۱۳۹۵ آبان ۳۰, یکشنبه

خندریلی، کاسنی بری، هندبا بری، طرخشقوق، سرالیةالحمار، گل قاصد، خبر آور، خبرکِش، امبرون، امیرون، یعضید، طرخشقوس

خندریلی
بفتح خا و سکون نون و فتح دال و کسر راء مهملتین و سکون یای مثناه تحتانیه و کسر لام و سکون یا و آن را یعفید خوانند
ماهیت آن
نوعی از کاسنی بری است و شبیه بدان و بسیار تلخ و ساق و بیخ آن باریکتر از ان و کل آن زرد مائل بسرخی و بر شاخهای آن صمغی متکون می کردد مانند مصطکی بقدر باقلا و بسیار چسپنده و قوت نبات آن تا یک سال و قوت صمغ آن تا هفت سال باقی می ماند
طبیعت آن
مجفف تر از کاسنی بری است بسبب تلخی آن
افعال و خواص
آن
خوردن دو مثقال آن با شراب و بدستور ضماد آن جهت کزیدن افعی و آب آنکه با شراب طبخ دهند جهت قطع اسهال و طلای آب برک آن جهت قطع بواسیر و چون مجموع کیاه آن را با بیخ برکنند و با عسل قرص سازند و با آب نطرون که بورۀ ارمنی است طلا کنند جهت بهق مؤثر و صمغ آن در سوم کرم و خشک و مفتح سدد و مفتت حصاه و محلل ریاح و قطور آن در چشم با آب کاسنی جهت ازالۀ سیل و طلای آن جهت ازالۀ شعر منقلب و بر جراحات جهت بردن کوشت زائد آنها و فرزجۀ آن با مرصاف که لته بدان آلوده بقدر زیتونی حمول نمایند جهت کشودن حیض و اسقاط جنین بغایت مؤثر و آشامیدن دو درم از بیخ آن با شراب جهت کزیدن عقرب نافع و بدستور ضماد آن و مورث سحج و قرحۀ امعا مصلح آن نشاسته مقدار شربت آن تا یک دانک
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
///////////
خندریلی . [ خ َ دَ ] (اِ) نوعی از کاسنی بری . (ناظم الاطباء). گیاهی است دشتی با برگی خاردار و دندانه دار و گلی زرد و طعمی تلخ مایل به گسی ببالای بدستی و کمتر و بیشتر. (یادداشت بخط مولف ). به لغت نبطی اسم نباتی است شبیه بکاسنی بری و ساق و بیخ او باریکتر از آن و گلش زرد مایل به سرخی و بر شاخهای اوصمغ متکون می شود مثل مصطکی و به قدر باقلا و بسیار چسبنده و قوه  او تا یکسال باقی است و صمغ آن تا هفت سال و نبات او بغایت مجفف . (از تحفه  حکیم مومن ).
- یعضید. [ ی َ ] (ع اِ) خندریلی . کاسنی تلخ . قسمی کاهو. طلخشوق . خس السلاطه . هندباء بری . کاسنی صحرایی . طرخشقوق . ترخجقوق . امیرون . سرالیةالحمار. تلخ کاهو. خندریل . گیاهی است خودرو و در طب به کار است و آن نوعی از هندباست با طعمی تلخ مایل به گسی و گلی زرد و برگهای کنگره دار. (یادداشت مولف ). خندریل است . (اختیارات بدیعی ). تره ای است که آن را طرخشقوق* خوانند. (از منتهی الارب ) (آنندراج ). خندریلی است . (تحفه  حکیم مومن ). کسنی تلخ . (دهار). و رجوع به خندریلی شود.
- سرالیةالحمار. [ س ِ ی َتِل ْ ح ِ ] (ع اِ مرکب ) خندریلی . یعضید. امیرون . رجوع به خندریلی و مفردات ابن بیطار ذیل خندریلی شود.
*طرشقون . [ طَ ش َ ] (معرب ، اِ) هندبای بری بود. (اختیارات بدیعی ). کاسنی بری و یقال طرخشقوق ، هو الهندباء البری مبرد، مفتح ، عصاریة ینفع من الاستسقاء جداً و یفتح سددالکبد و یقاوم السموم خصوصاً الزنبور. (بحر الجواهر). و رجوع به طرخشفوق و طرخشقوس و طرخشقوق و طرخشقون شود.
- امیرون . [ اَ ] (اِ) ۞ یعضید. خندریلی . سرالیةالحمار. (یادداشت مولف ). علف خبرکش . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به خندریلی و یعضید شود.
////////////
گل قاصد
نام گیاه: گل قاصد
نام علمی:Taraxacum officinale
خانواده :کاسنی
نام های دیگر:
کاسنی زرد، قاصدک ، شیرمال ،کاسنی بری ،خبر آور ،گل راوی، خبرکش،خبرک ،چاچ خر ،علف شاش خر ،شیر دندان ، بقله الیهودیه ،سبن الاسد ،اسنان الاسد ،ترحشقون
زمان گلدهی: فروردین تا مهر
زمان برداشت : اسفند شهریور تا مهر        سرشاخه ها : اسفند و فروردین
برگها: اردیبهشت تا شهریور        
گل ها: فروردین و اردیبهشت
شرح: گیاهی است با طبیعت سرد و خشک ، علفی ، پایا با ریشه ای عمودی و برگ های گسترده در سطح زمین است. در اوایل بهار ساقه آن گلی زرد رنگ می دهد . پس از گل دادن غنچه آن تبدیل به گلوله ای از میوه های فندقه کاکل دار می شود تمام قسمت های گیاه دارای شیره ای سفید رنگ و غیر سمی است. از قدیم چنان که از نام لاتین آن پیدا است (تاراکسیس به معنای ورم چشم )از این گیاه برای ناراحتی ها ی چشمی استفاده می شده است.ریشه ، شاخه ، برگ و گل این گیاه را جمع آوری می کنند. ریشه ها را کاملا می شویند و برش طولی می دهند و برای خشک کردن آن را تا حداکثر ۵۰ درجه سانتی گراد حرارت می دهند. شاخه ها را قبل از گل دادن و بعضی مواقع همراه با ریشه ها جمع آوری می کنند. برگ ها و گلها را برای تصفیه خون در فصل بهار می چینند ریشه ها ودیگر قسمت های این گیاه حاوی ترپن ها،تاراکساسین وتاراکستین،نوعی گلیکوزید و کائوچو،اسیدهای آمینه، تانن ها تا ۲۵ درصد می باشند ریشه و ساقه این گیاه مقوی معده است(دارای مواد تلخ تقویت کننده )ترشح عصاره معده را تحریک می کند و مسهل صفرا است. تونیک کبدی مدر و ضد اسکوربوت است برگ های جوان و تازه آن سرشار از ویتامین ث هستند و می توان در سالاد از آنها استفاده کرد.مربای گلهای آن ضد سرفه است و همچنین می توان این گیاه را به صورت تنتور ، دم کرده برگ ، جوشانده ریشه افشره گیاه به عنوان تصفیه کننده دستگاه گوارش و خون مصرف نمود. چنانچه خاصیت ادرار آوری آن مورد نظر باشد افشره آن تهیه می شود و روزی سه بار هر بار ۲۰ میلی لیتر نوشیده شود.تنتور برگ آن را جهت اضافه کردن به دارو های قلبی استفاده می کنند تا مصرف مقدار کافی پتاسیم بدین وسیله تضمین گردد.
موارد منع مصرف و احتیاط
۱-این گیاه در التهاب حاد معده یا روده تحریک پذیر به دلیل افزایش اسید معده و ایجاد ناراحتی معده منع مصرف دارد.
۲-ریشه این گیاه در موارد ضعف گوارشی منع مصرف داشته چرا که احتمالا موجب سوء هاضمه  ،نفخ ، درد و اسهال می گردد. گرچه به صورت سنتی در درمان سوء هاضمه توام با یبوست به کار می رفته است.
۳-ریشه این گیاه رانباید در انسداد مجرای صفراوی و التهاب صفراوی مصرف نمود به دلیل خاصیت صفرا آوری این گیاه
۴-در التهاب حاد کیسه صفرا توام با چرک نباید مصرف شود چرا که منجر به اثر صفرا زایی می گردد.

۵-در موارد حساسیت آلرژیک به سایر گیاهان تیره کاسنی مصرف این گیاه نیز ممنوع است.
منبع: کتاب گیاهان دارویی حکیم بهنام یوسفیان
//////////
گل قاصدک یا شیرمال (در متون طب سنتی طرخشقوق، خندریلی ) یا به کوردی کلهریپه‌پو papu (نام علمی: Taraxacum officinale) نام یک گونه از سرده قاصدک است.

منابع[ویرایش]
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Taraxacum officinale»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامه آزاد (بازیابی در ۲۲ مارس ۲۰۱۴).
ویکی
////////////
طرخشقون مخزني (باللاتينية: Taraxacum officinale) هو نوع نباتي يتبع جنس الطرخشقون من الفصيلة النجمية من قبيلة الشيكورية.
التسمية[عدل]
من الأسماء الأخرى الشائعة التي يعرف بها هذا النبات في البلاد العربية:
سن الأسد
التالمة
أسنان الأسد
شجرة أسنان الأسد
أسنان الأسد الشائع
أنف الخنزير
بوال
تاج الراهب
تلج جوك (من الفارسية)
تلفاف بري
خس بري
دودة الأكالة
زهرة الربيع الأيرلندية
ساعة المجنونة
سريس بري
طرخشقوق
طرخشون
طرشقون
كرة الصفراء
كرة منفوخة
كاسني صحرائي
لعاعة
هندابيا
ويتم الخلط بينها وبين أسماء عائدة لنبات الشيكوريا مثل (هندب, هندباء, هندباء برية وسريس) نظرا للتشابه بين النباتين قبل الإزهار.
الوصف النباتي[عدل]
الطرخشقون المخزني نبات معمر له جذر وتدي يتعمق حتى 30-40 سم. الأوراق وريدة. يزهر النبات عادة في أوائل الربيع ومرة أخرى في الخريف. الأزهار صفراء جميلة. الثمرة عبارة عن فقيرة. البذور مزودة بمظلة من الشعيرات الدقيقة التي تساعدها على الطيران والانتقال لمسافات بعيدة.
////////////
به آذری دِرمان زِنجی اُتو:
Dərman zəncirotu (lat. Taraxacum officinale) - mürəkkəbçiçəklilər fəsiləsinin zəncirotu cinsinə aid bitki növü.

