[1] - نسرین . [
ن َ ] (اِ) نام گلی است معروف
و آن سفید و کوچک و صدبرگ می باشد وآن دو نوع است یکی را گل مشکین می گویند و
دیگری را گل نسرین . (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). از جنس گل سرخ است . (ناظم
الاطباء). به عربی ورد الصینی خوانند. (برهان قاطع). نسترن گل . (ترجمه ٔ صیدنه ).
آن را مشکیجه نیز گویند. (آنندراج ) (انجمن آرا). نسترن . (غیاث اللغات ) (فرهنگ
نظام ) (صحاح الفرس ) (دهار). نستر. (فرهنگ نظام ). نسترون . (فرهنگ اسدی ) (فرهنگ
نظام ) (صحاح الفرس ). گل بیدمشک باشد. (اوبهی ). جلنسرین . گلنسرین . وردالذکر.
گل نر. (یادداشت مؤلف ). در عربی نِسْرین گویند. (از منتهی الارب ). درخت نسرین
بر دو نوع است ، نوعی آنکه برگ آن کمتر و نرم تر باشد و آن در ولایت دیاربکر و شام
بود و نوعی آنکه در ولایت عراق و فارس و خراسان و دیگر ولایات می باشد و آن را رنگ
سفیدتر و برگ زیادتر بود و بوی آن خوشتر بود و درخت آن بزرگتر شود. (فلاحت نامه ).
گل سفیدی است کوچک و مضاعف و درخت او به قدر درخت گل سرخ ، و بسیار خوشبو و او را
گل مشکی و در بعض بلاد گل عنبری نامند، در دشت و کوه می باشد و در بلاد حاره تا
اول اسد دوام می کند و عرق او بوی ندارد، چه از جهت لطافت آتش رفع آن می کند،
معتدل الحراره و نزد بعضی در دوم گرم و خشک است و بوی او مقوی دل و دماغ و حواس و
سائیده ٔ او در لخلخه باعث خوشبوئی آن ، و او مدر حیض و مسهل بلغم و سودا و منقی
سینه و عطسه آرنده و مفتح سده ٔ دماغی و محلل ریاح و موافق جگر، و جهت قولنج و
غثیان و یرقان و فواق و ضماد او به جهت کلف و آثار و بدبوئی عرق و رفع بوی نوره و
سقوط دانه ٔ بواسیر و منع اشتداد داءالفیل و با حنا جهت تقویت موی و قطور اوبا
روغن زیتون جهت کرم گوش و ریاح آن و سنون و مضمضه ٔ او جهت درد دندان نافع و از یک
درهم تا چهار درهم برگ او مسهل قوی و مداومت نیم مثقال تا یک مثقال اورا از اول
حمل تا یک سال مانع سفید شدن موی دانسته اند و انطاکی به جهت این امر هر روز دو
مثقال مربای شکری او را از کتاب تجربه بیان نموده و روغن او که به دستور روغن نرگس
گیرند مسخن به اعتدال و مقوی دماغ وبالخاصیة رافع ذات الجنب بلغمی و سوداوی و قدر
شربش تا یک وقیه است . (از تحفه ٔ حکیم مؤمن).
نیز:
نسترن . [
ن َ ت َ رَ ] (اِ) نستر.
نسترون . نسرین . پهلوی : نسترون . گلی است از انواع گل سرخ و به اندام کوچکتر از
گل سرخ و در هر شاخه چندین گل با هم شکفد، به رنگهای مختلف سفید و صورتی و سرخ
دیده می شود. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ) . نسترون . گلی سفید و خوشبوی باشد.
