اَنّوطِيلون← ابوطيلون
( اسم ) از تيرهء پنيرکيان با گلهاي زرد و ساقه هاي کرکدار و برگهايي
بشکل دل گنده کنف بنگ کنف طون گو پنبه اوبوطيلون ابوطاليون ( ابن سينا).
///////////
انوطیلون
بفتح همزه و ضم نون و سکو واو و کسر طاء مهمله و سکون یاء
مثناه تحتانیه و ضم لام و سکون واو و نون لغت یونانی است
ماهیت آن
نباتی است بی ثمر شبیه به نبات کدو و ابن تلمیذ کوید جهت
جراحات تازه بغایت نافع و در حال التیام دهد آنها.
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
////////////////
أبو طيلون الهندي (باللاتينية: Abutilon
indicum)
نوع نباتي ينتمي إلى جنس أبو طيلون من الفصيلة الخبازية.
الموئل والانتشار[عدل]
موطنه بلاد الشام[1] والمناطق الاستوائية في جنوب آسيا وجنوب شرقها[2].
المراجع[عدل]
^ قاعدة البيانات الأوروبية-المتوسطية للنباتات.خريطة انتشار أبو طيلون
الهندي (بالإنكليزية). تاريخ الولوج 20 كانون الأول 2012.
^ المرفق العالمي لمعلومات التنوع الحيوي. أبو طيلون الهندي (بالإنكليزية).
تاريخ الولوج 7 تشرين الأول 2011.
//////////
|
a·bu·ti·lon
 (ə-bytl-ŏn′)
Share:
n.
See flowering maple.
[New Latin Abutilon, genus name, from Medieval Latin abutilon, a kind of plant used to treat wounds, from medieval
scientific Arabic 'abūṭīlūn, folk-etymological alteration of earlier'ūbūṭīlūn,
'awbūṭīlūn (taken as 'abū, father, source + Andalusian Arabic ṭaylūn, toad), ultimately from misreading of Syriac 'arqṭī'ūn,
'arqūṭī'ūn, partly from Greek arkion, burdock (probably from arkein, to suffice, endure, from its tenacious burs ) and partly
from Greek arktion, the plantInula candida (burdock and Inula candida often being treated together in medieval botanical
works).]
|
The American Heritage® Dictionary of the
English Language, Fifth Edition copyright ©2016 by Houghton Mifflin Harcourt
Publishing Company. All rights reserved.
///////////
Abutilon indicum
From Wikipedia, the free encyclopedia
|
Abutilon indicum
|
|
 |
|
|
Kingdom:
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
Order:
|
|
|
Family:
|
|
|
Genus:
|
|
|
Species:
|
A. indicum
|
|
Sida indica L.
|
|
Abutilon
indicum (Indian
abutilon, Indian mMallow) is a small shrub in theMalvaceae family, native to tropic and
subtropical regions and sometimes cultivated as an ornamental.[2] This plant is often
used as a medicinal plant and
is considered invasive on certain tropical islands.[1]
·
Tamil name: துத்தி "thuthi"
·
Sanskrit name: अतिबला Atibalaa
·
Telugu name: Duvvena
Kayalu "duvvena benda"(దువ్వెన బెండ)
·
Kannada name: TuThThi
gida (ತುಥ್ಥಿ ಗಿಡ)
Contents
The
species occurs in a number of tropical and subtropical zones. An example
occurrence is within parts of the Great Barrier Reef islands
of the Coral Sea.[3]
In
traditional medicine, A. indicum various parts of the plant
are used as a demulcent, aphrodisiac, laxative, diuretic, sedative, astringent,
expectorant, tonic, anti-inflammatory, anthelmintic, and analgesic and to treat
leprosy, ulcers, headaches, gonorrhea, and bladder infection.[4] The whole plant is
uprooted, dried and is powdered. In ancient days, maidens were made to consume
a spoonful of this powder with a spoonful of honey, once in a day, for 6 months
until the day of marriage, for safe and quick pregnancy.[citation needed]
The
plant is very much used in Siddha medicines. The root, bark, flowers, leaves
and seeds are all used for medicinal purposes by Tamils.[citation needed] The leaves are used
as adjunct to medicines used for pile complaints. The flowers are used to
increase semen in men.[5][unreliable medical source?]
Abutilon indicum.
β-Sitosterol is present in A.
indicum and a petroleum ether extract has larvicidal properties
against the mosquito larvae Culex
quinquefasciatus.[6] A methanol extract
of A. indicum has some antimicrobial properties.[7]
1. ^ Jump up to:a b "Abutilon indicum". Pacific Island
Ecosystems at Risk. Retrieved 2008-06-18.
2. Jump up^ Matlwaska (2002). "Flavonoid compounds in the flowers of Abutilon indicum (Linn.)
Sweet" (PDF). Acia Poloniac
Pharmaceutic - Drug Research. 59 (3): 227–229.
3. Jump up^ C.Michael Hogan (2011). "Coral Sea". In P. Saundry; C.J.
Cleveland. Encyclopedia of Earth. Washington DC: National Council for
Science and the Environment.
4. Jump up^ Nishanta Rajakaruna; Cory S.
Harris; G.H.N. Towers (2002). "Antimicrobial Activity of Plants Collected from
Serpentine Outcrops in Sri Lanka" (PDF). Pharmaceutical
Biology. 40 (3): 235–244. doi:10.1076/phbi.40.3.235.5825.
