فاره البیش
موش بیشا است و مذکور شد
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
///////////
فارةالبیش . [ ف َءْ رَ تُل ْ ] (ع اِ مرکب ) بیش موش . رجوع به
بیش موش شود.
|| بیش موش . (اِ مرکب ) جانوری است مانند موش و در زیر بوته بیش میباشد و آن را میخورد؛ و منه المثل : اعجب
من فارةالبیش تتغذی بالسموم و تعیش . فارةالبیش . (منتهی الارب ). گویند گوشت او تریاق
بیش است یعنی دفع ضرر بیش میکند. (برهان ). رجوع به مخزن الادویه و ترجمه صیدنه بیرونی
و مفردات داود ضریر انطاکی ص 91 و تحفه حکیم
مومن و بیش* شود.
* بیش . (اِ) ۞ نام بیخی است مهلک و کشنده شبیه به ماه پروین . گویند هر
دو از یک جا رویند. (برهان ) (از انجمن آرا). بیخ گیاهی است بغایت زهر قاتل . (رشیدی
). گیاهی سمی و مهلک و شبیه به گیاه زنجبیل که در هندوستان روید. (ناظم الاطباء). گیاهی
باشد چون زنجبیل در حال خشکی و تازگی در دواها بکار است . و دانگی از آن زهر کشنده
است . (یادداشت مولف ). نباتی است مشابه زنجبیل و گاه در آن زهر کشنده روید و تریاق
آن گوشت سمانی و گوشت فارةالبیش است و سمانی مرغی است بیش میخورد و نمیمیرد. (منتهی
الارب ).گیاهی است سمی که در هند روید و تازه و خشک است و شبیه زنجبیل است . (از اقرب
الموارد). به هندی بس نامند و او بیخی است منبت او چین و کوهی که هلاهل نامند وبهمین
جهت آن را زهر هلاهل گویند. رجوع به تذکره
داود انطاکی و تحفه حکیم مومن و مخزن
الادویه و ترجمه صیدنه بیرونی و مفردات ابن بیطار و اختیارات بدیعی شود
: بیش بزمین هند میباشد نیم درم از آن زهر قاتل است . (نزهةالقلوب ). بیش پیش نخوانیش
که زهر بیش در طعام کند. (منشآت خاقانی چ دانشگاه ص 14 س 5). || ریشه و یا چیزی است
در نخل خرما که از آن رسن و حصیر بافند: الفحل ؛ حصیر از بیش خرما. (مهذب الاسماء).
|| (اصطلاح نجوم ) بیش فارسی بمعنی ترح و آفت عربی است . (حاشیه برهان چ معین ).
&&&&&&
فاره المسک
آهوی مسک است و کفته اند آن را بهندی چهچهوندر* نامند و آن حیوانی
است فی الجمله شبیه بموش و بسیار بدبو به حدی که هر جا که بکذرد بدبو می کرداند و از
دور بوی آن فی الجمله شبیه ببوی مشک و بول و غائط آن بسیار حاد و اکال است به حدی که
بر فرشی لباسی که بول و غائط کند آن را می پوساند اکر زود نشویند و مدتی بماند و بسبب
کمال تعفن کربه و سائر حیوانات کوشت آن را نمی خورند و خالی از سمیتی نیست و در قاذورات
و مزبلها بهم می رسد و بیشتر مخصوص بملک هند و بنکاله است و شنیده شده که در مازندران
و بلدان حارۀ رطبه نیز بهم می رسد دو نوع می باشد سفید رنک و بزرک تر و این بسیار بدبو
است و نوع دوم از ان کوچکتر و برنک موش و بدبوی این از ان کمتر
طبیعت آن
کرم و خشک
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
////////
/////////
مشک موش
مشک موش (نام علمی: Desmanini) نام یک تبار از تیره
کورموش ها است.
Wiki: مشک_موش
مشک موش پیرنه
مشک موش پیرنیه (نام علمی: Galemys pyrenaicus) نام یک گونه از تیره
کورموش ها است.
Wiki: مشک_موش_پیرنه
مشک موش روسی
مشک موش روسی (نام علمی: Desmana moschata) نام یک گونه از تبار
مشک موش است.
Wiki: مشک_موش_روسی
//////////////
قس دُسمان در عربی:
الدُسمان (الاسم العلمي: desman)، هي قبيلة من
حيوانات الخُلد تابعة لفصيلة الطوبينيات. يحتوي على نوعان أحاديان الطراز. واحدٌ في روسيا والآخر في الشمال الغربي من شبه الجزيرة الإيبيرية وجبال البرانس.
1.
^ تعدى
إلى الأعلى ل:أ ب ت ث مذكور في : نظام معلومات تصنيفية متكاملة — وصلة : ITIS TSN — تاريخ الاطلاع: 22 أكتوبر 2013 — العنوان : Integrated Taxonomic
Information System — تاريخ النشر: 2006
2.
^ تعدى
إلى الأعلى ل:أ ب ت ث مذكور في : أنواع الثدييات في العالم — وصلة : معرف
أنواع الثدييات في العالم — تاريخ الاطلاع:
18 سبتمبر 2015 — العنوان : Mammal Species of the World
///////////
Desman
From Wikipedia, the
free encyclopedia
 |
|
Russian desman (Desmana
moschata)
|
|
Kingdom:
|
|
Phylum:
|
|
Class:
|
|
Order:
|
|
Family:
|
|
Subfamily:
|
|
Tribe:
|
|
The desman, a snouted and
naked-tailed diving insectivore of the tribe Desmanini, belongs to
one of two Eurasian species of the mole family, Talpidae.
This tribe consists of two monotypic genera of semiaquatic insectivores found in Europe: one in Russia and the other in the
northwest of the Iberian peninsula and Pyrenees. Both species are considered to be
vulnerable. They have webbed paws and their front paws are not well adapted for
digging.
