ناصر انقطاع نویسنده، فعال سیاسی، پژوهشگر و مورخ ایرانی[۲] و مجری برنامه‌های تلویزیونی بود. وی در پنجشنبه، یکم ژوئیه ۲۰۲۱ (۱۰ تیر ۱۴۰۰ هجری خورشیدی) در لس‌آنجلس درگذشت.

[[ناصر انقطاع|بندانگشتی|بندانگشتی]]
فعالیت های مطبوعاتی قبل از انقلاب

وی در تهران زاده شد. کمتر از چهارده سال سن داشت که نخستین نوشته اش در روزنامهٔ «یو یو» به مدیریت عماد عصار به چاپ رسید. پس از شهریور ۱۳۲۰، در روزنامه‌ها و هفته نامه‌های آرزو. عدل. فانوس و صبا مطالبی طنز آمیز و سیاسی نوشت. همچنین کاریکاتورها و جدولهایی می‌کشید و طرح می‌کرد.

در سالهای ۲۸ تا ۳۲ به هنگام جنبش ملی شدن نفت، در صف ملت گرایان، در دانشگاه (دانشکدهٔ حقوق)، با همکاری دوستانش روزنامه‌ای را بنام «پرچمدار» منتشر کرد که این روزنامه تا مرداد ۱۳۳۲ چاپ و پخش می‌شد.[نیازمند منبع] آنگاه به کارهای پژوهشی در زمینه زبان پارسی و ریشه یابی واژه‌ها، و بررسی تاریخ ایران بگونهٔ ژرف پرداخت و ضمن کارهای اداری، نوشته‌های خود را در روزنامه‌های کیهان، اطلاعات، رستاخیز و تربیت بدنی بچاپ رسانید و همین نوشته‌ها انگیزه آن شد که از سوی فرهنگستان زبان ایران برای همکاری با این مرکز بزرگ پژوهشی فراخوانده، و بهم- وندی گروه واژه گزینی برای کتاب‌های درسی پذیرفته شد.


فعالیتهای پس از انقلاب

ناصر انقطاع در اول انقلاب همراه با انقلابیون فعالیت کرده و در انتخابات خبرگان قانون اساسی نیز به عنوان نامزد انتخاباتی شرکت کرد که نتوانست آرای کافی برای ورود به مجلس را بدست آورد.[۳]

وی سپس به نوشتن مقاله‌های سیاسی و میهنی پرداخت و نخست سر دبیر هفته نامه سپید و سیاه[۴] شد. پس از چهار شماره این هفته نامه توقیف شد. سردبیر بامشاد شد. پس از انتشار تنها یک شماره بعلت اینکه در پشت جلد نقاشی شیری را کشیده بود که مرده‌است و شمشیرش شکسته و خورشید در حال فرورفتن است، و زیر آن نوشته بود «مرگ شیر، شکست شمشیر، غروب خورشید. براستی به کجا می‌رویم» این نشریه نیز توقیف شد. سپس سر مقاله‌ای در هفته نامهٔ جوانان نوشت، که سبب توقیف آن هفته نامه نیز شد. با تنی چند از دوستانش، دست به انتشار شب‌نامه‌ای بنام «پیروزی» زد که آن نیز پس از انتشار دو شماره «لو» رفت. پس از گریز از ایران و مدت شش ماه سرگردانی در پاکستان و ترکیه و ایتالیا، سرانجام از کشور آمریکا روادید پناهندگی سیاسی گرفت و در فوریه ۱۹۸۶ به آمریکا رفت. در لوس آنجلس، نخست با منصور انوری و نشریه «پیام ایران» همکاری کرد و سپس در فوریه ۱۹۸۷ یکی از بنیادگذاران نشریهٔ روزانه «صبح ایران» شد که نخستین رسانه روزانه پارسی‌زبان در برون مرز [نیازمند منبع]و بمدت ده سال، سردبیری این رسانه را به بر عهده داشت.

در همان سالها. انجمنی را بنام «انجمن پاسداری از زبان و فر هنگ پارسی» بنیاد نهاد، و مدت چهار سال دبیر انجمن و سردبیر فصل نامه «پارسی نامه» بود. مدت دو سال نیز سردبیر هفته نامه ایرانشهر در لوس آنجلس بود.[۵]
فعالیت‌های تلویزیونی

همچنین با رادیوهای تهران لوس آنجلس، رادیو فرهنگی ایرانیان، رادیو صدای ملی ایران، و تلویزیونهای سیمای ایران و ایران سیما همکاری داشته‌است، و همچنین برنامه‌های فرهنگی، تاریخی و سیاسی را در تلویزیون ملی ایران (NITV) اجرا کرده‌است. همچنین برنامه‌های «درگذرگاه تاریخ»، «در پهنه بی کران زبان فارسی»، و «ببینیم، بیندیشیم، بدانیم» او از تلویزیون پارس پخش می‌شود.
منابع

«دکتر نادر انقطاع؛ از چهار راه عزیزخان در تهران
تا عالی‌ترین رتبه علمی در دانشگاه پنسیلوانیا». کیهان لندن. ۲۰۱۵-۱۱-۲۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۱۶-۰۲-۱۷.‌
صدای آمریکا[پیوند مرده]
بیانیه شماره 70 - فرمانداری تهران - 20/5/1358
http://www.nitc.co.ir/kayhannews.ir/850920/8.htm[پیوند مرده] روزنامه کیهان دوشنبه 20 آذر 1385

    «سایت رسمی». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۴ ژوئن ۲۰۲۰.

پیوند به بیرون

    فیلمی در توضیح حاجی فیروز از متن نوشته شده توسط ناصر انقطاع در یوتیوب

رده‌ها:

    افراد زنده اهالی تهران پژوهشگران اهل ایران روزنامه‌نگاران تاریخی اهل ایران نویسندگان مرد اهل ایران

    این صفحه آخرین‌بار در ‏۲۷ دسامبر ۲۰۲۲ ساعت ‏۱۸:۲۳ ویرایش شده‌است.