Dərman zəncirotu hündürlüyü 30 sm-ə çatan çoxillik ot bitkisidir. Kökləri yuxarı hissədə şaxələnən kökümsovdan ibarət, kiçik şaxəli olub, qalınlığı 2 sm, uzunluğu 60 sm-ə çatır.
///////////
به عبری رِفوئی:
שינן רפואי או שן ארי (שם מדעי: Taraxacum officinale) הוא צמח עשבוני רב שנתי ממשפחת המורכבים המצוי ברוב האזורים הממוזגים של כדור הארץ וכן על מדשאות, מדרכות, גדות ובמקומות נוספים בהם קרקע לחה.
/////////
به پنجابی ددپتر:
ددپتر تارہ پھل ٹبر دی اک ہر ورے بسنت چ ہون والی جنگلی بوٹی اے۔ ایہ باہر کھلے تھانواں تے، سڑکاں کںڈے، ویلیاں ویہڑیاں وچ ہوندی اے۔ ایہ نیڑے تریڑے دنیا دے کئی پاسیاں وچ کج گرم گلے تھاں تے ہوندی اے. ایدے تے بسنتی رنگ دا پھل کھڑدا اے جیدے بی نکی چھتریاں نال ہوا وچ اڈدے نیں۔ ایہ کھان تے دوائیاں لئی وی ورتی جاندی اے۔
//////////
به پشتو ژیرگلی:
ژيړگلى یا معمولي ژيړگلى (په لاتين: Taraxacum officinale) یو شفا بښونکی بوټی دی چې د Asteraceae په کورنۍ او د Taraxacum په جېنس پورې اړه لري. نوموړی بوټی په چمنونو کې راشین کېږي او د مارچ څخه تر اپريل پورې گل کوي.
//////////
به ترکی استانبولی قَره هِندِبا:
Karahindiba (Taraxacum officinale), papatyagiller (Asteraceae) familyasından yaygın bir bitki türü. Çiçekleri sarı, yaprakları yeşil olsa da bitkinin adına "karahindiba" denilmiştir.
Mısır ve Kıpçak Türkleri'nin "katagan", Çağatay Türkleri'nin "saçratku" olarak bildikleri bu bitki günümüze "karahindiba" olarak gelmiştir. Hindiba, Arapça kökenli bir kelimedir. Tedavisi için kullanıldığı göz hastalığı trahomdan kaynaklandığı ileri sürülür. Anadolu'da acıgıcı, "acıgünek", "güneyik", "çıtlık", "cırtlık" ve "arslandişi" olarak bilinse de en yaygın olarak kullanılan adı "radika"dır.
////////////
Taraxacum officinale
From Wikipedia, the free encyclopedia
Taraxacum officinale
Taraxacum officinale - Köhler–s Medizinal-Pflanzen-135.jpg
Common Dandelion[1]
Kingdom:
(unranked):
(unranked):
(unranked):
Order:
Family:
Tribe:
Genus:
Species:
T. officinale
Taraxacum officinale
(L.Weber ex F.H. Wigg
·         Crepis taraxacum (L.) Stokes
·         Leontodon taraxacum L.
·         Leontodon vulgare Lam.
·         Taraxacum campylodesG.E.Haglund
·         Taraxacum dens-leonis Desf.
·         Taraxacum mexicanum DC.
·         Taraxacum retroflexum Lindl.
·         Taraxacum subspathulatum A.J. Richards
·         Taraxacum sylvanicum R. Doll
·         Taraxacum taraxacum (L.) H. Karst.
·         Taraxacum tenejapense A.J. Richards
·         Taraxacum vulgare Schrank
Taraxacum officinale (Persian:طرخشقوق، خندریلی, Arabic: طرخشقون) , the common dandelion[4] (often simply called "dandelion"), is a flowering herbaceous perennial plant of the family Asteraceae (Compositae).
It can be found growing in temperate regions of the world, in lawns, on roadsides, on disturbed banks and shores of water ways, and other areas with moist soils. T. officinale is considered a weed, especially in lawns and along roadsides, but it is sometimes used as a medical herb and in food preparation. Common dandelion is well known for its yellow flower heads that turn into round balls of silver tufted fruits that disperse in the wind called "blowballs"[5] or "clocks" (in both British and American English).[6][7][8][9]
Contents
  [hide] 
·         1Description
·         2Taxonomy
·         3Ecology
·         4Fossil record
·         5Uses
o    5.1Culinary
o    5.3Other
·         6References
·         7Further reading
·         8External links
Description[edit]
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/be/Taraxacum_officinale_%28Slovenia%29.jpg/220px-Taraxacum_officinale_%28Slovenia%29.jpg
Head in full bloom
Taraxacum officinale grows from generally unbranched taproots and produces one to more than ten stems that are typically 5–40 cm (2.0–15.7 in) tall, but sometimes up to 70 cm (28 in) tall. The stems can be tinted purplish, they are upright or lax, and produce flower heads that are held as tall or taller than the foliage. The foliage may be upright-growing or horizontally spreading; the leaves have petioles that are either unwinged or narrowly winged. The stems can be glabrous or sparsely covered with short hairs. Plants have milky latex and the leaves are all basal; each flowering stem lacks bracts and has one single flower head. The yellow flower heads lack receptacle bracts and all the flowers, which are called florets, are ligulate and bisexual. In many lineages, fruits are mostly produced by apomixis,[10] notwithstanding the flowers are visited by many types of insects.[11]
The leaves are 5–45 cm (2.0–17.7 in) long and 1–10 cm (0.39–3.94 in) wide, and are oblanceolate, oblong, or obovate in shape, with the bases gradually narrowing to the petiole. The leaf margins are typically shallowly lobed to deeply lobed and often lacerate or toothed with sharp or dull teeth.[10]
The calyculi (the cuplike bracts that hold the florets) are composed of 12 to 18 segments: each segment is reflexed and sometimes glaucous. The lanceolate shaped bractlets are in two series, with the apices acuminate in shape. The 14–25 mm (0.55–0.98 in) wide involucres are green to dark green or brownish-green, with the tips dark gray or purplish. The florets number 40 to over 100 per head, having corollas that are yellow or orange-yellow in color.
The fruits, called cypselae, range in color from olive-green or olive-brown to straw-colored to grayish, they are oblanceoloid in shape and 2–3 mm (0.079–0.118 in) long with slender beaks. The fruits have 4 to 12 ribs that have sharp edges. The silky pappi, which form the parachutes, are white to silver-white in color and around 6 mm wide. Plants typically have 24 or 40 pairs of chromosomes, while some have 16 or 32 pairs.[12]
Taxonomy[edit]
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1c/Dandelion12.jpg/220px-Dandelion12.jpg
Ripe fruits
North American dandelions[edit]
The taxonomy of the genus Taraxacum is complicated by apomictic and polyploidlineages,[13][14] and the taxonomy and nomenclatural situation of Taraxacum officinale is not yet fully resolved.[12] The taxonomy of this genus has in been complicated by the recognition of numerous species,[15] subspecies and microspecies. E.g. Rothmaler's flora of Germany recognizes roughly 70 microspecies.[16] The plants introduced to North America are triploids that reproduce by obligate gametophytic apomixis[12][17] Some authorities recognize three subspecies of Taraxacum officinale including:[18][19]
·         Taraxacum officinale ssp. ceratophorum (Ledeb.) Schinz ex Thellung which is commonly called common dandelion, fleshy dandelion, horned dandelion or rough dandelion. It is native to Canada and the western US.[20] Some sources list it as a species, Taraxacum ceratophorum.[21][22]
·         Taraxacum officinale ssp. officinale, which is commonly called common dandelion or wandering dandelion.
·         Taraxacum officinale ssp. vulgare (Lam.) Schinz & R. Keller, which is commonly called common dandelion.
Two of them have been introduced and established in Alaska and the third (ssp. ceratophorum) is native there.[23]
European dandelions[edit]
Taraxacum officinale L. (dandelion) is a vigorous weed in Europe with diploid sexual populations in the southern regions and partially overlapping populations of diploid sexuals and triploid or tetraploid apomicts in the central and northern regions. These European dandelions can be divided into two groups. The first group reproduces sexually as do most seed plants. This group consists of dandelions that have a diploid set of chromosomes, and are sexually self-incompatible. Sexual reproduction involves a reduction of the somatic chromosome number by meiosis followed by a restoration of the somatic chromosome number by fertilization. Diploid dandelions have eight pairs of chromosomes, and meiosis is regular with normal pairing of homologous chromosomes at the metaphase I stage of meiosis.[24]
The second group consists of polyploid (mostly triploid) apomicts, meaning that both a viable embryo as well as a functional endosperm is formed without prior fertilization. In contrast to the sexual diploids, the pairing of chromosomes at metaphase I in triploid apomicts is strongly reduced. However pairing is still sufficient to allow some recombination between homologous chromosomes.[24]
Taraxacum officinale has many English common names (of which some are no longer in use), including blowball, lion's-tooth, cankerwort, milk-witch, yellow-gowan, Irish daisy, monks-head, priest's-crown and puff-ball;[25] other common names include, faceclock, pee-a-bed, wet-a-bed,[26] swine's snout,[27] white endive, and wild endive.[28]
Carl Linnaeus named the species Leontodon taraxacum in 1753. The current genus name Taraxacum derives possibly from the Arabic Tharakhchakon,[10] or from the Greek Tarraxos.[29] The common name dandelion comes from the French dent de lion, or "lion's tooth", in reference to the plant's jagged-edged leaves.[29]
Ecology[edit]
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3b/Taraxacum_officinale_masovia01.jpg/220px-Taraxacum_officinale_masovia01.jpg
A field of dandelions in MazoviaPoland
Taraxacum officinale is native to Europe and Asia,[30] and was originally imported to America as a food crop.[31] It is now naturalized throughout North America, southern Africa, South America, New Zealand, Australia, and India. It occurs in all 50 states of the USA and most Canadian provinces.[23] It is considered a noxious weed in some jurisdictions,[32] and is considered to be a nuisance in residential and recreational lawns in North America.[33] It is also an important weed in agriculture and causes significant economic damage because of its infestation in many crops worldwide.[32]
The dandelion is a common colonizer of disturbed habitats, both from wind blown seeds and seed germination from the seed bank.[34] The seeds remain viable in the seed bank for many years, with one study showing germination after nine years. This species is a somewhat prolific seed producer, with 54 to 172 seeds produced per head, and a single plant can produce more than 5,000 seeds a year. It is estimated that more than 97,000,000 seeds/hectare could be produced yearly by a dense stand of dandelions.[citation needed] When released, the seeds can be spread by the wind up to several hundred meters from their source. The seeds are also a common contaminant in crop and forage seeds. The plants are adaptable to most soils and the seeds are not dependent on cold temperatures before they will germinate but they need to be within the top 2.5 cm (1 in) of soil.[23]
While not in bloom, this species is sometimes confused with others, such as Chondrilla juncea, that have similar basal rosettes of foliage.[35] Another plant, sometimes referred to as fall dandelion, is very similar to dandelion, but produces "yellow fields" later.
Fossil record[edit]
T. officinale has a fossil record that goes back to glacial and interglacial times in Europe.[36]
Uses[edit]
Dandelion greens, raw
Nutritional value per 100 g (3.5 oz)
188 kJ (45 kcal)
9.2 g
0.71 g
3.5 g
0.7 g
2.7 g
(64%)
508 μg
(54%)
5854 μg
13610 μg
(17%)
0.19 mg
(22%)
0.26 mg
(5%)
0.806 mg
(2%)
0.084 mg
(19%)
0.251 mg
(7%)
27 μg
(7%)
35.3 mg
(42%)
35 mg
(23%)
3.44 mg
(741%)
778.4 μg
(19%)
187 mg
(24%)
3.1 mg
(10%)
36 mg
(16%)
0.342 mg
(9%)
66 mg
(8%)
397 mg
(5%)
76 mg
(4%)
0.41 mg
Other constituents
Water
85.6 g