The list of species is:
·
·
Morelle, Rebecca (2012-09-04). "Pyrenean desman: On the trail of Europe's weirdest beast". BBC News Online. Retrieved 2012-09-05. video report
One of the main characters in Noah's Island, Sacha, is a
friendly but simple-minded desman known for the catchphrase "Oisky Poisky". In
the novel "The Truelove" by Patrick O'Brian the naval surgeon and
naturalist Steven Maturin recalls his excitement at the age of eight at his
first sighting of "the Pyranean desman".
1.
Jump up^ Hutterer, R. (2005). Wilson, D.E.;
Reeder, D.M., eds. Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. p. 303. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
/////////
Pyrenean desman
From Wikipedia, the
free encyclopedia
 |
|
Kingdom:
|
|
Phylum:
|
|
Class:
|
|
Order:
|
|
Family:
|
|
Subfamily:
|
|
Tribe:
|
|
Genus:
|
|
Species:
|
G. pyrenaicus
|
 |
|
The Pyrenean desman (Galemys
pyrenaicus) is a small semiaquatic nocturnal mammal related to moles and shrews, and is one of
only two surviving species of the tribe Desmanini. The range of the species centers on
northwestern Spain and northern Portugal, but it is under threat due to changes
to its habitat. In Portugal it is called "toupeira-d'água",
which means "water mole".
Contents
[show]
Along with the Russian desman (Desmana moschata), it belongs to the tribeDesmanini. There were previously a greater number of related species some millions
of years ago in that tribe, but the other species have all since become extinct.[3]
Snout of the
Pyrenean desman
The Pyrenean desman is 11 to 16 cm
(4.3 to 6.3 in) long with a rounded scale-covered tail of 12 to 16 cm
(4.7 to 6.3 in). It weighs 35 to 80 g (1.2 to 2.8 oz).[4]Pyrenean desmans have long sensitive noses,
and small front paws but large webbed back paws.[3] They can close off their nostrils and
ears with valves in order to stop water penetration,[4] and use echolocation.[5]
The desman's body is covered in fur, with
the exception of its tail and nose. Markings typical of the species are a brown
body with a light coloured underside. The nose is black and is covered in whiskers, which it uses to feel the movement of
prey as it sticks its nose into mud or crevices while searching for food.[5] The Pyrenean desman can live at least
3.5 years.[4] The animals are nocturnal hunters of small invertebrates,
snails and shrimp.[3][4] They breed up to three times a year,
with the period of gestation lasting around thirty days. Three to four young
are born in each litter.[4]
Pyrenean desmans are proficient swimmers,
suited to their aquatic habitat, although their claws also allow them to be
good at climbing.[4] They live in pairs, with the male
having a slightly larger territory than the female. Both members of the
pair scent mark.[4] They have the reputation of being
aggressive to other adult members of the species.[5]
More recent studies have shown that data on
the range of their habitats collected during the 1980s and 1990s is unreliable.[3] Their range had previously been
thought of as the northern half of the Iberian Peninsula and
the Pyrenees mountains stretching into France.[4] The habitat of the Pyrenean desman is
under threat, and research has shown that it "is endangered or almost
extinct" in the southern areas of its range.[3]Researchers have determined that this is
the result of the construction of dams, and also that the species may be
vulnerable to water pollution. Included in their range is the Alt Pirineu
Natural Park in the Pyrenees, where desmans live
along mountain streams.[3]
Conservation efforts are led by Estrategia
Nacional de Conservación del Desmán Ibérico and Proyecto LIFE+
Desmania, with the European Commission contributing 50% of the funding.[6][7] Threats include dams, aggregate mining, poor water quality, and an invasive species –
the American mink.[8]
 |
 |
1.
Jump up^ Hutterer, R. (2005). "Order Soricomorpha". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M. Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. p. 303. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
2.
Jump up^ Fernandes, M.; Herrero, J.;
Aulagnier, S. & Amori, G. (2008). "Galemys pyrenaicus". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.1. International Union for Conservation of Nature. Retrieved 2012-09-12. Listed as
Vulnerable A2ac+3c+4ac.
3.
^ Jump up to:a b c d e f Morelle, Rebecca (5
September 2012). "Pyrenean desman: On the trail of Europe's weirdest beast". BBC News. Retrieved 8 September 2012.
4.
^ Jump up to:a b c d e f g h "Pyrenean desman". BBC Science & Nature. Retrieved 8 September 2012.
5.
^ Jump up to:a b c Endangered Wildlife and Plants of the World. 4. New York: Marshall Cavendish. 2001. ISBN 9780761471981.
6.
Jump up^ "Instituciones españolas y europeas se unen para salvar al desconocido
desmán" [Spanish and European institutions unite to save the little-known
desman]. EFE (in Spanish).
LaInformacion.com. 20 September 2013.
7.
Jump up^ "Una docena de linces ibéricos han nacido este año en Cáceres; El
Ejecutivo muestra su apoyo decidido a la conservación del desmán ibérico"
[A dozen Iberian lynx were born this year in Caceres; Official shows his firm
support for Iberian desman conservation]. Europa Press (in Spanish). 20 September 2013.
8.
Jump up^ Rico, Javier (14 October
2013). "El punto de mira está en un pequeño ser acuático" [Spotlight on
a small aquatic creature]. El
Pais (in Spanish).
//////////
Russian desman
From Wikipedia, the
free encyclopedia
 |
|
Kingdom:
|
|
Phylum:
|
|
Class:
|
|
Order:
|
|
Family:
|
|
Subfamily:
|
|
Tribe:
|
|
Genus:
|
|
Species:
|
D. moschata
|
 |
|
Russian desman range
|
|
The Russian desman (Desmana
moschata) (Russian: выхухоль vykhukhol') is a small semiaquatic mammal that inhabits the Volga, Don and Ural River basins in Russia, Ukraine and Kazakhstan. It constructs burrows into the banks of ponds and slow-moving streams, but prefers small, overgrown ponds with
abundance of insects, crayfish and amphibians. The Russian desman often lives in small (usually not related) groups of
two to five animals, and appears to have a complex (but largely unstudied)
communication and social system.
