خندریلی
بفتح خا و سکون نون و فتح دال و کسر راء مهملتین و سکون یای
مثناه تحتانیه و کسر لام و سکون یا و آن را یعفید خوانند
ماهیت آن
نوعی از کاسنی بری است و شبیه بدان و بسیار تلخ و ساق و بیخ آن
باریکتر از ان و کل آن زرد مائل بسرخی و بر شاخهای آن صمغی متکون می کردد مانند
مصطکی بقدر باقلا و بسیار چسپنده و قوت نبات آن تا یک سال و قوت صمغ آن تا هفت سال
باقی می ماند
طبیعت آن
مجفف تر از کاسنی بری است بسبب تلخی آن
افعال و خواص
آن
خوردن دو مثقال آن با شراب و بدستور ضماد آن جهت کزیدن افعی و
آب آنکه با شراب طبخ دهند جهت قطع اسهال و طلای آب برک آن جهت قطع بواسیر و چون
مجموع کیاه آن را با بیخ برکنند و با عسل قرص سازند و با آب نطرون که بورۀ ارمنی
است طلا کنند جهت بهق مؤثر و صمغ آن در سوم کرم و خشک و مفتح سدد و مفتت حصاه و
محلل ریاح و قطور آن در چشم با آب کاسنی جهت ازالۀ سیل و طلای آن جهت ازالۀ شعر
منقلب و بر جراحات جهت بردن کوشت زائد آنها و فرزجۀ آن با مرصاف که لته بدان آلوده
بقدر زیتونی حمول نمایند جهت کشودن حیض و اسقاط جنین بغایت مؤثر و آشامیدن دو درم
از بیخ آن با شراب جهت کزیدن عقرب نافع و بدستور ضماد آن و مورث سحج و قرحۀ امعا
مصلح آن نشاسته مقدار شربت آن تا یک دانک
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
///////////
خندریلی . [ خ َ دَ ] (اِ) نوعی از کاسنی
بری . (ناظم الاطباء). گیاهی است دشتی با برگی خاردار و دندانه دار و گلی زرد و طعمی
تلخ مایل به گسی ببالای بدستی و کمتر و بیشتر. (یادداشت بخط مولف ). به لغت نبطی اسم
نباتی است شبیه بکاسنی بری و ساق و بیخ او باریکتر از آن و گلش زرد مایل به سرخی و
بر شاخهای اوصمغ متکون می شود مثل مصطکی و به قدر باقلا و بسیار چسبنده و قوه او تا یکسال باقی است و صمغ آن تا هفت سال و نبات
او بغایت مجفف . (از تحفه حکیم مومن ).
- یعضید. [ ی َ ] (ع اِ) خندریلی . کاسنی تلخ . قسمی کاهو. طلخشوق
. خس السلاطه . هندباء بری . کاسنی صحرایی . طرخشقوق . ترخجقوق . امیرون . سرالیةالحمار.
تلخ کاهو. خندریل . گیاهی است خودرو و در طب به کار است و آن نوعی از هندباست با طعمی
تلخ مایل به گسی و گلی زرد و برگهای کنگره دار. (یادداشت مولف ). خندریل است . (اختیارات
بدیعی ). تره ای است که آن را طرخشقوق* خوانند. (از منتهی الارب ) (آنندراج ). خندریلی
است . (تحفه حکیم مومن ). کسنی تلخ . (دهار).
و رجوع به خندریلی شود.
- سرالیةالحمار. [ س ِ ی َتِل ْ ح ِ ] (ع اِ مرکب ) خندریلی . یعضید.
امیرون . رجوع به خندریلی و مفردات ابن بیطار ذیل خندریلی شود.
*طرشقون . [ طَ ش َ ] (معرب ، اِ) هندبای
بری بود. (اختیارات بدیعی ). کاسنی بری و یقال طرخشقوق ، هو الهندباء البری مبرد، مفتح
، عصاریة ینفع من الاستسقاء جداً و یفتح سددالکبد و یقاوم السموم خصوصاً الزنبور.
(بحر الجواهر). و رجوع به طرخشفوق و طرخشقوس و طرخشقوق و طرخشقون شود.
