مداخل مخزن الادویه عقیلی خراسانی (بیست و هفتم) 4

حلفا

بفتح حای مهمله و سکون لام و فتح فا و الف

ماهیت آن

نوعی از بردی است که بفارسی پیزر نامند که در آبها روید و از ان حصیر و امثال آن ترتیب دهند و در حلیفه که موضعی و منزل است قریب بمکۀ معظمه بیشتر می شود

طبیعت آن

در اول کرم و خشک

افعال و خواص آن

شستن سر به محرق آن سه روز متوالی جهت رفع حزاز و قروح ابریه و خوردن پنج درهم آن با عسل و سرکه کشندۀ اقسام کرم معده و امعا و مفتح سدد و کفته اند با آب و عسل نیز این اثر دارد و داغ کردن بشاخهای آنکه از آتش افروخته باشند جهت نملۀ ساعیه و تکرار آن سه دفع جهت منع زیاده شدن اورام رخوه نافع است

مخزن الادویه عقیلی خراسانی

///////////////

حلفاء. [ ح َ ] (ع اِ) حَلَف . گیاه دوخ* . (منتهی الارب ). لوخ . گز. (غیاث ) ۞ . گیاهی است که کناره های آن تیز مانند کناره های شاخ درخت خرماست و در آب روید. (از اقرب الموارد). نوعی از بردی است که حصیر و امثال آن از او ترتیب میدهند. (تحفه  حکیم مومن ). و رجوع به تذکره  ضریر انطاکی شود.

* دوخ . (اِ) صحرای بی گیاه و علف . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (برهان ) (از فرهنگ جهانگیری ). || شاخ بی برگ و بار. (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از فرهنگ جهانگیری ). || سر بی موی . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (فرهنگ جهانگیری ). || روی ساده بی موی . (ناظم الاطباء) (برهان ) (فرهنگ جهانگیری ). || علفی پهن و بلند که از آن حصیر بافند و انگور و خربزه بدان آونگ کنند. (از فرهنگ اوبهی ) (از فرهنگ جهانگیری ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). گیاهی است که با آن بوریا بافند. (غیاث ) (از بحر الجواهر). غریف . حلفاء. اسل* . حلف . (از منتهی الارب ). پیزر. زیخ . حلفا. زیغ. دخ . گیاهی است بسیار شاخ که در آب ایستاده روید و از آن بوریا سازند و عربی آن اَسَل است . (یادداشت مولف ). حلفا. (نصاب ). نمص . (از المنجد). به معنی دخ است . (لغت فرس اسدی ) (از فرهنگ جهانگیری ). گیاهی بود که به زمستان در مسجدها افکنند یا از او حصیر سازند و عرب آن را بردی گوید و به خوزستان کبانی خوانند و در بیشتر مواضع خاصه در تبریز و نخجوان وقتی که آن گیاه خشک شود بر یک اندازه پاره پاره کنند و کبریت در هر دو سر او مالند و فروشند. (از صحاح الفرس ). در گناباد خراسان آن را لوخ گویند. (یادداشت پروین گنابادی ): بردی ؛ دوخ تر. (منتهی الارب ) (دهار). حلفه ؛ یک شاخ دوخ . حلفاء؛ بیخ دوخ . (منتهی الارب ). [ دلالت کند بر ] گیا و دوخ و کلک . (التفهیم )

* اسل . [ اَ س َ ] (ع اِ) نیزه . || تیر. || خار خرمابن . || هرچه تیز باشد از شمشیر و کارد و مانند آن . || نباتی بسیارشاخ که در آب ایستاده روید و از آن بوریا سازند. دوخ . (منتهی الارب ). نی باشد که با آن حصیر و غربال کنند. || اسل بفتح اول و ثانی بلغت عربی اسم نباتیست که از آن حصیر میبافند و در کنار آبها و زمین آبدار میروید و نر و ماده میباشد، نررا کولان نامند. و دانه  او سیاه مایل باستداره و بزرگ تر از تخم ماده و گیاه او خشن و سطبرتر از ماده و هر دو را مزاج مرکب از برودت غالب و حرارت قلیل و محلل ورمها و ضماد او جهت استسقا و مالیخولیا و خاکستربیخ او قاطع نزف الدّم جمیع اعضا و محلل خنازیر و جهت حکه نافع و ثمره  ریزه  او بقدر سه درهم با شراب جهت اسهال و نزف الدّم و با قوّه  مدرّه و ضماد برگهای تازه  متصل به بیخ او جهت گزیدن هوام و رتیلا نافع وثمر نوع غلیظ او بغایت منوم و تا پنج درهم او مورث سبات و مصلحش کلنگبین عسلی و فلافلی و حصیر دقیق او که ماده است جهت ابدان قویه و مستسقی و غلیظ او جهت ابدان یابسه مفید است . (تحفه  حکیم مومن ). و رجوع بتذکره  ضریر انطاکی ج 1ص 44 و رجوع به نمص (ضرب من الاسل ) شود. دیس . سمار . کولان . سخونوس الاَّجامی . و نوعی از آن را اُقسی خونس و نوع دیگر را اولوسخونس نامند.

///////////

نی بوریا

اشاره

به فارسی و در کتب مختلف با نامهای «نی بوریا» و «بوریا» و «نی حصیر» و «سمار» نامبرده می‌شود. به فرانسوی‌Jonc وJonc commun و به انگلیسی‌Bulrush وSoftrush وCommon rush وMatting rush گویند. گیاهی است از خانواده‌Juncaceae و دارای گونه‌های مختلفی است. نام علمی گونه‌ای از آنکه در ایران می‌روید و در طب سنتی مستعمل است‌Juncus effusus L . می‌باشد.