(برهان قاطع). گلی است سفید و خوشبوی که به هندی سپوتی گویند و آن [ را ] اقسام
باشد: پنج برگ و صدبرگ ، و گل کوزه و گل مشکین و گل مشکیجه نیز گویند و به عربی
نیز نستر و نسترن خوانند ونسرین هم به همان معنی است . (از فرهنگ نظام ) (از
آنندراج ). دلیک . بنکل . علیق الکلب . شجرةالعلیق . ورد کلبی . رنگ گل . گلاسکانه
. گیل دیک . گیله دیک . دیلیک . کلیک . نسرین . جلنسرین . گلنسرین . وردالذکر. گل
نر. گونه های بسیاری از آن در جنگلهای شمال و ارتفاعات فوقانی هست که گل زرد و گل
دوروی و گل گنده از گونه های معروف آن است و گونه های بسیار دیگری در ایران هست که
نامهای محلی آن را نیافته اند. (یادداشت مؤلف)
///////////
ابن‌بیطار5 از گونه ای
"گل سرخ چینی" ("ward sīni" / ورد صینی) نام برده که بیشتر آن را نسرین*** (nisrīn) گویند. به گفته لوکلر،
این گیاه از تیره ختمیان / پنیرکیان است. در پارسی واژه گل چینی، gul-čīnī ("گل سرخ
چینی") را داریم که با توجه به گفته استینگاس هنوز درست شناسایی نشده است.
ابن بیطار همــــــچنین از شاه صینی، šah-sīnī ("شاهِ چینی") نام برده و آن را دارویی خوانده به شکل
حبّهای کوچک و نازک و سیاه‌رنگ که از شیره گیاه سازند. چون تب بر برای زدودن
سردردهای همراه با تب و گندهای ملتهب کار گیرند. گرد سائیده اش را بر جای درد می‌گذارند. 6
لوکلر توضیح را می‌افزاید که بنا بر رساله‌های پارسی، این گیاه، که همچنان که از
نامش برمی‌آید خاستگاه چینی دارد، رویهم
رفته سردرد را سود کند. دمشقی، که پیرامون
سال 1325 می‌نوشت، šah-čīnī را فرآورده جزیره چانک‌های (Čankhay) در جزایر مالایا دانسته و گفته است که برگهای آن را
تمبول،* "betel"می‌شناسند. [1] استینگاس در فرهنگ پارسی خود این
واژه را چنین تعریف کرده است: "افشره گونه ای گیاه که از چین آرند و سر درد را نیک باشد.
" نمی‌دانم در اینجا سخن از چه گیاهی
است.
بهشناخت دو سویه ایران و چین باستان (ساینو-ایرانیکا)
///////////////
نسترن (بیهر و
حدس، صیدنه بیرونی)
اشاره
به فارسی «نسترن»
و در کتب طب سنتی «گل سرخ بری»، «ورد احمر بری» و «ورد الکلب» و درخت آن «دلیک» نام
برده شده است. به فرانسوی آن راRose de chien و به انگلیسیDog rose گویند. درختچه آن به فرانسویEglantier وRosier des chiens وRosier des haies و به انگلیسیDog rose نام دارد. گیاهی است از خانوادهRosaceae ، نام علمی آنRosa canina L . و مترادفهای آنR .caucasica Pall .،R .calycina M .B .،R .arguta stev . وR .Frondosa stev . می‌باشد، از طرف گیاه‌شناسان
مختلف نامگذاری شده است.
مشخصات
نسترن یا گل سرخ بری
درختچه‌ای است کوتاه (3- 2 متر) با شاخه‌های کمانی به رنگ سبز تیره و کبود با خارهای
پراکنده. تیغهای آن در جستهای اصلی مسطح و خمیده و قاعده آن پهن است ولی در شاخه‌های
گلدار کوتاه و با تعداد بیشتری می‌باشد.
برگها معمولا دارای
7- 5 برگچه است. هر برگچه صاف و کبودرنگ، گاهی روی رگبرگ کمی کرک می‌باشد و در رگبرگهای
پشت برگچه تارهای غده‌ای وجود دارد.
