&&&&&&&&
فیلجوش
بکسر فا و سکون یا و لام و ضم جیم و سکون واو و شین معجمه معرب فیل کوش فارسی است که بمعنی اذان الفیل است و کفته اند لوف العقد و لوف الجعد و لوف الحیه است و کفته اند لوف کبیر است که حضض هندی عصارۀ آنست و کشندۀ فیل است
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
///////////
فیلجوش . (اِ مرکب ) پیلگوش . فیلگوش . رجوع به فیلگوش* شود.
*فیلگوش . (اِ مرکب ) پیلگوش . (فرهنگ فارسی معین ). سوسن . (یادداشت مولف ). نام گلی است از جنس سوسن ، لیکن خالهای سیاه دارد. (برهان ) :
می خور که ت باد نوش بر سمن و فیلگوش
روز رش و رام و جوش روز خور و ماه باد.
منوچهری .
|| گل نیلوفر را نیز گویند. || نام دارویی هم هست که آن را به عربی آذان الفیل خوانند، و اگر بیخ آن را بر بدن مالند افعی نگزد. || نام نوعی از حلوا هم هست . (از برهان ).نوعی شیرینی است که بیشتر گوش فیل گویند. رجوع به پیلگوش* شود.
*پیلگوش . (اِ مرکب ) پیلغوش . پیغلوش . سوسن منقش . فیلگوش . آذان الفیل . (منتهی الارب ). نوعی سوسن که آن را آسمانگون گویند و بر کنار آن نقطه های سیاه بود مانند خالی که بر روی خوبان باشد و رخنه های کوچک دارد. رجوع به پیلغوش شود :
بر پیلگوش قطره باران نگاه کن
چون اشک چشم عاشق گریان غمزده
گویی که پر باز سفید است برگ آن
منقار بازلولو ناسفته برچده .
کسائی .
می خور کِت باد نوش ، بر سمن و پیلگوش
روزرش و رام و جوش ، روز خور و ماه و باد.
منوچهری .
آمد بباغ نرگس چون عاشق دژم
وز عشق پیلگوش درآورده سر به هم .
منوچهری .
غنچه با چشم گاو چشم بناز
مرغ با گوش پیلگوش براز.
نظامی .
شمال انگیخته هر سو خروشی
زده بر گاو چشمی پیلگوشی .
نظامی .
باد از غبار اسب تو حسن بصر نهد
پنهان ز روح نامیه در چشم پیلگوش .
سیف اسفرنگی .
بی نورتر ز بخت خود از خشم پیلگوش
بی برگ تر ز فضل خود از شاخ نسترن .
سیف اسفرنگی .
جلیس او شوی آنگه که چشم و گوشت را
کزآن جمال و فعال حبیب دریابی
چو گاو چشم ز دیدار عیب سازی کور
چو پیلگوش ز گفتار خلق کر یابی .
سلمان (از شرفنامه ).
|| گل نیلوفر. (برهان ). || اسم فارسی لوف الکبیر. (تحفه حکیم مومن ). لوف الصغیر. نام دوائی که آنرا لوف گویند و بیخ آنرا بعربی اصل اللوف و بیونانی دیوباقونیطس خوانند. (برهان ). نام داروئی است که عورات بسایند و در سر بمالند و عطاران در اخلاط خوشبویها ترکیب کنند، هندش نکه گویند. (شرفنامه ). || (ص مرکب ) که گوشی چون فیل دارد باعتقاد عوام . || (اِخ ) قومی از یاجوج که گوش پهن دارند. (فرهنگ نظام ) :
از آن پیلگوشان برآورد جوش
بهر گوشه ز ایشان سرافکند و گوش .
اسدی .
///////////
//////////
////////////
/////////////
قس قلقاس مأكول، آذان الفيل، قلقاس زراعي در عربی:
قلقاس مأكول أو آذان الفيل أو قلقاس زراعي (الاسم العلمي Colocasia esculenta)، نبات معمر من فصيلة لوفاوات. أوراقه كبيرة، عُنقها طويل، نصلها قلبي الشكل طوله 75 سم وعرضه 65 سم، قاتم اللون الأخضر، بنفسجي أو بني، حسب الضُّروب، تزييني جداً. ريزومُه يزن من نصف كيلو إلى عِدّة كيلوغرامات. يُطلق عليه اسم (Taro) في بولنيزيا، (mon) في فيتنام، (Madere) في الأنتيل الفرنسية. قلقاس مأكول هو ترجمة الاسم العلمي . لُبابُه يحتوي على موادّ أزوتية، وموادّ دسمة، وموادّ هيدروكربونية،[2]
زراعته شائعة لدرناته المأكولة في جزر المحيط الهادي ككاليدونيا الجديدة وتاهيتي حيث تأكل الأهالي الأوراق الفتية أيضاً على غرار السبانخ. درناتُه تؤكل بعد طبخها أو نقعها بالماء لزوال مافيها من موادّ قارِصة كاوِيًة. وهو نبات يتميز بظاهرة نادرة ومستغربة إذ يفرز خلال الليل قطرات من الماء النقي الصافي.[2]
1. ^ مذكور في : القائمة الحمراء للأنواع المهددة بالانقراض 2016.3 — معرف القائمة الحمراء للأنواع المهددة بالانقراض: 169058 — تاريخ الاطلاع: 10 ديسمبر 2016 — العنوان : The IUCN Red List of Threatened Species 2016.3
2. ^ تعدى إلى الأعلى ل:أ ب ميشال حايك، موسوعة النباتات الميسرة، مكتبة لبنان ناشرون، بيروت، 2016، ص 24
/////////////
قس در دیوهی (مالدیوی):
އޮޅު އަލަ(ސައިންޓިފިކް ނަން: Colocasia esculenta)ނުވަތަ (އިނގިރޭސި ބަހުން: Taro)އަކީ އަލައިގެ ބާވަތެކެވެ. އޮޅުއަލައިގެ ތަފާތު ބާވަތްތައް ހިމެނެއެވެ. ދިވެހި ބަހުން އޮޅު އަލަ އަށް ފުރައްދެ އަލަ މިހެން ވެސް ކިޔައި އުޅެއެވެ. އޮޅު އަލަ އާންމުކޮށް ހެދެނީ ބޮޑެތި އޮޅުއޮޅުގައެވެ. ނަމަވެސް އޮޅުން ބޭރުގައި ވެސް އޮޅު އަލަ ހެދެއެވެ. ދިވެހި ރާއްޖޭގައި އެންމެ ގިނައިން އޮޅު އަލަ ހައްދާކަމަށް ފާހަގަ ކުރެވެނީ ހުވަދޫ ހިސާބު އެވެ.