·         Units
·         μg = micrograms • mg = milligrams
·         IU = International units
Percentages are roughly approximated using US recommendations for adults.
Source: USDA Nutrient Database
While the dandelion is considered a weed by many gardeners and lawn owners, the plant has several culinary and medicinal uses. The specific name officinalis refers to its value as a medicinal herb, and is derived from the word opificina, later officina, meaning a workshop or pharmacy.[37] The flowers are used to make dandelion wine,[38] the greens are used in salads, the roots have been used to make a coffee substitute (when baked and ground into powder) and the plant was used by Native Americans as a food and medicine.[39]
Culinary[edit]
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f6/Plate_of_Wehani_rice_with_sauteed_dandelion_greens.jpg/220px-Plate_of_Wehani_rice_with_sauteed_dandelion_greens.jpg
Plate of sauteed dandelion greens, with Wehani rice
Dandelions are harvested from the wild or grown on a small scale as a leaf vegetable. The leaves (called dandelion greens) can be eaten cooked or raw in various forms, such as in soup or salad. They are probably closest in character to mustard greens. Usually the young leaves and unopened buds are eaten raw in salads, while older leaves are cooked. Raw leaves have a slightly bitter taste. Dandelion salad is often accompanied with hard boiled eggs. The leaves are high in beta-carotenevitamin C and iron, carrying more iron and calcium than spinach.[40]
Dandelion flowers can be used to make dandelion wine, for which there are many recipes.[41] Most of these are more accurately described as "dandelion-flavored wine," as some other sort of fermented juice or extract serves as the main ingredient.[42] It has also been used in a saison ale called Pissenlit (the French word for dandelion, literally meaning "wet the bed") made by Brasserie Fantôme in BelgiumDandelion and burdock is a soft drink that has long been popular in the United Kingdom.
Another recipe using the plant is dandelion flower jam. In Silesia and also other parts of Poland and world, dandelion flowers are used to make a honey substitute syrup with added lemon (so-called May-honey). Ground roasted dandelion root can be used as a non-caffeinated coffee substitute.[43]
Herbal medicine[edit]
Historically dandelion was prized for a variety of medicinal properties. It contains a wide number of pharmacologically active compounds.[44] Dandelion contains flavonoids including luteolinapigenin, isoquercitrin (a quercetin-like compound), caffeic acid, and chlorogenic acid. Dandelion also contains terpenoidstriterpenes, and sesquiterpenes. Dandelion has been used as an herbal remedy in Europe, North America, and China.[44] "Empiric traditional application in humans of dandelion, in particular to treat digestive disorders, is supported by pharmacological investigations. ... Some results, e.g. concerning possible diuretic activity, are even contradictory and require a thorough reinvestigation."[44]
Dandelion has been used in herbal medicine to treat infections, bile and liver problems,[44] and as a diuretic.[44] Dandelion is used in herbal medicine as a mild laxative, for increasing appetite, and as a plant bitter for improving digestion.[45] The milky latex has been used as a mosquito repellent[46] and as a folk remedy to treat warts.[47] With very low or even no toxicity at all, T. officinale can be used as a tea-like drink on a daily basis.[citation needed]
Other[edit]
Yellow or green dye colors can be obtained from the flowers but little color can be obtained from the roots of the plant.[48]
T. officinale is food for the caterpillars of several Lepidoptera (butterflies and moths), such as the tortrix moth Celypha rufana. See also List of Lepidoptera that feed on dandelions.
References[edit]
1.     Jump up^ 1897 illustration from Franz Eugen Köhler, Köhler's Medizinal-Pflanzen
4.     Jump up^ "Taraxacum officinale"Natural Resources Conservation Service PLANTS Database. USDA. Retrieved 8 December 2015.
5.     Jump up^ "blowball". TheFreeDictionary.com.
7.     Jump up^ "blowball: meaning and definitions". infoplease.com.
8.     Jump up^ "dandelion clock - Definition from Longman English Dictionary Online". Ldoceonline.com. Retrieved 2010-07-03.
9.     Jump up^ "Clock dictionary definition - clock defined". yourdictionary.com.
10.  Jump up to:a b c Morley, T. I. (1969). "Spring Flora of Minnesota". 1974 reprint with minor corrections. University of Minnesota Press, Minneapolis MN: 255.
11.  Jump up^ Van Der Kooi, C. J.; Pen, I.; Staal, M.; Stavenga, D. G.; Elzenga, J. T. M. (2015). "Competition for pollinators and intra-communal spectral dissimilarity of flowers" (PDF). Plant Biology. doi:10.1111/plb.12328.
12.  Jump up to:a b c "Taraxacum officinale in Flora of North America @". Efloras.org. Retrieved 2011-10-23.
13.  Jump up^ Wittzell, Hakan (1999). "Chloroplast DNA variation and reticulate evolution in sexual and apomictic sections of dandelions". Molecular Ecology. 8 (12): 2023–35. doi:10.1046/j.1365-294x.1999.00807.xPMID 10632854.
15.  Jump up^ Thomas Gaskell Tutin (1976). Flora Europaea: Plantaginaceae to Compositae (and Rubiaceae). Cambridge University Press. pp. 332–. ISBN 978-0-521-08717-9. Retrieved 29 October 2010.
16.  Jump up^ Rothmaler, Werner (1966). Exkursionsflora: Kritischer Ergänzungsband Gefäßpflanzen. p. 347.
17.  Jump up^ Lyman JC, Ellstrand NC (1984). "Clonal diversity in Taraxacum officinale (Compositae), an apomict". Heredity. 53 (1): 1–10. doi:10.1038/hdy.1984.58.
18.  Jump up^ "ITIS Standard Report Page: Taraxacum officinale". Itis.gov. 2010-05-13. Retrieved 2011-10-23.
19.  Jump up^ Robert F. Barnes; C. Jerry Nelson; Kenneth J. Moore; Michael Collins (19 January 2007). Forages: The science of grassland agriculture. Wiley-Blackwell. pp. 11–. ISBN 978-0-8138-0232-9. Retrieved 29 October 2010.
21.  Jump up^ "Taraxacum ceratophorum". Calflora. Retrieved 2011-10-23.
22.  Jump up^ "Taraxacum ceratophorum in Flora of North America @". Efloras.org. Retrieved 2011-10-23.
23.  Jump up to:a b c "What is AKEPIC? | Alaska Natural Heritage Program" (PDF). Akweeds.uaa.alaska.edu. 2010-11-15. Retrieved 2011-10-23.
24.  Jump up to:a b van Baarlen P, van Dijk PJ, Hoekstra RF, de Jong JH (October 2000). "Meiotic recombination in sexual diploid and apomictic triploid dandelions (Taraxacum officinale L.)". Genome. 43 (5): 827–35. doi:10.1139/gen-43-5-827PMID 11081973.
25.  Jump up^ Britton, N. F.; Brown, Addison (1970). An illustrated flora of the northern United States and Canada: from Newfoundland to the parallel of the southern boundary of Virginia, and from the Atlantic Ocean westward to the 102d meridian. New York: Dover Publications. p. 315. ISBN 0-486-22644-1.
27.  Jump up^ Loewer, Peter (2001). Solving weed problems. Guilford, Conn.: Lyons Press. p. 210. ISBN 1-58574-274-0.
28.  Jump up^ "Dandelion clock". TheFreeDictionary.com.
29.  Jump up to:a b Kowalchik, Claire; Hylton, William H.; Carr, Anna (1987). Rodale's illustrated encyclopedia of herbs. Emmaus, Pa.: Rodale Press. p. 141. ISBN 0-87857-699-1.
30.  Jump up^ Vít Bojňanský; Agáta Fargašová (2007). Atlas of Seeds and Fruits of Central and East-European Flora: The Carpathian Mountains Region. シュプリンガー・ジャパン株式会社. pp. 751–. ISBN 978-1-4020-5361-0. Retrieved 29 October 2010.
31.  Jump up^ Tekiela, Stan (1999). Wildflowers of Minnesota: Field Guide. Cambridge, Minnesota: Adventure Publications, Inc. p. 343. ISBN 1-885061-63-3.
32.  Jump up to:a b Stewart-Wade, S.M.; S. Newmann; L.L.Collins; G.J. Boland (2002). "The biology of Canadian weeds. 117. Taraxacum officinale G.H. Weber ex Wiggers". Canadian Journal of Plant Science. 82: 825–853. doi:10.4141/P01-010.
33.  Jump up^ Richardson, Jonathan (1985). "In praise of the archenemy". Audubon. 87: 37–39.
34.  Jump up^ "Taraxacum officinale". Fs.fed.us. Retrieved 2011-10-23.
35.  Jump up^ Stewart-Wade, S. M.; Neumann, S.; Collins, L. L.; Boland, G. J. (2002-10-01). "The biology of Canadian weeds. 117. Taraxacum officinale G. H. Weber ex Wiggers". Canadian Journal of Plant Science. 82 (4): 825–853. doi:10.4141/P01-010ISSN 0008-4220.
37.  Jump up^ Stearn, W.T. (1992). Botanical Latin: History, grammar, syntax, terminology and vocabulary, Fourth edition. David and Charles.
38.  Jump up^ "Recipes - Dandelion Wine". Cooks.com. Retrieved 2011-10-23.
39.  Jump up^ Clarke, Charlotte Bringle (1977). Edible and useful plants of California. Berkeley: University of California Press. p. 191. ISBN 0-520-03261-6.
40.  Jump up^ "Common Dandelion". Wildmanstevebrill.com. Retrieved 2012-07-20.
41.  Jump up^ "winemaking: Dandelion Wines". Winemaking.jackkeller.net. 2004-05-22. Retrieved 2012-07-20.
42.  Jump up^ Gibbons, E. Stalking the Wild Asparagus. David McKay, New York. 1962.
43.  Jump up^ Sztabowa, Wera (1990). Krupnioki i moczka, czyli gawędy o śląskiej kuchni. Wydawnictwo Śląsk, Katowice, ISBN 83-216-0935-X.
44.  Jump up to:a b c d e Katrin Schütz, Reinhold Carle & Andreas Schieber (2006). "Taraxacum—a review on its phytochemical and pharmacological profile". Journal of Ethnopharmacology107 (3): 313–323. doi:10.1016/j.jep.2006.07.021PMID 16950583.
45.  Jump up^ Stuart, Malcolm (1979). The Encyclopedia of Herbs and Herbalism (1st Grosset & Dunlap ed.). New York: Grosset & Dunlap. p. 271. ISBN 0-448-15472-2.
46.  Jump up^ Plantwatch - Plants Archived August 12, 2007, at the Wayback Machine.
47.  Jump up^ "Dandelion - The Natural History Museum - Country Cures". Nhm.ac.uk. Retrieved 2012-07-20.
48.  Jump up^ Dyer, A. (1976). Dyes from Natural Sources. G. Bell & Sons Ltd., London
Further reading[edit]
·         Everitt, J.H.; Lonard, R.L.; Little, C.R. (2007). Weeds in South Texas and Northern Mexico. Lubbock: Texas Tech University Press. ISBN 0-89672-614-2. ISBN 0-89672-614-2
·         Köhler, Franz Eugen (1887). Köhler's Medicinal Plants. Gustav Pabst.
·         Vorobyev, G.; Alyabyev, A.; Ogorodnikova, T.; Khamidullin, A.; Vorobyev, V. (April 5, 2014). "Adaptive properties of the dandelion (Taraxacum officinale Wigg. s.l.) under conditions of air pollution by motor vehicle exhausts". Russian Journal of Ecology. 45 (2): 90–94. doi:10.1134/S1067413614020106.
·         Kenny, O.; Brunton, N. P.; Walsh, D. (April 2015). "Characterisation of Antimicrobial Extracts from Dandelion Root (Taraxacum officinale)". PTR. Phytotherapy research (2015). 29 (4): 526–532. doi:10.1002/ptr.5276.
External links[edit]
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/91/Wikiversity-logo.svg/40px-Wikiversity-logo.svg.png
Wikiversity has bloom time data for Taraxacum officinale on the Bloom Clock

