[1] - مامیران . (اِ)
نوعی از عروق الصفراست و آن دوایی باشد زردرنگ به سبزی مایل ، باریک و گره دار می
شود. گرم و خشک است در چهارم . یرقان را نافع است و آن را به عربی بقلة الخطاطیف و
شجرةالخطاطیف خوانند... (از برهان ). بیخی است مشابه زردچوب که به دوای چشم به کار
آید. (غیاث ) (آنندراج ). نوعی از زردچوبه . (ناظم الاطباء). قسمی از زردچوبه است
و شاخه های نبات او از زمین مرتفع و برگش شبیه به لبلاب و مایل به استداره و سفید
مایل به زردی و بالزوجت و بیخ او پرشعبه و کوچک و گره دار و غیرمستقیم و در گره
های او ریشهای باریک شبیه به موی و منبتش نزدیک آبهاست و هندی او زرد مایل به
سیاهی و چینی زرد و زبون تراز هندی و غیرهندی و چینی مایل به سبزی می باشد و تخمش
شبیه به کنجد... (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). میرمیران . (دزی ج 2 ص628)
= مرمیران . (دزی ج 2 ص 585). لغت فارسی است . فرهنگ
نویسان آن را با «خالیدونیون » یونانیان مترادف دانسته اند و اسم عربی
«بقلةالخطاطیف » ترجمه ٔ این کلمه ٔ یونانی - یعنی «گیاه پرستوها» - است .
رنولد-کولین گفته اند که محتملاً کلیدونین را که دارای عصاره و ریشه ٔ زردرنگ است
با داروی شرقی دیگری که آن هم دارای ریشه های زردرنگ است یعنی کوپتیس تیتا خلط
کرده اند. اصل گیاه اخیر، از چین است و ریشه های آن را به ایران و هند می بردند و
در مخزن الادویه شرح آن آمده مایرهوف همین قول را معتبر می داند. (از حاشیه ٔ
برهان چ معین ). معرب از فارسی است . گیاهی است از تیره ٔ کوکناریان به ارتفاع 30 تا 80 سانتیمتر
که معمولاً بر روی دیوارها و اماکن مخروبه می روید. برگهایش دارای 5 تا 7 قسمت
مشخص است . جام گلش زرد رنگ و کاسه ٔ گل آن نیز به رنگ جام است . بر اثر خراشی که
بر برگها یا ساقه ٔ این گیاه وارد آید شیرابه ٔ نارنجی رنگ تلخ و سوزنده ای خارج
می شود که دارای اثر مسهلی است . انساج این گیاه شامل آلکالوییدهایی نظیر کلیدونین
و سانگینارین و کلریترین و اسید کلیدونیک می باشد. عصاره ٔ این گیاه را گاهی جهت
از بین بردن زگیل تجویز می کنند و نیز سابقاً برای از بین بردن تومورهای سرطانی
تجویز می شده است . مامیران کبیر. مامیرون . ممران . عروق صفر. عروق الصفر.
بقلةالخاطیف .شجرة الخطاطیف . خلیدونیون . خالدونیون . کالیدونیون . خالدونیون .
عروق الصباغین . حشیشةالخطاف . حشیشةالصفرا.عروق الزعفران . قیرلانغج اوتی .
(فرهنگ فارسی معین ).
////////////
مامیران. گویند نوعی از عروق
الصفراست و از وی گرمتر بود و آن چینی بود و خراسانی بود خراسانی تیره‌رنگ بود که
به سبزی زند و آن عروقی باریک بود که گره داشته باشد و طبیعت آن گرم و خشک است در
آخر دویم و گویند گرم بود در اول و خشک بود در سئوم سفیدی ناخن و سفیدی چشم را
زایل کند و روشنایی بیفزاید و اصل وی یرقان را نافع بود و مغص را در وی ادرار بود
و مقدار مأخوذ از وی نیم درم بود چون با سرکه سحق کنند و بر کلف طلا کنند زایل کند
و گویند مضر بود به گرده و مصلح وی عسل بود و بدل وی بوزن وی عروق الصفر و نیم وزن
آن مر بود
صاحب مخزن الادویه می‌نویسد: مامیران
قسمی از زردچوبه بود و کوچکتر از زردچوبه و باریکتر از آن و گرهدار و در گرههای آن
ریشهای (ریشه‌های) بسیار باریک شبیه بموی بود
لاتینCHELIDONIUM MAJUS فرانسه
GRANDE
CHELIDOINE- GRANDE ECLAIRE- CHELIDOIN ECLAIRE
انگلیسیCELANDINE
اختیارات بدیعی
/////////////
.