5. Jump up^ J.Raamachandran, "HERBS OF
SIDDHA MEDICINES-The First 3D Book on Herbs, p4[full citation
needed]
6. Jump up^ A. Abdul Rahuman; Geetha
Gopalakrishnan; P. Venkatesan; Kannappan Geetha (2008). "Isolation and identification of mosquito larvicidal
compound from Abutilon indicum (Linn.) Sweet". Parasitology
Research. 102 (5): 981–988.doi:10.1007/s00436-007-0864-5.
7. Jump up^ Jigna Parekh; Nehal Karathia;
Sumitra Chanda (2006). "Screening of some traditionally used medicinal
plants for potential antibacterial activity". Indian
Journal of Pharmaceutical Sciences. 68 (6): 832. doi:10.4103/0250-474X.31031.
 |
Wikimedia Commons has media
related to Abutilon
indicum.
|
·
Abutilon indicum photo
·
Abutilon indicum (Linn.) Sweet Medicinal
Plant Images Database (School of Chinese Medicine, Hong Kong Baptist
University) (traditional Chinese)(English)
·
Abutilon
///////////
Sida cordifolia
From Wikipedia, the free encyclopedia
 |
This article needs additional citations for verification. Please
help improve this article by adding citations to reliable sources.
Unsourced material may be challenged and removed. (November 2008) (Learn
how and when to remove this template message)
|
|
Sida cordifolia
|
|
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9420.jpg) |
|
|
Kingdom:
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
Order:
|
|
|
Family:
|
|
|
Genus:
|
|
|
Species:
|
S. cordifolia
|
Sida
cordifolia ('ilima,[1] flannel weed,[2] bala, country
mallow or heart-leaf sida) is a perennial subshrub of the
mallow family Malvaceae native to
India. It has naturalized throughout the world, and is considered an invasive
weed in Africa, Australia, the southern United States, Hawaiian Islands, New
Guinea, and French Polynesia.[3][4][5] The specific
name, cordifolia, refers to the heart-shaped leaf.[4][6]
Contents
Sida
cordifolia is
an erect perennial that reaches 50 to 200 cm (20 to 79 in) tall, with
the entire plant covered with soft white felt-like hair that is responsible for
one of its common names, "flannel weed". The stems are yellow-green,
hairy, long, and slender. The yellow-green leaves are oblong-ovate, covered with hairs, and 3.5 to
7.5 cm (1.4 to 3.0 in) long by 2.5 to 6 cm (0.98 to
2.36 in) wide. The flowers are dark yellow, sometimes with a darker orange
center, with a hairy 5-lobed calyx and 5-lobed corolla.[4]
As
a weed, it invades cultivated and overgrazed fields, competing with more
desired species and contaminating hay.[7]
 |
This section needs more medical referencesfor verification or
relies too heavily on primary sources. Please review the contents of
the section and add the appropriate references if you
can. Unsourced or poorly sourced material may be challenged andremoved. (September 2014)
|
 |
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_9423.jpg)
in Hyderabad, India.
Known
as "malva blanca", it is a plant used in Brazilian folk medicine for
the treatment of inflammation of the oral mucosa, blenorrhea,
asthmatic bronchitisand nasal congestion,[9] stomatitis, of asthma and nasal congestion[10] and in many parts
of Africa for various ailments, particularly for respiratory problems.[11]It has been investigated
as an anti-inflammatory,[12][13] for preventing cell
proliferation,[14] and for encouraging
liver re-growth.[15] Because of
its ephedrinecontent, it possesses psychostimulant properties, affecting
the central nervous
system and also the heart.[16]
Sida cordifolia flower
The
following alkaloids were
reported from S. cordifolia growing in India:[17] β-phenethylamine, ephedrine, pseudo-ephedrine, S-(+)-Nb-methyltryptophan methyl
ester, hypaphorine, vasicinone, vasicinol, choline, and betaine.
No
tannin or glycosides have
been identified from the plant. The roots and stems contain the alkaloid ephedrine, normally observed in the different
varieties of thegymnosperm genus Ephedra. Recent analyses have revealed
that ephedrine andpseudoephedrine constitute the major
alkaloids from the aerial parts of the plant, which also show traces of
sitosterol and palmitic, stearic and hexacosanoic acids. The flavones:
5,7-dihydroxy-3-isoprenyl flavone (1) and 5-hydroxy-3-isoprenyl flavone (2),
β-sitosterol and stigmasterol have been isolated from the plant.[18] The analgesic
alkaloid (5′-Hydroxymethyl-1′-(1,2,3,9-tetrahydro-pyrrolo [2,1-b]
quinazolin-1-yl)-heptan-1-one) has also been found.[19] Sterculic
acid, malvalic acid and coronaric acid have been isolated from
the seed oil, along with other fatty acids(Chem. Ind. 1985. 483).[full citation
needed]
1.
Jump up^ "Sida
cordifolia". Natural
Resources Conservation Service PLANTS Database. USDA.
Retrieved 12 November 2015.
2.
Jump up^ "BSBI
List 2007". Botanical Society of Britain and Ireland. Archived
from the original (xls) on 2015-02-25.
Retrieved2014-10-17.
3.
Jump up^ "Invasive and Noxious Weeds". United
States Department of Agriculture. Retrieved 18 July 2010.
4.
^ Jump up to:a b c William
Thomas Parsons; Eric George Cuthbertson (March 2001). Noxious weeds of Australia. Csiro Publishing.
pp. 511–. ISBN 978-0-643-06514-7.
Retrieved 18 July 2010.
5.
Jump up^ C. W. Agyakwa; I. O. Akobundu
(1998). A handbook of West African weeds. IITA.
pp. 563–. ISBN 978-978-131-129-1.
