حلفا
بفتح حای مهمله و سکون لام و فتح فا و الف
ماهیت آن
نوعی از بردی است که بفارسی پیزر نامند که در آبها روید و از ان
حصیر و امثال آن ترتیب دهند و در حلیفه که موضعی و منزل است قریب بمکۀ معظمه بیشتر
می شود
طبیعت آن
در اول کرم و خشک
افعال و خواص آن
شستن سر به محرق آن سه روز متوالی جهت رفع حزاز و قروح ابریه و
خوردن پنج درهم آن با عسل و سرکه کشندۀ اقسام کرم معده و امعا و مفتح سدد و کفته اند
با آب و عسل نیز این اثر دارد و داغ کردن بشاخهای آنکه از آتش افروخته باشند جهت نملۀ
ساعیه و تکرار آن سه دفع جهت منع زیاده شدن اورام رخوه نافع است
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
///////////////
حلفاء. [ ح َ ] (ع اِ) حَلَف . گیاه دوخ*
. (منتهی الارب ). لوخ . گز. (غیاث ) ۞ . گیاهی است که کناره های آن تیز مانند کناره های شاخ درخت
خرماست و در آب روید. (از اقرب الموارد). نوعی از بردی است که حصیر و امثال آن از او
ترتیب میدهند. (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). و رجوع به تذکره ٔ ضریر انطاکی شود.
* دوخ . (اِ) صحرای بی گیاه و علف
. (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (برهان ) (از فرهنگ جهانگیری ). || شاخ بی برگ و بار.
(ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از فرهنگ جهانگیری ). || سر بی موی . (ناظم الاطباء) (آنندراج
) (فرهنگ جهانگیری ). || روی ساده ٔبی موی . (ناظم الاطباء) (برهان ) (فرهنگ جهانگیری ).
|| علفی پهن و بلند که از آن حصیر بافند و انگور و خربزه بدان آونگ کنند. (از فرهنگ
اوبهی ) (از فرهنگ جهانگیری ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). گیاهی است که با آن بوریا
بافند. (غیاث ) (از بحر الجواهر). غریف . حلفاء. اسل* . حلف . (از منتهی الارب ). پیزر.
زیخ . حلفا. زیغ. دخ . گیاهی است بسیار شاخ که در آب ایستاده روید و از آن بوریا سازند
و عربی آن اَسَل است . (یادداشت مؤلف ). حلفا. (نصاب ). نمص . (از المنجد). به معنی دخ است
. (لغت فرس اسدی ) (از فرهنگ جهانگیری ). گیاهی بود که به زمستان در مسجدها افکنند
یا از او حصیر سازند و عرب آن را بردی گوید و به خوزستان کبانی خوانند و در بیشتر مواضع
خاصه در تبریز و نخجوان وقتی که آن گیاه خشک شود بر یک اندازه پاره پاره کنند و کبریت
در هر دو سر او مالند و فروشند. (از صحاح الفرس ). در گناباد خراسان آن را لوخ گویند.
(یادداشت پروین گنابادی ): بردی ؛ دوخ تر. (منتهی الارب ) (دهار). حلفه ؛ یک شاخ دوخ
. حلفاء؛ بیخ دوخ . (منتهی الارب ). [ دلالت کند بر ] گیا و دوخ و کلک . (التفهیم
)
* اسل . [ اَ س َ ] (ع اِ) نیزه
. || تیر. || خار خرمابن . || هرچه تیز باشد از شمشیر و کارد و مانند آن . || نباتی
بسیارشاخ که در آب ایستاده روید و از آن بوریا سازند. دوخ . (منتهی الارب ). نی باشد
که با آن حصیر و غربال کنند. || اسل بفتح اول و ثانی بلغت عربی اسم نباتیست که از آن
حصیر میبافند و در کنار آبها و زمین آبدار میروید و نر و ماده میباشد، نررا کولان نامند.