The Russian desman is one of two
surviving species of the tribe Desmanini, the other being the Pyrenean desman.[3] Despite its outward similarity
to muskrats (a rodent), the Russian desman is actually part of
the mole family Talpidae in the order Soricomorpha. Like other moles, it is
functionally blind and obtains much of its sensory input from the
touch-sensitive Eimer's organs at the end of its long, bilobed
snout. However, the hind feet are webbed and the tail is laterally
flattened —specializations for its aquatic habitat. The body is 18 to
21 cm (7.1 to 8.3 in) long while the tail is 17 to 20 cm (6.7 to
7.9 in) in length. Easily the largest species of mole, it weighs 400 to
520 g (14 to 18 oz).[citation needed]
.JPG)
Desmana moschata
Decidedly rich and thick in nature, desman
fur used to be highly sought after by the fur trade. Consequently, the Russian desman is now a
protected species under Russian law. However, due to loss of habitat (farming),
water pollution, illegal fishing nets, and the introduction of non-native
species (e.g., muskrat), population levels continue to decline. In the
mid-1970s, an estimated 70,000 desmans were left in the wild; by 2004, the
figure was only 35,000.[4]However, in some Russian regions,[which?] the number of desmans appears to be
increasing.[citation needed]
1.
Jump up^ Hutterer, R. (2005). "Order Soricomorpha". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M. Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. p. 303. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
2.
Jump up^ Tsytsulina, K.; Formozov, N.; Sheftel,
B. & Zagorodnyuk, I. (2008). "Desmana moschata". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.1. International Union for Conservation of Nature. Retrieved 2012-09-12. Listed as
Vulnerable A2bc+4bc.
3.
Jump up^ Morelle, Rebecca (4 September
2012). "Pyrenean desman: On the trail of Europe's weirdest beast". BBC News.
 |
 |
////////////
////////////
ادامه بحث از احکام اجزاء‌جدا شده از ميته
مسئله يک بحثش را کامل کرديم متنش اين بود الاجزاء‌المبانه
من الحي مما تحله الحياه کالمبانه من الميته الا الاجزاء‌الصغار کالثالول و البئور
و کالجلده التي نتفصل من الشفه او من بدن الاجرب عند الحک و نحو ذلک اين مسئله که کامل
کرديم بعد از بحث از اجزاي مبان ميت به مناسبت مي رسد مي فرمايد فاره المسک المبانه
من الحي طاهره علي الاقوي وان کان الاحوط الاجتناب عنها موضوع بحث امروز ما فاره مسک
است اول موضوع را توضيح دهيم بعد اقوال و ادله را بيان کنيم مرحوم سيد (ره) مي فرمايد
فاره المسک فاره که اضافه شده به مسک عبارت است از پوسته نازکي که مسک را در خود جاي
مي دهد و مسک عبارت است از ماده خوش بو کننده اي که اصلش مشک است که اطيب الطيب هم
گفته مي شود خوش بو ترين ماده است و مسک همان ماده خوش بو کننده است که در اطراف ناف
اهو جمع مي شود و بعد از کامل شدن خود به خود جدا مي شود مردم و باديه نشينها جاهايي
که محل زندگي اهو هست مي روند از چند قدمي بوي خوش مسک را استنشاق مي کنند و بعد رد
يابي و بعد مسک را به دست مي اورند اين مسک است اين جلد المسک مي شود فاره المسک فعلا
درباره فاره المسک بحث مي کنيم فاره المسک از لحاظ طهارت و نجاست چه حکمي دارد
فاره مسک و انواع ان
در اين رابطه به اين نکته توجه کنيم فاره المسک دو
قسم است قسم اول فاره اي است که از حيوان زنده پس از کامل شدن ان فاره به طور طبيعي
منفصل و جدا مي شود از اهوي زنده و قسم دوم ان است که فاره مسک را از حيوان ميته از
اهويي که مرده باشد مي گيرند اما ان صورتي که اهو تزکيه شود با ذبح شرعي شود در ان
صورت جاي بحث وجود ندارد چون حيواني که تزکيه شود و ماکول اللحم هم باشد به طور قطعي
و ضرورت شرعي تمام اجزاي حيوان مزکي مزکي است وجدانا مزکي است نياز به دليل و قاعده
ندارد ان قسمت طبيعتا از قلمرو بحث بيرون است دو قسمي که گفتيم محل بحث است عنوان بفرماييد
اقوال سه گانه فقها درباره فاره مسک
اقوال سه گانه فقها درباره فاره مسک
فقها درباره طهارت و نجاست فاره مسک سه قول را اعلام
کرده اند قول اول عبارت است از طهارت فاره مسک مطلقا از اهوي زنده گرفته شود و يا از
مرده قول دوم عبارت است از قول به نجاست مطلقا هر دو قسم ان فاره از اهوي زنده باشد
يا از اهوي مرده قول سوم که قول فقهاي اخير و تاريخ معاصر و مشهور است عبارت است از
تفصيل که اگر فاره مسک از اهوي زنده به طور طبيعي جدا شود و در دل صحرا و صخره ها به
جاي بماند کساني که به ان فاره دست پيدا بکنند پاک است و مصداق بارز فاره هم در ان