- امیرون . [ اَ ] (اِ) ۞ یعضید. خندریلی . سرالیةالحمار. (یادداشت
مولف ). علف خبرکش . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به خندریلی و یعضید شود.
////////////
گل قاصد
نام گیاه: گل قاصد
نام علمی:Taraxacum officinale
خانواده :کاسنی
نام های دیگر:
کاسنی زرد، قاصدک ، شیرمال ،کاسنی بری
،خبر آور ،گل راوی، خبرکش،خبرک ،چاچ خر ،علف شاش خر ،شیر دندان ، بقله الیهودیه ،سبن
الاسد ،اسنان الاسد ،ترحشقون
زمان گلدهی: فروردین تا مهر
زمان برداشت : اسفند –شهریور تا مهر سرشاخه ها : اسفند و فروردین
برگها: اردیبهشت تا شهریور
گل ها: فروردین و اردیبهشت
شرح: گیاهی است با طبیعت سرد و خشک ، علفی
، پایا با ریشه ای عمودی و برگ های گسترده در سطح زمین است. در اوایل بهار ساقه آن
گلی زرد رنگ می دهد . پس از گل دادن غنچه آن تبدیل به گلوله ای از میوه های فندقه کاکل
دار می شود تمام قسمت های گیاه دارای شیره ای سفید رنگ و غیر سمی است. از قدیم چنان
که از نام لاتین آن پیدا است (تاراکسیس به معنای ورم چشم )از این گیاه برای ناراحتی
ها ی چشمی استفاده می شده است.ریشه ، شاخه ، برگ و گل این گیاه را جمع آوری می کنند.
ریشه ها را کاملا می شویند و برش طولی می دهند و برای خشک کردن آن را تا حداکثر ۵۰
درجه سانتی گراد حرارت می دهند. شاخه ها را قبل از گل دادن و بعضی مواقع همراه با ریشه
ها جمع آوری می کنند. برگ ها و گلها را برای تصفیه خون در فصل بهار می چینند ریشه ها
ودیگر قسمت های این گیاه حاوی ترپن ها،تاراکساسین وتاراکستین،نوعی گلیکوزید و کائوچو،اسیدهای
آمینه، تانن ها تا ۲۵ درصد می باشند ریشه و ساقه این گیاه مقوی معده است(دارای مواد
تلخ تقویت کننده )ترشح عصاره معده را تحریک می کند و مسهل صفرا است. تونیک کبدی مدر
و ضد اسکوربوت است برگ های جوان و تازه آن سرشار از ویتامین ث هستند و می توان در سالاد
از آنها استفاده کرد.مربای گلهای آن ضد سرفه است و همچنین می توان این گیاه را به صورت
تنتور ، دم کرده برگ ، جوشانده ریشه افشره گیاه به عنوان تصفیه کننده دستگاه گوارش
و خون مصرف نمود. چنانچه خاصیت ادرار آوری آن مورد نظر باشد افشره آن تهیه می شود و
روزی سه بار هر بار ۲۰ میلی لیتر نوشیده شود.تنتور برگ آن را جهت اضافه کردن به دارو
های قلبی استفاده می کنند تا مصرف مقدار کافی پتاسیم بدین وسیله تضمین گردد.
موارد منع مصرف و احتیاط
۱-این گیاه در التهاب حاد معده یا روده
تحریک پذیر به دلیل افزایش اسید معده و ایجاد ناراحتی معده منع مصرف دارد.
۲-ریشه این گیاه در موارد ضعف گوارشی منع
مصرف داشته چرا که احتمالا موجب سوء هاضمه
،نفخ ، درد و اسهال می گردد. گرچه به صورت سنتی در درمان سوء هاضمه توام با
یبوست به کار می رفته است.
۳-ریشه این گیاه رانباید در انسداد مجرای
صفراوی و التهاب صفراوی مصرف نمود به دلیل خاصیت صفرا آوری این گیاه
۴-در التهاب حاد کیسه صفرا توام با چرک
نباید مصرف شود چرا که منجر به اثر صفرا زایی می گردد.
۵-در موارد حساسیت آلرژیک به سایر گیاهان
تیره کاسنی مصرف این گیاه نیز ممنوع است.