برگچه‌ها دارای دندانه‌های
اره‌ای نوک‌تیز کشیده رو به بالا، گلهای آن سفید یا صورتی به قطر 8- 2 سانتی‌متر و
دارای یک پایک صاف و کم‌وبیش خزی به طول
معارف گیاهی، ج3،
ص: 398
5/ 2- 5/ 0 سانتی‌متر
می‌باشد. میوه آن گرد یا تخم‌مرغی کوزه‌ای‌شکل کشیده صاف با رنگ سرخ تیره یا سرخ روشن
که سینورودون 664] نام دارد و دانه‌ها در داخل آن قرار دارند.
نسترن واریته‌های
متعددی در ایران دارد که در مناطق مختلفه دامنه‌های البرز و دره کرج و زاگروس انتشار
دارد و در دامنه‌های کوه الموت قزوین در 2000 متری، در مشهد، نیشابور، اخلمد خراسان،
در دامنه‌های دنا، در سی‌سخت فارس، در لرستان، اراک و همدان به‌طور پراکنده دیده میشود.
قسمت کوزه‌ای‌شکل
متورم این نسترنها که زیر کاسبرگ و گلبرگهای گل قرار دارد و قرمزرنگ است، به نام سینورودون
665] نامیده میشود و در طب گیاهی به عنوان دارو مصارف وسیعی دارد.
این قسمت پس از خشک
شدن سخت میشود و رنگ آن به قهوه‌ای تبدیل میشود طعم آن قابض و کمی شیرین است و در
داخل آن الیاف باریک و نازک ابریشمی است که در درون آنها دانه‌های گیاه که به صورت
فندقه بیضی زاویه‌دار و بسیار سخت مانند تکمه می‌باشد، قرار دارند.
قسمت گوشتی جدار سینورودون
با طعمی ترش و اسیدی است و دارای اسیدهایی از جمله سیتریک اسید، مالیک اسید، کمی قند،
تانن و مقدار قابل ملاحظه‌ای ویتامینC می‌باشد.
خواص- کاربرد
سینورودون یا قسمت
کوزه‌ای‌شکل زیر کاسبرگ نسترن از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی گرم و خشک است. خوردن
گرد سینورودون از خونریزی و بخصوص از خونروی از سینه جلوگیری می‌کند و قابض است. اگر
8 گرم آن را با آب بخورند اسهالهای سخت را علاج می‌کند و شیاف آن مقوی رحم بوده و رطوبتهای
رحم را خشک می‌کند. جوشانده میوه گل سرخ بری خصوصا قسمت تازه گوشت‌دار خارجی آن چون
دارای مقدار زیادی ویتامینC است اگر جوشاندن کمتر از 8- 7 دقیقه به طول بینجامد
برای رفع عوارض کمی ویتامینC در بدن نافع است. قسمت گوشت‌دار میوه نسترن قابض است
و مدر و در بیماری‌های ناشی از ورم کلیه‌ها و برای
معارف گیاهی، ج3،
ص: 399
تسکین دردهای ناشی
از وجود سنگ کلیه اثر مفید دارد و به صورت مربا مصرف میشود.
مقدار خوراک گرد سینورودون
به صورت دم‌کرده 50 گرم در هزار گرم آب جوش است و پس از دم کردن فنجان فنجان مصرف میشود.
به صورت گرد آن 1- 5/ 0 گرم به عنوان مدر و قابض ضد کمی ویتامینC مصرف میشود. از الیاف داخل سینورودون که دانه‌ها را
در بر گرفته‌اند به عنوان ضد انگل بخصوص ضد انگل آسکارید در بچه‌ها استفاده میشود
و به مقدار 5/ 0- 3/ 0 گرم مخلوط با عسل خورده میشود.
روش تهیه مربای سینورودون:
مقدار مورد نظر سینورودون را گرفته و مقدار کافی قند نیز آماده می‌نمایند. سینورودونها
را خوب پاک کرده و پوست و الیاف داخلی و دانه‌های داخل را خارج کرده و قسمت گوشت آنها
را گرفته در کمی سرکه می‌ریزند و زیرورو میکنند تا نرم شود. بعد در هاون مرمری می‌کوبند
و از الک بیرون کرده و هر دو واحد از گوشت میوه که به این طریق به دست آمده را با معادل
سه واحد قند ساییده مخلوط می‌نمایند و در حمام ماریه حرارت می‌دهند و مخلوط را زیرورو
میکنند تا خمیر یکنواختی به دست آید و می‌گذارند تا سرد شود. این مربا قابض و خنک‌کننده
و خیلی مطبوع است و در آلمان مرسوم است که با غذا می‌خورند.