باشد اما فاره مسکي که از اهوي ميته گرفته مي شود نجس هست و تابع ميته است. اين سه
قول درباره حکم موضوع بالا امده است
توضيح قول به طهارت مطلق
اما قول اول که عبارت بود از طهارت مطلق مرحوم سيد
صاحب مدارک در کتاب مدارک جلد 2 صفحه 275 مي فرمايد که فاره مسک مطلقا پاک است فرق
بين اهوي زنده و مرده ندارد دليلي بر اين مطلب روايتي است که در کتاب وسائل جلد 3 و
يا جلد 4 که چاپها فرق مي کند ابواب لباس مصلي باب 41 صحيحه علي بن جعفر عن اخيه موسي
بن جعفر سند صحيح است محمد بن علي بن الحسين شيخ صدوق باسناده عن علي بن جعفر اسناد
شيخ صدوق به علي بن جعفر اسناد صحيحي است عن اخيه موسي بن جعفر قال سالته عن فاره المسک
تکون مع من مصلي و هي في جيبه او ثيابه فقال لا باس بذلک وجه دلالت اين است که سوال
شده است که شخص مصلي در حال صلاه فاره مسک را در جيب خودش داشته يا در لباسش بوده با
ان حالت نماز خوانده امام فرموده لا باس اشکالي ندارد بذلک معلوم است که در حال نماز
حمل نجس مانع است و مبطل صلاه و اگر چنانجه پاک نبود و طهارت نداشت امام نمي فرمود
لا باس بذلک بنابراين که حمل نجس در حال نماز مانع از صحت نماز باشد امام که فرموده
است که مانعي ندارد کشف مي شود که فاره مسک پاک است اگر نجس بود حملش در حال نماز درست
نبود اين روايت دلالت دارد بر طهارت فاره مسک مطلقا قيدي به حي و ميت ندارد لا باس
بذلک سوال هم فاره مسک است جواب هم مطلق اطلاق درست است نتيجه ثابت مي شود که فاره
مسک پاک است مطلقا و مويدي هم در اين رابطه وجود دارد و ان عبارت است از اينکه فاره
مسک احتمال دارد که مما لا تحله الحياه باشد چون تحله الحياه بودنش قطعي نيست و حد
اقل مما تحله الحياه بودن ان محرز نيست احتمال مي دهيم اصاله الطهاره در موقع شک و
احتمال اماده و مهياست اين اخرين وجهي که براي قول اول گفته مي شود با رنگ و لعاب کاملتر
توضيح قول به نجاست مطلق
اما قول دوم که نجاست مطلق فاره مسک مرحوم فاضل هندي در کتاب کشف اللسان مي
فرمايد که فاره مسک مطلقا نجس است در هر دو صورت از حي گرفته بشود يا ازميته مگر صورت
مزکي که ان را مزکي را گفتيم از قلمرو بحث بيرون است و ان طهارتش يک امر قطعي و مسلم
است براي اينکه ما در اين رابطه نصي داريم صحيحه حميري صحيحه عبدالله بن جعفر حميري
از ابامحمد عليه الصلاه و السلام (کنيه ابامحمد در روايت اختصاص دارد به امام عسکري
عليه السلام هر چند ائمه ديگر ابامحمد هستند امام مجتبي و امام سجاد در اصطلاح رجال
و روايت ابامحمد امام حسن عسکري است) کتبه در مکاتبه دارد که از امام عسکري سوال شد
ما در يک تحقيقات ابتدايي که برخورديم به شک افتاده بوديم که کليني از امام عسکري نقل
نمي کند چون ديديم عصرش خيلي نزديک است و ديديم که تقريبا سي سال فاصله دارد شهادت
اقا با زمان کليني حميري نقل مي کند از امام عسکري در همين مصدر که گفتيم حديث 2 صحيحه
عبدالله بن جعفر باسناده (گفته بودم هر موقع ابتداء هر موقع در روايت ابتداي سند شيخ
صدوق يا شيخ طوسي بود در روايت بعدي که باسناده بود ضمير مي رود به شيخ صدوق يا کليني
يا شيخ طوسي) و باسناده عن محمد بن علي بن محبوب که اسناد شيخ صدوق به اين راوي درست
است و خود محمد بن علي بن محبوب از اجلا و ثقات عبد الله بن جعفر حميري که از اجلاست
قال کتبت اليه يعني ابامحمد العسکري يجوز للرجل ان يصلي و معه فاره المسک فکتب لا باس
به اذا کان زکيا اين اذا کان زکيا مطلب را کامل کرد ترجمه اش را اين اگر باشد زکي ترجمه
زير نويس است ضمير کان کجا مي رود خدا مي داند زکي معنايش چيست خدا مي داند وجه استدلال
اين است که صاحب کشف اللسان در جلد 1 صفحه 406 مي فرمايد که زکي مربوط مي شود به خود
اهو ان اگر زکي بود و تزکيه شده بود اشکالي ندارد بنابراين فقط تزکيه شده فارش پاک
و طاهر است اما در غير تزکيه شده از حيوان زنده بگيرد يا از اهوي ميته بگيرد اشکال
دارد قيد شده است لا باس به اذا کان زکيا و روايت اول با اين تعارض ندارد مستقيما حمل
مي شود به همين معنا که عبارت است از نجاست غير زکي بنابراين استدلال قول دوم کامل
کنيم روايت دلالت کامل سند صحيح تعارض هم با نص قبلي ندارد مويد مطلب اين است که اين
اجزء‌که از حيوان جدا مي شود جزء‌مبان از حيوان حي و جزء ميته است و‌خوانديم که ميته
به حساب مي ايد در روايت حباله صيد خوانديم که ما قطعت من الحباله ميته و در صحيح عبدالله
بن يحيي کاهلي هم خوانديم که اليات غنم اگر قطع بشود گوشت و دنبه مي برند براي دليلي
اگر در مکه برويد که گوسفند ها مي اوردند براي قرباني کمتر پيدا مي شود که شاخش قطع
يا گوشش بريده نباشد لا بد گله دارها براي اين مسئله فلسفه و حکمتي دارند سوال شد از
امام که اين قطع اليات چه حکمي دارد کتاب ذبائح باب 30 حديث 1 صحيحه عبدالله بن يحيي
کاهلي از امام صادق (عليه السلام) كه فرمود اشکال ندارد اما ما قطع منه ميته اين مويد
