حزنبل
بفتح و بضم حاء مهمله نیز و ضم زای معجمه و سکون نون و ضم باء موحده و سکون لام لغت عربی است و کف الدابه و کف النسر و بیونانی مربافلن نامند
ماهیت آن
امین الدوله نوعی از بهمن سفید دانسته و مراد از ان بیخی است سفید و سطبر مائل بتیرکی و زردی و طعم آن شیرین مائل بتلخی و نبات آن انبوه و برک آن شبیه ببرک سیب و عریضتر از ان و مزغب و ساق مجوفی از وسط آن رسته و رنک آن ما بین سرخی و زردی و مزغب و برکهای ریزه احاطۀ ساق آن نموده و بلندی آن تا دو ذرع و منحرف بجهت اسفل به حدی که ملاصق زمین شده و بر سر آن چیزی متخلخل مثل اسفنج و درونش با اندک رطوبت و خارهای ریزه در اطراف آن و کل آن مائل بسفیدی و زردی و محیط بساق آن مثل فراسیون و بی شعبه و شاخ و منبت آن نزدیک آبها و اکثر بلاد مانند طرسوس و اراضی شام و غور و طبریه و جبال بیت المقدس و هکار موصل و غیر اینها از بلاد مناسبه بطبیعت آن و بهترین آن طرسوسی چرب و شیرین باندک تلخی است و تازۀ آن را چون از زمین بکنند نرم مانند شمع می باشد و چون بخایند مانند خمیر کردد و چون در تابستان نزدیک خشکی کیاه آن را بکنند صلب و بزرک می باشد و قوت آن تا دو سال باقی می ماند
طبیعت آن
در اول سوم کرم و در وسط دوم خشک
افعال و خواص آن
مفتح و محلل و ملطف اخلاط و مبهی و مقوی احشا اعضاء الراس و الصدر و الغذاء و النفض و الزینه و المفاصل و غیرها آشامیدن آن جهت رفع صداع کهنه و رفع بخارات و منع تصاعد بخار و تقویت دماغ و قطع نزلات و رمد و درد لهاه و لثه و سینه و سعال و ربو و ضیق النفس و قولنج و ریاح غلیظه و ضعف جکر و سپرز و با عسل جهت حصاه و مداومت یک هفته تا دو هفته بدان جهت استسقای لحمی و زقی و با سکنجبین جهت نیکوئی رنک رخسار و با مغز تخم خربزه جهت وجع کرده و نزف الدم و با کلنار جهت قطع سیلان خون و با آب کندنا جهت اسقاط دانۀ بواسیر و مداومت خوردن آن با آب کرفس جهت تحلیل آنچه در انثیان بهم رسد و با صبر جهت وجع مفاصل و عرق النسا الراس بخور آن جهت صداع و تحلیل مواد دماغی و ضماد مطبوخ مهرای آن با سداب در روغن زیتون جهت فالج و لقوه و کزاز و خدر و عرق النسا الاذن قطور آن در کوش جهت ثقل سامعه العین اکتحال آن جهت قطع بیاض و ناخنه و سلاق السموم آشامیدن آن جهت سموم حیوانی و نباتی و تقویت باه اجماعی اطبا است خصوصا با شراب و بدستور طلا کردن آن الخواص آشامیدن منقوع یکدرهم آن در شیر تازۀ دوشیده بقدر یک سیر صبح ناشتا و تا آخر روز چیزی نخوردن موجب عدم تاثیر سموم است مطلقا خواه حیوانی باشد و خواه نباتی تا مدت یک سال و کویند تا مده العمر و با آب و نمک جهت سقطه الجروح ضماد تازه و خشک آن جهت منع جراحات و التیام آنها بغایت مفید و کویند مضر رئه است مصلح آن انیسون مقدار شربت آن یک مثقال تا دو مثقال یوسف بغدادی در مربافلن صنفی را بیان نموده که در شام بهم می رسد و آن بیخی است شبیه بسورنجان صلب و عظیم و چون بخایند نرم می باشد و در رفع اثر سموم در عرض سال مخصوص بآن دانسته
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
////////////
حزنبل . [ ح َ زَ ب ُ / ح َ زَ ب َ ] (ع اِ) بیخی است که از طرف شام و بیت المقدس آورند. (منتهی الارب ).
حسین خلف گوید: سفید تیره رنگ میباشد. یک درم از آن جهت گزیدگی عقرب و مار با ماءالعسل بخورند، نافع است . (برهان قاطع چ معین ). نوعی از بهمن سپید است . مریافلن . میلی فو . ذوالف ورقة. ذوالف ورقات . هزار برگ . حرمانة. نام عامیانه ٔ نوعی از بومادران . نام نوع دیگر از گیاهان که برگ آن مانند برگ بومادران دارای کناره ٔ مضرس و بسیار ظریف باشد و هنوز هم به نام «ریزه گیاه » یا «گیاه درشکه چیها» خوانده میشود. گیاهی است درازعمر که در میان مرغزارها و کنار راهها بروید. ساقه های چین دارش دارای برگهای منفرد است که مستقیماً بر آن محور قرار دارد. برگش باریک و بلند و دارای دندانه های فراوان است . گلهای سفید یا گلگونش در هم آمیخته و تاجی را تشکیل داده و بر دم گل قرار دارد و عطر مطبوع و ملایمی میدهد. این گیاه در ترکیب حشیشةالجرح بکار میرود.
صاحب اختیارات بدیعی گوید: بیخی است که از طرف شام و بیت المقدس می آورند و سپید تیره رنگ بود چنانچه به سیاهی زند و دانگی از وی نافع بود جهت گزیدگی عقرب و مار، از یک درم تا یک مثقال به آب بیاشامند یا به ماءالعسل یا بشراب بغایت نافع بود. و مریافلن نیز گویند. حکیم مؤمن گوید: لغت عربی است و کف الدابه و کف النسر و به یونانی مریافلن نامند و مراد ازو بیخیست سطبر و سفید مایل به تیرگی وزردی و طعم او شیرین مایل بتلخی و امین الدوله نوعی از بهمن سفید دانسته . نبات او انبوه و برگ آن شبیه به برگ سیب و عریض تر و مزغب است و ساق مجوفی از وسط آن رسته . مابین زردی و سرخی و برگهای ریزه احاطه ٔ ساق نموده . بلندی او تا دو ذرع و منحرف بجهت اسفل بحدی که ملاصق زمین باشد، و در سر او چیزی متخلخل مثل اسفنج و درونش با اندک رطوبت ، و خارهای ریزه در اطراف اوو گلش مایل به سفیدی و زردی ، و تخمش محیط ساق او مثل فراسیون و بی شعبه و شاخ . و منبت او نزدیک آبها در بلاد شام و کوهها و بیت المقدس و طبرستان و بهترین او نرم تندبوی شیرین است در وسط دوم خشک و در اول سیم گرم و با ترقیه و قوتش تا بیست سال باقیست و مفتح و محلل و ملطف اخلاط و مبهی و مقوی احشا و جهت رفع صداع کهنه و منع تصاعد بخار و تقویت دماغ و قطع نزلات و رمد و درد لهاة و لثه و سینه و سعال و ربو و ضیق النفس و قولنج و ریاح غلیظه و ضعف جگر و سپرز، و با عسل جهت حصاة و مداومت او تا یک هفته و دو هفته جهت استسقای لحمی و زقی و با سکنجبین جهت نیکو کردن رخسار و بامغز تخم خربزه جهت گرده و با گلنار جهت قطع سیلان خون و با آب گندنا جهت ساقط کردن بواسیر و مداومت خوردن آن با آب کرفس جهت تحلیل آنچه در انثیان بهم رسد وبا صبر جهت رفع مفاصل و عرق النسا و ضماد مطبوخ مهرای او با سداب و سیر در روغن زیتون جهت فالج و لقوه کزار و خدر و عرق النسا و قطور او در گوش جهت گرانی سامعه و اکتحال او جهت قطع بیاض و ناخنه و سلاق و آشامیدن او جهت سموم حیوانی و نباتی و تقویت باه ، اجماعی اطبا است . خصوصاً با شراب و بدستور طلا کردن او و آشامیدن منقوع او در شیر تازه به قدر یک شب موجب عدم تأثیر سموم است تا مدت یک سال . گویند تا مدت العمر. باآب و نمک جهت سقطه و ضماد تازه و خشک او جهت منع ورم و جراحات و التیام آن بغایت مفید و گویند مضر ریه است و مصلحش انیسون و قدر شربتش از یک مثقال تا دو مثقال است و مؤلف مالایسع بیان نموده که صنفی ازو در شام بهم میرسد که شبیه به سورنجان و عظیم و صلب است و رفع اثر سموم را در عرض سال مخصوص او دانسته اند. ورجوع به تذکره ٔ داود ضریر انطاکی و ذیل القوامیس دزی شود.
//////////////
بومادران یا بومادران هزاربرگ (در متون طب سنتی حزنبل) گیاهی است از تیرهٔ گل‌ستاره‌ای‌ها از سردهٔ بومادران
گیاهی است علفی و یکساله، دارای ساقه و شاخه‌های راست به ارتفاع ۲۵ تا ۶۰ سانتیمتر که در نواحی بحرالروم (مدیترانه) و غالب نقاط ایران می‌روید. این گیاه به رنگ سبز مایل به زرد با دمبرگ دراز و گلهایی مجتمع بصورت خوشهٔ دراز در کنارهٔ برگها دارد. دانه اش تقریباً کروی و صاف است. سرشاخه‌های گل دار این گیاه بعلت دارا بودن اسانس بوی مخصوص دارند. مشک چوپان در طب عوام بعنوان خلطآور مصرف میشود و برای آن اثر ضد تشنج و نیرو دهنده و تسکین دهنده تنگی نفس ذکر شده است.[۱] به آن مشک داش هم گفته شده‌است.[۲]
محتویات [نمایش]
تاریخچه[ویرایش]
نام لاتین این گیاه برگرفته از نام آشیل، قهرمان افسانه‌ای یونان است. گفته میشود در دوران نبردهای تروآ (حدود ۱۲۰۰ سال قبل از میلاد) از بومادران برای درمان زخم و جلوگیری از خونریزی و عفونت استفاده می‌شد. ضمناً این گیاه در دورة ساکسون‌ها برای دفع چشم بد به کار می‌رفت و نیز در مراسم سحر و جادو هم از آن استفاده می‌شد. نام مرسوم آن یعنی «خون دماغ» کاربرد سنتی بند آورنده خونریزی آن را بیان می‌کند.
ویژگی‌های گیاه‌شناسی[ویرایش]
گیاهی است پایا، به ارتفاع ۲۰ تا ۹۰ سانتیمتر و حتی بیشتر که برگ‌هایی بدون دمبرگ، دراز و پوشیده از کرک دارد که دارای بریدگی‌های زیاد و باریکی است. گلهای سفید رنگ آن به صورت کاپیتول کوچک و مجتمع، گل‌آذین دیهیم در قسمت انتهایی ساقه قرار گرفته‌اند. کاپیتول‌های کوچک و متعدد آن به طول ۴ تا ۸ میلی‌متر و به عرض ۲ تا ۵ میلی‌متر میباشد و در هر کاپیتول آن، دو نوع گل، یکی زبانه‌ای و سفید رنگ، واقع در حاشیه گل آذین و دیگری لوله‌ای و واقع در ناحیة وسط، دیده میشود. همه قسمت‌های گیاه دارای بوی نافذ و تلخ مزه‌است. بومادران گونه millefolium دارای گلهای سفید رنگ میباشد ولی گونه santolina از نظر اندازه، گیاهی کوچکتر و دارای گلهایی به رنگ زرد با بویی معطر و نافذ است. خودگیاه بومادران ساقه‌ای به ارتفاع ۱۰-۳۵سانتیمتردارد. گونه‌های دیگرآن برحسب نوع ومحل روییش ارتفاعی به اندازهٔ ۱۰-۸۰ و۱۵-۵۵ و۱۵-۴۰ دارند
ویکی
///////////
به عربی قیصوم الق، حزنبل:
القيصوم الألفي الأوراق أو الحَزَنْبَل أو الأخلية ذات الألف ورقة[2] (باللاتينية: Achillea millefolium) نبات عشبي معمّر يتبع جنس القيصوم من الفصيلة النجمية أصله من نصف الكرة الأرضية الشمالي.
محتويات [أظهر]
الوصف[عدل]
نبات عشبي ذو ساق منتصبة ارتفاعها 20–80 سم.
الموئل والانتشار[عدل]
موطنها كل أوروبا والقوقاز.[3] شائع في أوروبا وآسيا، كما انتشر في القارات الأخرى.
البيئة[عدل]
ينمو في السهول وعلى أطراف الغابات وبين الشجيرات.
المخاطر[عدل]
بيّنت إحدى الدراسات أن خلاصة الحزنبل المائية يمكن أن تسبب اعتلالاً في إنتاج النطاف عند جرذان التجارب[4].
