خندریلی
بفتح خا و سکون نون و فتح دال و کسر راء مهملتین و سکون یای
مثناه تحتانیه و کسر لام و سکون یا و آن را یعفید خوانند
ماهیت آن
نوعی از کاسنی بری است و شبیه بدان و بسیار تلخ و ساق و بیخ آن
باریکتر از ان و کل آن زرد مائل بسرخی و بر شاخهای آن صمغی متکون می کردد مانند
مصطکی بقدر باقلا و بسیار چسپنده و قوت نبات آن تا یک سال و قوت صمغ آن تا هفت سال
باقی می ماند
طبیعت آن
مجفف تر از کاسنی بری است بسبب تلخی آن
افعال و خواص
آن
خوردن دو مثقال آن با شراب و بدستور ضماد آن جهت کزیدن افعی و
آب آنکه با شراب طبخ دهند جهت قطع اسهال و طلای آب برک آن جهت قطع بواسیر و چون
مجموع کیاه آن را با بیخ برکنند و با عسل قرص سازند و با آب نطرون که بورۀ ارمنی
است طلا کنند جهت بهق مؤثر و صمغ آن در سوم کرم و خشک و مفتح سدد و مفتت حصاه و
محلل ریاح و قطور آن در چشم با آب کاسنی جهت ازالۀ سیل و طلای آن جهت ازالۀ شعر
منقلب و بر جراحات جهت بردن کوشت زائد آنها و فرزجۀ آن با مرصاف که لته بدان آلوده
بقدر زیتونی حمول نمایند جهت کشودن حیض و اسقاط جنین بغایت مؤثر و آشامیدن دو درم
از بیخ آن با شراب جهت کزیدن عقرب نافع و بدستور ضماد آن و مورث سحج و قرحۀ امعا
مصلح آن نشاسته مقدار شربت آن تا یک دانک
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
///////////
خندریلی . [ خ َ دَ ] (اِ) نوعی از کاسنی
بری . (ناظم الاطباء). گیاهی است دشتی با برگی خاردار و دندانه دار و گلی زرد و طعمی
تلخ مایل به گسی ببالای بدستی و کمتر و بیشتر. (یادداشت بخط مولف ). به لغت نبطی اسم
نباتی است شبیه بکاسنی بری و ساق و بیخ او باریکتر از آن و گلش زرد مایل به سرخی و
بر شاخهای اوصمغ متکون می شود مثل مصطکی و به قدر باقلا و بسیار چسبنده و قوه او تا یکسال باقی است و صمغ آن تا هفت سال و نبات
او بغایت مجفف . (از تحفه حکیم مومن ).
- یعضید. [ ی َ ] (ع اِ) خندریلی . کاسنی تلخ . قسمی کاهو. طلخشوق
. خس السلاطه . هندباء بری . کاسنی صحرایی . طرخشقوق . ترخجقوق . امیرون . سرالیةالحمار.
تلخ کاهو. خندریل . گیاهی است خودرو و در طب به کار است و آن نوعی از هندباست با طعمی
تلخ مایل به گسی و گلی زرد و برگهای کنگره دار. (یادداشت مولف ). خندریل است . (اختیارات
بدیعی ). تره ای است که آن را طرخشقوق* خوانند. (از منتهی الارب ) (آنندراج ). خندریلی
است . (تحفه حکیم مومن ). کسنی تلخ . (دهار).
و رجوع به خندریلی شود.
- سرالیةالحمار. [ س ِ ی َتِل ْ ح ِ ] (ع اِ مرکب ) خندریلی . یعضید.
امیرون . رجوع به خندریلی و مفردات ابن بیطار ذیل خندریلی شود.
*طرشقون . [ طَ ش َ ] (معرب ، اِ) هندبای
بری بود. (اختیارات بدیعی ). کاسنی بری و یقال طرخشقوق ، هو الهندباء البری مبرد، مفتح
، عصاریة ینفع من الاستسقاء جداً و یفتح سددالکبد و یقاوم السموم خصوصاً الزنبور.
(بحر الجواهر). و رجوع به طرخشفوق و طرخشقوس و طرخشقوق و طرخشقون شود.
- امیرون . [ اَ ] (اِ) ۞ یعضید. خندریلی . سرالیةالحمار. (یادداشت
مولف ). علف خبرکش . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به خندریلی و یعضید شود.
////////////
گل قاصد
نام گیاه: گل قاصد
نام علمی:Taraxacum officinale
خانواده :کاسنی
نام های دیگر:
کاسنی زرد، قاصدک ، شیرمال ،کاسنی بری
،خبر آور ،گل راوی، خبرکش،خبرک ،چاچ خر ،علف شاش خر ،شیر دندان ، بقله الیهودیه ،سبن
الاسد ،اسنان الاسد ،ترحشقون
زمان گلدهی: فروردین تا مهر
زمان برداشت : اسفند –شهریور تا مهر سرشاخه ها : اسفند و فروردین
برگها: اردیبهشت تا شهریور
گل ها: فروردین و اردیبهشت
شرح: گیاهی است با طبیعت سرد و خشک ، علفی
، پایا با ریشه ای عمودی و برگ های گسترده در سطح زمین است. در اوایل بهار ساقه آن
گلی زرد رنگ می دهد . پس از گل دادن غنچه آن تبدیل به گلوله ای از میوه های فندقه کاکل
دار می شود تمام قسمت های گیاه دارای شیره ای سفید رنگ و غیر سمی است. از قدیم چنان
که از نام لاتین آن پیدا است (تاراکسیس به معنای ورم چشم )از این گیاه برای ناراحتی
ها ی چشمی استفاده می شده است.ریشه ، شاخه ، برگ و گل این گیاه را جمع آوری می کنند.
ریشه ها را کاملا می شویند و برش طولی می دهند و برای خشک کردن آن را تا حداکثر ۵۰
درجه سانتی گراد حرارت می دهند. شاخه ها را قبل از گل دادن و بعضی مواقع همراه با ریشه
ها جمع آوری می کنند. برگ ها و گلها را برای تصفیه خون در فصل بهار می چینند ریشه ها
ودیگر قسمت های این گیاه حاوی ترپن ها،تاراکساسین وتاراکستین،نوعی گلیکوزید و کائوچو،اسیدهای
آمینه، تانن ها تا ۲۵ درصد می باشند ریشه و ساقه این گیاه مقوی معده است(دارای مواد
تلخ تقویت کننده )ترشح عصاره معده را تحریک می کند و مسهل صفرا است. تونیک کبدی مدر
و ضد اسکوربوت است برگ های جوان و تازه آن سرشار از ویتامین ث هستند و می توان در سالاد
از آنها استفاده کرد.مربای گلهای آن ضد سرفه است و همچنین می توان این گیاه را به صورت
تنتور ، دم کرده برگ ، جوشانده ریشه افشره گیاه به عنوان تصفیه کننده دستگاه گوارش
و خون مصرف نمود. چنانچه خاصیت ادرار آوری آن مورد نظر باشد افشره آن تهیه می شود و
روزی سه بار هر بار ۲۰ میلی لیتر نوشیده شود.تنتور برگ آن را جهت اضافه کردن به دارو
های قلبی استفاده می کنند تا مصرف مقدار کافی پتاسیم بدین وسیله تضمین گردد.
موارد منع مصرف و احتیاط
۱-این گیاه در التهاب حاد معده یا روده
تحریک پذیر به دلیل افزایش اسید معده و ایجاد ناراحتی معده منع مصرف دارد.
۲-ریشه این گیاه در موارد ضعف گوارشی منع
مصرف داشته چرا که احتمالا موجب سوء هاضمه
،نفخ ، درد و اسهال می گردد. گرچه به صورت سنتی در درمان سوء هاضمه توام با
یبوست به کار می رفته است.
۳-ریشه این گیاه رانباید در انسداد مجرای
صفراوی و التهاب صفراوی مصرف نمود به دلیل خاصیت صفرا آوری این گیاه
۴-در التهاب حاد کیسه صفرا توام با چرک
نباید مصرف شود چرا که منجر به اثر صفرا زایی می گردد.
۵-در موارد حساسیت آلرژیک به سایر گیاهان
تیره کاسنی مصرف این گیاه نیز ممنوع است.
منبع: کتاب گیاهان دارویی – حکیم بهنام یوسفیان
//////////
گل قاصدک یا شیرمال (در متون طب سنتی طرخشقوق،
خندریلی ) یا به کوردی کلهریپه‌پو papu (نام علمی: Taraxacum officinale) نام یک گونه از سرده قاصدک است.
منابع[ویرایش]
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Taraxacum
officinale»،
ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامه آزاد (بازیابی در ۲۲ مارس ۲۰۱۴).
ویکی
////////////
طرخشقون مخزني (باللاتينية: Taraxacum
officinale)
هو نوع نباتي يتبع جنس الطرخشقون من الفصيلة النجمية من قبيلة الشيكورية.
التسمية[عدل]
من الأسماء الأخرى الشائعة التي يعرف بها
هذا النبات في البلاد العربية:
سن الأسد
التالمة
أسنان الأسد
شجرة أسنان الأسد
أسنان الأسد الشائع
أنف الخنزير
بوال
تاج الراهب
تلج جوك (من الفارسية)
تلفاف بري
خس بري
دودة الأكالة
زهرة الربيع الأيرلندية
ساعة المجنونة
سريس بري
طرخشقوق
طرخشون
طرشقون
كرة الصفراء
كرة منفوخة
كاسني صحرائي
لعاعة
هندابيا
ويتم الخلط بينها وبين أسماء عائدة لنبات
الشيكوريا مثل (هندب, هندباء, هندباء برية وسريس) نظرا للتشابه بين النباتين قبل الإزهار.
الوصف النباتي[عدل]
الطرخشقون المخزني نبات معمر له جذر وتدي
يتعمق حتى 30-40 سم. الأوراق وريدة. يزهر النبات عادة في أوائل الربيع ومرة أخرى في
الخريف. الأزهار صفراء جميلة. الثمرة عبارة عن فقيرة. البذور مزودة بمظلة من الشعيرات
الدقيقة التي تساعدها على الطيران والانتقال لمسافات بعيدة.
