امدریان . [ ا دِ ] (اِ) نام گیاهی است . (از دزی ج 1 ص
37). یونانی است و در عربی به دموع* ایوب و شجرةالتسبیح معروف است . رجوع به تذکره داود ضریر انطاکی ص 59 شود .
* دمع. [ د ] (ع اِ) اشک چشم از اندوه و یا شادی . ج ، دموع ، ادْمُع.
(منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). اشک . سرشک . آب چشم
. (یادداشت مولف ). آب چشم . ج ، دموع . (مهذب الاسماء). اشک چشم . (غیاث ). اشک .
(ترجمان القرآن جرجانی ص 49) :
شنیدم که می گفت و باران دمع
فرومی دویدش به عارض چو شمع.
(بوستان ).
- دمع ایوب ؛ درختی است . (از اقرب الموارد). شجرةالتسبیح
. امدریان . دموع ایوب . (یادداشت مولف ).
- دمع داود ؛ نام دارویی است . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب
). دانه گیاهی دارویی است . (از اقرب الموارد).
|| (اصطلاح پزشکی ) به اصطلاح حکما علتی است که آب از چشم
بیرون می آید. (آنندراج ) (غیاث ).
حشیشةالاورام . [ ح
ش تُل ْ ا ] (ع اِمرکب ) دموع ایوب
. امدریون . امدریان . (داود ضریر انطاکی ). شجرةالتسبیح .
/////////////
امدریان
بفتح همزه و سکون میم و ضم دال و سکون راء مهملتین و فتح
یاء مثناه تحتانیه و الف و نون لغت یونانی است
ماهیت آن
درختی است برک آن شبیه ببرک کبر و اندک کوچکتر از ان و
بوی آن تند و ثمر آن بقدر نخود کوچکی با سفیدی غالب و سیاهی کمتر و از ان تسبیح می
سازند لهذا آن را سجره التسبیح می نامند و دموع ایوب نیز و منبت آن اکثر بیت
المقدس و نواح آن و مقابر آن بلاد
طبیعت آن
در اول سوم کرم و خشک و تخم آنکه در غلافی می باشد مائل
بسردی و خشکی
افعال و خواص آن
منضج و مفتح سدد و ملطف و محلل و مقوی جکر علیل و اورام
باطنی و مسکن زحیر قطور عصارۀ تازۀ آن در چشم جهت دفع بیاص و طلای بیخ آن جهت
اورام قویتر از سائر عصارات مانند عنب الثعلب و کاکنج و آب برک و شاخ تازۀ آن و آب
مطبوخ آن هر دو نیز جهت رفع سموم هوام و سک دیوانۀ کزیده خصوصا عقرب و ضماد و
بدستور شرب آن جهت اورام و جرب یابس و عسر بول و فواق و طلای آن جهت رفع کلف و
ذرور برک خشک آن جهت التیام جراحات تازه نافع مقدار شربت از عصارۀ تازۀ آن هفت
مثقال و از مطبوخ آن چهارده مثقال.
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
&&&&&&
امرود. [ ا ] (اِ) در پهلوی ارموت و انبروت . (از حاشیه برهان قاطع چ. معین ). در آستارا آرموت . در منجیل
، هومرو . در شفارود، اومبرو گویند. (ازجنگل شناسی کریم ساعی ج 1 ص 238) . گلابی .
(فرهنگ فارسی معین ). قسمی از گلابی . (ناظم الاطباء). کمثری . (منتهی الارب ) (دهار).
پروند. (برهان قاطع). میوه ای است در ملک خراسان بغایت شیرینی ونازکی و خوشبوی بشکل
نبات می شود و آنرا به پستان نوبرآمده تشبیه کنند. (از موید الفضلاء)
/////////////
امرود
بفتح اول و سکون میم و ضم راء مهمله و سکون واو و دال
مهمله
ماهیت آن
اسمی است مشترک میان ثمری که آن را بعربی کمثری نامند و
در حرف الکاف ان شاء اللّه تعالی خواهد آمد و ثمری که در بنکاله می شود و چند درخت
در مرشد آباداند شبیه بنوع امرود متوسط که حسینی نامند و از ان کوچکتر و پوست آن
سفید با داغ سرخ رنک مائل به بنفشی و لحم آن سفید و ترش طعم تفه و باندک عفوصت و کم
آب و مربای آنکه اندک مشکی در ان با کلاب حل کرده داخل نمایند لذیذ خوش طعم و خوش
رائحه می باشد و در قلیۀ چاشنی دار به آب لیمو و قند و در زیر طعام چاشنی دار نیز
لذیذ می باشد و خام خوردن آن را چندان لطفی و تکلفی نیست و کل آنکه تارهای سرخ
کمرنک مائل به بنفشی است ترش طعم و خوش رائحه می باشد افشرۀ آن بسیار لذیذ و در
قلایای چاشنی دار نیز لذیذ می شود و درخت آن عظیم و برک آن شبیه ببرک کردکان و از
ان بزرکتر و بلندتر بقدر یک شبر و بی تشریف و اندک ضخیم و چوب آن سیاه رنک و صلب
ص: 313
طبیعت آن
سردتر
افعال
و خواص آن
مسکن حدت صفرا و خون و با قوت قابضه.
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
//////////
گلابی
اشاره
در کتب طب سنتی با نامهای «کمثرا» و «انجاص»
نام برده می‌شود. انواع پرورشی و درشت آن به فارسی در مناطق ایران نامهای محلی متنوعی
دارند از جمله «شاه‌میوه»، «حسینی»، «عباسی»، «شاه‌امرود»، «امرود» و ... که ضمن شرح
مشخصات گونه‌های گلابی بومی ایران جداگانه گفته خواهد شد. به فرانسوی میوه آن راPoire و درخت آن راPoirier و به انگلیسی میوه
آن راPear
و درخت آن راPear tree
وCommon pear tree
می‌نامند. درختی است از خانوادهRosaceae از جنسPyrus ، نام علمی آن به‌طور
کلیPirus communis L . یاPyrus communis
می‌باشد.
این درخت در ایران انواع متنوعی دارد که
کاشته می‌شود و گونه‌های وحشی مختلفی در مناطق مختلف ایران در دامنه‌های البرز و زاگروس
می‌روید که مشخصات و نام علمی و محل رویش هریک جداگانه و در آخر این بخش شرح داده می‌شود.
مشخصات
گلابی درختی است که در مناطق سردسیر کوهستانی
لطیف و شاداب می‌شود ولی در مناطق مختلف ایران از مرطوب و نیمه‌مرطوب تا استپی خشک
و نیمه‌خشک کاشته می‌شود.
میوه انواع پرورشی آن درشت، مخروطی‌شکل،
گوشت‌دار شیرین یا شیرین و ترش و آبدار است و در داخل میوه دانه‌های آن قرار دارد که
شبیه دانه‌های به و سیب
معارف گیاهی، ج2، ص: 188
است، ولی هیچ‌گونه لعاب ندارد. ریشه درخت
گلابی عمودی است و به‌طور مخروطی و ضخیم در زمین فرومی‌رود.
تکثیر گلابی عملا از طریق پیوند انجام
می‌گیرد. پیوند گلابی ممکن است روی پایه مادری که از بذر آن به دست می‌آید، انجام گیرد.
در خاکهای عمیق از نهال مادری به عنوان
پایه برای پیوند گلابی استفاده می‌شود.
درختان گلابی که از پیوند گلابی رقم مورد
نظر روی پایه مادری گلابی حاصله از بذر به دست آمده باشند خیلی دیر به میوه می‌نشینند
و مثلا از حدود سال دوازدهم میوه دادن را آغاز می‌نمایند در صورتی که گلابی‌هایی که
از پیوند گلابی مورد نظر روی پایه به حاصل شده باشند از سال 5- 4 شروع به میوه دادن
می‌نمایند. در زمینها و خاکهای خشک معمولا از سرخ ولیک(Aubepine) به عنوان پایه برای
پیوند گلابی استفاده می‌شود.