المراجع[عدل]
^ مذكور في : The IUCN Red List of Threatened Species 2016.2 — تاريخ النشر: 4 سبتمبر 2016 — معرف القائمة الحمراء للأنواع المهددة بالانقراض: http://www.iucnredlist.org/details/202909/0 — تاريخ الاطلاع: 17 سبتمبر 2016
^ موقع أغروفوك. الأخلية ذات الألف ورقة. تاريخ الولوج 20 كانون الثاني 2012.
^ قاعدة البيانات الأوروبية-المتوسطية للنباتات.خريطة انتشار القيصوم الألفي الأوراق (بالإنكليزية). تاريخ الولوج 20 كانون الثاني 2011.
^ Dalsenter P. et al. (2004). "Reproductive evaluation of aqueous crude extract of Achillea millefolium L. (Asteraceae) in Wistar rats.". Reproductive Toxicology 18 (6): 819–23. doi:10.1016/j.reprotox.2004.04.011. PMID 15279880.
//////////////
به آذری عادی بویِ مادران:
Adi boymadərən
Vikipediya, açıq ensiklopediya
Mündəricat
[gizlə]
Asterkimilər (Asteraceae Dumort.) fəsiləsinin Boymadərən (Achillea L.) cinsindən olan çoxillik ot bitkisidir. Hündürlüyü 30-75 sm, gövdəsi və yarpaqları yumşaq tüklüdür. Kökü üfuqi şəkildə yayılır, kökdən çıxan və gövdəsindəki lanset-lələkvarı yarpaqları 3-5 və daha çox hissəciklərə bölünmüş hissələrdən ibarətdir. Diametri 2-3 mm olan, ağ və açıq çəhrayı çoxsaylə xırda çiçəkləri gövdənin yuxarısında qalxanvari şəkildə, çətir formasında sıx birləşərək bir iri çiçək təəssüratı yaradırlar. Yarpaqların dadı şorməzə və azacıq büzüşdürücü, çiçəklərin dadı isə acı ədviyəlidir. May-sentyabr aylarında çiçəkləyərək, iyun-oktyabr aylarında meyvə verir.
////////////
به اردو الفیه:
الفیہ (Yarrow) ایک پھولدار پودہ ہے جو خاندانِ نجمان (Asteraceae) سے تعلق رکھتا ہے اور شمالی نصف کرے کا باسی ہے۔ اس کو الفیہ کہنے کی وجہ یہ ہے کہ اسکی پتیاں بہت زیادہ اور چھوٹی چھوٹی ہوتی ہیں اور الف کا مطلب ہوتا ہے ہزار (جیسے کہ الف لیلہ) اور ان ہی ہزاروں چھوٹی چھوٹی پتیوں کی وجہ سے اس کو الفیہ کہا جاتا ہے یعنی ہزار پتیوں والا۔ جیسا کہ سامنے معلوماتی خانے میں دیکھا جاسکتا ہے کہ دراصل ان پودوں کی بہت سی انواع ہوتی ہیں اور انکے علاحدہ علاحدہ نباتاتی اسم ہوتے ہیں۔ یہاں جس پودے کا ذکر کیا جارہا ہے اسکا نباتاتی نام اشیلہ الفیہ (Achillea millefolium) ہے۔ اشیلہ ایک یونانی دیومالائی کردار (Achillea) سے منسوب لفظ ہے جبکہ millefolium کا مطلب بھی ہزار پتیوں والا یعنی الفیہ ہوتا ہے (milli = سابقہ برائے ہزار اور folium = لاحقہ برائے پتی)۔
////////////
به عبری اِلِش، اسوا اِلِش، سِپَره اَلِفبِ:
אכילאה אלף העלה (שם מדעי: Achillea millefolium) הוא צמח השייך למשפחת המורכבים. הצמח כולל כ-200 זני משנה אשר בתוכם פרחי בר ופרחי נוי גינתיים. חלק מהזנים הם בעלי שיח וחלקם רב שנתיים. תקופת פריחת האכילאה מתחילה מיוני ונמשכת עד אוקטובר.
به کردی گِژینک، حَضِر پلیک، پوژَنگ:
Gêjînk, pûjang, bêjank,Hezar pelik (Achillea millefolium) giyayek bêar e. Du cûreyên wê hene, kulîlk spî û kulîlk zer. Di nava mêrgan dirûngehan, cihên çêrê, bedenan, hema li her deverê şîn têt. Ji kevnar de di nava gel de jibo derman tê bikaranîn. Di Kurdî de çend navên wê yên din jî hene. Wek: Pûjang, Bêwijan, Gulmêş, Gulikê mahran û hwd. Gîyayek wek navê xwe bê jan e. Ango; çi janan (êşan- arêşan) nade mirov, çi bandorên wê yên neyînî nînin.
/////////////
به تاجیکی:
Бӯймодарон (лотинӣ: Achillea mellefolium) (порсӣ: بومادران), бӯғанак, пуғанак, гиёҳест бисёрсола. Аз 15 то 80 см қад мекашад. Пояаш рост, сермӯяк. Баргаш думчадори нештаршакл, сабзи кабудранг, мӯякдор. Гулаш сафед, тӯдагулаш сабадак. Тухмаш дарозрӯяи хокистарранг. Май – июн гул карда, июл – сент. тухм мебандад. Дар марғзор, саҳро, нишебиҳои регзор, байни сангҳо, наздикии чашмаҳо, лаби ҷӯйбор, заминҳои партов, боғу киштзор месабзад. Дар қ-кӯҳҳои Қурама, Туркистон, Зарафшон, Ҳисору Дарвоз, воҳаи дарёи Сир, ноҳияҳои Тоҷикистони Ҷанубӣ ва Шарқӣ (дар баландии 1300 – 3500 м аз с.б.) вомехӯрад.
///////////
Achillea millefolium
From Wikipedia, the free encyclopedia
Achillea millefolium
| |
Kingdom:
| |
(unranked):
| |
(unranked):
| |
(unranked):
| |
Order:
| |
Family:
| |
Genus:
| |
Species:
|
A. millefolium
|
Achillea millefolium, commonly known as yarrow /ˈjæroʊ/ or common yarrow, is a flowering plant in the family Asteraceae. It is native to temperate regions of the Northern Hemisphere in Asia, Europe, and North America.[1] It has been introduced as a feed for livestock in places like New Zealand[2] and Australia. However, it is a weed in those places[2] and sometimes also in its native regions.[3]
In New Mexico and southern Colorado, it is called plumajillo (Spanish for 'little feather') from its leaf shape and texture. In antiquity, yarrow was known as herbal militaris, for its use in stanching the flow of blood from wounds.[4] Other common names for this species include gordaldo, nosebleed plant, old man's pepper, devil's nettle, sanguinary, milfoil, soldier's woundwort, thousand-leaf, and thousand-seal.[5]
Contents
[show]
Yarrow leaves
Pollination
A. millefolium is an erect, herbaceous, perennial plant that produces one to several stems 0.2–1 m (0.66–3.28 ft) in height, and has a spreading rhizomatous growth form. Leaves are evenly distributed along the stem, with the leaves near the middle and bottom of the stem being the largest. The leaves have varying degrees of hairiness (pubescence). The leaves are 5–20 cm (2.0–7.9 in) long, bipinnate or tripinnate, almost feathery, and arranged spirally on the stems. The leaves are cauline, and more or less clasping.[5]
The inflorescence has 4 to 9 phyllaries and contains ray and disk flowers which are white to pink. The generally 3 to 8 ray flowers are ovate to round. Disk flowers range from 15 to 40. The inflorescence is produced in a flat-topped capitulum cluster and the inflorescences are visited by many insects, featuring a generalized pollinationsystem.[6] The small achene-like fruits are called cypsela.[5]
Yarrow grows from sea level to 3,500 metres (11,500 ft) in elevation. The plant commonly flowers from May through June. Common yarrow is frequently found in the mildly disturbed soil of grasslands and open forests. Active growth occurs in the spring.[1][5]
The plant is native to Eurasia and is found widely from the UK to China.
In North America, both native and introduced genotypes, and both diploid and polyploid plants are found.[7] It is found in every habitat throughout California except the Colorado and Mojave Deserts.[8][9] Common yarrow produces an average yield of 43,000 plants per acre, with a total dry weight of 10,500 lbs.[10]
The plant is found in Australia as an introduction.
Clusters of 15 to 40 tiny disk flowers surrounded by three to eight white to pink ray flowers are, in turn, arranged in a flat-topped inflorescence (Wenatchee Mountains, Washington).
Pink flowers
· Achillea millefolium subsp. millefolium
· A. m. subsp. m. var. millefolium - Europe, Asia
· A. m. subsp. m. var. borealis - Arctic regions
· A. m. subsp. m. var. rubra - Southern Appalachians
· A. millefolium subsp. chitralensis - western Himalaya
· A. millefolium subsp. sudetica - Alps, Carpathians
Achillea millefolium cultivar
Achillea millefolium is cultivated as an ornamental plant by many plant nurseries. It is planted in gardens and natural landscaping settings of diverse climates and styles. They include native plant, drought-tolerant, and wildlife gardens. The plant is a frequent component of butterfly gardens. The plant prefers well-drained soil in full sun, but can be grown in less ideal conditions.[18][19][20]
For propagation, seeds require light for germination, so optimal germination occurs when planted no deeper than one-quarter inch (6 mm). Seeds also require a germination temperature of 18–24 °C (64–75 °F). It has a relatively short life in some situations, but may be prolonged by division in the spring every other year, and planting 12 to 18 in (30–46 cm) apart. It can become invasive.[21]
The species use in traditional gardens has generally been superseded by cultivarswith specific 'improved' qualities.[22] Some are used as drought tolerant lawnreplacements, with periodic mowing.[23] The many different ornamental cultivars include: 'Paprika',[24] 'Cerise Queen', 'Red Beauty',[25] 'Red Velvet',[26] 'Saucy Seduction', 'Strawberry Seduction' (red), 'Island Pink' (pink),[27] and 'Calistoga' (white),[28] and 'Sonoma Coast' (white).[29] Several, including 'Kelwayi',[30] and 'Lansdorferglut' (both pink)[31] have gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit. The many hybrids of this species designated Achillea x taygeteaare useful garden subjects,[32] including: 'Appleblossom', 'Fanal', 'Hoffnung', and 'Moonshine'.[33]
Yarrow is considered an especially useful companion plant, repelling some pest insects while attracting good, predatory ones. It attracts predatory wasps, which drink the nectar and then use insect pests as food for their larvae. Similarly, it attracts ladybirds and hoverflies.[20]
A. millefolium can be planted to combat soil erosion due to the plant's resistance to drought. Before the arrival of monocultures of ryegrass, both grass leys and permanent pasture always contained A. millefolium at a rate of about 0.3 kg/ha. At least one of the reasons for its inclusion in grass mixtures was its deep roots, with leaves rich in minerals. Thus its inclusion helped to prevent mineral deficiencies in the ruminants to which it was fed.
Yarrow has also been used as a food or in teas, and was very popular as a vegetable in the 17th century. The younger leaves are said to be a pleasant leaf vegetable when cooked like spinach, or in a soup. Yarrow is sweet with a slight bitter taste. The leaves can also be dried and used as an herb in cooking.
In the Middle Ages, yarrow was part of a herbal mixture known as gruit used in the flavoring of beer prior to the use of hops.[34] The flowers and leaves are used in making some liquors and bitters.[1]
This section needs more medical references for verification or relies too heavily on primary sources. Please review the contents of the section and add the appropriate references if you can. Unsourced or poorly sourced material may be challenged and removed. (October 2015)
|
A. millefolium has seen historical use as in traditional medicine, often because of its astringent effects.[1] The herb is purported to be a diaphoretic, astringent,[35] tonic,[35] stimulant and mild aromatic. It contains isovaleric acid, salicylic acid, asparagin, sterols, flavonoids, bitters, tannins, and coumarins.[citation needed] The genus name Achillea is derived from mythical Greek character, Achilles,[35] who reportedly carried it with his army to treat battle wounds. This medicinal use is also reflected in some of the common names mentioned below, such as staunchweed and soldier's woundwort.[1]
Traditional names for A. millefolium include arrowroot, bad man's plaything, bloodwort, carpenter's weed, death flower, devil's nettle, eerie, field hops, gearwe, hundred leaved grass, knight's milefoil, knyghten, milefolium, milfoil, millefoil, noble yarrow, nosebleed, old man's mustard, old man's pepper, sanguinary, seven year's love, snake's grass, soldier, soldier's woundwort, stanchweed, thousand seal, woundwort, yarroway, yerw. The English name yarrow comes from the Saxon (Old English) word gearwe, which is related to both the Dutch word gerw and the Old High German word garawa.[36]
Yarrow (Achillea millefolium) essential oil in a colorless glass vial
The dark blue essential oil, extracted by steam distillation of the flowers, has been used as an anti-inflammatory[37][non-primary source needed] or in chest rubs for colds and influenza.[38]
The leaves encourage clotting, so it can be used fresh for nosebleeds.[39][unreliable medical source?] The aerial parts of the plant are used for phlegm conditions, as a bitter digestive tonic to encourage bile flow, and as a diuretic.[40][unreliable medical source?] The aerial parts act as a tonic for the blood, stimulate the circulation, and can be used for high blood pressure; it is also useful in menstrual disorders, and as an effective sweating remedy to bring down fevers.[1]
Yarrow intensifies the medicinal action of other herbs taken with it.[41][unreliable medical source?] It is reported to be associated with the treatment of the following ailments:[41]:293,367,518[unreliable medical source?]