////////////
به آذری دِرمان زِنجی اُتو:
Dərman
zəncirotu (lat. Taraxacum officinale) - mürəkkəbçiçəklilər fəsiləsinin zəncirotu
cinsinə aid bitki növü.
Dərman
zəncirotu hündürlüyü 30 sm-ə çatan çoxillik ot bitkisidir. Kökləri yuxarı hissədə
şaxələnən kökümsovdan ibarət, kiçik şaxəli olub, qalınlığı 2 sm, uzunluğu 60
sm-ə çatır.
///////////
به عبری رِفوئی:
שינן רפואי או שן ארי
(שם מדעי: Taraxacum officinale) הוא צמח עשבוני רב שנתי ממשפחת המורכבים
המצוי ברוב האזורים הממוזגים של כדור הארץ וכן על מדשאות, מדרכות, גדות ובמקומות נוספים
בהם קרקע לחה.
/////////
به پنجابی ددپتر:
ددپتر تارہ پھل ٹبر دی اک ہر ورے بسنت چ ہون والی جنگلی بوٹی اے۔ ایہ باہر کھلے تھانواں تے، سڑکاں کںڈے، ویلیاں ویہڑیاں وچ ہوندی اے۔ ایہ نیڑے تریڑے دنیا دے کئی پاسیاں وچ کج گرم گلے تھاں تے ہوندی اے. ایدے تے بسنتی رنگ دا پھل کھڑدا اے جیدے بی نکی چھتریاں نال ہوا وچ اڈدے نیں۔ ایہ کھان تے دوائیاں لئی وی ورتی جاندی اے۔
//////////
به پشتو ژیرگلی:
ژيړگلى یا معمولي ژيړگلى (په لاتين: Taraxacum
officinale)
یو شفا بښونکی بوټی دی چې د Asteraceae په کورنۍ او د Taraxacum په جېنس پورې اړه لري. نوموړی بوټی په چمنونو کې راشین کېږي او د مارچ څخه تر اپريل پورې گل کوي.
//////////
به ترکی استانبولی قَره هِندِبا:
Karahindiba (Taraxacum
officinale), papatyagiller (Asteraceae)
familyasından yaygın bir bitki türü.
Çiçekleri sarı, yaprakları yeşil olsa da bitkinin adına
"karahindiba" denilmiştir.
Mısır ve
Kıpçak Türkleri'nin "katagan", Çağatay Türkleri'nin
"saçratku" olarak bildikleri bu bitki günümüze
"karahindiba" olarak gelmiştir. Hindiba, Arapça kökenli bir kelimedir. Tedavisi için
kullanıldığı göz hastalığı trahomdan kaynaklandığı
ileri sürülür. Anadolu'da acıgıcı, "acıgünek",
"güneyik", "çıtlık", "cırtlık" ve
"arslandişi" olarak bilinse de en yaygın olarak kullanılan adı "radika"dır.
////////////
Taraxacum officinale
From Wikipedia, the free encyclopedia
|
Taraxacum officinale
|
|
 |
|
|
Kingdom:
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
Order:
|
|
|
Family:
|
|
|
Tribe:
|
|
|
Genus:
|
|
|
Species:
|
T. officinale
|
|
·
Crepis taraxacum (L.) Stokes
·
Leontodon vulgare Lam.
·
Taraxacum campylodesG.E.Haglund
·
Taraxacum mexicanum DC.
·
Taraxacum subspathulatum A.J. Richards
·
Taraxacum sylvanicum R. Doll
·
Taraxacum taraxacum (L.) H. Karst.
·
Taraxacum tenejapense A.J. Richards
·
Taraxacum vulgare Schrank
|
|
Taraxacum
officinale (Persian:طرخشقوق، خندریلی,
Arabic: طرخشقون)
, the common dandelion[4] (often simply
called "dandelion"), is
a flowering herbaceous perennial plant of the family Asteraceae (Compositae).
It
can be found growing in temperate regions of the world, in lawns,
on roadsides, on disturbed banks and shores of water ways, and other areas with
moist soils. T. officinale is considered a weed, especially in
lawns and along roadsides, but it is sometimes used as a medical herb and in food preparation.
Common dandelion is well known for its yellow flower heads that turn into round
balls of silver tufted fruits that disperse in the wind called
"blowballs"[5] or
"clocks" (in both British and American English).[6][7][8][9]
Contents
[hide]
·
3Ecology
·
5Uses
o 5.3Other
.jpg)
Head in full bloom
Taraxacum
officinale grows
from generally unbranched taproots and produces
one to more than ten stems that are typically 5–40 cm (2.0–15.7 in)
tall, but sometimes up to 70 cm (28 in) tall. The stems can be tinted
purplish, they are upright or lax, and produce flower heads that are held as
tall or taller than the foliage. The foliage may be upright-growing or
horizontally spreading; the leaves have petioles that are either unwinged or
narrowly winged. The stems can be glabrous or sparsely covered with short
hairs. Plants have milky latex and the leaves
are all basal; each flowering stem lacks bracts and
has one single flower head. The yellow flower heads lack receptacle bracts and
all the flowers, which are called florets, are ligulate and bisexual. In many
lineages, fruits are mostly produced by apomixis,[10] notwithstanding the
flowers are visited by many types of insects.[11]
The
leaves are 5–45 cm (2.0–17.7 in) long and 1–10 cm
(0.39–3.94 in) wide, and are oblanceolate, oblong, or obovate in shape,
with the bases gradually narrowing to the petiole. The leaf margins are
typically shallowly lobed to deeply lobed and often lacerate or toothed with
sharp or dull teeth.[10]
The
calyculi (the cuplike bracts that hold the florets) are composed of 12 to 18
segments: each segment is reflexed and sometimes glaucous. The lanceolate
shaped bractlets are in two series, with the apices acuminate in shape. The
14–25 mm (0.55–0.98 in) wide involucres are green to dark green or
brownish-green, with the tips dark gray or purplish. The florets number 40 to
over 100 per head, having corollas that are yellow or orange-yellow in color.
The
fruits, called cypselae, range in color from olive-green or olive-brown to
straw-colored to grayish, they are oblanceoloid in shape and 2–3 mm
(0.079–0.118 in) long with slender beaks. The fruits have 4 to 12 ribs
that have sharp edges. The silky pappi,
which form the parachutes, are white to silver-white in color and around
6 mm wide. Plants typically have 24 or 40 pairs of chromosomes, while some
have 16 or 32 pairs.[12]
Ripe fruits
The
taxonomy of the genus Taraxacum is
complicated by apomictic and polyploidlineages,[13][14] and the taxonomy
and nomenclatural situation of Taraxacum officinale is not yet
fully resolved.[12] The taxonomy of
this genus has in been complicated by the recognition of numerous species,[15] subspecies and microspecies. E.g. Rothmaler's flora of
Germany recognizes roughly 70 microspecies.[16] The plants
introduced to North America are triploids that reproduce by obligate
gametophytic apomixis[12][17] Some authorities
recognize three subspecies of Taraxacum officinale including:[18][19]
·
Taraxacum officinale ssp. ceratophorum (Ledeb.)
Schinz ex Thellung which is commonly called common dandelion, fleshy dandelion,
horned dandelion or rough dandelion. It is native to Canada and the western US.[20] Some sources list
it as a species, Taraxacum ceratophorum.[21][22]
·
Taraxacum officinale ssp. officinale,
which is commonly called common dandelion or wandering dandelion.
·
Taraxacum officinale ssp. vulgare (Lam.)
Schinz & R. Keller, which is commonly called common dandelion.
Two
of them have been introduced and established in Alaska and the third
(ssp. ceratophorum) is native there.[23]
Taraxacum
officinale L.
(dandelion) is a vigorous weed in Europe with diploid sexual populations in the
southern regions and partially overlapping populations of diploid sexuals and
triploid or tetraploid apomicts in the central and northern regions. These
European dandelions can be divided into two groups. The first group reproduces
sexually as do most seed plants. This group consists of dandelions that have a
diploid set of chromosomes, and are sexually self-incompatible. Sexual
reproduction involves a reduction of the somatic chromosome number by meiosis
followed by a restoration of the somatic chromosome number by fertilization.
Diploid dandelions have eight pairs of chromosomes, and meiosis is regular with
normal pairing of homologous chromosomes at the metaphase I stage of meiosis.[24]
The
second group consists of polyploid (mostly triploid) apomicts, meaning that
both a viable embryo as well as a functional endosperm is formed without prior
fertilization. In contrast to the sexual diploids, the pairing of chromosomes
at metaphase I in triploid apomicts is strongly reduced. However pairing is
still sufficient to allow some recombination between homologous chromosomes.[24]
Taraxacum
officinale has
many English common names (of which some are no longer in use), including
blowball, lion's-tooth, cankerwort, milk-witch, yellow-gowan, Irish daisy,
monks-head, priest's-crown and puff-ball;[25] other common names
include, faceclock, pee-a-bed, wet-a-bed,[26] swine's snout,[27] white endive, and
wild endive.[28]
Carl Linnaeus named the species Leontodon taraxacum in 1753. The
current genus name Taraxacum derives possibly from the Arabic Tharakhchakon,[10] or from the Greek Tarraxos.[29] The common
name dandelion comes from the French dent de lion, or
"lion's tooth", in reference to the plant's jagged-edged leaves.[29]
Taraxacum
officinale is
native to Europe and Asia,[30] and was originally
imported to America as a food crop.[31] It is now
naturalized throughout North America, southern Africa, South America, New
Zealand, Australia, and India. It occurs in all 50 states of the USA and most
Canadian provinces.[23] It is considered
a noxious weed in some jurisdictions,[32] and is considered
to be a nuisance in residential and recreational lawns in North America.[33] It is also an
important weed in agriculture and causes significant economic damage because of
its infestation in many crops worldwide.[32]
The
dandelion is a common colonizer of disturbed habitats, both from wind blown
seeds and seed germination from the seed bank.[34] The seeds remain
viable in the seed bank for many years, with one study showing germination
after nine years. This species is a somewhat prolific seed producer, with 54 to
172 seeds produced per head, and a single plant can produce more than 5,000
seeds a year. It is estimated that more than 97,000,000 seeds/hectare could be produced yearly by a
dense stand of dandelions.[citation needed] When released, the
seeds can be spread by the wind up to several hundred meters from their source.