ابومنصور از خواص دارویی مامیران māmīrān یاد
کرده است. 2 به گفته آخوندوف،3 دراگندورف (Dragendorff) زیردارکی
را بازنمائی کرده که از چین خیزد و در ترکستان momiran گویند و
او آن را همان میشمِ (mishmee) دانســـــته
(که از گونه ای خربق، Coptis teeta Wallگیرند) و گویند در قفقاز
مامیراچین، mamiračin نامیده
می‌شود. او همـــــــــــــــین دارو را بـــــــــــــــــا Ranunculus
ficaria ]انجــــیرک، علف بواسیر[ ( ) نیز مرتبط دانسته که زان پس تازیان mamirun نامیدند.
ابن‌بیطار از الغافقی
(alJafiki) [کذا در متن! Al-Ghafiqi] چنین آورده است که مامیران
را از چین آرند و خــــــواص آن زردچوبه، Curcuma را ماند؛4 هرچند
این ریشه‌ها از اسپانیا، سرزمین بِربِرها ]شمال افریقا[ و یونان نیز
خیزد. 5 شیخ داوود گوید بهترین گونه اش که از هند آرند سیه
فام است، هر چند آنچه از چین رسد به زردی می‌زند. ابن بطوطه6 از
ورود مامیران* از چین یاد کرده گوید خواصش چون کرکوم kurkum است. حاجی محمد در گزارش خود درباره ختا (خطا)
(پیرامون سال 155) از ریشه کوچکی سخن گفته که از کوههای سوکوئیر (Succuir) (سوـ چو/ Su-čou در کان ـ سو/Kan-su)، همان‌جا که ریواس می‌روید، خیزد و آن
را Mambroni
Cini (māmīrān-i
Čīnī ]مامیران چینی[ می‌نامند. " بس گرانبهاست و
در درمان بیشتر بیماریها، بویژه چشم درد کار آید. آن را با گلاب بر سنگ
کوفته بر چشم مالند. بسیار کاری است. "7 در سال 1583،
لئونهارت راوولف[1] از مرهم مامیران چینی، mamirani
tchini برای
بیماریهای چشم سخن رانده که زرد رنگ است چون زردچوبه.
برنیه
مامیران را از رهاوردههای کاروانهای تبت شمرده است. همچنین یک منبع اسلامی
نو از صدور مامیران و ریواس چینی از آنجا یاد کرده است. 2
مامیرا (mamīra) دارویی
است پرآوازه درمان بیماریهای چشم را و به ریشه‌های تلخ دارای خواص مشابه امــــا
از گیاهی متفاوت نیز گویند. برخــــی آن را زیردارک Coptis
teeta می‌دانند (tīta نام این دارو در سرزمین میشمی* است)،
در حالی که از دید دیگران از Thalictrum foliosum ]سیالم تیره آلالگان[ به دست آید که گیاهی است بلند و
در سرتاسر سرزمین های معتدل هیمالیا و تپه‌های کاسیا (Kasia Hills) یافت
می‌شود. 3 به هر روی ، یول4 در جای دیگر می‌گوید
ممکن است این گیاه همان جن‌سنگ (ginseng) چینی‌ها
باشد که پر پیداست که بسیار دور است.
به احتمال زیاد بیشتر مردم از mamira ریشه Coptis teeta را در نگر دارند. این گیاه از تیره
آلالگان است و ریشه اش گاه به پنجه پرندگان می‌ماند. فراوان از چین و از راه
سنگاپور (hwan-lien در زبان چینی، ) به هند صادر می‌کنند. چینی‌ها آن را درمان بسیاری از
بیماریها ، یکی هم التهاب چشم می‌دانند.