Pain,[42] antiphlogistic,[43][44] bleeding, gastrointestinal disorders,[43] choleretic[45]inflammation,[46] emmenagogue,[47] stomachache.[48]
Chinese proverbs claim yarrow brightens the eyes and promotes intelligence.[citation needed]Yarrow and tortoiseshell are considered to be lucky in Chinese tradition.[49]
In classical Greece, Homer tells of the centaur Chiron, who conveyed herbal secrets to his human pupils, and taught Achilles to use yarrow on the battle grounds of Troy.[50]
A bunch of 50 yarrow Achillea millefolium subsp. m. var. millefoliumstalks, used for I Ching divination.
Budding
Yarrow and its North American varieties, was used in traditional Native Americanherbal medicine by tribes across the continent.[53] The Navajo considered it to be a "life medicine", chewed it for toothaches, and poured an infusion into ears for earaches. The Miwok in California used the plant as an analgesic and head cold remedy.[53]
Several tribes of the Plains Indians used common yarrow. The Pawnee used the stalk for pain relief. The Chippewa used the leaves for headaches by inhaling it in a steam. They also chewed the roots and applied the saliva to their appendages as a stimulant. The Cherokee drank a tea of common yarrow to reduce fever and aid in restful sleep.[53]
Among the Zuni people use the occidentalis variety medicinally. The blossoms and root are chewed, and the juice applied before fire-walking or fire-eating. A poulticeof the pulverized plant is mixed with water and applied to burns.[54] Recently it was reported that treatment with Achillea millefolium may attenuate disease severity, inflammatory responses, and demyelinating lesions in a mouse model of Multiple Sclerosis.[55]
In rare cases, yarrow can cause severe allergic skin rashes; prolonged use can increase the skin's photosensitivity.[56] This can be triggered initially when wet skin comes into contact with cut grass and yarrow together.
Several cavity-nesting birds, including the common starling, use yarrow to line their nests. Experiments conducted on the tree swallow, which does not use yarrow, suggest that adding yarrow to nests inhibits the growth of parasites.[58]
Illustration in Koehlers Medizinal-Pflanzen in naturgetreuen Abbildungen und kurz erläuterndem Texte (Franz Eugen Köhler; 1883–1914).
Achillea millefolium — flower closeup.
Achenes
1. ^ Jump up to:a b c d e f g Gualtiero Simonetti (1990). Stanley Schuler, ed. Simon & Schuster's Guide to Herbs and Spices. Simon & Schuster, Inc. ISBN 0-671-73489-X.
2. ^ Jump up to:a b c "RNZIH - Horticulture Pages - Weeds - Achillea millefolium - yarrow". www.rnzih.org.nz. Retrieved 2015-09-02.
3. Jump up^ "Eliminate Yarrow - How To Stop Yarrow Weeds In The Garden". Gardening Know How. Retrieved 2015-09-02.
4. Jump up^ Dodson & Dunmire, 2007, Mountain Wildflowers of the Southern Rockies, UNM Press, ISBN 978-0-8263-4244-7
5. ^ Jump up to:a b c d "Achillea millefolium". Flora of North America (FNA). Missouri Botanical Garden. Retrieved 31 January 2013 – via eFloras.org.
6. Jump up^ Van Der Kooi, C. J.; Pen, I.; Staal, M.; Stavenga, D. G.; Elzenga, J. T. M. (2015). "Competition for pollinators and intra-communal spectral dissimilarity of flowers" (PDF). Plant Biology. doi:10.1111/plb.12328.
7. Jump up^ Alan S. Weakley (April 2008). "Flora of the Carolinas, Virginia, and Georgia, and Surrounding Areas".
11. Jump up^ USDA Plants Profile for Achillea millefolium var. alpicola (common yarrow) . accessed 31 January 2013
12. Jump up^ Profile for Achillea millefolium var. californica (California yarrow) . accessed 31 January 2013
14. Jump up^ Bert Wilson (29 July 2012). "Las Pilitas Nursery horticultural treatment: ''Achillea millefolium'' var. ''californica''". Laspilitas.com. Retrieved 19 May 2013.
15. Jump up^ USDA Plants Profile for Achillea millefolium var. occidentalis (western yarrow) . accessed 31 January 2013
16. Jump up^ USDA Plants Profile for Achillea millefolium var. pacifica (Pacific yarrow) . accessed 31 January 2013
18. Jump up^ "Missouri Botanical Garden horticultural treatment: Achillea millefolium". Retrieved 31 January 2013.
19. Jump up^ "Fine Gardening magazine Plant Guide — Achillea millefolium (Yarrow)". Retrieved 31 January 2013.
20. ^ Jump up to:a b "Lady Bird Johnson Wildflower Center Native Plant Database: Achillea millefolium (common yarrow)". Retrieved 31 January2013.
21. Jump up^ USDA, NRCS. 2006. The PLANTS Database (http://plants.usda.gov, 22 May 2006). National Plant Data Center, Baton Rouge, LA 70874-4490 USA.[1]
22. Jump up^ RHS A-Z encyclopedia of garden plants. United Kingdom: Dorling Kindersley. 2008. p. 1136. ISBN 1-4053-3296-4.
24. Jump up^ "Missouri Botanical Garden horticultural treatment: ''Achillea millefolium'' 'Paprika'". Missouribotanicalgarden.org. Retrieved 19 May 2013.
25. Jump up^ "Missouri Botanical Garden horticultural treatment: ''Achillea millefolium'' 'Red Beauty'". Missouribotanicalgarden.org. Retrieved 19 May 2013.
27. Jump up^ Bert Wilson (8 January 2012). "Las Pilitas Nursery: ''Achillea millefolium rosea'' Island Pink (Pink Yarrow)". Laspilitas.com. Retrieved 19 May 2013.
28. Jump up^ "California Natives Wiki: ''Achillea millefolium'' 'Calistoga'". Theodorepayne.org. 19 August 2010. Retrieved 19 May 2013.
29. Jump up^ "California Natives Wiki: ''Achillea millefolium'' 'Sonoma Coast'". Theodorepayne.org. 19 August 2010. Retrieved 19 May 2013.
30. Jump up^ "RHS Plant Selector Achillea millefolium 'Kelwayi' / RHS Gardening". Apps.rhs.org.uk. Retrieved 19 May 2013.
31. Jump up^ "RHS Plant Selector Achillea millefolium 'Lansdorferglut' AGM / RHS Gardening". Apps.rhs.org.uk. Retrieved 19 May 2013.
32. Jump up^ Clausen, Ruth Rogers; Ekstrom, Nicolas H. (1989). Perennials for American gardens. New York: Random House. p. 4. ISBN 0-394-55740-9.
34. Jump up^ Lanneskog, Thor (5 October 2015). "This Is Genuine Viking Beer". ThorNews. Retrieved 5 October 2015.
35. ^ Jump up to:a b c Alma R. Hutchens (1973). Indian Herbology of North America. Shambhala Publications. ISBN 0-87773-639-1.
37. Jump up^ Choudhary M.I.; Jalil S.; Todorova M.; Trendafilova A.; Mikhova B.; Duddeck H. (2007). "Inhibitory effect of lactone fractions and individual components from three species of the Achillea millefolium complex of Bulgarian origin on the human neutrophils respiratory burst activity". Natural Product Research. 21 (11): 1032–1036. doi:10.1080/14786410701369623.
38. Jump up^ Teresa Skwarek (1979). "Effects of Herbal Preparations on the propagation of influenza viruses". Acta Polon Pharm. XXXVI (5): 1–7.
39. Jump up^ "Specific Indications in Clinical Practice". The Southwest School of Botanical Medicine. Retrieved 19 May 2013.
40. Jump up^ Jeremy Ross (2003). "Achillea"". Combining Western Herbs and Chinese Medicine. pp. 165–181. ISBN 978-0-9728193-0-5.
41. ^ Jump up to:a b Kowalchik C, Hylton WH. "Companion Planting". Rodale's Illustrated Encyclopedia of Herbs. p. 108. ISBN 978-0-87596-964-0.
42. Jump up^ Analgesic Effect of aqueous extract of Achillea millefolium L. on rat's formalin test Noureddini M., Rasta V.-R. Pharmacologyonline 2008 3 (659-664)
43. ^ Jump up to:a b Benedek, Birgit; Kopp, Brigitte (2007). "Achillea millefolium L. S.l. Revisited: Recent findings confirm the traditional use". Wiener Medizinische Wochenschrift. 157 (13–14): 312–314. doi:10.1007/s10354-007-0431-9. PMID 17704978.
44. Jump up^ Aqueous extract of Achillea millefolium L. (Asteraceae) inflorescences suppresses lipopolysaccharide-induced inflammatory responses in RAW 264.7 murine macrophages Burk D.R., Cichacz Z.A., Daskalova S.M. Journal of Medicinal Plant Research 2010 4:3 (225-234)
45. Jump up^ Choleretic effects of yarrow (Achillea millefolium s.l.) in the isolated perfused rat liver Benedek B., Geisz N., Jäger W., Thalhammer T., Kopp B. Phytomedicine 2006 13:9-10 (702-706)
46. Jump up^ Effects of two Achillea species tinctures on experimental acute inflammation Popovici M., Pârvu A.E., Oniga I., Toiu A., Tǎmaş M., Benedec D. Farmacia 2008 56:1 (15-23)
47. Jump up^ In vitro estrogenic activity of Achillea millefolium L. Innocenti G., Vegeto E., Dall'Acqua S., Ciana P., Giorgetti M., Agradi E., Sozzi A., Fico G., Tomè F. Phytomedicine 2007 14:2-3 (147-152)
48. Jump up^ Antiulcerogenic activity of hydroalcoholic extract of Achillea millefolium L.: Involvement of the antioxidant system Potrich F.B., Allemand A., da Silva L.M., dos Santos A.C., Baggio C.H., Freitas C.S., Mendes D.A.G.B., Andre E., de Paula Werner M.F., Marques M.C.A. Journal of Ethnopharmacology 2010 130:1 (85-92)
51. Jump up^ Margaret Baker (October 1971). Discovering the Folklore of Plants (revised ed.). Shire Publications. SBN 852630806.
53. ^ Jump up to:a b c University of Michigan - Dearborn: Native American Ethnobotany; Achillea millefolium . accessed 31 January 2013
54. Jump up^ Stevenson, Matilda Coxe 1915 Ethnobotany of the Zuni Indians. SI-BAE Annual Report #30 (p. 42)
55. Jump up^ Vazirinejad R, Ayoobi F, Arababadi MK, Eftekharian MM, Darekordi A, Goudarzvand M, et al. Effect of aqueous extract of Achillea millefolium on the development of experimental autoimmune encephalomyelitis in C57BL/6 mice. Indian J Pharmacol 2014;46:303‑8.
57. Jump up^ Dalsenter P, Cavalcanti A, Andrade A, Araújo S, Marques M (2004). "Reproductive evaluation of aqueous crude extract of Achillea millefolium L. (Asteraceae) in Wistar rats". Reprod Toxicol. 18 (6): 819–23. doi:10.1016/j.reprotox.2004.04.011. PMID 15279880.
58. Jump up^ Shutler D, Campbell AA (2007). "Experimental addition of greenery reduces flea loads in nests of a non-greenery using species, the tree swallow Tachycineta bicolor". Journal of Avian Biology. 38 (1): 7–12. doi:10.1111/j.2007.0908-8857.04015.x.
59. Jump up^ Essential oil composition and larvicidal activity of six Mediterranean aromatic plants against the mosquito Aedes albopictus (Diptera: Culicidae) Conti B., Canale A., Bertoli A., Gozzini F., Pistelli L. Parasitology Research 2010 107:6 (1455–1461)
· Blanchan, Neltje (2005). Wild Flowers Worth Knowing. Project Gutenberg Literary Archive Foundation.
· Wood, John (2006). Hardy Perennials and Old Fashioned Flowers. Project Gutenberg Literary Archive Foundation.
· Hickman, James C., ed. (1993). The Jepson Manual: Higher plants of California. Berkeley, Los Angeles, and London: University of California Press.