ގޮބޮޅި އަލަ
ގޮބޮޅި އަލަ(ސައިންޓިފިކް ނަން: Colocasia esculenta) ނުވަތަ (އިނގިރޭސި ބަހުން: Taro)އަކީ އޮޅުއަލައިގެ ބާވަތެކެވެ. ގޮބޮޅި އަލަ އާންމުކޮށް ހެދޭނީ، ތަންކޮޅެއް ތިރިކޮށެވެ. ގޮބޮޅި އަލަ ހެދިފައި ހުންނަނީ ކުދި ފީނި ފީންޏަށް ވާގޮތަށެވެ. އޮޅު އަލައިގެ އެހެން ވައްތަރުތަކާ ޚިލާފަށް ގޮބޮޅި އަލައިގެ ނިރުފަޅާލެއް ގިނަވާނެއެވެ. ގޮބޮޅި އަލަ ސައިޒުން ވެސް ކުދިވާނެއެވެ. ހުންނާނީ ރުކުގައި އަޅާފައި ހުންނަ ބޮޑެތި ގޮބޮޅި އާއި އެއް ސައިޒަކަށެވެ.
////////////
قس تالاس در باسای اندونزی:
Talas atau talas bogor (Colocasia esculenta L., suku talas-talasan atau Araceae) merupakan tumbuhan penghasil umbi-umbian yang cukup penting. Diduga asli berasal dari Asia Tenggara atau Asia Tengah bagian selatan, talas diperkirakan telah dibudidayakan manusia sejak zaman purba, bahkan pada zaman sebelum padi ditanam orang[4]. Kini talas telah menyebar ke berbagai belahan dunia, termasuk India, Cina, Afrika Barat dan Utara, dan Hindia Barat[4]. Talas merupakan makanan pokok, selain sukun, di beberapa kepulauan di Oseania. Di Indonesia, talas populer ditanam di hampir semua daerah.
///////////
قس کِلادی چینا در باسای مالایا:
Keladi Cina atau nama saintifiknya Colocasia esculenta merupakan sejenis keladi yang boleh dimakan. Ubinya boleh direbus, digoreng atau dikukus serta dibuat kuih muih.
////////////
قس گُلِ وِز در ترکی استانبولی:
Gölevez (Colocasia esculenta), yılanyastığıgiller (Araceae) familyasından bolca potasyum içeren bir bitki. Taro veya kolokas olarak da bilinir.
//////////
Colocasia esculenta
From Wikipedia, the free encyclopedia
Colocasia esculenta
| |
 | |
Kingdom:
| |
(unranked):
| |
(unranked):
| |
Order:
| |
Family:
| |
Subfamily:
| |
Tribe:
| |
Genus:
| |
Species:
|
C. esculenta
|
· Alocasia dussii Dammer
· Alocasia illustris W.Bull
· Aron colocasium (L.) St.-Lag.
· Arum chinense L.
· Arum colocasia L.
· Arum colocasioides Desf.
· Arum esculentum L.
· Arum lividum Salisb.
· Arum nymphaeifolium (Vent.) Roxb.
· Arum peltatum Lam.
· Caladium acre R.Br.
· Caladium colocasia (L.) W.Wightnom. illeg.
· Caladium colocasioides (Desf.) Brongn.
· Caladium esculentum (L.) Vent.
· Caladium glycyrrhizum Fraser
· Caladium nymphaeifolium Vent.
· Caladium violaceum Desf.
· Caladium violaceum Engl.
· Calla gaby Blanco
· Calla virosa Roxb.
· Colocasia acris (R.Br.) Schott
· Colocasia aegyptiaca Samp.
· Colocasia colocasia (L.) Huth nom. inval.
· Colocasia euchlora K.Koch & Linden
· Colocasia fonstanesii Schott
· Colocasia gracilis Engl.
· Colocasia himalensis Royle
· Colocasia neocaledonica Van Houtte
· Colocasia nymphaeifolia (Vent.) Kunth
· Colocasia peltata (Lam.) Samp.
· Colocasia vera Hassk.
· Colocasia violacea (Desf.) auct.
· Colocasia virosa (Roxb.) Kunth
· Colocasia vulgaris Raf.
· Leucocasia esculenta (L.) Nakai
· Steudnera virosa (Roxb.) Prain
· Zantedeschia virosa (Roxb.) K.Koch
| |
Colocasia esculenta is a tropical plant grown primarily for its edible corms, the root vegetables most commonly known as taro. It is believed to be one of the earliest cultivated plants.[4] Linnaeus originally described two species which are now known as Colocasia esculenta and Colocasia antiquorum of the cultivated plants that are known by many names including eddoes, dasheen, taro and madumbi, but many later botanists consider them all to be members of a single, very variable species, the correct name for which is Colocasia esculenta.[5][6]
Leaf
Contents
[show]
This plant and its root is generally called taro, but it has different names in different countries like for instance eddoe, or Malanga. In the Philippines, it is usually called Gabi, Abi or Avi.
Rhizomes of different shapes and sizes. Leaves up to 40×24.8 cm, sprouts from rhizome, dark green above and light green beneath, triangular-ovate, sub-rounded and mucronate at apex, tip of the basal lobes rounded or sub-rounded. Petiole 0.8 -1.2 m high. Spathe up to 25 cm long. Spadix about 3/5 as long as the spathe, flowering parts up to 8 mm in diameter. Female portion at the fertile ovaries intermixed with sterile white ones. Neuters above the females, rhomboid or irregular oblong. Male portion above the neuter. Synandrium lobed, cells 6 or 8. Appendage shorter than the male portion.
Taro is related to Xanthosoma and Caladium, plants commonly grown as ornamentals, and like them it is sometimes loosely called elephant ear.
Taro was probably first native to the lowland wetlands of Malaysia (taloes). Estimates are that taro was in cultivation in wet tropical India before 5000 BC, presumably coming from Malaysia, and from India further transported westward to ancient Egypt, where it was described by Greek and Roman historians as an important crop. In India, it is known as "Gaderi", with smaller ones called "arbi" or "arvi" being more common and popular. In Indonesia, it is called talas or keladi.
In Australia, Colocasia esculenta var. aquatilis is native to the Kimberley region of Western Australia; variety esculenta is naturalised in Western Australia, the Northern Territory, Queensland and New South Wales.