منبع: کتاب گیاهان دارویی – حکیم بهنام یوسفیان
//////////
گل قاصدک یا شیرمال (در متون طب سنتی طرخشقوق،
خندریلی ) یا به کوردی کلهریپه‌پو papu (نام علمی: Taraxacum officinale) نام یک گونه از سرده قاصدک است.
منابع[ویرایش]
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Taraxacum
officinale»،
ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامه آزاد (بازیابی در ۲۲ مارس ۲۰۱۴).
ویکی
////////////
طرخشقون مخزني (باللاتينية: Taraxacum
officinale)
هو نوع نباتي يتبع جنس الطرخشقون من الفصيلة النجمية من قبيلة الشيكورية.
التسمية[عدل]
من الأسماء الأخرى الشائعة التي يعرف بها
هذا النبات في البلاد العربية:
سن الأسد
التالمة
أسنان الأسد
شجرة أسنان الأسد
أسنان الأسد الشائع
أنف الخنزير
بوال
تاج الراهب
تلج جوك (من الفارسية)
تلفاف بري
خس بري
دودة الأكالة
زهرة الربيع الأيرلندية
ساعة المجنونة
سريس بري
طرخشقوق
طرخشون
طرشقون
كرة الصفراء
كرة منفوخة
كاسني صحرائي
لعاعة
هندابيا
ويتم الخلط بينها وبين أسماء عائدة لنبات
الشيكوريا مثل (هندب, هندباء, هندباء برية وسريس) نظرا للتشابه بين النباتين قبل الإزهار.
الوصف النباتي[عدل]
الطرخشقون المخزني نبات معمر له جذر وتدي
يتعمق حتى 30-40 سم. الأوراق وريدة. يزهر النبات عادة في أوائل الربيع ومرة أخرى في
الخريف. الأزهار صفراء جميلة. الثمرة عبارة عن فقيرة. البذور مزودة بمظلة من الشعيرات
الدقيقة التي تساعدها على الطيران والانتقال لمسافات بعيدة.
////////////
به آذری دِرمان زِنجی اُتو:
Dərman
zəncirotu (lat. Taraxacum officinale) - mürəkkəbçiçəklilər fəsiləsinin zəncirotu
cinsinə aid bitki növü.
Dərman
zəncirotu hündürlüyü 30 sm-ə çatan çoxillik ot bitkisidir. Kökləri yuxarı hissədə
şaxələnən kökümsovdan ibarət, kiçik şaxəli olub, qalınlığı 2 sm, uzunluğu 60
sm-ə çatır.
///////////
به عبری رِفوئی:
שינן רפואי או שן ארי (שם מדעי: Taraxacum
officinale) הוא צמח עשבוני רב שנתי ממשפחת המורכבים המצוי ברוב האזורים הממוזגים של כדור הארץ וכן על מדשאות, מדרכות, גדות ובמקומות נוספים בהם קרקע לחה.
/////////
به پنجابی ددپتر:
ددپتر تارہ پھل ٹبر دی اک ہر ورے بسنت چ ہون والی جنگلی بوٹی اے۔ ایہ باہر کھلے تھانواں تے، سڑکاں کںڈے، ویلیاں ویہڑیاں وچ ہوندی اے۔ ایہ نیڑے تریڑے دنیا دے کئی پاسیاں وچ کج گرم گلے تھاں تے ہوندی اے. ایدے تے بسنتی رنگ دا پھل کھڑدا اے جیدے بی نکی چھتریاں نال ہوا وچ اڈدے نیں۔ ایہ کھان تے دوائیاں لئی وی ورتی جاندی اے۔
//////////
به پشتو ژیرگلی:
ژيړگلى یا معمولي ژيړگلى (په لاتين: Taraxacum
officinale)
یو شفا بښونکی بوټی دی چې د Asteraceae په کورنۍ او د Taraxacum په جېنس پورې اړه لري. نوموړی بوټی په چمنونو کې راشین کېږي او د مارچ څخه تر اپريل پورې گل کوي.
//////////
به ترکی استانبولی قَره هِندِبا:
Karahindiba (Taraxacum officinale), papatyagiller (Asteraceae) familyasından yaygın bir bitki türü.
Çiçekleri sarı,
yaprakları yeşil olsa da bitkinin adına "karahindiba" denilmiştir.
