Ukrainian гуска and гусак, Russian гусыня and гусь, Czech husa,
and Persianghāz.[1][2]
The
term goose applies to the female in particular, while gander applies to the
male in particular. Young birds before fledging are called goslings.[1] The collective noun for a group of
geese on the ground is a gaggle; when in flight, they are called a skein, a
team, or a wedge; when flying close together, they are called a plump.[3]
Giant Canada goose
The
three living genera of true
geeseare: Anser, grey geese, including thegreylag goose, and domestic geese;Chen, white geese (often
included inAnser); and Branta, black geese, such as
the Canada
goose.
Two
genera of "geese" are only tentatively placed in the Anserinae; they
may belong to the shelducks or form a subfamily
on their own: Cereopsis, the Cape Barren goose,
and Cnemiornis, the prehistoric New
Zealand goose. Either these or, more probably, the goose-likeCoscoroba swan is the closest
living relative of the true geese.
Fossils of true geese are
hard to assign to genus; all that can be said is that their fossil record,
particularly in North America, is dense and
comprehensively documents many different species of true geese that have been
around since about 10 million years ago in the Miocene. The aptly named Anser atavus(meaning "progenitor
goose") from some 12 million years ago had even moreplesiomorphies in common with
swans. In addition, some goose-like birds are known from subfossil remains found on
the Hawaiian Islands.
Geese
are monogamous, living in permanent
pairs throughout the year; however, unlike most other permanently monogamous
animals, they are territorial only during the short nesting season. Paired
geese are more dominant and feed more, two factors that result in more young.[4]
A
number of mainly Southern Hemisphere birds are called
"geese", most of which belong to the shelduck subfamily Tadorninae. These are:
The spur-winged goose, Plectropterus
gambensis, is most closely related to the shelducks, but distinct enough to
warrant its own subfamily, the Plectropterinae.
The blue-winged goose, Cyanochen
cyanopterus, and the Cape Barren goose,Cereopsis novaehollandiae,
have disputed affinities. They belong to separate ancient lineages that may
ally either to the Tadorninae, Anserinae, or closer to the
dabbling ducks (Anatinae).
The
three species of small waterfowl in the genus Nettapus are named
"pygmy geese". They seem to represent another ancient lineage, with
possible affinities to the Cape Barren goose or the spur-winged goose.
A
genus of prehistorically extinct seaducks, Chendytes, is sometimes called
"diving-geese" due to their large size.[citation needed]
The northern gannet, a seabird, is also
known as the "Solan goose", although it is a bird unrelated to the
true geese, or any other Anseriformes for that matter.
Canada geese in flight
There
are a number of well-known sayings regarding geese.
"What's
sauce for the goose is sauce for the gander" means what's appropriate
treatment for one person is equally appropriate for someone else.
Saying
that someone's "goose is cooked" means that they have suffered, or
are about to suffer, a terrible setback or misfortune."
"Killing the goose that lays the golden eggs," derived from an
old fable, is a saying referring to any greed-motivated, unprofitable action
that destroys or otherwise renders a favorable situation useless.
"A
wild goose chase" that one goes on or sends someone else on is a useless,
futile waste of time and effort.
1.
^ Jump up to:a b Partridge, Eric (1983). Origins:
a Short Etymological Dictionary of Modern English. New York: Greenwich House.
pp. 245–246. ISBN 0-517-414252.
3.
Jump up^ "AskOxford: G". Collective Terms
for Groups of Animals. Oxford, United Kingdom: Oxford University Press.
Archived from the original on 20 October 2008.
Retrieved19 September 2011.
4.
Jump up^ Lamprecht, Jürg
(November 1987). "Female reproductive strategies in bar-headed geese
(Anser indicus): Why are geese monogamous?". Behavioral Ecology and
Sociobiology. Springer. 21 (5): 297–305.doi:10.1007/BF00299967.
·
Carboneras, Carles
(1992). "Family Anatidae (Ducks, Geese and Swans)". In del Hoyo,
Josep; Elliott, Andrew; Sargatal, Jordi. Handbook of Birds of the World. Volume 1: Ostrich to
Ducks. Barcelona: Lynx Edicions. pp. 536–629.ISBN 84-87334-10-5.
·
Terres, John K.; National Audubon Society (1991)
[1980]. The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds. New
York: Wings Books. ISBN 0-517-03288-0.
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
