Khollan Vafa : اخوان صفا: مداخل مخزن الادویه عقیلی خراسانی (سیزدهم) 6

بصل . [ ب َ ص َ ] (ع اِ) پیاز. بصلة یکی ، و منه المثل : هو اکسی من البصل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (ترجمان علامه جرجانی ص 26) (غیاث ) (آنندراج ) (مؤید الفضلاء). پیاز که یکی از بقولات مأکول است . (ناظم الاطباء). سوخ . (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی خطی نخجوانی ). پیاز گویندبهترین وی سفید بود. (اختیارات بدیعی ) :

تو بصل نیز هم نمیدانی

بیهده ریش چند جنبانی .

سنایی .

رجوع به پیاز شود. مؤلف مخزن الادویه آرد: پیاز نامند و بهندی نیز بدین نام مشهوراست . ماهیت آن بری و بستانی میباشد، بری آن در چشمه سارها و کوه ها کثیرالوجود و طعم و برگ و بوی آن مانند پیاز و این را بترکی کومران نامند و قویتر از بستانی است و بستانی آن سفید و سرخ و بزرگ بالیده و کوچک میباشد بهترین همه سفید بزرگ بالیده آبدار آن است . (مخزن الادویه ). || موسیر. قرط. (دزی ج 1 ص 92) .

- بصل صغیر ؛ بصل طری . بصل العسقلانی . (دزی ج 1 ص 92).

- شتل بصل ؛ بصل اخضر. (دزی ج 1 ص 92).

|| خود آهنین . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (منتهی الارب ) : و بیاد گوشت قدید خام را پخته میخوردند، و در جستجوی بِرَنج ماشی میگشتند و بیاد پیاز، بصل میخاییدند... (دره ٔ نادره چ انجمن آثار ملی 1341 هَ . ش . ص 309). سلامت را از خود نزع و بِکِساءدرع و بصل «اکسی من البصل » مکتسی گشته ... (ایضاً همان کتاب ص 417).

- اقلیم البصل ؛ (اِخ ) در اشبیله است . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ).

//////////

بصل‌

بپارسی پیاز گویند و بهترین وی سفید بود و طبیعت آن گرم و خشک است در سیم و گویند تر است در دوم و گویند در سیم و در وی رطوبت فضلی است ملطف مقطع بود و جذب خون کند بیرون بدن و باه را زیادت کند و شهوت برانگیزد و آب کُرُوسی را نافع بود و طبع را نرم دارد و اشتها را بازدید کند و چون آب وی در گوش چکانند طنین را نافع بود و چشم را جلا دهد و سودمند بود جهت آب نزول و سپیدی چشم چون بعصاره وی بکشند و چون بکوبند و با عسل بسرشند و بر قوبا و بهق طلا کنند سود دهد و بر گزندگی سگ دیوانه و افعی سودمند بود و بر ناخن ستبر طلا کند تنک کند در داء الثعلب طلا کنند سود دهد و حیض براند و اگر آب وی تنها در گوش چکانند گرانی گوش ببرد و اگر پیاز سفید بریان کنند و با پیه یا روغن یا زرده تخم‌مرغ بکوبند و بر مقعد ضماد کنند ورم آن را تحلیل دهد و درد ساکن گرداند و اگر بپزند با چیزهای چرب سینه و شش را از اخلاط لزج پاک گرداند و بوئیدن و خوردن آن دفع باد سموم کند و چون بسرکه نهند معده را قوت دهد و حراقت وی کم کند و چون در خوردن مسهلات ببویند منع غثیان بکند و بوی دارو نشنوند اما خوردن وی دردسر آورد بسیار و مسبت بود و مضر بود بعقل و لعاب بسیار آورد و بواسیر بگشاید و مصلح وی سرکه و شیر ترش بود و یا با کاسنی خورند

اختیارات بدیعی، ص: 67

______________________________

لاتین‌ALLIUM COPA فرانسه‌OGNON انگلیسی‌ONION

/////////

پیاز رسمی

اشاره

در کتب طب سنتی با نام عربی آن «بصل» آمده است، به فرانسوی‌Oignon وOgnon و به انگلیسی‌Onion گفته می‌شود. گیاهی است از خانواده‌Liliaceae نام علمی آن‌Allium cepa L . است.

نام پیاز به گیاه و به غده متورم ورقه ورقه گوشتی زیرزمین آن نیز گفته می‌شود.

مشخصات

پیاز گیاهی است دوساله برگهای آن لوله‌ای استوانه‌ای و توخالی ساقه گل‌دهنده آن به ارتفاع 3/ 1- 1 متر که آن هم استوانه‌ای خالی است و قسمت پایین آن متورم است. گلهای آن گروهی به صورت چتر مدور و حجیم به رنگ سفید یا بنفش در تابستان در انتهای ساقه گل‌دهنده ظاهر می‌شود. دانه‌های آن ریز و سیاه است که در کپسول قرار دارند.

به‌طور کلی دو نوع پیاز هست، پیاز نوع سفید و پیاز نوع رنگی (قرمز، بنفش یا مخلوط) پیاز نوع سفید شامل ارقامی است که برای کاشت بهاره و برداشت اوایل پاییز مناسب هستند.

کاشت پیاز سفید یا نوع پاییزه: معمولا بذر آن را در اواخر تابستان در خزانه می‌کارند و گیاهان حاصله را در آبان‌ماه و یا در اوایل فروردین سال بعد به مزرعه

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 23

منتقل می‌کنند، به این ترتیب غده‌های پیاز محصول این کاشت را می‌توان در خرداد ماه برداشت کرد. (نوع پیاز سفید زودرس).

کاشت پیاز رنگی: هدف برداشت محصول پیاز در مرداد و شهریور است که در دوران زمستان مصرف شود، برای این کار مطمئن‌ترین طریق این است که پیازهای کوچکی که از کاشت بذر در سال قبل به دست آمده است در بهار در خاک مزرعه با فاصله 25 سانتی‌متر فاصله خطوط و 15 سانتی‌متر فاصله بوته‌ها کاشته شود و این پیازها معمولا پس از 4- 3 ماه قابل برداشت هستند و پیازهای درشت خوبی در اواخر تابستان برداشت می‌شود که آنها را پهن می‌کنند که خشک شوند و به اصطلاح پیاز انباری خشک تهیه شود و در دوره زمستان نگهداری و مصرف می‌شود.

ترکیبات شیمیایی

از نظر ترکیبات شیمیایی در پیاز اسانس و سولفیدهای آلی یافت می‌شود. در فلسها و ورقه‌های پیاز مواد کاتچول 52] و پروتوکاتچوئیک اسید[53] وجود دارد.

مقدار اسانس پیاز در حدود 05/ 0 درصد تمام گیاه است. در پیاز یک ماده محرک قلب وجود دارد. خوردن پیاز قند خون را کاهش می‌دهد و ترشح صفرا را زیاد می‌کند جزء عمده اسانس خام پیاز ماده آلیل پروپیل دی سولفید[54] است. شیره پیاز تازه تا حدودی باکتری‌کش است.

تزریق زیرجلدی 2 میلی‌لیتر عصاره پیاز برای هر کیلوگرم وزن خرگوش مقدار ترشح ادرار آن را از 13 به 26 میلی‌لیتر در روز افزایش داده است. در پیاز ماده عاملی به نام گلی‌کولیک اسید[55] وجود دارد. از پوست پیاز کوورستین خالص گرفته شده است.

از پوسته‌ها و ورقه‌های قهوه‌ای خشک خارجی پیاز فلاونوئید[56] و سایر ترکیبات فنلی گرفته شده و از پوسته‌های گوشتی وسط آن نیز مواد فوق الذکر به دست آمده است.

در اعضای مختلفه گیاه اسیدهای فنلی از جمله فنولیک اسید[57] و ترکیبات قندی

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 24

وجود دارد.

در هریک صد گرم پیاز خام رسیده مواد زیر موجود است:

آب 89 گرم، پروتئین 5/ 1 گرم، هیدراتهای کربن 7/ 8 گرم، خاکستر 6/ 0 گرم، کلسیم 27 میلی‌گرم، فسفر 36 میلی‌گرم، آهن 5/ 0 میلی‌گرم، پطاسیم 157 میلی‌گرم، ویتامین‌A 40 واحد بین المللی، تیامین 03/ 0 میلی‌گرم، رایبوفلاوین 04/ 0 میلی‌گرم، نیاسین 2/ 0 میلی‌گرم، ویتامین‌C 10 میلی‌گرم، انرژی غذایی 38 کالری.