Retrieved 18 July 2010.
6.
Jump up^ "Sida cordifolia". Pacific Island
Ecosystems at Risk (PIER). 2006-10-25. Retrieved 18 July 2010.
7.
Jump up^ Pitt, J. L. (03-01-2002). "Flannel Weed" (PDF). Agnote (Northern
Territory Government, Australia). ISSN 0157-8243.
Retrieved 2010-07-18. Check date values
in: |date= (help)
8.
Jump up^ Pole, Sebastian (2006). Ayurvedic Medicine. Elsevier Health Sciences.
p. 137. ISBN 978-0-443-10090-1.
Retrieved2008-11-03.
9.
Jump up^ Franzotti EM, Santos CV, Rodrigues
HM, Mourão RH, Andrade MR, and Antoniolli AR. (2000). "Anti-inflammatory,
analgesic activity and acute toxicity of Sida cordifolia L.
(Malva-branca)." J. Ethnopharmacol. 72 273-7.
10.
Jump up^ CNS pharmacological effects of the
hydroalcoholic extract of Sida cordifolia L. leaves. Franco CI. Morais LC.
Quintans-Júnior LJ. Almeida RN. Antoniolli AR. Journal of Ethnopharmacology.
98(3):275-9, 2005 Apr 26.
11.
Jump up^ Markus S. Mueller; Ernst Mechler
(2005). Medicinal Plants in Tropical Countries: Traditional Use -
Experience - Facts. Thieme. pp. 138–. ISBN 978-3-13-138341-9.
Retrieved 18 July 2010.
12.
Jump up^ Franzotti, Em; Santos, Cv;
Rodrigues, Hm; Mourão, Rh; Andrade, Mr; Antoniolli, Ar (Sep 2000).
"Anti-inflammatory, analgesic activity and acute toxicity of Sida
cordifolia L. (Malva-branca).". Journal of Ethnopharmacology 72 (1–2):
273–7.doi:10.1016/S0378-8741(00)00205-1. ISSN 0378-8741. PMID 10967481.
13.
Jump up^ Kanth, Vr; Diwan, Pv (Feb 1999).
"Analgesic, antiinflammatory and hypoglycaemic activities of Sida
cordifolia". Phytotherapy research : PTR 13 (1):
75–7. doi:10.1002/(SICI)1099-1573(199902)13:1<75::aid-ptr387>3.0.CO;2-F. ISSN 0951-418X.PMID 10189958.
14.
Jump up^ Jenny, M; Schwaiger, W; Bernhard,
D; Wrulich, Oa; Cosaceanu, D; Fuchs, D; Ueberall, F (Sep 2005). "Apoptosis
induced by the Tibetan herbal remedy PADMA 28 in the T cell-derived lymphocytic
leukaemia cell line CEM-C7H2" (Free full text). Journal of
carcinogenesis 4: 15. doi:10.1186/1477-3163-4-15. PMC 1232859. PMID 16138918.
15.
Jump up^ Silva, Rl; Melo, Gb; Melo, Va;
Antoniolli, Ar; Michellone, Pr; Zucoloto, S; Picinato, Ma; Franco, Cf; Mota,
Gde; Castro e Silva, Orlando de (2006). "Effect of the aqueous extract of Sida cordifolia on
liver regeneration after partial hepatectomy" (Free full text).Acta Cirurgica
Brasileira. 21 Suppl 1: 37–9. doi:10.1590/S0102-86502006000700009. ISSN 0102-8650. PMID 17013511.
16.
Jump up^ Adam C. Munhall; Steven W. Johnson
(January 2006). "Dopamine-mediated actions of ephedrine in the rat
substantia nigra".Brain Research 1069 (1): 96–103. doi:10.1016/j.brainres.2005.11.044. PMID 16386715.
17.
Jump up^ S. Ghosal, R. B. P. S. Chauhan, and
R. Mehta (1975). "Alkaloids of Sidia Cordifolia." Phytochem. 14 830-832.
18.
Jump up^ Bioactive flavones of Sida cordifolia
Sutradhar R.K., Rahman A.K.M.M., Ahmad M.U., Bachar S.C. Phytochemistry Letters
2008 1:4 (179-182)
19.
Jump up^ Bioactive alkaloid from Sida
cordifolia Linn. with analgesic and anti-inflammatory activities Sutradhar
R.K., Matior Rahman A.K.M., Ahmad M., Bachar S.C., Saha A., Guha S.K. Iranian
Journal of Pharmacology and Therapeutics 2006 5:2 (175-178)
|
|
Wikimedia Commons has media
related to Sida
cordifolia.
|
·
Caldecott, Todd
(2006). Ayurveda: The Divine Science of Life. Elsevier/Mosby. ISBN 0-7234-3410-7. Contains a detailed
monograph on Sida cordifolia (Bala) as well as a discussion of
health benefits and usage in clinical practice. Available online at http://www.toddcaldecott.com/index.php/herbs/learning-herbs/394-bala
///////////
بابا آدم که باردان، فیلگوش و آراقیطون (Arctium) نیز
نامیده می‌شود گیاهی است علفی و دوساله از تیره گل‌ستاره‌ای‌ها (Asteraceae). گیاهی
است که به اندازه یک متر و نیم تا دو متر ارتفاع رشد می‌کند. با برگهای درشت و خشن
و سبز رنگ با گلهای توب مانند و به اندازه فندق یا بزرگتر از آن در باغچه و کنار آبها
و یونجه زارها مراتع و مزارع می‌روید.