مشخصات

گیاهی است چند ساله دارای برگهای صاف و بدون کرک. پوشش گل به رنگ خرمایی، ساقه آن برهنه بدون کرک صاف و خیلی لیز که مغز آن یکسره پر است. میوه آن به شکل کپسول است که دارای سه خانه بوده و محتوی تعداد زیادی دانه‌های ریز می‌باشد.

این گیاه معمولا در نقاط مرطوب و در کنار و یا داخل آب می‌روید و در حصیربافی کاربرد دارد. مصرف آن به عنوان علوفه برای گاوان سمّی است. در مناطق مرطوب و باتلاقهای مرکزی چین، سایر مناطق خاور دور و هند و در قسمتهای مختلف اروپا در کنار نهرها و جاهای مرطوب می‌روید. در ایران در لاهیجان دیده می‌شود.

معارف گیاهی، ج‌4، ص: 304

خواص- کاربرد

در چین و هند از جوشانده مغز ساقه آن به عنوان خرد کننده سنگ 415]، نرم کننده سینه، خنک‌کننده، مدّر، خون‌ساز، مسکّن و آرامبخش استفاده می‌شود [استوارت . برای رفع بی‌خوابی نیز تجویز می‌شود [لوئی . و در موارد التهاب گلو و حلق و سرفه و کمی ادرار مفید است [هو]. برای معالجه استسقا و برای ازدیاد ترشح ادرار نیز نافع می‌باشد.

در استعمال خارج برای بند آوردن خون مصرف می‌شود [ایشی دویا]. ریشه گیاه نیز مدّر است.

گونه دیگری از این گیاه که نام علمی آن‌Juncus inflexus L . و مترادف آن‌J .glaucus Ehrh .ex sibth می‌باشد نیز در ایران می‌روید. به انگلیسی آن راHard rush و به فرانسوی‌Jonc glauque و نام محلی آن در ایران سوزی می‌باشد.

شکل گیاه شبیه گیاه نی قبلی است و تفاوت آن این است که مغز ساقه این گیاه منقطع می‌باشد و مانند گیاه نی قبلی یکسره نیست.

این نی برای تمام حیوانات شدیدا سمّی است و در معده آنها ایجاد تحریک و خراش و اسهال شدید می‌نماید. و به دنبال آن عصبانیت و کوری تدریجی در حیوان ایجاد می‌شود. در اغلب موارد اگر در خوردن اسراف شده باشد، ممکن است حیوان در اثر خونریزی شدید مغزی و تشنج بمیرد.

این گیاه نیز در مناطق مرطوب و باتلاقی هند در قسمتهای مختلف فرانسه و سایر مناطق مرطوب اروپا و در ایران می‌روید.

در ایران در کرج، درّه طالقان، آذربایجان، سراب، همدان، خراسان، دامنه کوه چاه سیاه، جنوب فارس و در دالکی و واریته‌هایی از آن در اراک و اشتران‌کوه بروجرد و در کوه تخت بلقیس افشار در کنار گودالهای آب دیده می‌شود. مصرف دارویی ندارد و فقط از نظر توجه به سمّی بودن آن درج گردید.

مصرف این گیاه به علت سمّی بودن باید زیر نظر پزشک و در حد مجاز باشد.

معارف گیاهی، ج‌4، ص: 305

//////////

لوئی* . (اِ)پشم مانندی که بر سر جگن هست و آن را با آهک بیامیزند و صاروج سازند. پنبه  سرِ نی باشد که در ساروج آمیزند استواری را. چیزی چون پنبه  بر سر شاخه های نی که در ساروج آمیزند. جالِحه . کخ . لُخ . دُخ . دوخ . بَردی . پیزُر. کرَک . قطن برَدی ۞ . طوط. گل نی که به ساروج آمیزند. پنبه  بَردی . پنبه  دوخ . قنصف . بیلم . بُرس . بَرس . پنبه  گیاه بردی . و رجوع به بَرس در منتهی الارب و بردی و نیز لُخ شود.

* لوئی (نام علمی: Typha) سرده‌ای است شامل حدود ۳۰ گونه از گیاهان گلدار تک‌لپه‌ای از خانواده لوئیان، که در زیستگاه‌های مرطوب جهان مخصوصاً نیم‌کره شمالی در اطراف تالاب‌ها می‌رویند؛ برگ‌های آنها متناوب و معمولاً قاعده‌ای و به یک ساقه ساده بدون گره متصل است و گل‌های تک‌جنسی آنها در گل‌آذین سنبله متراکم قرار دارد و گرده‌افشانی در آنها با باد انجام می‌شود؛ گل نر به یک جفت پرچم و کرک تقلیل یافته‌است و تعداد زیادی از گلهای ماده در زیر گل نر بر روی ساقه تشکیل یک سنبله سوسیس‌شکل می‌دهند.[۲]

لوئی گیاهی است چند ساله با ساقه‌های زیر زمینی و میوه‌های استوانه‌ای مخمل مانند به رنگ قهوه‌ای و خرمایی و بومی مرداب‌ها، برکه‌ها و باتلاق‌های معتدل و آب‌های شیرین و با ویژگی برگ ریزان پاییزی که ارتفاع آن به یک تا دو متر و البته در مناطقی از قبیل کالیفرنیا، تکزاس، مکزیک و آرژانتین، ارتفاعش به ۵ متر نیز می‌رسد. این گیاه، به فراوانی در جلگه‌ها و مناطق باتلاقی شمال ایران می‌روید.