خواص- کاربرد

پیاز محرک و نرم‌کننده سینه و مقوی نیروی جنسی و قاعده‌آور است و پخته آن در موارد نفخ و اسهال خونی مصرف می‌شود [در هند].

[می‌نات می‌گوید که پیاز ضد سرفه و قاعده‌آور و مدر است. در شیره تازه پیاز یک عامل هایپوگلی‌سیمیک 58] یعنی عاملی که موجب پایین آمدن قند خون می‌شود یافته‌اند که در اثر بخار فرار است و فعالیت خود را از دست می‌دهد حتی اگر از ضدعفونی‌کننده‌ها به آن اضافه شود و خنک و سرد شده باشد.

پیازچه و موسیر دارای خواصی مشابه پیاز هستند. پیاز و پیازچه و موسیر محلل و ضدعفونی‌کننده و التیام‌دهنده زخم هستند. اگر آب آنها با عسل مخلوط شود برای محل سوختگی مفید است.

پیاز از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی خیلی گرم و خیلی خشک است و در ضمن رطوبت نیز دارد. بازکننده گرفتگی‌ها و انسداد مجاری است و اشتهاآور است و برای تقویت نیروی جنسی بسیار مؤثر می‌باشد.

خوردن خام آن با نان در مسافرت و در مواقع عوض شدن آب و هوا مفید و سلامت‌بخش است. مدر است و خردکننده سنگ کلیه و در بیماری‌های استسقا یا اناسارکا[59] که مایع در زیر بافت جلدی جمع می‌شود پیاز که مدر است خیلی مؤثر است، در این مورد سابقا معمول بوده که رژیم شیر و پیاز داده شود به این ترتیب که غذای مریض مبتلا به استسقا لحمی منحصر به سه بار در شبانه‌روز شیر با قدری قند و پس از آشامیدن شیر یک دانه پیاز خام، این رژیم در رفع استسقا بسیار مؤثر است البته در مواردی که مریض بتواند پیاز بخورد و عوارضی نداشته باشد. پخته آن ملین است و پخته آن در سرکه و یا پرورده آن در سرکه برای یرقان و طحال و برانگیختن اشتها و

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 25

تقویت هاضمه و جلوگیری از حال به‌هم‌خوردگی صفراوی و بلغمی نافع است و خوردن پخته آن در شیر برای رفع درد دل به کار می‌رود. خوردن پیاز بتنهایی مانع تأثیر داروهای بد و سموم است و برای رفع ضرر گاز گرفتن سگ هار مفید می‌باشد، برای این کار باید تا سه روز هر روز در حدود سیصد گرم خورده شود. ریختن قطره آب آن در چشم برای خارش و جرب پلک و آغاز نزول آب (آب سفید) و با عسل برای زخم چشم و ضعف بینایی نافع است. ریختن آن در بینی پاک‌کننده دماغ و بوییدن آن برای رفع ضرر تعفن هوا مفید است. چکانیدن آب آن در گوش برای رفع سنگینی شنوایی و طنین در گوش و پاک کردن چرک و تحلیل باد آن مفید است.

خوردن آب و عصاره آنکه با کوبیده شدن پیاز به دست آید در حدود 100- 50 گرم برای عقرب‌گزیده مفید است و ضماد کوبیده پیاز که در محل نیشزدگی عقرب گذارده شود، خیلی نافع است. ضماد آن روی پوست اصولا خون را به طرف پوست جلب می‌کند و رنگ چهره را درخشان می‌نماید.

ضماد پیاز پخته بتنهایی یا با داروهای مناسب برای نرم کردن ورمهای سرد و با زرده تخم‌مرغ و یا روغن تازه یا پیه برای دفع دردهای مقعده و خارش و تحلیل ورم مقعده مفید است. در تمام موارد مصرف، پیاز سفید بزرگ مؤثرتر است تا سایر انواع.

پیاز برای گرم‌مزاجان مضر است و اسراف در خوردن آن موجب ایجاد فراموشی و نفخ و بادهای غلیظ و خلط غلیظ و تشنگی و سردرد است، برای این کار باید پیاز را با آب و نمک شست و با سرکه خورد و بعد از خوردن پیاز برای اجتناب از ناراحتی‌های جانبی آن آب انار و کاسنی میل شود. برای رفع بدبویی پیاز می‌توان باقلا و یا گردوی پخته و یا نان سوخته خورد و پیازداغ یا پیاز سرخ شده این ناراحتی‌ها را ندارد و بو نیز ندارد.

تخم پیاز خشک و گرم است و برای ازدیاد نیروی جنسی مفید است. ضماد تخم پیاز برای جلوگیری از ریختن مو نافع است، مقدار خوراک آن تا 5 گرم است.

اشخاصی که در مقابل پیاز حساسیت دارند و اشخاصی که سابقه خون‌روی و ناراحتی‌های پوستی دارند باید از خوردن پیاز احتراز کنند.

نظری به یافته‌های تحقیقات علمی جهان در دو دهه 80- 70

در مورد خواص درمانی پیاز: پیاز گیاه معجزه‌گری است که در رژیمهای غذا درمانی از مهمترین عناصر برای مقابله و درمان بیماریها است. دانشمندی به نام دکتر

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 26

انواع پیاز و در وسط بوته گلدار پیاز

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 27

ویکتورگرویچ 60]، استاد پزشکی در دانشگاه‌Tufts نسخه معروفی برای بیماران قلبی خود دارد «پیاز بخورید». تحقیقات علمی و تجربیات دکتر گرویچ او را قانع کرده است که پیاز در بالا بردن جزء مفیدHDL در کلسترول خون نقش مؤثری دارد.

طبق نظر این دانشمند مقدار خوراک مؤثر پیاز مصرف روزانه نصف یک پیاز متوسط خام یا معادل آن عصاره پیاز است و اثر آن پس از دو ماه محسوس است. دکتر گرویچ در بررسی‌هایی که در آزمایشگاه با تجزیه پیاز برای یافتن مواد مختلف آن نموده تا به حال حدود 150 نوع مواد مختلف شیمیایی در پیاز یافته است، ولی هنوز ماده مؤثری که در پیاز موجب بالا رفتن جزء مفیدHDL کلسترول خون می‌شود پیدا نکرده است. ولی تجربیات او نشان می‌دهد که پیاز خام به‌هرحال اثرش بیشتر است و حرارت معمولا خاصیت‌HDL افزایی پیاز را کاهش می‌دهد. مع هذا معتقد است پیاز پخته نیز بکلی بدون خاصیت نیست و برای عروق قلبی از طرق دیگری آثار مفید دارد.

یافته دیگر در مورد پیاز این است که در بدن به عنوان یک ماده ضد انعقاد خون عمل می‌کند و سیستم حمایتی بدن در مورد ضد لخته شدن خون را تقویت و تحریک می‌کند.

دانشمندان و محققان هند نیز در مورد پیاز به نتایج مشابهی رسیده‌اند و هر دو گروه معتقدند که پیاز از راههای مختلفی در کاهش خطر بیماری‌های قلبی مؤثر است.

