سالها رسانه های غرب درباره سازمان ها و پیوندهای نوینی که به کوشش و ابتکار چین در جهان تشکیل شده، مهر سکوت بر لب زده اند و همین مهر سکوت بر لب رسانه های نیمه لال ایران نیز نقش بسته است. شبیه مهر داغ بر پیشانی آنها که مملکت را غارت کردند و مردم را به خاک سیاه نشاندند. به دلیل نقش همین مهر سکوت است که مردم (از جمله در ایران) نمیدانند طی سالهای اخیر در جهان چه گذشته و چرا امروز دلار ستیزی و خیز بزرگ برای خاتمه دادن به هژمونی جهانی امریکا به یک امکان عملی تبدیل شده و می رود تا به آقائی اقتصادی و سلطه نظامی امریکا بر جهان خاتمه بخشد و چرا خطر یک ماجراجوئی اتمی از سوی امریکا برای حفظ بقای خود جدی است. این بی خبری و بی اطلاعی در ایران، نه تنها گریبان مردم عادی، نه تنها گریبان اکثریت نزدیک به مطلق حاکمیت، بلکه گریبان بسیاری از روشنفکران غیر حکومتی را نیز چنان گرفته که هنوز این مجموعه در تصورات دهه ۱۹۶۰ از امریکا بسر می برند و همچنان می کوشند تا روی اسب لنگ امریکا شرط بندی کنند. در کوران همین بی خبری از اوضاع جهان است که همین سه طیف نام برده شده در ایران، تحت تاثیر تبلیغات رسانه های غربی نمیدانند چرا جنگ در اوکراین آغاز شد و به چه دلیل سرانجام این جنگ با خاتمه هژمونی جهانی امریکا پیوند خورده است. همین بی خبری و کج اندیشی، مهاجرین ایرانی را نیز چنان در بر گرفته که کافی است بحث های جاری باصطلاح سیاسی توسط چهره های این اپوزیسیون را در رسانه های فارسی زبان خارج کشور و اتاق های کلاب هاووس دنبال کنید. در همین پیگیری به عمق فاجعه پی می برید. اپوزیسیونی که همگی فعلا از مسکن تا بیکاری و از خشونت تا اعتیاد را فراموش کرده و برمحور حجاب جمع شده اند و بر سر نوع حکومت آینده با هم بحث می کنند و بر سر تقسیم قدرت بدست نیآمده با هم در مبارزه و تقابل اند و حرف و بحثشان اکثریت جامعه زیر فشار بحران همه جانبه را دور می زند. برای آشنائی ابتدائی با نبرد گام به گام چین و بسیاری از کشورهای جهان با امریکا در سالهای گذشته برای بنیانگذاری جهانی متفاوت، اطلاعات زیرا را درباره سازمان هایی که شاید حتی با نام وهدف برخی از آنها آشنائی نداشته باشید ارائه میدهیم. کانونی ترین و مهم ترین ویژگی سازمان ها و گروهبندی هایی که با چراغ خاموش در جهان تشکیل شده و ریشه های امریکا را جویده، این نمونه ها با اطلاع اولیه از طرح "جاده ابریشم" قابل درنگ است: راه ابریشم نوین که درباره آن بسیار گفته شده اما ماهیت آن را رسانه ها پنهان می کنند آنست که ابتکار «کمربند ـ جاده» از سوی هیچ کانون و یا وزارتخانه معینی در پکن هماهنگ نمی شود و چنین کانونی هم برای سازماندهی این پروژه وجود ندارد. آن چیزی که وجود دارد، بخش های جدایی ناپذیر از سیاست های دولتی چین هستند، که در برنامه های پنج ساله و در همه راهکارها ارائه شده از سوی چین بازتاب می یابند. در این میان دفتر گروه پیش برنده ابتکار "کمربند ـ جاده"، پروژه ها را سرپرستی و بازرسی می کند و به "کمیسیون پیشرفت و اصلاحات ملی" گزارش می دهد. سرپرستی این گروه هم با یکی از معاونان نخست وزیر است که پیشرفت پروژه ها را در چارچوب سیاست های ملی، رهبری و بازبینی می کند. در آوریل 2018، "آژانس همکاری گسترس بین المللی چین" بنیانگذاری شد که جایگزین بخش "کمک های خارجی وزارت بازرگانی" گردید. در برنامه ریزی و پیشبرد پروژه ها