نوع پیوند شکمی است که معمولا در مردادماه
روی نهالهای جوان در ارتفاع 10- 8 سانتی‌متر از یقه گیاه انجام می‌شود.
برای پیوند گلابی از پیوند شکافی و پیوند
تاجی نیز استفاده می‌شود، بخصوص در مواردی که قطر پایه از ضخامت انگشت تجاوز کرده باشد.
ترکیبات شیمیایی
از نظر ترکیبات شیمیایی در برگهای تازه
آن 9/ 2- 8/ 0 درصد تانن مشخص شده است.
در برگهای خشک آن 3/ 1- 3/ 0 درصد اورسولیک
اسید یافت می‌شود. در برگهای جوان گلابی یک ترکیب جدید فنولیک که به کمپوندU معروف است وجود دارد
که آثار فیزیولوژیکی آن نشان می‌دهد که ممکن است مشابه با آربوتین باشد]S .G .I .M .P[ .
در پوست ریشه و ساقه درخت گلابی وجود گلوکوزیدی
به نام فلوریدزین مشخص شده است.
در دانه گلابی نیز کمی آمیگدالین و در
حدود 15 درصد روغن ثابت گزارش گردیده است.
تجزیه شیمیایی نشان می‌دهد که در هریک
صد گرم گلابی خام پرورشی اهلی با پوست به‌طور متوسط مواد زیر وجود دارد:
معارف گیاهی، ج2، ص: 189
شاخه میوه‌دار گلابی
آب 83 درصد، هیدراتهای کربن 14 درصد، خاکستر
4/ 0 درصد، کلسیم 8 میلی‌گرم، فسفر 11 میلی‌گرم، پتاسیم 130 میلی‌گرم، آهن 3/ 0 میلی‌گرم،
سدیم 2 میلی‌گرم، ویتامینA
خیلی کم (20 واحد بین‌المللی)، ویتامینC 4 میلی‌گرم، اسیدهای
آلی آزاد مانند مالیک اسید و سیتریک اسید و تانن و غیره در حدود 2- 1 درصد، تیامین
02/ 0 میلی‌گرم، رایبوفلاوین 04/ 0 میلی‌گرم، نیاسین 1/ 0 میلی‌گرم، نوع قند موجود
در گلابی بیشتر از لوولوز است که همان فروکتوز می‌باشد.
خواص- کاربرد
میوه گلابی به‌طور کلی قابض و آرام‌بخش
و تب‌بر است. از نظر طبیعت نوع شیرین و درشت آن طبق نظر حکمای طب سنتی معتدل مایل به
گرم و در ضمن تر می‌باشد.
از لحاظ خواص، مقوی و فرح‌آور و قابض و
در عین حال ملین است. دماغ را تر و تازه می‌کند. مقوی قلب و معده و هاضمه است و رافع
خفقان و تشنگی. سوزش
معارف گیاهی، ج2، ص: 190
مثانه را رفع می‌کند و ملین مزاج است ولی
بعد از لینت دادن و کار کردن قبض می‌کند.
تمام اعضای گیاه شامل برگ و شکوفه سرد
و خشک است. شکوفه آن مقوی دل است و خونریزی و اسهال را بند می‌آورد. ضماد شکوفه گلابی
ورم چشم را تحلیل می‌برد. تخم گلابی ایجاد آشفتگی می‌نماید و ضد کرم است و اگر 10 گرم
آن را بخورند کرم را کشته و خارج می‌سازد و برگ آن اسهال را بند می‌آورد و اگر 20 گرم
از آن را بخورند اسهال را قطع می‌کند. گرد برگ آن برای خشک کردن و التیام زخم نافع
است و سوخته چوب و برگ آن از نظر خواص قایم‌مقام توتیا می‌باشد. اگر گلابی کاملا رسیده
و تازه باشد ضرر آن کم است و برای گرم‌مزاجان مفید و مقوی ولی در سردمزاجها و اشخاصی
که معده ضعیف دارند اسراف در خوردن آن نفاخ است خصوصا اگر میوه نارس خورده شود، از
این نظر اشخاص سردمزاج باید مربای زنجبیل و رازیانه بخورند.
گلابی نباید در مواقعی که شکم خالی است
خورده شود، به علاوه بعد از خوردن گلابی نباید آب خورد، خصوصا آب سرد و غذای غلیظ که
احتیاج به آب خوردن باشد.
گلابی ترش که به «گلابی چینی» معروف است
از نظر طبیعت سرد و خشک است.
مقوی معده و کبد است. اشتهاآور، مسکّن
غلیان خون و حدت صفرا می‌باشد، تشنگی را رفع می‌کند و قی و اسهال را بند می‌آورد. گلابی
ترش برای اشخاص سالخورده و بیماران مبتلا به فلج و سردمزاجان مضر است و باید با عسل
و زیره و کندر و نظایر آن بخورند و یا آن را به صورت کمپوت و پخته با شکر و عسل بخورند.
گلابی وحشی که انواع آن در ایران در آخر
این بخش شرح داده می‌شود از نظر طبیعت خیلی سرد و خشک است. از لحاظ خواص، قابض است
و اگر گرد خشک آن خورده شود اسهال را بند می‌آورد. ریختن گرد آن روی جراحتها برای خشک
کردن جراحت و التیام آن مفید است. انواع دشتی یا کوهی آن از نظر طبیعت شبیه و خواص
آنها نیز مشابه وحشی است.
میوه گلابی‌های وحشی خیلی کوچک است و سفت
و به اصطلاح در گوشت آن ریگهای گوشتی ریز دارد که زیر دندان احساس می‌شود. تعداد تخم
آن زیاد و از تخم گلابی نوع انچوچک به نام «انچوچک» استفاده می‌شود.
از دم‌کرده برگهای جوان درخت گلابی
100 گرم برگ در هزار گرم آب جوش که در حدود نیم ساعت دم شود برای معالجه بیماری قند
و به عنوان مدر و برای رفع
معارف گیاهی، ج2، ص: 191
سنگ در مجاری ادرار استفاده می‌شود. در
مدارک چینی از جوشانده برگ برای کنترل بیماری قند استفاده می‌شود [کاریونه- کیمورا*].
«دانج ابروج» یا تخم «انچوچک» که «تخم
امرود» نیز گفته‌اند، از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی کمی گرم و از نظر تری و خشکی
معتدل است. از نظر خواص برای نرم کردن سینه و حنجره و اعصاب متشنج مفید است. فربه‌کننده
است و در افزایش نیروی جنسی نقش دارد و مدرّ می‌باشد. اگر آن را بکوبند و در آب شیره
آن را بگیرند خوردن آن قاعده‌آور است. اسراف در خوردن آن برای معده خوب نیست و برای
رفع عوارض آن باید از شیرینی‌ها استفاده کرد.
گونه‌های مختلف گلابی در ایران
1.Pyrus amygdaliformis Vill . درختچه یا درخت کوچکی
است که ارتفاع آن تا 6 متر می‌رسد، شاخه‌های آن خاردار و شاخه‌های جوان آن کرکدار سفید
مخملی است و پس از مسن شدن صاف می‌شود. برگها بیضی با کناره صاف یا دندانه‌های قوسی
نامحسوس که با کرکهای بلند ابریشمین پوشیده شده. ابعاد برگ حدود 5/ 5* 2 سانتی‌متر،
دمبرگ آن کوتاه و گاهی نیز بدون دمبرگ است. گلها، چندتایی به رنگ سفید خاکستری نمدی،
میوه آن تقریبا گرد به رنگ زرد و قهوه‌ای، قبطر آن 3- 2 سانتی‌متر است.
این درختچه در جنوب شرقی اروپا و کشورهای
شرقی مدیترانه، ترکیه و ایران به طور وحشی می‌روید، در ایران در آذربایجان غربی انتشار
دارد.