از سال 1960 که نظریه اثر چربی‌های اشباع شده در کثیف کردن خون و ایجاد بیماری‌های عروقی قلب مطرح گردید ترکیبات مختلف دارویی و خوراکی و استروژنها[61] و سالیسیلات‌ها[62] و انواع داروهای شیمیایی ضد بیماری‌های قلبی مورد آزمایش قرار گرفت ولی اغلب آنها قدرت کافی برای مقابله با خطر بیماری‌های قلبی از خود نشان ندادند و بتدریج از صحنه کنار گذارده شدند. تا سرانجام روزی دکتر گوپتا[63] استاد پزشکی دانشکده پزشکی لوکنا[64] و هندوستان، اعلام کرد «چرا بین خوراکی‌ها پیاز را از این نقطه‌نظر آزمایش نکنیم» و او یک سلسله تحقیقات علمی را در این زمینه آغاز کرد و نتیجه گرفت که خوردن روزانه حدود 60 گرم پیاز کامل خام

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 28

مقدار کلسترول خون را محسوسا کاهش می‌دهد. و آزمایشهای دیگر او نشان داد که این خاصیت در پیاز پخته یا خشک نیز کم‌وبیش وجود دارد. آزمایش‌های دیگری نشان می‌دهد که پیاز به علت داشتن ماده‌ای به نام پروستاگلاندین 65] در کاهش فشار خون نیز مؤثر است. در طب سنتی کهن از پیاز در بیماریهای قند استفاده می‌شده است در 1923 تحقیقات دانشمندان نشان داده است که در پیاز ماده‌ای است که قند خون را کاهش می‌دهد و در 1960 دانشمندان در تحقیقات خود به ماده‌ای در پیاز برخورد کرده‌اند که از نظر خواص معادل 77 درصد مقدار مصرف استاندارد تولبوتامید[66] یا اوریناز[67] است و با خوردن پیاز ساخت و ترشح انسولین در بدن را تحریک می‌نماید بدون اینکه عوارض جانبی آن را داشته باشد.

تحقیقات دیگری نشان می‌دهد که پیاز یک آنتی‌بیوتیک قوی است. اولین بار اواسط سال 1800 لویی پاستور پیاز را از این نظر مورد آزمایش قرار داد و اعلام نمود که پیاز نوعی ضد باکتری قوی است. تحقیقات بعدی نشان داد که پیاز و اسانس پیاز برای کشتن و انهدام باکتریهای بیماری‌زا مؤثر است. از جمله ضد سالمونلا[68] و اشریچیا کولی 69] که از باسیلهای کولون است، می‌باشد. در آزمایشی اثر پیاز بر ضد عامل سل مشاهده شده است. دانشمندان روسی بین 150 گیاه که از نظر ضد باکتری بودن آزمایش نموده‌اند سیر و پیاز قوی‌ترین بوده است. اگر 8- 3 دقیقه مقداری پیاز خام جویده شود مخاط دهان به کلی استریل می‌شود.

دکتر اروین زیمنت 70] که از صاحب‌نظران و کارشناسان معروف بیماری‌های ریه است پیاز را داروی مؤثری برای سرماخوردگی می‌داند، زیرا پیاز بسیار خلطآور است و با تحریک مخاط اخلاط را از ریه‌ها به گلو آورده و با سرفه موجب اخراج آن را فراهم می‌سازد. پیاز به علت ترکیبات گوگردی که دارد از مواد ضد سرطان نیز می‌باشد. محققان در مرکز تحقیقات بیمارستان اندرسن و موسسه تومور[71] ماده‌ای به نام پروپیل‌سولفاید[72] در پیاز یافته‌اند که از فعال شدن مواد سرطان‌زا جلوگیری می‌کند.

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 29

دانشمندان دندان‌پزشکی هاروارد و همچنین موسسه ملی سرطان نیز در تحقیقات به آثار مشابهی در مورد خواص ضد سرطانی پیاز رسیده‌اند.

دو گونه دیگر از جنس‌Allium به عنوان سبزی خوردنی و یا نوعی ادویه تازه مصرف می‌شود که در زیر به‌طور مختصر شرح داده می‌شود.

1. پیازچه: به فرانسوی‌Cive وCivette وCiboulette و به انگلیسی‌Chive گویند گیاهی است چندساله از خانواده‌Liliaceae نام علمی آن‌Allium Schoenoprasum L . و نوع دیگری از آن‌Allium Fistulosum L . است که به فرانسوی‌Ciboule نامیده می‌شود.

خواص پیازچه شبیه پیاز است.

2. موسیر: به فارسی «سیر کوهی» نیز می‌گویند در کتب طب سنتی «ثوم جبلی» آمده است طعم آن کمی تلخ است به همین جهت آن را «تلخ پیاز» هم می‌گویند [مخزن در برخی مدارک طب سنتی «اسقوردیون» هم آورده شده است. به فرانسوی‌Echalo te و به انگلیسی‌Shallot وascalonian garlic وScallion گفته می‌شود. گیاهی است از خانواده‌Liliaceae نام علمی آن‌Allium ascalonicum L . است.

خواص آن شبیه پیاز و سیر است. جوشانده 150 گرم پیاز یا موسیر در یک لیتر آب عسل به عنوان جوشانده مدر مصرف می‌شود و در مواردی که دفع ادرار با مشکل مواجه است بسیار اثر مفید دارد. در هندوستان موسیر را به عنوان افزایش دهنده نیروی جنسی تجویز می‌کنند و قطره آن را برای تسکین درد گوش مصرف می‌کنند.

در فرهنگ مخزن الادویه موسیر را به فارسی «بصل الزیز» نیز گفته است ولی در سایر مدارک طب سنتی بصل الزیز را نامی برای‌Muscari Comosum یا زاغک و موسیر ذکر می‌کنند، ولی اکثریت مدارک معتبر موسیر را نام فارسی برای‌Echalote وA .Ascalonicum می‌دانند.

مختصری از سوابق تاریخی شناخت و مصرف سیر و پیاز

سیر و پیاز از قدیمی‌ترین گیاهانی است که بشر شناخته و مصرف می‌کرده است و در مصر و چین شاید قرنها قبل از ثبت تاریخ نیز کاشته می‌شده است. تعداد زیادی نمونه‌های سیر در قبر توتان خامن‌Tutankhamen در مصر یافت شده است که از آثار تاریخی 1358 قبل از میلاد مسیح می‌باشد.

قوم اسرائیل در زمانی که از مصر به ارض موعود کوچ می‌کردند از دوری و در اختیار نداشتن تعدادی از میوه‌ها و سبزی‌ها از جمله سیر شکوه داشتند و در تورات

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 30

آمده است که ما به یاد می‌آوریم ماهی‌ها را که در مصر می‌خوردیم همچنین خیارها، خربزه‌ها، تره، پیاز و سیر را.

سیر غذای عمومی کارگران رومی بوده و برای اینکه سربازان قوی‌تر شده و شجاعت بیشتری از خود نشان دهند نیز به آنها سیر داده می‌شده است. سقراط در حدود 400 سال قبل از میلاد به خواص طبی سیر اشاره کرده و 500 سال بعد [دیوسکوریدس از دانشمندان یونان، نیز به تأثیر آن برای معالجه بواسیر و به عنوان مدر پی برده است.

سیر و پیاز توسط رومی‌ها به مصر آورده شده است و در زمان شکسپیر ادیب و شاعر معروف انگلیسی نیز شناخته بوده است. در نمایشنامه رویای نیمه‌شب تابستان آمده است که اغلب هنرمندان نمایشنامه برای اینکه بوی خوبی از دهان آنها خارج شود، ناچار بودند از خوردن سیر و پیاز خودداری نمایند.

در روزگاران کهن خواص شفابخش متعددی به سیر نسبت داده می‌شده است و سیر به عنوان تقویت معده، ضدعفونی‌کننده، معالجه آسم و سرفه و برونشیت و معالجه صرع، روماتیسم و جذام و سرماخوردگی تجویز می‌شده است. ضمنا از دواهای ضد کرم و نرم‌کننده سینه نیز به شمار می‌رفته است. در قرن اخیر در 1916 در جریان جنگهای اول جهانی ارتش انگلیس از سیر به عنوان ضدعفونی‌کننده در التیام زخمهای سربازان استفاده وسیع می‌کرده است.

در مورد ورود پیاز به امریکای شمالی آنچه که تاریخ نشان می‌دهد این است که پیاز یکی از گیاهانی بوده که‌Colombus به دنیای جدید وارد کرد و او در مسافرت دوم خود در ژانویه سال 1494 پیاز را در شهرIsabela در جمهوری دومینیکن کاشته است. پس از آن بسرعت پیاز از آنجا به مکزیکو و امریکای مرکزی و جنوبی و شمالی انتشار یافته است. در قرن شانزدهم میلادی‌Ambroise Pare جراح معروف فرانسوی مدعی شد که پیاز برای معالجه بیماری‌Powder burns مفید است.

