Khollan Vafa : اخوان صفا: قَرظ، اقاقیا، آکاسیا

قرظ. [ ق َ رَ ] (ع اِ) برگ درخت سلم که بدان پوست پیرایند، یا بار درخت سنط که از عصاره ٔ آن اقاقیا برآید. (منتهی الارب (.

///////////////

قرط:. عرب برگ درخت «سلم» را «قرظ» گویند و به او پوست بپیرایند و گویند او درختی بزرگ است به مقدار درخت جوز و چوب او سخت بود و چون به آهن بریده شود به واسطه صلابت جرم او آهن کند شود و چوب او سپید باشد چون کهنه شود لون او سیاه شود به شکل چوب آبنوس و برگ او از برگ درخت سیب خردتر باشد و دانه او در غلافی باشد به شکل غلاف لوبیا و به دانه او و برگ او پوست بپیرایند، چنانکه به مازو بپیرایند و اهل مصر درخت او را «صنط» گویند و به هندی «ببول» گویند. (صیدنه ص 544). به ضم اول و فتح ثانی و کاء مهمله اسم مصری حضفصه است. قرط به کسر اول و فتح ثانی اسم کراث البقل است و در مصر کراث المائده نامند. (تحفه ص 304). قرط نوعی از رطبه است که در مصر می‌کارند و ورق وی بزرگتر از ورق رطبه بود و چهار پایان می‌خورند و فربه می‌شوند. قرط اسم نوعی از کراث است که معروف بود به کراث الماء و کراث البقول. (اختیارات ص 346).

یادگار، در دانش پزشکی و داروسازی، متن، ص: 349

//////////////

اقاقیا. عصاره قرط است و قرط تخم خاری است که ادیم بوی دباغت کنند و جالینوس گوید صمغ وی بود و بعضی گویند رب شجره خرنوب است و گویند عصاره پوست انار است و این قولها خلاف است و آن عصاره قرط بود و در مصر سط و صنط خوانند و قرط را بپارسی کره خوانند و آن مصری بود و قلقل نیز خوانند و طبیعت وی سرد بود در دویم و مجفف بود در سیم و عیسی گوید سرد بود در اول و خشک بود در دویم و بهترین وی آن بود که صلب و سبز و سیاهرنگ بود منفعت وی آنست که چون بخود برگیرند قطع خون رفتن بکند و چون بیاشامند جهت سجح نافع بود و اسهال دموی و استرخا مقعد و رحم را سود دارد و شکم به بندد و حقنه کردن و خوردن جهت آبله چشم نافع بود و اگر با داروها بود روشنائی چشم بیفزاید و در طلاها جهت شکستگی اعضا نافع بود و اگر بر ورمهای گرم طلا کنند سودمند بود و بدل وی حضض بود یا صندل و عدس مقشر بوزن آن

______________________________

صاحب مخزن الادویه می‌گوید: اقاقیا بفتح همزه لغت یونانیست و اسم عصاره قرظ است و قرظ ثمرسنط است که از آن صمغ عربی بعمل می‌آید و بهندی کیکر و ثمر آن را کیکرکارس و بفرنگی اکالیا نامند

لاتین‌ACACIA ARABIA WILLD

اختیارات بدیعی، ص: 40

////////////////

آکاسیای عربی

اشاره

گونه‌های مختلف این درختچه را به‌طور کلی «آکاسیای عربی» می‌خوانند. در عربستان، افریقا و جنوب ایران می‌روید. در جنوب ایران انواع آن دارای نامهای محلی مختلفی است، از جمله در بندرعباس «کرت»، بین بندرعباس و لار «سلم» و در بلوچستان «فولب» و همچنین در سایر نقاط بلوچستان گونه‌های مختلف آن را با نامهای «چگرد»، «تج»، «طلع»، «سیال»، «ببله»، «چش»، «پالوس»، «پلوزا» و ... شناخته می‌شود. به عربی نام عمومی آنها «ام‌غیلان» یا «مغیلان» است. در کتب طب سنتی با نامهای «سنط»، «صنط»، «خرنوب مصری»، «ببله»، «بابل» و «نب‌نب» نامبرده شده است. درختچه‌هایی هستند که از آنها «صمغ عربی» گرفته می‌شود. به فرانسوی‌Gommier ,Acacia d'Egypte ,Acacia d'Arabie وGommier rouge و به انگلیسی‌Egyptian acacia وGum -arabic tree وBablah گفته می‌شود. گیاهی است از خانواده‌Mimosaceae -Leguminosae جنس‌Acacia . دارای گونه‌های مختلفی است که از آنها صمغ عربی گرفته می‌شود منتهی از نظر خواص دارویی مرغوبیت آنها متفاوت است. انواع نامرغوب و کم‌اثر آن به مصارف صنعتی می‌رسد.