The seeds are also a common contaminant in crop and forage seeds. The plants
are adaptable to most soils and the seeds are not dependent on cold
temperatures before they will germinate but they need to be within the top
2.5 cm (1 in) of soil.[23]
While
not in bloom, this species is sometimes confused with others, such as Chondrilla juncea, that have similar basal
rosettes of foliage.[35] Another plant,
sometimes referred to as fall dandelion,
is very similar to dandelion, but produces "yellow fields" later.
|
Dandelion greens, raw
|
|
|
Nutritional value per 100 g (3.5 oz)
|
|
|
188 kJ
(45 kcal)
|
|
|
9.2 g
|
|
|
0.71 g
|
|
|
3.5 g
|
|
|
0.7 g
|
|
|
2.7 g
|
|
|
(64%)
508 μg
(54%)
5854 μg
13610 μg
|
|
|
(17%)
0.19 mg
|
|
|
(22%)
0.26 mg
|
|
|
(5%)
0.806 mg
|
|
|
(2%)
0.084 mg
|
|
|
(19%)
0.251 mg
|
|
|
(7%)
27 μg
|
|
|
(7%)
35.3 mg
|
|
|
(42%)
35 mg
|
|
|
(23%)
3.44 mg
|
|
|
(741%)
778.4 μg
|
|
|
(19%)
187 mg
|
|
|
(24%)
3.1 mg
|
|
|
(10%)
36 mg
|
|
|
(16%)
0.342 mg
|
|
|
(9%)
66 mg
|
|
|
(8%)
397 mg
|
|
|
(5%)
76 mg
|
|
|
(4%)
0.41 mg
|
|
|
Other constituents
|
|
|
Water
|
85.6 g
|
|
|
|
|
·
Units
·
μg = micrograms • mg
= milligrams
·
IU = International units
|
|
|
Percentages are roughly approximated
using US recommendations for
adults.
Source: USDA Nutrient Database |
|
While
the dandelion is considered a weed by many gardeners
and lawn owners, the plant has several culinary and medicinal uses. The specific name officinalis refers
to its value as a medicinal herb, and is derived from the word opificina,
later officina, meaning a workshop or pharmacy.[37] The flowers are
used to make dandelion wine,[38] the greens are used
in salads, the roots have been used to make a coffee substitute (when baked and
ground into powder) and the plant was used by Native
Americans as a food and medicine.[39]
Plate of sauteed dandelion greens,
with Wehani rice
Dandelions
are harvested from the wild or grown on a small scale as a leaf vegetable. The leaves (called dandelion
greens) can be eaten cooked or raw in various forms, such as in soup or salad.
They are probably closest in character to mustard greens. Usually the young leaves
and unopened buds are eaten raw in salads, while older leaves are cooked. Raw
leaves have a slightly bitter taste. Dandelion salad is often accompanied with
hard boiled eggs. The leaves are
high in beta-carotene, vitamin C and iron,
carrying more iron and calcium than spinach.[40]
Dandelion
flowers can be used to make dandelion wine,
for which there are many recipes.[41] Most of these are
more accurately described as "dandelion-flavored wine," as some other
sort of fermented juice or extract serves as the main ingredient.[42] It has also been
used in a saison ale called
Pissenlit (the French word for dandelion, literally meaning "wet the
bed") made by Brasserie Fantôme in Belgium. Dandelion and burdock is
a soft drink that has long been popular in the United Kingdom.
Another
recipe using the plant is dandelion flower jam. In Silesia and also other parts of Poland
and world, dandelion flowers are used to make a honey substitute syrup with
added lemon (so-called May-honey). Ground roasted dandelion root
can be used as a non-caffeinated coffee substitute.[43]
Historically
dandelion was prized for a variety of medicinal properties. It contains a wide
number of pharmacologically active compounds.[44] Dandelion
contains flavonoids including luteolin, apigenin, isoquercitrin (a quercetin-like compound), caffeic acid, and chlorogenic acid. Dandelion also
contains terpenoids, triterpenes, and sesquiterpenes. Dandelion has been used as an
herbal remedy in Europe, North America, and China.[44] "Empiric
traditional application in humans of dandelion, in particular to treat
digestive disorders, is supported by pharmacological investigations. ... Some
results, e.g. concerning possible diuretic activity, are even contradictory and
require a thorough reinvestigation."[44]
Dandelion
has been used in herbal medicine to treat infections, bile and liver problems,[44] and as a diuretic.[44] Dandelion is used
in herbal medicine as a mild laxative, for increasing appetite, and as a
plant bitter for improving digestion.[45] The milky latex has
been used as a mosquito repellent[46] and as a folk
remedy to treat warts.[47] With very low or
even no toxicity at all, T. officinale can be used as a
tea-like drink on a daily basis.[citation needed]
Yellow
or green dye colors can be obtained from the flowers but little color can be
obtained from the roots of the plant.[48]
T.
officinale is
food for the caterpillars of
several Lepidoptera (butterflies and moths),
such as the tortrix moth Celypha rufana. See also List
of Lepidoptera that feed on dandelions.
4.
Jump up^ "Taraxacum
officinale". Natural
Resources Conservation Service PLANTS Database. USDA.
Retrieved 8 December 2015.
8.
Jump up^ "dandelion clock - Definition from Longman English
Dictionary Online". Ldoceonline.com. Retrieved 2010-07-03.
10.
^ Jump up to:a b c Morley,
T. I. (1969). "Spring Flora of Minnesota". 1974 reprint with
minor corrections. University of Minnesota Press, Minneapolis MN: 255.
11.
Jump up^ Van Der Kooi, C. J.; Pen, I.;
Staal, M.; Stavenga, D. G.; Elzenga, J. T. M. (2015). "Competition for pollinators and intra-communal
spectral dissimilarity of flowers" (PDF). Plant
Biology. doi:10.1111/plb.12328.
12.
^ Jump up to:a b c "Taraxacum officinale in Flora of North America
@". Efloras.org. Retrieved 2011-10-23.
13.
Jump up^ Wittzell, Hakan (1999).
"Chloroplast DNA variation and reticulate evolution in sexual and
apomictic sections of dandelions". Molecular Ecology. 8 (12):
2023–35. doi:10.1046/j.1365-294x.1999.00807.x. PMID 10632854.
14.
Jump up^ Dijk, Peter J. van (2003). "Ecological and evolutionary opportunities of
apomixis: insights from Taraxacum and Chondrilla". Philosophical Transactions of the Royal Society B. 358 (1434):
1113–21. doi:10.1098/rstb.2003.1302. PMC 1693208
. PMID 12831477.
. PMID 12831477.
15.
Jump up^ Thomas Gaskell Tutin (1976). Flora Europaea: Plantaginaceae to Compositae (and
Rubiaceae). Cambridge University Press. pp. 332–. ISBN 978-0-521-08717-9.
Retrieved 29 October 2010.
16.
Jump up^ Rothmaler, Werner (1966). Exkursionsflora:
Kritischer Ergänzungsband Gefäßpflanzen. p. 347.
17.
Jump up^ Lyman JC, Ellstrand NC
(1984). "Clonal diversity in Taraxacum
officinale (Compositae), an apomict". Heredity. 53 (1):
1–10. doi:10.1038/hdy.1984.58.
18.
Jump up^ "ITIS Standard Report Page: Taraxacum
officinale". Itis.gov. 2010-05-13. Retrieved 2011-10-23.
19.
Jump up^ Robert F. Barnes; C. Jerry Nelson;
Kenneth J. Moore; Michael Collins (19 January 2007). Forages: The science of grassland agriculture.
Wiley-Blackwell. pp. 11–. ISBN 978-0-8138-0232-9.
Retrieved 29 October 2010.
20.
Jump up^ "PLANTS Profile for Taraxacum officinale ssp. ceratophorum
(common dandelion) | USDA PLANTS". Plants.usda.gov.
Retrieved 2011-10-23.
22.
Jump up^ "Taraxacum ceratophorum in Flora of North America
@". Efloras.org. Retrieved 2011-10-23.
23.
^ Jump up to:a b c "What is AKEPIC? | Alaska Natural Heritage
Program" (PDF). Akweeds.uaa.alaska.edu.
2010-11-15. Retrieved 2011-10-23.
24.
^ Jump up to:a b van
Baarlen P, van Dijk PJ, Hoekstra RF, de Jong JH (October 2000). "Meiotic
recombination in sexual diploid and apomictic triploid dandelions (Taraxacum
officinale L.)". Genome. 43 (5): 827–35. doi:10.1139/gen-43-5-827. PMID 11081973.
25.
Jump up^ Britton, N. F.; Brown, Addison (1970). An
illustrated flora of the northern United States and Canada: from Newfoundland
to the parallel of the southern boundary of Virginia, and from the Atlantic
Ocean westward to the 102d meridian. New York: Dover Publications.
p. 315. ISBN 0-486-22644-1.
27.
Jump up^ Loewer, Peter (2001). Solving weed problems. Guilford, Conn.: Lyons
Press. p. 210. ISBN 1-58574-274-0.
29.
^ Jump up to:a b Kowalchik,
Claire; Hylton, William H.; Carr, Anna (1987). Rodale's illustrated
encyclopedia of herbs. Emmaus, Pa.: Rodale Press. p. 141. ISBN 0-87857-699-1.
30.
Jump up^ Vít Bojňanský; Agáta Fargašová (2007). Atlas of Seeds and Fruits of Central and East-European
Flora: The Carpathian Mountains Region. シュプリンガー・ジャパン株式会社. pp. 751–. ISBN 978-1-4020-5361-0.