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/4/4a/Commons-logo.svg/30px-Commons-logo.svg.png
Wikimedia Commons has media related to Taraxacum officinale.
·         Northernbushcraft.com: Dandelion (Taraxacum officinale) — detailed information about edibility.
·         iconPlants portal

·         iconBiology portal
·         EoL578234
·         GBIF5394163
·         Plant Listgcc-131202
·         Tropicos2726999
·         ITIS36213
·         NCBI50225
·         IPNI1003018-1
·         GRIN51
·         FNA220013281
·         PLANTSTAOF
·         AFPD: 104043
·         Taraxacum
·         Flora of Europe
·         Edible plants
·         Herbs
·         Crops originating from Europe
·         Leaf vegetables
·         Medicinal plants of Europe
·         Perennial vegetables
·         Plant dyes
·         Ruderal species
·         Invasive plant species
////////////
همچنین:
کاسنی معمولی (نام علمی: Cichorium intybus L.) گیاهی است از راسته گل مینا (Asterales) تیره گل‌ستاره‌ای‌ها (Asteraceae) از رده کاسنی‌ها (Cichorium). از این گیاه دو گونه کِشتی و چهار تا شش گونه وحشی موجود است. نوع وحشی آن تا یک متر و نوع پرورش یافته آن تا دو متر هم رشد می کند. کاسنی انواع مختلفی دارد سه نوع آن معروف است. کاسنی بری که به tansy شهرت دارد در ایران نمی‌روید. کاسنی زرد که به گل قاصدک شهرت دارد و در طب قدیم ایران به نام ترخشقون نام برده‌اند در بیشتر نواحی ایران پراکندگی دارد و کاسنی معمولی.

کاسنی معمولی، یک گیاه دارویی پایا با گل‌های آبی یا ارغوانی است. کاسنی در اصل بومی جهان قدیم است و بعداً در قاره آمریکا نیز به‌صورت گیاه خودروی کنار جاده‌ای درآمده است. منشأ اصلی این گیاه اروپای مرکزی، مناطق غربی و مرکزی آسیا و شمال آفریقا است و پراکندگی وسیعی در نواحی مختلف ایران به خصوص شهرستان اقلید، آذربایجان و مناطق کوهستانی خراسان دارد. به آب و هوای خنک، آفتابی یا کمی سایه نیاز دارد و گرمای شدید تابستان راتحمل نمی‌کند.

محتویات  [نمایش]
خواص داروئی کاسنی[ویرایش]
شستشو دهندهٔ کبد و کلیه، خون ساز، افزایش نیروی جنسی و افزایش حجم اسپرم در مردان.

کاسنی کاملاً سرد است، و تقویت کننده کبد، و مسکن حرارت و عطش، و گرمی و تقویت کننده کلیه و فشار خون و صفرا و پاک کننده مجرای ادرار و کلیه‌ها است.

آب برگ کاسنی بهترین داروی یرقان و کلیهها و کبد است، و جوشیده و صاف کرده آن برطرف کننده تب‌های کهنه و تقویت کننده معده همراه با گل قند درمان کننده تب‌های جزئی مداوم است.

کاسنی برای تنظیم فشار خون بسیار مفید است.

ضماد آن برطرف کننده ورم‌های گرم و درد چشم و افزاینده بینائی است.

تهیه ضمادی از کاسنی و سرب سائیده و روغن گل درمان کننده سرطان زخم دار است.

کاسنی دوست کبد است و کم‌کننده قند خون بیماران مبتلا به دیابت می‌باشد.

هرگاه آب کاسنی و آب خیار چمبر را مخلوط کنید و در ابتدای شرع آنژین و بیماریهای حلقوی با آن غرغره کنید، آن را درمان خواهد نمود.

تخم کاسنی در ترکیب با سایر داروهای خنک مفید و برطرف کننده تبهای صفراوی، یرقان، خفقان، بیماری‌های کبدی و سردرد است.

تخم کاسنی هرگاه همراه با صندل و تخم رازیانه پخته شود، دفع کننده سموم و ضعف کلیه و طحال و تحریک کننده اشتها می‌باشد.

تخم کاسنی در جمیع حالات جانشین برگ کاسنی می‌تواند بشود.

مقدار مجاز خوراک طبی تخم کاسنی تا ۱۰ گرم است، و شربت آب آن ۴ تا ۱۰ گرم و داخل سایر جوشیدنی‌ها برای پختن دارو ۲۰ تا ۵۰ گرم است.

ریشه کاسنی گرم و خشک است، برطرف کننده گیر و سده، نرم‌کننده اخلاط سینه، افزاینده ادرار، برطرف کننده تب‌ها، تصفیه و پاک کننده خون، و رفع کننده ورم احشاء و درد مفاصل و استسقاء.

برای درمان یبوست، جوشانده برگ و ریشه کاسنی به مقدار ۲ فنجان صبح ناشنا بسیار مفید است.

برای تهیه ماسک زیبائی از کاسنی، کاسنی را بکوبید و آب آن را بگیرید و با سفیده تخم مرغ مخلوط کنید و به صورت بمالید. پس از یک ربع ساعت آن را با آب ساده بشوئید. این ماسک غدد را تحریک می‌کند و عرقپوست را زیاد می‌کند. برای مبتلایان به امراض جلدی و اگزما مفید است.

کاسنی منبعی مفید برای فروکتوز است و اینولین به خودی خود شکلی از فیبر طبیعی است که اگر در برنامه غذایی گنجانده شوند به کنترل و کاهش وزن کمک شایانی می‌کنند. هر دوی این اهداف به تنظیم گرلین که نخستین اسید آمینه‌ای است که با احساس گرسنگی و رفتارهای غذاجویانه مرتبط است، کمک می‌کند. مصرف کاسنی موجب کاهش ترشح هورمون گرلین و منجر به کنترل پرخوری و ایجاد احساس سیری یا پری شکم می‌شود، که این امر در راستای تلاش برای کاهش وزن است.

کاسنی به طور سنتی برای درمان آرتروز به کار گرفته می‌شد، و مطالعات نشان دادند که کاسنی به طور قابل توجهی دارای خواص ضدالتهابی می‌باشد که به همین دلیل موجب کاهش دردهای مفصلی استخوانی می‌شود. در مطالعات انجام شده در سال ۲۰۱۰، گزارشات حاکی از آن است که ۷۰٪ از بیمارانی که از دردهای مفصلی-استخوانی رنج می‌بردند و با کاسنی تحت درمان قرار گرفتند و به طور قابل ملاحظه‌ای دردهایشان بهبود یافت. همچنین کاسنی را عموماً برای کاهش دردهایی که عامل التهابی دارد، دردهای ماهیچه‌ای و درد مفاصل می‌توان مصرف نمود.