این گیاه در اطراف تهران، البرز، راه چالوس، خراسان، کرمان، رودبار، تفرش،
اروپا، شمال آمریکا می‌روید و در بعضی نقاط پرورش داده می‌شود.
این سرده در ایران ۴ گونه علفی چند ساله دارد، بابا آدم (گیاه) «Arctium
lappa»،
بابا آدم صغیر «Arctium minus» و دو گونه بابا آدم خویی «Arctium
palladinii»
و بابا آدم برگه پهن «Arctium platylepis» که
علاوه بر ایران در شرق اروپا، آناتولی، قفقاز، ماورای قفقاز و ترکمنستان نیز می‌رویند.[۲]
محتویات [نمایش]
ترکیب شیمیایی[ویرایش]
از تجزیهٔ شیمیایی ریشهٔ بابا آدم مواد زیر بدست آمده‌است: اینولین، پلی
استیلنها، آرکتیک اسید، پروپیونیک اسید، بوتیریک اسید، لوریک اسید، استئاریک اسید،
پالمیتیک اسید، هورمون‌های گیاهی، تانن و پلی فنولیک اسید. از تجزیهٔ شیمیایی تخم بابا
آدم موارد زیر بدست آمده‌است: یک گلوکزید تلخ بنام Arctin، کلروژنیک
اسید، لاپائول A,B، ژرماکرانولید.
از تجزیهٔ شیمیایی برگهای بابا آدم موارد زیر بدست آمده‌است: آرکتیول،
فوکینون، فوکینانولید، بتا- ئودسمول، پتازیتولون، اِرِموفیلن، تاراکساسترول. بطور کلی
دم کرده یا جوشانده برگ، ریشه و تخم بابا آدم خاصیت ضد میکروبی و آنتی تومور دارد.
کاربرد درمانی[ویرایش]
ریشه، برگ تخم و میوه بابا آدم برای درمان سرطان‌ها، رماتیسم، نقرس، ناراحتی‌های
معده، کلیه، بیماری‌های پوستی حتی ریزش موواگزما، گلو درد، ورم لوزه‌ها، سرفه، سرخک،
بر زخم‌ها و آبسه‌ها و مرض قند کاربرد دارد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
دم‌نوش
پانویس[ویرایش]
پرش به بالا ↑ "tribe Cynareae".
Flora of North America. Retrieved 2008-01-04.
پرش به بالا ↑ مظفریان، فرهنگ نامهای گیاهان ایران، ۵۲.
منابع[ویرایش]
مظفریان، ولی‌الله. فرهنگ نامهای گیاهان ایران: لاتینی، انگلیسی، فارسی.
تهران: فرهنگ معاصر، ۱۳۷۵. شابک ۹۶۴-۵۵۴۵-۴۰-۴.
دکتر محمد صادق رجحان. درمان بوسیله گیاهان دارویی. چاپ دوم. مرکز فرهنگی
آبا، ۱۳۷۷.
/////////////
الأرقطيون[بحاجة لمصدر] (الاسم العلمي:Arctium) هي
جنس نباتي يتبع فصيلة النجمية من رتبة النجميات[1][2][3][4] .
من أنواعه الواطنة في الوطن العربي[عدل]
الأرقطيون الأطلسي (باللاتينية: Arctium
atlanticum)
في المغرب العربي
الأرقطيون الصغير (باللاتينية: Arctium
minus)
في بلاد الشام وأوروبا
انظر أيضاً[عدل]
قائمة أنواع الأرقطيون
مراجع[عدل]
^ موقع لائحة النباتات أنواع الأرقطيون تاريخ الولوج 29 سبتمبر 2012
^ موقع - zipcodezoo.com - جنس
الأرقطيون تاريخ الولوج 29 سبتمبر 2012
^ نظام المعلومات التصنيفية المتكامل جنس الأرقطيون تاريخ الولوج 29 سبتمبر
2012
^ المركز الوطني للمعلومات التقنية الحيوية جنس الأرقطيون تاريخ الولوج
29 سبتمبر 2012
/////////////
به کردی:
Gula fişek (bi latînî, Arctium
tomentosum) riwekek e ji famîleya Asteraceae,
wek kereng û givzonikan. Koka wê tê xwarin.
/////////////
Arctium
From Wikipedia, the free encyclopedia
"Burdock" redirects here. For
other uses, see Burdock
(disambiguation).
|
burdock
|
|
 |
|
|
Kingdom:
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
Order:
|
|
|
Family:
|
|
|
Tribe:
|
|
|
Genus:
|
|
Arctium is a genus of biennial plants commonly known as burdock,
familyAsteraceae.[3] Native to the Old World, several species have been widely
introduced worldwide.[4]
Contents
Arctium lappa (greater burdock)
Plants
of the genus Arctium have dark green leaves that can grow up
to 70 cm (28 in) long. They are generally large, coarse and ovate,
with the lower ones being heart-shaped. They are woolly underneath. The
leafstalks are generally hollow. Arctium species generally
flower from July through to October. Burdock flowers provide essential pollen
and nectar for honeybees around August when clover is on the wane and before
the goldenrod starts to bloom.[5]
The roots of
burdock, among other plants, are eaten by the larva of
the ghost moth (Hepialus humuli).
The plant is used as a food plant by other Lepidoptera includingbrown-tail, Coleophora
paripennella, Coleophora
peribenanderi, the Gothic, lime-speck pug and scalloped hazel.
