دن . [ دَ ] (پسوند) علامت مصدر است در فارسی ، چون : کردن ، بردن ، آوردن وغیره ، و در برخی از مصادر به جای دال ، تاء آید، چون : نوشتن ، گرفتن و غیره . (یادداشت مؤلف ). این پسوند در پهلوی تَن بوده است . (از حاشیه ٔ برهان چ معین).
-دن
از ویکیواژه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
فارسی
شکلهای دیگر
-ْتَنْ، -یدَنْ
پسوند
/ـْدَنْ/
مصدرنما؛ نمودندهی مصدر، که به فرآیند میاشارد (اشاره میکند):
بردن
گفتن
دویدن
آفریدن
پسوند مصدرسان؛ برای ساختن مصدر گذرا گزاری به پایان اسم یا صفت میچسبد:
دگریدن
بزرگیدن
بهتریدن
گوگلیدن
برگردان
مصدرساز
انگلیسی: -tion (en)
ردهها:
وند فارسی
پسوند فارسی
پسوند فارسی مصدرسان
پسوند فارسی مصدرساز
ترجمههای فارسی
-دن
از ویکیواژه
پرش به ناوبری پرش به جستجو
فارسی
شکلهای دیگر
-ْتَنْ، -یدَنْ
پسوند
/ـْدَنْ/
مصدرنما؛ نمودندهی مصدر، که به فرآیند میاشارد (اشاره میکند):
بردن
گفتن
دویدن
آفریدن
پسوند مصدرسان؛ برای ساختن مصدر گذرا گزاری به پایان اسم یا صفت میچسبد:
دگریدن
بزرگیدن
بهتریدن
گوگلیدن
برگردان
مصدرساز
انگلیسی: -tion (en)
ردهها:
وند فارسی
پسوند فارسی
پسوند فارسی مصدرسان
پسوند فارسی مصدرساز
ترجمههای فارسی