2. گلابی گونهPyrus Boissieriana Buhse . به فارسی در مناطق
مختلف با نامهای محلی مختلفی شناخته می‌شود. در ارسباران «آرموت»، در طوالش «خرس آرموت»،
در شفارود «آمبرو»، در ارتفاعات منجیل و هرزویل «همرو»، در کلارستاق و کجور «امرود»،
در رامسر و شهسوار «گال‌اربو»، در نور «سوتی» و سرانجام در مازندران «تلکا و تلکو»
می‌باشد. درختی است به ارتفاع 5 متر دارای شاخه‌های خارمانند. برگ آن تخم‌مرغی با قاعده
گرد و یا قلبی روی برگ صاف و براق و پشت برگهای جوان و حایه آن را تارهای عنکبوتی پوشیده
که رفته‌رفته صاف می‌شود.
رنگ آن سبز روشن، طول صفحه برگ 4- 2 سانتی‌متر
ولی طول دمبرگ زیاد و در برخی موارد دو برابر آن است. گلهایش سفید و داخل کاسبرگهای
مثلثی آن پشمین و سرخ است. میوه آن کوچک گرد و یا کمی گلابی‌شکل است و روی یک پایک
به
معارف گیاهی، ج2، ص: 192
طول 3 سانتی‌متر قرار دارد. قطر میوه به
5/ 1 سانتی‌متر بالغ می‌شود. رنگ آن سرخ تیره متمایل به سیاهی و روی آن خالهای سفید
دیده می‌شود.
3. گلابی گونهPyrus communis L . و مترادف آنP .achras Gaertn . وP .pyraster Bartch . از طرف گیاه‌شناسان
نامگذاری شده است، نام آن به فارسی «خج» است.
خج درستی است بزرگ و ارتفاع آن تا 20 متر
می‌رسد. شاخه‌های آن خاردار، برگ آن تخم‌مرغی با قاعده گرد ولی تمام یا قسمتی از کناره
آن دارای دندانه اره‌ای یا کمانی است. پشت و روی برگهای جوان با کرکهای خزی و عنکبوتی
پوشیده شده که بعدا صاف می‌شود و فقط کرکها در امتداد رگبرگها باقی می‌ماند. روی برگ
سبز براق و پشت آن روشنتر است و پس از خشک شدن سیاه‌رنگ می‌شود. طول صفحه برگ 7- 2
سانتی‌متر و عرض آن 3- 5/ 1 سانتی‌متر، دمبرگ نیز کم‌وبیش خزی است. گلها سفید دارای
دم گل صاف و خزی به طول 3- 5/ 2 سانتی‌متر می‌باشد.
میوه خج گرد یا گلابی، رنگ آن سبز کمی
سرخ و کوچک 4- 3 سانتی‌متر طول و 2- 5/ 1 سانتی‌متر قطر آن است.
4. انچوچکPyrus glabra Boiss . و مترادف آنP .syriaca var
glabra Wenzig
. می‌باشد. در کتب طب سنتی تخم آن را دانج‌ابروج نامند. درختی است کوچک که ارتفاع آن
تا 6 متر می‌رسد. شاخه‌های آن صاف و خاکستری، برگ آن باریک کشیده و نیزه‌ای است و رنگ
آن سبز زیتونی مات. گلهایش سفید کوچک و میوه آن قهوه‌ای روشن و کروی‌شکل به قطر 5/
2- 5/ 1 سانتی‌متر، در داخل میوه دارای دانه‌هایی درشت است و از دانه‌های آن به نام
«انچوچک» پوست آن را گرفته و می‌خورند. نامهای محلی آن در بختیاری و فارس «انچوچک»،
در ارسباران «قوش‌آرمید» و یا «قوش‌آرموت» یعنی «گلابی گنجشک» می‌باشد. انچوچک در ارتفاعات
آذربایجان غربی تا سردشت و کردستان و لرستان، بختیاری تا دامنه‌های سی‌سخت، تل خسرو،
کوه دنا، دشت ارژن و همچنین در ارسباران انتشار دارد. در سردشت تا 1600 متر ارتفاع
پایین می‌آید و در لرستان تا 3000 متر ارتفاع از سطح دریا بالا می‌رود.
5. گلابی گونهPyrus hyrcana Fedor . درختی است به ارتفاع
25 متر با شاخه‌های بی‌خار و پوست تنه سیاه‌رنگ، میوه آن کروی و قهوه‌ای به قطر 3 سانتی‌متر
و دارای پایک کوتاه. این گونه در گیلان و شمال ایران می‌روید.
معارف گیاهی، ج2، ص: 193
شاخه گلدار گلابی
6. گلابی گونهPyrus mazanderanica
Schonbech -Temesy
و مترادف آنP .syriaca Boiss .var abbreviata Bornm .Gauba می‌باشد.
درختی است خاردار، شاخه‌های جوان آن سرخ‌رنگ
و صاف که رفته‌رفته خاکستری‌رنگ می‌شود. برگهای آن بیضی با قاعده‌ای گرد و کناره آن
دارای دندانه قوسی یا اره‌ای است. روی برگ صاف و پشت آن ابتدا خزی است که بعدا صاف
می‌شود. ابعاد برگ 5- 2 سانتی‌متر. طول دمبرگ در حدود نصف طول برگ است.
میوه آن به شکل گلابی، قاعده آن بتدریج
باریک شده منتهی به پایک می‌شود و در حقیقت قاعده میوه کم‌کم تبدیل به پایک می‌شود.
طول میوه حدود 3 سانتی‌متر است و قطر میوه در حدود 5/ 2 سانتی‌متر می‌باشد.
این درخت در دره کرج انتشار دارد و در
دره رزکان در 1900 متر ارتفاع و دره اشترک نزدیک گچ‌سر در 2400 متر ارتفاع دیده می‌شود.
معارف گیاهی، ج2، ص: 194
7. گلابی گونهPyrus oxyprion Woron .. درختچه‌ای است خاردار
به ارتفاع 5- 2 سانتی‌متر با پوست خاکستری، میوه آن گرد یا به شکل گلابی و خزی به ابعاد
2* 5/ 1 سانتی‌متر است. طول پایک میوه 5- 4 سانتی‌متر است. انتشار این درختچه در کردستان
و سردشت تا ارمنستان ادامه دارد.
8. گلابی گونهPyrus salicifolia Pall . و مترادف آنP .argyrophylla
Diapulis
درختی است خاردار به ارتفاع 10 متر، شاخه‌های آن در جوانی کرکدار نمدی
پرپشت به رنگ خاکستری سفید و بعدا صاف و خاکستری‌رنگ می‌شود. برگهای آن نیزه‌ای باریک
دراز با دمبرگی کوتاه، ابعاد آن حدود 10* 2 سانتی‌متر می‌باشد. کناره برگها بدون دندانه
ولی در انشعابات بدون میوه گاهی دارای دندانه درشت می‌باشد.
پشت و روی برگها را نیز کرکهای ابریشمین
نقره‌ای فراگرفته است. ولی کرکهای روی برگ پس از مدتی از بین رفته صاف می‌شود.
گلهای آن کوچک و پایک آن از کرکهای نمدی
نقره‌ای یا سفید، زرد یا خاکستری پوشیده شده است.
میوه آن گلابی‌شکل یا تقریبا گرد به ابعاد
2- 1 سانتی‌متر است، رنگ میوه‌های رسیده زرد طلایی مایل به سبز خالدار و خزی است.
این درخت در آذربایجان غربی می‌روید. نام
محلی آن در شاپور آذربایجان «داغ‌آرموت»، «داغ‌آرموتی» و در اشنویه «هرمه» می‌باشد.
9. گلابی گونهPyrus sosnovskii A .Fed . که نام محلی آن در
سردشت «چوویلا» می‌باشد. درختی است به ارتفاع 5 متر خیلی پربرگ با خارهای درفشی به
طول یک سانتی‌متر. رنگ ساقه‌های چندساله آن خاکستری می‌باشد. برگهایش سبز براق معمولا
کوچک بیضی نوک‌تیز به ابعاد 5- 5/ 2* 5/ 1- 1 سانتی‌متر است. میوه آن گرد و به طول
2 سانتی‌متر و قطر 3 سانتی‌متر (شلجمی است).