ساینو-ایرانیکا
//////////////
مامیران:
یک نوع از «مامیران» چینی است و این نوع
از دیگر انواع نیکوتر است و نوع دیگر سمرقندی است و هیأت چینی آن است که او بیخی
است که بر جرم او گرهها باشد و لون او زرد بود و به لون سیاه مایل است و این نوع
را عقربی گویند به آن سبب که بر جرم او پیوندها باشد، چنانکه دنب عقرب و طعم او
تلخ است و مامیران سمرقندی به هیأت بزرگتر است و زردی لون او از زردی لون چینی
زیاد است و مامیران نام سریانی است و به لغت رومی او را «کلیدونیا» گویند. (صیدنه
ص 640). گویند نوعی از عروق الصفر است و از وی گرمتر بود و آن چینی بود و خراسانی
بود. خراسانی تیره رنگ بود که به سبزی زند و آن عروقی باریک بود که گره داشته
باشد. (اختیارات ص 405).
یادگار
/////////////
مامیران کبیر
اشاره
در کتب طب سنتی با نامهای «خلیدونیون»،
«حشیشة الخطاطیف» و «عروق- الصباغین» ذکر شده و به فارسی «زرده‌چاو»، «زردچوب» و
«مامیران» گفته می‌شود. به فرانسویGrande eclaire وEclaire وGrande chelidoine وHerbe aux verrues وHerbe d'hirondelle و به انگلیسیGreater celandine گفته می‌شود. گیاهی است از خانواده
خشخاشPapaveraceae ، نام علمی آنChelidonium majus L . و مترادف آنC .sinensis DC . می‌باشد.
مشخصات
گیاهی است چندساله برگهای آن به رنگ
زنگاری یا سبز مایل به کبود که به چندین قسمت تقسیم شده و هر قسمت دندانه‌دار می‌باشد.
گلهای آن زرد است و بلندی گیاه 100- 40 سانتیمتر است. میوه آن سیلیک دراز و باریک
که پس از رسیدن شکاف برمی‌دارد و دانه‌ها که در داخل آن میوه قرار گرفته‌اند، دیده
می‌شود.
در تمام گیاه شیره‌ای به رنگ زرد نارنجی
وجود دارد که سوزاننده پوست است و برای قطع میخچه به کار می‌رود.
این گیاه در کنار پرچینها روی دیوارهای
کهنه و در کنار ساختمانها می‌روید. اگر گیاه لای انگشتان مالیده شود یک بوی سمی از
آن متصاعد می‌شود. این گیاه از گیاهان سمی است و بومی اروپا و آسیا می‌باشد. در
ایران در مناطق شمال در گیلان، رودبار،
معارف گیاهی، ج3، ص: 97
عمارلو (بین کبوترچای و زردچین) و در
گرگان در بندر گز، مازندران و ... می‌روید.
ترکیبات شیمیایی
از نظر ترکیبات شیمیایی در گیاه مامیران
کبیر آلکالوئیدهای کلیدونین 180] یا شلیدونین و کلریترین 181]، پروتوپین 182]،
هوموکلیدونین 183]، آلیکری‌توپین 184]، هربرین 185] و اسپارتئین 186] وجود دارد
[کاریونه و کیمورا]. طبق بررسی‌هایBandrup معلوم
شده است که سمیت گیاه به‌طور عمده مربوط به وجود آلکالوئید شلریترین (کلریترین)
است که موجب فلج و تشنج ماهیچه‌ها می‌شود. کلیدونین و هوموکلیدونین عملی شبیه به
مرفین دارند و پروتوپین موجب بالا رفتن فشار خون و به دنبال آن کاهش فشار خون توأم
با صدماتی به قلب و به مراکز اعصاب کنترل عضلات جدار رگهای خونی (وازوموتور) می‌باشد.
یک آلکالوئید دیگری که در بالا ذکر نشد آلکالوئید سانگینارین 187] است که عامل
تحریک حرکات دودی روده‌ها و ازدیاد ترشح بزاق است. مطالعات جدیدی که ازLeclerc و دیگران در تأثیر گیاه‌درمانی در مورد
فشار خون شریانی منتشر شده، خواص مامیران کبیر را در مورد تمام ناراحتی‌هایی که
علامت آنها اسپاسم در ماهیچه‌های نرم 188] می‌باشد نشان می‌دهد]M .P .E .SE .A .[ .
در گیاه یک ماده رنگی به نام
کلیدوکسانتین 189] و املاح فسفاتهای کلسیم و منیزیوم و آمونیوم مشخص شده است.
خواص- کاربرد
در کره از شاخه و برگهای مامیران کبیر
برای معالجه سرطان معده استفاده می‌شود
معارف گیاهی، ج3، ص: 98
مامیران کبیر 1. میوه
[چونگ . در چین و ژاپن مامیران کبیر یکی
از اجزاء عمده دارویی است که برای معالجه سرطان معده به کار می‌رود.