Mısır ve
Kıpçak Türkleri'nin "katagan", Çağatay Türkleri'nin
"saçratku" olarak bildikleri bu bitki günümüze
"karahindiba" olarak gelmiştir. Hindiba,
Arapça kökenli bir kelimedir. Tedavisi için kullanıldığı göz hastalığı
trahomdan kaynaklandığı ileri sürülür. Anadolu'da
acıgıcı, "acıgünek", "güneyik", "çıtlık",
"cırtlık" ve "arslandişi" olarak bilinse de en yaygın
olarak kullanılan adı "radika"dır.
////////////
Taraxacum officinale
From Wikipedia, the
free encyclopedia
|
Taraxacum officinale
|
|
 |
|
|
Kingdom:
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
Order:
|
|
|
Family:
|
|
|
Tribe:
|
|
|
Genus:
|
|
|
Species:
|
T. officinale
|
|
·
Crepis taraxacum (L.) Stokes
·
Leontodon vulgare Lam.
·
Taraxacum
campylodesG.E.Haglund
·
Taraxacum mexicanum DC.
·
Taraxacum
subspathulatum A.J. Richards
·
Taraxacum
sylvanicum R. Doll
·
Taraxacum taraxacum (L.) H. Karst.
·
Taraxacum
tenejapense A.J. Richards
·
Taraxacum vulgare Schrank
|
|
Taraxacum officinale (Persian:طرخشقوق،
خندریلی, Arabic: طرخشقون)
, the common dandelion[4] (often
simply called "dandelion"), is a flowering herbaceous perennial plant of the
family Asteraceae (Compositae).
It can be found growing in temperate regions of
the world, in lawns, on roadsides, on disturbed banks and shores of water ways,
and other areas with moist soils. T. officinale is considered
a weed, especially in lawns and along roadsides, but it is sometimes used as
a medical herb and in
food preparation. Common dandelion is well known for its yellow flower heads
that turn into round balls of silver tufted fruits that disperse in the wind called
"blowballs"[5] or
"clocks" (in both British and American English).[6][7][8][9]
Contents
[hide]
.jpg)
Head in full
bloom
Taraxacum officinale grows from generally unbranched taproots and produces one to more than
ten stems that are typically 5–40 cm (2.0–15.7 in) tall, but
sometimes up to 70 cm (28 in) tall. The stems can be tinted purplish,
they are upright or lax, and produce flower heads that are held as tall or
taller than the foliage. The foliage may be upright-growing or horizontally
spreading; the leaves have petioles that are either unwinged or narrowly
winged. The stems can be glabrous or sparsely covered with short hairs. Plants
have milky latex and the leaves are all basal;
each flowering stem lacks bracts and has one single flower head.
The yellow flower heads lack receptacle bracts and all the flowers, which are
called florets, are ligulate and bisexual. In many
lineages, fruits are mostly produced by apomixis,[10] notwithstanding the flowers are visited by many types of insects.[11]
The leaves are 5–45 cm
(2.0–17.7 in) long and 1–10 cm (0.39–3.94 in) wide, and are
oblanceolate, oblong, or obovate in shape, with the bases gradually narrowing
to the petiole. The leaf margins are typically shallowly lobed to deeply lobed
and often lacerate or toothed with sharp or dull teeth.[10]
The calyculi (the cuplike bracts that hold
the florets) are composed of 12 to 18 segments: each segment is reflexed and
sometimes glaucous. The lanceolate shaped bractlets are in two series, with the
apices acuminate in shape. The 14–25 mm (0.55–0.98 in) wide
involucres are green to dark green or brownish-green, with the tips dark gray
or purplish. The florets number 40 to over 100 per head, having corollas that
are yellow or orange-yellow in color.
The fruits, called cypselae, range in color
from olive-green or olive-brown to straw-colored to grayish, they are
oblanceoloid in shape and 2–3 mm (0.079–0.118 in) long with slender
beaks. The fruits have 4 to 12 ribs that have sharp edges. The silky pappi, which form the parachutes, are white to silver-white in color and around
6 mm wide. Plants typically have 24 or 40 pairs of chromosomes, while some
have 16 or 32 pairs.[12]
Ripe fruits
The taxonomy of the genus Taraxacum is
complicated by apomictic and polyploidlineages,[13][14] and the
taxonomy and nomenclatural situation of Taraxacum officinale is
not yet fully resolved.[12] The
taxonomy of this genus has in been complicated by the recognition of numerous
species,[15] subspecies and microspecies. E.g.