گونه‌های عمده آنها به شرح زیر است:

1. گونه‌Acacia senegal Willd . که مترادفهای آن‌Acacia rupestris Stocks . وAcacia verek Guill .et Perr . وAcacia trispinosa Stocks . می‌باشد.

درختچه‌ای است که در جنوب شرقی ایران در بلوچستان با نام محلی «خور»

معارف گیاهی، ج‌6، ص: 48

و «چش» شناخته می‌شود. صمغ عربی که از آن گرفته می‌شود به فرانسوی‌Gomme arabique وGomme de senegal و به انگلیسی‌Gum arabic نامیده می‌شود.

مشخصات

درختچه‌ای است خاردار به بلندی تا 7 متر، برگهای آن مرکب، دارای برگچه‌های ریز به صورت شانه‌ای زوج. گلهای آن سفید معطّر به صورت سنبله، میوه آن به شکل غلاف مانند لوبیا که دارای 5- 3 دانه حنایی رنگ است. از این درختچه صمغ عربی مرغوب با رنگ سفید مایل به زرد گرفته می‌شود که مصرف طبّی و دارویی دارد. این درختچه در صحرای غربی، سنگال، عربستان و ایران می‌روید.

2. گونه‌Acacia arabica (Lam .) Willd . و مترادف آن‌Mimosa arabica Lam . می‌باشد. این درخت را به فرانسوی‌Gommier rouge وAcacia d'Egypt و به انگلیسی‌Gum arabic tree وEgyptian thorn وBablah گویند. در ایران در بندرعباس واریته‌ای از آن

Acacia arabica willd. var nilotica Willd( L. )Asch. et Schw.

با نامهای محلی «کرت» و «سلم» و در بلوچستان «بیور» و «کیگر» و در کتب طب سنتی با نامهای «سنط»، «خرنوب مصری»، «ببله» و «نب‌نب» و غلاف میوه آن را «قرظ» می‌نامند.

درختی است به بلندی تا 15 متر که در افریقای حارّه، سودان، سنگال، سومالی و واریته‌ای از آن در جنوب ایران می‌روید. شاخه‌های آن خاردار است. برگها شبیه گونه آکاسیای سنگال و گلهای آن معطّر زردرنگ است. میوه آن غلافی است که در آن 15- 5 دانه قرار دارد. رنگ صمغ آن تیره و نامرغوب است و بیشتر مصرف صنعتی دارد.

3. گونه‌Acacia seyal Del .. به فرانسوی‌Arbre gomme و به انگلیسی‌Thirsty thorn وShittim thorn وShittah tree گفته می‌شود.

در جنوب ایران دارای نامهای محلی مختلفی است. در چاه‌بهار «چگرد» و در بلوچستان به‌طور کلی «تج» و در کتب مختلف طب سنتی با نامهای «طلع»، «سیال» و «ببله» نام برده می‌شود.

درختچه‌ای است که بلندی آن تا 9 متر می‌رسد و دارای خارهایی سفید رنگ به طول 3- 2 سانتی‌متر می‌باشد. برگهای آن مانند گونه‌های قبلی زردرنگ است. میوه

معارف گیاهی، ج‌6، ص: 49

آن به صورت غلافی است که در آن 8 دانه قرار دارد. از این درخت صمغ نامرغوبی گرفته می‌شود که مصرف صنعتی دارد.

4. گونه‌Acacia modesta Wall . درختچه‌ای است با شاخه‌های خاردار.

برگهای آن مانند سایر گونه‌ها، رنگ گلها مایل به سبز و میوه آن به صورت غلافی است که در آن 8- 6 دانه قرار دارد. صمغ آن تیره و قهوه‌ای است و بیشتر مصارف صنعتی دارد. در مناطق حارّه استوایی افریقا مانند سایر گونه‌ها انتشار دارد. در ایران در جنوب به‌طور خودرو دیده می‌شود. در بلوچستان با نامهای محلی «پالوس»، «پلوزا» و «فولب» شناخته می‌شود. صمغ آن به رنگ قهوه‌ای و نامرغوب است و مصرف صنعتی دارد.

ترکیبات شیمیایی درخت آکاسیا

در برگهای آکاسیای عربی و در میوه آن در حدود 32 درصد تانن وجود دارد. و در میوه آن بتنهایی در حدود 41 درصد تانن یافت می‌شود]G .I .M .P[ .

5. گونه‌Acacia cyanophylla Lindl .. این درختچه بومی استرالیاست و به ایران وارد شده و رشد آن روی شنهای ساحلی دریای خزر و در جنوب کشور رضایت‌بخش است.

خواص- کاربرد درخت آکاسیا

طبق نظر حکمای طب سنتی تمام قسمتهای درخت آکاسیا سرد و خشک و قابض است. دم‌کرده برگ و خارهای آن اسهال را بند می‌آورد و بخور آن برای رفع درد اعصاب و ناراحتی اعصاب مفید است. ضماد برگ تازه آن برای التیام جراحتهای بزرگ و عمیق مفید است. اگر با گرد ریشه آن دندانها را مسواک کنند برای استحکام لثه‌ها و جلای دندان بسیار نافع است. عصاره غلاف میوه آکاسیا دارای خواص متعددی است که از نظر اهمیت جداگانه به شرح آن پرداخته می‌شود.