و دانه ٔ او سیاه مایل باستداره و بزرگ
تر از تخم ماده و گیاه او خشن و سطبرتر از ماده و هر دو را مزاج مرکب از برودت غالب
و حرارت قلیل و محلل ورمها و ضماد او جهت استسقا و مالیخولیا و خاکستربیخ او قاطع نزف
الدّم جمیع اعضا و محلل خنازیر و جهت حکه نافع و ثمره ٔ ریزه ٔ او بقدر سه درهم با شراب جهت
اسهال و نزف الدّم و با قوّه ٔ مدرّه و ضماد برگهای تازه ٔ متصل به بیخ او جهت گزیدن هوام
و رتیلا نافع وثمر نوع غلیظ او بغایت منوم و تا پنج درهم او مورث سبات و مصلحش کلنگبین
عسلی و فلافلی و حصیر دقیق او که ماده است جهت ابدان قویه و مستسقی و غلیظ او جهت ابدان
یابسه مفید است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). و رجوع بتذکره ٔ ضریر انطاکی ج 1ص 44 و رجوع به
نمص (ضرب من الاسل ) شود. دیس . سمار . کولان . سخونوس الاَّجامی . و نوعی از آن را
اُقسی خونس و نوع دیگر را اولوسخونس نامند.
///////////
نی بوریا
اشاره
به فارسی و در کتب مختلف با نامهای «نی
بوریا» و «بوریا» و «نی حصیر» و «سمار» نامبرده می‌شود. به فرانسویJonc وJonc commun و به انگلیسیBulrush وSoftrush وCommon rush وMatting rush گویند. گیاهی است
از خانوادهJuncaceae
و دارای گونه‌های مختلفی است. نام علمی گونه‌ای از آنکه در ایران میروید
و در طب سنتی مستعمل استJuncus effusus L . میباشد.
مشخصات
گیاهی است چند ساله دارای برگهای صاف و
بدون کرک. پوشش گل به رنگ خرمایی، ساقه آن برهنه بدون کرک صاف و خیلی لیز که مغز آن
یکسره پر است. میوه آن به شکل کپسول است که دارای سه خانه بوده و محتوی تعداد زیادی
دانه‌های ریز میباشد.
این گیاه معمولا در نقاط مرطوب و در کنار
و یا داخل آب میروید و در حصیربافی کاربرد دارد. مصرف آن به عنوان علوفه برای گاوان
سمّی است. در مناطق مرطوب و باتلاقهای مرکزی چین، سایر مناطق خاور دور و هند و در قسمتهای
مختلف اروپا در کنار نهرها و جاهای مرطوب میروید. در ایران در لاهیجان دیده می‌شود.
معارف گیاهی، ج4، ص: 304
خواص- کاربرد
در چین و هند از جوشانده مغز ساقه آن به
عنوان خرد کننده سنگ 415]، نرم کننده سینه، خنک‌کننده، مدّر، خون‌ساز، مسکّن و آرامبخش
استفاده می‌شود [استوارت . برای رفع بی‌خوابی نیز تجویز می‌شود [لوئی . و در موارد
التهاب گلو و حلق و سرفه و کمی ادرار مفید است [هو]. برای معالجه استسقا و برای ازدیاد
ترشح ادرار نیز نافع میباشد.
در استعمال خارج برای بند آوردن خون مصرف
می‌شود [ایشی دویا]. ریشه گیاه نیز مدّر است.
گونه دیگری از این گیاه که نام علمی آنJuncus inflexus L . و مترادف آنJ .glaucus Ehrh .ex
sibth میباشد نیز در ایران میروید. به انگلیسی آن راHard rush و به فرانسویJonc glauque و نام محلی آن در
ایران سوزی میباشد.
شکل گیاه شبیه گیاه نی قبلی است و تفاوت
آن این است که مغز ساقه این گیاه منقطع میباشد و مانند گیاه نی قبلی یکسره نیست.
این نی برای تمام حیوانات شدیدا سمّی است
و در معده آنها ایجاد تحریک و خراش و اسهال شدید می‌نماید. و به دنبال آن عصبانیت و
کوری تدریجی در حیوان ایجاد می‌شود. در اغلب موارد اگر در خوردن اسراف شده باشد، ممکن
است حیوان در اثر خونریزی شدید مغزی و تشنج بمیرد.