Rothmaler's flora of Germany recognizes roughly 70 microspecies.[16] The plants
introduced to North America are triploids that reproduce by obligate
gametophytic apomixis[12][17] Some
authorities recognize three subspecies of Taraxacum officinale including:[18][19]
·
Taraxacum officinale ssp. ceratophorum (Ledeb.)
Schinz ex Thellung which is commonly called common dandelion, fleshy dandelion,
horned dandelion or rough dandelion. It is native to Canada and the western US.[20] Some
sources list it as a species, Taraxacum ceratophorum.[21][22]
·
Taraxacum officinale ssp. officinale,
which is commonly called common dandelion or wandering dandelion.
·
Taraxacum officinale ssp. vulgare (Lam.)
Schinz & R. Keller, which is commonly called common dandelion.
Two of them have been introduced and
established in Alaska and the third (ssp. ceratophorum) is native
there.[23]
Taraxacum officinale L. (dandelion) is a vigorous weed in Europe with diploid sexual populations
in the southern regions and partially overlapping populations of diploid
sexuals and triploid or tetraploid apomicts in the central and northern
regions. These European dandelions can be divided into two groups. The first
group reproduces sexually as do most seed plants. This group consists of
dandelions that have a diploid set of chromosomes, and are sexually
self-incompatible. Sexual reproduction involves a reduction of the somatic chromosome
number by meiosis followed by a restoration of the somatic chromosome number by
fertilization. Diploid dandelions have eight pairs of chromosomes, and meiosis
is regular with normal pairing of homologous chromosomes at the metaphase I
stage of meiosis.[24]
The second group consists of polyploid
(mostly triploid) apomicts, meaning that both a viable embryo as well as a
functional endosperm is formed without prior fertilization. In contrast to the
sexual diploids, the pairing of chromosomes at metaphase I in triploid apomicts
is strongly reduced. However pairing is still sufficient to allow some
recombination between homologous chromosomes.[24]
Taraxacum officinale has many English common names (of which some are no longer in use),
including blowball, lion's-tooth, cankerwort, milk-witch, yellow-gowan, Irish
daisy, monks-head, priest's-crown and puff-ball;[25] other
common names include, faceclock, pee-a-bed, wet-a-bed,[26] swine's
snout,[27] white
endive, and wild endive.[28]
Carl Linnaeus named the
species Leontodon taraxacum in 1753. The current genus name Taraxacum derives
possibly from the Arabic Tharakhchakon,[10] or from the Greek Tarraxos.[29] The common
name dandelion comes from the French dent de lion, or
"lion's tooth", in reference to the plant's jagged-edged leaves.[29]
Taraxacum officinale is native to Europe and Asia,[30] and was originally imported to America as a food crop.[31] It is now
naturalized throughout North America, southern Africa, South America, New
Zealand, Australia, and India. It occurs in all 50 states of the USA and most
Canadian provinces.[23] It is
considered a noxious weed in some
jurisdictions,[32] and is considered to be a nuisance in residential and recreational
lawns in North America.[33] It is also
an important weed in agriculture and causes significant economic damage because
of its infestation in many crops worldwide.[32]
The dandelion is a common colonizer of
disturbed habitats, both from wind blown seeds and seed germination from the
seed bank.[34] The seeds
remain viable in the seed bank for many years, with one study showing
germination after nine years. This species is a somewhat prolific seed
producer, with 54 to 172 seeds produced per head, and a single plant can
produce more than 5,000 seeds a year. It is estimated that more than 97,000,000
seeds/hectare could be produced yearly by a
dense stand of dandelions.[citation needed] When released, the seeds can be spread by the wind up to several
hundred meters from their source. The seeds are also a common contaminant in
crop and forage seeds. The plants are adaptable to most soils and the seeds are
not dependent on cold temperatures before they will germinate but they need to
be within the top 2.5 cm (1 in) of soil.[23]
While not in bloom, this species is
sometimes confused with others, such as Chondrilla juncea, that have similar basal rosettes of foliage.[35] Another
plant, sometimes referred to as fall dandelion, is very similar to dandelion, but produces "yellow fields"
later.