مامیران ضد تشنج است و در موارد آنژین
دوپواترین و آسم و اختلالات مربوط به تشنج ماهیچه‌ها مصرف می‌شود و در تسکین
دردهای سرطانی معده مؤثر است و جوشانده یا دم‌کرده 30- 5 گرم برگ خشک مامیران در
هزار گرم آب که قبل از هر غذا یک فنجان خورده شود اثر مفید دارد. مصرف 3- 2 گرم
گرد مامیران به صورت دم‌کرده، قبل از خواب برای ضعف قوای دماغی و بی‌خوابی و
اضطراب و رفع تصلب شرایین مغزی اثر مفید دارد. دم‌کرده 50- 15 گرم ریشه آن در هزار
گرم آب انگور که 200 گرم صبح خورده شود مدر و ملین است. مصرف داخلی عصاره مامیران
از 25 سانتی‌گرم تا یک گرم و همچنین مصرف گرد ریشه مامیران 3- 2 گرم، مانند مسهل
عمل می‌کند. عرق مامیران طبق عقیده یونانیان قدیم برای امراض چشم مفید است.
قدما معتقد بودند که پرستو از این گیاه
چیده و به مصرف خوراک بچه‌های خود می‌رساند
معارف گیاهی، ج3، ص: 99
که عارضه‌ای برای چشم آنها حاصل نشود و
دوربینی چشم پرستو را به این علت می‌دانستند و به همین دلیل نام این گیاه را
کلیدون گفتند، زیرا کلیدون به یونانی به معنای پرستو است.
در فرانسه مرسوم است 20- 10 گرم برگ
مامیران را گرفته در یک لیتر آب می‌جوشانند و از این جوشانده برای حمام چشم در
مورد التهاب ملتحمه استفاده می‌کنند.
توجه: مامیران سمّی است و مصرف آن باید
زیر نظر و مراقبت پزشک باشد.
معارف گیاهی، ج3، ص: 100
////////////
منابع[ویرایش]
· مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Chelidonium»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد
(بازیابی در ۲۴ نوامبر ۲۰۱۴).
///////////////
محتويات
[أظهر]
الوصف النباتي[عدل]
نبات ثنائي الحول أزهاره الصفر
الصغيرة مجتمعة في خصلات غير مكتظة، وأوراقه الكبيرة مستديرة أو مفصصة لونها في
النصف الأعلى أخضر فاتح و في النصف الأسفل أخضر أزرق و يبلغ ارتفاع النبات نحو 70
سم ساقه جوفاء و الساق و الأوراق
يحويان سائلا ساما يكون برتقاليا أو أصفر
و يسهل التعرف على هذا النبات و
تمييزه من رائحة سائله الذي يشبه رائحة
سمك الرنجة ، وتوجد بعصارته الصفراء
بعض القلوانيات .
الموطن و الإنتشار[عدل]
موطنه أوروبا وحوض البحر الأبيض المتوسط، ثم انتشر أيضا في
[[أمريكا الشمالية]]،
الإستعمال[عدل]
تستعمل نبتة في الطب لمعالجة
ضعف الشهية للطعام و مرارة الفم الناتجة عن اضطراب في إفرازات غدد الهضم و يشترط
في ذلك أن لا تكون الأقدام غزيرة العرق و تعالج الآفات الجلدية المزمنة و الجافة
المصحوبة بقشور كقسور السمك بمرهم عصير الأوراق الغضة مع الحرص على غسل الأيدي
جيدا بعد انتهاء العمل و يستعمل مرهم الأوراق أو عصيرها في معالجة أمراض الكبد و المرارة و ما يرافقها من أعراض و معالجة القرحات المعوية
في الاثنى عشر و سرطان الكبد و المعدة و قد أجمعت الأبحاث الطبية كلها على تقدير كبير
لنبات عروق الصباغين في معالجة السرطان بجميع أنواعه و على الأخص سرطان الوجه.[2]
المراجع[عدل]
/////////////
به پنجابی چلیدونیم:
چیلیڈونیم پوپی ٹبر
د اک بوٹی اے۔
//////////////
به آذری:
//////////////
Chelidonium
From
Wikipedia, the free encyclopedia
|
Greater celandine
|
|
|
Kingdom:
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
Order:
|
|
|
Family:
|
|
|
Genus:
|
|
|
Species:
|
C. majus
|
|
· Chelidonium
cavaleriei H.Lév.