· "s". Flora of North America (FNA). Missouri Botanical Garden – via eFloras.org..org; Flora of North America — Achillea millefolium (common yarrow)]
· Achillea millefolium L. Medicinal Plant Images Database (School of Chinese Medicine, Hong Kong Baptist University) (traditional Chinese) (English)
&&&&&&&&&
حسک
بفتح حا و سین مهملتین و سکون کاف و آن را شکوهنج و شکرهنج نیز و بشیرازی حارسوهوک و باصفهانی هرداد و در مغرب حمص الامیر و بفارسی خارخسک و بهندی کوکهرو و هست چنکهار یعنی در پای فیل چون بخلد فریاد برآورد
ماهیت آن
بری و بستانی می باشد بری آن در خرابها و نزدیک آبها و بیشها می روید شبیه بنبات هندوانه و شاخهای آن خاردار منبسط و بر روی زمین و برک آنکه نزدیک خارهای آن رسته شبیه ببرک زیتون و نخود و طعم ظاهر آن و شبنمی که بران می افتد ترش و جرم آن بیمزه و با اندک عفوصت و ثمر آن سه پهلو و اطراف آن نیز مانند خار و مغز آن از نخود کوچکتر و سفید رنک و بستانی آن در نهرها می روید و شاخهای آن مرتفع از روی زمین و خارهای آن ریزه و شاخهای آن طولانی و طرف بالای شاخها غلیظتر از طرف اسفل و بر آنها چیزی رسته بباریکی موی و مجتمع شبیه بخوشه و ثمر این نیز شبیه بثمر آن بهترین آن بستانی آن است
طبیعت آن
مرکب القوی از جوهر رطب اندک و یابس بسیار و حرارت لطیف و کرم و خشک در اول نیز کفته اند
افعال و خواص آن
اعضاء الغذاء و النفض و السموم و غیرها جالی و مدر بول و مسکن درد مثانه و افزایندۀ منی و مفتت حصاه کرده و مثانه و منضج و رادع و ملین و رافع قولنج حار و مانع انصباب مواد و با شراب جهت دفع ادویۀ سمیۀ نباتیه و آشامیدن عصارۀ برک و بیخ و ثمر تازۀ آن بتمامها جهت قرحۀ مجاری بول و احلیل که بفارسی سوزنک و بهندی سوزاک نامند و تقویت باه و تفتیت حصاه و عسر البول و قولنج و عصارۀ آن مستعمل در اکتحال مبرده و مجففه و رادعه و مضمضه بعصارۀ آن با عسل جهت قلاع و عفونت دهان و وجع لثه و اورام عضل حلقوم نافع و ضماد عصارۀ طبیخ آن جهت ردع ورم حار و منع حدوث آن و ریختن مواد باعضا و دو مثقال عصارۀ خسک بری با شراب جهت سم افعی و پاشیدن آب طبیخ آن جهت برطرف کردن کک بغایت مؤثر و چون نخود را در آب تازۀ آن مکرر پرورده کنند در تقویت باه بیعدیل مقدار شربت آن تا پنج درهم مضر سر مصلح آن بادام و روغن کنجد و تخم آن در جمیع افعال مانند عصارۀ کیاه آن و روغن آنکه آب کیاه آن را با روغن کنجد طبخ دهند بدستور مقرر طلای آن و آشامیدن و تحقین بدان جهت تقویت باه و درد مفاصل و نیکو کردن رنک رخسار و درد کمرر کرده و عسر البول و چکانیدن و مالیدن آن در احلیل و عانه و کمر جهت حصاه کرده و مثانه مؤثر مقدار شربت آن هفت مثقال با میپختج یا عسل یا نبیذ و چون تخم آن را که حسکدانۀ نامند با شیر تازه سه مرتبه طبخ نمایند و هر مرتبه خشک کنند در تقویت باه بیمثل است
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
///////////
خارخسک . [ خ َ س َ ] (اِمرکب ) خاری باشد سه پهلو بهترین آن بستانی بود و آن را مغربیان حمص الامیر خوانند معتدل است و آن را در جای که کک بسیار باشد بیفشانند همه بمیرند. (آنندراج ) (برهان قاطع). نام نباتی است که در خرابه ها و نزدیک آبها می روید شاخه های آن بر روی زمین پهن شود و خار آن چون بر پای پیل رود فریاد برآورد و در دواها بکار برند. (انجمن آرای ناصری ). گیاهی است که دارای ساقه های دراز و چترهائی کم گل و دانه هائی است که برجستگیهای روی آن بصورت خارهای کوچک و منحنی در آمده و به لباس می چسبد. (گیاه شناسی حسین گل گلاب ص 236). بستیباج . شکوهنج . شکوهج . || تخمی است خاردار که بدواها بکار آید. (فهرست مخزن الادویه ) (بحر الجواهر).رجوع به خسک شود. || خَنجَک و آن خاری باشد سه پهلو از آهن که در روز جنگ برای مجروح شدن دست اسبان در میدان ریزند و چنانکه گفته اند
- شکوهج . [ ش َ / ش ِ هََ ](اِ) شکوهنج . حسک . خسک . خارخسک . حمص الامیر. (یادداشت مؤلف ). خسک است . (منتهی الارب ). اسم معرب خسک است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). رجوع به مترادفات کلمه شود.
////////////
حسک
شکوهنج و شکرهنج گویند و بشیرازی خارسوهوک بپارسی خارخسک و هرداد و در مغرب حمص الامیر خوانند و آن بری و بستانی بود بهترین وی سبز و تازه بود و طبیعت وی سرد است باعتدال و خشک است در اول و گویند معتدل است در گرمی و سردی و عیسی گوید گرم و خشک است در دوم و منضج و ملین بود بر ورمهای گرم ضماد کردن نافع بود و وریش بن دندان و عفونت آن زایل کند چون با عسل خلط کنند و عصاره وی در داروهای چشم سودمند بود و درد مثانه و عسر البول و قولنج را نافع بود و سنگ گرده و مثانه را بریزاند و باه را زیادت کند و منی بیفزاید و دو درم از حسک بری گزندگی افعی را چون بیاشامند و ضماد کنند نافع بود و چون با شراب بیاشامند ادویه قتاله را نافع بود و طبیخ وی جایی که براغیث بود بیفشانند بکشد و گویند مضر بود بسر و مصلح وی روغن بادام بود یا روغن کنجد تازه
______________________________
در مخزن الادویه می‌نویسد: حسک به فتح حا و سین آن را شکوهنج و شکرهنج گویند و بشیرازی خارسوهوک و باصفهانی هرداد و بهندی کوکهر و هست‌چنکهار نامند
صاحب تحفه می‌نویسد: نبات آن شبیه به نبات هندوانه و شاخهای او منبسط بر روی زمین و برگش شبیه ببرگ زیتون و شاخهای او خاردار و ثمرش صلب و سه پهلو و از نخود کوچکتر و سفید است
اختیارات بدیعی، ص: 124
/////////////
خارخاسک(حسک): Tribulus terrestris
آن را شکوهنج و شکر هنج نیز و به شیرازی حاسوهوک و به فارسی خارخسک و به هندی کوکهرو می‌نامند؛ بری و بستانی میباشد.
مرکب‌القوی از جوهر رطب اندک و یابس بسیار و حرارت لطیف و گرم و خشک در اول نیز گفته‌اند به قول دیسقوریدوس هر دو نوع خارخسک سرد و خشک‌اند
خواص: پاک کننده، مدر و مسکن درد مثانه و شکستگی سنگ های مثانه و کلیه و اعتدال بخشی و رادع و ملین و رافع قولنج گرم می باشد. با داروهای مناسب دیگر برای معالجۀ زخم های مجاری ادرار و آلات تناسلی به کار می رود. سنگ های کلیه و مثانه را خرد کرده و خارج می سازد. عصاره آن جهت سرمه و مضمضه عصاره آن با عسل رافع زخم های دهان و درد لثه و ورم های لوزتین است برای سر مضر و مصلح آن بادام و روغن کنجد است تخم آن در کلیه فعل و انفعالات مانند عصاره این گیاه عمل می نماید و روغن آن برای درد مفاصل و رنگ چهره و درد کمر و کلیه و تنگی مجاری ادرار مفید و نافع است
افعال و خواص دیگر آن: جلادهنده و مدر بول و مسکن درد مثانه و افزاینده منی و شکستن سنگریزه ها کلیه و مثانه و منضج و رادع[1] و ملین و رافع قولنج[2] حار و مانع انصاب مواد و با شراب جهت دفع ادویه سمیه نباتیه نافع است.
[1] بازدارنده
[2] مرض دردناک معده که با خروج فضولات بدن و باد سخت و مشکل می شود.
منبع
مخزن الادویه، تألیف مرحوم سید محمد حسین عقیلی علوی خراسانی شیرازی
////////////
خارخَسَک (در متون طب سنتی حسک، خسک، شکوهج، شکوهنج) گیاهی بوته‌ای است.
میوه ی خارخسک چهار بخشی و نرم است اما خارهای تیزی دارد.
خارخسک در آب و هوای گرم و حتی در کویرها دیده میشود.
خارخاسک گیاهی است علفی، یک ساله، دارای ساقه های خوابیده با انشعابات گسترده بر سطح خاک و پوشیده از تار که برگ و ساقه های جوان آن را تارهای ظریف ابریشمی می پوشاند. برگ های آن متقابل غالباً نامساوی و مرکب از برگچه های کوچک و ریزی است که به تعداد ۶-۳ زوج در طرفین دمبرگ اصلی جای دارند. گل ها زرد کوچک و منفرد هستند. میوه آن شیزوکارپ ناشکوفا که در موقع رسیدن قسمت های پنجگانه آن از هم جدا و پراکنده می شوند.هر یک از این قسمت های پنج گانه در سطح بیرونی خاردار است. قسمت های مورد استفاده این گیاه، میوه، دانه، برگ، ریشه و گاهی کلیه اعضای گیاه است ولی بیش از همه میوه آن مورد استفاده قرار می گیرد. رنگ میوه های آن سبز مایل به زرد، بدون بو و با طعم مشخص است.
ویکی
///////////
به آذری یاتاگان دِمیرتیکان:
Yatağan dəmirtikan (lat. Tribulus terrestris)[1] — dəmirtikan cinsinə aid bitki növü.[2]
///////////
به دیوِهی (مالدیوی):
ކަށި ގޯނބިލި(ސައިންޓިފިކް ނަން: Tribulus terrestris)ނުވަތަ (އިނގިރޭސި ބަހުން: Goathead)އަކީ ބޭހަށް ބޭނުންކުރާ އެއްޗެކެވެ. މިއީ ބޭހަށް ބޭނުންކުރާ ކުޑައޮށެކެވެ. މީގައި ހުންނަނީ ކަށިތަކެއް ފަޅައިފައެވެ. މިއީ ވެލެއްގައި އަޅާ އެއްޗެކެވެ. މިވެލުގައި އަޅާ މާ ހުންނަނީ ރީނދޫ ކުލައިގައެވެ. ކަށި ގޯނބިލީގެ ތަފާތު ވައްތަރުތައް ހުންނަކަން ފާހަގަ ކުރެވެއެވެ.
ކަށި ގޯނބިލި
ކަށި ގޯނބިލި ބޭނުންކޮށްގެން ފަރުވާކުރާ ބަލިތަކުގެ ތެރޭގައި، ކުޑަކަމުދާ ނިޒާމްގައި އިންފެކްޝަންހުރުން، ކުޑަކަމުދާ ނިޒާމްގެ ބައިތަކުގައި ހިލައުފެދުން، ޖިންސީ ވަޅޯކަން، ރަހިމުގެ ބަލިތައް، އަދި ހިތުގެ ބަލިތަކާއި މިނޫން ބައެއް އެހެން ބަލިތައް ވެސް ހިމެނެއެވެ.
//////////
به سواحلی مبیگیلی:
Mbigili ni aina ya mmea ya familia Zygophyllaceae inayotambaa ardhini na ambayo matunda yake yana miiba kali inayoweza kutoboa magurudumu ya baisikeli na kuumiza miguu sana. Hutumika kama mboga hususani na wakazi wa pwani.
////////////
به پنجابی:
پکھڑا ہر سال ہونوالی اک بوٹی اے جیہڑی جگ دے بہت سارے تھانواں تے ہوندی اے۔ ایہ سکیاں تھانواں تے وی اگ جاندی اے۔
////////////
Tribulus terrestris
From Wikipedia, the free encyclopedia
Tribulus terrestris
| |
Leaves and flower
| |
Kingdom:
| |
(unranked):
| |
(unranked):
| |
(unranked):
| |
Order:
| |
Family:
| |
Genus:
| |
Species:
|
T. terrestris
|
· Tribulus terrestris var. bicornutus
· Tribulus terrestris var. inermis
· Tribulus terrestris var. robustus
· Tribulus terrestris var. terrestris
| |
Tribulus terrestris is an annual plant in the caltrop family (Zygophyllaceae) widely distributed around the world, that is adapted to grow in dry climate locations in which few other plants can survive.[2]
It is an invasive species in North America.[2] Like many weedy species, this plant has many common names, including goat's-head,[1] bindii,[3] bullhead, burra gokharu, Bhakhdi, caltrop,[1] small caltrops,[4] cat's-head,[1][3] devil's eyelashes,[5] devil's-thorn,[1][5] devil's-weed,[1] puncture vine,[2]puncturevine,[1][6] and tackweed.[7]
Contents
[show]
Tribulus terrestris is a taprooted herbaceous perennial plant[citation needed] that grows as a summer annual in colder climates.[citation needed]
It is native to warm temperate and tropical regions of the Old World in southern Europe, southern Asia, throughout Africa, and Australia.[8] It can thrive even in desert climates and poor soil.