از برگ‌های آن برای ساخت حصیربافی، سبدبافی و... استفاده می‌شود. "

دانه‌های آن را کرک‌های پنبه‌ای پوشانیده که شبیه پنبه می‌باشند و باعث می‌شود که دانه پس از رها شدن در زمستان و حتی تا اوایل فروردین به همراه باد به آسانی به اطراف پراکنده شود. برگ‌های آن باریک و دراز است که از قاعده ساقه خارج و به طور عمودی تا رأس ساقه بالا می‌رود.

گونه‌های ثبت‌شده و دورگه‌های طبیعی[ویرایش]

نام‌های به ثبت رسیده از این قرار است:[۳]

Typha albida – (افغانستان)

Typha alekseevii – (قفقاز)

Typha angustifolia – آمریکا، هند)

Typha × argoviensis – (آلمان + سوئیس)

Typha austro-orientalis – (بخش اروپایی روسیه)

تیفا آدربایجاننسیس – (ایران)

Typha × bavarica – (آلمان)

Typha capensis – (آفریقای گرمسیری و جنوبی)

Typha caspica – (جمهوری آذربایجان)

Typha changbaiensis – (شمال شرقی چین)

Typha davidiana – (چین)

تیفا دمینجنسیس – آمریکا، استرالیا

Typha elephantina – (از الجزایر تا جنوب چین)

Typha × gezei – (فرانسه)

Typha × glauca (T. angustifolia × T. latifolia) – لوئی هیبرید، لوئی سفید (یک دورگه)[۴]

Typha grossheimii – آسیای مرکزی

Typha incana – روسیه مرکزی

Typha joannis – مغولستان + استان آمور

تیفا کالاتنسیس – ایران

بوربا – لوئی متداول - بسیار گسترده

لوئی برگ‌باریک – جنوب اروپا + بیشتر آسیا

Typha lugdunensis – غرب اروپا، آسیای جنوب غربی، چین

لوئی کوچک – اروپا + آسیا

Typha orientalis – شرق آسیا، استرالیا، نیوزیلند

Typha pallida – آسیای مرکزی، چین

Typha × provincialis – فرانسه

Typha przewalskii – چین، شرق دور روسیه

Typha shuttleworthii – اروپا، ایران، ترکیه

Typha sistanica – ایران

Typha × smirnovii – بخش اروپایی روسیه

Typha subulata – آرژانتین، اروگوئه

Typha × suwensis – ژاپن

Typha tichomirovii – بخش اروپایی روسیه

لوئی ترکمنی – ترکمنستان

Typha tzvelevii – سرزمین پریمورسکی

Typha valentinii – جمهوری آذربایجان

Typha varsobica – تاجیکستان

پیوند به بیرون[ویرایش]

            در ویکی‌انبار پرونده‌هایی درباره لوئی (سرده) موجود است.

گیاه لویی (لوخ؛ گرز؛ گورز) در خلیفه محله استان گیلان در آپارات

منابع[ویرایش]

پرش به بالا ↑ "World Checklist of Selected Plant Families: Royal Botanic Gardens, Kew". kew.org.

پرش به بالا ↑ «لوئی» [زیست‌شناسی- علوم گیاهی] هم‌ارزِ «Typha»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، «فارسی»، در دفتر هشتم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۰۸-۸ (ذیل سرواژه لوئی)

پرش به بالا ↑ "Kew World Checklist of Selected Plant Families, genus Typha". Retrieved 18 September 2014.

پرش به بالا ↑ Selbo, S. M.; Snow, A. A. (2004). "The potential for hybridization between Typha angustifolia and Typha latifolia in a constructed wetland". Aquatic Botany 78 (4): 361–369. doi:10.1016/j.aquabot.2004.01.003.

مترجم: داوود خانی خلیفه محله؛ دانشنامه اینکارتا ۲۰۰۵

[نهفتن] ن ب و

غلات و حبوبات

Assorted grains.jpg

غلات    

گندمیان 

 Illustration Hordeum vulgare0B.jpg جو (گیاه)  SEN Village Chief Theodore.jpg Fonio  Coix lacryma-jobi Blanco1.188.png Job's Tears  Zea mays.jpg ذرت  Panicum miliaceum1.jpg ارزن  Avena-sativa.jpg جو دو سر  Oryza sativa - Köhler–s Medizinal-Pflanzen-232.jpg برنج  Illustration Secale cereale0.jpg چاودار  Sorghum bicolor02.jpg Sorghum  Teff pluim Eragrostis tef.jpg Teff  Triticale.jpg چاودم  Typha latifolia 02 bgiu.jpg لوئی (گیاه)  Wildricecooked.jpg برنج وحشی

Wheat close-up.JPG

گندم     

 Triticum aestivum - Köhler–s Medizinal-Pflanzen-274.jpg مکسیپک  Triticum durum.jpg pasta wheat  Triticum turanicum Jakubz. - Oriental wheat - TRTU3 - Tracey Slotta @ USDA-NRCS PLANTS Database.jpg گندم خراسان

Usdaemmer1.jpg Farro         

 Triticum monococcum0.jpg گندم تک‌دانه  Farro2.jpg گندم دودانه  Spelt.jpg اسپلت

Fagopyrum гречка.jpg

Pseudocereals

هفت‌بندیان          

 Fagopyrum esculentum seed 001.jpg گندم سیاه  Fagopyrum tataricum - Kops.jpg Tartary buckwheat

تاج‌خروسیان        

Amaranthkorn.jpg

تاج خروس         

 3836 - Amaranthus caudatus (Zieramaranth).JPG بستان‌افروز  Amaranthus cruentus1.jpg A. cruentus  Amaranthus hypochondriacus Prague 2011 1.jpg A. hypochondriacus  Celosia spicata.jpg تاج خروسی (سرده)