· Chelidonium
dahuricum DC.
· Chelidonium
grandiflorum DC.
· Chelidonium
haematodes Moench
· Chelidonium
laciniatum Mill.
· Chelidonium luteum Gilib. nom. inval.
· Chelidonium murale P.Renault
· Chelidonium olidum Tarscher. ex Ott
· Chelidonium
quercifolium Willemet
· Chelidonium
ruderale Salisb.
· Chelidonium
umbelliferum Stokes
|
|
Chelidonium majus, commonly known as greater celandine or tetterwort,[2](although tetterwort also refers to Sanguinaria
canadensis), nipplewort,[3] or swallowwort,[3] is aherbaceous perennial plant, the only species in the genus Chelidonium.
It is native to Europeand western Asia and introduced widely
in North America.
While the greater celandine belongs to the poppy family, the lesser celandine belongs to thebuttercup family.
Contents
The greater celandine is one of the many species
described by the father of taxonomy, Carl Linnaeus, in volume one of his Species Plantarum in 1753.[4] According to the Oxford English
Dictionary, celandine comes from Late Latin celidonia, from earlier
Latin chelidonia orchelidonium, and ultimately
from Ancient Greek χελιδόνιον,
from χελιδών (chelidṓn) "swallow". Ancient writers said that the
flower bloomed when the swallows returned and faded when they left.[5]
Chelidonium majus
Greater celandine is a perennial herb with an erect
habit, and reaches 30 to 120 cm high. The leavesare pinnate with lobed and wavy-edged margins, up to 30 cm long. When injured,
the plant exudes a yellow to orange latex.
The flowers consist of four yellow petals,
each about 1 cm long, with two sepals.
A double-flowered variety occurs naturally. The flowers appear from late spring
to summer in umbelliformcymes of about
4 flowers.
The seeds are small and
black, borne in a long, cylindrical capsule. Each has an elaiosome, which attracts ants to
disperse the seeds (myrmecochory).
It is considered an aggressive invasive plant in natural
areas.[6] Control is obtained mainly via pulling or spraying
the plant before seed dispersal.
A cut stem dripping with yellow latex
The whole plant is toxic in moderate doses as it contains
a range of isoquinoline alkaloids but there are numerous
therapeutic uses when used at the correct dosage.[7] The main alkaloid present in the herb and root is coptisine. Other alkaloids present include methyl
2'-(7,8-dihydrosanguinarine-8-yl)acetate, allocryptopine,[8] stylopine, protopine, norchelidonine,berberine, chelidonine, sanguinarine, chelerythrine,[9] and 8-hydroxydihydrosanguinarine.[10]Sanguinarine is
particularly toxic with an LD50 of 18 mg
per kg body weight (IP in rats).[11]Caffeic acid derivatives,
such as caffeoylmalic acid,
are also present.[12]
Some alkaloids have shown potential activity
against methicillin-resistant Staphylococcus aureus.[13]
The effect of the fresh herb is of a mild analgesic, cholagogic, antimicrobial, oncostatic andcentral nervous
system sedative.[14] In in vitro experiments on animal cells
celandine is shown to be cytostatic.[15] An immune stimulating effect has also been noted.[citation needed] Some studies show that the alkaloid extraction can
have the same effects. The alkaloids are known to cause immobilization in mice
after being ingested orally or injected. The alkaloids cause limpness and tone
reduction of smooth muscle in rabbits. The alkaloids are also noted to
stimulate the heart and lungs of frogs, cats and dogs, raising the blood
pressure and widening the arteries.[citation needed]
The latex could be employed for cauterizing small open wounds.[citation needed] Early studies of celandine showed that it
causes contact dermatitis and
eye irritation, particularly from contact with the poisonous red to
yellow latex of the stem. This effect has not
been observed in animal studies; no inflammation was observed in rabbit eye
tests. The latex can leave a non-permanent stain. Stains on skin of the fingers
are sometimes reported to cause eye irritation after rubbing the eyes or
handling contact lenses. The latex is also known to stain clothes.
The characteristic latex also contains proteolytic enzymes and
the phytocystatin chelidostatin,
a cysteine protease inhibitor.[16] These co-constituents could explain the topical use
of greater celandine against warts and moles.