|
Dandelion greens, raw
|
|
|
Nutritional value per 100 g
(3.5 oz)
|
|
|
188 kJ (45 kcal)
|
|
|
9.2 g
|
|
|
0.71 g
|
|
|
3.5 g
|
|
|
0.7 g
|
|
|
2.7 g
|
|
|
(64%)
508 μg
(54%)
5854 μg
13610 μg
|
|
|
(17%)
0.19 mg
|
|
|
(22%)
0.26 mg
|
|
|
(5%)
0.806 mg
|
|
|
(2%)
0.084 mg
|
|
|
(19%)
0.251 mg
|
|
|
(7%)
27 μg
|
|
|
(7%)
35.3 mg
|
|
|
(42%)
35 mg
|
|
|
(23%)
3.44 mg
|
|
|
(741%)
778.4 μg
|
|
|
(19%)
187 mg
|
|
|
(24%)
3.1 mg
|
|
|
(10%)
36 mg
|
|
|
(16%)
0.342 mg
|
|
|
(9%)
66 mg
|
|
|
(8%)
397 mg
|
|
|
(5%)
76 mg
|
|
|
(4%)
0.41 mg
|
|
|
Other constituents
|
|
|
Water
|
85.6 g
|
|
|
|
|
·
Units
|
|
|
Percentages are
roughly approximated using US recommendations for adults.
Source: USDA Nutrient Database |
|
While the dandelion is considered a weed by many gardeners and lawn owners, the plant has several culinary and medicinal uses. The
specific name officinalis refers to its value as a medicinal
herb, and is derived from the word opificina, later officina,
meaning a workshop or pharmacy.[37] The
flowers are used to make dandelion wine,[38] the greens
are used in salads, the roots have been used to make a coffee substitute (when
baked and ground into powder) and the plant was used by Native Americans as a food and medicine.[39]
Dandelions are harvested from the wild or
grown on a small scale as a leaf vegetable. The leaves
(called dandelion greens) can be eaten cooked or raw in various forms, such as
in soup or salad. They are probably closest in character to mustard greens. Usually the young
leaves and unopened buds are eaten raw in salads, while older leaves are
cooked. Raw leaves have a slightly bitter taste. Dandelion salad is often
accompanied with hard boiled eggs. The leaves are high in beta-carotene, vitamin C and iron, carrying more iron and calcium than spinach.[40]
Dandelion flowers can be used to make
dandelion wine, for which there are many recipes.[41] Most of
these are more accurately described as "dandelion-flavored wine," as
some other sort of fermented juice or extract serves as the main ingredient.[42] It has
also been used in a saison ale called Pissenlit (the French
word for dandelion, literally meaning "wet the bed") made by Brasserie Fantôme in Belgium. Dandelion and burdock is a soft drink that has long been popular in the United Kingdom.
Another recipe using the plant is dandelion
flower jam. In Silesia and also other parts of Poland
and world, dandelion flowers are used to make a honey substitute syrup with added lemon (so-called May-honey). Ground roasted
dandelion root can be used as a non-caffeinated coffee substitute.[43]
Historically dandelion was prized for a
variety of medicinal properties. It contains a wide number of pharmacologically
active compounds.[44] Dandelion
contains flavonoids including luteolin, apigenin, isoquercitrin (a quercetin-like
compound), caffeic acid, and chlorogenic acid. Dandelion also
contains terpenoids, triterpenes, and sesquiterpenes. Dandelion has
been used as an herbal remedy in Europe, North America, and China.[44] "Empiric
traditional application in humans of dandelion, in particular to treat
digestive disorders, is supported by pharmacological investigations. ... Some
results, e.g. concerning possible diuretic activity, are even contradictory and
require a thorough reinvestigation."[44]
Dandelion has been used in herbal medicine
to treat infections, bile and liver problems,[44] and as a diuretic.[44] Dandelion
is used in herbal medicine as a mild laxative, for increasing appetite, and as a
plant bitter for improving digestion.[45] The milky
latex has been used as a mosquito repellent[46] and as a folk remedy to treat warts.[47] With very
low or even no toxicity at all, T. officinale can be used as a
tea-like drink on a daily basis.[citation needed]
Yellow or green dye colors can be obtained
from the flowers but little color can be obtained from the roots of the plant.[48]
T. officinale is food for the caterpillars of
several Lepidoptera (butterflies and moths), such as the tortrix moth Celypha rufana. See also List of Lepidoptera that feed on dandelions.