روی شاخه‌های نسترن
گاهی بر اثر نیش حشره‌ای به نامRhodites rosae L . برجستگی کوچکی پوشیده از تار سبزرنگ مایل به قرمز به نام بدگار[666]
به وجود می‌آید، بدگار در طب سنتی به عنوان دارو مستعمل است و خوردن آن در مسلولین
اثر مقوی و رفع عرق دارد و به علاوه موجب کاهش آلبومین ادرار و ازدیاد ادرار است.
دم‌کرده 50 گرم از
تارهای داخل سینورودون در هزار گرم آب جوش به عنوان آرام‌کننده، مدر و مقوی مصرف میشود.
معارف گیاهی، ج3،
ص: 400
///////////////
نَستَرَن (نام علمی: Rosa canina)
و (به عربی: نسرین) یکی
از گونه‌های وحشی رز و بومی اروپا، آسیای باختری و شمال
خاوری آفریقا است. گونه های بسیاری از آن در جنگلهای شمال، منطقه ارسباران، و ارتفاعات فوقانی مناطق دیگر ایران بصورت خودرو یافت میشود. گلهای
آن ریز هستند که به رنگهای صورتی، سفید، قرمز و گاهی زرد یافت می‌شوند. بوی آنها
ملایم و مطبوع است.[۱]
نسترنها در طول جنگ جهانی دوم در باغ‌های پیروزی آمریکا کاشته می‌شدند و هنوز هم در نواحی مرطوب و شنی نوار ساحلی خاوری
یافت می‌شوند.[۲]
محتویات
[نمایش]
نسترن درختچه‌ای برگریز است. ارتفاع آن از ۱
تا ۵ متر متغیر است و ممکن است بیشتر هم رشد کند. گلهای نسترن کوچک و دارای پنج
گلبرگ هستند. رنگ آنها از صورتی تا سفید (معمولاً صورتی کمرنگ) متغیر است. این
گیاه بر روی ساقه‌هایش تیغهای کوچک و تیزی دارد که در بالا روندگی کمکش میکنند.[۲]
استفاده ها[ویرایش]
میوه نسترن شامل برخی از آنتی‌اکسیدان‌ها
است. بعلاوه، این میوه، بخاطر دارا بودن ویتامین سی در سطح بالا[۲]، در تهیه شربت، چای و نوعی مربا استفاده میشود. در بلغارستان گلبرگ‌ها را در تهیه شراب شیرین بکار میبرند. در طبّ سنتی اتریش جوشیده میوه نسترن برای درمان عفونتهای ویروسی، نارسایی‌های کلیوی و
مجاری ادراری مورد استفاده بود.[۳]
·
تقویت
کننده قلب و اعصاب آرامبخش و رفع خستگی
·
برطرف
کننده عوارض کمبود ویتامین ث
·
درمان ورم
کلیه
·
درد معده و
اسهال
·
دفع سنگ
کیسه صفرا
·
رفع بی
خوابی
در منطقه ارسباران آش نسترن غذایی محبوب است. نسترن وحشی را خیس کرده بعد از سه روز از
آبکش رد میکنند. آب آبکش شده راجوشانده و کفّ آن را میگیرند. بعد برنج را اضافه
میکنند. بعد از اینکه برنج پخت حبوبات پخته شده، میوه خشک را اضافه کرده بعد از یک
ربع ساعت رشته وروغن رااضافه میکنند. وقتی که رشته پخت، آش آماده است.