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 31

////////////////

بصل

بفتح با و صاد مهمله و لام به فارسی پیاز نامند و بهندی نیز بدین نام مشهور است

ماهیت آن

بری و بستانی می باشد بری آن در چشمسارها و کوه ها کثیر الوجود و طعم برک و بوی آن مانند پیاز و این را بترکی کومران نامند و قویتر از بستانی است و بستانی آن سفید و سرخ و بزرک بالیده و کوچک می باشد بهترین همه سفید بزرک بالیدۀ آبدار آنست

طبیعت مجموع ان

در آخر سوم کرم و در اول سوم خشک با رطوبت فضلیه

افعال و خواص آن

مفتح سده و مقوی شهوتین طعام و باه خصوصا پختۀ آن با کوشت چرب و دافع مضرت هوای وبائی و طاعون و اختلاف آبها خصوصا در اسفار و اول ورود در بلدان خوردن خام آن با نان و مدر بول و حیض و مفتت حصاه و مطبوخ مهرای آن کثیر الغذا و ملین طبع و مسکن جشای حامض و پختۀ آن با چربی دنبه جهت تنقیۀ سینه و شش از اخلاط لزجه و پختۀ آن با سرکه و یا پروردۀ آن با سرکه جهت یرقان و سپرز و برانکیختن اشتها و تقویت هاضمه و منع غتبان صفراوی و بلغمی و بتنهائی مانع ادویۀ کریهه و دافع سموم و آب آن جهت رفع ضرر سک دیوانه کزیده نافع خصوصا چون یک چهار یک از ان بوزن شاه در عرض سه روز خورده شود بغایت مجرب و قطور آن در چشم بعد تنقیۀ بدن جهت دمعه و حکه و جرب و ابتدای نزول آب و با عسل جهت بیاض و قرحۀ عین و ضعف بصر و ظلمت حادث از رطوبات و مواد غلیظه و سعوط آن منقی دماغ و بوئیدن آن جهت رفع ضرر هوای وبائی و تعفن هوا و سدۀ دماغی و تحلیل بخار و چکانیدن آب آن در کوش جهت رفع ثقل سامعه و طنین و پاک کردن چرک و تحلیل ریاح آن و تحنک بآن جهت خناق بلغمی و آشامیدن آب کوبیدۀ معصور آن مقدار ده مثقال

ص: 422

بیست مثقال بحسب ضعف و شدت آن جهت رفع سمیت عقرب کزیده و ضماد کوبیدۀ آن بر موضع نهش مجرب النفع و نیز ضماد آن جاذب خون بظاهر جلد و نیکوئی رنک رخسار و با عسل و بارود و نمک جهت رفع برص و ثآلیل و کلف و قروح شهدیه کویند مجرب است و با موی آدمی جهت زخم سک دیوانه کزیده و بدستور با نمک و سداب و عسل جهت ثآلیل برآمده و با انجیر جهت کزیدن عقرب و زنبور و ضماد پختۀ آن بتنهائی و یا بادویۀ مناسبه جهت نضج اورام بارده و با زردۀ تخم مرغ یا روغن تازه یا پیه جهت دفع اوجاع مقعده و حکه و تحلیل ورم آن و با روغن کوهان شتر جهت رفع تشنج و شقاق مقعده و بواسیر و زحیر و با زیت جهت رفع کجی ناخن مجرب و حمول مقشر فرو بردۀ آن در روغن زیت جهت کشودن دهن رکهای بواسیر و ادرار خون مؤثر و قیروطی آن با پیه مرغ جهت ریش پاها از کفش و موزه مفید و طلای پوست سوختۀ آن یا موی سوخته جهت آکله مجرب و در جمیع افعال سفید بزرک آن قویتر از غیر آن مضر محرورین و اکثار آن مورث نسیان و لیثرغس و ریاح غلیظه و مولد کرم معده و خلط غلیظ در جرم معده و تشنکی و مصدع محرورین خصوصا تازۀ آن و باکوامیخ و مصلح آن شستن آنست با آب و نمک و با سرکه خوردن و بعد از ان آب انار و کاسنی تناول کردن و رافع بدبوئی آن باقلا و مغز کردکان مشوی و نان سوخته است و چون کوشت و بقول و حبوب زهمۀ باسمیت را با پیاز طبخ نمایند و یا با پیاز ورق کرده در روغن بریان کنند دفع آن می نماید و لذیذ می کردد و تخم آن در آخر دوم کرم و خشک و با رطوبت فضلیه و مبهی و ضماد آن جهت داء الثعلب و بهق نافع مقدار شربت آن یک مثقال است و حسوی بصل و دوا و قیروطی و لعوق و مراهم و مخلل آن در قرابادین کبیر ذکر یافت

مخزن الادویه عقیلی خراسانی

///////////

پیاز (نام علمی: Allium cepa) گیاهی از سرده سیر در زیرتیره پیازیان از تیره نرگسیان است.

پیاز از قدیمی‌ترین سبزیها و صیفی‌جات خوراکی در دنیا و ایران است که خاستگاه آن در ایران و افغانستان ذکر کرده‌اند. این محصول سه هزار سال قبل از میلاد مسیح در مصر کشت می‌شده‌است و بر اساس برخی اسناد کارگرانی که در ساختن اهرام مصر فعالیت می‌کرده‌اند از پیاز به عنوان غذای اصلی استفاده می‌کردند. پیاز به خانواده آلیاسه (Alliaceae) متعلق است و گیاهی است دو ساله با رشد بوته‌ای ضعیف، برگهای استوانه‌ای شکل توخالی که در سال اول با توجه به طول روز مورد نیاز خود تشکیل سوخ یا پیاز (Bulb) داده و در سال دوم با کشت سوخها و پس از ظهور ساقه (های) گل دهنده و چترها تولید بذر می‌نماید. مهم‌ترین فاکتورهای محیطی مؤثر در تشکیل سوخ درجه حرارت و طول روز است و بر این اساس رقمهای پیاز به سه گروه شامل ارقام روز بلند، روز متوسط و روز کوتاه تقسیم‌بندی می‌شوند. اهمیت این موضوع در تعیین زمان مناسب کاشت است به طور مثال برای کاشت ارقام روز بلند مانند پیاز قرمز قرمز ایلخچی به طور معمول فروردین ماه اقدام به کاشت می‌شود.

///////////////

به عربی بصل:

نبات البصل أوراقه انبوبية غضة، قواعدها تحت سطح التربة متشحمة مهمتها خزن المواد الغذائية، له ساقاً قرصية، أسفل قواعد الأوراق الشحمية، تنتهي بجذور ليفية، عند نهاية موسم النمو الخضري يخرج منه شمراخ (ساق كاذبة) يحمل في نهايته نورة تتكون من عدة أزهار نجمية الشكل لونها أبيض، وللبصل رائحة نفادة مميزة، ويرجع ذلك لكثرة المواد الكبريتية به.

///////////////

به اردو پیاز:

‘‘‘پیاز‘‘‘ : (Onion) ایک پودہ ہے، جس کا تنوی حصہ اندرون زمیں میں گیند کی شکل میں رہتاہے۔ یہ ترکاری کے زمرہ میں آتاہے، اور انسان اسے روز مرہ زندگی کے تغذیہ میں عام طور پر استعمال کرتے ہیں۔

//////////////

به عبری:

בצל הגינה (שום נבוב, Allium cepa) הוא ירק מאכל מסוג שום ממשפחת השומיים, בעל שורש בצלי יבש וגבעולים ירוקים ורכים. בצל הירק מורכב משכבות העוטפות זו את זו, והוא אכיל ובעל טעם חריף.

ישנם זנים שונים של בצל הגינה; המוכר ביותר מכונה בצל לבן ובצלו בצבע לבן, עם קליפה חיצונית צהבהבה. לזן המכונה בצל אדום יש בצל בגוון אדמדם. המונח בצל ירוק מתייחס לבצל גינה צעיר (מסוגים שונים, בדרך-כלל בצל לבן) שהצמיח עלים ירוקים ועליו משמשים למאכל.