اسفناجیان           

 Quinoa.jpg کینوآ  Chenopodium berlandieri NPS-1.jpg Pitseed Goosefoot  Canihua (Chenopodium pallidicaule) at Atuncolla near Sillustani Juliaca.jpg Qañiwa

نعناعیان 

 Semillas de Chía.jpg چیا

اقاقیا     

Wattleseed

همچنین ببینید تاریخ کشاورزی Neolithic founder crops فرهنگ ناتوفی هلال حاصل‌خیز اهلی کردن انقلاب نوسنگی Cereal cultivation History (french) انقلاب سبز مهندسی ژنتیک انتخاب مصنوعی Crop wild relative

رده‌ها: گیاهان آبزی گیاهان خوراکی گیاهان در آسیا گیاهان آفریقایی گیاگان استرالیا گیاهان در اروپا گیاگان نیوزلندگیاگان آمریکای شمالی گیاگان آمریکای جنوبی ریشه‌های خوراکی لوئیان

ویکی

////////////

سازوی افشان

از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد

جونکس افوسوس

جونکس افوسوس، Juncus effusus

طبقه‌بندی علمی

فرمانرو:  گیاهان

راسته:     گندم‌سانان

تیره:       سازوئیان

سرده:     سازو

گونه:      J. effusus

نام علمی

Juncus effusus

جونکس افوسوس (در متون طب سنتی حلفا)، اسل، قصب بوریا، نی بوریا، بوریا، سمار) (نام علمی: Juncus effusus) نام یک گونه از سرده سازو است.

ویکی

///////////

به عربی اسَل مفترش، أسل مصب:

الأسَل المفترش أو أسل المصب (باللاتينية: Juncus effusus) هو نوع نباتي ينتمي إلى جنس الأسل من الفصيلة الأسلية.

البيئة والانتشار[عدل]

موطنه معظم مناطق الوطن العربي من مشرقه إلى مغربه مرورًا بالجزيرة العربية ووادي النيل. يوجد أيضًا في تركيا وقبرص وإيطاليا[2] ويوجد أيضًا في أستراليا والأمريكتين وشرق آسيا[3].

الوصف النباتي[عدل]

نبات عشبي معمر يشبه النجيليات. ينتشر بالجذامير وله سوق كثيرة من القاعدة. الساق أسطوانية رفيعة قائمة وخشنة. يصل ارتفاع النبات إلى متر ونصف. الأوراق رفيعة خيطية، ثنائية الشعب ينتهي كل فرع بواحدة إلى ثلاث. يميل النبات للون البني عند النضج. النورة الزهرية عشكولية يصل طولها إلى 20 سم. يزهر النبات في أواخر فصل الربيع.[4]

المراجع[عدل]

^ مذكور في : The IUCN Red List of Threatened Species 2016.2 — تاريخ النشر: 4 سبتمبر 2016 — معرف القائمة الحمراء للأنواع المهددة بالانقراض: http://www.iucnredlist.org/details/164223/0 — تاريخ الاطلاع: 18 سبتمبر 2016

^ قاعدة البيانات الأوروبية-المتوسطية للنباتات.الأسَل المفترش (بالإنكليزية). تاريخ الولوج 17 آب 2011.

^ المرفق العالمي لمعلومات التنوع الحيوي. الأسَل المفترش (بالإنكليزية). تاريخ الولوج 17 آب 2011.

^ جامعة الملك سعود. [1]. تاريخ الولوج 22 تشرين الأول 2010.

أيقونة بوابةبوابة علم النبات

مشاريع شقيقة في كومنز صور وملفات عن: أسل مفترش

◄ ع ن ت

أنواع الأسل

معرفات الأصنوفة  

موسوعة الحياة: 631139  GBIF: 2701311  PlantList: kew-314902  Tropicos: 16900047  ITIS: 39232  iucn: 164223  ncbi: 13579  IPNO: 442917-1  GRIN: ps://npgsweb.ars-grin.gov/gringlobal/taxonomydetail.aspx?id=20791 FNA: 200027403  FOC: 200027403  PLANTS: JUEF  AFPD: 41729

ضبط استنادي      

NDL: 00564002

Ferns02.jpg هذه بذرة مقالة عن نبات بحاجة للتوسيع. شارك في تحريرها.

تصنيفات: أنواع القائمة الحمراء غير المهددةأسلأسليةحياة نباتية في أمريكا الشماليةحياة نباتية في أوروبانباتات البرتغالنباتات الحدائقنباتات الدنماركنباتات السويدنباتات المجرنباتات المغرب العربينباتات المياه العذبةنباتات النرويجنباتات النمسانباتات اليوناننباتات آسيانباتات آيسلندانباتات أفريقيانباتات ألبانيانباتات ألمانيانباتات أمريكا الجنوبيةنباتات أوكرانيانباتات أيرلندانباتات إسبانيانباتات إستونيانباتات إيطاليانباتات بريطانيانباتات بلجيكانباتات بلغاريانباتات بولندانباتات تركيانباتات روسيانباتات رومانيانباتات سويسرانباتات طبيةنباتات فرنسانباتات قبرصنباتات لاتفيانباتات لبناننباتات ليتوانيانباتات مجتاحةنباتات هولندانباتات وصفت في 1753

//////////

Juncus effusus

From Wikipedia, the free encyclopedia

Juncus effusus
Scientific classification
Kingdom:	Plantae
(unranked):	Angiosperms
(unranked):	Monocots
(unranked):	Commelinids
Order:	Poales
Family:	Juncaceae
Genus:	Juncus
Species:	J. effusus
Binomial name
Juncus effusus L.
Synonyms[1]
·         Juncus communis E.Mey. ·         Juncus laevis Wallr. ·         Juncus bogotensis Kunth ·         Juncus fistulosus Guss. ·         Juncus mauritianus Bojer ·         Juncus lucens Burnham ·         Juncus zebrinus André ·         Juncus luxurians Colenso ·         Juncus laxus Robyns & Tournay ·         Juncus canariensis Willd. ex E.Mey. ·         Juncus oehleri Graebn. ·         Juncus griscomii Fernald

Juncus effusus, with the common names common rush or soft rush, is a perennial herbaceous flowering plant species in the family Juncaceae. In North America the common name soft rush also refers to Juncus interior.