کاسنی خواصی همچون داروهای مسکن دارد که اضطراب را کاهش داده و ذهن را آرام می‌سازد، بنابراین استرس و تأثیرات خطرناک آن بر بدن را از بین می‌برد. عصاره ریشه کاسنی به دلیل خواص آرامش‌بخشی به خواب راحت کمک می‌کند و از بسیاری از قرص‌های خواب‌آور مرسوم سالم‌تر است. کاهش استرس و اضطراب خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، عدم توازن هورمون‌ها، مرض بی‌خوابی، زوال عملکرد شناختی و پیری زودرس را تاحدودی تقلیل می‌دهد.

زیانهای کاسنی[ویرایش]
اگرچه می‌توان مزایای فراوانی برای کاسنی برشمرد، اما در صورت بارداری مصرف بیش از حد آن غیرمجاز است، زیرا ممکن است موجب خونریریزی گردد و احتمال سقط جنین غیرعمدی را افزایش دهد. اگرچه تحقیقات در این زمینه کافی نیست اما همان تحقیقات نشان می‌دهد که در دوران شیردهی نیز مصرف بیش از حد آن ممنوع می‌باشد زیرا کاسنی از طریق شیر مادر به کودک منتقل می‌شود. ۸ مصرف بیش از حد آن باعث ترش کردن معده، کاهش وزن (ورزشکارانی که دارای مقداری اضافه وزن هستند می‌توانند روزی ۲ الی ۵ بار از عرق کاسنی استفاده بکنند). روش مصرف: بعد ازهر وعدهٔ غذایی با نصفی از لیوان آب مصرف شود.

کاسنی مضر است برای اشخاصی که مبتلا به سرفه هستند. تخم کاسنی بدمزه و قی آور است.

خنثی کننده ناراحتی‌های کاسنی، شکر است و برای بدطعمی تخم کاسنی سکنجبین و ادویه خوشبو می‌باشد.

ارزش غذایی[ویرایش]
Chicory greens, raw
مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)
انرژی     ۹۶ کیلوژول (۲۳ کیلوکالری)
کربوهیدرات‌ها      ۴٫۷ g
قندها      ۰٫۷ g
فیبر       ۴ g
چربی     ۰٫۳ g
پروتئین   ۱٫۷ g
ویتامین آی معادل  ۲۸۶ میکروگرم (۳۲٪)
- بتاکاروتن          ۳۴۳۰ میکروگرم (۳۲٪)
- لوتئین و زآکسانتین          ۱۰۳۰۰ μg
تیامین (ویتامین ب۱)          ۰٫۰۶ میلی‌گرم (۵٪)
ریبوفلاوین (ویتامین ب۲)    ۰٫۱ میلی‌گرم (۷٪)
نیاسین (ویتامین ب۳)         ۰٫۵ میلی‌گرم (۳٪)
پانتوتنیک اسید (ویتامین ب۵)           ۱٫۱۵۹ میلی‌گرم (۲۳٪)
ویتامین ب۶         ۰٫۱۰۵ میلی‌گرم (۸٪)
اسید فولیک (ویتامین ب۹)   ۱۱۰ میکروگرم (۲۸٪)
ویتامین C            ۲۴ میلی‌گرم (۴۰٪)
ویتامین E            ۲٫۲۶ میلی‌گرم (۱۵٪)
ویتامین K            ۲۹۷٫۶ میکروگرم (۲۸۳٪)
کلسیم     ۱۰۰ میلی‌گرم (۱۰٪)
آهن       ۰٫۹ میلی‌گرم (۷٪)
منیزیم    ۳۰ میلی‌گرم (۸٪)
منگنز     ۰٫۴۲۹ میلی‌گرم (۲۱٪)
فسفر      ۴۷ میلی‌گرم (۷٪)
پتاسیم    ۴۲۰ میلی‌گرم (۹٪)
سدیم     ۴۵ میلی‌گرم (۲٪)
روی       ۰٫۴۲ میلی‌گرم (۴٪)
Link to USDA Database entry
درصدها نسبی‌اند
منبع: پایگاه اطلاعاتی مواد غذایی آمریکا
جستارهای وابسته[ویرایش]
دم‌نوش
کاسنی دشتی
اندیو
منابع[ویرایش]
            در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کاسنی موجود است.
            در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کاسنی موجود است.
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Chicory»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامه آزاد، (نسخه ۱۵ ژوئیه ۲۰۰۶).
کاسنی داروی رماتیسم [۱]
پایگاه گیاهان داروئی ایران (گیاه یاب)
ویکی
////////////
به عربی هندبا بریة:
الهندباء البرية وتعرف أيضاً بجذور السريس والشيكوريا نبات ينتمي لجنس الهندباء من الفصيلة النجمية. تسمى في السودان الموليتة
محتويات  [أظهر]
الوصف النباتي[عدل]
النبات ثنائي الحول يزهر في السنة الثانية. زهرة النبات بنفسحية جميلة.
الاستعمالات[عدل]
كانت قديما تتناول كقهوة، في فرنسا يتناولونها مع القهوة، غنية بالبوتاسيوم والكالسبوم وهاضمة. تعتبر بذوره مفيدة طبياً.تحتوي نبتة الهندباء البرية على أحد أنواع سكريات مادة (إينولين) والفروكتوز والغلوكوز وعلى غليكوزيد مادة (إينتيبين) التي تعطي المشروب ذوق مرّ نسبياً إضافة إلى العديد من الفيتامينات فئة (B1) و(B2) و(PP) و(С) والكولين والبروتينات والبيكتين والتانّين والأحماض العضوية والكاروتين والمواد المعدنية (Na, Ca, Mg, K, Fe, P) والعناصر المجهرية وغيرها من المواد المفيدة الضرورية للأداء الحيوي العادي. ولا تحتوي الهندباء البرية على كوفائين وتساعد على تخفيف شدّة التوتر العصبي وتخفّض نسبة السكر في الدم وتسـاعد على عمل الجهاز الهضمي. ونالت هذه النبتة بالاعتراف خاصة عند علاج أمراض القناة المعدية المعوية والكبد وجرى استخدامُها لدى التهابات مخاطي المعدة والأمعاع الغليظة والدقيقة والكبد والحوصلة الصفراوية والكلى وأمراض حصى البول والصفراء. كما تقي الهندباء البرية من الجراثيم وتتميز بفاعلية عالية لدى تهدئة الالتهابات وإزالة التوتر العصبي وأنها مدرّة للبول والصفراء وتحسن النشاط القلبي وتقلّص من التعرّق المفرط وتخلي الجسم من الكلسترول وغيرها من المواد الضارة. وتُستخدم كبديل للقهوة في تغذية الأطفال. الطاقة الغذائية للمادة في جرعة واحدة (150 ممل) : 11 كيلو من السعرات الحرارية. البروتين : 0.1 غرام ؛ الدهون : 0 غرام ؛ السكريات : 2.7 غرام ؛ النسيج العضوي : 0.8 غرام. المحتوى : خلاصة من الهندباء البرية. تُحفظ في مكان بارد (بدرجة الحرارة أقلّ من 20 درجة مئوية) وجافّ (الرطوبة لا تزيد 75 %) وتُقفل بإحكام.
ليس لهذا النبات علاقة بنبات التاراكساكوم أو هندباء سن الأسد، مع أنهما ينتميان لنفس القبيلة والفصيلة.
المعلومات الغذائية[عدل]
يحتوي كل كوب من الهندباء المقطعة (55غ)، بحسب وزارة الزراعة الأميركية على المعلومات الغذائية التالية :
السعرات الحرارية: 25
الدهون: 0.39
الكاربوهيدرات: 5.06
الألياف: 1.9
البروتينات: 1.49
الكولسترول: 0

رسم توضيحي لنبات الهندباء البرية
مراجع[عدل]
وصلات خارجية[عدل]
معلومات غذائية عن الهندباء
مشاريع شقيقة في كومنز صور وملفات عن: هندباء برية
معرفات الأصنوفة  
موسوعة الحياة: 467862  GBIF: 5392252  PlantList: gcc-37233  Tropicos: 2702287  ITIS: 36763  ncbi: 13427  IPNO: 194533-1  GRIN: ps://npgsweb.ars-grin.gov/gringlobal/taxonomydetail.aspx?id=10543 FNA: 200023652  FOC: 200023652  PLANTS: CIIN  AFPD: 137103
ع ن ت
القهوة
أيقونة بوابةبوابة مطاعم وطعام أيقونة بوابةبوابة علم النبات أيقونة بوابةبوابة مشروبات أيقونة بوابةبوابة زراعة
A sunflower.jpg هذه بذرة مقالة عن نبات متعلقة بالفصيلة النجمية بحاجة للتوسيع. شارك في تحريرها.
تصنيفات: اختراعات بلجيكيةبهاراتحياة نباتية في أوروباخضراوات ورقيةمحاصيل زراعيةمكملات غذائيةمواد مضافة غذائيةنباتات طبيةنباتات مجتاحةنباتات وصفت في 1753نجمية
//////////
به آذری عادی کاسنی:

Adi kasnı (lat. Cichorium intybus)[1] – kasnı cinsinə aid bitki növü.[2]
///////////
به عبری اولِش، تِماخ، ثِماخ:
עֹלֶשׁ ידוע גם בשם ציקוריה (בלטינית Cichorium) הוא סוג של צמחים בשרניים רב-שנתיים ממשפחת המורכבים. המין המוכר ביותר הוא העולש המצוי, מהיר צמיחה וגדל באזורים רבים בעולם. יש לו שימושים רבים, כתבלין, כתוסף או תחליף לקפה.
////////////
به پنجابی کاسنی بوطی:
کاسنی بوٹی اک جنگلی بوٹی اے جیہڑی فصلاں وچ وی ہوندی اے۔
////////////
به پشتو تریز یا معمولی تریز:
تریز يا معمولي تريز (علمي نوم: Cichorium intybus) د څو کلن یو درملي بوټي دي چې د تريز ډوله بوټي په کورنۍ او د تريز په جنس پورې اړه لري او د نړۍ په بېلا بېلو سيمو کې په ځنگلونو او لارو ته نژدې شنه کېږي. اوږدوالي یې ۱ متره دي او د جولای څخه تر اکتوبر پورې گل کوي.
//////////
به کردی سورانی چه قچه قه:
چەقچەقە یان کاسنی (بە لاتین: Cichorium intybus) گیایەکی خۆڕسکی چەن ساڵەیە. ئەم ڕوەکە لە تیرەی کامپۆزیتیایە و ڕەنگی گوڵەکانی شینە. ریشووەکەی دوای ئەوەی وشک و پاشان ھاڕدرا وەک چایی و قاوە لە ناوچەکانی مەدیتەرانەدا دەخورێتەوە یان شیرەی بنەکەی وەک جاچکە ئەجاون. لە کوردستانیش چەن جۆری ھەیە و یەکێکیان چەقچەقە تاڵەیە. ئەم گیایە لە سەرەتادا گیایەکی ئەوروپایی بووە بەڵام ئێستا ئیتر لە تەواوی دونیادا دەڕوێ یان دەیڕوێنن.
///////////
به تاجیکی کاسنی:
Коснӣ – (лотинӣ: Cichorium intybus ), (порсӣ: کاسنی), (русӣ: Цикорий обыкновенный ). Растании доруворӣ. Дар илми тиб истифода бурда мешавад. Коснӣ– растании басёрсола мебошад.
///////////
به ترکی استانبولی بیاض هندبا:
Beyaz hindiba (Cichorium Intybus), papatyagiller (Asteraceae) familyasından yaprakları kökünün karanlıkta ve ısıyla zorlanmasıyla elde edilen tomurcuk şeklinde hindiba cinsinden bir sebze türü. İlk olarak Belçika'da yetiştirilmesi sebebi ile Belçika hindibası adı da verilir. Bitki köküne özel şartlar uygulanarak elde edilen beyaz hindiba hem sebze hem de salata olarak tüketilir.
Beyaz hindiba az kalori içeren besleyici, zengin ve hafif bir besindir. Tadı buruktur ancak son yıllarda burukluğun azaltıldığı çeşitleri de üretilmeye başlanmıştır.
////////////
Chicory
From Wikipedia, the free encyclopedia
Common chicory
Illustration Cichorium intybus0 clean.jpg
1885 illustration[1]
Cichorium intybus-alvesgaspar1.jpg
Kingdom:
(unranked):
(unranked):
(unranked):
Order:
Family:
Tribe:
Genus:
Species:
C. intybus
Cichorium intybus
L.
Synonymy[show]
Common chicory (Persian: خندریلی، کاسنی معمولی, Arabic: هندبا بریة), Cichoriumintybus,[4] is a somewhat woody, perennial herbaceous plant of the dandelion family, usually with bright blue flowers, rarely white or pink. Many varieties are cultivated for salad leaves, chicons (blanched buds), or roots (var. sativum), which are baked, ground, and used as a coffee substitute and additive. It is also grown as a forage crop for livestock.[5] It lives as a wild plant on roadsides in its native Europe, and is now common in North America, China, and Australia, where it has become widely naturalized.[6][7][8] "Chicory" is also the common name in the United States for curly endive (Cichorium endivia); these two closely related species are often confused.[9]
Contents
  [show] 
Names[edit]
Common chicory is also known as blue daisyblue dandelionblue sailorsblue weedbunkcoffeeweedcornflowerhendibehhorseweedragged sailorssuccorywild bachelor's buttons, and wild endive.[10] (Note: "Cornflower" is commonly applied to Centaurea cyanus.) Common names for varieties of var. foliosum include endiveradicchio, Belgian endive, French endive, red endive, sugarloaf, and witloof (or witlof).
Description[edit]
When flowering, chicory has a tough, grooved, and more or less hairy stem, from 30 to 100 cm (10 to 40 in) tall. The leaves are stalked, lanceolate and unlobed. The flower heads are 2 to 4 cm (0.79 to 1.6 in) wide, and usually bright blue, rarely white or pink. Of the two rows of involucral bracts, the inner is longer and erect, the outer is shorter and spreading. It flowers from July until October. The achenes have no pappus (feathery hairs), but do have toothed scales on top.[11]
Leaf chicory[edit]
Wild[edit]
Wild chicory leaves usually have a bitter taste. Their bitterness is appreciated in certain cuisines, such as in the Ligurian and Apulian regions of Italy and also in southern part of India along with coffee, in CataloniaGreece, and Turkey.[12] In Ligurian cuisine, wild chicory leaves are an ingredient of preboggion and in Greek cuisine of horta; in the Apulian region, wild chicory leaves are combined with fava bean puree in the traditional local dish fave e cicorie selvatiche.[13] in Albania, the leaves are used as a spinach substitute, mainly served simmered and marinated in olive oil, or as ingredient for fillings of byrek.
By cooking and discarding the water, the bitterness is reduced, after which the chicory leaves may be sautéed with garlic, anchovies, and other ingredients. In this form, the resulting greens might be combined with pasta[14] or accompany meat dishes.[15]
Cultivated[edit]
Chicory may be cultivated for its leaves, usually eaten raw as salad leaves. Cultivated chicory is generally divided into three types, of which there are many varieties:[16]
·         Radicchio usually has variegated red or red and green leaves. Some only refer to the white-veined red-leaved type as radicchio, also known as red endive and red chicory. It has a bitter and spicy taste, which mellows when it is grilled or roasted. It can also be used to add color and zest to salads. It is largely used in Italy in different varieties, the most famous being the ones from Treviso (known as radicchio rosso di Treviso),[17][18] from Verona (radicchio di Verona), and Chioggia (radicchio di Chioggia), which are classified as an IGP.[19] It is also common in Greece.[citation needed]
·         Sugarloaf looks rather like cos lettuce, with tightly packed leaves.[20]
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/db/Witlof_en_wortel.jpg/250px-Witlof_en_wortel.jpg
Witloof, Belgian endive
·         Belgian endive is known in Dutch as witloof or witlof ("white leaf"), endive or (very rarely) witloof in the United States,[21] indivia in Italy, endivias in Spain, chicory in the UK, as witlof in Australia, endive in France, and chicon in parts of northern France and in Wallonia. It has a small head of cream-coloured, bitter leaves. It is grown completely underground or indoors in the absence of sunlight to prevent the leaves from turning green and opening up (etiolation). The plant has to be kept just below the soil surface as it grows, only showing the very tip of the leaves. It is often sold wrapped in blue paper to protect it from light, so to preserve its pale colour and delicate flavour. The smooth, creamy white leaves may be served stuffed, baked, boiled, cut and cooked in a milk sauce, or simply cut raw. The tender leaves are slightly bitter; the whiter the leaf, the less bitter the taste. The harder inner part of the stem at the bottom of the head should be cut out before cooking to prevent bitterness. Belgium exports chicon/witloof to over 40 different countries. The technique for growing blanched endives was accidentally discovered in the 1850s at the Botanical Garden of Brussels in Saint-Josse-ten-Noode, Belgium.[22]Today France is the largest producer of endive.[23]
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e0/Cichorium_endiva.jpg/220px-Cichorium_endiva.jpg
Leaves unlobed and pointed
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/97/Wegwarte_Cichorium_intybus.jpg/220px-Wegwarte_Cichorium_intybus.jpg
Inflorescences of a blue-flowered form, note the two rows of bracts
The Catalogna chicory (also known as puntarelle) includes a whole subfamily (some varieties from Belgian endive and some from radicchio)[24] of chicory and used throughout Italy.
Although leaf chicory is often called "endive", true endive (Cichorium endivia) is a different species in the genus and should not be confused with Belgian endive.
Root chicory[edit]
Root chicory (Cichorium intybus var. sativum) has been cultivated in Europe as a coffee substitute. The roots are baked, roasted, ground, and used as an additive, especially in the Mediterranean region (where the plant is native). As a coffee additive, it is also mixed in Indian filter coffee, and in parts of Southeast Asia, South Africa, and southern United States, particularly in New Orleans. It has been more widely used during economic crises such as the Great Depression in the 1930s and during World War II in Continental Europe. Chicory, with sugar beet and rye, was used as an ingredient of the East German Mischkaffee (mixed coffee), introduced during the "East German coffee crisis" of 1976-79.
Some beer brewers use roasted chicory to add flavor to stouts (commonly expected to have a coffee-like flavour). Others have added it to strong blond Belgian-style ales, to augment the hops, making a witlofbier, from the Dutch name for the plant.
Around 1970, it was found that the root contains up to 20% inulin, a polysaccharidesimilar to starch. Inulin is mainly found in the plant family Asteraceae as a storage carbohydrate (for example Jerusalem artichokedahliayacon, etc.). It is used as a sweetener in the food industry with a sweetening power  110 that of sucrose[25] and is sometimes added to yogurts as a prebiotic. Inulin is also gaining popularity as a source of soluble dietary fiber and functional food.[26]
Chicory root extract is a dietary supplement or food additive produced by mixing dried, ground chicory root with water, and removing the insoluble fraction by filtration and centrifugation. Other methods may be used to remove pigments and sugars. It is used as a source of soluble fiber. Fresh chicory root typically contains, by dry weight, 68% inulin, 14% sucrose, 5% cellulose, 6% protein, 4% ash, and 3% other compounds. Dried chicory root extract contains, by weight, about 98% inulin and 2% other compounds.[27] Fresh chicory root may contain between 13 and 23% inulin, by total weight.[28]
Agents responsible for bitterness[edit]
The bitter substances are primarily the two sesquiterpene lactones lactucin and lactucopicrin. Other ingredients are aesculetinaesculincichoriinumbelliferonescopoletin, 6,7-dihydrocoumarin, and further sesquiterpene lactones and their glycosides.[29]
Medicinal use[edit]
Chicory greens, raw
Nutritional value per 100 g (3.5 oz)
96 kJ (23 kcal)
4.7 g
0.7 g
4 g
0.3 g
1.7 g
(36%)
286 μg
(32%)
3430 μg
10300 μg
(5%)
0.06 mg
(8%)
0.1 mg
(3%)
0.5 mg
(23%)
1.159 mg
(8%)
0.105 mg
(28%)
110 μg
(29%)
24 mg
(15%)
2.26 mg
(283%)
297.6 μg
(10%)
100 mg
(7%)
0.9 mg
(8%)
30 mg
(20%)
0.429 mg
(7%)
47 mg
(9%)
420 mg
(3%)
45 mg
(4%)
0.42 mg