A network of fine rootlets arise from the taproot to take advantage of soil moisture, by which the plant can survive in very arid conditions.[2]
The stems radiate from the crown to a diameter of about 10 cm (3.9 in) to over 1 m (3 ft 3 in), often branching. They are usually prostrate, forming flat patches, though they may grow more upwards in shade or among taller plants.
"Goathead" fruit
Dried Tribulus terrestris nutlets
Stems branch from the crown and are densely hairy.[2] Leaves are opposite and pinnately compound.[2] Densely hairy leaflets are opposite and up to 3 mm (0.12 in) long.[2]
The flowers are 4–10 mm (0.16–0.39 in) wide, with five lemon-yellow petals, five sepals, and ten stamens.[2] In Southern California, it blooms from April through October, where it is highly invasive in waste places and disturbed sites.[2]
Thumbtack-like Tribulus terrestrisnutlets are a hazard to bicycle tires.
A week after[citation needed] each flower blooms, it is followed by a fruit that easily falls apart into five nutlets or burs.[2]
The nutlets are hard and bear two to four sharp spines,[2] 10 mm (0.39 in) long and 4–6 mm (0.16–0.24 in) broad point-to-point. These nutlets strikingly resemble goats' or bulls' heads; the "horns" are sharp enough to puncture bicycle tires and lawn mower tires. They can also cause painful injury to bare feet; however, they are also large enough to pull out as soon as they pierce into the sole, and the resultant hole is only slightly larger than stepping on a push pin if it goes all the way in.[9]
Within each nutlet, seeds are stacked on top of each other, separated by a hard membrane.[2] As an adaptation to dry climates, the largest seed germinates first, while the others may wait until more moisture is available before germinating.[2]
The spines of the nutlets point upward, where they stick into feet and fur of animals, and are thereby dispersed.[2] This causes damage to domesticated livestock and degrades wool.[2]
The Greek word, τρίβολος meaning 'water-chestnut',[10] translated into Latin as tribulos. The Latin name tribulus originally meant the caltrop (a spiky weapon), but in Classical times already the word meant this plant as well.[11]
The plant is widely naturalized in the Americas and also in Australia south of its native range. In some states in the United States, it is considered a noxious weedand an invasive species.[1] It is a declared plant in South Australia.[12]
It has been reported that the seeds or nutlets have been used in homicidal weapons smeared with the juice of Acokanthera venenata in southern Africa.[9]
In Siddha medicine, Tribulus terrestris is known in Tamil as Nerunjil, yanai vanangi, thirikandam, siru nerunjil. This whole plant is used in the form of decoction to treat urinary tract infections, urolithiasis, dysmenorrhea, edema.[citation needed]
In Ayurvedic pharmacology, tribulus terrestris is used as a powder form of the aerial parts, particularly the fruits, and it is known in Sanskrit as gokshura, meaning the "cow's hoof", possibly because the small thorns tend to get stuck on grazing animals. Nevertheless, an unrelated plant, pedalium is also known as gokshura, more specifically as bada gokshura ("big cow's hoof"), whereas the gokshura proper is referred to as chhota gokshura ("small cow's hoof"). The two herbs are often found mixed in powder blends used.[13]
Gokshura is believed to contribute to overall physical, as well as sexual, strength by building all the tissues, especially shukra dhatu (reproductive tissue) but it is not considered as a particular vajikarana (sexual functions) herb.[14] It is believed to be useful in kidney, bladder, urinary tract and uro-genital related conditions, where it is said to act as a diuretic.[15]
Tribulus terrestris is used in Unani under the Urdu name Khar-e-Khasak Khurd and the pedalium is referred to as Khar-e-Khasak Kalan. Their administration and indications are essentially similar with Ayurveda.
In traditional Chinese medicine Tribulus terrestris is known under the name bai ji li (白蒺藜). Tribulus terrestris known as ci ji li (刺蒺藜).[16] "Confusion with Astragali complanati Semen (sha yuan zi) originally known as white ji li (白蒺藜 bai ji li), led some writers to attribute tonifying properties to this herb ..."
Some body builders use T. terrestris extract as a dietary supplement with the belief that it increases testosterone levels. The belief was popularized by the American bodybuilder Jeffrey Petermann in the early 1970s. However, T. terrestris has failed to increase testosterone levels in controlled studies.[17][18][19] It has also failed to demonstrate strength-enhancing properties,[20] a finding indicating that the purported anabolic steroid effects of Tribulus terrestris are untrue.
A single study has shown that T. terrestris can alter sexual behavior in castrated rats.[21] It appears to do so by stimulating androgen receptors in the brain. A research review conducted in 2000 stated that the lack of data outside of this study prevents generalizing the results to humans, particularly healthy individuals.[22]
Animal studies in rats, rabbits, and primates have demonstrated ambiguous results. One study found that administration of Tribulus terrestris extract can produce statistically significant increases in levels of testosterone, dihydrotestosterone, and dehydroepiandrosterone,[23] and produces effects suggestive of aphrodisiac activity.[21]
A recent study found that T. terrestris caused no increase in testosterone or LH in young men,[24] and another found that a commercial supplement containing androstenedione and herbal extracts including T. terrestris, was no more effective at raising testosterone levels than androstenedione alone.[25]
The effect of a hydroalcoholic extract of Tribulus terrestris on serum glucose and lipid profile of women with diabetes mellitus was investigated in another human study.[26]
A small research study of 67 women was published in 2014, finding "Tribulus terrestris may safely and effectively improve desire in women with hypoactive sexual desire disorder."[27]
This section needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed. (June 2014) (Learn how and when to remove this template message)
|
Typical habitat of Tribulus terrestris
Where this is a non-indigenous species, eradication methods are often sought. There are both biological and herbicidal solutions to the problem, but none of them provide a solution that is both quick and long-lasting, because T. terrestris seeds remain viable for up to 7 years on average.
In smaller areas, T. terrestris is best controlled with manual removal, using a hoe to cut the plant off at its taproot. While this is effective, removing the entire plant by gripping the taproot, stem or trunk and pulling upward to remove the taproot is far more effective. This requires monitoring the area and removing the weed throughout the preseeding time (late spring and early summer in many temperate areas). This will greatly reduce the prevalence of the weed the following year. Mowing is not an effective method of eradication, because the plant grows flat against the ground.
Another avenue of physical eradication is to crowd out the opportunistic weed by providing good competition from favorable plants. Aerating compacted sites and planting competitive desirable plants, including broad-leaved grasses such as St. Augustine, can reduce the effect of T. terrestris by reducing resources available to the weed.
In June 2014, the town of Irrigon, Oregon, announced it would pay a bounty of one dollar for each large trash bag of puncturevine.[28]
Chemical control is generally recommended for home control of T. terrestris. There are few pre-emergent herbicides that are effective. Products containing oryzalin, benefin, or trifluralin will provide partial control of germinating seeds. These must be applied prior to germination (late winter to midspring).
After plants have emerged from the soil (postemergent), products containing 2,4-dichlorophenoxyacetic acid (2,4-D), glyphosate, and dicamba are effective on T. terrestris. Like most postemergents, they are more effectively maintained when caught small and young. Dicamba and 2,4-D will cause harm to most broad-leaved plants, so the user should take care to avoid over-application. They can be applied to lawns without injuring the desired grass. Glyphosate will kill or injure most plants, so it should only be used as a spot treatment or on solid stands of the weed. A product from DuPont called Pastora is highly effective but expensive and not for lawn use.
Two weevils, Microlarinus lareynii and M. lypriformis, native to India, France, and Italy, were introduced into the United States as biocontrol agents in 1961. Both species of weevils are available for purchase from biological suppliers, but purchase and release is not often recommended because weevils collected from other areas may not survive at the purchaser's location.
Microlarinus lareynii is a seed weevil that deposits its eggs in the young burr or flower bud. The larvae feed on and destroy the seeds before they pupate, emerge, disperse, and start the cycle over again. Its life cycle time is 19 to 24 days. Microlarinus lypriformis is a stem weevil that has a similar life cycle, excepting the location of the eggs, which includes the undersides of stems, branches, and the root crown. The larvae tunnel in the pith where they feed and pupate. Adults of both species overwinter in plant debris. Although the stem weevil is slightly more effective than the seed weevil when each is used alone, the weevils are most effective if used together and the T. terrestris plant is moisture-stressed.
Consumption of T. terrestris causes the disease tribulosis in sheep.[9] Toxins in the plant can cause liver damage[29] and accumulation of phylloerythrin in the blood.[9]
One chemical compound found in T. terrestris is protodioscin (PTN).[30] Also, T. terrestris was shown to have strong inhibitory activity on COX-2.[31]
Two alkaloids that seem to cause limb paresis (staggers) in sheep that eat Tribulus terrestulis are the beta-carbolinealkaloids harman (harmane) and norharman (norharmane).[32] The alkaloid content of dried foliage is about 44 mg/kg.[32]
Another phytosterol that is found in T. terrestris is called hecogenin.[33] Hecogenin has application in the synthesis of 11-oxaethisterone.[34]
1. ^ Jump up to:a b c d e f g h "Tribulus terrestris information from NPGS/GRIN". www.ars-grin.gov. Retrieved 2008-03-18.
2. ^ Jump up to:a b c d e f g h i j k l m n o Flowering Plants of the Santa Monica Mountains, Nancy Dale, 2nd Ed., 2000, p. 200
3. ^ Jump up to:a b "Caltrop - Tribulus terrestris". Weeds Australia. National Weeds Management Facilitator. Retrieved 2009-03-10.
4. Jump up^ "BSBI List 2007". Botanical Society of Britain and Ireland. Archived from the original (xls) on 2015-02-25. Retrieved 2014-10-17.
6. Jump up^ "Tribulus terrestris". Natural Resources Conservation Service PLANTS Database. USDA. Retrieved 3 February2016.
7. Jump up^ North Dakota Department of Agriculture (n.d.). "Puncturevine (Tribulus terrestris)" (PDF). Retrieved 2 Sep2011.
8. Jump up^ "Zygophyllaceae" (PDF). Council of Heads of Australasian Herbaria. Retrieved 2010-03-13.
10. Jump up^ "Greek Word Study Tool: τρίβολος". perseus.tufts.edu. Retrieved 11 August 2012. External link in |work= (help)
12. Jump up^ Dept. of Primary Industry and Regions > Biosecurity > Weeds and pest animals > Plant pests in South Australia > Plant policies Accessed 14 April 2015.
13. Jump up^ Identification of fruits of Tribulus terrestris Linn. and Pedalium murex Linn.: A pharmacognostical approach
17. Jump up^ Brown GA, Vukovich MD, Reifenrath TA, Uhl NL, Parsons KA, Sharp RL, King DS (2000). "Effects of anabolic precursors on serum testosterone concentrations and adaptations to resistance training in young men". International Journal of Sport Nutrition and Exercise Metabolism. 10 (3): 340–59. PMID 10997957.
18. Jump up^ Brown GA, Vukovich MD, Martini ER, Kohut ML, Franke WD, Jackson DA, King DS (2001). "Endocrine and lipid responses to chronic androstenediol-herbal supplementation in 30 to 58 year old men". J Am Coll Nutr. 20 (5): 520–8. doi:10.1080/07315724.2001.10719061. PMID 11601567.
19. Jump up^ Neychev VK, Mitev VI (2005). "The aphrodisiac herb Tribulus terrestris does not influence the androgen production in young men". Journal of Ethnopharmacology. 101 (1–3): 319–23. doi:10.1016/j.jep.2005.05.017. PMID 15994038.
20. Jump up^ Rogerson S, Riches CJ, Jennings C, Weatherby RP, Meir RA, Marshall-Gradisnik SM. (2007). "The Effect of Five Weeks of Tribulus terrestris Supplementation on Muscle Strength and Body Composition During Preseason Training in Elite Rugby League Players". The Journal of Strength & Conditioning Research. 21 (2): 348–53. doi:10.1519/R-18395.1. PMID 17530942.
21. ^ Jump up to:a b Gauthaman K, Adaikan PG, Prasad RN (2002). "Aphrodisiac properties of Tribulus Terrestris extract (Protodioscin) in normal and castrated rats". Life Sciences. 71 (12): 1385–96. doi:10.1016/S0024-3205(02)01858-1. PMID 12127159.
22. Jump up^ Bucci LR (2000). "Selected herbals and human exercise performance". The American Journal of Clinical Nutrition. 72(2 Suppl): 624S–36S. PMID 10919969.