سازمان های گوناگون دولتی مانند "کمیسیون توسعه ملی" و یا وزارت خانه های خارجه، بازرگانی و یا فرهنگ و آموزش شرکت دارند و در استان ها و منطقه ها نیز شعبه ها و اداره های همین وزارت خانه ها و سازمان ها از آن ها پیروی می کنند. در گستره جهانی نیز چارچوب های همکاری چند جانبه گوناگونی وجود دارند که پروژه های وابسته به ابتکار کمربند ـ جاده را در بر می گیرند و یا از این پروژه ها پشتیبانی می کنند، مانند - "سازمان اقتصادی آسیا ـ پاسیفیک" ، - " اتحادیه کشورهای جنوب شرقی آسیا، "آ. سه. آن" ، - " سازمان همکاری اقتصادی منطقه ای آسیای مرکزی" - "بریکس" که بنیانگذاران آن برزیل، روسیه، هند، چین، آفریقای جنوبی اند، - "اتحادیه کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب" - بانک پیشرفت نوین - سازمان همکاری شانگهای - صندوق ذخیره 100 میلیارد دلاری برای رویاروئی با تنش های اقتصادی پیوندهای سست و ناپایدار در میان کشورهایی با اقتصادهای نو پدید، زمینه را برای بنیانگذاران بریکس فراهم ساخت. در سال 2014، کشورهای بریکس بانک "پیشرفت نوین" را با سرمایه 50 میلیارد دلار، بعنوان جایگزین "بانک جهانی" و "صندوق بین المللی پول" بنیان نهادند که هدف آن وام دهی برای ایجاد زیرساخت ها در پروژه های کمربند ـ جاده است. همچنین ایجاد یک صندوق ویژه ذخیره 100 میلیارد دلاری برای رویارویی با تنش های اقتصادی پیش بینی نشده. سازمان همکاری شانگهای در سال 2001، به ابتکار چین برای سازماندهی شش کشور"اوراسیا"، یعنی چین، روسیه، تاجیکستان، قزاقستان، قرقیزستان و ازبکستان پایه گذاری شد. محل این سازمان در پکن است. تاکنون هند و پاکستان و ایران به عضویت این سازمان پذیرفته شده اند و کشورهای بلاروس، افغانستان و مغولستان اعضای "ناظر" آن هستند. کشورهای آذربایجان، ارمنستان، کامبوج، نپال و ترکیه نیز بعنوان شریک گفتگو به این سازمان پیوسته اند. همچنین، مصر، بنگلادش، سوریه نیز آمادگی خود را برای همکاری با این سازمان اعلام کرده اند. در سال 2004، سازمان همکاری شانگهای به این دلیل که 40 درصد جمعیت جهان را شامل می شود به عنوان "ناظر" در سازمان ملل متحد شناخته شد. از سال 2013، ساز و کارهای همکاری های سازمان شانگهای در پروژه های کمربند ـ جاده، ادغام شد. در حال حاضر هدف عمده و اعلام شده شانگهای تلاش مشترک برای صلح و امنیت پایدار ایجاد و گسترش یک نظم سیاسی و اقتصادی بین المللی نوین دموکراتیک، عادلانه و منطقی در جهان اعلام شده است. دبیرخانه شانگهای در پکن است و یک دفتر نیز در تاشکند پایتخت ازبکستان دارد. سازمان "اورآسیا" که یک گروهبندی اقتصادی است در ژانویه 2015 بنیان گذاشته شد و کشورهای روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، ارمنستان و بلاروس در آن با یکدیگر همکاری می کنند. این سازمان پروژه های زیرساختی جاده ابریشم، راه های بازرگانی نوینی را در اختیار کشورهای عضو اوراسیا و کشورهای شرق آسیا مانند تایلند، کامبوج، سنگاپور و اندونزی که در گروهبندی «آ سه آن» گرد هم آمده اند، قرار می دهد. تاکنون بازرگانی میان کشورهای این دو گروه، تنها از مسیرهای بازرگانی دریایی و هوایی انجام می شده است. پیوستن راه ها و بویژه راه آهن کشورهای "اوراسیا" و "آ سه آن" به شبکه حمل ونقل جاده ای و ریلی چین، برای نخستین بار، توانایی داد و ستد مستقیم را میان این کشورها فراهم