موطن این درخت را قفقاز نام برده‌اند،
در ایران در سردشت در اطراف قریه لیلانه نزدیک شهرستان سردشت دیده می‌شود.
10. امرودPyrus syriaca Boiss . درختی است به ارتفاع
10 متر با انشعابات خاردار، برگها کشیده بیضی، ابعاد آن 10- 5/ 2* 5/ 3- 5/ 1 سانتی‌متر
می‌باشد.
کناره برگها اره‌ای یا کمانی است. گلهای
آن پایک‌دار و طول پایکها 5- 2 سانتی‌متر می‌شود. گلها کوچک و میوه آن به شکل گلابی
یا تقریبا گرد به رنگ قهوه‌ای و ابعاد میوه 5/ 2* 2 سانتی‌متر است. در کردستان از چوب
این درخت در ساختن تخته نرد و
معارف گیاهی، ج2، ص: 195
صنایع ظریفه استفاده می‌شود. نام محلی
این درخت در لرستان «امرود، مرو و مرود»، در مریوان «هرمی، هرمو و همرو»، در سردشت
«کویلا» و در آذربایجان غربی «داغ‌آرموت» می‌باشد.
معارف گیاهی، ج2، ص: 196
گواوا
اشاره
در ایران کاشته می‌شود و در شمال ایران
با نام خارجی آن «گواوا» می‌شناسند و در جنوب آن را اشتباها «زیتون» می‌خوانند. به
فرانسوی درختچه آن راGoyavier
و به انگلیسیGuava
وCommon guava
می‌گویند. گیاهی است از خانوادهMyrtaceae ، نام علمی آنPsidium guajava L . می‌باشد، که مترادفهای
آنP
.pomiferum L
. وP
.pyriferum
نیز نامگذاری شده است.
مشخصات
گواوا درختچه‌ای است همیشه سبز. برگهای
آن بدون کرک یا پوشیده از کرک و گلهای آن خیلی معطر است. میوه آنBaie (گوشت‌دار که دانه‌های
آن در گوشت قرار دارند مانند حبه انگور). در ابعاد زیتون شبیه انار کوچکPsidium) در لغت یونانی به
معنای انار است) و در بالای میوه شبیه به انار آن، کالیس مانند تاج قرار دارد و تا
آخر باقی می‌ماند. رنگ میوه قرمز یا زرد می‌باشد. شیرین و خوردنی است و آن را به‌طور
خام یا پخته به شکل مربا و ژله می‌خورند.
این درختچه بومی امریکای حاره و نیمه‌حاره
است و در امریکای مرکزی، پرو، برزیل می‌روید. به ایران وارد شده و به‌طور پرورشی در
شمال و جنوب ایران کاشته می‌شود.
معارف گیاهی، ج2، ص: 197
ترکیبات شیمیایی
از نظر ترکیبات شیمیایی در آن تری‌ترپینوئید[310]،
اسانس روغنی فرّار [ارتور]، تانن، روغن ثابت و اوژنول 311] [والنزوئلا] وجود دارد]M .P .E .SE .A[ .
بررسیهای آزمایشگاهی دیگری که در هند شده
نشان می‌دهد، در برگهای گیاه اسانس روغنی فرّار و اوژنول یافت می‌شود. در بررسیهای
شیمیایی دیگری که جدیدا در هند به عمل آمده است، مقدار اسانس گیاهی که در اللّه‌آباد
هند روئیده 31/ 0 درصد بوده که شامل دی- ال- لیمونن 312] می‌باشد.
میوه آن دارای گواواپکتین 313] است که
شامل دی- گالاکتورونیک اسید[314] و ال- آرابینوز[315] و دی- گالاکتوز[316] است. در
پوست ساقه آن الاجیک اسید[317] یافت می‌شود. در برگهای آن بتا- سیتوسترول، ماسلی‌نیک
اسید یا کراتگولیک اسید[318] و گیجاوالیک اسید و یک اسید دیگر نامعین وجود دارد.
در هریک صد گرم میوه رسیده خام گواوا مواد
زیر موجود است:
آب 82 درصد، پروتئین 8/ 0 گرم، چربی
6/ 0 گرم، هیدرات کربن 15 درصد، خاکستر 6/ 0 گرم، کلسیم 23 میلی‌گرم، فسفر 42 میلی‌گرم،
آهن 9/ 0 میلی‌گرم، سدیم 4 میلی‌گرم، پتاسیم 289 میلی‌گرم، ویتامینA 280 واحد بین‌المللی،
تیامین 05/ 0 میلی‌گرم، رایبوفلاوین 05/ 0 میلی‌گرم، نیاسین 2/ 1 میلی‌گرم و ویتامینC یا اسکوربیک اسید
242 میلی‌گرم وجود دارد.
خواص- کاربرد
تمام قسمتهای گیاه شامل میوه‌های جوان
و نارس آن قابض است. در سرتاسر مناطق از چین تا فیلیپین جوشانده برگهای آن و یا جوشانده
مخلوطی از برگ و پوست ساقه و
معارف گیاهی، ج2، ص: 198
درخت گواوا
مقطع میوه شاخه میوه‌دار
پوست ریشه باهم به عنوان ضد اسهال خورده
می‌شود [گررو*، می‌نات*، برکیل و هانیف**، هین، برکیل*، فوکود و وان‌استی‌نیس کروزمان*].
در فیلیپین از جوشانده بالا و یا از جوشانده
پوست خشک درختچه برای معالجه درد معده خورده می‌شود، و در استعمال خارجی که قدری غلیظتر
تهیه شود، برای رفع ناراحتی پوست، جرب و زخمها به کار می‌رود [برکیل و هانیف**- برکیل*].
از برگهای پخته آن برای استعمال خارجی
ضماد درست می‌کنند. از برگهای گیاه به عنوان آنتی‌بیوتیک خفیف در مقابلStaphylococcus استفاده می‌شود
[کولیه- و اندرپیجل*]. جویده‌شده و له‌شده برگها با دندانها که آلوده به بزاق شده باشد،
برای قطع خونریزی زخم [فوکس*] و التیام زخم [گررو*] مفید است. از برگ این درخت مانند
برگ چای استفاده کرده و دم‌کرده آن را مانند چای می‌خورند [لیو**]. از جوشانده برگ
و پوست آن به عنوان قاعده‌آور استفاده می‌شود [فوکس‌ورتی**]. و بعد از تولد بچه نیز
به زائو داده می‌شود [هولمز و برکیل*].
معارف گیاهی، ج2، ص: 199
آب فشرده میوه آن برای دیابت مفید است
[کوئی‌زمبینگ . میوه رسیده خشک آن برای معالجه اسهال خونی مصرف می‌شود [تایوان: لیو**].
میوه آن نرم‌کننده سینه و تونیک و کمی
ملین است [پتلو*].
میوه گواوا غنی از ویتامینB می‌باشد [هرمانو
و سپولودا]. گیاه از حشره‌کشها است [چونگ کوئوتونونگ یائوچی .
معارف گیاهی، ج2، ص: 200
///////////
امرود یا گلابی وحشی (نام علمی: Pyrus
glabra) یکی از گیاهان است.
امرود در ایران از جمله در بلندی‌های بالای ۲۵۰۰ متر در استان
کهگیلویه و بویراحمد می‌روید.
جستارهای وابسته[ویرایش]
فهرست گیاهان
منابع[ویرایش]
مرکز گردشگری علمی فرهنگی دانشجویان ایران
///////////
به عربی جوافه:
الجوافة هي جنس من النباتات من الفصيلة الآسيّة. يحوي هذا
الجنس ما يزيد عن 100 نوع تنتشر في المناطق الاستوائية في أفريقيا وأمريكا الجنوبية
والكاريبي وأمريكا الوسطى و قلقيلية- فلسطين .