In Turkey, Colocasia esculenta is locally known as "gölevez" and mainly grown on the Mediterranean coast, such as the Alanya & Anamur district of Antalya.
Corms
Taro's primary use is the consumption of its edible corm and leaves. In its raw form, the plant is toxic due to the presence of calcium oxalate,[11][12] and the presence of needle-shaped raphides in the plant cells. However, the toxin can be minimized and the tuber rendered palatable by cooking,[13] or by steeping in cold water overnight.
Corms of the small round variety are peeled and boiled, sold either frozen, bagged in its own liquids, or canned. The leaves are rich in vitamins and minerals. It is also sold as an ornamental aquatic plant. It is also used for Anthocyanin study experiments especially with reference to abaxial and adaxial anthocyanic concentration.[14]
 |
1. Jump up^ T. K. Lim (3 December 2014). Edible Medicinal and Non Medicinal Plants: Volume 9, Modified Stems, Roots, Bulbs. Springer. pp. 1036 pages. ISBN 978-94-017-9511-1.:454–460
3. Jump up^ Umberto Quattrocchi (19 April 2016). CRC World Dictionary of Medicinal and Poisonous Plants: Common Names, Scientific Names, Eponyms, Synonyms, and Etymology (5 Volume Set). CRC Press. pp. 3960 pages. ISBN 978-1-4822-5064-0.:1060–1061
5. Jump up^ Albert F. Hill (1939), "The Nomenclature of the Taro and its Varieties", Botanical Museum Leaflets, Harvard University, 7 (7): 113–118
7. Jump up^ "Invasive Plants to Watch for in Georgia" (PDF). Georgia Invasive Species Task Force. Retrieved 11 August 2015.
13. Jump up^ The Morton Arboretum Quarterly, Morton Arboretum/University of California, 1965, p. 36.
14. Jump up^ "Photosynthetic costs and benefits of abaxial versus adaxial anthocyanins in Colocasia esculenta 'Mojito'". Planta. 240: 971–981. doi:10.1007/s00425-014-2090-6.
&&&&&&&&
فیلزهرج
بکسر فا و سکون یا و لام و فتح زای معجمه و سکون ها و فتح راء مهمله و جیم معرب پیل زهرۀ فارسی است جهت آنکه کفته اند کشندۀ فیل است
ماهیت آن
نباتی است که حضض هندی که رسوت نامند عصارۀ آنست و کفته اند که نوعی از لوف کبیرست و کفته اند خود نام حضض هندی است و کفته اند نام زهرۀ فیل است و جهت آنکه آن عصاره را در کیسۀ چرمی می کنند شبیه بزهره می باشد و یا بجهت آنکه کشندۀ فیل است و لهذا مسمی بدان کشته و حضض هندی در حرف الحاء مذکور شد و کفته اند ثمر آن بقدر فلفل است
طبیعت آن
معتدل در حرارت و برودت
افعال و خواص آن
اعضاء النفض آشامیدن آن جهت درد سپرز و یرقان و آشامیدن طبیخ برک و شاخ آن جهت ادرار حیض و بدستور آشامیدن عصارۀ آن مقدار شش درخمی تا دوازده درخمی آن جهت اسهال بلغمی بسیار مفید الزینه طلای آن بتنهائی و یا با زیت مقوی موی است
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
/////////////
فیلزهرج . [ زَ رَ ] (معرب ، اِ مرکب ) دیوخار. (از فرهنگ فارسی معین ). درخت حضض است . (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). و ثمره ٔ او مثل فلفل است ، و آن قسمی از لوف الکبیر است که حضض هندی عصاره ٔ او و قاتل فیل است . (از حکیم مؤمن ). و آن سه صنف باشد، یکی همان حضض است که از زرشک سازند و دومی عصاره ٔ خولان است و سومی دوایی است که از بول شتر گیرند. (یادداشت مؤلف از مفاتیح ). پیداست که تنها ماده ٔ گیاهی نیست . این سم را از مواد مختلفی میساخته اند و چنانکه در ترجمه ٔ صیدنه ٔ ابوریحان منقول است موارد استفاده ٔ مثبت طبی نیز داشته است : شوینده است مر اعضا را و در وی اندکی قبض باشدو ریش دهان و آماسهای آن را مفید است و رفتن ریم ازگوش بازدارد و موی را تقویت کند و درد چشم را ببرد و داغها و سپیدی و سیاهی که در اندام پدید آید ببرد... (ترجمه ٔ صیدنه ). فیل زهره . رجوع به فیل زهره شود.
|| فیل زهره . [ زَ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) فیلزهرج . دیوخار. (فرهنگ فارسی معین ). معروف است که زهره ٔ فیل باشد. || درخت حضض را نیز گویند، و ثمر آن مانند فلفل باشد. یرقان را نافع است . (از برهان ). رجوع به فیلزهرج شود.
|| آسه حضحض خولان
نام‌های دیگر آن: دیوخار، پیل زهره، فیل زهرج، حضض، حضض مکی، حضض یمانی، خولان، کحل خولان، سریم، زیررک، کام‌تیغ،آق تیکان، چالی، آل چالسی، قورت تیکان، گرگ تیغ، آق‌چالی، آسه چینی و کهتر می‌باشد.
1. خولان یا حضض از نظر حرارت و برودت معتدل و کمی خشک است و عده ای آن را سرد و خشک می‌دانند.
2. خولان عصاره این گیاه می‌باشد که بدین صورت بدست می‌آید ریشه، ساقه و تخم این گیاه را چند روز در آب خیسانده سپس کوبیده بعد از آن صاف نموده می‌گذارند که دُردهای آن ته نشین شود و مایع زلال را آنقدر می‌جوشانند تا سفت شود و به صورت خمیر درآید و نوع مرغوب آن رنگ بیرونش زرد و داخل آن سرخ باشد وقتی در آب حل شود کف آن به رنگ خون درآید و اگر در آتش بیندازید شعله ور میشود.
خولان . [ خ َ وَ ] (ع اِ) درختی است که حضض عصاره ٔ آن است . (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). درختی است خاردار به ارتفاع سه ذراع یا بیشتر و میوه ای چون فلفل دارد و پوست آن زرد و در اراضی یافت میشود. و عصاره ٔ آن قسمتی از فیلزهرج باشد. ۞ (یادداشت مؤلف ). || نام دوائی است که آنرا بعربی حضض خوانند و بهترین او آن است که از مکه آورند و آن عصاره ٔ گیاهی است . (آنندراج ).