این گیاه نیز در مناطق مرطوب و باتلاقی
هند در قسمتهای مختلف فرانسه و سایر مناطق مرطوب اروپا و در ایران میروید.
در ایران در کرج، درّه طالقان، آذربایجان،
سراب، همدان، خراسان، دامنه کوه چاه سیاه، جنوب فارس و در دالکی و واریته‌هایی از آن
در اراک و اشتران‌کوه بروجرد و در کوه تخت بلقیس افشار در کنار گودالهای آب دیده می‌شود.
مصرف دارویی ندارد و فقط از نظر توجه به سمّی بودن آن درج گردید.
مصرف این گیاه به علت سمّی بودن باید زیر
نظر پزشک و در حد مجاز باشد.
معارف گیاهی، ج4، ص: 305
//////////
لوئی* . (اِ)پشم مانندی که بر سر جگن هست
و آن را با آهک بیامیزند و صاروج سازند. پنبه ٔ سرِ نی باشد که در ساروج آمیزند
استواری را. چیزی چون پنبه ٔ بر سر شاخه های نی که در ساروج آمیزند. جالِحه . کخ . لُخ
. دُخ . دوخ . بَردی . پیزُر. کرَک . قطن برَدی ۞ . طوط. گل نی که به ساروج آمیزند.
پنبه ٔ بَردی . پنبه ٔ دوخ . قنصف . بیلم . بُرس . بَرس
. پنبه ٔ گیاه بردی . و رجوع به بَرس در
منتهی الارب و بردی و نیز لُخ شود.
* لوئی (نام علمی: Typha) سرده‌ای است شامل
حدود ۳۰ گونه از گیاهان گلدار تک‌لپه‌ای از خانوادهٔ لوئیان، که در زیستگاه‌های مرطوب
جهان مخصوصاً نیم‌کره شمالی در اطراف تالاب‌ها می‌رویند؛ برگهای آنها متناوب و معمولاً
قاعده‌ای و به یک ساقه ساده بدون گره متصل است و گلهای تک‌جنسی آنها در گل‌آذین سنبله
متراکم قرار دارد و گرده‌افشانی در آنها با باد انجام می‌شود؛ گل نر به یک جفت پرچم
و کرک تقلیل یافته‌است و تعداد زیادی از گلهای ماده در زیر گل نر بر روی ساقه تشکیل
یک سنبلهٔ سوسیس‌شکل میدهند.[۲]
لوئی گیاهی است چند ساله با ساقه‌های زیر
زمینی و میوه‌های استوانه‌ای مخمل مانند به رنگ قهوه‌ای و خرمایی و بومی مرداب‌ها،
برکه‌ها و باتلاقهای معتدل و آب‌های شیرین و با ویژگی برگ ریزان پاییزی که ارتفاع
آن به یک تا دو متر و البته در مناطقی از قبیل کالیفرنیا، تکزاس، مکزیک و آرژانتین،
ارتفاعش به ۵ متر نیز می‌رسد. این گیاه، به فراوانی در جلگه‌ها و مناطق باتلاقی شمال
ایران میروید.
از برگهای آن برای ساخت حصیربافی، سبدبافی
و... استفاده می‌شود. "
دانه‌های آن را کرک‌های پنبه‌ای پوشانیده
که شبیه پنبه می‌باشند و باعث می‌شود که دانه پس از رها شدن در زمستان و حتی تا اوایل
فروردین به همراه باد به آسانی به اطراف پراکنده شود. برگهای آن باریک و دراز است
که از قاعده ساقه خارج و به طور عمودی تا رأس ساقه بالا می‌رود.