בצל הגינה נאכל בפני עצמו וכן משמש כמרכיב בסלטים או כתבלין בסוגי מאכלים רבים ושונים. טיגון או בישול הופכים את הבצל לחריף פחות או אף למתוק. מייחסים לבצל תכונות בריאותיות שונות, כגון מניעת הצטננות, מניעת מחלות לב, מניעת סוכרת, טיפול בטפילים בדרכי העיכול (תולעים) ועוד. על פי החוקר פרופ' מיכאל אבירם מבית חולים רמב"ם, בגלדים החיצוניים של הבצל קיימים חומרים נוגדי חימצון המעכבים התפתחות טרשת עורקים[1].

בצל הגינה הוא מראשוני הצמחים המתורבתים. הוא תורבת במערב אסיה לפני כ-7,000 שנה[2]. הוא אף מוזכר בתנ"ך בהקשר של גידולו במצרים: "זָכַרְנוּ, אֶת-הַדָּגָה, אֲשֶׁר-נֹאכַל בְּמִצְרַיִם, חִנָּם; אֵת הַקִּשֻּׁאִים, וְאֵת הָאֲבַטִּחִים, וְאֶת-הֶחָצִיר וְאֶת-הַבְּצָלִים, וְאֶת-הַשּׁוּמִים" (ספר במדבר, פרק י"א, פסוק ה')

///////////////

به کردی پیواز:

Pîvaz (latînî: Allium cepa) sebzeyek ji çîna Allium e. Di famîleya sîr û pîvazan de cih digire. Ev famîle jî binekomeke Alliaceae ye.

////////////

به مصری بصل:

البصل نبات من الفصيلة الثومية، ليه ريحة نفاذة مهيجة عشان بيحتوي على مواد كبريتية طيارة. وليه فوايد كتيرة للصحة هو وعصيره اللى بيقتل الميكروبات السبحية.

من النباتات ثنائية الحول، وفيه نوعين منه الابيض والأحمر ، ومفيش فرق بينهم فى الناحية الصحية وكن طعمهم مختلف شوية عن بعض

///////////////

به پنجابی پیاز:

پیاز اک سبزی اے جیدے پتے تے گنڈ ورگی جڑ پکاۓ جاندے نیں۔ پیاز دے پتیاں نوں پوکاں کیندے نیں جیہڑیاں پھلیاں ہوندیاں نیں ایہناں دا رنگ نیلا ہرا ہوندا اے۔ جڑ وڈے دن ہون تے پھل جاندی اے۔ پت جھڑ وچ پتے سک جاندی نیں تے پیاز دی گنڈی دی اتلی پرت سک جاندی اے نرم ہوندی اے۔ فصل فیر ورتن لئی تیار ہوندی اے۔ پیاز نوں ساری دنیا وچ ورتیا جاندا اے۔

پیاز نوں پنجابی وچ گنڈھ یا گنڈے وی کیندے نیں۔

///////////////

به پشتو پیاز:

پیاز چی علمی نوم یی Allium cepa د غوټی په شکل یو تغیرموندلی ساقه ده. پیازو جنس نور ډیر سپیشزونه هم لری. مگر خپله پیاز ددی جنس څخه یوازنی نبات دی چی ډیر کرل کیږی.‌

/////////////

به سندی بصر:

به کردی سورانی پیاز:

پیاز یا پیواز ئەو ڕوەکەیە کە بەشێکی دەکەوێتە ژێر زەوی و بەشەکەی تریشی دەکەوێتە سەر زەوی وە هەروەها سوود لە هەردوو بەشەکەی وەردەگیرێت.

///////////////

به اویغوری پىياز

/////////////

به آذری سوقان:

Adi soğan (lat. Allium cepa)[1] - soğankimilər fəsiləsinin soğan cinsinə aid bitki növü.[2]

Soğanın soğanağının diametri 15 sm-ə qədər olur, lay-lay nazik təbəqələrdən ibarətdir. Üst qabığı quru olub, sarı, bəzən də ağ və ya bənövşəyi rəngdə olur. Soğanağın daxili ətli hissəsi ağ, yaşılaçalan, yaxud bənövşəyi rəngdə olur.

Adi soğanın yarpaqları borucuqşəkilli olub, tünd göy rəngdədir.

Mənbə[redaktə | əsas redaktə]

Jump up ↑ Nurəddin Əliyev. Azərbaycanın dərman bitkiləri və fitoterapiya. Bakı, Elm, 1998.

Jump up ↑ Elşad Qurbanov. Ali bitkilərin sistematikası, Bakı, 2009.

////////////

به سواحلی کیتونگو:

Kitunguu (Allium cepa) ni aina ya tunguu la kulika ambalo hupandwa kila mahali pa dunia. Spishi A. cepa haitokei porini. Spishi za pori yenye nasaba ya karibu sana ni A. vavilovii na A. asarense.

به ترکی سوقان:

Soğan, Soğangiller familyasındaki Allium cinsine dahil tüm bitkilerin genel adıdır. Özellikle Allium cepa türünü anlatmak için kullanılır ve bu anlamda "bahçe soğanı" olarak da adlandırılabilir. Yumrusu ve yeşil yaprakları yemeklere tat vermek için kullanılır. Soğan bitkisinin yeşil kısmı Cacık yapımında kullanılmaktadır.

Alliaceae familyası bazı botanistler tarafından Liliaceae (Zambakgiller) familyasının bir parçası olarak değerlendirilmektedir. Fakat 1976'da çıkan bir yazı ile soğanın zambakgillerden olmadığı anlaşılmıştır.

////////////

Onion

From Wikipedia, the free encyclopedia

This article is about the plants. For other uses, see Onion (disambiguation).

"Onions" redirects here. For the surname, see Onions (surname).

Onion

Scientific classification
Kingdom:	Plantae
Clade:	Angiosperms
Clade:	Monocots
Order:	Asparagales
Family:	Amaryllidaceae
Subfamily:	Allioideae
Genus:	Allium
Species:	*A. cepa*
Binomial name
*Allium cepa* L.
Synonyms^[1]
Species synonymy[show]

The onion (Allium cepa L., from Latin cepa "onion"), also known as the bulb onion or common onion, is a vegetable and is the most widely cultivated species of the genus Allium.

This genus also contains several other species variously referred to as onions and cultivated for food, such as the Japanese bunching onion (Allium fistulosum), thetree onion (A. ×proliferum), and the Canada onion (Allium canadense). The name "wild onion" is applied to a number of Allium species, but A. cepa is exclusively known from cultivation. Its ancestral wild original form is not known, although escapes from cultivation have become established in some regions.^[2] The onion is most frequently a biennial or a perennial plant, but is usually treated as anannual and harvested in its first growing season.

The onion plant has a fan of hollow, bluish-green leaves and the bulb at the base of the plant begins to swell when a certain day-length is reached. In the autumn (or in spring, in the case of overwintering onions), the foliage dies down and the outer layers of the bulb become dry and brittle. The crop is harvested and dried and the onions are ready for use or storage. The crop is prone to attack by a number of pests and diseases, particularly the onion fly, the onion eelworm, and various fungi cause rotting. Some varieties of A. cepa, such as shallots and potato onions, produce multiple bulbs.

Onions are cultivated and used around the world. As a food item, they are usually served cooked, as a vegetable or part of a prepared savoury dish, but can also be eaten raw or used to make pickles or chutneys. They are pungent when chopped and contain certain chemical substances which irritate the eyes.