- کحل الخولان ؛ عصاره ٔ حضض . (منتهی الارب ).
|| لوقیون . (معرب ، اِ) فیلزهرج . (بحرالجواهر) (اختیارات بدیعی ). این کلمه از لوسیون ۞ گرفته شده است . (گااوبا). و رجوع به دیوخار شود. حضض . به لغت سریانی به معنی فیل زهرج است که درخت حضض باشد و ثمر آن مانند فلفل است و حضض عصاره ٔ آن بود، درد سپرز و یرقان را نافع است . (برهان ).
|| دیوخار. [ وْ ] (اِ مرکب ) ۞ لوقیون . عوسج . عرقد. حضض . فیل زهرج . (یادداشت مؤلف ). درختی پرخار و آن را سفید خار و خفچه* گویند و بعربی عوسج خوانند. (برهان ). درختی است پرخارو آن را سفیدخار و خفچه گویند و بعربی شجرةالجن خوانند و در اختیارات شجرةاﷲ نوشته و بعضی گویند درختی است مانند درخت کاج و شیره دارد که علاج لقوه کند. (آنندراج ). سه گونه از این جنس در ایران هست گرگه تیغ،کام تیغ و آسه . (یادداشت مؤلف ). بوته ای از نوع لوکیوم که در نواحی خشک میروید. (دایرة المعارف فارسی ).گیاهی است از تیره ٔ بادنجانیان جزو دسته ٔ شابیزک ها،دارای برگهای کامل . گلهایش برنگهای سفید و بنفش کم رنگ و قرمز و صورتی و زرد دیده میشود. در حدود هفتاد گونه از این گیاه شناخته شده که همگی در نواحی معتدل و گرم میرویند. رجوع به گیاهشناسی ثابتی ص 182 شود. || سرو و صنوبر. (ناظم الاطباء) . || (ص مرکب ) مردم دیوانه و مصروع . (از آنندراج ).
* خفچه نوعی درخت و یا درختچه کوچک از خانواده گل رز و دارای گل های به رنگ سفید، قرمز و صورتی در فصل تابستان و میوه های قرمز در فصل پاییز است.
این گیاه برای درمان بیماری قلبی هزاران سال است که توسط مردم آسیا، اروپا و آمریکای شمالی به کار برده می شود. امروزه بررسی های علمی متعددی ثابت کرده که این گیاه در درمان بیماری قلبی و ضربان نامنظم قلب موثر است. این گیاه حاوی Proanthocyanidins و Flavonoids متعددی است که قدرت قلب را برای پمپاژ خون و رساندن اکسیژن به تمام قسمت های بدن افزایش می دهد. در این مطلب خواص این گیاه را مرور می کنیم.
فیتو کمیکال موجود در این گیاه عملکرد آنتی اکسیدانی دارد و از آسیب رسیدن به سرخرگ ها و بافت ها جلوگیری می کند.
مصرف این دارو در مراحل اولیه ناراحتی قلبی، می تواند مفید و با عوارض جانبی کمتری همراه باشد.
برای برطرف شدن ناراحتی های پوستی مانند آکنه، التهاب پوستی و... موثر است.
میوه این گیاه در از بین بردن کلسترول مغز، نقش مهمی دارد.
با بهبود بخشیدن به روند اکسیژن رسانی در بدن تاثیر فوری روی میزان انرژی بدن دارد.
از رسوب چربی در رگ های خونی جلوگیری می کند.
میزان کلاژن- نوعی پروتئین که نقش مهمی در حفظ رباط ها، غضروف ها، رگ ها و تاندون ها دارد - را تثبیت می کند.
///////////
عوسج
نوعی از علیق الکلب است و نوعی از عوسج را مغیلان خوانند و در بیابانها بود و طبیعت وی سرد بود در اول و گویند در دوم و خشک بود در سیم و ورق وی بر نمله و جمره ضماد کردن نافع بود و شریف گوید عصاره ورق وی چون بیاشامند جرب صفراوی و التهاب صفرا را نافع بود و چون بکوبند و آب او بگیرند و حنا بدان بسرشند و در حمام بخود مالند جرب و حکه را زایل کند و ورق وی چون بخایند قلاع زایل کند و چون با عصاره وی دود کنند گزندگان بگریزند و چون بکوبند و آب آن بگیرند و هفت روز پیاپی در چشم کشند سفیدی زایل کند خواه کهن و خواه نو و ثمر عوسج چون بکوبند و آب آن بگیرند و رها کنند تا خشک گردد و بعد از آن مقدار دانکی با سفیده تخم‌مرغ بشیر زنان در گوش چکانند بغایت نافع بود و فضلاتی که در چشم آید بواسطه قبضی که در وی هست بازگرداند و مقدار مستعمل از وی یک مثقال بود و گویند مضر بود به سپرز و مصلح آن کثیر است و گویند بدل آن بوزن آن اشنه و بوزن آن فوفل بود
صاحب مخزن الادویه می‌نویسد: عوسج بفتح عین و سکون واو و فتح سین درختی است قریب بدرخت انار و پرخار و برگ آن تند مایل بدرازی و با رطوبت چسبنده و ثمر آن بقدر نخودی سرخرنگ نوعی از آن را شیخ الرئیس نویسد ثمری چون توت دارد و مردم آن را می‌خورند
ابو ریحان در صیدنه می‌نویسد: که درخت آن را عرب شوکه گویند و چون تر بود ضریع و هنگامی که خشک شد عوسج نامند و چون درخت او برگ شود غرقه گویند و درختی است پرخار و یک نوع را برگ سیاه و پهن بود و از سیاهی سرخی زند او را پارسیان خفچه گویند
لاتینMESPILUS OXYACANTHA فرانسهAUBEPINE انگلیسیHAWTHORN
اختیارات بدیعی
///////////////
فيلزَهرَج )فيل زَهره(:
گويند درخت حضض است و ثمرى چون فلفل دارد. حضض شيره آن است. يا شيره زرشك است. حضض عربى غير
اينها است. خود فيلزهره تقريبا قوت شيره اش را دارد و كمى از آن ناتوان تر است. آرايش: تنها يا با روغن زيتون بر سر مالند موى را تقويت كند.