Retrieved 29 October 2010.
31.
Jump up^ Tekiela, Stan
(1999). Wildflowers of Minnesota: Field Guide. Cambridge, Minnesota:
Adventure Publications, Inc. p. 343. ISBN 1-885061-63-3.
32.
^ Jump up to:a b Stewart-Wade,
S.M.; S. Newmann; L.L.Collins; G.J. Boland (2002). "The
biology of Canadian weeds. 117. Taraxacum
officinale G.H. Weber ex Wiggers". Canadian
Journal of Plant Science. 82: 825–853. doi:10.4141/P01-010.
35.
Jump up^ Stewart-Wade, S. M.; Neumann, S.;
Collins, L. L.; Boland, G. J. (2002-10-01). "The
biology of Canadian weeds. 117. Taraxacum officinale G. H. Weber ex
Wiggers". Canadian Journal of Plant Science. 82 (4):
825–853. doi:10.4141/P01-010. ISSN 0008-4220.
37.
Jump up^ Stearn, W.T. (1992). Botanical
Latin: History, grammar, syntax, terminology and vocabulary, Fourth edition.
David and Charles.
39.
Jump up^ Clarke, Charlotte Bringle
(1977). Edible and useful plants of California. Berkeley: University of
California Press. p. 191. ISBN 0-520-03261-6.
41.
Jump up^ "winemaking:
Dandelion Wines". Winemaking.jackkeller.net. 2004-05-22.
Retrieved 2012-07-20.
43.
Jump up^ Sztabowa, Wera (1990). Krupnioki
i moczka, czyli gawędy o śląskiej kuchni. Wydawnictwo Śląsk,
Katowice, ISBN 83-216-0935-X.
44.
^ Jump up to:a b c d e Katrin
Schütz, Reinhold Carle & Andreas Schieber (2006). "Taraxacum—a review
on its phytochemical and pharmacological profile". Journal of
Ethnopharmacology. 107 (3): 313–323. doi:10.1016/j.jep.2006.07.021. PMID 16950583.
45.
Jump up^ Stuart, Malcolm (1979). The
Encyclopedia of Herbs and Herbalism (1st Grosset & Dunlap ed.). New
York: Grosset & Dunlap. p. 271. ISBN 0-448-15472-2.
47.
Jump up^ "Dandelion - The Natural History Museum - Country
Cures". Nhm.ac.uk. Retrieved 2012-07-20.
·
Blanchan, Neltje (2005). Wild Flowers
Worth Knowing. Project Gutenberg Literary Archive Foundation. ISBN 0-665-98934-2.
·
Everitt, J.H.; Lonard,
R.L.; Little, C.R. (2007). Weeds in South Texas and Northern Mexico.
Lubbock: Texas Tech University Press. ISBN 0-89672-614-2. ISBN 0-89672-614-2
·
Vorobyev, G.; Alyabyev,
A.; Ogorodnikova, T.; Khamidullin, A.; Vorobyev, V. (April 5, 2014).
"Adaptive properties of the dandelion (Taraxacum officinale Wigg. s.l.)
under conditions of air pollution by motor vehicle exhausts". Russian
Journal of Ecology. 45 (2): 90–94. doi:10.1134/S1067413614020106.
·
Kenny, O.; Brunton, N.
P.; Walsh, D. (April 2015). "Characterisation of Antimicrobial Extracts
from Dandelion Root (Taraxacum officinale)". PTR. Phytotherapy
research (2015). 29 (4): 526–532. doi:10.1002/ptr.5276.
 |
Wikiversity has bloom time data
for Taraxacum
officinale on the Bloom Clock
|
 |
Wikimedia Commons has media related
to Taraxacum
officinale.
|
·
Northernbushcraft.com: Dandelion (Taraxacum officinale) — detailed
information about edibility.
|
·
AFPD: 104043
|
·
Herbs
////////////
همچنین:
کاسنی معمولی (نام علمی: Cichorium intybus L.) گیاهی است از راسته
گل مینا (Asterales)
تیره گل‌ستاره‌ای‌ها (Asteraceae) از رده کاسنی‌ها (Cichorium). از این گیاه دو گونه کِشتی و چهار تا شش گونه وحشی موجود است. نوع
وحشی آن تا یک متر و نوع پرورش یافته آن تا دو متر هم رشد می کند. کاسنی انواع مختلفی
دارد سه نوع آن معروف است. کاسنی بری که به tansy شهرت دارد در ایران نمی‌روید. کاسنی زرد که به گل قاصدک
شهرت دارد و در طب قدیم ایران به نام ترخشقون نام برده‌اند در بیشتر نواحی ایران پراکندگی
دارد و کاسنی معمولی.
کاسنی معمولی، یک گیاه دارویی پایا با
گلهای آبی یا ارغوانی است. کاسنی در اصل بومی جهان قدیم است و بعداً در قاره آمریکا
نیز به‌صورت گیاه خودروی کنار جاده‌ای درآمده است. منشأ اصلی این گیاه اروپای مرکزی،
مناطق غربی و مرکزی آسیا و شمال آفریقا است و پراکندگی وسیعی در نواحی مختلف ایران
به خصوص شهرستان اقلید، آذربایجان و مناطق کوهستانی خراسان دارد. به آب و هوای خنک،
آفتابی یا کمی سایه نیاز دارد و گرمای شدید تابستان راتحمل نمی‌کند.
محتویات [نمایش]
خواص داروئی کاسنی[ویرایش]
شستشو دهندهٔ کبد و کلیه، خون ساز، افزایش
نیروی جنسی و افزایش حجم اسپرم در مردان.
کاسنی کاملاً سرد است، و تقویت کننده کبد،
و مسکن حرارت و عطش، و گرمی و تقویت کننده کلیه و فشار خون و صفرا و پاک کننده مجرای
ادرار و کلیهها است.
آب برگ کاسنی بهترین داروی یرقان و کلیهها
و کبد است، و جوشیده و صاف کرده آن برطرف کننده تبهای کهنه و تقویت کننده معده همراه
با گل قند درمان کننده تبهای جزئی مداوم است.
کاسنی برای تنظیم فشار خون بسیار مفید
است.
ضماد آن برطرف کننده ورم‌های گرم و درد
چشم و افزاینده بینائی است.
تهیه ضمادی از کاسنی و سرب سائیده و روغن
گل درمان کننده سرطان زخم دار است.
کاسنی دوست کبد است و کم‌کننده قند خون
بیماران مبتلا به دیابت می‌باشد.
هرگاه آب کاسنی و آب خیار چمبر را مخلوط
کنید و در ابتدای شرع آنژین و بیماریهای حلقوی با آن غرغره کنید، آن را درمان خواهد
نمود.
تخم کاسنی در ترکیب با سایر داروهای خنک
مفید و برطرف کننده تبهای صفراوی، یرقان، خفقان، بیماریهای کبدی و سردرد است.
تخم کاسنی هرگاه همراه با صندل و تخم رازیانه
پخته شود، دفع کننده سموم و ضعف کلیه و طحال و تحریک کننده اشتها می‌باشد.
تخم کاسنی در جمیع حالات جانشین برگ کاسنی
می‌تواند بشود.
مقدار مجاز خوراک طبی تخم کاسنی تا ۱۰
گرم است، و شربت آب آن ۴ تا ۱۰ گرم و داخل سایر جوشیدنی‌ها برای پختن دارو ۲۰ تا
۵۰ گرم است.
ریشه کاسنی گرم و خشک است، برطرف کننده
گیر و سده، نرم‌کننده اخلاط سینه، افزاینده ادرار، برطرف کننده تب‌ها، تصفیه و پاک
کننده خون، و رفع کننده ورم احشاء و درد مفاصل و استسقاء.
برای درمان یبوست، جوشانده برگ و ریشه
کاسنی به مقدار ۲ فنجان صبح ناشنا بسیار مفید است.
برای تهیه ماسک زیبائی از کاسنی، کاسنی
را بکوبید و آب آن را بگیرید و با سفیده تخم مرغ مخلوط کنید و به صورت بمالید. پس از
یک ربع ساعت آن را با آب ساده بشوئید. این ماسک غدد را تحریک می‌کند و عرقپوست را زیاد
می‌کند. برای مبتلایان به امراض جلدی و اگزما مفید است.
کاسنی منبعی مفید برای فروکتوز است و اینولین
به خودی خود شکلی از فیبر طبیعی است که اگر در برنامه غذایی گنجانده شوند به کنترل
و کاهش وزن کمک شایانی می‌کنند. هر دوی این اهداف به تنظیم گرلین که نخستین اسید آمینه‌ای
است که با احساس گرسنگی و رفتارهای غذاجویانه مرتبط است، کمک می‌کند. مصرف کاسنی موجب
کاهش ترشح هورمون گرلین و منجر به کنترل پرخوری و ایجاد احساس سیری یا پری شکم می‌شود،
که این امر در راستای تلاش برای کاهش وزن است.
کاسنی به طور سنتی برای درمان آرتروز به
کار گرفته می‌شد، و مطالعات نشان دادند که کاسنی به طور قابل توجهی دارای خواص ضدالتهابی
می‌باشد که به همین دلیل موجب کاهش دردهای مفصلی – استخوانی می‌شود. در مطالعات
انجام شده در سال ۲۰۱۰، گزارشات حاکی از آن است که ۷۰٪ از بیمارانی که از دردهای مفصلی-استخوانی
رنج می‌بردند و با کاسنی تحت درمان قرار گرفتند و به طور قابل ملاحظه‌ای دردهایشان
بهبود یافت. همچنین کاسنی را عموماً برای کاهش دردهایی که عامل التهابی دارد، دردهای
ماهیچه‌ای و درد مفاصل می‌توان مصرف نمود.