گونه‌های ثبت‌شده و دورگه‌های طبیعی[ویرایش]
نامهای به ثبت رسیده از این قرار است:[۳]
Typha albida – (افغانستان)
Typha alekseevii – (قفقاز)
Typha angustifolia – آمریکا، هند)
Typha × argoviensis – (آلمان + سوئیس)
Typha austro-orientalis – (بخش اروپایی روسیه)
تیفا آدربایجاننسیس – (ایران)
Typha × bavarica – (آلمان)
Typha capensis – (آفریقای گرمسیری و جنوبی)
Typha caspica – (جمهوری آذربایجان)
Typha changbaiensis – (شمال شرقی چین)
Typha davidiana – (چین)
تیفا دمینجنسیس – آمریکا، استرالیا
Typha elephantina – (از الجزایر تا جنوب چین)
Typha × gezei – (فرانسه)
Typha × glauca (T.
angustifolia × T. latifolia) – لوئی هیبرید، لوئی سفید (یک دورگه)[۴]
Typha grossheimii – آسیای مرکزی
Typha incana – روسیه مرکزی
Typha joannis – مغولستان + استان آمور
تیفا کالاتنسیس – ایران
بوربا – لوئی متداول - بسیار گسترده
لوئی برگ‌باریک – جنوب اروپا + بیشتر آسیا
Typha lugdunensis – غرب اروپا، آسیای جنوب غربی،
چین
لوئی کوچک – اروپا + آسیا
Typha orientalis – شرق آسیا، استرالیا، نیوزیلند
Typha pallida – آسیای مرکزی، چین
Typha × provincialis – فرانسه
Typha przewalskii – چین، شرق دور روسیه
Typha shuttleworthii – اروپا، ایران، ترکیه
Typha sistanica – ایران
Typha × smirnovii – بخش اروپایی روسیه
Typha subulata – آرژانتین، اروگوئه
Typha × suwensis – ژاپن
Typha tichomirovii – بخش اروپایی روسیه
لوئی ترکمنی – ترکمنستان
Typha tzvelevii – سرزمین پریمورسکی
Typha valentinii – جمهوری آذربایجان
Typha varsobica – تاجیکستان
پیوند به بیرون[ویرایش]
در
ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ لوئی (سرده) موجود است.
گیاه لویی (لوخ؛ گرز؛ گورز) در خلیفه محله
استان گیلان در آپارات
منابع[ویرایش]
پرش به بالا ↑ "World Checklist of Selected
Plant Families: Royal Botanic Gardens, Kew". kew.org.
پرش به بالا ↑ «لوئی» [زیست‌شناسی- علوم گیاهی]
هم‌ارزِ «Typha»؛
منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، «فارسی»، در دفتر هشتم، فرهنگ واژه‌های
مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۰۸-۸
(ذیل سرواژهٔ لوئی)
پرش به بالا ↑ "Kew World Checklist of
Selected Plant Families, genus Typha". Retrieved 18 September 2014.
پرش به بالا ↑ Selbo, S. M.; Snow, A. A.
(2004). "The potential for hybridization between Typha angustifolia and
Typha latifolia in a constructed wetland". Aquatic Botany 78 (4): 361–369.
doi:10.1016/j.aquabot.2004.01.003.
مترجم: داوود خانی خلیفه محله؛ دانشنامه
اینکارتا ۲۰۰۵
[نهفتن] ن ب و
غلات و حبوبات
Assorted grains.jpg
غلات
گندمیان
Illustration Hordeum vulgare0B.jpg جو (گیاه) SEN Village Chief Theodore.jpg Fonio Coix lacryma-jobi Blanco1.188.png Job's
Tears Zea mays.jpg ذرت Panicum
miliaceum1.jpg
ارزن Avena-sativa.jpg جو دو سر Oryza sativa - Köhler–s
Medizinal-Pflanzen-232.jpg
برنج Illustration Secale
cereale0.jpg
چاودار Sorghum
bicolor02.jpg Sorghum Teff pluim
Eragrostis tef.jpg Teff Triticale.jpg چاودم Typha latifolia 02 bgiu.jpg لوئی (گیاه) Wildricecooked.jpg برنج وحشی