نسترن به مثابه بوته مزاحم[ویرایش]
بوته نسترن، گونه‌ای مهاجم است، و ممکن است
جاگزین گیاهان بومی شده و تعادل زیستی را به هم بزند. [۶] بنابر این، هنگام کاشت
تزیینی این بوته در یک محیط جدید باید احتمال مزاحمت محیط زیستی در نظر گرفته شود.
نگارخانه[ویرایش]
طرح‌های گًل نسترن.
میوه نسترن.
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
1.
پرش به بالا↑ http://www.loghatnaameh.org/dehkhodaworddetail-9777020784a04b2eadf9e99faef5463a-fa.html
2.
↑ پرش به بالا به:۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ “Briar
Rose”. University of Nebraska–Lincoln, 2007.
Retrieved 5 August 2013.
3.
پرش به بالا↑ Vogl S, Picker P, Mihaly-Bison
J, Fakhrudin N, Atanasov AG, Heiss EH, Wawrosch C, Reznicek G, Dirsch VM,
Saukel J, Kopp B. Ethnopharmacological in vitro studies on Austria's folk
medicine - An unexplored lore in vitro anti-inflammatory activities of 71
Austrian traditional herbal drugs. J Ethnopharmacol.2013 Jun13. doi:pii:
S0378-8741(13)00410-8. 10.1016/j.jep.2013.06.007. [Epub ahead of print] PubMed
PMID: 23770053.http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23770053
6.
پرش به بالا↑ Owen, S. J. (1997). Ecological
weeds on conservation land in New Zealand: a database. Wellington:
Department of Conservation.
منابع[ویرایش]
·
برنارد،
رابرت، و دیگران، سیستماتیک ۱ و ۲، (ترجمه)، تهران.
//////////////////
النسرين أو ورد الكلاب أو ورد السياج (الاسم العلمي:Rosa
canina) هو نوع من النباتات يتبع جنس الورد من الفصيلة الوردية[2].
نشأ في أوروبا وآسيا. تنمو الشجيرات
الحولية لارتفاع 2-3 م والفروع تكون شوكية. رائحة زهر النسرين تشبه رائحة التفاح. وهو نبات معمر
ينبت برياً في الجبال. هي مقوسة إلى الأسفل و شائكة و أوراقها بيضوية الشكل و تزهر
في شهر يونيو و أزهارها مستديرة و مكونة من خمس ورقات بيضاء مشربة بحمرة خفيفة
(وردية و ثمارها فيما بعد حمراء و بشكل الزيتون و حجمه) و تحتوي ثمارها على بذور صغيرة و شعيرات دقيقة شائكة.
محتويات
[أظهر]
لونها أبيض ولها رائحة عطرية قوية، ساقها
مخضرة، وأوراقها ريشية، والأزهار وردية باهته فردية أو عذقية التجميع يتركب من
مواد عفصية، حمض الخليك، حمض الليمون، فيتامين ج، مواد ملونة.
الاستعمالات الطبية[عدل]
يستعمل مسحوق أوراق الأزهار المجففة لمعالجة
التسلخات و يستعمل مغلي الثمار أو البذور لتزويد المريض بالحميات و الناقهين من
الأمراض بالفيتامين سي و كذلك يستعمل المغلي في معالحة أمراض الصدر الحادة مثل السعال الديكي و المزمنة مثل السل الرئوي فإنه يخفف من شدة السعال و يوصى باستعماله لمرضى البول السكري و تسكين المعوي و جميع الحالات
المرضية التي يصف فيها الطبيب استعمال الفيتامين سي .[3]
انظر أيضاً[عدل]
مراجع[عدل]
//////////
به کردی سورانی
شیلان:
شیلان یان دلیق (بە لاتینی: rosa
canina)، دارێکی بچووکی دڕکنە، گوڵێکی جوانی بۆنخۆشی
سوور، چەرموو یان ئاڵ دەگرێ کە لەگوڵەباخ دەچێ بەلام زۆر چووکەترە و بۆنیشی لە گوڵەباخ کەمترە. ھەر پەلێکی
دارەکەشی چەندین گوڵ دەگرێ و ھەر گوڵێکی چوار پەڕەی ھەیە و دوای وەرینی
پەڕەگوڵەکانی بەرەکەی دەر دەکەوێ کە بەرێکی وەک زەیتوونە کە لە کاتی گەیشتندا زەرد
یان سوورە و دەنکی سپیی درێژی تێدایە کە بۆ دەرمان دەشێ. ئەم دەنکانە پاش ئەوەی
پێگەیشتن مرۆڤ دەتوانێ بیخوا و تامیشی خۆشە، بەڵام بە نەگەیشتوویی دەنکەکانی وەک
دڕکن. ئەم داردڕکە کێوییە، بەڵام لە کوردەواریدا لە دەوری باخ و بێستان دیڕوێنن و
وەک پەرژین بۆ پارێزگاری کەڵکی لێ وەردەگرن.