The
prickly heads of these plants (burrs) are noted for easily catching on to fur
and clothing. In England, some birdwatchers have reported that birds have
become entangled in the burrs leading to a slow death, as they are unable to
free themselves.[6] Burdock's clinging
properties, in addition to thus providing an excellent mechanism for seed dispersal,[4] led to the
invention of Hook and loop
fastener.[7]
A
large number of species have been placed in genus Arctium at
one time or another, but most of them are now classified in the related
genus Cousinia. The precise limits between Arctium and Cousinia are
hard to define; there is an exact correlation between their molecular phylogeny. The burdocks are sometimes confused
with the cockleburs (genusXanthium) and rhubarb (genus Rheum).
A dish containing a Japanese
appetizer, kinpira gobō,
consisting of sautéed burdock root and carrot, with a side of sautéed dried
daikon
The taproot of young burdock plants can be
harvested and eaten as a root vegetable. While generally out of favour
in modern European cuisine, it remains
popular in Asia. Arctium lappa is
known as "niúbàng" (牛蒡) in Chinese, which was
borrowed into Japanese as gobō, and is still eaten in both
countries. In Korea burdock root is called "u-eong" (우엉) and sold as "tong
u-eong" (통우엉), or "whole
burdock". Plants are cultivated for their slender roots, which can grow
about one metre long and two centimetres across. Burdock root is very crisp and
has a sweet, mild, and pungent flavour with a little muddy harshness that can
be reduced by soaking julienned or
shredded roots in water for five to ten minutes.
Immature
flower stalks may also be harvested in late spring, before flowers appear;
their taste resembles that of artichoke, to which the burdock is related.
The stalks are thoroughly peeled, and either eaten raw, or boiled in salt
water.[8]Leaves are also eaten in
spring in Japan when a plant is young and leaves are soft. Some A.
lappa cultivars are specialized for this purpose. A popular Japanese
dish is kinpira gobō (金平牛蒡), julienned or shredded burdock root andcarrot, braised with soy sauce, sugar, mirin and/or sake,
and sesame oil. Another is burdock makizushi (sushi filled
with pickled burdock root; the burdock root is often artificially coloured orange
to resemble a carrot).
In
the second half of the 20th century, burdock achieved international recognition
for its culinary use due to the increasing popularity of the macrobiotic diet, which advocates its
consumption. It contains a fair amount of dietary fiber (GDF, 6g per 100g),
calcium, potassium, amino acids,[9] and is low in
calories. It contains a polyphenol oxidase,[10] which causes its
darkened surface and muddy harshness by forming tannin-iron complexes.
Burdock root's harshness harmonizes well with pork in
miso soup (tonjiru) and with Japanese-style pilaf (takikomi gohan).
Dandelion and burdock is
today a soft drink that
has long been popular in the United Kingdom, which has its origins inhedgerow
mead commonly drunk in the mediæval period.[11] Burdock is believed
to be a galactagogue, a
substance that increases lactation, but it is
sometimes recommended to be avoided during pregnancy based on animal studies
that show components of burdock to cause uterus stimulation.[12]
In
Europe, burdock root was used as a bittering agent in beer before
the widespread adoption of hops for this purpose.
Folk
herbalists considered dried burdock to be a diuretic, diaphoretic, and a blood purifying
agent[citation needed]. The seeds of A.
lappa are used in traditional
Chinese medicine,[citation needed] under the
name niubangzi (Chinese: 牛蒡子; pinyin:niúbángzi; Some dictionaries
list the Chinese as just 牛蒡 niúbàng.)
Burdock
is a traditional medicinal herb used
for many ailments. Burdock root oil extract, also called Bur oil, is used in
Europe as a scalp treatment.[citation needed] Modern studies indicate
that burdock root oil extract is rich in phytosterols and essential fatty acids (including rare long-chain
EFAs).[13][unreliable medical source?]
The
green, above-ground portions may cause contact dermatitis in
individual with allergies as the plant contains lactones.
Burdock Kilim motifs
In
Turkish Anatolia, the burdock plant was believed to ward off the evil eye, and as such is often woven into kilims a for protection. With
its many flowers, the plant also symbolizes abundance.[14]
After
taking his dog for a walk one day in the late 1940s (1948), George de Mestral, a Swiss inventor, became
curious about the seeds of the burdock plant that had attached themselves to
his clothes and to the dog's fur. Under a microscope, he looked closely at the
hook system that the seeds use to hitchhike on passing animals aiding seed
dispersal, and he realized that the same approach could be used to join other
things together. The result of his studies was Velcro.[7]
"Black from dust but
still alive and red in the center. It reminded me of Hadji Murad. It
makes me want to write. It asserts life to the end, and alone in the midst of
the whole field, somehow or other had asserted it."
–Russian author Leo Tolstoy, in his journal (July, 1896) of a
tiny shoot of burdock he saw in aploughed field
The Serbo-Croatian language uses the same
word, čičak, for burdock and velcro;[15] Turkish does the
same with the name pitrak, while in the Polish language rzep means
both burr and velcro. The German word for burdock is Klette and
velcro is Klettverschluss (= burdock fastener).
The man holding this burdock leaf is 180
centimetres (71 in) tall
5.
Arctium minus (Hill) Bernh. - Europe +
southwestern Asia; naturalized in North and South America, Australia, New
Zealand
15.
Arctium tomentosum Mill. - northern and
eastern Europe, Turkey, Iran, Caucasus, Siberia, Xinjiang; naturalized in North
America
4.
^ Jump up to:a b "Arctium". Flora of North
America. Retrieved 2008-01-04.
6.
Jump up^ "Chapter Begins Burdock Removal Project".
Greater Bozeman, MT: Sacajawea Audubon Society. August 2012.
Retrieved December 13, 2012.