محتويات [أظهر]
الوصف النباتي[عدل]
تتبع الجوافة(Psidium guaja)العائلة
الآسيةMyrtaceaeوالتي تضم حوالى 140نوعا نباتياً إلا أن الجوافة من الناحية الاقتصادية
أهمها على الإطلاق ونظ ا ر لأهمية الجوافة للشعوب، فقد أطلق عليها تفاح المناطق الاستوائية.
أوراقها متقابلة بسيطة ذات شكل بيضاوي وطولها يتراوح بين الخمسة
وخمسة عشر سنتيمترا. شجرتها تنمو حتى ارتفاع كبير وتشغل مساحة كبيرة من أرض المزرعة.
الثمرة بلا قشر ولها لحم سميك وتشغل البذور جزء كبير من حجمها. يستفاد من ثمرة الجوافة
في صنع العصائر والمربيات.
///////////
Psidium guajava
From Wikipedia, the free encyclopedia
|
Common guava
|
|
 |
|
|
Common guava (Psidium guajava) fruit
|
|
|
Kingdom:
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
Order:
|
|
|
Family:
|
|
|
Subfamily:
|
|
|
Tribe:
|
|
|
Genus:
|
|
|
Species:
|
P. guajava
|
Flower
Leafbud
Common guava seedling, 14 months
Psidium
guajava,
the common guava,[1] yellow guava,[1] or lemon
guava[1](known as goiaba in Portuguese and guayaba in Spanish) is an evergreen shrubor small tree native to the Caribbean, Central America and South America.[1] It is easily pollinated by insects; in
culture, mainly by the common honey bee, Apis mellifera.
Contents
P. guajava fruit
Widely
cultivated in tropical and subtropical regions around the world, guava fruits
can range in size from as small as an apricot to as large as a grapefruit.
Various cultivars have white, pink, or red flesh, and a few also feature red
(instead of green or yellow) skin.
When
cultivated from seed, guavas are notable for an extremely slow growth rate for
several months, before a very rapid acceleration in growth rate takes over.
From seed, common guavas may bloom and set fruit in as few as two years or as
many as eight. Cuttings and grafting are more commonly used as a propagation
method in commercial groves. Highly adaptable, guavas can be easily grown as
container plants in temperate regions, though their ability to bloom and set
fruit is somewhat less predictable. In some tropical locales, guavas can become
invasive. It has become a major problem in the Galápagos Islands.[2]
The
plant is used in many different shampoo products for its scent. It is also
becoming a popular bonsai species and is currently quite popular in India and
Eastern Asia.[3]
Owing
to its hardy nature, guava is grown successfully in tropical and subtropical
regions up to 1,500 m (4,900 ft) above mean sea-level. Best quality
guavas are obtained where low night temperatures, 10 °C (50 °F),
prevail during winter. It tolerates high temperatures and drought conditions in
North India during summers but it is susceptible to severe frost as it can kill
the young plants. An annual rainfall of about 100 cm (39 in) is
sufficient during the rainy season (July-September). The rains during
harvesting period, however, deteriorate the quality of fruits.
Guava
is cultivated on varied types of soils- heavy clay to very light sandy soils.
Nevertheless, very good quality guavas are produced in river-basins. It
tolerates a soil pH of 4.5-8.2. Maximum concentration of its feeding roots is
available up to 25 cm (9.8 in) soil depth. Thus the top soil should
be quite rich to provide enough nutrients for accelerating new growth which
bears fruits.
Red guava Psidium guajava
The
varietals characteristics in guava are not as distinct as found in most other
fruits. Its propagation through seeds reduces the distinctive characteristics
of a variety in commercial cultivation. Important guava varieties are:
Lucknow 49
Also
known as Sardar, its fruits are large, roundish ovate in shape, skin primrose
yellow and pulp white, very sweet and tasty. The total soluble solids (TSS) and
vitamin C contents are high. The trees are vigorous.
Allahabad Safeda
The
most famous variety of Allahabad, it has acquired large variations due to seed
propagation. The fruits are large in size, round in shape, skin smooth and
yellowish white. The flesh is white, firm, soft having pleasant flavour, high
TSS and vitamin C content. The seeds are numerous, bold and hard. The trees are
tall with profuse branching and broad crown. It can withstand drought
conditions.[4]
Chittidar
The
variety is very popular in western Uttar Pradesh. The fruits are characterized
by numerous red dots on the skin, high sweetness, and small and soft seeds. It
is otherwise similar to Allahabad safeda fruits in size, shape and pulp. It has
higher TSS content than Allahabad Safeda and Lucknow 49 but lower vitamin C
content. The tree characters resemble to those of Allahabad Safeda.[4]
Harijha
Harijha
is more popular in Bihar because of profuse bearing. The trees are of medium
vigor due to sparse branching. The fruit is round in shape, medium large in
size and greenish yellow in color. Flavor is sweet with good keeping quality.
Hafshi
It
is a tasty, red- fleshed guava. It is mainly grown in Bihar. The fruit is
moderately large and spherical in shape, with thin skin. Trees are of medium
vigor but productive.
Apple guava
Its
fruits are medium-sized and pink colored. They are sweet in taste with good
keeping quality. They require low temperature for the development of good pink
color. The trees are of medium vigor but their leaves are greener than others.
However, it is a moderate yielder.
Fruits of sebia
(looking
like apple) variety low temperature for the development of good pink color. The
trees are of medium vigour but their leaves are greener than others. However,
it is a moderate yielder.
Seedless
All
the seedless varieties viz. Saharanpur Seedless, Nagpur seedless and others,
are the same. Two types of fruits, completely seedless and partly seeded, are
borne on a plant of seedless variety. The completely seedless fruits develop on
the shoots rising from the stem and these are bigger in size and irregular in
shape. The partly seeded fruits are born on normal shoots at the periphery and
are small in size and round in shape. Seedless variety is unfit for commercial
cultivation because it gives very low yield. The plants are very vigorous.
Arka Mridula
This
is a seedling selection of variety Allahabad Safeda. Its medium-sized fruits
are of excellent quality with high TSS. The white pulp has only few soft seeds.
The plants are of medium vigor but high yielding.
This
is an outstanding variety of large, uniform pink fruits with deep pink flesh.
The plants produce up to 120 kg (260 lb) fruits in its sixth year of
fruiting. The fruit is sweet, strongly flavored with few seeds and is slightly
depressed at both ends. The plants are vigorous, dome shaped and compact.
The
leaves of P. guajava contains the flavonol morin, morin-3-O-lyxoside, morin-3-O-arabinoside, quercetin and quercetin-3-O-arabinoside.[5]
Guava
wood from Hawaii is commonly used for the smoking of meat. The wood is
resistant to insect and fungal attack. The density of oven-dry wood is about
670 kg/m3 (1,130 lb/cu yd)
and has been found suitable for roof trusses in Nigeria.[6]
Psidium
guajava has
been used in traditional medicine in many cultures
throughout Central America, the Caribbean, Africa, and Asia.[7] It is used
for inflammation, diabetes, hypertension, caries, wounds, pain relief, fever, diarrhea,rheumatism, lung diseases, and ulcers.[7][8]
1.
^ Jump up to:a b c d "Psidium
guajava". Germplasm Resources
Information Network. USDA. October 17, 1995.
Retrieved February 6,2009.
3.
Jump up^ D'Cruz,
Mark. "Ma-Ke Bonsai Care
Guide for Psidium guajava". Ma-Ke Bonsai.
Retrieved April 22, 2011.
5.
Jump up^ Bacteriostatic
effect of flavonoids isolated from leaves of Psidium guajava on fish pathogens.
Rattanachaikunsopon Pongsak and Phumkhachorn Parichat, Fitoterapia, 2007,
volume 78, number 6, pages 434-436, INIST:19087798
6.
Jump up^ https://ecommons.library.cornell.edu/bitstream/1813/10508/1/BC%2005%20010%20Olorunnisola%20final%2017June2006.pdf
7.