Contents

  [show] 

Distribution[edit]

Juncus effusus is nearly cosmopolitan, considered native in Europe, Asia, Africa, North America, and South America. It has naturalized in Australia, Madagascar, and various oceanic islands.^{[1][2][3][4][5][6]}

It is found growing in wet areas, such as wetlands, riparian areas, and marshes. In the United Kingdom it is found in purple moor-grass and rush pastures and fen-meadow plant associations.^[7]

Description[edit]

Pupal cases of Coleophora caespitiella on J. effusus.

Juncus effusus grows in large clumps about 1.5 metres (4 ft 11 in) tall at the water's edge along streams and ditches, but can be invasive anywhere with moist soil. It is commonly found growing in humus-rich areas like marshes, ditches, fens, and beaver dams.

The stems are smooth cylinders with light pith filling. The yellowish inflorescenceappears to emerge from one side of the stem about 20 centimetres (8 in) from the top. In fact the stem ends there; the top part is the bract, that continues with only a slight colour-band marking it from the stem. The lower leaves are reduced to a brown sheath at the bottom of the stem.

Subspecies[edit]

Five subspecies are currently recognized:^[1]

1.   Juncus effusus subsp. austrocalifornicus Lint — endemic to California and Baja California.^[8][9][10]

2.   Juncus effusus subsp. effusus — widespread

3.   Juncus effusus subsp. laxus (Robyns & Tournay) Snogerup — tropical Africa, Madagascar, Mauritius, Canary Islands, Madeira.

4.   Juncus effusus subsp. pacificus (Fernald & Wiegand) Piper & Beattie — Alaska, British Columbia, Washington, Idaho, Oregon, California, Baja California.^[10][11][12]

5.   Juncus effusus subsp. solutus (Fernald & Wiegand) Hämet-Ahti — central and eastern United States.^[13]

Juncus effusus can be differentiated from the rarer Juncus pylaei by the number of ridges on the stem. Juncus effusus has 30 to 40 ridges and J. pylaei has 10 to 20.^[14]

Chemistry

Juncusol is a 9,10-dihydrophrenathrene found in J. effusus.^[15][16] The plant also contains effusol^[17] and dehydroeffusol.^[18]

Uses[edit]

Wildlife[edit]

The species provides wildfowl and wader feeding and nesting habitats, and also habitats for small mammals.

A number of invertebrates feed on soft rush, including the rufous minor moth.

Humans[edit]

In Japan, this rush is grown to be woven into the covering of tatami mats. In Hui sup tea, Juncus effusus is listed as one of the seven ingredients.

In Iran and Afghanistan too it is used to weave light cheap mat. It is called halfa (حلفا) and has medicinal uses too.

In Europe, this rush was once used to make rushlights (by soaking the pith in grease), a cheap alternative to candles.

Cultivation[edit]

The species is cultivated as an ornamental plant, for planting in water gardens, native plant and wildlife gardens, and for larger designed natural landscaping and habitat restoration projects.

The cultivar Juncus effusus 'Spiralis' (syn. Juncus spiralis), with the common names corkscrew rush or spiral rush, is a distinctive potted and water garden plant due to its very curled spiral like foliage.^[19]

Weed control[edit]

Juncus effusus can become a naturalized or invasive species, undesirable in rangelands for its unpalatability to livestock. Suggested methods of controlling rushes include: ploughing; high applications of inorganic fertiliser (can pollute watersheds); and topping to prevent seed formation.

References[edit]

1.     ^ Jump up to:^a b c Kew World Checklist of Selected Plant Families

2.     Jump up^ Kirschner, J. & al. (2002). Juncaceae. Species Plantarum: Flora of the World 6-8: 1-237, 1-336,1-192. Australian Biological Resources Study, Canberra.

3.     Jump up^ Al-Qura'n, S. (2011). The flora of Jordan: A taxonomical revision of Juncaceae. Arnaldoa 18: 33-36.

4.     Jump up^ Flora of China Vol. 24 Page 48, 灯心草 deng xin cao, Juncus effusus Linnaeus, Sp. Pl. 1: 326. 1753

5.     Jump up^ Flora of North America vol 22, Soft rush, Juncus effususLinnaeus, Sp. Pl. 1: 326. 1753.

6.     Jump up^ C. Michael Hogan, ed. 2010. Juncus effusus. Encyclopedia of Life.

7.     Jump up^ Conservation Land Management Magazine: "Cutting Rushes" article, Spring 2003, British Wildlife Publishing.

8.     Jump up^ Calflora: Juncus effusus subsp. austrocalifornicus

9.     Jump up^ Jepson eFlora: Juncus effusus subsp. austrocalifornicus

10.  ^ Jump up to:^a b Peter F.Zika (2003). "The native subspecies of Juncus effusus (Juncaceae) in western North America". Brittonia. 55(2): 150–156. doi:10.1663/0007-196X(2003)055[0150:TNSOJE]2.0.CO;2. JSTOR 3218455.