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/93/ARS_red_onion.jpg/220px-ARS_red_onion.jpg

Roots, leaves and developing bulb

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/08/Zwiebelbluete_1.jpg/220px-Zwiebelbluete_1.jpg

Umbel of onion flowers

Contents

[hide]

· 1Taxonomy and etymology

· 2Description

· 3Uses

o 3.1Historical use

o 3.2Culinary uses

o 3.3Non-culinary uses

· 4Nutrients and phytochemicals

· 5Eye irritation

· 6Cultivation

o 6.1Pests and diseases

o 6.2Storage in the home

· 7Varieties

o 7.1Common onion group (var. cepa)

o 7.2Aggregatum group (var. aggregatum)

· 8Production and trade

· 9See also

· 10References

· 11Further reading

· 12External links

Taxonomy and etymology[edit]

The onion plant (Allium cepa), also known as the bulb onion^[3] or common onion,^[4] is the most widely cultivated species of the genus Allium.^[5][6] It was first officially described by Carl Linnaeus in his 1753 work Species Plantarum.^[7] A number of synonyms have appeared in its taxonomic history:

· Allium cepa var. aggregatum – G. Don

· Allium cepa var. bulbiferum – Regel

· Allium cepa var. cepa – Linnaeus

· Allium cepa var. multiplicans – L.H. Bailey

· Allium cepa var. proliferum – (Moench) Regel

· Allium cepa var. solaninum – Alef

· Allium cepa var. viviparum – (Metz) Mansf.^[8][9]

A. cepa is known exclusively from cultivation,^[10] but related wild species occur in Central Asia. The most closely related species include A. vavilovii (Popov & Vved.) and A. asarense (R.M. Fritsch & Matin) from Iran.^[11] However, Zohary and Hopf state that "there are doubts whether the A. vavilovii collections tested represent genuine wild material or only feralderivatives of the crop."^[12]

The vast majority of cultivars of A. cepa belong to the "common onion group" (A. cepa var. cepa) and are usually referred to simply as "onions". The Aggregatum group of cultivars (A. cepa var. aggregatum) includes both shallots and potato onions.^[13]

The genus Allium also contains a number of other species variously referred to as onions and cultivated for food, such as the Japanese bunching onion (A. fistulosum), Egyptian onion (A. ×proliferum), and Canada onion (A. canadense).^[4]

Cepa is commonly accepted as Latin for "onion" and has an affinity with Ancient Greek: κάπια (kápia), Albanian: qepë, Aromanian: tseapã, Catalan: ceba, English: chive, Occitan: ceba, Old French: cive, and Romanian: ceapă.

Description[edit]

Stereo image

[show]Left frame

[hide]Right frame

[show]Parallel view ()

[show]Cross-eye view ()

Onion seeds have a very distinct shape.

The onion plant has been grown and selectively bred in cultivation for at least 7,000 years. It is a biennial plant, but is usually grown as an annual. Modern varieties typically grow to a height of 15 to 45 cm (6 to 18 in). The leaves are yellowish- to bluish green and grow alternately in a flattened, fan-shaped swathe. They are fleshy, hollow, and cylindrical, with one flattened side. They are at their broadest about a quarter of the way up, beyond which they taper towards a blunt tip. The base of each leaf is a flattened, usually white sheath that grows out of a basal disc. From the underside of the disc, a bundle of fibrous roots extends for a short way into the soil. As the onion matures, food reserves begin to accumulate in the leaf bases and the bulb of the onion swells.^[14]

In the autumn, the leaves die back and the outer scales of the bulb become dry and brittle, so the crop is then normally harvested. If left in the soil over winter, the growing point in the middle of the bulb begins to develop in the spring. New leaves appear and a long, stout, hollow stem expands, topped by a bract protecting a developing inflorescence. The inflorescence takes the form of a globular umbel of white flowers with parts in sixes. The seeds are glossy black and triangular in cross section.^[14]

Uses[edit]

Historical use[edit]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9f/Red_Onion_on_White.JPG/220px-Red_Onion_on_White.JPG

A red onion

Bulbs from the onion family are thought to have been used as a food source for millennia. In Bronze Age settlements, traces of onion remains were found alongside date stones and fig remains that date back to 5000 BC.^[15] However, whether these were cultivated onions is not clear. Archaeological and literary evidence such as the Book of Numbers 11:5 suggests that onions were probably being cultivated around 2000 years later in ancient Egypt, at the same time thatleeks and garlic were cultivated. Workers who built the Egyptian pyramids may have been fed radishes and onions.^[15]

The onion is easily propagated, transported, and stored. The ancient Egyptians revered the onion bulb, viewing its spherical shape and concentric rings as symbols of eternal life.^[16] Onions were even used in Egyptian burials, as evidenced by onion traces being found in the eye sockets of Ramesses IV.^[17]

In ancient Greece, athletes ate large quantities of onion because it was believed to lighten the balance of the blood.^[16]Roman gladiators were rubbed down with onions to firm up their muscles.^[16] In the Middle Ages, onions were such an important food that people paid their rent with onions, and even gave them as gifts.^[16] Doctors were known to prescribe onions to facilitate bowel movements and erections, and to relieve headaches, coughs, snakebite, and hair loss.^[16]

Onions were taken by the first European settlers to North America, where the Native Americans were already using wild onions in a number of ways, eating them raw or cooked in a variety of foods. They also used them to make into syrups, to form poultices, and in the preparation of dyes. According to diaries kept by the colonists, bulb onions were one of the first things planted by the Pilgrim fathers when they cleared the land for cropping.^[16]

Onions were also prescribed by doctors in the early 16th century to help with infertility in women. They were similarly used to raise fertility levels in dogs, cats, and cattle, but this was an error, as recent research has shown that onions are toxic to dogs, cats, guinea pigs, and many other animals.^[18][19][20]

Culinary uses[edit]

See also: List of onion dishes

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/68/Frying_onion.JPG/220px-Frying_onion.JPG

Sautéing onions

Onions are commonly chopped and used as an ingredient in various hearty warm dishes, and may also be used as a main ingredient in their own right, for example in French onion soup or onion chutney. They are very versatile and can be baked, boiled, braised, grilled, fried, roasted, sautéed, or eaten raw in salads.^[21] Their layered nature makes them easy to hollow out once cooked, facilitating stuffingthem. Onions are a staple in Indian cuisine, used as a thickening agent for curries and gravies. Onions pickled in vinegar are eaten as a snack. These are traditionally a side serving in pubs and fish and chip shops throughout the United Kingdom and the Commonwealth. Pickled onions form part of a British pubploughman's lunch, usually served with cheese and ale. In North America, sliced onions are battered, deep-fried, and served as onion rings.^[22]

Onion types and products[edit]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/da/Rote_Zwiebeln_aufgeschnitten_asb_2004_PICT4222.JPG/220px-Rote_Zwiebeln_aufgeschnitten_asb_2004_PICT4222.JPG

Sliced red onions

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d3/Tranby_house_31_gnangarra.jpg/220px-Tranby_house_31_gnangarra.jpg

Jar of pickled onions

Common onions are normally available in three colour varieties. Yellow or brown onions (called red in some European countries), are full-flavoured and are the onions of choice for everyday use. Yellow onions turn a rich, dark brown when caramelized and give French onion soup its sweet flavour. The red onion (called purple in some European countries) is a good choice for fresh use when its colour livens up the dish; it is also used in grilling. White onions are the traditional onions used in classic Mexican cuisine; they have a golden colour when cooked and a particularly sweet flavour when sautéed.^[23][24]

While the large, mature onion bulb is most often eaten, onions can be eaten at immature stages. Young plants may be harvested before bulbing occurs and used whole as spring onions or scallions.^[25] When an onion is harvested after bulbing has begun, but the onion is not yet mature, the plants are sometimes referred to as "summer" onions.^[26]

Additionally, onions may be bred and grown to mature at smaller sizes. Depending on the mature size and the purpose for which the onion is used, these may be referred to as pearl, boiler, or pickler onions, but differ from true pearl onions which are a different species.^[26] Pearl and boiler onions may be cooked as a vegetable rather than as an ingredient and pickler onions are often preserved in vinegar as a long-lasting relish.^[27]

Onions are available in fresh, frozen, canned, caramelized, pickled, and chopped forms. The dehydrated product is available as kibbled, sliced, ring, minced, chopped, granulated, and powder forms.^[28]

Onion powder is a seasoning widely used when the fresh ingredient is not available. It is made from finely ground, dehydrated onions, mainly the pungent varieties of bulb onions, and has a strong odour. Being dehydrated, it has a long shelf life and is available in several varieties: yellow, red, and white.^[29]

Non-culinary uses[edit]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1a/Cells_from_a_red_onion_epidermal_peel.tif/lossy-page1-220px-Cells_from_a_red_onion_epidermal_peel.tif.jpg

The large size of onion cells makes them ideal for practicing microscopy. These cells from the epidermis of a red onion are naturally pigmented.

Onions have particularly large cells that are readily observed under low magnification. Forming a single layer of cells, the bulb epidermis is easy to separate for educational, experimental, and breeding purposes.^[30][31][32] Onions are, therefore, commonly employed in science education to teach the use of amicroscope for observing cell structure.^[33]

The pungent juice of onions has been used as a moth repellent and can be rubbed on the skin to prevent insect bites. It has been used to polish glass and copperware and to prevent rust on iron. Onion skins have been used to produce a yellow-brown dye.^[34]

Historically, onions were often used for cromniomancy across Europe, Africa, and northern Asia, and they continue to be used for this practice in some rural areas.

