صدقه بن منصور بن دبیس المزیدی النشیری الاسدی و شهرتش ابوالحسن است و امیر صحرای عراق بود و او شهر حله را بنا کرد. حاکم بنی مزیاد پس از مرگ پدرش در سال 479 هجری قمری، حله را بین کوفه و بغداد بنا کرد و در سال 495 هجری قمری خانواده و سپاهیان خود را اسکان داد. در روزگار او در ميان پسران پادشاه سلجوقي نزاع در گرفت و صدقه كوفه را تصرف كرد و هيت و واسط و سپس بصره را تصرف كرد. و پادشاه صحرای عراق به او ملحق شد تا اینکه سلطان محمد بن برکیارق بن مالکشاه با لشکری ​​پنجاه هزار نفری بر او لشکر کشید و جنگ سختی میان آنان در گرفت که با کشته شدن صدقه در النو پایان یافت. منیه در سال 501 هجری قمری مطابق با 1108 م.

مراجع:
 الزرکلی، خیر الدین، العالم، چاپ پانزدهم، ج3، ص 203، دارالعلم للملائین، بیروت، لبنان.