11.  Jump up^ Calflora: Juncus effusus subsp. pacificus

12.  Jump up^ Jepson: Juncus effusus subsp. pacificus

13.  Jump up^ USDA: Juncus effusus subsp. solutus

14.  Jump up^ Morton, J.K.; Venn, Joan. M. (2000). "The Flora of Manitoulin Island". University of Waterloo Biology Series n. 40. 3rd. edition.

15.  Jump up^ Bhattacharyya (1980). Experientia. 36: 27. Missing or empty |title= (help)

16.  Jump up^ Shima (1991). Phytochem. 30: 3149. Missing or empty |title= (help)

17.  Jump up^ Carvalho, CF; Sargent, MV; Stanojevic, E (1984). "Phenanthrene synthesis: The synthesis of effusol a 9,10-Dihydrophenanthrene from the marsh grass Juncuseffusus". Australian Journal of Chemistry. 37 (10): 2111. doi:10.1071/CH9842111.

18.  Jump up^ Liao, You-Jiao; Zhai, Hai-Feng; Zhang, Bing; Duan, Tian-Xuan; Huang, Jian-Mei (2010). "Anxiolytic and Sedative Effects of Dehydroeffusol from Juncus effususin Mice". Planta Medica. 77 (5): 416. doi:10.1055/s-0030-1250517. PMID 21104609.

19.  Jump up^ Heritage Perennials: Juncus effusus spiralis

External links[edit]

·         USDA Plants Profile for Juncus effusus (common rush)

·         Calflora Database: Juncus effusus (Bog rush, Common bog rush, Common rush)

·         Jepson Manual eFlora (TJM2) treatment of Juncus effusus

·         University of Michigan - Dearborn: Native American Ethnobotany of Juncus effusus

·         UC CalPhotos gallery of Juncus effusus

·         Youtube: Video on Soft Rush

Wikimedia Commons has media related to Juncus effusus.

Authority control

·         NDL: 00564002

Categories: 

·         Juncus

·         Flora of Africa

·         Flora of Europe

·         Flora of North America

·         Flora of South America

·         Flora of temperate Asia

·         Freshwater plants

·         Garden plants

·         Medicinal plants

·         Plants used in traditional Native American medicine

·         Plants described in 1753

·         Invasive plant species

&&&&&&

حلزون

بفتح حاء مهمله و لام و ضم زای معجمه و سکون واو و نون اسم جمیع حیوانات صدفی است و نوع کبیر آن را بفارسی سفید مهره نامند و بهندی سنکهه بفتح سین مهمله و خفاء نون و کاف و هاء هندی و بدان کاغذ و پارچه را مهره و دقاقی می نمایند و بوق نیز می سازند و خرمهره که بهندی کودی کویند که در هند و بنکاله و اودیسه و غیرها بجای زر معاملات و خرید و فروخت خرده روپیه اکثر بدان است خصوصا در بنکاله و در هند فلوس بیشتر و این کمتر نیز نوعی از حلزون است

ماهیت آن

بری و بحری و نهری می باشد بحری آن بزرک و نهری آن کوچک و هریک باشکال مختلفه بود و بری آن چیزی است که چسپیده می باشد بکیاها و اشجارها و بر انها تکون می یابد و آن را زنطاح فروی نامند و صدف اعم از انها است و آن مخصوص بجلد حجری آن حیوانست و شیح و ودع و اظفار الطیب و طلیسا و خف الغراب و فرفورا و دلینس و صدف مروارید و غیرها نیز و زنطاح همه از انواع حلزون اند

طبیعت جلد

حجری آن در دوم سرد و خشک

افعال و خواص آن

ان شاء اللّه تعالی در صدف مذکور خواهد شد و کوشت آن در دوم سرد و تر کوشت دلینس که در مصرام الخول کویند از اقسام بری و مستطیل است الطف و سریع الاستحاله بخون صالح است جهت جذام و جرب و حکه و جنون و سودا نافع و کوشت سائر حلزونات مولد بلغم و سدد و رافع تشنکی و التهاب صفرا امراض عین و اذن و انف اکتحال سوختۀ مجموع آن با عسل جهت رفع آثار قرحۀ چشم و طلای کوشت محرق آن با قطران بعد از کندن موی و شعر منقلب مانع روئیدن آن و چکانیدن آب حلزونات کوچک نهری که بهندی نهونکه نامند در هنکام ظهور جدری در چشم مانع بروز آن است در ان و بعد از بروز محلل و دافع آن و مسکن حدت و سوزش و کرمی چشم و چون تازۀ آن را بکیرند و بسوزن سوراخ نمایند و بر موی روئیده در چشم بچکانند آن را زائل کرداند و چون بر پیشانی بمالند منع ریختن مواد بچشم نماید و چون بر حوالی کوش بمالند جهت رفع رطوبات زخمهای غائر آن نافع و سوختۀ آن را با سرکه چون بر پیشانی بمالند قطع رعاف نماید امراض معده و قولنج و درد مثانه و حبس طمث فرو بردن کوشت خام آن جهت درد معده و بامر جهت قولنج و درد مثانه و خوردن کوشت مجفف و مسحوق آن جهت ادرار حیض نافع الاورام و الجراحات و النصول و امثال اینها و سوء القنیه و نقرس و سم ضماد کوشت آن جهت ورم نقرس و سوء القنیه و جذب پیکان و امثال آن و جذب زهر سک دیوانه کزیده از بدن و طلای رطوبت آنکه از سوزن سوراخ کرده نزدیک آتش کرفته باشند بامر صاف و صبر بالسویه سرشته جهت تحلیل اورام مزمنه و التیام جراحات خبیثه بیعدیل و بامر و کندر نیز جهت التیام جراحات خصوصا عصبانی و کویند بالخاصیت متطرقات صلبه را نرم می سازد

مخزن الادویه عقیلی خراسانی

/////////////

حلزون . [ ح َ ل َ ] (ع اِ) شنج . خف الغراب . فرحولیا. (ضریر انطاکی ، در ذیل کلمه  حلزون ). لیسک . راب ۞ . کرمی است که در درخت افتد. (آنندراج ). شیخ الرئیس در مفردات قانون گوید که آن از جمله  صدفهاست . نوعی از صدف باشد که آنرا بسوزند و در دواهای چشم بکار برند گویندعربی است . (برهان ). جانوری است از رده  شکمپاییان جزو شاخه  نرم تنان که در حدود 3500 گونه از آن شناخته شده و در سراسر کره  زمین در خشکی و کنار نهرها زیست میکند و برخی از گونه های آن نیز دریازی هستند. (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به تحفه  حکیم مومن شود.