کاسنی خواصی همچون داروهای مسکن دارد که
اضطراب را کاهش داده و ذهن را آرام می‌سازد، بنابراین استرس و تأثیرات خطرناک آن بر
بدن را از بین می‌برد. عصاره ریشه کاسنی به دلیل خواص آرامش‌بخشی به خواب راحت کمک
می‌کند و از بسیاری از قرص‌های خواب‌آور مرسوم سالم‌تر است. کاهش استرس و اضطراب خطر
ابتلا به بیماریهای قلبی، عدم توازن هورمون‌ها، مرض بی‌خوابی، زوال عملکرد شناختی
و پیری زودرس را تاحدودی تقلیل می‌دهد.
زیانهای کاسنی[ویرایش]
اگرچه می‌توان مزایای فراوانی برای کاسنی
برشمرد، اما در صورت بارداری مصرف بیش از حد آن غیرمجاز است، زیرا ممکن است موجب خونریریزی
گردد و احتمال سقط جنین غیرعمدی را افزایش دهد. اگرچه تحقیقات در این زمینه کافی نیست
اما همان تحقیقات نشان می‌دهد که در دوران شیردهی نیز مصرف بیش از حد آن ممنوع می‌باشد
زیرا کاسنی از طریق شیر مادر به کودک منتقل می‌شود. ۸ مصرف بیش از حد آن باعث ترش کردن
معده، کاهش وزن (ورزشکارانی که دارای مقداری اضافه وزن هستند می‌توانند روزی ۲ الی
۵ بار از عرق کاسنی استفاده بکنند). روش مصرف: بعد ازهر وعدهٔ غذایی با نصفی از لیوان آب مصرف
شود.
کاسنی مضر است برای اشخاصی که مبتلا به
سرفه هستند. تخم کاسنی بدمزه و قی آور است.
خنثی کننده ناراحتی‌های کاسنی، شکر است
و برای بدطعمی تخم کاسنی سکنجبین و ادویه خوشبو می‌باشد.
ارزش غذایی[ویرایش]
Chicory greens, raw
مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)
انرژی ۹۶ کیلوژول (۲۳ کیلوکالری)
کربوهیدرات‌ها ۴٫۷ g
قندها ۰٫۷ g
فیبر ۴
g
چربی ۰٫۳ g
پروتئین ۱٫۷ g
ویتامین آی معادل ۲۸۶ میکروگرم (۳۲٪)
- بتاکاروتن ۳۴۳۰ میکروگرم (۳۲٪)
- لوتئین و زآکسانتین ۱۰۳۰۰ μg
تیامین (ویتامین ب۱) ۰٫۰۶ میلی‌گرم (۵٪)
ریبوفلاوین (ویتامین ب۲) ۰٫۱ میلی‌گرم (۷٪)
نیاسین (ویتامین ب۳) ۰٫۵ میلی‌گرم (۳٪)
پانتوتنیک اسید (ویتامین ب۵) ۱٫۱۵۹ میلی‌گرم (۲۳٪)
ویتامین ب۶ ۰٫۱۰۵ میلی‌گرم (۸٪)
اسید فولیک (ویتامین ب۹) ۱۱۰ میکروگرم (۲۸٪)
ویتامین C ۲۴
میلی‌گرم (۴۰٪)
ویتامین E ۲٫۲۶ میلی‌گرم (۱۵٪)
ویتامین K ۲۹۷٫۶ میکروگرم (۲۸۳٪)
کلسیم ۱۰۰ میلی‌گرم (۱۰٪)
آهن ۰٫۹ میلی‌گرم (۷٪)
منیزیم ۳۰ میلی‌گرم (۸٪)
منگنز ۰٫۴۲۹ میلی‌گرم (۲۱٪)
فسفر ۴۷
میلی‌گرم (۷٪)
پتاسیم ۴۲۰ میلی‌گرم (۹٪)
سدیم ۴۵
میلی‌گرم (۲٪)
روی ۰٫۴۲ میلی‌گرم (۴٪)
Link to USDA Database entry
درصدها نسبی‌اند
منبع: پایگاه اطلاعاتی مواد غذایی آمریکا
جستارهای وابسته[ویرایش]
دم‌نوش
کاسنی دشتی
اندیو
منابع[ویرایش]
در
ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کاسنی موجود است.
در
ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کاسنی موجود است.
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Chicory»، ویکی‌پدیای انگلیسی،
دانشنامه آزاد، (نسخه ۱۵ ژوئیه ۲۰۰۶).
کاسنی داروی رماتیسم [۱]
پایگاه گیاهان داروئی ایران (گیاه یاب)
ویکی
////////////
به عربی هندبا بریة:
الهندباء البرية وتعرف أيضاً بجذور السريس
والشيكوريا نبات ينتمي لجنس الهندباء من الفصيلة النجمية. تسمى في السودان الموليتة
محتويات [أظهر]
الوصف النباتي[عدل]
النبات ثنائي الحول يزهر في السنة الثانية.
زهرة النبات بنفسحية جميلة.
الاستعمالات[عدل]
كانت قديما تتناول كقهوة، في فرنسا يتناولونها
مع القهوة، غنية بالبوتاسيوم والكالسبوم وهاضمة. تعتبر بذوره مفيدة طبياً.تحتوي نبتة
الهندباء البرية على أحد أنواع سكريات مادة (إينولين) والفروكتوز والغلوكوز وعلى غليكوزيد
مادة (إينتيبين) التي تعطي المشروب ذوق مرّ نسبياً إضافة إلى العديد من الفيتامينات
فئة (B1) و(B2) و(PP) و(С) والكولين والبروتينات
والبيكتين والتانّين والأحماض العضوية والكاروتين والمواد المعدنية (Na, Ca, Mg, K, Fe,
P)
والعناصر المجهرية وغيرها من المواد المفيدة الضرورية للأداء الحيوي العادي. ولا تحتوي
الهندباء البرية على كوفائين وتساعد على تخفيف شدّة التوتر العصبي وتخفّض نسبة السكر
في الدم وتسـاعد على عمل الجهاز الهضمي. ونالت هذه النبتة بالاعتراف خاصة عند علاج
أمراض القناة المعدية المعوية والكبد وجرى استخدامُها لدى التهابات مخاطي المعدة والأمعاع
الغليظة والدقيقة والكبد والحوصلة الصفراوية والكلى وأمراض حصى البول والصفراء. كما
تقي الهندباء البرية من الجراثيم وتتميز بفاعلية عالية لدى تهدئة الالتهابات وإزالة
التوتر العصبي وأنها مدرّة للبول والصفراء وتحسن النشاط القلبي وتقلّص من التعرّق المفرط
وتخلي الجسم من الكلسترول وغيرها من المواد الضارة. وتُستخدم كبديل للقهوة في تغذية
الأطفال. الطاقة الغذائية للمادة في جرعة واحدة (150 ممل) : 11 كيلو من السعرات الحرارية.
البروتين : 0.1 غرام ؛ الدهون : 0 غرام ؛ السكريات : 2.7 غرام ؛ النسيج العضوي :
0.8 غرام. المحتوى : خلاصة من الهندباء البرية. تُحفظ في مكان بارد (بدرجة الحرارة
أقلّ من 20 درجة مئوية) وجافّ (الرطوبة لا تزيد 75 %) وتُقفل بإحكام.
ليس لهذا النبات علاقة بنبات التاراكساكوم
أو هندباء سن الأسد، مع أنهما ينتميان لنفس القبيلة والفصيلة.
المعلومات الغذائية[عدل]
يحتوي كل كوب من الهندباء المقطعة (55غ)،
بحسب وزارة الزراعة الأميركية على المعلومات الغذائية التالية :
السعرات الحرارية: 25
الدهون: 0.39
الكاربوهيدرات: 5.06
الألياف: 1.9
البروتينات: 1.49
الكولسترول: 0
رسم توضيحي لنبات الهندباء البرية
مراجع[عدل]
وصلات خارجية[عدل]
معلومات غذائية عن الهندباء
مشاريع شقيقة في كومنز صور وملفات عن:
هندباء برية
معرفات الأصنوفة
موسوعة الحياة: 467862 GBIF: 5392252
PlantList: gcc-37233 Tropicos:
2702287 ITIS: 36763 ncbi: 13427
IPNO: 194533-1 GRIN: ps://npgsweb.ars-grin.gov/gringlobal/taxonomydetail.aspx?id=10543
FNA: 200023652 FOC: 200023652 PLANTS: CIIN
AFPD: 137103
◄ ع ن ت
القهوة
أيقونة بوابةبوابة مطاعم وطعام أيقونة
بوابةبوابة علم النبات أيقونة بوابةبوابة مشروبات أيقونة بوابةبوابة زراعة
A sunflower.jpg هذه بذرة مقالة عن
نبات متعلقة بالفصيلة النجمية بحاجة للتوسيع. شارك في تحريرها.
تصنيفات: اختراعات بلجيكيةبهاراتحياة نباتية
في أوروباخضراوات ورقيةمحاصيل زراعيةمكملات غذائيةمواد مضافة غذائيةنباتات طبيةنباتات
مجتاحةنباتات وصفت في 1753نجمية
//////////
به آذری عادی کاسنی:
Adi
kasnı (lat. Cichorium intybus)[1] – kasnı cinsinə aid bitki növü.[2]
///////////
به عبری اولِش، تِماخ، ثِماخ:
עֹלֶשׁ ידוע גם בשם ציקוריה
(בלטינית Cichorium) הוא סוג של צמחים בשרניים רב-שנתיים ממשפחת המורכבים. המין המוכר
ביותר הוא העולש המצוי, מהיר צמיחה וגדל באזורים רבים בעולם. יש לו שימושים רבים, כתבלין,
כתוסף או תחליף לקפה.
////////////
به پنجابی کاسنی بوطی:
کاسنی بوٹی اک جنگلی بوٹی اے جیہڑی فصلاں وچ وی ہوندی اے۔
////////////
به پشتو تریز یا معمولی تریز:
تریز يا معمولي تريز (علمي نوم: Cichorium intybus) د څو کلن یو درملي بوټي دي چې د تريز ډوله بوټي په کورنۍ او د تريز په جنس پورې اړه لري او د نړۍ په بېلا بېلو سيمو کې په ځنگلونو او لارو ته نژدې شنه کېږي. اوږدوالي یې ۱ متره دي او د جولای څخه تر اکتوبر پورې گل کوي.