کرد و به این ترتیب اکنون گزینه های بازرگانی نوینی برای کشورهایی مانند قزاقستان، قرقیزستان، ارمنستان و بلاروس با کشورهای "آ سه آن" پدیدارشده است. به همین دلیل نیز اکنون گفتگوهایی برای امضای پیمان نامه های بازرگانی آزاد میان این کشورها جریان دارد. انجمن همکاری چین و آفریقا پس از تبدیل شدن چین به بزرگترین شریک بازرگانی قاره آفریقا، بنیانگذاری شد این سازمان همه کشور های آفریقایی را در بر می گیرد. سازمان کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب در سال 2010 در مکزیک به عنوان جایگزین در برابر "سازمان کشورهای آمریکایی" که زیر سلطه ایالات متحده است، پی افکنده شد. این جامعه، همه کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب به جز ایالات متحده و کانادا را در بر می گیرد. چین اعلام کرده است که در دهه آینده حدود 250 میلیارد دلار در آمریکای مرکزی و جنوبی و کارائیب سرمایه گذاری خواهد کرد. گروه 17+1 در سال 2012، توسط گروهبندی اقتصادی مرکب از کشورهای بلوک شرق پیشین با جمهوری خلق چین بوجود آمد. نخستین نشست این گروه به ابتکار پکن در بوداپست، پایتخت مجارستان برگزار شد که هدف آن کمک به افزایش و گسترش همکاری های چین با کشورهای اروپای شرقی و مرکزی بود. در این گروه کشورهایی از اتحادیه اروپا از جمله استونی، لتونی، لیتوانی، لهستان، جمهوری چک، اسلواکی، مجارستان، اسلوونی، کرواسی، رومانی و بلغارستان، و کشورهای غیر اتحادیه اروپا مانند بوسنی، صربستان، مونته نگرو، آلبانی و مقدونیه شمالی و یونان نیز عضو شده اند. سرمایه گذاری در بخش کشاورزی، بازرگانی، حمل و نقل، نگهداری از بسترهای بازرگانی الکترونیک و همچنین داد و ستد علمی و فرهنگی و پشتیبانی از پیشرفت اقتصادی از اهداف این گروه است. نشست های سران کشورهای 17 +1 همه ساله برگزار می شود . بنیاد تامین مالی کمربند ـ جاده (بی. آر. دی) که نیمی از هزینه های آن از سوی چهار بانک بزرگ دولتی چین یعنی "بانک ساخت و ساز چین" ، "بانک صنعت و بازرگانی" ، "بانک کشاورزی" و "بانک چین" پرداخت شده تشکیل شده است. صندوق ویژه جاده ابریشم در دسامبر 2014 از سوی بانک های" زیرساخت آسیایی" و "بانک پیشرفت نوین" ، نهادی به نام" صندوق ویژه جاده ابریشم" با ذخیره 10 میلیارد دلار بنیانگذاری شد، که موجودی آن در ماه مه 2017 به 14.5 میلیارد دلار افزایش یافت. "بانک چین" و "بانک ساخت و ساز چین"، بیشتر برای مناقصه های ساخت و ساز، اعتبار و پشتوانه مالی ارائه می دهند. بانک "سرمایه گذاری زیرساخت آسیا" علیرغم مخالفت ایالات متحده، در 29 ژوئن 2015، به ابتکار چین و با همکاری و مشارکت بانکهایی از 57 کشور به عنوان رقیب "بانک جهانی" و "صندوق بین المللی پول" پایه گذاری شد. در آغاز سال 2018، تعداد بانک های عضو این گروه بندی به 66 بانک رسید و 21 بانک دیگر نیز درخواست پذیرش داده اند. پیمان "همکاری ترانس پاسیفیک" از سوی دوازده کشور که مقام سوم "تولید ناخالص داخلی جهان" و یک سوم صادرات کالا در دنیا را دارند تشکیل شد. این پیمان در پیوند با پروژه های زیر ساختی زمینی و دریایی که در آینده در کمربند اقتصادی جنوب آسیا، ساخته خواهند شد، قاره آسیا را در کانون اقتصادی جهان قرار خواهد داد "پیمان همکاری های اقتصادی دیجیتال" شاید تازه ترین پیمانی باشد که در کنار سازمانها و گروهبندی های یاد شده تشکیل شده است. | 