^ Jump up to:a b "Psidium
guajava: A review of its traditional uses, phytochemistry and
pharmacology". Journal of Ethnopharmacology 117: 1–27.
2008. doi:10.1016/j.jep.2008.01.025.
8.
Jump up^ K.A. Sanda, H.A.
Grema, Y.A. Geidam and Y.M. Bukar-Kolo (2011). "Pharmacological Aspects of
Psidium guajava: An Update". International Journal of
Pharmacology 7 (3): 316–324. doi:10.3923/ijp.2011.316.324.
·
Flores, Gema; Wu,
Shi-Biao; Negrin, Adam; Kennelley, Edward J. (1 March 2015). "Chemical
composition and antioxidant activity of seven cultivars of guava (Psidium
guajava) fruits". Food Chemistry 170: 327–335.doi:10.1016/j.foodchem.2014.08.076.
·
Gomes Moraes, Sylvia
Raquel; Escanferla, Maria Eugenia; Massola, Nelson Sideni Jr. (Mar 2015).
"Prepenetration and Penetration of Colletotrichum gloeosporioides into
Guava Fruit (Psidium guajava L.): Effects of Temperature, Wetness Period and
Fruit Age". Journal of Phytopathology 163 (3):
149–159. doi:10.1111/jph.12294.
·
Bazihizina, Nadia;
Redwan, Mirvat; Taiti, Cosimo (February 2015). "Root based responses
account for Psidium guajava survival at high nickel
concentration". Journal of Plant Physiology 174: 137–146.doi:10.1016/j.jplph.2014.10.011.
 |
/////////////
گُلابی، امرود،[۲] ارمود،[۳](فارسی شرقی:امروت و ناک) درختی
است گلدار از رده دولپه‌ای‌ها، از خانواده گلسرخیان و از زیر خانواده مالیده(Maloideae)
می‌باشد.
در این جنس حدود ۳۰ گونه وجود دارد که بعضی از گونه‌های معروف
شامل communis، persica, pyrifolia, syriaca و ussuriensis وجود دارد. گلابی معمولی یا گلابی اروپایی از گونه communis می‌باشد که میوه‌های آبدار با دانه‌های سنگی دارد و اغلب شکل کشیده دارد.
اما انواع دیگری از گلابی وجود دارند که به گلابی آسیایی معروف
است که شکل آنها شبیه سیب است. در منابع آلمانی منشا گلابی را درکوههای البرز ذکر
کرده‌اند. انواع مختلف گونه وحشی آن در جنگلهای گیلان وجود دارد که به زبان گیلکی اربه
خوج و سنگ خوج معروف اند.
گلابی درختی برگریز می‌باشد که در شرایط آب وهوایی مناطق سرد
جهان، جایی که زمستان‌های سرد باعث برطرف شدن نیاز سرمایی زمستان آن می‌شود قابل پرورش
و کشت است. میوه این گیاه از لحاظ گیاه‌شناسی پوم است و جزء میوه‌های کاذب به شمار
می‌آید. میوه گلابی معمولی عمر انباری کوتاهی دارد به همین دلیل باید قبل از رسیدن
کامل برداشت شود تا بتوان به راحتی به بازار رساند.
گلابی اروپایی را در که در شمال ایران (گیلان)می‌روید،و در
زبان گیلکی به آن خوج* می‌گویند. که میوه‌ای است سخت با طعم متمایل به ترشی و شیرینی.
*
کلوخ امرود. [ ک ُ ا ] (اِ مرکب ) نوعی از امرود بزرگ و ناهموار
بی مزه . (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ظاهراً همان است که در گیلکی خوج ۞ و در اصفهانی
خُوج ۞ گویند. (حاشیه برهان چ معین ). نوعی امرود بزرگ ناهموار و بی مزه
. امرود کوهی . خوج . (فرهنگ فارسی معین )
///////////
الإِجاص (باللاتينية: Pyrus)
( لفظه في المعاجم الفصيحة : بكسر الهمزة وتشديد الجيم ) أو الكُمثْرى جنس نباتي من
الفصيلة الوردية يضم حوالي ثلاثين نوعا مقبولا وعشرات الأنواع التي لم يحسم وضعها بعد.[1]
محتويات [أظهر]
من أنواعه في الوطن العربي[عدل]
الإجاص الثوري (باللاتينية: Pyrus
bovei) في بلاد الشام
الإجاص السوري (باللاتينية: Pyrus
syriaca) في بلاد الشام
من أنواعه[عدل]
الإجّاص الأوروبي أو الكمثرى (باللاتينية: Pyrus
communis) أصيل في معظم مناطق أوروبا ويزرع في المناطق الباردة حول العالم
الإجّاص التركماني (باللاتينية: Pyrus
turcomanica)
الإجّاص الثيودوروفي (باللاتينية: Pyrus
theodorovii)
الإجّاص الشتوي (باللاتينية: Pyrus
nivalis)
الإجّاص الشوكي (باللاتينية: Pyrus
spinosa)
الإجّاص صفصافي الأوراق (باللاتينية: Pyrus
salicifolia)
الإجّاص الصقلي (باللاتينية: Pyrus
sicanorum)
الإجّاص الفورونوفي (باللاتينية: Pyrus
voronovii)
الإجّاص القلبي (باللاتينية: Pyrus
cordata)
الإجّاص المجري (باللاتينية: Pyrus
magyarica)
الإجّاص المنحني (باللاتينية: Pyrus
nutans)
الإجّاص اليالتيريكي (باللاتينية: Pyrus
yaltirikii)
فوائد الكمثرى[عدل]
تحتوي الكمثرى على بعض المواد الغذائية الضرورية مثل فيتامين
ج و هـ و ب2 وأيضاً المعادن مثل النحاس والبوتاسيوم وتحتوي أيضاً على البكتين وهو أحد
أنواع الألياف الذائبة.[بحاجة لمصدر]
مراجع[عدل]
^ موقع قائمة النباتات. جنس الأجاص (بالإنكليزية) تاريخ الولوج
25 كانون الثاني 2013.
مشاريع شقيقة في كومنز صور وملفات عن: إجاص (جنس) مشاريع شقيقة
توجد في ويكي أنواع معلومات أكثر حول: Pyrus
▼ ع ن ت
قوائم الدول حسب ترتيب أكبر انتاج للسلع الزراعية
حبوب
شعير حنطة سوداء ذرة (الصادرات) دخن شوفان أرز شيلم مزروع
سورغم تجاري شيقم قمح (الصادرات)
ثمار
تفاح مشمش موز حمضيات برتقال خوخ أجاص عنب منجة طماطم
خضروات
خرشوف بصل بطاطس سلجم فول الصويا خيار
أخرى
كاكاو بفرة قهوة قطن سمك ثوم حليب شمندر سكري قصب السكر حب
الشمس شاي تبغ نبيذ
ذات صلة
قائمة الدول حسب مساحة الأراضي المروية إحصاءات استخدام الأراضي
حسب البلد
قائمة التصنيفات العالمية قائمة التصنيف العالمية الكبرى حسب
البلد قوائم حسب البلد
/////////
Pear
From Wikipedia, the free encyclopedia
"Pear tree" and "Pyrus"
redirect here. For other uses, see Pear (disambiguation), Pear Tree (disambiguation), andPyrus (disambiguation).
|
Pears
|
|
 |
|
|
European Pear branch with two pears
|
|
 |
|
|
Pear fruit cross section
|
|
|
Kingdom:
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
Order:
|
|
|
Family:
|
|
|
Subfamily:
|
|
|
Tribe:
|
|
|
Subtribe:
|
|
|
Genus:
|
|
|
About 30 species; see
text.
|
|
It
is also the name of the pomaceous fruit of these
trees. Several species of pear are valued for their edible fruit, while others
are cultivated as ornamental trees.