//////////
به کردی سورانی چه قچه قه:
چەقچەقە یان کاسنی (بە لاتین: Cichorium intybus) گیایەکی خۆڕسکی چەن ساڵەیە. ئەم ڕوەکە لە تیرەی کامپۆزیتیایە و ڕەنگی گوڵەکانی شینە. ریشووەکەی دوای ئەوەی وشک و پاشان ھاڕدرا وەک چایی و قاوە لە ناوچەکانی مەدیتەرانەدا دەخورێتەوە یان شیرەی بنەکەی وەک جاچکە ئەجاون. لە کوردستانیش چەن جۆری ھەیە و یەکێکیان چەقچەقە تاڵەیە. ئەم گیایە لە سەرەتادا گیایەکی ئەوروپایی بووە بەڵام ئێستا ئیتر لە تەواوی دونیادا دەڕوێ یان دەیڕوێنن.
///////////
به تاجیکی کاسنی:
Коснӣ
– (лотинӣ: Cichorium intybus ), (порсӣ: کاسنی), (русӣ: Цикорий обыкновенный ). Растании
доруворӣ. Дар илми тиб истифода бурда мешавад. Коснӣ– растании басёрсола
мебошад.
///////////
به ترکی استانبولی بیاض هندبا:
Beyaz hindiba (Cichorium
Intybus), papatyagiller (Asteraceae)
familyasından yaprakları kökünün karanlıkta ve ısıyla zorlanmasıyla elde edilen tomurcuk şeklinde hindiba cinsinden
bir sebze türü.
İlk olarak Belçika'da yetiştirilmesi sebebi ile Belçika
hindibası adı da verilir. Bitki köküne özel şartlar uygulanarak elde edilen
beyaz hindiba hem sebze hem de salata olarak tüketilir.
Beyaz hindiba az kalori içeren besleyici, zengin ve hafif bir
besindir. Tadı buruktur ancak son yıllarda burukluğun azaltıldığı çeşitleri de
üretilmeye başlanmıştır.
////////////
Chicory
From Wikipedia, the free encyclopedia
|
Common chicory
|
|
 |
|
 |
|
|
Kingdom:
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
Order:
|
|
|
Family:
|
|
|
Tribe:
|
|
|
Genus:
|
|
|
Species:
|
C. intybus
|
|
Synonymy[show]
|
|
Common
chicory (Persian:
خندریلی،
کاسنی معمولی, Arabic: هندبا بریة), Cichoriumintybus,[4] is a somewhat
woody, perennial herbaceous plant of the dandelion family,
usually with bright blue flowers, rarely white or
pink. Many varieties are cultivated for salad leaves, chicons (blanched buds),
or roots (var. sativum), which are baked, ground, and used as
a coffee substitute and
additive. It is also grown as a forage crop for livestock.[5] It lives as a wild
plant on roadsides in its native Europe, and is now common in North America,
China, and Australia, where it has become widely naturalized.[6][7][8] "Chicory"
is also the common name in the United States for curly endive (Cichorium endivia); these
two closely related species are often confused.[9]
Contents
[show]
Common
chicory is also known as blue daisy, blue dandelion, blue
sailors, blue weed, bunk, coffeeweed, cornflower, hendibeh, horseweed, ragged
sailors, succory, wild bachelor's buttons,
and wild endive.[10] (Note:
"Cornflower" is commonly applied to Centaurea cyanus.) Common names for
varieties of var. foliosum include endive, radicchio, Belgian endive, French endive, red
endive, sugarloaf, and witloof (or witlof).
When
flowering, chicory has a tough, grooved, and more or less hairy stem, from 30
to 100 cm (10 to 40 in) tall. The leaves are stalked, lanceolate and unlobed. The flower heads
are 2 to 4 cm (0.79 to 1.6 in) wide, and usually bright blue, rarely
white or pink. Of the two rows of involucral bracts, the inner is longer and
erect, the outer is shorter and spreading. It flowers from July until October.
The achenes have no pappus (feathery
hairs), but do have toothed scales on top.[11]
Wild
chicory leaves usually have a bitter taste. Their bitterness is
appreciated in certain cuisines, such as in the Ligurian and Apulian regions of Italy and
also in southern part of India along with coffee, in Catalonia, Greece, and Turkey.[12] In Ligurian
cuisine, wild chicory leaves are an ingredient of preboggion and in Greek cuisine
of horta; in the
Apulian region, wild chicory leaves are combined with fava bean
puree in the traditional local dish fave e cicorie selvatiche.[13] in Albania, the leaves are used as a spinach
substitute, mainly served simmered and marinated in olive oil, or as ingredient
for fillings of byrek.
By
cooking and discarding the water, the bitterness is reduced, after which the
chicory leaves may be sautéed with
garlic, anchovies, and other ingredients. In this
form, the resulting greens might be combined with pasta[14] or accompany meat
dishes.[15]
Chicory
may be cultivated for its leaves, usually eaten raw as salad leaves. Cultivated chicory is generally
divided into three types, of which there are many varieties:[16]
·
Radicchio usually has
variegated red or red and green leaves. Some only refer to the white-veined
red-leaved type as radicchio, also known as red endive and red chicory. It has
a bitter and spicy taste, which mellows when it is grilled or roasted. It can
also be used to add color and zest to salads. It is largely used in Italy in
different varieties, the most famous being the ones from Treviso (known as radicchio rosso
di Treviso),[17][18] from Verona (radicchio di Verona),
and Chioggia (radicchio di Chioggia),
which are classified as an IGP.[19] It is also common
in Greece.[citation needed]
Witloof, Belgian endive
·
Belgian endive is known in Dutch as witloof or witlof ("white
leaf"), endive or (very rarely) witloof in the United States,[21] indivia in
Italy, endivias in Spain, chicory in the UK, as witlof in
Australia, endive in France, and chicon in
parts of northern France and in Wallonia. It has a small head of
cream-coloured, bitter leaves. It is grown completely underground or indoors in
the absence of sunlight to prevent the leaves from turning green and opening up
(etiolation). The plant has to be kept just
below the soil surface as it grows, only showing the very tip of the leaves. It
is often sold wrapped in blue paper to protect it from light, so to preserve
its pale colour and delicate flavour. The smooth, creamy white leaves may be
served stuffed, baked, boiled, cut and cooked in a milk sauce, or simply cut
raw. The tender leaves are slightly bitter; the whiter the leaf, the less
bitter the taste. The harder inner part of the stem at the bottom of the head
should be cut out before cooking to prevent bitterness. Belgium exports chicon/witloof to
over 40 different countries. The technique for growing blanched endives
was accidentally discovered in the 1850s at the Botanical Garden of Brussels
in Saint-Josse-ten-Noode,
Belgium.[22]Today France is the
largest producer of endive.[23]
Leaves unlobed and pointed
Inflorescences of a blue-flowered form,
note the two rows of bracts
The Catalogna chicory (also known as puntarelle)
includes a whole subfamily (some varieties from Belgian endive and some
from radicchio)[24] of chicory and used
throughout Italy.
Although
leaf chicory is often called "endive", true endive (Cichorium endivia) is a
different species in the genus and should not be confused with Belgian endive.
Root
chicory (Cichorium intybus var. sativum) has been cultivated
in Europe as a coffee substitute.
The roots are baked, roasted, ground, and used as an additive, especially in
the Mediterranean region
(where the plant is native). As a coffee additive, it is also mixed in Indian filter coffee,
and in parts of Southeast Asia, South Africa, and southern United States,
particularly in New Orleans.
It has been more widely used during economic crises such as the Great Depression in the 1930s and
during World War II in
Continental Europe. Chicory, with sugar beet and rye,
was used as an ingredient of the East German Mischkaffee (mixed
coffee), introduced during the "East German coffee
crisis" of 1976-79.
Some
beer brewers use roasted chicory to add flavor to stouts (commonly
expected to have a coffee-like flavour). Others have added it to strong blond
Belgian-style ales, to augment the hops,
making a witlofbier, from the Dutch name for the plant.
Around
1970, it was found that the root contains up to 20% inulin, a polysaccharidesimilar to starch. Inulin is mainly found in the plant
family Asteraceae as a
storage carbohydrate (for example Jerusalem artichoke, dahlia, yacon,
etc.). It is used as a sweetener in the food industry with a sweetening
power 1⁄10 that of sucrose[25] and is sometimes
added to yogurts as a prebiotic.
Inulin is also gaining popularity as a source of soluble dietary fiber and functional food.[26]
Chicory
root extract is a dietary supplement or food additive produced by mixing dried,
ground chicory root with water, and removing the insoluble fraction by filtration and centrifugation. Other methods may be used to
remove pigments and sugars. It is used as a source of soluble fiber. Fresh chicory root typically
contains, by dry weight, 68% inulin, 14% sucrose, 5% cellulose, 6% protein, 4% ash,
and 3% other compounds. Dried chicory root extract contains, by weight, about
98% inulin and 2% other compounds.[27] Fresh chicory root
may contain between 13 and 23% inulin, by total weight.[28]
The
bitter substances are primarily the two sesquiterpene lactones lactucin and lactucopicrin. Other ingredients are aesculetin, aesculin, cichoriin, umbelliferone, scopoletin, 6,7-dihydrocoumarin, and further sesquiterpene lactones
and their glycosides.[29]
|
Chicory greens, raw
|
|
|
Nutritional value per 100 g (3.5 oz)
|
|
|
96 kJ
(23 kcal)
|
|
|
4.7 g
|
|
|
0.7 g
|
|
|
4 g
|
|
|
0.3 g
|
|
|
1.7 g
|
|
|
(36%)
286 μg
(32%)
3430 μg
10300 μg
|
|
|
(5%)
0.06 mg
|
|
|
(8%)
0.1 mg
|
|
|
(3%)
0.5 mg
|
|
|
(23%)
1.159 mg
|
|
|
(8%)
0.105 mg
|
|
|
(28%)
110 μg
|
|
|
(29%)
24 mg
|
|
|
(15%)
2.26 mg
|
|
|
(283%)
297.6 μg
|
|
|
(10%)
100 mg
|
|
|
(7%)
0.9 mg
|
|
|
(8%)
30 mg
|
|
|
(20%)
0.429 mg
|
|
|
(7%)
47 mg
|
|
|
(9%)
420 mg
|
|
|
(3%)
45 mg
|
|
|
(4%)
0.42 mg
|
|
|
|
|
|
·
Units
·
μg = micrograms • mg
= milligrams
·
IU = International units
|
|
|
Percentages are roughly approximated
using US recommendations for
adults.