Wheat close-up.JPG
گندم
Triticum aestivum - Köhler–s
Medizinal-Pflanzen-274.jpg
مکسیپک Triticum durum.jpg
pasta wheat Triticum turanicum Jakubz. -
Oriental wheat - TRTU3 - Tracey Slotta @ USDA-NRCS PLANTS Database.jpg گندم خراسان
Usdaemmer1.jpg Farro
Triticum monococcum0.jpg گندم تک‌دانه Farro2.jpg گندم دودانه
Spelt.jpg
اسپلت
Fagopyrum гречка.jpg
Pseudocereals
هفت‌بندیان
Fagopyrum esculentum seed 001.jpg گندم سیاه Fagopyrum tataricum - Kops.jpg Tartary
buckwheat
تاج‌خروسیان
Amaranthkorn.jpg
تاج خروس
3836 - Amaranthus caudatus (Zieramaranth).JPG بستان‌افروز Amaranthus cruentus1.jpg A. cruentus Amaranthus hypochondriacus Prague 2011 1.jpg
A. hypochondriacus Celosia spicata.jpg تاج خروسی (سرده)
اسفناجیان
Quinoa.jpg کینوآ Chenopodium
berlandieri NPS-1.jpg Pitseed Goosefoot
Canihua (Chenopodium pallidicaule) at Atuncolla near Sillustani
Juliaca.jpg Qañiwa
نعناعیان
Semillas de Chía.jpg چیا
اقاقیا
Wattleseed
همچنین ببینید تاریخ کشاورزی Neolithic founder crops فرهنگ ناتوفی هلال
حاصل‌خیز اهلی کردن انقلاب نوسنگی Cereal cultivation History (french) انقلاب سبز مهندسی
ژنتیک انتخاب مصنوعی Crop wild relative
رده‌ها: گیاهان آبزی گیاهان خوراکی گیاهان
در آسیا گیاهان آفریقایی گیاگان استرالیا گیاهان در اروپا گیاگان نیوزلندگیاگان آمریکای
شمالی گیاگان آمریکای جنوبی ریشه‌های خوراکی لوئیان
ویکی
////////////
سازوی افشان
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جونکس افوسوس
جونکس افوسوس، Juncus effusus
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو: گیاهان
راسته: گندم‌سانان
تیره: سازوئیان
سرده: سازو
گونه: J. effusus
نام علمی
Juncus effusus
جونکس افوسوس (در متون طب سنتی حلفا)،
اسل، قصب بوریا، نی بوریا، بوریا، سمار) (نام علمی: Juncus effusus) نام یک گونه از سرده
سازو است.
ویکی
///////////
به عربی اسَل مفترش، أسل مصب:
الأسَل المفترش أو أسل المصب (باللاتينية:
Juncus
effusus)
هو نوع نباتي ينتمي إلى جنس الأسل من الفصيلة الأسلية.
البيئة والانتشار[عدل]
موطنه معظم مناطق الوطن العربي من مشرقه
إلى مغربه مرورًا بالجزيرة العربية ووادي النيل. يوجد أيضًا في تركيا وقبرص وإيطاليا[2]
ويوجد أيضًا في أستراليا والأمريكتين وشرق آسيا[3].
الوصف النباتي[عدل]
نبات عشبي معمر يشبه النجيليات. ينتشر
بالجذامير وله سوق كثيرة من القاعدة. الساق أسطوانية رفيعة قائمة وخشنة. يصل ارتفاع
النبات إلى متر ونصف. الأوراق رفيعة خيطية، ثنائية الشعب ينتهي كل فرع بواحدة إلى ثلاث.
يميل النبات للون البني عند النضج. النورة الزهرية عشكولية يصل طولها إلى 20 سم. يزهر
النبات في أواخر فصل الربيع.[4]
المراجع[عدل]
^ مذكور في : The IUCN Red List of
Threatened Species 2016.2
— تاريخ النشر: 4 سبتمبر 2016 — معرف القائمة الحمراء للأنواع
المهددة بالانقراض: http://www.iucnredlist.org/details/164223/0 — تاريخ الاطلاع: 18 سبتمبر
2016
^ قاعدة البيانات الأوروبية-المتوسطية
للنباتات.الأسَل المفترش (بالإنكليزية). تاريخ الولوج 17 آب 2011.
^ المرفق العالمي لمعلومات التنوع الحيوي.
الأسَل المفترش (بالإنكليزية). تاريخ الولوج 17 آب 2011.