23. Jump up^ Gauthaman K, Ganesan AP (Jan 2008). "The hormonal effects of Tribulus terrestris and its role in the management of male erectile dysfunction—an evaluation using primates, rabbit and rat". Phytomedicine. 15 (1–2): 44–54. doi:10.1016/j.phymed.2007.11.011. PMID 18068966.
24. Jump up^ Neychev VK, Mitev VI (Oct 2005). "The aphrodisiac herb Tribulus terrestris does not influence the androgen production in young men". Journal of Ethnopharmacology. 101 (1–3): 319–23. doi:10.1016/j.jep.2005.05.017. PMID 15994038.
25. Jump up^ Brown GA, Vukovich MD, Reifenrath TA, et al. (Sep 2000). "Effects of anabolic precursors on serum testosterone concentrations and adaptations to resistance training in young men". International Journal of Sport Nutrition and Exercise Metabolism. 10 (3): 340–59. PMID 10997957.
26. Jump up^ Samani, N. B.; Jokar, A; Soveid, M; Heydari, M; Mosavat, S. H. (2016). "Efficacy of the Hydroalcoholic Extract of Tribulus terrestris on the Serum Glucose and Lipid Profile of Women With Diabetes Mellitus: A Double-Blind Randomized Placebo-Controlled Clinical Trial". J Evid Based Complementary Altern Med. doi:10.1177/2156587216650775. PMID 27255456.
27. Jump up^ Akhtari E, et al. Tribulus terrestris for treatment of sexual dysfunction in women: randomized double-blind placebo - controlled study. Daru. 2014 Apr 28;22:40. doi: 10.1186/2008-2231-22-40.
28. Jump up^ Templeton, Amelia (2014-06-16). "Irrigon Oregon Offers Dollar Bounty For Prickly Invasive Weed". OPB News. Retrieved 2014-06-17.
29. Jump up^ Talasaz, A. H.; Abbasi, M.-R.; Abkhiz, S.; Dashti-Khavidaki, S. (2010). "Tribulus terrestris-induced severe nephrotoxicity in a young healthy male". Nephrology Dialysis Transplantation. 25 (11): 3792. doi:10.1093/ndt/gfq457.
30. Jump up^ Gauthaman K, Ganesan AP, Prasad RN (2003). "Sexual effects of puncturevine (Tribulus terrestris) extract (protodioscin): an evaluation using a rat model". Journal of Alternative and Complementary Medicine. 9 (2): 257–65. doi:10.1089/10755530360623374. PMID 12804079.
31. Jump up^ Hong CH, Hur SK, Oh OJ, Kim SS, Nam KA, Lee SK (2002). "Evaluation of natural products on inhibition of inducible cyclooxygenase (COX-2) and nitric oxide synthase (iNOS) in cultured mouse macrophage cells". J. Ethnopharmacol. 83 (1–2): 153–159. doi:10.1016/S0378-8741(02)00205-2. PMID 12413723.
32. ^ Jump up to:a b Bourke CA, Stevens GR, Carrigan MJ (Jul 1992). "Locomotor effects in sheep of alkaloids identified in Australian Tribulus terrestris". Australian Veterinary Journal. 69 (7): 163–165. doi:10.1111/j.1751-0813.1992.tb07502.x. PMID 1445080.
&&&&&&&
حسل
بفتح حا و سین مهملتین و سکون لام و بکسر حا نیز آمده بیونانی حسمی نامند
ماهیت آن
کیاهی است شبیه بصعتر و برک آن درازتر و بزرکتر از ان و تیره رنک
طبیعت آن
در دوم کرم و خشک
افعال و خواص آن
پختۀ آن مقوی معده و هاضم و مصلح طعام فاسد شده و جهت خشبوئی دهان و آروغ و با شراب جهت کزیدن رتیلا و عقرب مفید مقدار شربت آن تا پنج درهم و زیاده بران نیز مجوز است
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
&&&&&&&
حسو
بتشدید واو و حسو بر وزن فعول نیز آمده
ماهیت آن
غذائی است که از حبوب و غیر آن ترتیب می دهند رقیق و بطریق قهوه تناول می نمایند و بفارسی حریره نامند و در قرابادین انواع آن ذکر یافت
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
///////////
حسو. [ ح َ س ُوو / ح َس ْوْ ] (ع اِ) آشامیدنی . (دهّار). هر چیز رقیق که توان آشامید. حریره . آنچه از شوربا و جز آن که اندک اندک آشامند. (غیاث اللغات ). طعامی که از آرد و آب و روغن پزند و گاهی بدان شیرینی نیز کنند :
حسو نعره میزد که بغرا کجاست
که کشتند مسکین کاچی چو ماست .
بسحاق اطعمه .
واینکه صاحب برهان گوید: «آش اماج را گویند»، ظاهراًغلط است بدلیل بیت بسحاق اطعمه :
اوماج و حسو با جگرهای ریش
پیاده روان کرده از پیش پیش .
بسحاق اطعمة.
و حسوه [ حسو السلت ] نافع ینقی الصدر و ینفع من السعال الشدید. (ابن البیطار). و چون آماس گشاده شود، حسوها از آرد باقلی و کرسنه و آردنخود و خندروس سازند و با انگبین دهند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). و حسوهای نرم باید چون کشکاب غلیظ با جلاب و روغن بادام و گوشتاب از گوشت بزغاله و قلیه ٔ کدو وقلیه ٔ خیار و ماش پوست کنده و اسفاناخ همه را با اندک گشنیز تر. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). و اگر قوّه ضعیف باشد حسوی دهند تنک از آرد جو و باقلی و آرد نخود. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
&&&&&&&
حشیشه البراغیث
بفتح باء موحده و راء مهمله و الف و کسر غین معجمه و سکون یاء مثناه تحتانیه و ثاء مثلثه بلغت شام کیاه دوقس را نامند و در عراق مراد از ان کیاهی است که کیکرا دفع می نماید و در طبرستان کبک و لرش نامند و قسمی از دوقسرا شمرده اند
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
////////////
اسفرزه . [ اِ ف َ زَ / زِ ] (اِ) قطونا. بزرقطونا. (محمودبن عمر). اسپرزه . اسپغول . شکم پاره . قارنی یارق . اسفیوس . سبیوس . سابوس . سپیوش . اشجاره . ختل . بخدق . فسیلیون . بشولیون . بنگو. حشیشةالبراغیث . ینم . هروتوم . برغوثی . هریخم . ینمه . رجوع به اسپرزه شود.
- (اِ فَ زِ) ( اِ.) گیاهی است از تیرة بارهنگ ها، در طب قدیم به عنوان مُسَکِّن و مسهل به کار می رفت .
- ['esfarze] گیاهی بیابانی از خانوادۀ بارهنگ با دانه‌های ریز قهوه‌ای‌رنگ و لعاب‌دار که مصرف دارویی دارد.
- اسفرزه
تکیه ای: esbarza
طاری: esbarza
طامه ای: esbarza
طرقی: esbarza
کشه ای: esbarza
نطنزی: esbarza
////////////
فوائد بذور القطونا بواسطة: علا العناتي - آخر تحديث: ٠٥:١٣ ، ٢٤ يونيو ٢٠١٥ ذات صلة فوائد بذر الكتان للقولون فوائد بذر الكتان المطحون فوائد بذرة القاطونة للشعر فوائد بذر الكتان للتخسيس بذور القطونا بذور القطونا أو (لسان الحمل) أو (حشيشة البراغيث) من أهمّ المصادر الطبيعية التي تمنح الكربوهيدرات التي تذوب بسرعة، ويستعمل من هذه النبتة البذور وقشورها حيث يتمّ فصل القشور عن البذور بواسطة الغربلة، وتحتوي بذور القطونا على نسبة عالية من الألياف، التي لها دور كبير في منع الالتهابات التي تكون في القولون وخاصة التهاب الردب وهو عبارة عن أكياس تحتوي على البراز، حيث تمتصّ بذور القطونا جميع المواد الضارة من المعدة والأمعاء بما فيها الماء والمخلفات الزائدة، مع محافظتها على سهولة العضم. فوائد بذور القطونا تستخدم كمقشر لخلايا الجلد كما تعمل على معالجة التجاعيد والتخفيف من ظهور البقع وتحفير الوجه، كما تحافظ على نعومة البشرة وزيادة قوة الشعر. التقليل من الوزن الزائد والتخلص من الدهون، لأنّها تعمل كأسفنجة تمتص الدهون والمواد الضارة، وتتخلص منها عبر الجهاز الهضمي مع الفضلات، وبالتالي فهي تساهم في المحافظة على الشرايين وتحمي من أمراض الضغط. تساعد على التخلص من الصفراء التي تتجمع في الأمعاء، الأمر الذي يحمي من الإصابة بمرض سرطان القولون. التخلص من آلام البواسير التي يسببها الإمساك، بسبب وجود مادة سيلليوم. التخفيف من نسبة امتصاص الجلوكوز الأمر الذي يعملعلى تخفيف نسبة السكر في الدم. تنظيم عمل القولون حيث تعمل على تسهيل خروج الفضلات من الجسم بسبب لزوجتها، لذلك فهي تخفف من ألم الانتفاخ وصعوبة الإخراج. تخفف من أوجاع قرحة المعدة أو القرحة الهضمية وذلك بسبب ميزاتها التي تخدر وتلطف وتعمل على التخلص من الحرقة والحساسية. تساعد في علاج الامراض البكتيرية المعوية وامراض الشرج والمستقيم وملينة فتسهل عملية الاخراج على المصابين بالبواسير . السيطرة الدهونات: محتوى ألياف السليلوز، وهي المسؤولة عن خفض امتصاص الكوليسترول في مجرى الدم. كما أنها تضيف ملء بالامتلاء دون إضافة سعرات حرارية. يساهم في استقرار نسبة السكر في الدم، بالتالي فهو مفيد للأشخاص الذين يعانون من مرض السكر، وذلك بسبب وجود الألياف التي تعمل على التخفيف من طرح السكر في الدم. تقلّل من الإحساس بالخمول والفتور، بسبب قدرتها على امتصاص المواد القلوية التي تتعب المعدة فتمنح شعور بالراحة تقلل من اللشعور بالعطش، بسبب خصائصها المبردة للجسم. تخفف من الإمساك بسبب وجود مادة السيليوم حيث إنّه ومنذ زمن بعيد ينظر إليها على أنّها العنصر الأهم في إحداث "المسهلات السائبة" بشكل عام، كما تسجل زيادة في كمية ووزن الفضلات، بالإضافة إلى تنشيط حركة الأمعاء بشكل يومي.
إقرأ المزيد على موضوع.كوم: http://mawdoo3.com/%D9%81%D9%88%D8%A7%D8%A6%D8%AF_%D8%A8%D8%B0%D9%88%D8%B1_%D8%A7%D9%84%D9%82%D8%B7%D9%88%D9%86%D8%A7
إقرأ المزيد على موضوع.كوم: http://mawdoo3.com/%D9%81%D9%88%D8%A7%D8%A6%D8%AF_%D8%A8%D8%B0%D9%88%D8%B1_%D8%A7%D9%84%D9%82%D8%B7%D9%88%D9%86%D8%A7
//////////
بارهنگ کتانی (در متون طب سنتی اسپرزه، اسپغول، بزر قطونا، حشیشه البراغیث)
(انگلیسی: Psyllium) یکی از گونه‌های سرده بارهنگ است.
ویکی
//////////
به عربی بذر قطونه:
بذر القطونة (الإسم العلمي: Psyllium seed) يعرف علميا باسم Plantago ovata وهو نبات سنوي ذو ساق عشبي منتصب، مورق قليل التفريع، له أزهار بيضاء صغيرة[1].
تستعل البذرة والقشرة حيث تحتوي على مواد هلامية (ارابينوكسايلان) ومواد دهنية, نسبة الزيت في البذور ثابتة 2%[2]
محتويات [أظهر]
أسماؤه الشائعة بالعربية[عدل]
بزر قطونة، عشبة البراغيث، أذينة حمل، بزر قطوناء.
بيئة النمو والتكاثر[عدل]
ينبت في البيئات المهملة والجافة والمتروكة والرمال وذلك في منطقة حوض البحر المتوسط.
وصف النبتة[عدل]
نبات له ورق يشبة الكزبرة وععليه زغب، تعلوه رؤوس فيها بذور سوداء صلبة تشبه البراغيث.
في الطب القديم[عدل]
استعمل في الطب القديم كعقار لمعالجة الامساك وخاصة للامساك المزمن، وحالة الاسهال الطفيف ووجع المفاصل والعطش، والحرارة المرتفعة، وفوران الدم والصداع.
المواد الفعالة فيه[عدل]
البوتاسيوم
الأملاح
الزيوت العطرية
الأكوبوبوزيد
المصادر والمراجع[عدل]
^ معجم الأعشاب المصوّر - محسن عقيل - صفحات 75 و 77 - مؤسسة الأعلمي في بيروت - 2003
^ السعدي، محمد (2006). خفايا واسرار النباتات الطبية والعقاقير في الطب القديم والحديث.عمان :دار اليازوري .