////////////
به کردی شیلان:
Şîlan (bi latînî: Rosa
canina), cureyek e gulan e ku li Ewropayê,
başurêrojavayê Afrîka, Asyaya û bi taybetî li Kurditanê hêşîn dibe ye.
///////////
به زازاکی
شیلانه:
Şilane yew dara u meyweyê
ena dare rê zi şilane vaciyeno. Zerreyê xo tıftıkıno u
xeylê toxımê xo estê. Payizibena kamıl.
Hetê Vitamin C ra meyweya tewr
hewla. Teze zi weriyena, huşk-kerdaye zi weriyena. Çayê xo
vıraziyeno. Welatê Zazayan de u her cayê Anatoliye de
resena.
///////////////
به عبری وِریت
(قس. ورد در عربی):
ורד הכלב הוא שיח גבוה, העלים מנוצים, מורכבים מ-7
עלעלים בצורת ביצה שאורכם 3-4 ס"מ. על הענפים צומחים קוצים רחבים, קשים
ומאונקלים. הפרחורוד, מורכב מחמישה עלי כותרת ועטוף בחמישה עלי עטיף -
לעתים שונים בגודלם זה מזה. הפרח ריחני, אך אינו נותן צוף. האבקנים מרובים, שחלתו
תחתית והיא בעלת עמודי עלי רבים. ההאבקה נעשית על ידי חרקים גדולים. האבקה עצמית אפשרית, בשונה מרוב מיני
משפחת הוורדיים. כל עמודי העלי מתפתחים
לאגוזיות קטנות, והם מוקפים בציפה ארגמנית כהה הנוצרת ממצעית הפרח.
משרעת תפוצתו של ורד הכלב
רחבה: אירו-סיבירית, ים-תיכונית ואירנו-טורנית. בארץ ישראל הוא צומח בחורש ים תיכוני במפנים צפוניים בהרים.
//////////////
در پنجابی: کتا
گلاب گلاب دی اک ونڈ اے جیہڑی یورپ دی واسی اے۔ ایہ عام تے ہر
تھاں ملن والی ونڈ اے تے ایس باہجوں ایہ ناں پیا۔
/////////////
به آذری
هِمِرسین:
/////////////
به ترکی:
Kuşburnu (Rosa canina) Avrupa,
kuzeybatı Afrika ve
Batı Asya'da
yetişen bir tür bitki. İçi tüylüdür ve çok sayıdatohumu vardır.
Sonbaharda olgunlaşır. C vitamini açısından dünyanın en zengin meyvesidir.
Taze olarak tüketildiği gibi kurutularak da kullanılır. Çayı ve marmelatı
yapılır. Yabangülü, itburnu, itgülü, gülelması, yiric gibi
adlarla da bilinir. İnsanların geçimini sağlamak için kullandıkları bir ticaret
metasıdır.
//////////////
Rosa canina
From Wikipedia, the free encyclopedia
|
Rosa canina
|
|
|
Rosa canina flowers are sometimes pink
|
|
|
Kingdom:
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
Order:
|
|
|
Family:
|
|
|
Genus:
|
|
|
Species:
|
R. canina
|
|
See text
|
|
Rosa
canina,
commonly known as the dog-rose,[1] is a variable
climbing wild rose species native toEurope, northwest Africa and western Asia.