است اجزاي مبان از حيوان حي و اجزاي ميته از حيوان ميته محکوم به ميته هستند فقط جايي
که به وسيله نص استثناء شده است موارد خاصي است که عبارت است از ما لا تحله الحياه
و اين فاره مسک مما لا تحله الحياه نيست که در نصوص جزء‌مما لا تحله الحياه به شمار
نيامده اين دليل قول دوم با رنگ و لعاب کامل تر
سوال و جواب اگر يکي مطلق بود و يکي مقيد بود براي
مطلق جهت تعيين مي کند مي گويد منظور از فاره مسکي که در صلاه اشکال ندارد فاره مسک
مزکي است در يک باب هستند دو تا روايت هم بيشتر نيست ما گفتيم راهش هموار است يک باب
است دو روايت است روايت اول فاره مسک مي گويد روايت دوم اذا کان زکيا لذا قول دوم را
سيد احوط مي گويد اما قول سوم که عبارت است از تفصيل اين قول سوم اولين کاري که احتياج
دارد بايد دو وجه قول اول را رد کند طرفداران اين قول سوم عبارتند از علامه حلي که
بيانشان در منتهي و در تذکره امده تذکره جلد صفحه 58 و شهيد (ره) ذکري صفحه 14 سطر
5 و سيد الاستاد و همين طور سيد يزدي و سيد الحکيم اين را تاييد مي کنند کتاب تنقيح
العروه جلد 2 صفحه 437 تا 440 سيد الحکيم کتاب مستمسک جلد 1 صفحه 316 و 17و 18 و در
سيد يزدي در مسئله دوم بحث نجاسات بحث ميته اين مطلب را تاييد مي کنند
نقد قول اول و دوم
براي تقويت اين مطلب و اثبات اين مطلب اولا طهارت
مطلق را بايد به حسابش برسيم
بحث مبنايي در همراهي در حين نماز
بنابراين سيد الاستاد مي فرمايد که قول به طهارت مطلقا بر اساس صحيحه علي بن
جعفر مما لا يمکن المساعده عليه اولا ببينيم استدلال ايشان مبتني بر اين است که بگوييم
حمل نجس در حال صلاه جائز نيست در حالي که اين حکم محل اختلاف و اشکال است لباس ساتر
بايد نجس نباشد حمل نجس دليل خاصي ندارد دليل ساتر هم شاملش نمي شود بنابراين اگر گفتيم
حمل نجس در حال نماز اشکال ندارد معناي روايت اين مي شود که فاره مسک حملش در حال نماز
اشکال ندارد هر چند نجس هم هست حتي سيد الحکيم مي گويد مشابه اش ممکن است اين دليل
بر جواز حمل نجس در حال صلاه بشود اين اشکال اول اشکال دوم هم اين است که فاره مسک
در اصطلاح اهل فاره مسک منصرف است به فاره اي مسکي که از اهوي زنده به جاي مانده در
صخره ها و کوه پايه ها به دست بيايد مثل يک بهره برداري از ثمرات اهوست از دل کوههايي
که محل گذر اهوان هست جمع اوري مي شود فاره مسک انصراف به ان دارد بنابراين اين صحيحه
دلالت بر طهارت فاره مسک کامل تمام نيست
اشکال بر روايت حميري
و اما دليل قول دوم که صحيحه عبدالله بن جعفر حميري اين دليل هم خالي از اشکال
نيست براي اين که اين دليل به بار مي نشيند که دو نکته اينجا کامل بشود نکته اول ضمير
کان در بيان امام لا باس به اذا کان زکيا اين ضمير کان بايد به ظبي برود اگر ارجاع
بشود به ظبي از اين جهت استدلال کامل مي شود اما متاسفانه که در متن روايت ظبي ذکر
نشده فقط فاره المسک ذکر شده فقط فاره المسک ذکر شده است يجوز للرجل ان يصلي و معه
فاره المسک فکتب لا باس به اذا کان زکيا اگر ضمير به مسک برود قابل استدلال نيست ممکن
است بگوييم مسک زکي باشد نجاست عارضي نداشته باشد يا ميته نداشت اين مقدار ديگر از
حيوان حي بودن وازحيوان مزکي بودن خبري نيست اين مقدار دلالت مي کند بنابراين نکته
اول که مرجع ضمير کان معلوم نيست و مرجع ان ذکر نشده مرجعي که ذکر شده مسک است زکي
بودن مسک نمي رساند تزکيه بودن شرعي را دلالتش اين است که مسک پاک باشد الوده به نجاست
عارضي نباشد و از ميته نباشد و اما نکته دوم که باز هم بايد کامل بشود اگر کامل نشود
صحيحه قابل استناد نيست و ان اين است که بگوييم بر فرض که منظور تزکيه است ولي تزکيه
در برابر ميته و حيوان حي اين را بايد ثابت کنيم ولي اگر گفتيم که تزکيه در برابر ميته
است فقط که واقعيت هم همين است که اصطلاح اين است که تزکيه است يا ميته است حيواني
که زنده است در مقابل تزکيه قرار نمي گيرد بنابراين اخرين مدلول حديث اين مي شود که
حيواني که ميته است فاره مسکش نجس است اما حيواني که حي است فاره مسکش در حال حيات
از ان جدا مي شود اين حديث مساسي به ان مورد ندارد دلالت بر نجاست مطلق فاره مسک نمي
کند بلکه دلالتش منتهي مي شود به تفصيل که نتيجه اين صحيحه فاره مسک مزکي پاک است و
فاره مسک ميته پاک نيست تا اين حد هر دو قول به نتيجه نرسيد و فقهاي اخير قائل به اين
دو تا قول نيستند و مشهور هم بر خلاف اين دو تا قول اظهار نظر کرده اند
توضيح قول تفصيل
اما قول سوم که عبارت است از تفصيل بين طهارت فاره مسک اگر از حيوان زنده به
دست بيايد و قول به نجاست فاره مسک که از اهوي ميته به دست بيايد اين قول صحيحي است
که سيد در متن اورده و سيد الاستاد با ادله محکمي اين حکم را از استفاده مي كند و سيد
الحکيم همين مطلب را تاييد مي کند در نهايت سيد الامام مطلبي نسبتا خلاف مشهوري که
دارد که ان شاء‌الله جلسه فردا بحث کنيم
///////////
موش
صاحب "آثار البلاد و اخبار العباد" چنين