مشاريع شقيقة في كومنز صور وملفات عن: بزر قطونة
أيقونة بوابةبوابة علم النبات
Ferns02.jpg هذه بذرة مقالة عن نبات بحاجة للتوسيع. شارك في تحريرها.
تصنيفات: حشائشنباتات طبيةمحاصيل زراعية
//////////
به سندی اسپنگر:
اسپنگر
هيءُ هڪ ٻوٽيءَ جو -ٻج- ۽ پسارڪو وکر آهي، جنهن کي عربيءَ ۾ ”رقطونا“ ۽ فارسيءَ ۾ ”اسپغول“ سڏجي ٿو. هن جا ٻه ٽي قسم ٿين ٿا، جيئن اڇو، ڳاڙهو، ڪارو ۽ اڇو پر ڳاڙهاڻ مائل. هي پاڻيءَ ۾ وجهڻ سان ڦونڊجي وڃي ٿو.
طبي لحاظ کان آنڊن جي زخم، پيچش ۽ پيٽ ۾ مروڙ جي بيماريءَ ۾ -اسپنگر- جي تهِي پاڻيءَ ۾ ملائي پيئڻ سان آرام ايندو آهي. -اسپنگر- کي هلڪي سٽڻ ڪٽڻ سان اُن جون کلون يا تُههَ لهي وڃن ٿا، انهن کلن کي ”اسپنگر جي تُهِي“ سڏبو آهي، جيڪا پڻ پسارڪي وکر ۾ شمار ٿئي ٿي ۽ پيٽ جي بيماريءَ ۽ خشڪي لاهڻ لاءِ علاج طور ڪم اچي ٿي. اڄڪلهه دوائن جون ڪمپنيون ”اسپغول“ جي نالي سان -اسپنگر- جي صاف ٿيل -تهي- پئڪيٽن ۾ تيار ڪري رهيون آهن.[1]
//////////////
به اردو اسپغول:
اسپغول ایک بیج ہے جس کا پو دا ایک گز کے قریب اونچا ہوتا ہے۔ اس کی ٹہنیا ں باریک ہو تی ہیں اور پتے لمبے یعنی جامن کے پتوں سے تقریبا ً مشابہ ہوتے ہیں۔ اس کا رنگ سرخی ما ئل سفید اور سیا ہ ہوتاہے۔ یہ بے ذائقہ اورلعاب دار ہوتا ہے اس کامزاج سر د اور تر ہو تا ہے۔ اس کی مقدار خوراک تین ماشہ سے ایک تولہ ہوتی ہے۔ چھلکا اسپغول کو سبوس اسپغول کہتے ہیں۔
////////////
Psyllium
From Wikipedia, the free encyclopedia
It has been suggested that Psyllium seed husks be merged into this article. (Discuss) Proposed since October 2016.
|
Psyllium /ˈsɪliəm/, or Ispaghula /ˌɪspəˈɡuːlə/, is the common name used for several members of the plant genus Plantagowhose seeds are used commercially for the production of mucilage. Psyllium is mainly used as a dietary fiber to relieve symptoms of both constipation and mild diarrhea and occasionally as a food thickener. Research has also shown benefits in reducing cholesterol levels. The plant from which the seeds are extracted tolerates dry and cool climate and is mainly cultivated in northern India.
Contents
[hide]
· 1Uses
o 3.2Soil
· 5Notes
Psyllium is mainly used as a dietary fiber, which is not absorbed by the small intestine. The purely mechanical action of psyllium mucilage is to absorb excess water while stimulating normal bowel elimination. Although its main use has been as a laxative, it is more appropriately termed a true dietary fiber and as such can help reduce the symptoms of both constipation and mild diarrhea. The laxative properties of psyllium are attributed to the fiber absorbing water and subsequently softening the stool. It is also one of the few laxatives that does not promote flatulence.[1] The soluble fiber in psyllium is arabinoxylan, a hemicellulose.[2]
Psyllium is produced mainly for its mucilage content. The term mucilage describes a group of clear, colorless, gelling agents derived from plants. The mucilage obtained from psyllium comes from the seed coat. Mucilage is obtained by mechanical milling (i.e. grinding) of the outer layer of the seed. Mucilage yield amounts to about 25% (by weight) of the total seed yield. Plantago-seed mucilage is often referred to as husk, or psyllium husk. The milled seed mucilage is a white fibrous material that is hydrophilic, meaning that its molecular structure causes it to attract and bind to water. Upon absorbing water, the clear, colorless, mucilaginous gel that forms increases in volume by tenfold or more.
The United States is the world's largest importer of psyllium husk, with over 60% of total imports going to pharmaceuticalfirms for use in products such as Metamucil. In the UK, ispaghula husk is used in the popular constipation remedy Fybogel. Psyllium mucilage is also used as a natural dietary fiber for animals. The dehusked seed that remains after the seed coat is milled off is rich in starch and fatty acids, and is used as chicken and cattle feed.[citation needed]
Psyllium mucilage possesses several other desirable properties. As a thickener, it has been used in ice cream and frozen desserts. A 1.5% weight/volume ratio of psyllium mucilage exhibits binding properties that are superior to a 10% weight/volume ratio of starch mucilage. The viscosity of psyllium mucilage dispersions are relatively unaffected between temperatures of 20 and 50 °C (68 and 122 °F), by pH from 2 to 10 and by salt (sodium chloride) concentrations up to 0.15 M. These physical properties, along with its status as a natural dietary fiber, may lead to increased use of psyllium by the food-processing industry. Technical-grade psyllium has been used as a hydrocolloidal agent to improve water retention for newly seeded grass areas, and to improve transplanting success with woody plants.
It is suggested that the psyllium is a suitable carrier for the sustained release of drugs and is also used as a gastroretentive carrier due to its swellable and floatable nature. The mucilage of psyllium is used as a super disintegrant in many formulations.
Choking is a hazard if psyllium is taken without adequate water as it thickens in the throat[3] (see Psyllium seed husks). Cases of allergic reaction to psyllium-containing cereal have also been documented.[4]
As well as aiding in intestinal transit, several studies point to a cholesterol reduction attributed to a diet that includes dietary fiber such as psyllium. Research published in The American Journal of Clinical Nutrition concludes that the use of soluble-fiber cereals is an effective and well-tolerated part of a prudent diet for the treatment of mild to moderate hypercholesterolemia.[5] Although the cholesterol-reducing and glycemic-response properties of psyllium-containing foods are fairly well documented, the effect of long-term inclusion of psyllium in the diet has not been determined. Supplementation with fiber as ispaghula husk may have adverse effects on colorectal adenoma recurrence, especially in patients with high dietary calcium intake.[6]
The genus Plantago contains over 200 species. P. ovata and P. psyllium are produced commercially in several European countries, the former Soviet Union and India. Plantago seed, known commercially as black, French, or Spanish psyllium, is obtained from P. psyllium L., also known as P. arenaria. Seed produced from P. ovata is known in trading circles as white or blonde psyllium, Indian plantago, or isabgol. Isabgol, (or Ispaghol in Pakistan) the common name in India for P. ovata, comes from the Persian words asp and gul, meaning "horse flower", which is descriptive of the shape of the seed. India dominates the world market in the production and export of psyllium.
Plantago ovata is an annual herb that grows to a height of 30–46 cm (12–18 in). Leaves are opposite, linear or linear lanceolate 1 cm × 19 cm (0.39 in × 7.48 in). The root system has a well-developed tap root with few fibrous secondary roots. A large number of flowering shoots arise from the base of the plant. Flowers are numerous, small, and white. Plants flower about 60 days after planting. The seeds are enclosed in capsules that open at maturity.
The fields are generally irrigated prior to seeding to achieve ideal soil moisture, to enhance seed soil contact, and to avoid burying the seed too deeply as a result of later irrigations or rainfall. Maximum germination occurs at a seeding depth of 6 mm (1/4 in). Emerging seedlings are frost sensitive; therefore, planting should be delayed until conditions are expected to remain frost free. Seed is broadcast at 5.5 to 8.25 kg/hectare (5 to 7.5 lb/acre) in India. In Arizona trials, seeding rates of 22 to 27.5 kg/ha (20 to 25 lb/acre) resulted in stands of 1 plant/25mm (1 inch) in 15 cm (6 inch) rows produced excellent yields. Weed control is normally achieved by one or two hand weedings early in the growing season. Control of weeds by pre-plant irrigation that germinates weed seeds followed by shallow tillage may be effective on fields with minimal weed pressure. Psyllium is a poor competitor with most weed species.
Plantago wilt (Fusarium oxysporum) and downy mildew Peronospora alta are the major diseases of Isabgol. White grubsand aphids are the major insect pests.
The flower spikes turn reddish brown at ripening, the lower leaves dry and the upper leaves yellow. The crop is harvested in the morning after the dew is gone to minimize shattering and field losses. In India, mature plants are cut 15 cm above the ground and then bound, left for a few days to dry, thrashed, and winnowed.
Harvested seed must be dried to below 12% moisture to allow for cleaning, milling, and storage. Seed stored for future crops has shown a significant loss in viability after 2 years in storage.
P. ovata is a 119- to 130-day crop that responds well to cool, dry weather. In India, P. ovata is cultivated mainly in North Gujarat as a "Rabi" or post–rainy season crop (October to March). During this season, which follows the monsoons, average temperatures are in the range of 15–30 °C (59–86 °F), and moisture is deficient. Isabgol (P. ovata), which has a moderate water requirement, is given 5 to 6 light irrigations. A very important environmental requirement of this crop is clear, sunny and dry weather preceding harvest. High night temperature and cloudy wet weather close to harvest have a large negative impact on yield. Rainfall on the mature crop may result in shattering and therefore major field losses.
Isabgol grows best on light, well drained, sandy loams. The nutrient requirements of the crop are low. In northern Gujarat, the soil tends to be low in nitrogen and phosphorus and high in potash with a pH between 7.2 and 7.9. Nitrogen trials under these conditions have shown a maximum seed yield response with the addition of 22 kg/hectare (20 lb/acre) of nitrogen.
P. ovata has small seeds; 1,000 seeds weigh less than 2 grams. Under ideal conditions of adequate moisture and low temperature 10 to 20 °C (50 to 68 °F), 30% of seeds germinate in 5 to 8 days. The seed shows some innate dormancy (3 months) following harvest. Attempts to eliminate this dormancy period by scarification, or by exposure to wet or dry heat, cold, ethylene, or carbon dioxide, are ineffective. Post-dormancy seeds show reliable germination in excess of 90% at 29 °C (84 °F), with lower rates of germination as temperature is increased.
1. Jump up^ Gonlachanvit S, Coleski R, Owyang C, Hasler W. 2004. Inhibitory actions of a high fibre diet on intestinal gas transit in healthy volunteers. Gut.
2. Jump up^ Fischer MH, Yu N, Gray GR, Ralph J, Anderson L, Marlett JA. (2004) The gel-forming polysaccharide of psyllium husk (Plantago ovata Forsk). Carbohydr Res. 2004 Aug 2;339(11):2009-17.
3. Jump up^ Lantner, R.R., B. Espiritu, P. Zumerchik, M. Tobin. 1990. Anaphylaxis following ingestion of a psyllium-containing cereal.J.A.M.A.J. Am. Med. Assoc. 264(19):2534–2536.
4. Jump up^ Khalili, B.; Bardana, EJ.; Yunginger, JW. (Dec 2003). "Psyllium-associated anaphylaxis and death: a case report and review of the literature". Ann Allergy Asthma Immunol. 91 (6): 579–84. doi:10.1016/S1081-1206(10)61538-4. PMID 14700444.
5. Jump up^ James W Anderson, Lisa D Allgood, Jan Turner, Peter R Oeltgen, and Bruce P Daggy (1999-10-22). "Effects of psyllium on glucose and serum lipid responses in men with type 2 diabetes and hypercholesterolemia". Am J Clin Nutr. 70 (4): 466–73. PMID 10500014.
6. Jump up^ Bonithon-Kopp, Claire; Kronborg, Ole; Giacosa, Attilio; Räth, Ulrich; Faivre, Jean (2000). "Calcium and fibre supplementation in prevention of colorectal adenoma recurrence: a randomised intervention trial". The Lancet. 356 (9238): 1300. doi:10.1016/S0140-6736(00)02813-0.
· Abraham, Z.D. and T. Mehta. 1988. Three-week psyllium husk supplementation: Effect on plasma cholesterol concentrations, fecal steroid excretion, and carbohydrate absorption in men. Am. J. Clin. Nutr. 47(1):67–74.
· Anderson, J.R., K. Bukhave, L. Hojgaard, J. Rasmussen, N. Hermansen, H. Worning and E. Krag 1988. Decomposition of wheat bran and isabgol husk in the stomach and small intestine of healthy men. J. Nutr. 118(3):326–331.