"Ukrain" (Ukrainian: Україн) is
an alternative medicine promoted to treat cancer based on chelidonium. The drug was
created in 1978 by the Ukrainian chemist
Vasyl Novytskyi. The drug is named in honor of the nation of Ukraine and is produced by an Austrian
company Nowicky Pharma.[17] Although the drug was never approved by any
regulators, Novytskyi claimed it to be a complete cure for all cancers,
radiation-induced diseases and AIDS and was arrested in Vienna for aggravated
fraud on September 4, 2012.[18]
The aerial parts and roots of greater celandine are used
in herbalism. The above-ground parts are gathered during the flowering season
and dried at high temperatures. The root is harvested in autumn between August
and October and dried. The fresh rhizome is also used. Celandine has a hot and
bitter taste. Preparations are made from alcoholic and hot aqueous extractions (tea).
The related plant bloodroot has
similar chemical composition and uses as greater celandine.
As far back as Pliny the Elder and Dioscorides (1st century CE) this herb
has been recognized as a useful detoxifying agent. The root has been chewed to
relieve toothache.[20] John Gerard's Herball (1597)
states that "the juice of the herbe is good to sharpen the sight, for it
cleanseth and consumeth away slimie things that cleave about the ball of the
eye and hinder the sight and especially being boiled with honey in a brasen
vessell."[21]
It was formerly used by gypsies as a foot refresher; modern
herbalists use its purgative properties.[22] The modern herbalist Juliette de
Baïracli Levy recommended greater celandine diluted with milk
for the eyes and the latex for getting rid of warts.[23] Chelidonium was a favourite herb of the French herbalist Maurice Mességué. Chelidonium
majus has traditionally been used for treatment of various
inflammatory diseases including atopic dermatitis.[24] It is also traditionally used in the treatment of
gallstones and dyspepsia.[25]
The Iroquois give
an infusion of whole plant, another plant
and milk to pigs that drool and have sudden movements.[26]
2. Jump up^ Hanzlik,
P.J. (1920). "The pharmacology of chelidonin, a neglected
alkaloid of chelidonium, or tetterwort". Journal of the
American Medical Association 75 (20): 1324–1325.doi:10.1001/jama.1920.02620460022007.
4. Jump up^ Linnaeus
C (1753). "Tomus I". Species
Plantarum (in Latin). Stockholm: Laurentii Salvii. p. 505.
5. Jump up^ "Swallow". Oxford
English Dictionary, Second Edition. Oxford University Press, Oxford. 1989.
8. Jump up^ Cahlikova
L., Opletal L., Kurfurst M., Macakova K., Kulhankova A., Host'alkova
A.,"Acetylcholinesterase and butyrylcholinesterase inhibitory compounds
from Chelidonium majus (Papaveraceae)." Natural Product
Communications. 5 (11) (pp 1751-1754), 2010. Date of Publication: 2010.
9. Jump up^ Li
X.-L., Yao J.-Y., Zhou Z.-M., Shen J.-Y., Ru H.-S., Liu X.-L.,"Activity of
the chelerythrine, a quaternary benzo[c]phenanthridine alkaloid from
Chelidonium majus L. on Dactylogyrus intermedius." Parasitology
Research. 109 (1) (pp 247-252),July 2011
10. Jump up^ Park
J.E., Cuong T.D., Hung T.M., Lee I., Na M., Kim J.C., Ryoo S., Lee J.H., Choi
J.S., Woo M.H., Min B.S.,"Alkaloids from Chelidonium majus and their
inhibitory effects on LPS-induced NO production in RAW264.7 cells". Bioorganic
and Medicinal Chemistry Letters. 21 (23) (pp 6960-6963), 2011. Date of
Publication: 01 Dec 2011.
11. Jump up^ Golob,
Peter; Caroline Moss; Melanie Dales; Alex Fidgen; Jenny Evans; Irene Gudrups
(1999). The use of spices and medicinals as bioactive protectants
for grains. FAO Agricultural Services Bulletin 137. Rome: Food and
Agriculture Organization.ISBN 92-5-104294-2.
Retrieved 2008-07-17.