Source: USDA Nutrient Database |
|
|
Belgian endive (witloof), raw
|
|
|
Nutritional value per 100 g (3.5 oz)
|
|
|
71 kJ
(17 kcal)
|
|
|
4 g
|
|
|
3.1 g
|
|
|
0.1 g
|
|
|
0.9 g
|
|
|
(5%)
0.062 mg
|
|
|
(2%)
0.027 mg
|
|
|
(1%)
0.16 mg
|
|
|
(3%)
0.145 mg
|
|
|
(3%)
0.042 mg
|
|
|
(9%)
37 μg
|
|
|
(3%)
2.8 mg
|
|
|
(2%)
19 mg
|
|
|
(2%)
0.24 mg
|
|
|
(3%)
10 mg
|
|
|
(5%)
0.1 mg
|
|
|
(4%)
26 mg
|
|
|
(4%)
211 mg
|
|
|
(0%)
2 mg
|
|
|
(2%)
0.16 mg
|
|
|
|
|
|
·
Units
·
μg = micrograms • mg
= milligrams
·
IU = International units
|
|
|
Percentages are roughly approximated
using US recommendations for
adults.
Source: USDA Nutrient Database |
|
Root
chicory contains volatile oils similar to those found in plants in the related
genus Tanacetum which
includes Tansy, and is similarly effective at
eliminating intestinal worms. All parts of the plant contain these volatile
oils, with the majority of the toxic components concentrated in the plant's
root.[30]
Chicory
is well known for its toxicity to internal parasites. Studies indicate that
ingestion of chicory by farm animals results in reduction of worm burdens,[31][32][33] which has prompted
its widespread use as a forage supplement. Only a few major companies are
active in research, development, and production of chicory varieties and
selections, most in New Zealand.
Chicory
(especially the flower), used as a folk medicine in Germany, is recorded in
many books as an ancient German treatment for everyday ailments. It is
variously used as a tonic and
as a treatment for gallstones, gastro-enteritis, sinus problems and cuts and bruises. (Howard M. 1987). Chicory
contains inulin,[34][35] which may help
humans with weight loss, constipation, improving bowel function and general
health.[36] In rats, it may
increase calcium absorption and bone mineral density.[34] It also increases
absorption of calcium and other minerals in humans.[37][38][39][40]
Chicory
has been listed as
one of the 38 plants that are used to prepare Bach flower remedies,[45] a kind of alternative medicine.
However, according to Cancer Research UK,
"there is no scientific evidence to prove that flower remedies can
control, cure or prevent any type of disease, including cancer".[46]
The Cherokee use an infusion of the root as a tonic for
nerves.[47] The Iroquois use a decoction of the roots as a wash and
apply a poultice of it to chancres and fever sores.[48]
Chicory
is highly digestible for ruminants and has a low fiber concentration.[49]Chicory roots are an
"excellent substitute for oats" for horses due to
their protein and fat content.[50] Chicory contains a
low quantity of reduced tannins[49] that may increase
protein utilization efficiency in ruminants.[51]Some tannins reduce
intestinal parasites.[52][53][54][55] (Excessively large
quantities of tannins, however, could bind with and precipitate proteins,
resulting in low digestibility and nutrient reduction.[52])
Although
chicory might have originated in France, Italy, and India,[56] much development of
chicory for use with livestock has taken place in New Zealand.[57]
·
Puna (Grasslands Puna)
Developed
in New Zealand, Grasslands Puna is well adapted to different climates, being
grown from Alberta, Canada, to New Mexico and Florida. It is resistant to bolting, which
leads to high nutrient levels in the leaves in spring. It also has high
resistance to grazing.
·
Forage Feast
A
variety from France used for human consumption and also for wildlife plots.[clarification
needed] It is very cold-hardy and, being
lower in tannins than other forage varieties, is suitable for human
consumption.
·
Choice
Choice
has been bred for high winter and early-spring growth activity, and lower
amounts of lactucin and lactone, which are believed to taint milk. It is also
use for seeding deer wildlife plots.
·
Oasis
Bred
for increased lactone rates for the forage industry, and for higher resistance
to fungal diseases like Sclerotinia.[clarification
needed]
·
Puna II
More
winter-active than most other varieties, which leads to greater persistence and
longevity.
·
Grouse
A
New Zealand variety used as a planting companion for forage brassicas. More prone to early flowering than
other varieties, with higher crowns more susceptible to overbrowsing.
·
Six Point
A
United States variety, very similar to Puna.
The
chicory plant is one of the earliest cited in recorded literature. Horace mentions it in reference to his
own diet, which he describes as very simple: "Me pascunt olivae, me
cichorea, me malvae" ("As for me, olives,
endives, and mallows provide sustenance").[58] In 1766, Frederick the Great banned
the importation of coffee into Prussia leading to the development of a
coffee-substitute by Brunswick innkeeper
Christian Gottlieb Förster (died 1801), who gained a concession in 1769/70 to
manufacture it in Brunswick and Berlin. By 1795 there were 22 to 24 factories
of this type in Brunswick.[59][60] Lord Monboddo describes the plant in 1779[61] as the
"chicoree", which the French cultivated as a pot herb. In Napoleonic EraFrance, chicory frequently
appeared as either an adulterant in coffee,
or as a coffee substitute.[62] Chicory was also
adopted as a coffee substitute by Confederate soldiers during the American Civil War,
and has become common in the United States. It was also used in the United
Kingdom during the Second World War,
where Camp Coffee, a
coffee and chicory essence, has been on sale since 1885.
The
cultivated chicory plant has a history reaching back to ancient Egyptian time.[citation needed] Medieval monks
raised the plants and when coffee was introduced to Europe, the Dutch thought
that chicory made a lively addition to the bean drink.
In
the United States chicory root has long been used as a substitute for coffee in
prisons.[63] By the 1840s,
the port of New Orleans was
the second largest importer of coffee (after New York).[62] Louisianans began
to add chicory root to their coffee when Union naval blockades during the American
Civil War cut off the port of New Orleans, thereby creating a long-standing
tradition.[62]
A
common meal in Rome, puntarelle, is made with chicory sprouts.[64] The United Nations
Food and Agriculture Organization (FAO) reports that Chicory is a
native plant of western Asia, North Africa and Europe.[4]
Chicory
is also mentioned in certain sericulture (silk-growing) texts. It is
said that the primary caretaker of the silkworms, the "silkworm mother",
should not eat or even touch it.[citation needed]
The
chicory flower is often seen as inspiration for the Romantic concept of
the Blue Flower (e. g. in German language 'Blauwarte'
≈ 'blue lookout by the wayside'). It could open locked doors, according to
European folklore.[65]
1.
Jump up^ illustration from Prof. Dr. Otto
Wilhelm Thomé Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz 1885, Gera,
Germany
2.
Jump up^ "Cichorium
intybus L. synonyms". Tropicos.org.
Missouri Botanical Garden. Retrieved 23 March 2014.
4.
^ Jump up to:a b "Cichorium intybus". FAO - Food and
Agriculture Organization of the UN. Retrieved 2013-12-16.
5.
Jump up^ Blair, Robert (2011-04-30). "Nutrition and Feeding of Organic Cattle". ISBN 978-1-84593-758-4.
7.
Jump up^ Flora of China, Cichorium intybus Linnaeus,
1753. 菊苣 ju ju Archived March 3, 2016, at the Wayback Machine.
9.
Jump up^ "Endive, Chicory and Witloof". Aggie
Horticulture. Texas AgriLife Extension Service, Texas A&M System.
Retrieved 2013-12-16.
10.
Jump up^ John Cardina; Cathy Herms; Tim
Koch; Ted Webster. "Chickory Cichorium
intybus". Ohio Perennial & Biennial Weed Guide. Ohio
State University OARDC Extension. Retrieved February 25, 2013.
11.
Jump up^ Rose, Francis (1981). The Wild
Flower Key. Frederick Warne & Co. pp. 390–391. ISBN 0-7232-2419-6.
12.
Jump up^ Tijen İnaltong. "Wild Herbs of Turkey". Turkish
Cultural Foundation. Retrieved 2013-12-16.
13.
Jump up^ Kyle Phillips. "Fava Bean Puree with Wild Chicory Recipe - Fave e
Cicorie Selvatiche". About.com. Retrieved 2013-12-16.
14.
Jump up^ "Wild Chicory Spaghetti". Dolce
Vita Diaries. Nudo Italia. 2009-05-19. Retrieved 2013-12-16.
15.
Jump up^ Jaume Fàbrega, El gust d'un
poble: els plats més famosos de la cuina catalana. Llomillo fregit amb
xicoires
17.
Jump up^ Radicchio Rosso di Treviso IGP - Tardivo (Red Radicchio
of Treviso - Late harvest) (in Italian), Consorzio Tutela
Radicchio Rosso di Treviso e Variegato di Castelfranco IGP,
retrieved 2013-08-25
19.
Jump up^ Radicchio di Verona IGP (Radicchio of Verona IGP) (in
Italian), TreVenezie, 2 February 2009, retrieved 2013-08-25
22.
Jump up^ "Belgian endive- Cichorium intybus".
The Food Museum. Archived from the
original on 2005-07-29.[dead link]
24.