Nutrients and phytochemicals[edit]

Raw onions
Nutritional value per 100 g (3.5 oz)
Energy	166 kJ (40 kcal)

Carbohydrates	9.34 g
Sugars	4.24 g
Dietary fiber	1.7 g

Fat	0.1 g

Protein	1.1 g

Vitamins
Thiamine (B1)	(4%) 0.046 mg
Riboflavin (B2)	(2%) 0.027 mg
Niacin (B3)	(1%) 0.116 mg
Pantothenic acid (B5)	(2%) 0.123 mg
Vitamin B6	(9%) 0.12 mg
Folate (B9)	(5%) 19 μg
Vitamin C	(9%) 7.4 mg

Minerals
Calcium	(2%) 23 mg
Iron	(2%) 0.21 mg
Magnesium	(3%) 10 mg
Manganese	(6%) 0.129 mg
Phosphorus	(4%) 29 mg
Potassium	(3%) 146 mg
Zinc	(2%) 0.17 mg

Other constituents
Water	89.11 g
Fluoride	1.1 µg
Link to USDA Database entry
· Units · μg = micrograms • mg = milligrams · IU = International units
Percentages are roughly approximated usingUS recommendations for adults. Source: USDA Nutrient Database

Most onion cultivars are about 89% water, 4% sugar, 1% protein, 2% fibre, and 0.1% fat. Onions contain low amounts of essential nutrients (right table), are low in fats, and have an energy value of 166 kJ (40 kcal) per 100 g (3.5 oz). They contribute their flavor to savory dishes without raising caloric content appreciably.^[24]

Onions contain phytochemical compounds such as phenolics that are underbasic research to determine their possible properties in humans.^{[35][36][37][38]}

Considerable differences exist between onion varieties in polyphenolcontent, with shallots having the highest level, six times the amount found inVidalia onions, the variety with the smallest amount.^[35][36] Yellow onions have the highest total flavonoid content, an amount 11 times higher than in white onions.^[35] Red onions have considerable content of anthocyanin pigments, with at least 25 different compounds identified representing 10% of total flavonoid content.^[36]

Some people suffer from allergic reactions after handling onions.^[5]Symptoms can include contact dermatitis, intense itching, rhinoconjunctivitis, blurred vision, bronchial asthma, sweating, and anaphylaxis. Allergic reactions may not occur in these individuals to the consumption of onions, perhaps because of the denaturing of the proteins involved during the cooking process.^[39]

While onions and other members of the genus Allium are commonly consumed by humans, they can be deadly for dogs, cats, guinea pigs, monkeys, and other animals.^{[5][18][19][20]} The toxicity is caused by thesulfoxides present in raw and cooked onions, which many animals are unable to digest. Ingestion results in anaemia caused by the distortion and rupture of red blood cells. Sick pets are sometimes fed with tinned baby foods, and any that contain onion should be avoided.^[40] The typical toxic doses are 5 g (0.2 oz) per kg (2.2 lb) bodyweight for cats and 15 to 30 g (0.5 to 1.1 oz) per kg for dogs.^[18]

Similar to garlic,^[41][42][43] onions can show an additional color after cutting.^[44] This color is pink-red. It is caused by reactions of the amino acids with the sulfur compounds.

Eye irritation[edit]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/52/Cortando_cebolla.jpg/220px-Cortando_cebolla.jpg

Cut onions emit certain compounds which cause the lacrimal glands in the eyes to become irritated, releasing tears.

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/af/Zwiebeln_sch%C3%A4len_%2827333535725%29.jpg/220px-Zwiebeln_sch%C3%A4len_%2827333535725%29.jpg

Peel the onions

Freshly cut onions often cause a stinging sensation in the eyes of people nearby, and often uncontrollable tears. This is caused by the release of a volatile gas,syn-propanethial-S-oxide, which stimulates nerves in the eye creating a stinging sensation.^[5] This gas is produced by a chain of reactions which serve as adefense mechanism: chopping an onion causes damage to cells which releasesenzymes called alliinases. These break down amino acid sulfoxides and generatesulfenic acids. A specific sulfenic acid, 1-propenesulfenic acid, is rapidly acted on by a second enzyme, the lacrimatory factor synthase (LFS), producing the syn-propanethial-S-oxide.^[5] This gas diffuses through the air and soon reaches the eyes, where it activates sensory neurons. Tear glands produce tears to dilute and flush out the irritant.^[45]

Eye irritation can be avoided by cutting onions under running water or submerged in a basin of water.^[45] Leaving the root end intact also reduces irritation as the onion base has a higher concentration of sulphur compounds than the rest of the bulb.^[46] Refrigerating the onions before use reduces the enzyme reaction rate and using a fan can blow the gas away from the eyes. The more often one chops onions, the less one experiences eye irritation.^[47]

The amount of sulfenic acids and LF released and the irritation effect differs among Allium species. In 2008, the New Zealand Crop and Food Institute created a strain of "no tears" onions by using gene-silencing biotechnology to prevent synthesis by the onions of the LFS enzyme.^[48]

Cultivation[edit]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/39/Field_with_onions.jpg/220px-Field_with_onions.jpg

Large-scale cultivation

Onions are best cultivated in fertile soils that are well-drained. Sandy loams are good as they are low in sulphur, while clayey soils usually have a high sulphur content and produce pungent bulbs. Onions require a high level of nutrients in the soil. Phosphorus is often present in sufficient quantities, but may be applied before planting because of its low level of availability in cold soils. Nitrogen andpotash can be applied at regular intervals during the growing season, the last application of nitrogen being at least four weeks before harvesting.^[49] Bulbing onions are day-length sensitive; their bulbs begin growing only after the number of daylight hours has surpassed some minimal quantity. Most traditional European onions are referred to as "long-day" onions, producing bulbs only after 14 hours or more of daylight occurs. Southern European and North African varieties are often known as "intermediate-day" types, requiring only 12–13 hours of daylight to stimulate bulb formation. Finally, "short-day" onions, which have been developed in more recent times, are planted in mild-winter areas in the fall and form bulbs in the early spring, and require only 11–12 hours of daylight to stimulate bulb formation.^[50] Onions are a cool-weather crop and can be grown in USDA zones3 to 9.^[51] Hot temperatures or other stressful conditions cause them to "bolt", meaning that a flower stem begins to grow.^[52]

Onions may be grown from seed or from sets. Onion seeds are short-lived and fresh seeds germinate better.^[51][53] The seeds are sown thinly in shallow drills, thinning the plants in stages. In suitable climates, certain cultivars can be sown in late summer and autumn to overwinter in the ground and produce early crops the following year.^[14] Onion sets are produced by sowing seed thickly in early summer in poor soil and the small bulbs produced are harvested in the autumn. These bulbs are planted the following spring and grow into mature bulbs later in the year.^[54] Certain cultivars are used for this purpose and these may not have such good storage characteristics as those grown directly from seed.^[14]

Routine care during the growing season involves keeping the rows free of competing weeds, especially when the plants are young. The plants are shallow-rooted and do not need a great deal of water when established. Bulbing usually takes place after 12 to 18 weeks. The bulbs can be gathered when needed to eat fresh, but if they will be kept in storage, they should be harvested after the leaves have died back naturally. In dry weather, they can be left on the surface of the soil for a few days to dry out properly, then they can be placed in nets, roped into strings, or laid in layers in shallow boxes. They should be stored in a well-ventilated, cool place such as a shed.^[14]

Pests and diseases[edit]

Onions suffer from a number of plant disorders. The most serious for the home gardener are likely to be the onion fly, stem and bulb eelworm, white rot, and neck rot. Diseases affecting the foliage include rust and smut, downy mildew, and white tip disease. The bulbs may be affected by splitting, white rot, and neck rot. Shanking is a condition in which the central leaves turn yellow and the inner part of the bulb collapses into an unpleasant-smelling slime. Most of these disorders are best treated by removing and burning affected plants.^[55] The larvae of the onion leaf miner or leek moth (Acrolepiopsis assectella) sometimes attack the foliage and may burrow down into the bulb. ^[56]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/da/Uienvlieg_maden.jpg/220px-Uienvlieg_maden.jpg