12. Jump up^ Hydroxycinnamic
Acid Derivatives, Caffeoylmalic and New Caffeoylaldonic Acid Esters, from
Chelidonium majus. Hahn R and Nahrstedt A, Planta Med., February 1993, volume
59, issue 1, pages 71-75, PubMed
13. Jump up^ Zuo
G.Y., Meng F.Y., Hao X.Y., Zhang Y.L., Wang G.C., Xu G.L."Antibacterial
alkaloids from chelidonium majus linn (papaveraceae) against clinical isolates
of methicillin-resistant Staphylococcus aureus." Journal of
pharmacy & pharmaceutical sciences : a publication of the Canadian
Society for Pharmaceutical Sciences, Societe canadienne des sciences
pharmaceutiques. 11 (4) (pp 90-94), 2008.
14. Jump up^ European
Medicines Agency. Assessment report on Chelidonium majus L., herba. Date of
Publication: 20/01/2012.http://www.ema.europa.eu/docs/en_GB/document_library/Herbal_-_HMPC_assessment_report/2012/01/WC500120711.pdf
15. Jump up^ Robert
Nawrot; Maria Wołuń-Cholewa; Anna Goździcka-Józefiak (2008). "Nucleases
isolated from Chelidonium majus L. milky sap can induce apoptosis in
human cervical carcinoma HeLa cells but not in Chinese Hamster ovary CHO
cells". Folia Histochemica et Cytobiologica 46 (1):
79–83.doi:10.2478/v10042-008-0011-x. PMID 18296268.
16. Jump up^ Rogelj,
B.; et al. (1998). "Chelidocystatin, a novel phytocystatin from
Chelidonium majus". Phytochemistry 49 (6): 1645–9.doi:10.1016/s0031-9422(98)00281-7. PMID 9862139.
18. Jump up^ Allheilmittel gegen Aids und Krebs: Zwei Verhaftungen
wegen Betrugs in Wien, Der Standard, 4 Sept. 2012
19. Jump up^ Sever
Yilmaz B., Ozbek H., Saltan Citoglu G., Ugras S., Bayram I., Erdogan
E."Analgesic and hepatoprotective effects of Chelidonium majus"
L.. Ankara Universitesi Eczacilik Fakultesi
Dergisi. 36 (1) (pp 9-20), 2007.
20. Jump up^ Chevallier, Andrew (1996). The encyclopedia of medicinal plants. New York: DK
Publishing. p. 185. ISBN 0-7894-1067-2.
21. Jump up^ Grieve,
Maud (1971). A Modern Herbal: The Medicinal, Culinary, Cosmetic and
Economic Properties, Cultivation and Folk-lore of Herbs, Grasses, Fungi,
Shrubs, & Trees with All Their Modern Scientific Uses, Volume 1.
22. Jump up^ Howard,
Michael (1987-05-21). Traditional Folk Remedies. Century Paperbacks. Ebury
Press. pp. 146–147. ISBN 978-0-7126-1731-4.
24. Jump up^ Gabsik
Yang; Kyungjin Lee; Mi-Hwa Lee; So-Hyung Kim; In-Hye Ham; Ho-Young Choi (2011).
"Inhibitory effects ofChelidonium majus extract on atopic
dermatitis-like skin lesions in NC/Nga mice". Journal of
Ethnopharmacology 138 (2): 398–403.doi:10.1016/j.jep.2011.09.028. PMID 21963561.
25. Jump up^ Gabriela
Mazzanti; Antonella di Sotto; Antonio Franchitto; Caterina Loredana Mammola;
Paola Mariani; Sabina Mastrangelo; Francesca Menniti-Ippolito; Annabella
Vitalone (2009). "Chelidonium majus is not hepatotoxic in Wistar
rats, in a 4 weeks feeding experiment". Journal of Ethnopharmacology 126(3): 518–524. doi:10.1016/j.jep.2009.09.004.PMID 19761826.
26. Jump up^ Rousseau, Jacques 1945 Le Folklore Botanique De
Caughnawaga. Contributions de l'Institut botanique l'Universite de Montreal
55:7-72 (p. 45)
|
Wikimedia Commons has media related
toChelidonium
(Papaveraceae).
|
|
Wikispecies has information related
to: Chelidonium
(Papaveraceae)
|
|
Wikiversity has bloom time data
for Chelidonium majus on
the Bloom Clock
|
· Blanchan, Neltje (2005). Wild Flowers
Worth Knowing. Project Gutenberg Literary Archive Foundation.