·         Units
·         μg = micrograms • mg = milligrams
·         IU = International units
Percentages are roughly approximated using US recommendations for adults.
Source: USDA Nutrient Database

Belgian endive (witloof), raw
Nutritional value per 100 g (3.5 oz)
71 kJ (17 kcal)
4 g
3.1 g
0.1 g
0.9 g
(5%)
0.062 mg
(2%)
0.027 mg
(1%)
0.16 mg
(3%)
0.145 mg
(3%)
0.042 mg
(9%)
37 μg
(3%)
2.8 mg
(2%)
19 mg
(2%)
0.24 mg
(3%)
10 mg
(5%)
0.1 mg
(4%)
26 mg
(4%)
211 mg
(0%)
2 mg
(2%)
0.16 mg

·         Units
·         μg = micrograms • mg = milligrams
·         IU = International units
Percentages are roughly approximated using US recommendations for adults.
Source: USDA Nutrient Database
Root chicory contains volatile oils similar to those found in plants in the related genus Tanacetum which includes Tansy, and is similarly effective at eliminating intestinal worms. All parts of the plant contain these volatile oils, with the majority of the toxic components concentrated in the plant's root.[30]
Chicory is well known for its toxicity to internal parasites. Studies indicate that ingestion of chicory by farm animals results in reduction of worm burdens,[31][32][33] which has prompted its widespread use as a forage supplement. Only a few major companies are active in research, development, and production of chicory varieties and selections, most in New Zealand.
Chicory (especially the flower), used as a folk medicine in Germany, is recorded in many books as an ancient German treatment for everyday ailments. It is variously used as a tonic and as a treatment for gallstonesgastro-enteritissinus problems and cuts and bruises. (Howard M. 1987). Chicory contains inulin,[34][35] which may help humans with weight loss, constipation, improving bowel function and general health.[36] In rats, it may increase calcium absorption and bone mineral density.[34] It also increases absorption of calcium and other minerals in humans.[37][38][39][40]
Chicory has demonstrated antihepatotoxic potential in animal studies.[41][42][43][44]
Alternative medicine[edit]
Chicory has been listed as one of the 38 plants that are used to prepare Bach flower remedies,[45] a kind of alternative medicine. However, according to Cancer Research UK, "there is no scientific evidence to prove that flower remedies can control, cure or prevent any type of disease, including cancer".[46]
Native American use[edit]
The Cherokee use an infusion of the root as a tonic for nerves.[47] The Iroquois use a decoction of the roots as a wash and apply a poultice of it to chancres and fever sores.[48]
Forage[edit]
Chicory is highly digestible for ruminants and has a low fiber concentration.[49]Chicory roots are an "excellent substitute for oats" for horses due to their protein and fat content.[50] Chicory contains a low quantity of reduced tannins[49] that may increase protein utilization efficiency in ruminants.[51]Some tannins reduce intestinal parasites.[52][53][54][55] (Excessively large quantities of tannins, however, could bind with and precipitate proteins, resulting in low digestibility and nutrient reduction.[52])
Although chicory might have originated in France, Italy, and India,[56] much development of chicory for use with livestock has taken place in New Zealand.[57]
Forage chicory varieties[edit]
·         Puna (Grasslands Puna)
Developed in New Zealand, Grasslands Puna is well adapted to different climates, being grown from AlbertaCanada, to New Mexico and Florida. It is resistant to bolting, which leads to high nutrient levels in the leaves in spring. It also has high resistance to grazing.
·        Forage Feast
A variety from France used for human consumption and also for wildlife plots.[clarification needed] It is very cold-hardy and, being lower in tannins than other forage varieties, is suitable for human consumption.
·         Choice
Choice has been bred for high winter and early-spring growth activity, and lower amounts of lactucin and lactone, which are believed to taint milk. It is also use for seeding deer wildlife plots.
·         Oasis
Bred for increased lactone rates for the forage industry, and for higher resistance to fungal diseases like Sclerotinia.[clarification needed]
·         Puna II
More winter-active than most other varieties, which leads to greater persistence and longevity.
·         Grouse
A New Zealand variety used as a planting companion for forage brassicas. More prone to early flowering than other varieties, with higher crowns more susceptible to overbrowsing.
·         Six Point
A United States variety, very similar to Puna.
History[edit]
The chicory plant is one of the earliest cited in recorded literature. Horace mentions it in reference to his own diet, which he describes as very simple: "Me pascunt olivae, me cichorea, me malvae" ("As for me, olives, endives, and mallows provide sustenance").[58] In 1766, Frederick the Great banned the importation of coffee into Prussia leading to the development of a coffee-substitute by Brunswick innkeeper Christian Gottlieb Förster (died 1801), who gained a concession in 1769/70 to manufacture it in Brunswick and Berlin. By 1795 there were 22 to 24 factories of this type in Brunswick.[59][60] Lord Monboddo describes the plant in 1779[61] as the "chicoree", which the French cultivated as a pot herb. In Napoleonic EraFrance, chicory frequently appeared as either an adulterant in coffee, or as a coffee substitute.[62] Chicory was also adopted as a coffee substitute by Confederate soldiers during the American Civil War, and has become common in the United States. It was also used in the United Kingdom during the Second World War, where Camp Coffee, a coffee and chicory essence, has been on sale since 1885.
The cultivated chicory plant has a history reaching back to ancient Egyptian time.[citation needed] Medieval monks raised the plants and when coffee was introduced to Europe, the Dutch thought that chicory made a lively addition to the bean drink.
In the United States chicory root has long been used as a substitute for coffee in prisons.[63] By the 1840s, the port of New Orleans was the second largest importer of coffee (after New York).[62] Louisianans began to add chicory root to their coffee when Union naval blockades during the American Civil War cut off the port of New Orleans, thereby creating a long-standing tradition.[62]
A common meal in Romepuntarelle, is made with chicory sprouts.[64] The United Nations Food and Agriculture Organization (FAO) reports that Chicory is a native plant of western Asia, North Africa and Europe.[4]
Chicory is also mentioned in certain sericulture (silk-growing) texts. It is said that the primary caretaker of the silkworms, the "silkworm mother", should not eat or even touch it.[citation needed]
The chicory flower is often seen as inspiration for the Romantic concept of the Blue Flower (e. g. in German language 'Blauwarte' ≈ 'blue lookout by the wayside'). It could open locked doors, according to European folklore.[65]
Invasive[edit]
Cichorium intybus has been declared an invasive species in several states in the USA.[66]
References[edit]
1.     Jump up^ illustration from Prof. Dr. Otto Wilhelm Thomé Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz 1885, Gera, Germany
2.     Jump up^ "Cichorium intybus L. synonyms". Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Retrieved 23 March 2014.
3.     Jump up^ "Cichorium intybus L.". The Plant List. 2013. Retrieved 23 March 2014.
4.     Jump up to:a b "Cichorium intybus". FAO - Food and Agriculture Organization of the UN. Retrieved 2013-12-16.
5.     Jump up^ Blair, Robert (2011-04-30). "Nutrition and Feeding of Organic Cattle"ISBN 978-1-84593-758-4.
6.     Jump up^ "Cichorium intybus". Flora of North America. Retrieved 23 March 2014.
8.     Jump up^ Atlas of Living Australia Archived March 5, 2016, at the Wayback Machine.
9.     Jump up^ "Endive, Chicory and Witloof". Aggie Horticulture. Texas AgriLife Extension Service, Texas A&M System. Retrieved 2013-12-16.
10.  Jump up^ John Cardina; Cathy Herms; Tim Koch; Ted Webster. "Chickory Cichorium intybus". Ohio Perennial & Biennial Weed Guide. Ohio State University OARDC Extension. Retrieved February 25, 2013.
11.  Jump up^ Rose, Francis (1981). The Wild Flower Key. Frederick Warne & Co. pp. 390–391. ISBN 0-7232-2419-6.
12.  Jump up^ Tijen İnaltong. "Wild Herbs of Turkey". Turkish Cultural Foundation. Retrieved 2013-12-16.
13.  Jump up^ Kyle Phillips. "Fava Bean Puree with Wild Chicory Recipe - Fave e Cicorie Selvatiche". About.com. Retrieved 2013-12-16.
14.  Jump up^ "Wild Chicory Spaghetti". Dolce Vita Diaries. Nudo Italia. 2009-05-19. Retrieved 2013-12-16.
15.  Jump up^ Jaume Fàbrega, El gust d'un poble: els plats més famosos de la cuina catalana. Llomillo fregit amb xicoires
16.  Jump up^ Leach, Frann (2004), Organic Gardening: How to grow organic Chicory, Gardenzone.info
17.  Jump up^ Radicchio Rosso di Treviso IGP - Tardivo (Red Radicchio of Treviso - Late harvest) (in Italian), Consorzio Tutela Radicchio Rosso di Treviso e Variegato di Castelfranco IGP, retrieved 2013-08-25
18.  Jump up^ Radicchio Rosso: The Marvel from Treviso, About.com, retrieved 2013-08-25
19.  Jump up^ Radicchio di Verona IGP (Radicchio of Verona IGP) (in Italian), TreVenezie, 2 February 2009, retrieved 2013-08-25
20.  Jump up^ Sugarloaf Chicory, Wairarapa Eco Farms, retrieved 2013-08-25
21.  Jump up^ witloof, vocabulary.com, retrieved 2013-08-25