^ Jump up to:a b Strauss,
Steven D. (December 2001). The Big Idea: How Business Innovators Get Great Ideas to
Market. Kaplan Business. pp. 15–pp.18. ISBN 0-7931-4837-5.
Retrieved 2008-05-09.
Jump up^ Szczawinski, A.F.; Turner, N.J.
(1978).Edible Garden Weeds of Canada. National Museum of Natural Sciences.
Jump up^ Extraction, Partial Characterization,
and Inhibition Patterns of Polyphenol Oxidase from Burdock (Arctium lappa). Mie
S. Lee-Kim, Eun S. Hwang and Kyung H. Kim, Enzymatic Browning and Its
Prevention, Chapter 21, pp 267–276,doi:10.1021/bk-1995-0600.ch021
Jump up^ "Mead Recipes: Dandelion and Burdock Beer".
Dyfed Lloyd Evans. Retrieved 2011-12-17.
Jump up^ "Burdock (Arctium lappa): MedlinePlus
Supplements". Nlm.nih.gov. 2010-07-20. Archived from the original on July 17, 2010.
Retrieved 2010-09-12.
Jump up^ Burdock Root For Acne. Livestrong.Com.
Retrieved on 2013-08-22.
Jump up^ Erbek, Güran (1998). Kilim
Catalogue No. 1. May Selçuk A. S. Edition=1st. pp. 4–30.
Jump up^ "čičak (Hrvatski jezični portal)" (in
Croatian). Novi Liber. Retrieved17 September 2013.
بابا آدم يا آراقيطون
نام انگلیسی : Burdock
نام علمی : Arctium lappa
كليات گياه شناسي
بابا آدم كه فيل گوش و آراقيطون نيز ناميده مي شود گياهي
است علفي و دوساله ذكه ارتفاع ساقه آن تا 1/5 متر مي رسد . اين گياه بحالت وحشي در
دشت ها و نواحي معتدل و مرطوب و سايه در اروپا و آسيا مي رويد . ساقه آن كه شبيه پوست
مار است پوشيده از كركهاي خشن و زبر مي باشد . برگهاي آن بسيار بزرگ و پهن بحالت افتاده
بر روي ساقه قرار درد .
رنگ برگها در قسمت چسبيده به ساقه سبز كم رنگ و هر چه بطرف انتهاي برگ نزديك تر مي شويم
تيره تر مي شود .
ريشه گياه دراز ف دوكي شكل و مانند هويج بضخامت انگشت دست
بوده وداراي مقدر زيادي كربنات پتاسيم و نيترات پتاسيم است . پوست ريشه بابا آدم قهوه
لي ، مغز آن سفيد و طعم آن كمي شيرين است ولي بوي تهوع آوري درد .
ميوه آن پس از رسيدن بصورت فندقه اي با 3 يا 4 سطح و برنگ
زرد حنايي ظاهر مي شود .
در انتهاي ميوه تارهاي زرد رنگي وجود دارد كه در موقع عبور
گوسفندان و جانوران به پشم هاي آنها مي چسبد و موجب پخش تخم اين گياه به مناطق ديگر
مي شود .
بابا آدم در بعضي از نقاط ايران بحالت وحشي مي رويد . از
ريشه اين گياه استفاده طبي بعمل مي آيد پساز خارج كردن ريشه بابا آدم از خاك آنرا بخوبي
شسته و به قطعات كوچك سه سانتيمتري تقسيم كرده و در اثر حرارت خورشيد يا در كوره هاي
مخصوصي خشك مي كنند . تركيبات شيميايي:
ريشه بابا آدم داراي ماده اي بنام اينولين Inulin ، روغن فرار ، تانن ، رزين ، قند ، آهن ، كلسيم و ويتامين
C مي باشد . دانه بابا آدم داراي
روغني است برنگ زرد و طعم تلخ اسيد لينولئيك و اسيد اولئيك است .
خواص داروئي:
از نظر طب قديم ايران ريشه بابا آدم سرد و خشك است .
1) بهترين تصفيه كننده خون است و خون را تميز كرده و سموم
را از بدن خارج مي كند .
2)جوشهاي صورت و كورك را برطرف مي كند .
3)ادرار آور و معرق است .
4)سيستم لنف بدن را تميز مي كند .
5)بيماريهاي پوستي نظير اگزما ، گل مژه و زخم ها را برطرف
مي كند .
6)تورم را از بين ميبرد .
7) تقويت كننده بدن است .
8)جوشانده برگهاي بابا آدم را در معالجه سرگيجه و رماتيسم
بكار مي برند .
9)براي تنظيم قند خون و معالجه بيماري قند از جوشانده برگهاي
بابا آدم بمقدر سه فنجان در روز استفاده كنيد
10)براي معالجه سرخك ، برگهاي بابا آدم را با كمي شكر بجوشانيد
و به مريض بدهيد .
11)جوشانده تخم بابا آدم ضد عفوني كننده است .
12)تخم بابا آدم ضد كرم معده و روده است .
13)در ناراحتي هاي ريوي و گلو درد از جوشانده تخم بابا آدم
استفاده كنيد .
14)در معالجه ذات الريه بكار مي رود .
15)ريشه بابا آدم در برطرف كردن سرمخوردگي موثر است .
16)تب حاصل از بيماري مخملك را برطرف مي كند.
17)در معالجه يبوست موثر است .
18)بعنوان ضد سم در هنگام نيش زدن جانوران سمي استفاده مي
شود.
19) براي معالجه كچلي برگ بابا آدم را دم كرده و روي پوست
سر بماليد .