گزارش نمودهاست كه : در خانه هاي "تبت" موش هايي است سياه كه بوي مشك دهند
و ليكن مشك از آنها حاصل نشود .(9) عرب به موش مشك "فاره المسك، گويد .(10)
&&&&&&&
فاسی/فاس [تبر، طبر]
بفتح فا و کسر سین و یاء نسبت
ماهیت آن
حکیم میر محمد مومن در تحفه نوشته بیونانی اندروصارون نامند و آن
تخمی سرخ رنک خمیده و تلخ و غلاف آن مانند خرنوب و برک آن مانند برک نخود و در میان
جو و کندم می روید
طبیعت آن
در اول کرم و تر
افعال و خواص آن
لطیف و قابض و مفتح سدۀ احشا و جهت درد مفاصل و عسر النفس و سپرز
نافع و فرزجۀ آن با عسل مانع حمل و شربت جوشانیدۀ آن در روغن زیتون کشندۀ کرم معده
مقدار شربت آن در دوم است و نواب علوی خان مرحوم نوشته اند که اندروصارون را بیونانی
اندرونیلون نیز نامند و بیان ماهیت آن را در حرف الالف من ذکر کرده ام مؤلف کوید کتاب
مفردات آن مرحوم نزد احقر نبود که دیده شود که چه تحریر فرموده اند حق سبحانه تعالی
برساند از فضل خود
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
////////////
فاسی . (ع ص ) اخراج کننده باد از مخرج بدون ایجاد صوت . اسم فاعل از فسو وفساء
است که بمعنی اخراج باد از مخرج بدون ایجاد صوت است . (از اقرب الموارد). || (اِ) تخمی
است سرخ و خمیده و تلخ ، و غلاف او مثل خرنوب و برگش مانند برگ نخود، و در میان گندم
و جو میروید، و به یونانی اندروصارون نامند. در اول گرم و تر و لطیف و قابض و مفتح
سده احشاء و جهت درد مفاصل و عسرالنفس و سپرز
نافع، و فرزجه او با عسل مانع حمل ، و شرب
جوشانیده او در روغن زیتون کشنده کرم معده ، و قدر شربتش دو درهم است . (تحفه حکیم مومن ). رجوع به فاس شود. || (ص نسبی ) منسوب
به شهر فاس که بلد معروفی است در مغرب اقصی . (سمعانی ). رجوع به فاس شود.
|| اندروصارون . [ اَ دَ ] (یونانی ، اِ)
اندروصارون و اندروبیلون به یونانی اسم قاسنی ۞ است و مولف جامع تمیمی اندروصارون
را بلغت یونانی اسم لسان العصافیر می داند. (تحفه حکیم مومن ). یک نوع گیاهی که درمیان
جو و گندم روید و آن را فاس گویند. (ناظم الاطباء).
//////////
( اَندرو صارون ) (Hedysarum
coronarium : Axe-weed)*
دارويي است كه
آن را فاس** (تبر) نيز گفته اند زيرا همچون تبر دولبه دارد.
قانون در طب، ترجمه شرفکندی
** Sulla
(Hedysarum coronarium)
Datasheet
Click on the "Nutritional aspects" tab for
recommendations for ruminants, pigs, poultry, rabbits, horses, fish and
crustaceans
 |
 |
 |
Common names
Sulla, cock's-head, French honeysuckle, honeyplant, Italian
sainfoin, soola-clover, Spanish sainfoin, sulla sweet vetch, sulla clover
[English]; sainfoin d'Espagne, seille, sulla du nord [French];
sanfeno-da-Espanh, sula [Portuguese]; esparceta roja, pipirigallo, zulla,
astorki [Spanish]; Spanische Esparsette, Französischer Süßklee, Italienischer
Süßklee, Hahnenkopf [German]; lupinella selvatica, lupinellone, erba lupina,
guadarulio [Italian]; فويلة إكليلية [Arabic]; Копеечник
венечный [Russian]
Species
Synonyms
Sulla coronaria (L.) B. H. Choi & H. Ohashi
Feed categories
Related feed(s)
Description
Sulla (Hedysarum coronarium L. and other Hedysarum species), is
a biennial or short-lived perennial herbaceous legume used for forage in the
Mediterranean basin.
Morphological description
Sulla is mostly upright, 30-150 cm high with thick,
succulent stems that become slightly woody after flowering. It has a deep,
branching tap-root (up to 2 m deep), with many secondary roots. The leaves
consist of 7-15 pairs of oval leaflets with a single terminal leaflet. They are
glabrous above and hairy below. The flower heads are racemes of 10-35 florets,
light pink to bright red and crimson, each 3-6 mm long. Sulla produces
brown segmented pods with a rough, thorny surface. The pods are non-shattering,
but will split into segments (de Koning et al., 2010; Foster, 2010).
Uses
In the Mediterranean area, Hedysarum coronarium is
the main sulla species used for livestock feeding, and its use is reported
in feeding trials, notably in Italy. However, the related species Hedysarum
flexuosum, Hedysarum carnosum and Onobrychis
humilis (Loefl.) G. López (formerly Hedysarum humile Loefl.),
that are indigenous to North Africa, are also used (Boussaid et al., 2004; Amroun et al., 2006). The composition of
these forages is more influenced by the vegetative stage at harvest than by the
botanical species (Kadi, 2012). It should be noted
that the sulla species is not always reported precisely in research papers.