4.
Jump up^ "Taraxacum officinale". Natural Resources Conservation Service PLANTS Database. USDA.
Retrieved 8 December 2015.
8.
Jump up^ "dandelion clock - Definition from Longman English Dictionary
Online".
Ldoceonline.com. Retrieved 2010-07-03.
10.
^ Jump up to:a b c Morley,
T. I. (1969). "Spring Flora of Minnesota". 1974 reprint with
minor corrections. University of Minnesota Press, Minneapolis MN: 255.
11.
Jump up^ Van Der Kooi, C. J.; Pen,
I.; Staal, M.; Stavenga, D. G.; Elzenga, J. T. M. (2015). "Competition for pollinators and intra-communal spectral dissimilarity
of flowers" (PDF). Plant Biology. doi:10.1111/plb.12328.
12.
^ Jump up to:a b c "Taraxacum officinale in Flora of North America @". Efloras.org. Retrieved 2011-10-23.
13.
Jump up^ Wittzell, Hakan (1999).
"Chloroplast DNA variation and reticulate evolution in sexual and
apomictic sections of dandelions". Molecular Ecology. 8 (12):
2023–35. doi:10.1046/j.1365-294x.1999.00807.x. PMID 10632854.
14.
Jump up^ Dijk, Peter J. van
(2003). "Ecological and evolutionary opportunities of apomixis: insights from Taraxacum and Chondrilla". Philosophical Transactions of the Royal Society B. 358 (1434): 1113–21. doi:10.1098/rstb.2003.1302. PMC 1693208
. PMID 12831477.
. PMID 12831477.
15.
Jump up^ Thomas Gaskell Tutin
(1976). Flora Europaea: Plantaginaceae to Compositae (and Rubiaceae). Cambridge University Press. pp. 332–. ISBN 978-0-521-08717-9.
Retrieved 29 October 2010.
16.
Jump up^ Rothmaler, Werner (1966). Exkursionsflora: Kritischer Ergänzungsband
Gefäßpflanzen. p. 347.
17.
Jump up^ Lyman JC, Ellstrand NC
(1984). "Clonal diversity in Taraxacum
officinale (Compositae), an apomict". Heredity. 53 (1): 1–10. doi:10.1038/hdy.1984.58.
18.
Jump up^ "ITIS Standard Report Page: Taraxacum officinale". Itis.gov. 2010-05-13. Retrieved 2011-10-23.
19.
Jump up^ Robert F. Barnes; C. Jerry
Nelson; Kenneth J. Moore; Michael Collins (19 January 2007). Forages: The science of grassland agriculture. Wiley-Blackwell. pp. 11–. ISBN 978-0-8138-0232-9.
Retrieved 29 October 2010.
20.
Jump up^ "PLANTS Profile for Taraxacum officinale ssp. ceratophorum (common
dandelion) | USDA PLANTS". Plants.usda.gov. Retrieved 2011-10-23.
22.
Jump up^ "Taraxacum ceratophorum in Flora of North America @". Efloras.org. Retrieved 2011-10-23.
23.
^ Jump up to:a b c "What is AKEPIC? | Alaska Natural Heritage Program" (PDF). Akweeds.uaa.alaska.edu. 2010-11-15. Retrieved 2011-10-23.
24.
^ Jump up to:a b van
Baarlen P, van Dijk PJ, Hoekstra RF, de Jong JH (October 2000). "Meiotic
recombination in sexual diploid and apomictic triploid dandelions (Taraxacum
officinale L.)". Genome. 43 (5): 827–35. doi:10.1139/gen-43-5-827. PMID 11081973.
25.
Jump up^ Britton, N. F.; Brown,
Addison (1970). An illustrated flora of the northern United States and
Canada: from Newfoundland to the parallel of the southern boundary of Virginia,
and from the Atlantic Ocean westward to the 102d meridian. New York: Dover
Publications. p. 315. ISBN 0-486-22644-1.