20)براي معالجه زخم ها و التيام جراحات ، جوشانده برگ بابا
آدم را با مقدر مساوي روغن زيتون مخلوط كرده و روي زخم ها و جراحات بماليد .
21) ريشه بابا آدم علاج كم خوني و رنگ پريدگي است زيرا داراي
مقدر زيادي آهن است .
22)براي معالجه رماتيسم و آرتروز مفيد است .
23) نقرس را برطرف مي كند .
24)در معالجه بيماريهاي عفوني موثر است .
25)درد سياتيك را آرام مي كند .
26)در برطرف كردن كمر درد موثر است .
27)آب آوردن بدن را درمان مي كند .
28) هضم غذا را تسريع مي كند .
29)ورم كليه را دفع مي كند .
30)آنهائيكه ميل زيادي بخوردن شيريني و شكر دارند اگر صبح
ناشتا از دم كرده اين گياه بنوشيد بزودي اين عادت رفع خواهد شد .
31)كسانيكه ميخواهند قهوه را ترك كنند مي توانند ريشه بابا
آدم را با مقدر اين مخلوط را حتي مي توان از فروشگاههاي گياهان دارويي و يا برخي از
داروخانه ها ابتياع كرد.
32)كهير را برطرف مي كند.
33)ريشه بابا آدم را له كرده و يا بجوشانيد و آنرا روي كورك
و يا اگزما بماليد تا آنرا برطرف كند .
34) براي جلوگيري از ريزش مو و تقويت آن جوشانده غليظ ريشه
بابا آدم را به سر ماليد .
35)براي برطرف كردن سوزش و درد گزيدگي زنبور با حشرات برگ
بابا آدم را له كرده و به محل گزيدگي بماليد .
در صورت پيدا نكردن ، گياه بابا آدم مي توانيد تنطور آنرا
از فروشگاههاي گياهان دارويي و يا برخي از داروخانه ها خريدري كنيد . مقدر مصرف تنطور
آن 10-20 قطره و سه بار در روز است
طرز استفاده:
دم كرده ريشه بابا آدم : مقدر 50 گرم ريشه بابا آدم را در
يك ليتر آب جوش ريخته و بمدت 20 دقيقه دم كنيد .
جوشانده ريشه بابا آدم : مقدر 80 گرم ريشه بابا آدم را در
يك ليتر آب جوش ريخته و بگذاريد بمدت 10 دقيقه بآرامي بجوشد .
تنطور بابا آدم : اين تنطور را مي توان از فروشگاههاي گياهان
دارويي و يا برخي از داروخانه ها خريد .
دم كرده ريشه بابا آدم و شيرين بيان : 30 گرم ريشه باباآدم
را با مقدر مساوي آن شيرين بيان در يك ليتر آب جوش ريخته و بمدت نيم ساعت دم كنيد
. اين دم كرده تصفيه كننده خون است . براي اين منظور از اين دم كرده بمقدر سه فنجان
در روز بنوشيد .
مضرات :
مضرات خاصي گفته نشده است .
برگرفته از ایران طب
//////////
آراقیطون (بابا آدم)
اشاره
به فارسی به آن «بابا آدم» و «فیل گوش» گویند و در کتب طب
سنتی با نامهای «لوف کبیر»، «آراقیطون» و «فیلجوش» آمده است. به فرانسویBardane وGlouteron وGratteron و"Greatteau " و"Herbe
aux teigneux " زیرا سابقا از برگ و عصاره برگ آن در فرانسه برای معالجه کچلی
استفاده می‌شده است و به انگلیسیBurdock وCockle
-bur
گفته می‌شود. گیاهی است از خانوادهCompositae تیره فرعیTubuliflorae نام علمی آنArctium
lappa L . و مترادف آنLappa major Gaertn
. وArctium majus Bernh . می‌باشد.
مشخصات
بابا آدم گیاهی است علفی دوساله به ارتفاع 120- 60 سانتی‌متر
دارای ساقه‌های منشعب و مانند پوست مار ابلق و پوشیده از کرکهای زبر و خشن است. برگهای
آن پهن موج‌دار بزرگ. گلهای آن قرمز به صورت کاپی‌تول کروی که پوشیده از فلس‌هایی است
که به قلابهای کوچکی ختم می‌شود و به همین علت برگ و میوه آن به لباس اشخاصی که از
کنار گیاه عبور می‌کنند و همچنین به پشم گوسفندانی کهن در اطراف گیاه چرا می‌نمایند،
می‌چسبد. ریشه گیاه دراز کمی ضخیم در حد ضخامت انگشت دست دوکی‌شکل و دارای مقدار زیادی
کربنات دو پتاس و نیترات دو پتاس است، پوست آن قهوه‌ای و مغز آن سفید و طعم آن کمی
شیرین و بوی آن تهوع‌آور
معارف گیاهی، ج5، ص: 153
است. میوه آن پس از رسیدن به صورت فندقه چندوجهی درمی‌آید
و پس از اینکه کاملا رسید رنگ آن زرد و حنایی می‌شود. در بالای میوه دسته‌ای تار زردرنگ
دیده می‌شود که چسبناک است و به پشم گوسفندان در موقع عبور می‌چسبد و موجب پخش تخم
و گسترش گیاه می‌شود. تکثیر بابا آدم از طریق کاشت تخم آن در شهریورماه و برداشت محصول
در اسفند یا اردیبهشت‌ماه سال دوم انجام می‌گیرد.
ریشه و برگ گیاه موارد استعمال درمانی دارد.
