همزمان با مراسم تدفین داریوش مهرجوئی و همسرش، مراسم بازسازی صحنه قتل در خانه مهرجوئی توسط حکومت و بدون حضور خبرنگاران برگزار شد. برای لحظه ای چهره یک جوان بعنوان مجری قتل در اتومبیل پلیس نیز به خبرنگاران بیرون خانه مهرجوئی نشان داده شد. جوانی که ظاهرا از میان مهاجرین افغانستان بود و گفتند او باغبان حیاط خانه مهرجوئی بوده و بقیه حرف های ضد و نقیضی که در این روزها دراین بار در رسانه ها و از قول پلیس منتشر شده است. آنچه که هدف حکومت بود، قانع کردن افکار عمومی بر این ادعا بود که مهرجوئی و همسرش قربانی یک قتل جنائی و نه حکومتی شدند. هم حکومت، هم روزنامه نگاران، هم مردم و هم ترتیب دهندگان بازسازی صحنه قتل به دور از چشم خبرنگاران میدانند که مردم گزارش های پلیس را قبول نکردند. شک نباید کرد که چشم و گوش های حکومتی در تاکسی ها، متروها، اتوبوس ها و مراکز خرید همین ناباوری را گزارش داده اند. بنابراین، تلاش حکومت در این زمینه شکست خورده است. اما در کنار خبر "بازسازی صحنه قتل" و شکست تلاش برای قانع کردن افکار عمومی، یک نکته مهم دیگری نیز خود را نشان داده که باید بدان هم توجه کرد. آن نکته اینست که حکومت بسرعت برای ثابت کردن این که قتل حکومتی نبوده وارد صحنه شد. امری که درجریان قتل های زنجیره ای مشاهده نشد. تحقیقات را هم به جای سپرده به دو تشکیلات امنیتی اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات به پلیس و آگاهی سپرد. نمی توان قبول کرد که حکومت از این قتل شوکه نشده و آن را رویدادی برای تشدید نارضائی ها، تشدید ناامنی اجتماعی و حتی تظاهرات خیابانی ارزیابی نکرد و حتی در جستجوی دست خارج در آن نیست. چنان که درجریان مسموم سازی دانش آموزان دختر نیز همین درک را داشت. شواهد نشان میدهد حکومت با همین ارزیابی فورا دست به کار شد و باز می توان حدس زد که عوامل و دستور دهنگان واقعی قتل نه تنها شناسائی بلکه دستگیر هم شده اند اما آن ها را علنی نکردند و فعلا ماجرا را در حد همان سناریوئی که اعلام شده خاتمه داده اند. این خاتمه دادن نمی تواند به معنای آن باشد که در پشت صحنه بگیر و بنبند و ریشه یابی پشت جبهه این قتل ادامه ندارد. از اینجا به بعد است که باید به نظری که آیت الله خوئینی ها بدنبال قتل مهرجویی بیان کرده عمیقا فکر کرد. او که سالها دادستانی تهران (دوران حیات آیت الله خمینی) نایب رئیسی مجلس، ریاست مرکز تحقیقات استراتژیک وابسته به مجمع مصلحت نظام و بنیانگذاری و مدیریت روزنامه سلام را در کارنامه خود دارد و اکنون نیز دبیرکل مجمع روحانیون مبارز است در جلسه ماهانه جوانان اصلاح طلب در مسجد صدرای تهران درباره تشدید فعالیت "سلفی گری" و تندروی خشکه مذهبی ها در بدنه جمهوری اسلامی گفت: «با روایات جعلی و بی اساس و تحریف شده و حتی با رمل و اسطرلاب آدم می‌کشند و خون می‌ریزند و قربانی می‌کنند، که چه؟ که حکومت حفظ شود.» (اشاره خوئینی ها ظاهرا به روایتی است درباره آخرین کسوف ماه و شب ۲۸ ربیع الاول است که گفته می‌شود در بعضی روایات آمده اگر زوجی قربانی شوند حکومت و حاکم تا سال بعد در امان خواهد بود. مهرجویی و همسرش در چنین شبی کشته شدند) | 