· Anderson, J.W., D. Deakins, T. Floore, B. Smith, S. Whitis. 1990. Dietary fiber and coronary heart disease. Crit. Rev. Food Sci. Nutr. 29(2):95–147.
· Bell, L.P., K. Hectorn, H. Reynolds, D. Hunninghake. 1990. Cholesterol-lowering effects of soluble-fiber cereals as part of a prudent diet for patients with mild to moderate hypercholesterolemia. Am. J. Clin. Nutr. 52(6):1020–1026.
· Bhagat, N.R. 1980. Studies on variation and association among seed yield and some component traits in Plantago ovata Forsk. Crop Improv. 7:60–63.
· Chan, J.K.C. and V. Wypyszyk. 1988. A forgotten natural dietary fiber: psyllium mucilloid. Cereal Foods World 33(11):919–922.
· Chastagner, G.A., J. Ogawa, K. Sammeta. 1978. Cause and control of damping off of Plantago ovata. Plant Disease Reporter 62:929–932.
· Costa, M.A., T. Mehta, J. Males. 1989. Effects of dietary cellulose, psyllium husk and cholesterol level on fecal and colonic microbial metabolism in monkeys. J. Nutr. 119(7):986- 992.
· Czarnecki, M. and L. Golez. 1987. Influence of mineral fertilization on yield and nutrient absorption in Plantago psyllium L. Herba Pol 31(3/4):167-174.
· Gupta, R. 1982. Recent advances in cultivation of Isabgol (Plantago ovata Forsk.) in India. In Cultivation and Utilization of Medicinal Plants. C.K. Atal and B.M. Kapar eds. Pages 406- 417.
· Lantner, R.R., B. Espiritu, P. Zumerchik, M. Tobin. 1990. Anaphylaxis following ingestion of a psyllium-containing cereal. J.A.M.A.J. Am. Med. Assoc. 264(19):2534–2536.
· Liebman, B. 1988. The laxative that lowers cholesterol. Nutr. Action Health Letter 15(9):9.
· Mathur, D.P., B. Rangarajan, V. Gupta. 1990. Psyllium production and marketing in India. New Delhi: Oxford and IBH Pub. Co. 167 pp.
· McNeil, D.L. 1989. Factors affecting the field establishment of Plantago ovata Forsk. in northern Australia. Trop. Agric. 66(1):61–64.
· Jain, Manoj Kumar,1976. Psyllium. Ahmedabad, India (91) 93749 78709.
· Modi, S.M., K. Mehta, and R. Gupta. 1974. Isabgol, a dollar earner of North Gujarat. Indian Farming 23(10):17–19.
· Psyasyatskene, A.A. and Y. Vaichyunene. 1987. Plantains in the Lithuanian S.S.R.: Specific growth of local species and species being introduced and mucilage localization in their organs. I. in Russian: Abstract in English in Hort Abstracts.
· Rubis, D.D. 1990. Personal communique in regard to Plantago and psyllium.
· Russell, T.E. 1975. Plantago wilt. Phytopathology 65:359–360.
· Samra, J.S. and B. Gill. 1986. Seed yield of Isabgol as influenced by doses and sources of nitrogen. J. Res. Punjab Agric. Univ. 23(4):557–560.
· Stewart, R.B., W. Jale, M. Moore, F. May, R. Marks. 1991. Effect of psyllium hydrophilic mucilloid on serum cholesterol in the elderly. Dig. Dis. Sci. 36(3):329–334.
· The Herb Market Report. 1990. anon. 6(1).
· Wolever, T.M.S., V. Vuksan, H. Eshuis, P. Spafadora, R. Peterson, E. Chao, M. Storey, and D. Jenkins. 1991. Effect of method of administration of psyllium on glycemic response and carbohydrate digestibility. J. Am. Coll. Nutr. 10(4):364–371.
Wikimedia Commons has media related to Psyllium.
|
· Crops
&&&&&&&
حشیشه الداخس
بفتح دال مهمله و الف و کسر خاء معجمه و سکون سین مهمله لغت عربی است بیونانی فارفوخیا نامند
ماهیت آن
کیاهی است منبت آن سنکلاخها و برک آن شبیه ببرک عدس و از ان بزرکتر
طبیعت آن
در آخر دوم کرم و خشک
افعال و خواص آن
محلل و ملطف ضماد آن جهت سعفه و قروح شهدیه و داخس نافع است
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
&&&&&&&
حشیشه الزجاج
بضم زای معجمه و فتح جیم و الف و جیم برومی کسنین و اهل اندلس حبیقه و حبقا و بفارسی کیاه آبکینه نامند
ماهیت آن
کیاهی است که در شوره زار و محوطها و خرابها می روید شاخهای آن باریک مائل بسرخی و برک آن خشن و مزغب و بر شاخهای آن چیزی شبیه بتخم بقدر برنج و خشن و بسیار تلخ و بر جامه می چسپد
طبیعت آن
در دوم سرد و خشک
افعال و خواص آن
محلل اورام و رادع و مفتح سدد و جالی و فابض و چرک زجاج را بالکلیه زائل می کرداند و ازین جهت آن را حشیشه الزجاج نامند و تحسی بدو اوقیه از عصارۀ آن با شکر جهت سرفۀ کهنه بسیار مؤثر و ضماد عصارۀ آن جهت اورام حاره و بواسیر و با سفیدآب جهت حمره و نمله و قیروطی آن با روغن حنا و پیه بز و مالیدن برک آن جهت قوبا و غرغرۀ آن جهت ورم لوزتین و با روغن کل جهت درد کوش مفید مضر سر مصلح آن نبات و خشخاش مقدار شربت آن تا دو مثقال است
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
///////////
گوش موش . [ ش ِ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گیاهی است که آن را مرزنگوش خوانند و آن خوشبوی می باشد و برگ آن به گوش موش می ماند و به عربی آذان الفار خوانند. (برهان ). گیاهی است که آن را مرزنگوش خوانند و مرزموش است و مرزنجوش معرب آن است و عرب آن را آذان الفار می گویند. (انجمن آرا) (آنندراج ). ریحان داود. (واژه نامه ٔ گیاهی ). مرزنگوش . مرزنجوش . مردقوش . رجوع به مرزنگوش و حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ذیل مردقوش و مرزه گوش و مرزنگوش و واژه نامه ٔ گیاهی دکتر اسماعیل زاهدی ص 116 و ص 129 شود. || یک گونه گل که نام علمی آن پاریتاریا کرتیکا و نام عربی آن حشیشةالرمل و حشیشةالزجاج می باشد. (واژه نامه ٔ گیاهی دکتر اسماعیل زاهدی ص 132).
//////////
گوش موش طبی( در متون طب سنتی :حشیشةالرمل و حشیشةالزجاج، مرزنگوش ،آذان الفار،مرزموش،مرزنجوش،آذان الفار،ریحان داود، مردقوش، با نام علمی پاریتاریا کرتیکا ).
ویکی
///////////
حشيشة الزجاج المخزنية[عدل]
اضغط هنا للاطلاع على كيفية قراءة التصنيف
حشيشة الزجاج المخزنية
صورة معبرة عن حشيشة الزجاج المخزنية
التصنيف العلمي
المملكة: نباتات
غير مصنف: بذريات
غير مصنف: ثنائيات الفلقة
غير مصنف: وردانيات
الرتبة: ورديات
الفصيلة: قراصية
الجنس: حشيشة الزجاج
النوع: حشيشة الزجاج المخزنية
الاسم العلمي
Parietaria officinalis
L.، 1753 تعديل قيمة خاصية الاسم العلمي للأصنوفة (P225) في ويكي بيانات
معرض صور حشيشة الزجاج المخزنية - ويكيميديا كومنز تعديل قيمة خاصية معرض صور كومنز (P935) في ويكي بيانات
تعديل طالع توثيق القالب
أنظر أيضاً[عدل]
حشيشة الزجاج اليهودية
حشيشة الزجاج الغربية
حشيشة الزجاج البنسلفانية
حشيشة الزجاج الضعيفة
أيقونة بوابةبوابة علم النبات
مشاريع شقيقة في كومنز صور وملفات عن: حشيشة الزجاج المخزنية
معرفات الأصنوفة
موسوعة الحياة: 594856 GBIF: 5361803 PlantList: kew-2546423 Tropicos: 33400018 ITIS: 19168 ncbi: 13187 السجل الدولي للأنواع البحرية: 425909 IPNO: 854958-1 GRIN: ps://npgsweb.ars-grin.gov/gringlobal/taxonomydetail.aspx?id=26765 PLANTS: PAOF AFPD: 197977
Ferns02.jpg هذه بذرة مقالة عن نبات بحاجة للتوسيع. شارك في تحريرها.
تصنيفات: حشيشة الزجاجقراصيةنباتات طبيةنباتات وصفت في 1753ورديات
///////////
به عربی حشيشة الزجاج المخزنية:
حشيشة الزجاج المخزنية[عدل]
اضغط هنا للاطلاع على كيفية قراءة التصنيف
حشيشة الزجاج المخزنية
صورة معبرة عن حشيشة الزجاج المخزنية
التصنيف العلمي
المملكة: نباتات
غير مصنف: بذريات
غير مصنف: ثنائيات الفلقة
غير مصنف: وردانيات
الرتبة: ورديات
الفصيلة: قراصية
الجنس: حشيشة الزجاج
النوع: حشيشة الزجاج المخزنية
الاسم العلمي
Parietaria officinalis
L.، 1753 تعديل قيمة خاصية الاسم العلمي للأصنوفة (P225) في ويكي بيانات
معرض صور حشيشة الزجاج المخزنية - ويكيميديا كومنز تعديل قيمة خاصية معرض صور كومنز (P935) في ويكي بيانات
تعديل طالع توثيق القالب
أنظر أيضاً[عدل]
حشيشة الزجاج اليهودية
حشيشة الزجاج الغربية
حشيشة الزجاج البنسلفانية
حشيشة الزجاج الضعيفة
أيقونة بوابةبوابة علم النبات
مشاريع شقيقة في كومنز صور وملفات عن: حشيشة الزجاج المخزنية
معرفات الأصنوفة
موسوعة الحياة: 594856 GBIF: 5361803 PlantList: kew-2546423 Tropicos: 33400018 ITIS: 19168 ncbi: 13187 السجل الدولي للأنواع البحرية: 425909 IPNO: 854958-1 GRIN: ps://npgsweb.ars-grin.gov/gringlobal/taxonomydetail.aspx?id=26765 PLANTS: PAOF AFPD: 197977
Ferns02.jpg هذه بذرة مقالة عن نبات بحاجة للتوسيع. شارك في تحريرها.
تصنيفات: حشيشة الزجاجقراصيةنباتات طبيةنباتات وصفت في 1753ورديات
/////////////
Parietaria officinalis
From Wikipedia, the free encyclopedia
Parietaria officinalis
| |
Kingdom:
| |
(unranked):
| |
(unranked):
| |
(unranked):
| |
Order:
| |
Family:
| |
Genus:
| |
Species:
|
P. officinalis
|
Parietaria officinalis, the eastern pellitory-of-the-wall,[1] also known as upright pellitory[2] and lichwort, is a plant of the nettle family. Its leaves, however, are non-stinging. The plant grows on rubbish and on walls, hence the name.
Contents
[show]
The leaves and flowers of P. officianlis contains the flavonoids kaempferol-3-bioside, the 3-glucosides and 3-rutinosides of quercetin, kaempferol and isorhamnetin, 3-sophorosides of quercetin and kaempferol and 3-neohesperosides of kaempferol and isorhamnetin.[4] They also contains caffeoylmalic and two pyrroleacids.[5]
It is in a different family from Anacyclus pyrethrum, also called pellitory.
1. Jump up^ "BSBI List 2007". Botanical Society of Britain and Ireland. Archived from the original (xls) on 2015-02-25. Retrieved 2014-10-17.
2. Jump up^ "Parietaria officinalis". Natural Resources Conservation Service PLANTS Database. USDA. Retrieved 30 January 2016.
3. Jump up^ Specific hyposensitization in patients allergic to Parietaria officinalis pollen allergen. Cvitanović S, Zekan L, Capkun V and Marusić M, Journal of Investigational Allergology & Clinical Immunology, 1994, volume 4, issue 6, pages 283-290, PMID7735515
4. Jump up^ Flavonoids of Parietaria officinalis. J. Budzianowki, L. Skrzypczak and D. Walkowiak, J. Nat. Prod., 1985, 48 (2), pages 336–337, doi:10.1021/np50038a033
5. Jump up^ Caffeoylmalic and two pyrrole acids from Parietaria officinalis. Jaromir Budzianowski, Phytochemistry, 1990, Volume 29, Issue 10, pages 3299–3301, doi:10.1016/0031-9422(90)80203-S
1. "w19 Wall pellitory (officinalis), Allergy information". Phadia AB. 2002. Archived from the original on 2006-05-23. Retrieved 2006-07-08.
This Rosales article is a stub. You can help Wikipedia by expanding it.
|
.jpg){kind=link}
.JPG){kind=link}