اندامان غذا:
شاخه هايش با سركه بپزند و بخورند داروى سپرز است و يرقان را نيز علاج كند اندامان راننده: آبپز شاخ و برگش حيض را ريزش دهد. آبپز شاخ و برگ و خوردن ثمرش به وزن يك (مطروس) خلط بلغمى را بكلى بيرون آرد.
قانون )ترجمه شرفكندى(، ج 2، ص 271
/////////
/////////
Lycium afrum
From Wikipedia, the free encyclopedia
Kraal honey thorn
| |
 | |
Lycium afrum, the Kraal Honey Thorn
| |
Kingdom:
| |
(unranked):
| |
(unranked):
| |
(unranked):
| |
Order:
| |
Family:
| |
Tribe:
| |
Genus:
| |
Species:
|
L. afrum
|
Lycium afrum flowers and leaves
Lycium afrum branch
Lycium afrum L., the Kraal honey thorn (AfrikaansKraalkriekdoring) is a shrub in the potato family (Solanaceae). The species is native to the Cape Province in South Africa. It has appeared in Australia and is regarded with some concern as possibly invasive. Australian government factsheets remark that in Australia it is an uncommon hedge plant, sparingly naturalised in a few areas in Victoria. [1].
Lycium afrum is a moderate-sized shrub that may grow as high as 3 metres (9.8 ft) and is formidably armed with straight, woody thorns.
Its leaves are leathery and tufted on short shoots.
It bears tubular purple flowers 12–20 millimetres (0.47–0.79 in) long, with flared petals about one quarter the length of the tube.[1]
The fruit is a subspherical berry, red when ripe, eaten by birds.
It is not clear how safe it is to eat the fruit, though berries of some species of Lycium certainly are eaten with impunity by humans and animals.[2]
1. Jump up^ Manning, John (2008). Field Guide to Fynbos. Cape Town: Struik Publishers. ISBN 9781770072657.
2. Jump up^ Watt, John Mitchell; Breyer-Brandwijk, Maria Gerdina: The Medicinal and Poisonous Plants of Southern and Eastern Africa 2nd ed Pub. E & S Livingstone 1962
 |
//////////
دیوخار که آنرا سفیدخار یا خفچه نیز گویند، با نام علمی Lycium barbarum گیاهی است پرخار از خانواده بادنجانیان (نام‌های دیگر: سیب‌زمینیان، سولاناسه). دیوخار انواع وحشی و تزئینی دارد و خاصیت‌های متعدد دارویی آن معروف است.
دیوخار درخت یا درختچه ایست خزان پذیر که تا ۴ متر نیز رشد می‌کند. گلدهی از ماه خرداد تا مرداد بوده و رسیدن بذر از ماه مرداد تا مهر انجام می‌پذیرد. گل دوجنسی و گردافشانی بوسیله حشرات از جمله زنبورها صورت می‌گیرد. این گیاه در خاک رسی، شنی و لومی با زهکش خوب رشد می‌کند، رشد آن در خاک‌های خیلی کم مایه نیز امکان دارد.
تشریح دیوخار از کتاب گیاه شناسی اروپا ۱۸۸۵ میلادی
بته دیوخار با میوه‌های رسیده
زیست گاه[ویرایش]
خانه اولیه این گیاه هنوز یافت نشده ولی احتمال این هست که زادگاه آن آسیای شرقی باشد. دیوخار در تمامی نیم کره جنوبی یافت میشود.
زیستگاه دیو خار در ایران از جمله منطقه ارومیه، جاده سنتو و روستای جیران سفلی است.
خاصیت‌های دارویی[ویرایش]
دیوخار آنتی‌اکسیدان، مدر، مسهل، خواب آور، خلط آور، ضد تشنج و ضد سیاه سرفه معرفی شده.
منابع[ویرایش]
تارنمای مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان غربی
تارنمای تبیان: درختان و درختچه‌های دارویی
///////////
قس عوسج در عربی:
عوسج أو عوشز، شجر ينبت عادة في الأراضي الجافة والحارة لأنه يعيش على القليل من الرطوبة.
محتويات [أظهر]
الوصف النباتي[عدل]
نبتة شجيرة شوكية معمرة يصل ارتفاعها إلى حوالي مترين. لها ساق خشبية متفرعة والفروع متعرجة ومتداخلة. الأوراق صغيرة وبسيطة ذات لون أخضر يميل إلى الصفرة، ويوجد على جانب الأوراق شوكتان حادتان وهذه الأشواك سامة. الأزهار أحادية تخرج في الجانب المقابل لمجموعة الأوراق وهي جرسية الشكل لونها بيضاء يميل إلى الزرقة، الثمرة عوزة (لبية عنبية) لونها أخضر، وعند النضج يتغير إلى اللون الأحمر، حلوة المذاق وتؤكل، تحتوي على بذور كثيرة والبذرة شكلها كلوي منضغطة وذات لون بني.
يعرف العوسج بعدة أسماء منها: قصر، عوسجة، عنب الذيب، الزعرور، المصع.
أماكن وجوده[عدل]
ينتشر العوسج في الأماكن الرملية الساحلية والمسطحات الرسوبية والأراضي الحصوية ويتركز في نجد وصحراء النفود والحجاز والمناطق الجنوبية والشرقية من المملكة العربية السعودية ويتواجد في وادي السرحان بالقرب من محافظة طبرجل، كما يوجد في الكويت وفلسطين في صحراء النقب ووادي الأردن وسيناء وليبيا.
شجيرة عوسج من وادي العجرم في النقب Lycium shawii
التركيب الكيميائي[عدل]
يحتوي النبات على فلافونيدات ومواد عفصية وستيرولات وتربينات ثلاثية، كما يحتوي على المنغنيز والنيكل والنحاس والكروم الموليبدنوم، كما يحتوي على قلويدات ومواد سكرية وحمض الهيدروسيانيك وتحتوي الثمرة على زي زانتين.
الاستخدامات[عدل]
يعد نبات العوسج من النباتات المشهورة منذ آلاف السنين وقد قال داود الأنطاكي في العوسج: "أنه يبرئ سائر أمراض العين خصوصاً البياض وإن قدم، كيف استعمل، وقد يمزج ببياض البيض، أو بلبن النساء، وطبيخ جذره يوقف الجذام أو يبرئه، وإن تمودي عليه قطع القروح السائلة والجرب، والحكة والآثار حتى الحناء إذا عجنت بمائه واختضب بها، وهو ينبت الشعر، وثمره كذلك في كل ماذكر، ورماده يزيل القروح، وهو يضر الطحال وتصلحه الكثيراً".
