قل احمدی . [ ق ُ اَ م َ ] (اِ مرکب ) دست به زور تمام بر عضو کسی زدن، و تُرکان آن را حَق نَظَربِکی گویند و حق نظربک شخصی بوده که در اهتمام در خانه ٔ پادشاه دست بر سینه ٔ مردم به زور تمام میزد، این ضرب به نام او مشهور شد.  لوطیان گویند: ملاهایی که در این عصر به هم رسیده اند اگر یک قُل احمدی بزنی همه مفقود الخَبَر میشوند. (بهار عجم) (آنندراج). میرنِجات در نثر خود که مُسَمی است به آقا رشکی نوشته: «برکونت قل احمدی زنم که مفقود الخَبَر شوی». (بهار عجم) (آنندراج ). و این اصطلاح الواط است و ترکان آن را سُقُلْمه به سین مهمله و حق نظر بکی گویند. (آنندراج)