Jump up^ Cicoria Asparago o Catalogna - Long-stemmed Italian
Chicory, PROJECTFOODLAB, March 17, 2011, retrieved 2013-08-25
25.
Jump up^ Joseph O'Neill (2008-06-01). "Using inulin and oligofructose with high-intensity
sweeteners". New Hope 360. Penton.
Retrieved 2013-12-16.
26.
Jump up^ Madrigal L. Sangronis E. "Inulin
and derivates as key ingredients in functional foods. [Review]"
[Spanish] Archivos Latinoamericanos de Nutricion. 57(4):387-96,
2007 Dec.
27.
Jump up^ Kim, Meehye; Shin, HK
(1996). "The Water-Soluble Extract of Chicory Reduces
Glucose uptake from the Perfused Jejunum in Rats" (PDF). J. Nutr. 126 (9):
2236–2242. PMID 8814212.
Retrieved 2008-08-20.
28.
Jump up^ Wilson, Robert; S; Y (2004). "Chicory Root Yield and Carbohydrate Composition is
Influenced by Cultivar Selection, Planting, and Harvest Date". Crop
Sci. 44 (3): 748–752. doi:10.2135/cropsci2004.0748.
Retrieved 2008-08-20.
29.
Jump up^ Harsh Pal Bais, GA Ravishankar (2001)
Cichorium intybus L – cultivation, processing, utility, value addition and
biotechnology, with an emphasis on current status and future prospects. Journal
of the Science of Food and Agriculture, 81, 467-484 (online)[permanent dead link]
31.
Jump up^ Heckendorn, F; Häring, DA; Maurer, V; Senn, M;
Hertzberg, H (2007-05-15). "Individual administration of three tanniferous
forage plants to lambs artificially infected with Haemonchus contortus and
Cooperia curticei". Vet Parasitol. 146 (1–2):
123–34. doi:10.1016/j.vetpar.2007.01.009. PMID 17336459.
32.
Jump up^ Athanasiadou, S.; Gray, D; Younie, D;
Tzamaloukas, O; Jackson, F; Kyriazakis, I (February 2007). "The use of
chicory for parasite control in organic ewes and their
lambs". Parasitology. 134 (Pt 2): 299–307. doi:10.1017/S0031182006001363. PMID 17032469.
33.
Jump up^ Tzamaloukas, O.; Athanasiadou, S; Kyriazakis,
I; Huntley, JF; Jackson, F (March 2006). "The effect of chicory (
Cichorium intybus ) and sulla ( Hedysarum coronarium ) on larval development
and mucosal cell responses of growing lambs challenged with Teladorsagia circumcincta". Parasitology. 132 (Pt
3): 419–26. doi:10.1017/S0031182005009194. PMID 16332288.
34.
^ Jump up to:a b Roberfroid,
MB; Cumps, J; Devogelaer, JP (2002). "Dietary chicory inulin increases
whole-body bone mineral density in growing male rats". The Journal of
Nutrition. 132 (12): 3599–602. PMID 12468594.
35.
Jump up^ Roberfroid MB (2007). "Inulin-type fructans: functional food
ingredients". Journal of Nutrition. 137 (11
suppl): 2493S–2502S. PMID 17951492.
37.
Jump up^ Coudray, C.; Bellanger, J.;
Castiglia-Delavaud, C.; Rémésy, C.; Vermorel, M.; Rayssignuier, Y.
(1997-06-01). "Effect of soluble or partly soluble dietary fibres
supplementation on absorption and balance of calcium, magnesium, iron and zinc
in healthy young men". European Journal of Clinical Nutrition. 51 (6):
375–380. doi:10.1038/sj.ejcn.1600417. ISSN 0954-3007. PMID 9192195.
38.
Jump up^ Abrams, Steven A.; Griffin, Ian
J.; Hawthorne, Keli M.; Liang, Lily; Gunn, Sheila K.; Darlington, Gretchen;
Ellis, Kenneth J. (2005-08-01). "A combination of prebiotic short- and
long-chain inulin-type fructans enhances calcium absorption and bone
mineralization in young adolescents". The American Journal of
Clinical Nutrition. 82 (2): 471–476. ISSN 0002-9165. PMID 16087995.
39.
Jump up^ Abrams, Steven A.; Hawthorne, Keli
M.; Aliu, Oluseyi; Hicks, Penni D.; Chen, Zhensheng; Griffin, Ian J.
(2007-10-01). "An inulin-type fructan enhances calcium absorption
primarily via an effect on colonic absorption in humans". The Journal
of Nutrition. 137(10): 2208–2212. ISSN 0022-3166. PMID 17884999.
40.
Jump up^ Abrams, Steven A.; Griffin, Ian
J.; Hawthorne, Keli M. (2007-11-01). "Young adolescents who respond to an
inulin-type fructan substantially increase total absorbed calcium and daily
calcium accretion to the skeleton". The Journal of Nutrition. 137 (11
Suppl): 2524S–2526S. ISSN 0022-3166. PMID 17951496.
41.
Jump up^ Tabassum N., Qazi M.A., Shah A., Shah
M.Y. "Curative potential of Kashni (Cichorium intybus Linn.) extract
against carbon tetrachloride induced hepatocellular damage in rats"
Pharmacologyonline 2010 2 (971-978)
42.
Jump up^ Hassan HA. Yousef MI.
"Ameliorating effect of chicory (Cichorium intybus L.)-supplemented diet
against nitrosamine precursors-induced liver injury and oxidative stress in
male rats."Food & Chemical Toxicology. 48(8-9):2163-9, 2010 Aug-Sep.
43.
Jump up^ Ahmed B. Khan S. Masood MH. Siddique
AH."Anti-hepatotoxic activity of cichotyboside, a sesquiterpene glycoside
from the seeds of Cichorium intybus." Journal of Asian Natural
Products Research. 10(3-4):223-31, 2008 Mar-Apr.
44.
Jump up^ L. Zafar R. Mujahid Ali
S."Anti-hepatotoxic effects of root and root callus extracts of Cichorium
intybus" Journal of Ethnopharmacology. 63(3):227-31, 1998 Dec.
45.
Jump up^ D. S. Vohra (1 June 2004). Bach Flower Remedies: A Comprehensive Study.
B. Jain Publishers. p. 3. ISBN 978-81-7021-271-3.
Retrieved 2 September 2013.
46.
Jump up^ "Flower remedies". Cancer Research UK.
Retrieved September 2013. Check date values in: |access-date= (help)
47.
Jump up^ Hamel, Paul B. and Mary U. Chiltoskey
1975 Cherokee Plants and Their Uses -- A 400 Year History. Sylva, N.C. Herald
Publishing Co. (p. 29)
48.
Jump up^ Herrick, James William 1977 Iroquois
Medical Botany. State University of New York, Albany, PhD Thesis (p. 476)
49.
^ Jump up to:a b Agronomy,
American Society of (2005-10-25). "Advances in agronomy". ISBN 978-0-12-000786-8.
50.
Jump up^ Bureau Of Manufactures, United
States (1915). "Commerce reports". Bureau Of
Foreign And Domestic Commerce. |first1=missing |last1= in Authors list (help)
52.
^ Jump up to:a b "Tannins, Nutrition and Internal Parasites".
NR International. Archived from the original on 2008-12-10.
53.
Jump up^ Schreurs, NM. Molan AL.
Lopez-Villalobos N. Barry TN. McNabb WC. (2002). "Effects of grazing
undrenched weaner deer on chicory or perennial ryegrass/white clover pasture on
the viability of gastrointestinal nematodes and
lungworms". Veterinary Record. 151 (12):
348–53. doi:10.1136/vr.151.12.348.
54.
Jump up^ Kidane, A. Houdijk JG.
Athanasiadou S. Tolkamp BJ. Kyriazakis I. (2010). "Effects of maternal
protein nutrition and subsequent grazing on chicory (Cichorium intybus) on
parasitism and performance of lambs". Journal of Animal
Science. 88 (4): 1513–21. doi:10.2527/jas.2009-2530.
55.
Jump up^ Schreurs, NM. Molan AL.
Lopez-Villalobos N. Barry TN. McNabb WC (2002). "Effects of grazing
undrenched weaner deer on chicory or perennial ryegrass/white clover pasture on
the viability of gastrointestinal nematodes and
lungworms". Veterinary Record. 151 (12):
348–53. doi:10.1136/vr.151.12.348.
59.
Jump up^ Thomas Hengartner; Christoph Maria
Merki, eds. (1999). Genußmittel. Frankfurt a. M. New York: Campus
Verlag. ISBN 3-593-36337-2.
60.
Jump up^ Carl Philipp Ribbentrop
(1796). Vollständige Geschichte und Beschreibung der Stadt
Braunschweig. (in German). 2. Braunschweig. pp. 146–148.
61.
Jump up^ Letter from Monboddo to John Hope, 29
April 1779; reprinted by William Knight 1900 ISBN 1-85506-207-0
62.
^ Jump up to:a b c Guas,
David; Raquel Pelzel (2009). DamGood Sweet: Desserts to Satisfy Your Sweet
Tooth, New Orleans Style. Newtown, Connecticut: Taunton Press. pp. 60–64. ISBN 978-1-60085-118-6.
63.
Jump up^ (a) Delaney, John H. "New York
(State). Dept. of Efficiency and Economy Annual Report". Albany New York,
1915, p. 673. Accessed via Google Books.
(b) "Prison Talk" website; Kentucky section: "Archived copy". Archived from the original on 2016-03-13. Retrieved 2008-03-18..
(b) "Prison Talk" website; Kentucky section: "Archived copy". Archived from the original on 2016-03-13. Retrieved 2008-03-18..
|
|
Wikimedia Commons has media
related to Cichorium
intybus.
|
|
|
Wikiversity has bloom time data
for Cichorium intybuson
the Bloom Clock
|
 |
Wikisource has original text related to
this article:
|
·
Edibility of Chicory: Edible parts and
identification of wild Chicory.