ويقول أبو خالد المتطبب في مخطوطته (الاعتماد في الأدوية المفردة وقواها ومنافعها): إن العوسج نافع لقروح الفم ووجع الجوف، وضعف المعدة، وإذا عصر ثمره وترك العصير حتى يجف ويجمد ثم يضاف إلى بياض البيض وألبان النساء ثم يقطر في العين وينفع في جميع أوجاع العين وخاصة من البياض، وثمرته إذا أكلت نفعت من نفث الدم، وجذر العوسج يفتت الحصى المتولدة في الكلى، كما يفيد العوسج في علاج الجذام".
ويقول مجيد محمود من العراق عن العوسج: "إن النبات يفيد في علاج المغص ومدر للبول وملين للبطن، يحتوي على مادة مقوية للشهوة الجنسية، وسام بجرعات كبيرة"
ويقول ميلر: "إن العوسج نبات تحبه الجمال وترعاه بنهم، أما الماعز والأبقار فلا تأكل خضرته بحماس، ولا ترعاه إلا حين يندر تواجد مصادر غنية أخرى. ويعتبر نبات العوسج حطباً جيداً للوقود إذ لاينبعث منه إلا قدر قليل من الدخان، وفي شمال عمان تطحن الثمار والنباتات اللينة، وتصنع منها خلاصة تستخدم في تخفيف المغص ولتحسين حدة البصر. كما تؤكل الثمار كمسكن للآلام ولعلاج الاضطرابات التي تصيب المعدة. ويضيف ميلر أن الإغريق القدماء أوصوا باستخدام العوسج في مداواة القشرة التي تكون على الجفنين ولعلاج اللثة الملوثة، والتشققات التي تصيب الشفتين، ولعلاج الدسنتاريا والأنيميا والسعال.
يقول التركماني (694هـ) في العوسج: "أن ورقه الأخضر اللين يستعمل في علاج النملة والحمرة، وعصارة ورقه إذا صبخ الورق بالماء حتى تغلظ وتنعقد، وتحفظ من الحرق، تنفع من بياض عيون العبيان، وإذا سقيت بماء ورقة التوتياء المصنوعة بردت العين، ونفعت من الرق، وإذا شربت عصارته نفعت من الجرب الصفراوي، وإذا دُق وعُصر ماؤه، وعجن به الحناء، ثم دلك به نفع من الحكة والجرب، وإذا دخن بأغصانه طرد الهوام، وإذا دُق وعُصر ماؤه في العين سبعة أيام متوالية نفع من بياض العين قديماً كان أو حديثاً".
ويقول جبر في كتاب "الشفاء في النباتات" أن العوسج يفيد في علاج الإمساك، وذلك بأن تضاف كمية 20مل من أوراق العوسج إلى لتر ماء سبق غليه ثم يترك لمدة عشر دقائق ويشرب من ذلك فنجان واحد في اليوم، ويقول عقيل ورفاقه من السعودية أن الثمرة اللبية مدرة للطمث، تغذي الدم، مفيدة في البواسير النازفة والجرب وآلام الأسنان، عصير الأوراق محسن لقوة النظر، كما تفيد الثمار في تقوية الناحية الجنسية لدى الرجال".
أما الدراسات الحديثة فتقول أن ثمار العوسج تحمي الكبد من التلف الناتج من التعرض للسموم، وتقول الدراسات أيضاً أن جذور نبات العوسج تخفض ضغط الدم، كما ذكرت الأبحاث العينية الحديثة أن للجذور تأثير ملحوظ على تخفيض الحمى، وقد عملت دراسة إكلينيكية وأعطت نتائج متميزة في تخفيض الحمى وبالأخص في الملاريا، كما تقول دراسة أخرى أن الثمار العينية للعوسج تقوي الكبد والكلى.
في التراث الديني[عدل]
ذكر العوسج في العهد الجديد وتحديدا في إنجيل متى 16:7 فقال السيد المسيح (انهم من ثمارهم تعرفونهم :ايجتني عن الشوك عنب أو عن العوسج تين)
ذُكر العوسج في الإصحاح الخامس من سفر القضاة في معرض حكاية رمزية قصها يوثام عن اختيار الأشجار العوسج ملكا لهم، وقصد بها الإشارة إلى الأصل الوضيع لأخيه أبيمالك الذي كان اختير ملكا (قاضيا) وهو ابن جارية.(قض 9: 14 و 15).
مراجع[عدل]
^ تعدى إلى الأعلى ل: أ ب ت مذكور في : Species Plantarum. 1st Edition, Volume 1 — معرف مكتبة تراث التنوع البيولوجي: http://biodiversitylibrary.org/page/358211 — المؤلف: كارولوس لينيوس — العنوان : Species Plantarum — المجلد: 1 — الصفحة: 192
////////////
قس در عبری با فیلترشکن!
/////////////
قس گوجی بری در باسای جاوی:
Goji Beri ya iku sebutan kanggo kanggo 2 spesies tanduran kang arupa ya iku Lycium barbarum lan Lycium chinense. kalorone kalebu ing kaluwarga tanduran Solanaceae, kang jroning kaluwarga iku kalebu uga kenthang, tomat, lan mbako.[1]
Tanduran iki dikembangake ing Cina ing jumlah gedhe, namun bisa uga ditemoake ing Jepang, Vietnam, Inggris, Thailand, Tibet, Amerika lan India. Woh goji beri biasane digaringake kanggo didadeake campuran ing panganan liyane. ing Cina, woh goji beri garing dipangan dicampur karo sop tonik bareng karo campuran liyane kayata daging, sayur, akar manis, lan bahan bahan liyane. goji beri uga bisa digunaake dadi teh herbal karo kembang krisan.[1]
/////////
قس لیکیوم بارباروم در ترکی استانبولی:
Lycium barbarum, Türkiye'de yetişen, kuşburnuna benzeyen, kırmızı tanecikli meyveleri olan bir Asya bitkisidir. Kurt üzümü (İngilzce wolfberry) adıyla da anılır.
Binlerce yıldır Çin tıbbında sağlık amacı ile kullanılmaktadır. Dünyada daha çok chinese wolfberry olarak tanınır. Lycium daystemum pojark da bu bitki ile aynı olup Uygur Türkçesi'nde ve Çin'in bazı yörelerınde bu şekilde anılmaktadır.