Sulla is a highly palatable, nutritious and productive
forage for ruminant production (de Koning et al., 2010; Foster, 2010). It is cultivated
throughout the Mediterranean basin, where it is extensively grown as a 2-year
forage crop for grazing and/or hay or silage production. The species plays a
key role in cereal-based systems of semi-arid regions, particularly in organic
and low-input agriculture, and is commonly used to enhance the productivity and
sustainability of farming systems (e.g. as a nitrogen supply and to
maintain soil organic matter) (Ruisi et al., 2011). One of the main
values of sulla is its water requirement coupled to its ability to provide
large amounts of palatable forage in steppe areas (Crocker et al., 2003; Lloyd et al., 2003). Since the 2000s,
there has been a growing interest in sulla in traditional and non-traditional
areas (particularly in New Zealand and Australia), due to its excellent
adaptability to marginal and drought-prone environments, versatility as a good
quality, high-protein forage crop, and its moderate levels of condensed tannins
beneficial to ruminant production (Ruisi et al., 2011). Sulla is often
compared to alfalfa for its quality and productivity, but unlike this legume its
higher tannin content makes sulla suitable only to ruminants (including deer
and alpacas) and other herbivore species that can tolerate tannins. It is not
used in poultry or pig production, or in aquaculture.
Distribution
Sulla originated in the western Mediterranean region and
North Africa. It was domesticated only recently, in the 18th century
in southern Italy and Sicilia, and is still popular there (Ruisi et al., 2011). In the late
1990s, 300 000 ha were grown in Italy, of which about 80 000 ha were in
Sicily (Leto et al., 2002), and it was the
second forage after alfalfa (FAO, 2013). Wild and
domesticated sulla are also found in Spain, Portugal, Tunisia, Algeria and
Morocco, though populations have declined in North Africa due to drought and
agricultural pressure (Ben Jeddi, 2005). It has been
introduced into other countries, notably New Zealand and Australia. One
limitation to the introduction of sulla outside its native area is that it
requires a specific root-nodule bacteria (Rhizobium sullae) for optimum
nodulation and maximum nitrogen fixation. In countries where the soil does not
contain this rhizobium, it is necessary to inoculate the seeds. This factor and
the lack of commercial seed supply have in the past reduced the acceptance of
sulla in New Zealand (de Koning et al.,
2010; Ramirez-Restrepo et
al., 2005).
Sulla grows from sea level to the frost line in the uplands
in the Mediterranean area. Sulla has been observed in areas with more than 300
mm rainfall (Ben Jeddi, 2005) and has a high
drought tolerance. For that reason, it is used for forage in semi-arid and arid
regions (Foster, 2010). It
prefers well drained, fertile, medium-to fine-textured soils. It usually
does not grow well on coarse-textured soils, where inconsistent nodulation has
been reported. Sulla prefers slightly acid to alkaline soils (5.5-8.5 in CaCl2),
sandy loams, loams to clays. Better growth is achieved on the more alkaline
soils (de Koning et al.,
2010). It has moderate to high fertility requirements. It has low
to moderate tolerance to waterlogging and no tolerance to salt. Sulla is not
seriously affected by pests and diseases but under wet conditions it can be
susceptible to root rot and is occasionally affected by powdery mildew
and Rhizoctonia. Sulla has good tolerance to aphids, redlegged
earth mite and alfalfa flea (FAO, 2013; Foster, 2010).
Processes
With its high dry matter yields and ease for cutting, sulla
is suitable as green forage crop or for hay or silage. It is not recommended to
cut sulla in the first year as a first year cut will weaken the stand and DM
yield is often much higher in the second year. Sulla should be cut at early
flowering as the stems can become woody after flowering and quality will
be much lower despite higher yields (Foster, 2010; de Koning et al., 2010).
Silage
Sulla makes good silage. Including large amounts of sulla in
silage (e.g. 75% and above) increases the level of lactic acid,
resulting in lower pH and higher quality silage. Sulla has a high water soluble
carbohydrate content which enhances silage quality. The condensed tannins
of sulla slow down protein degradation during ensiling (Foster, 2010; de Koning et al., 2010). However, fresh
sulla has a low DM content (15-18%) that can hinder the ensiling process, and
wilting may be necessary (Ben Jeddi, 2005). A good
fermentation was achieved when sulla was ensiled at a DM content of at least
35% at the early bud stage, and fermentation was also acceptable when ensiled
at 25% DM at the early flowering stage (Cavallarin et al., 2007).
Hay
Hay should be cut before peak flowering, preferably around
10% flowering (de Koning et al.,
2010). However, cutting at the right stage is not always possible,
resulting in lignified stems and lower quality hay (Leto et al., 2002). Like other
legumes, sulla tends to shed leaves during hay making but leaf retention is
better than for alfalfa. Sulla retains most leaf if conditioned and raked
carefully. It is recommended to cut sulla 20-30 cm from ground level so that
the cut plant can dry off the ground supported by the cut stems (Foster, 2010; de Koning et al., 2010).
Forage management
Yield and productivity
Sulla is considered a productive forage. Under semi-arid conditions
in southern Italy and Sardinia, sulla pastures grazed by dairy sheep reached
6-7 t DM/ha. Yields of 6.6 and 9.6 t DM/ha have been reported in Italy in
non-irrigated and irrigated stands, respectively (FAO, 2013). In New Zealand,
yields can reach 12-18 t DM/ha in stands grazed by sheep or cattle (FAO, 2013). Second-year yields
are often (not always) higher than first-year yields. In Australia, under ideal
conditions of moisture and temperatures, sulla can produce up to 10 t DM/ha in
the first year and over 20 t DM/ha in the second year (de Koning et al., 2010). In Tunisia, yield
of irrigated sulla was 6.3 t DM/ha in the first year and 16.4 t/ha in the
second year, though usual yields vary between 3-6 t/DM ha (1st year) and 4-8 t
DM/ha (2nd year) (Ben Jeddi, 2005). When grown
under poor conditions (e.g. coarse-textured soils, low fertility),
the productivity and persistence of sulla are low and generally inferior to
alfalfa (Foster, 2010).