////////////

حلزون رومی یا حلزون بورگوندی از حلزون‌های خوراکی است. این حلزون همچنین نیز به عنوان غذا طبخ می‌شود به همین دلیل به آن حلزون خوراکی هم می گویند. دارای صدفی محکم با ۶ چرخش مارپیچی است. محل زندگی آن در باغ‌ها و کنار رودخانه ها است. در هر بار تولید مثل ۴۰ تا ۶۰ تخم می‌گذارد که هر تخم ۵٫۵ تا ۶٫۵ میلی متر است.

غذایی فرانسوی به نام اسکارگو که از حلزون رومی تهیه می‌شود.

منابع[ویرایش]

پرش به بالا ↑ [IUCN Red List of Threatened Species http://www.iucnredlist.org/apps/redlist/details/156519/0]

پرش به بالا ↑ Linnaeus C. (1758). سامانه طبیعت (کتاب) per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Editio decima, reformata. pp. [1–4], 1–824. Holmiae. (Salvius).

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Helix pomatia»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامه آزاد (بازیابی در ۵ می ۲۰۱۳).

ویکی

///////////

به آذری اُزوم ابلیسی:

Üzüm ilbizi (lat. Helix pomatia) - helix cinsinə aid heyvan növü.

///////////

به عبری شبلول، وامیا بلاکیا؟:

שבלול רומי (או החילזון הרומי; שם מדעי: Helix pomatia) הוא חילזון ממשפחת הקדמומיים וסדרת שבלולי יבשה בעל ריאות החי ביבשה. השבלול הרומי נפוץ ברחבי אירופה ומשמש גם בתור מאכל אסקרגו.

////////////

Helix pomatia

From Wikipedia, the free encyclopedia

Helix pomatia
Conservation status
Least Concern (IUCN 3.1)[1]
Scientific classification
Kingdom:	Animalia
Phylum:	Mollusca
Class:	Gastropoda
(unranked):	clade Heterobranchia clade Euthyneura clade Panpulmonata clade Eupulmonata clade Stylommatophora informal group Sigmurethra
Superfamily:	Helicoidea
Family:	Helicidae
Subfamily:	Helicinae
Tribe:	Helicini
Genus:	Helix
Species:	H. pomatia
Binomial name
Helix pomatia Linnaeus, 1758[2]

Helix pomatia, common names the Burgundy snail, Roman snail, edible snail or escargot, is a species of large, edible, air-breathing land snail, a terrestrialpulmonate gastropod mollusk in the family Helicidae. It is a European species. In the English language it is called by the French name escargot when used in cooking (escargot literally means 'snail'). Although this species is highly prized as a food it is difficult to cultivate and rarely farmed commercially.^[3]

Contents

  [show] 

Distribution[edit]

Distribution map of Helix pomatiashowing the European countries where the species is present

Cooked snails are called escargots

Distribution of Helix pomatia includes:

Southeastern and central Europe:^[4]

·         Germany – Listed as a specially protected species in annex 1 of the Bundesartenschutzverordnung.

·         Austria

·         Czech Republic – least concern species (LC): Its conservation status in 2004–2006 is favourable (FV) in the report for the European commission in accordance with the Habitats Directive.^[5]

·         Poland

·         Slovakia

·         Hungary^[4]

·         Romania

·         In southwestern Bulgaria up to an altitude of more than 1600 m.^[4]

·         Northern and central Balkans^[4]

·         Slovenia

·         Croatia

·         Bosnia & Herzegovina

·         Serbia

·         Republic Of Macedonia^[4]

Western Europe:

·         Great Britain: in the west and south of England^[4] in southern areas on chalksoils. Its common name in the UK is "Roman snail" because it was introduced to the island by the Romans during the Roman period (AD 43–410). In England only (not the rest of the UK), the Roman snail is a protected species under the Wildlife and Countryside Act 1981, making it illegal to kill, injure, collect or sell these snails.^[6]

·         Central France^[4]

·         Belgium

·         Netherlands ^[7]

·         Switzerland

Northern Europe:

·         Denmark – Listed as a protected species.^[8]

·         Southern Sweden^[4]

·         Norway^[4]

·         Finland^[4]

·         In central and southern parts of Sweden, Norway and Finland, isolated and relatively small populations occur. It is not native to these countries, but is likely to have been imported by monks from Southern Europe during medieval times.