Larvae of the onion fly

The onion fly (Delia antiqua) lays eggs on the leaves and stems and on the ground close to onion, shallot, leek, and garlic plants. The fly is attracted to the crop by the smell of damaged tissue and is liable to occur after thinning. Plants grown from sets are less prone to attack. The larvae tunnel into the bulbs and the foliage wilts and turns yellow. The bulbs are disfigured and rot, especially in wet weather. Control measures may include crop rotation, the use of seed dressings, early sowing or planting, and the removal of infested plants.^[57]

The onion eelworm (Ditylenchus dipsaci), a tiny parasitic soil-living nematode, causes swollen, distorted foliage. Young plants are killed and older ones produce soft bulbs. No cure is known and affected plants should be uprooted and burned. The site should not be used for growing onions again for several years and should also be avoided for growing carrots, parsnips, and beans, which are also susceptible to the eelworm.^[58]

White rot of onions, leeks, and garlic is caused by the soil-borne fungus Sclerotium cepivorum. As the roots rot, the foliage turns yellow and wilts. The bases of the bulbs are attacked and become covered by a fluffy white mass of mycelia, which later produces small, globular black structures called sclerotia. These resting structures remain in the soil to reinfect a future crop. No cure for this fungal disease exists, so affected plants should be removed and destroyed and the ground used for unrelated crops in subsequent years.^[59]

Neck rot is a fungal disease affecting onions in storage. It is caused by Botrytis allii, which attacks the neck and upper parts of the bulb, causing a grey mould to develop. The symptoms often first occur where the bulb has been damaged and spread downwards in the affected scales. Large quantities of spores are produced and crust-like sclerotia may also develop. In time, a dry rot sets in and the bulb becomes a dry, mummified structure. This disease may be present throughout the growing period, but only manifests itself when the bulb is in storage. Antifungal seed dressings are available and the disease can be minimised by preventing physical damage to the bulbs at harvesting, careful drying and curing of the mature onions, and correct storage in a cool, dry place with plenty of circulating air.^[60]

Storage in the home[edit]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d5/Onion_growing_shoots.jpg/220px-Onion_growing_shoots.jpg

Onion at end of storage life, beginning to sprout

Cooking onions and sweet onions are better stored at room temperature, optimally in a single layer, in mesh bags in a dry, cool, dark, well-ventilated location. In this environment, cooking onions have a shelf life of three to four weeks and sweet onions one to two weeks. Cooking onions will absorb odours from apples and pears. Also, they draw moisture from vegetables with which they are stored which may cause them to decay.^[51][61]

Sweet onions have a greater water and sugar content than cooking onions. This makes them sweeter- and milder-tasting, but reduces their shelf life. Sweet onions can be stored refrigerated; they have a shelf life around 1 month. Irrespective of type, any cut pieces of onion are best tightly wrapped, stored away from other produce, and used within two to three days.^[46]

Varieties[edit]

Common onion group (var. cepa)[edit]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/48/Cipollatropea.jpg/220px-Cipollatropea.jpg

Rossa di Tropea onions for sale in Italy

Most of the diversity within A. cepa occurs within this group, the most economically important Allium crop. Plants within this group form large single bulbs, and are grown from seed or seed-grown sets. The majority of cultivars grown for dry bulbs, salad onions, and pickling onions belong to this group.^[13]The range of diversity found among these cultivars includes variation in photoperiod (length of day that triggers bulbing), storage life, flavour, and skin colour.^[62] Common onions range from the pungent varieties used for dried soups and onion powder to the mild and hearty sweet onions, such as the Vidalia fromGeorgia, USA, or Walla Walla from Washington that can be sliced and eaten raw on a sandwich.

Aggregatum group (var. aggregatum)[edit]

This group contains shallots and potato onions, also referred to as multiplier onions. The bulbs are smaller than those of common onions, and a single plant forms an aggregate cluster of several bulbs. They are propagated almost exclusively from daughter bulbs, although reproduction from seed is possible. Shallots are the most important subgroup within this group and comprise the only cultivars cultivated commercially. They form aggregate clusters of small, narrowly ovoid to pear-shaped bulbs. Potato onions differ from shallots in forming larger bulbs with fewer bulbs per cluster, and having a flattened (onion-like) shape. However, intermediate forms exist.^[13]

I'itoi onion is a prolific multiplier onion cultivated in the Baboquivari Peak Wilderness, Arizona area. This small-bulb type has a shallot-like flavor and is easy to grow and ideal for hot, dry climates. Bulbs are separated, and planted in the fall 1 in below the surface and 12 in apart. Bulbs will multiply into clumps and can be harvested throughout the cooler months. Tops die back in the heat of summer and may return with heavy rains; bulbs can remain in the ground or be harvested and stored in a cool dry place for planting in the fall. The plants rarely flower; propagation is by division.^[63]

Hybrids with A. cepa parentage[edit]

A number of hybrids are cultivated that have A. cepa parentage, such as the diploid tree onion or Egyptian onion (A.×proliferum), Wakegi onion (A. ×wakegi), and the triploid onion (A. ×cornutum).

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/14/Allium_cepa_viviparum_003.JPG/220px-Allium_cepa_viviparum_003.JPG

A. ×proliferum, tree onion

The tree onion or Egyptian onion produces bulblets in the umbel instead of flowers, and is now known to be a hybrid of A. cepa × A. fistulosum. It has previously been treated as a variety of A. cepa, for example A. cepa var.proliferum, A. cepa var. bulbiferum, and A. cepa var. viviparum.^[64]

The Wakegi onion is also known to be a hybrid between A. cepa and A. fistulosum, with the A. cepa parent believed to be from the Aggregatum group of cultivars.^[65] It has been grown for centuries in Japan and China for use as a salad onion.^[66]

Under the rules of botanical nomenclature, both the Egyptian onion and Wakegi onion should be combined into one hybrid species, having the same parent species. Where this is followed, the Egyptian onion is named A. ×proliferumEurasian group and the Wakegi onion is named A. ×proliferum East Asian group.^[4]

The triploid onion is a hybrid species with three sets of chromosomes, two sets from A. cepa and the third set from an unknown parent.^[65] Various clones of the triploid onion are grown locally in different regions, such as 'Ljutika' in Croatia, and 'Pran', 'Poonch', and 'Srinagar' in the India-Kashmir region. 'Pran' is grown extensively in the northern Indian provinces of Jammu and Kashmir. There are very small genetic differences between 'Pran' and the Croatian clone 'Ljutika', implying a monophyletic origin for this species.^[67]

Some authors have used the name A. cepa var. viviparum (Metzg.) Alef. for the triploid onion, but this name has also been applied to the Egyptian onion. The only name unambiguously connected with the triploid onion is A. ×cornutum.

Spring onions or salad onions may be grown from the Welsh onion (A. fistulosum), as well as from A. cepa. Young plants of A. fistulosum and A. cepa look very similar, but may be distinguished by their leaves, which are circular in cross-section in A. fistulosum rather than flattened on one side.^[68]

Production and trade[edit]

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9c/2005onion_and_shallot.PNG/350px-2005onion_and_shallot.PNG

Onion and shallot output in 2005

An estimated 9,000,000 acres (3,642,000 ha) of onions are grown around the world, annually. About 170 countries cultivate onions for domestic use and about 8% of the global production is traded internationally.^[24]

Top Ten Onions (dry) Producers — 2012 (metric tons)
China	20,507,759
India	13,372,100
United States	3,320,870
Egypt	2,208,080
Iran	1,922,970
Turkey	1,900,000
Pakistan	1,701,100
Brazil	1,556,000
Russia	1,536,300
Republic of Korea	1,411,650
World Total	74,250,809
Source: UN Food & Agriculture Organisation (FAO)^[69]

The Onion Futures Act, passed in 1958, bans the trading of futures contracts on onions in the United States. This prohibition came into force after farmers complained about alleged market manipulation by Sam Seigel and Vincent Kosuga at the Chicago Mercantile Exchange two years earlier. The subsequent investigation provided economists with a unique case study into the effects of futures trading on agricultural prices. The act remains in effect as of 2013.^[70]