22.  Jump up^ "Belgian endive- Cichorium intybus". The Food Museum. Archived from the original on 2005-07-29.[dead link]
23.  Jump up^ "About". Frenchvegetables.com.
24.  Jump up^ Cicoria Asparago o Catalogna - Long-stemmed Italian Chicory, PROJECTFOODLAB, March 17, 2011, retrieved 2013-08-25
25.  Jump up^ Joseph O'Neill (2008-06-01). "Using inulin and oligofructose with high-intensity sweeteners". New Hope 360. Penton. Retrieved 2013-12-16.
26.  Jump up^ Madrigal L. Sangronis E. "Inulin and derivates as key ingredients in functional foods. [Review]" [Spanish] Archivos Latinoamericanos de Nutricion. 57(4):387-96, 2007 Dec.
27.  Jump up^ Kim, Meehye; Shin, HK (1996). "The Water-Soluble Extract of Chicory Reduces Glucose uptake from the Perfused Jejunum in Rats" (PDF). J. Nutr. 126 (9): 2236–2242. PMID 8814212. Retrieved 2008-08-20.
28.  Jump up^ Wilson, Robert; S; Y (2004). "Chicory Root Yield and Carbohydrate Composition is Influenced by Cultivar Selection, Planting, and Harvest Date". Crop Sci. 44 (3): 748–752. doi:10.2135/cropsci2004.0748. Retrieved 2008-08-20.
29.  Jump up^ Harsh Pal Bais, GA Ravishankar (2001) Cichorium intybus L – cultivation, processing, utility, value addition and biotechnology, with an emphasis on current status and future prospects. Journal of the Science of Food and Agriculture, 81, 467-484 (online)[permanent dead link]
30.  Jump up^ Edible and Medicinal Plants of the West, Gregory L. Tilford, ISBN 0-87842-359-1
31.  Jump up^ Heckendorn, F; Häring, DA; Maurer, V; Senn, M; Hertzberg, H (2007-05-15). "Individual administration of three tanniferous forage plants to lambs artificially infected with Haemonchus contortus and Cooperia curticei". Vet Parasitol. 146 (1–2): 123–34. doi:10.1016/j.vetpar.2007.01.009PMID 17336459.
32.  Jump up^ Athanasiadou, S.; Gray, D; Younie, D; Tzamaloukas, O; Jackson, F; Kyriazakis, I (February 2007). "The use of chicory for parasite control in organic ewes and their lambs". Parasitology. 134 (Pt 2): 299–307. doi:10.1017/S0031182006001363PMID 17032469.
33.  Jump up^ Tzamaloukas, O.; Athanasiadou, S; Kyriazakis, I; Huntley, JF; Jackson, F (March 2006). "The effect of chicory ( Cichorium intybus ) and sulla ( Hedysarum coronarium ) on larval development and mucosal cell responses of growing lambs challenged with Teladorsagia circumcincta". Parasitology. 132 (Pt 3): 419–26. doi:10.1017/S0031182005009194PMID 16332288.
34.  Jump up to:a b Roberfroid, MB; Cumps, J; Devogelaer, JP (2002). "Dietary chicory inulin increases whole-body bone mineral density in growing male rats". The Journal of Nutrition. 132 (12): 3599–602. PMID 12468594.
35.  Jump up^ Roberfroid MB (2007). "Inulin-type fructans: functional food ingredients"Journal of Nutrition137 (11 suppl): 2493S–2502S. PMID 17951492.
36.  Jump up^ "Inulin". WebMD. Retrieved 2013-12-16.
37.  Jump up^ Coudray, C.; Bellanger, J.; Castiglia-Delavaud, C.; Rémésy, C.; Vermorel, M.; Rayssignuier, Y. (1997-06-01). "Effect of soluble or partly soluble dietary fibres supplementation on absorption and balance of calcium, magnesium, iron and zinc in healthy young men". European Journal of Clinical Nutrition. 51 (6): 375–380. doi:10.1038/sj.ejcn.1600417ISSN 0954-3007PMID 9192195.
38.  Jump up^ Abrams, Steven A.; Griffin, Ian J.; Hawthorne, Keli M.; Liang, Lily; Gunn, Sheila K.; Darlington, Gretchen; Ellis, Kenneth J. (2005-08-01). "A combination of prebiotic short- and long-chain inulin-type fructans enhances calcium absorption and bone mineralization in young adolescents". The American Journal of Clinical Nutrition. 82 (2): 471–476. ISSN 0002-9165PMID 16087995.
39.  Jump up^ Abrams, Steven A.; Hawthorne, Keli M.; Aliu, Oluseyi; Hicks, Penni D.; Chen, Zhensheng; Griffin, Ian J. (2007-10-01). "An inulin-type fructan enhances calcium absorption primarily via an effect on colonic absorption in humans". The Journal of Nutrition. 137(10): 2208–2212. ISSN 0022-3166PMID 17884999.
40.  Jump up^ Abrams, Steven A.; Griffin, Ian J.; Hawthorne, Keli M. (2007-11-01). "Young adolescents who respond to an inulin-type fructan substantially increase total absorbed calcium and daily calcium accretion to the skeleton". The Journal of Nutrition. 137 (11 Suppl): 2524S–2526S. ISSN 0022-3166PMID 17951496.
41.  Jump up^ Tabassum N., Qazi M.A., Shah A., Shah M.Y. "Curative potential of Kashni (Cichorium intybus Linn.) extract against carbon tetrachloride induced hepatocellular damage in rats" Pharmacologyonline 2010 2 (971-978)
42.  Jump up^ Hassan HA. Yousef MI. "Ameliorating effect of chicory (Cichorium intybus L.)-supplemented diet against nitrosamine precursors-induced liver injury and oxidative stress in male rats."Food & Chemical Toxicology. 48(8-9):2163-9, 2010 Aug-Sep.
43.  Jump up^ Ahmed B. Khan S. Masood MH. Siddique AH."Anti-hepatotoxic activity of cichotyboside, a sesquiterpene glycoside from the seeds of Cichorium intybus." Journal of Asian Natural Products Research. 10(3-4):223-31, 2008 Mar-Apr.
44.  Jump up^ L. Zafar R. Mujahid Ali S."Anti-hepatotoxic effects of root and root callus extracts of Cichorium intybus" Journal of Ethnopharmacology. 63(3):227-31, 1998 Dec.
45.  Jump up^ D. S. Vohra (1 June 2004). Bach Flower Remedies: A Comprehensive Study. B. Jain Publishers. p. 3. ISBN 978-81-7021-271-3. Retrieved 2 September 2013.
46.  Jump up^ "Flower remedies"Cancer Research UK. Retrieved September 2013. Check date values in: |access-date= (help)
47.  Jump up^ Hamel, Paul B. and Mary U. Chiltoskey 1975 Cherokee Plants and Their Uses -- A 400 Year History. Sylva, N.C. Herald Publishing Co. (p. 29)
48.  Jump up^ Herrick, James William 1977 Iroquois Medical Botany. State University of New York, Albany, PhD Thesis (p. 476)
49.  Jump up to:a b Agronomy, American Society of (2005-10-25). "Advances in agronomy"ISBN 978-0-12-000786-8.
50.  Jump up^ Bureau Of Manufactures, United States (1915). "Commerce reports". Bureau Of Foreign And Domestic Commerce. |first1=missing |last1= in Authors list (help)
52.  Jump up to:a b "Tannins, Nutrition and Internal Parasites". NR International. Archived from the original on 2008-12-10.
53.  Jump up^ Schreurs, NM. Molan AL. Lopez-Villalobos N. Barry TN. McNabb WC. (2002). "Effects of grazing undrenched weaner deer on chicory or perennial ryegrass/white clover pasture on the viability of gastrointestinal nematodes and lungworms". Veterinary Record. 151 (12): 348–53. doi:10.1136/vr.151.12.348.
54.  Jump up^ Kidane, A. Houdijk JG. Athanasiadou S. Tolkamp BJ. Kyriazakis I. (2010). "Effects of maternal protein nutrition and subsequent grazing on chicory (Cichorium intybus) on parasitism and performance of lambs". Journal of Animal Science. 88 (4): 1513–21. doi:10.2527/jas.2009-2530.
55.  Jump up^ Schreurs, NM. Molan AL. Lopez-Villalobos N. Barry TN. McNabb WC (2002). "Effects of grazing undrenched weaner deer on chicory or perennial ryegrass/white clover pasture on the viability of gastrointestinal nematodes and lungworms". Veterinary Record. 151 (12): 348–53. doi:10.1136/vr.151.12.348.
56.  Jump up^ [2] Archived January 11, 2012, at the Wayback Machine.
57.  Jump up^ "Making good use of chicory". 2011-03-25. Archived from the original on 2011-07-27.
58.  Jump up^ Horace, Odes 31, ver 15, ca 30 BC
59.  Jump up^ Thomas Hengartner; Christoph Maria Merki, eds. (1999). Genußmittel. Frankfurt a. M. New York: Campus Verlag. ISBN 3-593-36337-2.
60.  Jump up^ Carl Philipp Ribbentrop (1796). Vollständige Geschichte und Beschreibung der Stadt Braunschweig. (in German). 2. Braunschweig. pp. 146–148.
61.  Jump up^ Letter from Monboddo to John Hope, 29 April 1779; reprinted by William Knight 1900 ISBN 1-85506-207-0
62.  Jump up to:a b c Guas, David; Raquel Pelzel (2009). DamGood Sweet: Desserts to Satisfy Your Sweet Tooth, New Orleans Style. Newtown, ConnecticutTaunton Press. pp. 60–64. ISBN 978-1-60085-118-6.
63.  Jump up^ (a) Delaney, John H. "New York (State). Dept. of Efficiency and Economy Annual Report". Albany New York, 1915, p. 673. Accessed via Google Books.
(b) "Prison Talk" website; Kentucky section: "Archived copy"Archived from the original on 2016-03-13. Retrieved 2008-03-18..
64.  Jump up^ "Rome food and cuisine". Rome.info. Retrieved 2013-12-16.
65.  Jump up^ Howard, Michael. Traditional Folk Remedies (Century, 1987), p.120.
66.  Jump up^ "chicory, Cichorium intybus". invasive.org. Retrieved 26 May 2016.
External links[edit]
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/4/4a/Commons-logo.svg/30px-Commons-logo.svg.png
Wikimedia Commons has media related to Cichorium intybus.

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/91/Wikiversity-logo.svg/40px-Wikiversity-logo.svg.png
Wikiversity has bloom time data for Cichorium intybuson the Bloom Clock

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4c/Wikisource-logo.svg/38px-Wikisource-logo.svg.png
Wikisource has original text related to this article:
·         ITIS 36762
·         Species of chicory and endive
·         Edibility of Chicory: Edible parts and identification of wild Chicory.
·         Chicory, from Nature Manitoba
[show]
·         v
·         t
·         e
·         Medicinal plants

·         Food additives
·         Dietary supplements
·         Prebiotics (nutrition)
·         Leaf vegetables
·         Spices
·         Coffee substitutes
·         Flora of Europe
·         Cichorieae
·         Plants described in 1753
·         Crops
·         Edible Asteraceae
·         Invasive plant species