Grazing
In the establishment year, sulla should be lightly grazed to
ensure good root development and plant numbers for the second year. Sulla does
not tolerate heavy grazing as the relatively high soft crowns and succulent
stems are preferentially grazed and easily damaged. Rotational grazing is to be
preferred with 38-85 days of rest between grazing (regrowth of 30-40cm high),
depending on moisture, day-length and soil temperature. After grazing, at least
10 cm of stubble should remain to avoid delay in regrowth. Grazing during
wet soil conditions should be avoided as this can result in damage from hooves,
particularly from cattle (Foster, 2010; de Koning et al., 2010).
Environmental impact
Soil improver and erosion control
Sulla can be a pioneer species in poor, compact and degraded
soils and, as an N-fixing legume, improve soil fertility for the next crop (Ben Jeddi, 2005). Notably, sulla was
introduced in the 1950s for erosion control in New Zealand (Krishna et al., 1990).
Methane emissions
In New Zealand, dairy cows grazing sulla produced less
methane per unit DM intake (19.5 vs. 24.6 g CH4/kg DM)
and per unit milk solids (243.3 vs. 327.8 g CH4/kg of
milk solids) than cows fed perennial ryegrass, due to the higher nutritive
value of sulla and to the presence of condensed tannins (Woodward et al., 2002).
Other environmental benefits
Sulla is valued for honey production, roadside
beautification and landscape architecture (Foster, 2010; Ruisi et al., 2011).
Nutritional attributes
Fresh sulla is a forage legume with a high protein content
(15-27% DM), and a composition close to that of alfalfa or red clover (Trifolium pratense). Its nutritive value decreases
rapidly as the plant matures (Ben Jeddi, 2005). The hay has a
lower quality than the fresh material due to the loss of leaves during and
after harvest. One important characteristic of sulla is the presence of
condensed tannins, which have positive and negative effects on nutrition
(see Potential constraints below).
Potential constraints
Sulla is reported to be safe to livestock. In particular, it
does not cause bloat in ruminants (FAO, 2013).
Tannins
The leaves, stems and flowers of sulla are rich in condensed
tannins and levels of 0.8-5% (Italy, Amato et al., 2005) and 3-12% DM
(Australia, Foster, 2010) have been reported.
Tannin levels depend on the environment, growth stage and genotype (Amato et al., 2005). In New Zealand, a
sulla pasture contained more condensed tannins in spring than in autumn
(8.4 vs. 5.1% DM) (Hoskins et al., 1999).
Condensed tannins have detrimental effects in monogastrics
and their effects in ruminants are debated. On the one hand, it has been
suggested that levels lower than 6% DM, such as those found in sulla, have a
positive effect in ruminants as they bind protein and improve protein
utilization and thus performance (Bonanno et al., 2011). Sulla tannins may
help to lower methane emissions in ruminants (Woodward et al., 2002). They also have
beneficial effects on animal health by reducing parasite numbers (Waghorn, 2008). On the other
hand, in warm and hot climates, the condensed tannins of sainfoin, sulla and Lotus species
tend to be detrimental to ruminant performance, as they reduce protein
availability in forage diets that are already deficient in protein (Waghorn, 2008). When sulla was
grazed at flowering by dairy sheep, the condensed tannins had negative
effects on DM and protein digestibility, though this was partially
counterbalanced by a better metabolic utilisation of the nutrients (Molle et al., 2009).
Ruminants
Sulla is a high quality forage for ruminants. In Australia,
it is considered as ideal for finishing prime lambs or beef cattle due to
enhanced growth rates. Sulla has the capacity to increase milk production in
dairy cows (de Koning et al.,
2010). However, most feeding experiments reported concerned sheep
production.
Digestibility and nutritive values
Sulla is quite digestible, with OM digestibility values as
high as 75%. The nutritive value decreases with maturity: in a trial in
Tunisia, OM digestibility decreased from 74% at budding to 56% at flowering (Ben Jeddi, 2005). High levels of
rumen protein degradability have been reported (> 70%) (Dentinho et al., 2011).
Palatability
Sulla is very palatable to livestock, who will selectively
graze it when sown in a mixed sward. Quality peaks just before flowering, but
the foliage becomes less palatable once flowering starts as stems become more
fibrous (de Koning et al.,
2010). The stems are succulent and well accepted by livestock: in a
trial, 85% of sulla stems were eaten by young lambs (Douglas et al., 1999).
Parasite control
Sulla has been shown to increase resistance to parasites
(such as nematodes) in sheep and deer, an effect attributed to the presence of
condensed tannins. It is considered as one of the best forages for sustainable
long-term parasite control (Ramirez-Restrepo et al., 2005). Sulla tannins were
effective in the inhibition of larval migration of deer lungworms and
gastrointestinal nematodes (Molan et al., 2001).
Dairy cattle
Several experiments in New Zealand have shown sulla to be
valuable for dairy cows. Sulla silage was found to be a suitable supplement for
grazing dairy cows during summer. Dairy performance was similar with sulla and
maize silages, with the sulla silage (6 kg DM/day) resulting in a higher DM
degradation rate than the maize silage (Chaves et al., 2006). However, in
another comparison, sulla silage resulted in less milk solids than Lotus corniculatus silage, perhaps due to its lower
protein and lower condensed tannins (Woodward et al., 2006). Cows grazing sulla
had a higher DM intake (13.1 vs. 10.7 kg DM/day) and milk solids
production (1.07 vs. 0.81 kg/day) than cows grazing perennial
ryegrass pasture (Woodward et al.,
2002).