^ جامعة الملك سعود. [1]. تاريخ الولوج
22 تشرين الأول 2010.
أيقونة بوابةبوابة علم النبات
مشاريع شقيقة في كومنز صور وملفات عن:
أسل مفترش
◄ ع ن ت
أنواع الأسل
معرفات الأصنوفة
موسوعة الحياة: 631139 GBIF: 2701311
PlantList: kew-314902 Tropicos:
16900047 ITIS: 39232 iucn: 164223
ncbi: 13579 IPNO: 442917-1 GRIN:
ps://npgsweb.ars-grin.gov/gringlobal/taxonomydetail.aspx?id=20791 FNA:
200027403 FOC: 200027403 PLANTS: JUEF
AFPD: 41729
ضبط استنادي
NDL: 00564002
Ferns02.jpg هذه بذرة مقالة عن
نبات بحاجة للتوسيع. شارك في تحريرها.
تصنيفات: أنواع القائمة الحمراء غير المهددةأسلأسليةحياة
نباتية في أمريكا الشماليةحياة نباتية في أوروبانباتات البرتغالنباتات الحدائقنباتات
الدنماركنباتات السويدنباتات المجرنباتات المغرب العربينباتات المياه العذبةنباتات
النرويجنباتات النمسانباتات اليوناننباتات آسيانباتات آيسلندانباتات أفريقيانباتات
ألبانيانباتات ألمانيانباتات أمريكا الجنوبيةنباتات أوكرانيانباتات أيرلندانباتات إسبانيانباتات
إستونيانباتات إيطاليانباتات بريطانيانباتات بلجيكانباتات بلغاريانباتات بولندانباتات
تركيانباتات روسيانباتات رومانيانباتات سويسرانباتات طبيةنباتات فرنسانباتات قبرصنباتات
لاتفيانباتات لبناننباتات ليتوانيانباتات مجتاحةنباتات هولندانباتات وصفت في 1753
//////////
Juncus effusus
From Wikipedia, the free encyclopedia
|
Juncus effusus
|
|
 |
|
|
Kingdom:
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
Order:
|
|
|
Family:
|
|
|
Genus:
|
|
|
Species:
|
J. effusus
|
|
·
Juncus communis E.Mey.
·
Juncus laevis Wallr.
·
Juncus bogotensis Kunth
·
Juncus fistulosus Guss.
·
Juncus mauritianus Bojer
·
Juncus lucens Burnham
·
Juncus zebrinus André
·
Juncus luxurians Colenso
·
Juncus laxus Robyns & Tournay
·
Juncus canariensis Willd. ex E.Mey.
·
Juncus oehleri Graebn.
·
Juncus griscomii Fernald
|
|
Juncus
effusus,
with the common names common rush or soft rush, is
a perennial herbaceous flowering plant species in the family Juncaceae. In North America the common name
soft rush also refers to Juncus interior.
Contents
[show]
Juncus
effusus is
nearly cosmopolitan, considered native in Europe, Asia, Africa, North America, and South America. It has naturalized in Australia, Madagascar, and various oceanic islands.[1][2][3][4][5][6]
It
is found growing in wet areas, such as wetlands, riparian areas, and marshes.
In the United Kingdom it
is found in purple
moor-grass and rush pastures and fen-meadow plant associations.[7]
Pupal cases of Coleophora
caespitiella on J. effusus.
Juncus
effusus grows
in large clumps about 1.5 metres (4 ft 11 in) tall at the water's
edge along streams and ditches, but can be invasive anywhere with moist soil.
It is commonly found growing in humus-rich areas like marshes, ditches, fens,
and beaver dams.
The
stems are smooth cylinders with light pith filling.
The yellowish inflorescenceappears
to emerge from one side of the stem about 20 centimetres (8 in) from the
top. In fact the stem ends there; the top part is the bract,
that continues with only a slight colour-band marking it from the stem. The
lower leaves are reduced to a brown sheath at the bottom of the stem.
1.
Juncus effusus subsp. austrocalifornicus Lint — endemic to California and Baja California.[8][9][10]
2.