It
is a deciduous shrub normally
ranging in height from 1–5 m, though sometimes it can scramble higher into the
crowns of taller trees. Its stems are covered with small, sharp, hooked prickles,
which aid it in climbing. The leaves are pinnate, with 5-7 leaflets. The flowers are usually pale pink, but can
vary between a deep pink and white. They are 4–6 cm diameter with five
petals, and mature into an oval 1.5–2 cm red-orange fruit,
or hip.
Contents
From
DNA analysis using amplified
fragment length polymorphisms of wild-rose samples from a
transect across Europe (900 samples from section Caninae, and 200
from other sections), it has been suggested that the following named species
are best considered as part of a single Rosa canina species
complex, and are therefore synonyms of R. canina:[2]
·
R. balsamica Besser
·
R. caesia Sm.
·
R. corymbifera Borkh.
·
R. montana Chaix
·
R. stylosa Desv.
·
R. subcanina (Christ) Vuk.
·
R. subcollina (Christ) Vuk.
·
R. × irregularis Déségl. & Guillon
A botanical illustration showing the
various stages of growth by Otto Wilhelm Thomé
The
plant is high in certain antioxidants. The fruit is noted for its highvitamin C level and is used to make syrup, tea and marmalade. It has been grown or encouraged in
the wild for the production of vitamin C, from its fruit (often as rose-hip
syrup), especially during conditions of scarcity or during wartime. The species
has also been introduced to other temperate latitudes. During World War II in the United States Rosa canina was
planted in victory gardens,
and can still be found growing throughout the United States, including
roadsides, and in wet, sandy areas up and down coastlines. In Bulgaria, where it grows in abundance, the
hips are used to make a sweet wine, as well as tea. In the traditional Austrian
medicine Rosa canina fruits have been used internally as tea
for treatment of viral infections and disorders of the kidneys and urinary tract.[3] The hips are used
as a flavouring in Cockta, a soft drink made
in Slovenia.
Forms
of this plant are used as stocks for the grafting or budding of cultivated roses.
The wild plant is used for stabilising soil in land reclamation and specialised
landscaping schemes.
Numerous cultivars have been named, though few are
common in cultivation. The cultivar Rosa canina'Assisiensis' is the
only dog rose without prickles.
The
flower is one of the national
symbols of Romania.
A tall, climbing Rosa caninashrub
Rose hips
Rose bedeguar gall on a dog rose
The
dog roses, the Canina section of the genus Rosa (20-30
species and subspecies, which occur mostly in Northern and Central Europe),
have an unusual kind of meiosis that is
sometimes called permanent odd polyploidy, although it can occur
with even polyploidy (e.g. in tetraploids or hexaploids). Regardless of ploidylevel, only seven bivalents are
formed leaving the other chromosomes as univalents.
Univalents are included in egg cells, but not
in pollen.[4][5] Similar processes
occur in some other organisms.[6] Dogroses are most
commonly pentaploid, i.e. five
times the base number of seven chromosomes for the genus Rosa,
but may betetraploid or hexaploid as well.
The
botanical name is derived from the common names 'dog rose' or similar in
several European languages, including classical Latin and ancient (Hellenistic
period) Greek.
It
is sometimes considered that the word 'dog' has a disparaging meaning in this
context, indicating 'worthless' (by comparison with cultivated garden roses)
(Vedel & Lange 1960). According to Elizabeth Knowles, The Oxford
Dictionary of Phrase and Fable (2nd ed, 2005), Oxford University
Press,[7] the name is a
direct translation of its name in classical Latin, rosa canina,
itself a translation of the Greek κυνόροδον ('kunodoron'): the name arose out
of the belief in classical times that the root was a cure for the bite of a mad
dog. (It also known that it was used in the eighteenth and nineteenth centuries
to treat the bite of rabid dogs [8]).