این گیاه در اروپا و آسیا انتشار دارد. در ایران در اطراف
تهران، دامنه‌های البرز، چالوس، رودبار، زیر درختان زیتون، ولی‌آباد، کوهستانهای خراسان،
کرمان، تفرش و در آذربایجان در قره‌داغ حسن بیگلو، نعمت‌آباد نزدیک تبریز، در همدان،
اراک، در مازندران و گرگان به‌طور خودرو دیده می‌شود.
ترکیبات شیمیایی
در ریشه گیاه در حدود 45 درصد ماده اینولین 218] وجود دارد.
برگها و ریشه آن دارای اسانس روغنی فرّار است. در دانه‌های آن گلوکوزید آرکتی‌ئین
219] مشخص شده است و به علاوه دانه آن دارای 20- 16 درصد روغن ثابت به رنگ زرد با طعم
تلخ است که شامل مقدار زیادی حدود 60 درصد لینولئیک اسید و کمی یعنی حدود 10 درصد اولئیک
اسید است.
در گزارش دیگری آمده است که ریشه بابا آدم دارای مقدار زیادی
کربنات دو پتاسیم و نیترات دو پتاسیم، رزین، و یک گلوکوزید به نام لاپین 220] است.
خواص- کاربرد
در هندوستان از ریشه بابا آدم برای تصفیه خون، به عنوان مدّر،
معرّق و آنتی‌فلوژیستیک 221] مصرف می‌شود. و از نظر طبیعت بابا آدم طبق رأی حکمای طب
سنتی گرم و خشک است. در چین و ژاپن از تخم، ساقه و ریشه آن به عنوان مقوی، نیرودهنده،
تصفیه‌کننده خون، زیادکننده ترشح عرق و مدّر استفاده می‌شود. از تخم
معارف گیاهی، ج5، ص: 154
آن در جوشانده‌ها با عسل و یا با سرکه رقیق مصرف می‌کنند و
از ریشه و ساقه آن نیز در جوشانده و یا در تنطورها استفاده می‌شود [استوارت . از جوشانده
ساقه‌های پربرگ آن برای معالجه سرگیجه و روماتیسم و اگر کمی شکر قهوه‌ای به آن اضافه
شود، برای معالجه سرخک استفاده می‌شود [هو]. در سایر مناطق بیشتر از تخم آن استفاده
می‌شود و از آن به عنوان ضد عفونی و مدّر [موزیگ و شرام . و برای معالجه نوعی استسقا
که مایع سروز در حفره‌ها و بافتهای بدن جمع می‌شود، [روا] و به عنوان داروی ضد کرم
روده و همچنین برای رفع جوش و دانه‌هایی که در صورت می‌زند [لوئی استفاده می‌شود. ضمنا
در معالجه ذات الریه [لو]، برای آبسه‌های چرکی و ناراحتی‌های گلو و حلق [روا]، به عنوان
تریاق و در موارد نیش زدن جانوران سمّی و مار [کاریونه و کیمورا]، انفلوانزا و تبهای
مخملک، آبله، خنازیر [لو]، یبوست و سرخک [چیو] آن را مفید می‌دانند.
برگ بابا آدم برای پایین آوردن قند خون مفید است. مالیدن دم‌کرده
برگ آن برای ناراحتی‌های جلدی بخصوص برای پوست سر و کچلی نافع است. مرهمی که از یک
واحد عصاره برگ بابا آدم و یک واحد روغن زیتون حاصل می‌شود برای مالیدن و التیام جراحات
و زخم خیلی مفید است. مقدار خوراک از برگ یا گرد ریشه بابا آدم تا 4 گرم است و در دم‌کرده‌ها
50- 30 گرم برگ در هزار گرم آب جوش مصرف می‌شود که در 24 ساعت بتدریج فنجان فنجان میل
کنند. در مورد ترکیب دارویی برای رویش مو به بخش گزنه مراجعه فرمایید.
در فرانسه معمول است از جوشانده 100- 60 گرم ریشه بابا آدم
در یک لیتر آب در استعمال خارج برای بیماری‌های پوست مصرف می‌کنند و منظما تا مدتی
صبح و عصر روی پوست عضو مورد نظر می‌مالند.
عصاره ریشه بابا آدم: ریشه بابا آدم 1 واحد، آب مقطر 8 واحد.
ریشه را قطعه قطعه کرده و مدت 12 ساعت در 5 واحد از آب می‌خیسانند و با فشار صاف می‌کنند
و تفاله را در ما بقی آب می‌خیسانند و با فشار صاف می‌کنند و دو صاف‌شده را مخلوط کرده،
می‌گذارند ته‌نشین شود و صاف روی آن را با انحراف برداشته در حمام ماریه به قوام عصاره
نرم تبخیر می‌کنند. این عصاره از عوامل مقوی است و مقدار خوراک آن 10- 1 گرم می‌باشد.
دم‌کرده ریشه بابا آدم برای تصفیه خون: ریشه بابا آدم 30 گرم،
مغز ریشه شیرین‌بیان 30 گرم، ریشه تاج‌ریزی 30 گرم، آب جوش 1000 گرم. مخلوط اینها را
معارف گیاهی، ج5، ص: 155
در آب در حدود نیم ساعت دم می‌کنند و بیش از نصف آن را در
روز میل می‌نمایند.
جوشانده ریشه بابا آدم برای رفع سوداوی: ریشه بابا آدم را
با هم‌وزن آن ریشه راسن جوشانده و پس از خنک شدن روی پوست می‌مالند خارش خیلی زود رفع
می‌شود.
معارف گیاهی، ج5، ص: 156