Contents
The
English word “pear” is probably from Common West Germanic pera,
probably a loanword of Vulgar Latin pira, the
plural of pirum, akin to Greek ἄπιοςapios (from
Mycenaean ápisos),[2] which is of Semitic
origin (Aramaic/Syriac "pirâ", meaning "fruit", from the
verb "pra", meaning "to beget, multiply, bear fruit").
The place name Perry can indicate the
historical presence of pear trees. The term "pyriform" is sometimes
used to describe something which is pear-shaped.
Pear blossoms
The
pear is native to coastal and
mildly temperate regions of the Old World, from western Europe and north Africa
east right across Asia. It is a medium-sized tree, reaching 10–17 metres
(33–56 ft) tall, often with a tall, narrow crown; a few species are shrubby.
The leaves are alternately
arranged, simple, 2–12 centimetres (0.79–4.72 in) long, glossy green on
some species, densely silvery-hairy in some others; leaf shape varies from
broad oval to narrow lanceolate. Most pears are deciduous, but one or two species
in southeast Asia are evergreen. Most are cold-hardy,
withstanding temperatures between −25 °C (−13 °F) and −40 °C
(−40 °F) in winter, except for the evergreen species, which only tolerate
temperatures down to about −15 °C (5 °F).
The flowers are white, rarely
tinted yellow or pink, 2–4 centimetres (0.79–1.57 in) diameter, and have
five petals.[3] Like that of the
related apple, the pear fruit is apome, in most wild species
1–4 centimetres (0.39–1.57 in) diameter, but in some cultivated forms up
to 18 centimetres (7.1 in) long and 8 centimetres (3.1 in) broad; the
shape varies in most species from oblate or globose, to the classic pyriform 'pear-shape' of the European pear with an elongated
basal portion and a bulbous end.
The
fruit is composed of the receptacle or upper end of the flower-stalk (the
so-called calyx tube) greatly
dilated. Enclosed within its cellular flesh is the true fruit: five cartilaginous carpels, known colloquially as
the "core". From the upper rim of the receptacle are given off the
five sepals[vague], the five petals, and the very
numerous stamens.
Pears
and apples cannot always be distinguished by the form of the fruit; some pears
look very much like some apples, e.g. the nashi pear. One major difference is
that the flesh of pear fruit contains stone cells (also called
"grit").
Pear cultivation in cool temperate climates extends to the
remotest antiquity, and there is evidence of its use as a food since prehistoric
times. Many traces of it have been found in prehistoric pile
dwellings around Lake Zurich. The word “pear”, or its equivalent,
occurs in all the Celtic languages, while in Slavic and other dialects,
differing appellations, still referring to the same thing, are found—a
diversity and multiplicity of nomenclature which led Alphonse Pyramus de Candolle to infer a very
ancient cultivation of the tree from the shores of the Caspian to those of the
Atlantic.
The
pear was also cultivated by the Romans, who ate the fruits raw or cooked, just
like apples.[4] Pliny's Natural Historyrecommended stewing them
with honey and noted three dozen varieties. The Roman cookbook De re coquinaria has a recipe for a
spiced, stewed-pear patina, or soufflé.[5]
A
certain race of pears, with white down on the undersurface of their leaves, is supposed to have
originated from P. nivalis, and their fruit is chiefly used in
France in the manufacture of perry (see also cider). Other small-fruited
pears, distinguished by their early ripening and apple-like fruit, may be
referred to as P. cordata, a species found wild in western France
and southwestern England. Pears have been cultivated in China for approximately
3000 years.
Pyrus calleryana in flower
The genus is thought to have
originated in present-day Western China in the foothills of
the Tian
Shan,
a mountain range of Central Asia, and to have spread to the north and south
along mountain chains, evolving into a diverse group of over 20 widely
recognized primary species.[citation needed] The enormous number
of varieties of the cultivated European pear (Pyrus communis subsp. communis),
are without doubt derived from one or two wild subspecies (P. communis subsp.pyraster and P.
communis subsp. caucasica), widely distributed throughout
Europe, and sometimes forming part of the natural vegetation of the forests.
Court accounts of Henry III of England record pears shipped from La
Rochelle-Normande and presented to the King by the Sheriffs of the City of
London. The French names of pears grown in English medieval gardens suggest
that their reputation, at the least, was French; a favored variety in the
accounts was named for Saint Rule or Regul', Bishop of Senlis.[6]
Asian
species with medium to large edible fruit include P. pyrifolia, P.
ussuriensis, P. × bretschneideri, P. × sinkiangensis,
and P. pashia. Other small-fruited species are frequently used
as rootstocks for the cultivated
forms.
|
·
Pyrus communis subsp. communis—European pear (cultivars
include Beurre d'Anjou, Bartlett and Beurre Bosc)
·
Pyrus hondoensis
·
Pyrus pyrifolia—Nashi pear, Sha Li; tree species native to
China, Japan, and Korea, also known as the Asian pear
·
Pyrus × sinkiangensis—thought
to be an interspecific hybrid between P. ×bretschneideri and Pyrus
communis
·
Pyrus ussuriensis—Siberian pear (also known as the Ussurian pear, Harbin
pear, and Manchurian pear)
|
According
to Pear Bureau Northwest, about 3000 known varieties of pears are grown
worldwide.[7] The pear is
normally propagated by grafting a selected variety
onto a rootstock, which may be of a pear
variety or quince. Quince rootstocks
produce smaller trees, which is often desirable in commercial orchards or
domestic gardens. For new varieties the flowers can be cross-bred to preserve or
combine desirable traits. The fruit of the pear is produced on spurs, which
appear on shoots more than one year old.[8]
Three
species account for the vast majority of edible fruit production, theEuropean pear Pyrus communis subsp. communis cultivated
mainly in Europe and North America, the Chinese white pear (bai li) Pyrus
×bretschneideri, and theNashi pear Pyrus pyrifolia (also
known as Asian pear or apple pear), both grown mainly in eastern Asia. There
are thousands of cultivars of these three
species. A species grown in western China, P. sinkiangensis,
and P. pashia, grown in southern China and south Asia, are also
produced to a lesser degree.
Other
species are used as rootstocks for European and
Asian pears and asornamental trees. Pear wood is
close-grained and at least in the past was used as a specialized timber for
fine furniture and making the blocks for woodcuts. The Manchurian or
Ussurian Pear, Pyrus ussuriensis (which
produces unpalatablefruit) has been crossed
with Pyrus communis to breed hardier pear cultivars. The
Bradford pear (Pyrus calleryana 'Bradford') in
particular has become widespread in North America, and is used only as an
ornamental tree, as well as a blight-resistant rootstock for Pyrus
communis fruit orchards. The Willow-leaved pear (Pyrus salicifolia) is grown for its
attractive, slender, densely silvery-hairy leaves.
Summer
and autumn cultivars of Pyrus
communis, being climacteric fruits, are gathered before
they are fully ripe, while they are still green, but snap off when lifted. In
the case of the 'Passe Crassane', long the favored winter pear in France, the crop
is traditionally gathered at three different times: the first a fortnight or
more before it is ripe, the second a week or ten days after that, and the third
when fully ripe. The first gathering will come into eating last, and thus the
season of the fruit may be considerably prolonged.
Nashi
pears are allowed to ripen on the tree.