//////////
قس ئالقات در اویغوری:
جىغان مىۋىسى ئالقات دەپ ئاتىلىدۇ، ئالقات ئادەتتە ئارپا ئالقىتى ۋە قوناق ئالقىتى دەپ ئىككى خىلغا بۆلۈنىدۇ.ئارپا ئالقىتى 8- ئاينىڭ بېشىدىن تارتىپ پىشىشقا باشلايدۇ، قوناق ئالقىتى 9-ئايدا پىشىدۇ.ئالقاتنىڭ كۆرۈنىشىسارغۇچ، قىزىل مارجانغا ئوخشاش بولۇپ، شېخىدا غۇژمەك بولۇپ ئۆسىدۇ.ئالقات كېسەللىكلەرنى داۋالاشتا شىپالىق رولىغا ئېگە بولغاچقا، كىشىلەر ئالقات شەربىتى ۋە ئالقات مۇرابباسى تەييارلاپ ئىستېمال قىلىدۇ.
ئالقات مۇرابباسىنىڭ رەڭگى سارغۇچ، تەمى چۈچۈمەل كېلىدۇ، ئانچە قويۇق بولمايدۇ.ئالقات مۇرابباسى ھەر كۈنى بىر-ئىككى قوشۇقتىن ئىستېمال قىلىپ بېرىلسە قان بېسىمىنى چۈشۈرىدۇ، قان تومۇر قېتىشىشى كېسىلىگە شىپا بولىدۇ:كۆز تورلىشىشنىڭ ئالدىنى ئېلىپ، كۆزنى روشەنلەشتۈرىدۇ، كۆزنىڭ كۆرۈش قۇۋۋىتىنى ئاشۇرىدۇ:ئاشقازاننى ياخشىلاپ ئىشتىھانى ئاچىدۇ.
/////////////
Lycium barbarum
From Wikipedia, the free encyclopedia
 |
This article may require cleanup to meet Wikipedia's quality standards. The specific problem is: possibly outdated and incorrect references, original research. Please help improve this article if you can. (November 2014) (Learn how and when to remove this template message)
|
Lycium barbarum
| |
 | |
Lycium barbarum fruits
| |
Kingdom:
| |
Clade:
| |
Clade:
| |
Clade:
| |
Clade:
| |
Order:
| |
Family:
| |
Genus:
| |
Species:
|
L. barbarum
|
· Boberella halimifolia (Mill.) E.H.L.Krause
· Jasminoides flaccidum Moench
· Lycium halimifolium Mill.
· Lycium turbinatum Veill.
· Lycium vulgare Dunal
· Teremis elliptica Raf.
| |
Lycium barbarum (simplified Chinese: 宁夏枸杞; traditional Chinese: 寧夏枸杞; pinyin: Níngxià gǒuqǐ) is one of two species of boxthorn in the family Solanaceae from which the goji berry or wolfberry is harvested, the other being Lycium chinense (Chinese: 枸杞; pinyin: gǒuqǐ). It is native to southeastern Europe and Asia.[2]
It is also known as Chinese wolfberry,[3] Chinese boxthorn,[3] Himalayan goji,[3] Tibetan goji,[3]mede berry,[citation needed] barbary matrimony vine,[3] Duke of Argyll's tea tree,[3] Duke of Argyll's tea plant,[3] Murali (in India),[4] red medlar[5] or matrimony vine.[3]
Contents
[show]
 |
This section does not cite any sources. Please help improve this section by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed. (May 2009) (Learn how and when to remove this template message)
|
Lycium barbarum illustration from Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz, by Prof. Dr. Otto Wilhelm Thomé, 1885, Gera, Germany.
L. barbarum is a deciduous woody perennial plant, growing 1–3 m high. It is grown in North China, primarily in the Ningxia Hui Autonomous Region.
Wolfberry leaves and flower
L. barbarum leaves form on the shoot either in an alternating arrangement or in bundles of up to three, each having a shape that is either lanceolate (shaped like a spearhead longer than it is wide) or ovate (egg-like). Leaf dimensions are 7-cm in length by 3.5-cm broad with blunted or round tips.
The flowers grow in groups of one to three in the leaf axils. The calyx (eventually ruptured by the growing berry) consists of bell-shaped or tubular sepals forming short, triangular lobes. The corolla are lavender or light purple, 9–14 mm wide with five or six lobes shorter than the tube. The stamens are structured with filaments longer than the anthers. The anthers are longitudinally dehiscent. Plants are self-pollinating, but may be cross pollinated by insects. In the northern hemisphere, flowering occurs from June through September and berry maturation from June to October, depending on the latitude, altitude, and climate. where frost does not occur fruiting is continuous and plants do not lose their leaves.
L. barbarum produces a bright orange-red, ellipsoid berry 1–2-cm deep. The number of seeds in each berry varies widely based on cultivar and fruit size, containing anywhere between 10–60 tiny yellow seeds that are compressed with a curved embryo. The berries ripen from July to October in the northern hemisphere.
Lycium, the genus name, is derived from the ancient southern Anatolian region of Lycia (Λυκία).[6] The fruit is known in Traditional Chinese medicine references as Fructus Lycii, which is Latin for "Lycium fruit".
In the English-speaking world, the name "goji berry" has been used since the early 21st century.[citation needed] The word "goji" is an approximation of the pronunciation of gǒuqǐ (枸杞), the name for the berry producing plant in several Chinese dialects, including Hokkien and Shanghainese. This name possibly derives from the same roots as the Persian language term gojeh (گوجه) which means "plum/berry".
In Tibetan the plant is called dretsherma (འདྲི་ཚིར་མ། 
), with dre meaning "ghost" and tsherma meaning "thorn".[citation needed]
), with dre meaning "ghost" and tsherma meaning "thorn".[citation needed]
The majority of commercially produced wolfberries come from the Ningxia Hui Autonomous Region of north-central China and the Xinjiang Uyghur Autonomous Region of western China, where they are grown on plantations. In Zhongning County, Ningxia, wolfberry plantations typically range between 40 and 400 hectares (100–1000 acres or 500–6000 mu) in area. As of 2005, over 10 million mu have been planted with wolfberries in Ningxia.[7]
Cultivated along the fertile aggradational floodplains of the Yellow River for more than 600 years, Ningxia wolfberries have earned a reputation throughout Asia for premium quality sometimes described commercially as "red diamonds".[8] Government releases of annual wolfberry production, premium fruit grades, and export are based on yields from Ningxia, the region recognized with
· The largest annual harvest in China, accounting for 42% (13 million kilograms, 2001) of the nation's total yield of wolfberries, estimated at approximately 33 million kilograms (72 million pounds) in 2001.