Juncus effusus subsp. effusus —
widespread
3.
Juncus effusus subsp. laxus (Robyns & Tournay)
Snogerup —
tropical Africa, Madagascar, Mauritius, Canary Islands, Madeira.
4.
Juncus effusus subsp. pacificus (Fernald & Wiegand)
Piper & Beattie — Alaska, British Columbia, Washington, Idaho,
Oregon, California, Baja California.[10][11][12]
5.
Juncus effusus subsp. solutus (Fernald & Wiegand)
Hämet-Ahti —
central and eastern United States.[13]
Juncus
effusus can
be differentiated from the rarer Juncus
pylaei by the number of ridges on the stem. Juncus
effusus has 30 to 40 ridges and J. pylaei has 10 to
20.[14]
Chemistry
Juncusol is a 9,10-dihydrophrenathrene
found in J. effusus.[15][16] The plant also
contains effusol[17] and dehydroeffusol.[18]
The
species provides wildfowl and wader feeding and nesting habitats, and also habitats for small mammals.
A
number of invertebrates feed on soft rush, including the rufous minor moth.
In
Japan, this rush is grown to be woven into the covering of tatami mats. In Hui sup
tea, Juncus effusus is listed as one of the seven
ingredients.
In
Iran and Afghanistan too it is used to weave light cheap mat. It is called
halfa (حلفا)
and has medicinal uses too.
In
Europe, this rush was once used to make rushlights (by soaking the pith in
grease), a cheap alternative to candles.
The
species is cultivated as an ornamental plant, for planting in water gardens, native plant and wildlife gardens, and for larger designed natural landscaping and habitat restoration projects.
The
cultivar Juncus effusus 'Spiralis' (syn. Juncus spiralis),
with the common names corkscrew rush or spiral rush, is a distinctive potted
and water garden plant due to its very curled spiral like foliage.[19]
Juncus
effusus can
become a naturalized or invasive species, undesirable in rangelands
for its unpalatability to livestock. Suggested methods of controlling rushes
include: ploughing; high applications of inorganic fertiliser (can pollute
watersheds); and topping to
prevent seed formation.
2.
Jump up^ Kirschner, J. & al. (2002).
Juncaceae. Species Plantarum: Flora of the World 6-8: 1-237, 1-336,1-192.
Australian Biological Resources Study, Canberra.
3.
Jump up^ Al-Qura'n, S. (2011). The flora of
Jordan: A taxonomical revision of Juncaceae. Arnaldoa 18: 33-36.
4.
Jump up^ Flora of China Vol. 24 Page 48, 灯心草 deng xin
cao, Juncus effusus Linnaeus,
Sp. Pl. 1: 326. 1753
7.
Jump up^ Conservation
Land Management Magazine: "Cutting Rushes" article, Spring
2003, British Wildlife Publishing.
10.
^ Jump up to:a b Peter
F.Zika (2003). "The native subspecies of Juncus effusus (Juncaceae)
in western North America". Brittonia. 55(2): 150–156. doi:10.1663/0007-196X(2003)055[0150:TNSOJE]2.0.CO;2. JSTOR 3218455.
14.
Jump up^ Morton, J.K.; Venn, Joan. M.
(2000). "The Flora of Manitoulin Island". University of Waterloo
Biology Series n. 40. 3rd. edition.
17.
Jump up^ Carvalho, CF; Sargent, MV;
Stanojevic, E (1984). "Phenanthrene synthesis: The synthesis of effusol a
9,10-Dihydrophenanthrene from the marsh grass Juncuseffusus". Australian
Journal of Chemistry. 37 (10): 2111. doi:10.1071/CH9842111.
18.
Jump up^ Liao, You-Jiao; Zhai, Hai-Feng;
Zhang, Bing; Duan, Tian-Xuan; Huang, Jian-Mei (2010). "Anxiolytic and
Sedative Effects of Dehydroeffusol from Juncus effususin Mice". Planta
Medica. 77 (5): 416. doi:10.1055/s-0030-1250517. PMID 21104609.
 |
Wikimedia Commons has media
related to Juncus
effusus.
|
·
Juncus
