آب رکنی از جمله آب هایی است که از روزگار باستان تا کنون، روان و تن خسته ی مسافران تنگ الله اکبر را آرامش می بخشد.
حافظ درباره ی این آب سروده است:
فرق است ز آب خضر که ظلمات جای اوست
تا آب ما که منبعش الله اکبر است.
خوشا شیراز و وضع بی مثالش
خداوندا نگهدار از زوالش
ز رکن آباد ما صد لوحش الله
که عمر خضر می بخشد زلالش
کاریز رکنی در سال ۳۳۸ هـ.ق به فرمان رکن الدین حسین دیلمی فرمانروای آنزمان پارس در ۱۲ کیلومتری شمال شیراز احداث و از آن جا به سوی شهر راهی شد. در روزگار زندیه، آب رکنی را به درون شهر کشیدند و همه ی مردم شیراز از آن بهره مند شدند. تاریخ نگاران درباره ی گوارایی این آب، چه زیبا نوشته اند.
ادوارد براون می نویسد:
از دیدن آب رکنی لذت بردم. آب زلالی که از سرچشمه ی کوهستانی رکن آباد بیرون می آید چشم را، و صدای ریز شش گوش را، نوازش می دهد. من نیامده بودم که آب رکن آباد را برای خود او دوست بدارم زیرا می دانستم که جز مشتی آب چیز دیگری نیست. رکن آباد را برای این دوست داشتم که نام او با چیزهای دیگری که من دوست می داشتم قرین و شاید مشابه بود. زیرا هر کس که حافظ را دوست بدارد طبعاً شیراز و رکن آباد را دوست دارد و حتی به باور من اگر کسی حافظ را هم دوست نداشته باشد نمی تواند از دوست داشتن رکن آباد خودداری کند، زیرا این نهر بر اثر اندیشه و قریحه ی یک شاعر (حافظ) جزء آثار جاویدان طبیعت شده است...».
در دهه های گذشته، باغ داران و کشاورزان، از آب رکنی برای آبیاری کردن زمین های خود بهره می بردند و در چند سال گذشته سازمان فضای سبز شیراز با کشیدن نهر و آب راهه، این آب را دوباره به تنگ الله اکبر رسانده است. سرچشمه ی آب رکنی در جایی بالاتر از پاسگاه پلیس راه شیراز- مرودشت می باشد که در چند سال گذشته به کوشش سازمان جهاد کشاورزی فارس، در آن جا کارهای خوبی برای سرگرمی مردمان انجام شده است. کارهایی هموچون کاشت درخت، سکوسازی، سنگ چین کردن جوی آب.
- بازدید: 1943