Pear output in 2012
|
Top Pear Producers in 2012
|
||
|
Rank
|
Country
|
Metric Tons
|
|
1
|
17,325,831
|
|
|
2
|
783,815
|
|
|
3
|
773,719
|
|
|
4
|
694,284
|
|
|
5
|
461,826
|
|
|
—
|
World
|
23,580,845
|
Pears
may be stored at room temperature until ripe.[17] Pears are ripe when
the flesh around the stem gives to gentle pressure.[17] Ripe pears are
optimally stored refrigerated, uncovered in a single layer, where they have a
shelf life of 2 to 3 days.[17]
Pears
are consumed fresh, canned, as juice, and dried. The juice can also be
used in jellies and jams, usually in combination
with other fruits, including berries. Fermented pear juice is called perry or pear cider and
is made in a way that is similar to how cider is made from
apples.
|
Pears, raw
|
|
|
Nutritional value per 100 g (3.5 oz)
|
|
|
239 kJ
(57 kcal)
|
|
|
15.23 g
|
|
|
9.75 g
|
|
|
3.1 g
|
|
|
0.14 g
|
|
|
0.36 g
|
|
|
(1%)
0.012 mg
|
|
|
(2%)
0.026 mg
|
|
|
(1%)
0.161 mg
|
|
|
(1%)
0.049 mg
|
|
|
(2%)
0.029 mg
|
|
|
(2%)
7 μg
|
|
|
(1%)
5.1 mg
|
|
|
(5%)
4.3 mg
|
|
|
(1%)
0.12 mg
|
|
|
(4%)
4.4 μg
|
|
|
(1%)
9 mg
|
|
|
(1%)
0.18 mg
|
|
|
(2%)
7 mg
|
|
|
(2%)
0.048 mg
|
|
|
(2%)
12 mg
|
|
|
(2%)
116 mg
|
|
|
(0%)
1 mg
|
|
|
(1%)
0.1 mg
|
|
|
|
|
|
·
Units
|
|
|
Percentages are roughly approximated usingUS recommendations for adults.
Source: USDA Nutrient Database |
|
Pears
ripen at room temperature. They will ripen faster if placed next
to bananas in a fruit bowl.[18] Refrigeration will
slow further ripening. Pear Bureau Northwest offers tips on ripening and
judging ripeness: Although the skin on Bartlett pears changes from green to
yellow as they ripen, most varieties show little color change as they ripen.
Because pears ripen from the inside out, the best way to judge ripeness is to
"Check the Neck": apply gentle thumb pressure to the neck or stem end
of the pear. If it yields to gentle pressure, then the pear is ripe, sweet, and
juicy. If it is firm, leave the pear at room temperature and check the neck
daily for ripeness.[19]
The
culinary or cooking pear is green but dry and hard, and only edible after
several hours of cooking. Two Dutch cultivars are "Gieser Wildeman (nl)" (a sweet variety)
and "Saint Remy (pear) (nl)" (slightly sour).[20]
Pear
wood is one of the preferred materials in the manufacture of high-quality woodwind instruments
and furniture, and was used for making
the carved blocks for woodcuts. It is also used for
wood carving, and as afirewood to produce aromatic
smoke for smoking meat or tobacco. Pear wood is valued for
kitchen spoons, scoops and stirrers, as it does not contaminate food with
color, flavor or smell, and resists warping and splintering despite repeated
soaking and drying cycles. Lincoln[21] describes it as
"a fairly tough, very stable wood... (used for) carving... brushbacks,
umbrella handles, measuring instruments such as set squares and T-squares...
recorders... violin and guitar fingerboards and piano keys... decorative
veneering." Pearwood is the favored wood for architect's rulers because it
does not warp. It is similar to the wood of its relative, the apple tree (Malus domestica) and used for many of
the same purposes.[21]
A
pear in a 100 g serving (small pear) is a good source of dietary fiber but otherwise
provides no essential nutrients in significant
amounts (table,USDA National Nutrient Database).
Pears
grow in the sublime orchard of Alcinous, in Odyssey vii: "Therein
grow trees, tall and luxuriant, pears andpomegranates and apple-trees with their bright
fruit, and sweet figs, and luxuriant olives. Of these the fruit
perishes not nor fails in winter or in summer, but
lasts throughout the year."
'A Partridge in a Pear Tree' is
the first gift in "The Twelve Days of Christmas" cumulative song, this verse is repeated
twelve times in the song.
The
pear tree was an object of particular veneration (as was the Walnut) in the Tree worship of the Nakh peoples of theNorth Caucasus – see Vainakh mythology and see also Ingushetia – the best-known of
the Vainakh peoples today being the Chechens of Chechnya in the Russian Federation. Pear and walnut trees
were held to be the sacred abodes of beneficent spirits in pre-Islamic Chechen
religion and, for this reason, it was forbidden to fell them.[22]
1.
Jump up^ Potter, D.;
Eriksson, T.; Evans, R. C.; Oh, S.; Smedmark, J. E. E.; Morgan, D. R.; Kerr,
M.; Robertson, K. R.; Arsenault, M.; Dickinson, T. A.; Campbell, C. S.; et al.
(2007). "Phylogeny and classification of Rosaceae". Plant
Systematics and Evolution 266(1–2): 5–43. doi:10.1007/s00606-007-0539-9. [Referring to the
subfamily by the name "Spiraeoideae"]
4.
Jump up^ Toussaint-Samat,
Maguelonne (2009). A History of Food. John Wiley & Sons.
p. 573. ISBN 978-1-4443-0514-2.
5.
Jump up^ Grainger, Sally
& Grocock, Christopher (2006). Apicius (with an introd. and an Engl.
transl.). Blackawton, Totnes: Prospect Books. p. IV.2.35. ISBN 978-1-903018-13-2.
6.
Jump up^ Cecil, Evelyn
(2006). A History of Gardening in
England.
Kessinger Publishing. pp. 35 ff. ISBN 978-1-4286-3680-4.
9.
Jump up^ "RHS Plant Selector
Pyrus communis 'Beth' (D) AGM / RHS Gardening". Apps.rhs.org.uk.
Retrieved 14 March 2013.
10.
Jump up^ "RHS Plant Selector
Pyrus communis 'Concorde' PBR (D) AGM / RHS Gardening". Apps.rhs.org.uk.
Retrieved 14 March2013.
11.
Jump up^ "RHS Plant Selector
Pyrus communis 'Conference' (D) AGM / RHS Gardening". Apps.rhs.org.uk.
Retrieved 14 March 2013.
12.
Jump up^ "RHS Plant Selector
Pyrus communis 'Joséphine de Malines' (D) AGM / RHS Gardening". Apps.rhs.org.uk.
Retrieved14 March 2013.
13.
Jump up^ "RHS Plant Selector
Pyrus communis 'Louise Bonne of Jersey' (D) AGM / RHS Gardening". Apps.rhs.org.uk.
Retrieved14 March 2013.
14.
Jump up^ "RHS Plant Selector
Pyrus communis 'Onward' (D) AGM / RHS Gardening". Apps.rhs.org.uk.
Retrieved 14 March 2013.
15.
Jump up^ "RHS Plant Selector
Pyrus communis 'Williams' Bon Chrétien' (D/C) AGM / RHS Gardening". Apps.rhs.org.uk.
Retrieved14 March 2013.
16.
Jump up^ "Production of Pears by Countries
& World Total, 2012". UN Food & Agriculture
Organization, Statistics Division. 2015. Retrieved 24
March 2015.
17.
^ Jump up to:a b c Canadian Produce
Marketing Association > Home Storage Guide for Fresh Fruits & Vegetables. cpma.ca
18.
Jump up^ Scott, Judy
& Sugar, David (2011). "Pears can be
ripened to perfection". extension.oregonstate.edu.
Retrieved 30 August2011.
20.
Jump up^ Koene, A.
(2005). Food Shopper's Guide to
Holland: A Comprehensive Review of the Finest Local and International Food
Products in the Dutch Marketplace. Eburon Uitgeverij B.V.
p. 79. ISBN 978-90-5972-092-3.
21.
^ Jump up to:a b Lincoln, William
(1986). World Woods in Color. Fresno, California, USA: Linden
Publishing Co. Inc. pp. 33, 207. ISBN 0-941936-20-1.
22.
Jump up^ The Chechens: A
Handbook by Jaimoukha,Amjad. Published by Psychology Press 2005. ISBN 978-0-415-32328-4.
 |
Definitions from Wiktionary
|
 |
Media from Commons
|
 |
Quotations from Wikiquote
|
 |
Texts from Wikisource
|
 |
Textbooks from Wikibooks
|
 |
Taxonomy from Wikispecies
|
|
Pyrus
|
||
 |
||
|
Species
|
||
|
Natural hybrids
|
||
|
Related topics
|
||