27.
Jump up^ Loewer, Peter (2001). Solving weed problems. Guilford, Conn.: Lyons Press. p. 210. ISBN 1-58574-274-0.
29.
^ Jump up to:a b Kowalchik,
Claire; Hylton, William H.; Carr, Anna (1987). Rodale's illustrated
encyclopedia of herbs. Emmaus, Pa.: Rodale Press. p. 141. ISBN 0-87857-699-1.
30.
Jump up^ Vít Bojňanský; Agáta
Fargašová (2007). Atlas of Seeds and Fruits of Central and East-European Flora: The
Carpathian Mountains Region. シュプリンガー・ジャパン株式会社. pp. 751–. ISBN 978-1-4020-5361-0.
Retrieved 29 October 2010.
31.
Jump up^ Tekiela, Stan
(1999). Wildflowers of Minnesota: Field Guide. Cambridge, Minnesota:
Adventure Publications, Inc. p. 343. ISBN 1-885061-63-3.
32.
^ Jump up to:a b Stewart-Wade,
S.M.; S. Newmann; L.L.Collins; G.J. Boland (2002). "The biology of Canadian weeds. 117. Taraxacum officinale G.H. Weber ex
Wiggers". Canadian
Journal of Plant Science. 82: 825–853. doi:10.4141/P01-010.
35.
Jump up^ Stewart-Wade, S. M.;
Neumann, S.; Collins, L. L.; Boland, G. J. (2002-10-01). "The biology of Canadian weeds. 117. Taraxacum officinale G. H. Weber
ex Wiggers". Canadian
Journal of Plant Science. 82 (4): 825–853. doi:10.4141/P01-010. ISSN 0008-4220.
37.
Jump up^ Stearn, W.T. (1992). Botanical
Latin: History, grammar, syntax, terminology and vocabulary, Fourth edition.
David and Charles.
39.
Jump up^ Clarke, Charlotte Bringle
(1977). Edible and useful plants of California. Berkeley: University of
California Press. p. 191. ISBN 0-520-03261-6.
41.
Jump up^ "winemaking: Dandelion Wines". Winemaking.jackkeller.net. 2004-05-22. Retrieved 2012-07-20.
43.
Jump up^ Sztabowa, Wera (1990). Krupnioki
i moczka, czyli gawędy o śląskiej kuchni. Wydawnictwo Śląsk,
Katowice, ISBN 83-216-0935-X.
44.
^ Jump up to:a b c d e Katrin
Schütz, Reinhold Carle & Andreas Schieber (2006). "Taraxacum—a review
on its phytochemical and pharmacological profile". Journal of
Ethnopharmacology. 107 (3):
313–323. doi:10.1016/j.jep.2006.07.021. PMID 16950583.
45.
Jump up^ Stuart, Malcolm
(1979). The Encyclopedia of Herbs and Herbalism (1st Grosset &
Dunlap ed.). New York: Grosset & Dunlap. p. 271. ISBN 0-448-15472-2.
47.
Jump up^ "Dandelion - The Natural History Museum - Country Cures". Nhm.ac.uk. Retrieved 2012-07-20.
·
Blanchan, Neltje (2005). Wild Flowers
Worth Knowing. Project Gutenberg Literary Archive Foundation. ISBN 0-665-98934-2.
·
Everitt, J.H.; Lonard, R.L.; Little, C.R. (2007). Weeds in South Texas
and Northern Mexico. Lubbock: Texas Tech University Press. ISBN 0-89672-614-2. ISBN 0-89672-614-2
·
Vorobyev, G.; Alyabyev, A.; Ogorodnikova, T.; Khamidullin, A.; Vorobyev, V.
(April 5, 2014). "Adaptive properties of the dandelion (Taraxacum
officinale Wigg. s.l.) under conditions of air pollution by motor vehicle
exhausts". Russian Journal of Ecology. 45 (2):
90–94. doi:10.1134/S1067413614020106.
·
Kenny, O.; Brunton, N. P.; Walsh, D. (April 2015). "Characterisation
of Antimicrobial Extracts from Dandelion Root (Taraxacum officinale)". PTR.
Phytotherapy research (2015). 29 (4): 526–532. doi:10.1002/ptr.5276.
 |
 |