Dog
rose is an invasive species in
the high country of New Zealand. It was recognised as displacing
native vegetation as early as 1895[9] although the Department
of Conservation does not consider it to be a conservation
threat.[10]
The
dog rose was the stylized rose of medieval European heraldry, and is still used today.[citation needed] It is also
the county
flower of Hampshire.[11] Legend states
the Thousand-year Rose or
Hildesheim Rose, that climbs against a wall of Hildesheim Cathedral dates
back to the establishment of the diocese in 815.[12]
2.
Jump up^ De Riek, Jan; De Cock, Katrien;
Smulders, Marinus J.M.; Nybom, Hilde (2013). "AFLP-based population
structure analysis as a means to validate the complex taxonomy of dogroses
(Rosa section Caninae)". Molecular Phylogenetics and Evolution 67 (3):
547–59. doi:10.1016/j.ympev.2013.02.024.PMID 23499615.
3.
Jump up^ Vogl, Sylvia; Picker, Paolo;
Mihaly-Bison, Judit; Fakhrudin, Nanang; Atanasov, Atanas G.; Heiss, Elke H.;
Wawrosch, Christoph; Reznicek, Gottfried; Dirsch, Verena M.; Saukel, Johannes;
Kopp, Brigitte (2013). "Ethnopharmacological in vitro studies on Austria's
folk medicine—An unexplored lore in vitro anti-inflammatory activities of 71
Austrian traditional herbal drugs". Journal of
Ethnopharmacology 149 (3): 750–71.doi:10.1016/j.jep.2013.06.007. PMC 3791396. PMID 23770053.
4.
Jump up^ Täckholm, Gunnar (1922) Zytologische
Studien über die Gattung Rosa. Acta Horti Bergiani 7,
97-381.
5.
Jump up^ Lim, K Y; Werlemark, G; Matyasek,
R; Bringloe, J B; Sieber, V; El Mokadem, H; Meynet, J; Hemming, J; Leitch, A R;
Roberts, A V (2005). "Evolutionary implications of permanent odd
polyploidy in the stable sexual, pentaploid of Rosa canina
L". Heredity 94 (5): 501–6.doi:10.1038/sj.hdy.6800648. PMID 15770234.
6.
Jump up^ Stock, M.; Ustinova, J.;
Betto-Colliard, C.; Schartl, M.; Moritz, C.; Perrin, N. (2011).
"Simultaneous Mendelian and clonal genome transmission in a sexually
reproducing, all-triploid vertebrate". Proceedings of the Royal
Society B: Biological Sciences 279 (1732): 1293. doi:10.1098/rspb.2011.1738.
7.
Jump up^ on-line at http://www.oxfordreference.com/view/10.1093/acref/9780198609810.001.0001/acref-9780198609810-e-2185?rskey=tkVbzl&result=2]]
9.
Jump up^ Kirk, T (1895). "The Displacement of Species in New Zealand". Transactions
of the New Zealand Institute 1895 (Wellington: Royal Society of New
Zealand) 28. Retrieved 2009-04-17.
10.
Jump up^ Owen, S. J. (1997). Ecological
weeds on conservation land in New Zealand: a database. Wellington: Department
of Conservation.
12.
Jump up^ Lucy Gordan. "Hildesheim’s Medieval Church Treasures at the
Met". Inside the Vatican. Archived from
the original on 30 April 2014. Retrieved30 April 2014.
·
Blamey, M. &
Grey-Wilson, C. (1989). Flora of Britain and Northern Europe.
Hodder & Stoughton. ISBN 0-340-40170-2.
·
Vedel, H. & Lange, J.
(1960). Trees and bushes. Metheun, London.
·
Graham G.S. &
Primavesi A.L. (1993). Roses of Great Britain and Ireland. B.S.B.I. Handbook
No. 7. Botanical Society of the British Isles, London.
|
|
Wikimedia Commons has media
related to Rosa canina.
|
·
Roses