·         Latvia

·         Lithuania

·         Estonia^[4]

Eastern Europe:

·         Belarus (western regions)^[4]

·         Ukraine^[9]

·         Moldavia^[4]

·         Russia: introduced to Moscow,^[4] Kursk^[4]

southern Europe:

·         Italy (northern regions)^[4]

·         Portugal

·         Greece

Description[edit]

View of a shell of Helix pomatia

Helix pomatia (the larger snail) laying eggs)

The shell is creamy white to light brownish, often with indistinct brown colour bands.^[4] The shell has five to six whorls.^[4] The aperture is large.^[4] The apertural margin is white and slightly reflected in adult snails.^[4] The umbilicus is narrow and partly covered by the reflected columellar margin.^[4]

The width of the shell is 30–50 mm.^[4] The height of the shell is 30–45 mm.^[4]

Ecology[edit]

Habitat[edit]

In southeastern Europe, H. pomatia lives in forests and open habitats, gardens, vineyards, especially along rivers, confined to calcareous substrate.^[4] In central Europe, it occurs in open forests and shrubland on calcareous substrate.^[4] It prefers high humidity and lower temperatures, and needs loose soil for burrowing to hibernate and lay its eggs.^[4] It lives up to 2100 m above sea level in the Alps, but usually below 2000 m.^[4] In the south of England, it is restricted to undisturbed grassy or bushy wastelands, usually not in gardens; it has a low reproduction rate and low powers of dispersal.^[4]

Life cycle[edit]

Average distance of migration reaches 3.5–6.0 m.^[4]

This snail is hermaphroditic. Reproduction in central Europe begins at the end of May.^[4]

·         Reproduction

·        

Reproductive system of Helix pomatia.

·        

A pair of H. pomatia in courtship, shortly before mating.

·        

Drawing of head of mating H. pomatia with everted penis and dart sac shooting a love dart.

·        

Drawing of H. pomatialaying eggs.

Eggs are laid in June and July, in clutches of 40–65 eggs.^[4] The size of the egg is 5.5–6.5 mm^[4] or 8.6 × 7.2 mm.^[10]Juveniles hatch after three to four weeks, and may consume their siblings under unfavourable climate conditions.^[4] Maturity is reached after two to five years.^[4] The life span is up to 20 years.^[4] Ten-year-old individuals are probably not uncommon in natural populations.^[4] The maximum lifespan is 35 years.^[4]

During estivation or hibernation, this species creates a calcareous epiphragm to seal the opening of the shell.

·         Hibernation

·        

Drawing of H. pomatiaduring hibernation.

·        

Photo of the shell with an epiphragm.

·        

Epiphragm of H. pomatia.

Conservation[edit]

This species is listed in IUCN Red List, and in European Red List of Non-marine Molluscs as Least Concern.^[11][12] Helix pomatia is threatened by continuous habitat destructions and drainage, usually less threatened by commercial collections.^[4] Many unsuccessful attempts have been made to establish the species in various parts of England, Scotland and Ireland; it only survived in natural habitats in southern England, and is threatened by intensive farming and habitat destruction.^[4] It is of lower concern in Switzerland and Austria, but many regions restrict commercial collecting.^[4]

References[edit]

This article incorporates public domain text from the reference.^[4]

1.     Jump up^ IUCN Red List of Threatened Species

2.     Jump up^ Linnaeus C. (1758). Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Tomus I. Editio decima, reformata. pp. [1–4], 1–824. Holmiae. (Salvius).

3.     Jump up^ "Snail Cultivation (Heliciculture)". The Living World of Molluscs. Retrieved 14 June 2014.

4.     ^ Jump up to:^{a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao} "Species summary for Helix pomatia". AnimalBase, last modified 5 March 2009, accessed 6 September 2010.

5.     Jump up^ (Czech) Dušek J., Hošek M. & Kolářová J. (2007). "Hodnotící zpráva o stavu z hlediska ochrany evropsky významných druhů a typů přírodních stanovišť v České republice za rok 2004–2006". Ochrana přírody 62(5): appendix 5:I-IV.

6.     Jump up^ "Protection for wild animals on Schedule 5 of the Wildlife and Countryside Act, 1981".

7.     Jump up^ "Helix pomatia". Stichting Anemoon, accessed 6 September 2010.

8.     Jump up^ " Vinbjergsnegl.".Danish Ministry of the Environment, Nature Agency , Retrieved June 2015.

9.     Jump up^ Balashov I. & Gural-Sverlova N. 2012. An annotated checklist of the terrestrial molluscs of Ukraine. Journal of Conchology. 41 (1): 91-109.

10.  Jump up^ Heller J.: Life History Strategies. in Barker G. M. (ed.): The biology of terrestrial molluscs. CABI Publishing, Oxon, UK, 2001, ISBN 0-85199-318-4. 1–146, cited page: 428.

11.  Jump up^ Neubert, E. "Helix pomatia". IUCN Red List of Threatened Species (ver. 2011.2). IUCNRedList.org. Retrieved 16 January 2012.

12.  Jump up^ Cuttelod, A.; Seddon, M.; Neubert, E. "European Red List of Non-marine Molluscs" (PDF). European Commission.

Further reading[edit]

·         Egorov R. (2015). "Helix pomatia Linnaeus, 1758: the history of its introduction and recent distribution in European Russia". Malacologica Bohemoslovaca 14: 91–101. PDF

·         (Russian) Roumyantseva E. G. & Dedkov V. P. (2006). "Reproductive properties of the Roman snail Helix pomatia L. in the Kaliningrad Region, Russia". Ruthenica 15: 131–138. abstract

External links[edit]

Wikimedia Commons has media related to Helix pomatia.

Wikispecies has information related to: Helix pomatia

Taxon identifiers

·         EoL: 449906 ·         GBIF: 2294287 ·         ITIS: 77907 ·         IUCN: 156519 ·         NCBI: 6536 ·         Fauna Europaea: 426188

·         Animal Diversity Web page

[show] ·         v ·         t ·         e Commercial mollusks

[show] ·         v ·         t ·         e Edible mollusks

Categories: 

·         IUCN Red List least concern species

·         Helix (gastropod)

·         Edible gastropods

·         Animals described in 1758