· Formation of an industrial association of growers, processors, marketers, and scholars of wolfberry cultivation to promote the berry's commercial and export potential.
· The nation's only source of therapeutic grade ("superior-grade") wolfberries used by practitioners of traditional Chinese medicine.[9]
In addition, commercial volumes of wolfberries grow in the Chinese regions of Inner Mongolia, Qinghai, Gansu, Shaanxi, Shanxi, and Hebei. When ripe, the oblong, red berries are tender and must be picked carefully or shaken from the vine into trays to avoid spoiling. The fruits are preserved by drying them in full sun on open trays or by mechanical dehydration employing a progressively increasing series of heat exposure over 48 hours.
Wolfberries are celebrated each August in Ningxia with an annual festival coinciding with the berry harvest.[7] Originally held in Ningxia's capital, Yinchuan, the festival has been based since 2000 in Zhongning County, an important center of wolfberry cultivation for the region.[7]As Ningxia's borders merge with three deserts, wolfberries are also planted to control erosion and reclaim irrigable soils from desertification.[10]
China, the main supplier of wolfberry products in the world, had total exports generating US$120 million in 2004. This production derived from 82,000 hectares farmed nationwide, yielding 95,000 tons of wolfberries.[8]
Organochlorine pesticides are conventionally used in commercial wolfberry cultivation to mitigate destruction of the delicate berries by insects. Since the early 21st century, high levels of insecticide residues (including fenvalerate, cypermethrin, and acetamiprid) and fungicide residues (such as triadimenol and isoprothiolane), have been detected by the United States Food and Drug Administration in some imported wolfberries and wolfberry products of Chinese origin, leading to the seizure of these products.[11]
China's Green Food Standard, administered by the Chinese Ministry of Agriculture's China Green Food Development Center, does permit some amount of pesticide and herbicide use.[12][13][14] Agriculture in the Tibetan plateau (where many "Himalayan" or "Tibetan"-branded berries originate) conventionally uses fertilizers and pesticides, making organic claims for berries originating here dubious.[15]
The Duke of Argyll introduced Lycium barbarum into the United Kingdom in the 1730s where it is known as Duke of Argyll's Tea Tree.[3] It was and still is used for hedging, especially in coastal districts. Its red berries are attractive to a wide variety of British birds.[16]
The plant continues to grow wild in UK hedgerows. On 15 January 2003, the Department for Environment, Food and Rural Affairs launched a project to improve the regulations protecting traditional countryside hedgerows, and specifically mentioned Duke of Argyll's Tea Tree as one of the species to be found growing in hedges located in Suffolk Sandlings, Hadleigh, Bawdsey, near Ipswich, and Walberswick.[17]
On June 18, 2007, the FSA (UK Food Standards Agency) stated that there was a significant history of the fruit being consumed in Europe before 1997, and has removed it from the Novel Foods list.[18] It is now legal to sell the wolfberry in the UK as a food as reported by the British Food Standards Agency,[19] but see section in the Goji article on Marketing claims. United States Lycium barbarum has become a high demand plant in the United States. Nearly all major nursery catalogs now carry plants and there are many suppliers found on various web sites. There are a number of varieties available, ranging from leaf producing plants to fruit producing varieties. Most listed plants are hardy zones 5-9. One variety, Phoenix Tears is hardy zones 3-10. This variety produces fruit year round in warmer climates. The nutrient profile of both leaves and fruit is well documented on this variety. Berries and leaves produced in the United States are probably more pesticide free than those produced in China.
Importation of Wolfberry plants into the United Kingdom from most countries outside Europe is illegal, due to the possibility they could be vectors of diseases attacking Solanaceae crops, such as potato or tomato.[20] At present only the US state of Pennsylvania requires inspection of Wolfberry plants. There have been cases of Goji Mite infections in Pennsylvania and California. The mites have been found on wild plants in Utah and do have the potential to infect other Solanaceae family plants, but there is not documentation of such infections occurring in the United States.[21]
2. Jump up^ Flint, Harrison Leigh (1997). "Lycium barbarum". Landscape plants for eastern North America: exclusive of Florida and the immediate Gulf Coast. Chichester: John Wiley & Sons. p. 326. ISBN 978-0-471-59919-7.
3. ^ Jump up to:a b c d e f g h i j k "GRIN Taxonomy for Lycium barbarum". United States Department of Agriculture Germplasm Resources Information Network.
5. Jump up^ McAdam, Diana (12 October 2007). "Goji berries: The new superfruit". The Telegraph, Telegraph Media Group Limited, London, UK.
7. ^ Jump up to:a b c [1] Xinhua News Agency, Opening ceremonies of Ningxia wolfberry festival, August 3, 2005.
8. ^ Jump up to:a b [2] Staff reporter, Wolfberry festival to be held in Ningxia, China Daily, July 19, 2004.
9. Jump up^ [3] Staff reporter, China's first provincial-level wolfberry association established, People's Daily Online, August 19, 2001.
12. Jump up^ Pathbreaking Newsletter Promotes Development of Organic Sector in China Lila Buckley. Worldwatch Institute. 28 February 2006.
13. Jump up^ GAIN Report #CH1072. Dueling Standards for Organic Foods 2001 Ralph Bean and Xiang Qing. USDA Global Agriculture Information Network Foreign Agricultural Service. 12 Dec 2001.
14. Jump up^ The Movement Toward Organic Herb Cultivation in ChinaSubhuti Dharmananda. Institute for Traditional Medicine. January 2004.
15. Jump up^ [5] Staff Reporter. The commercial legend of goji. Selling a Chinese crop under the Tibetan flag. TibetInfoNet, July 29, 2007.
16. Jump up^ A Touch Of Argyll In Norfolk Julia Page in The Corncrake, Colonsay , Scotland " I was intrigued to discover that the common name of lycium halimifolium is the Duke of Argyll's Tea-tree or Teaplant and was keen to discover how this name came about. I succeeded with the help of my friend Craig ( nice Scottish name ) at Kew Gardens Library and a historical Who's Who. Accessed November 2006
17. Jump up^ Government Launches Consultation On Future Of Legal Protection For Hedgerows Department for Environment, Food and Rural Affairs, 15 January 2003. Retrieved 6 September 2006.
20. Jump up^ Department for Environment, Food and Rural Affairs, April, 2008. Prohibited Import of Goji Plants. April 30, 2008
 |
|