عصاره غلاف میوه آکاسیا در کتب طب سنتی با نام «اقاقیا» نامبرده می‌شود و برای تهیه آن غلافهای میوه را قبل از رسیدن چیده، کوبیده و با فشار عصاره آن را می‌گیرند و صاف می‌کنند و با آتش ملایم جوش می‌دهند تا کمی سفت شود، سپس آن را در قالبهایی ریخته خشک می‌کنند. رنگ تازه آن سرخ و یاقوتی است و پس از خشک شدن سبز مایل به سرخ و سیاه می‌شود. اگر عصاره غلاف را پس از رسیدن میوه بگیرند

معارف گیاهی، ج‌6، ص: 50

و خشک کنند سیاه می‌شود. عصاره میوه نارس مرغوبتر است و خشک شده آن به صورت قطعاتی به وزن 125 و 250 گرم در بازار عرضه می‌شود و به‌طور کلی به عنوان عامل قابض از آن استفاده می‌شود.

عصاره خشک شده غلاف آکاسیا از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی سرد و خشک و قابض می‌باشد. خونریزی را بند می‌آورد و خونروی از سینه را قطع می‌کند و اسهال خونی را بند می‌آورد، مقوی معده و کبد است. مالیدن آن سرخی چشم را رفع می‌کند و موجب تقویت دید می‌شود و آن را معمولا مخلوط با سایر داروهای رفع ناخنک چشم مصرف می‌کنند. اگر آن را با سفیده تخم‌مرغ مخلوط کنند و بر روی مواضع سوختگی بمالند مفید است و مانع تاول زدن می‌شود. پاشیدن گرد آن برای قطع خونریزی از عضو بدن مفید است. حقنه یا اماله آن برای تقویت معده مفید است. اگر در رحم وارد شود برای شست‌وشو و خشک کردن رطوبتهای رحم مفید است و رحم را محکم می‌کند. شیاف آن در مهبل، خونریزی را قطع می‌کند. اگر در آب حل کنند و سر را با آن بشویند رنگ موی را سیاه کرده از ریختن آن جلوگیری می‌کند. مقدار خوراک آن تا 5 گرم است.

معارف گیاهی، ج‌6، ص: 51

//////////

بابُل یا کرت ( استان هرمزگان ) یا چش ( استان سیستان و بلوچستان ) نام درختی است که در استان‌های ساحلی جنوب ایران می‌روید. این درخت گونه‌ای اقاقیا است و بومی شبه قاره هند، جنوب ایران، شبه جزیره عربستان و بخش‌هایی از آفریقا می باشد. نام این درخت احتمالاً هندی است، زیرا در هند نیز «بابول» (Babul - Babool) نامیده می‌شود. نام علمی این درخت Acacia nilotica است و نام علمی مترادف آن Acacia arabica می باشد . عمر این درخت بسیار طولانی است و به صدها سال می‌رسد. بلندی درخت معمولاً حدود ۱۰ متر است، ولی مواردی هم وجود دارند که ارتفاعشان تا ۲۰ متر هم می رسد. درخت تاج گرد و پرپشتی ایجاد می‌کند. پوست تنه آن بسیار تیره و تقریباً سیاه رنگ و چاک چاک است. میوه ی قابل خوردن ندارد و برگ‌های آن شانه‌ای و ریز است و دانه‌های آن در یک غلاف بلند قرار دارند.

سودمندی ها[ویرایش]

بابل درختی سایه دار است . این درخت با درختانی که صمغ عربی تولید می‌کنند (مانند Acacia senegal & Acacia seyal)، از یک خانواده‌است، ولی صمغ بابل کم ارزش است، هر چند که مصارف محلی دارد. چوب آن سرخ تیره مایل به قهوه‌ای است و بسیار سخت و چگال است و در برابر آب به خوبی پایداری می‌کند. به همین خاطر در جنوب ایران از گذشته تا به حال چوب بابل یکی از چوب‌های اصلی برای ساخت لنج به شمار می‌رفته است. برگ‌ها و غلاف دانه‌های این درخت، خوراک خوبی برای چارپایان به ویژه گاو است.

منابع[ویرایش]

· «ویکی‌پدیای انگلیسی». بازبینی‌شده در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۰.

· فرهنگ بزرگ مواد . نوشته مهندس پرویز فرهنگ، چاپ اول ، ۱۳۷۹، انتشارات سپیده سحر

///////////////

السنط النيلي أو السنط العربي أو الشَوْكَة المِصْرِيَّة^[2] شجر شوكي اسمه العلمي (.Acacia arabica (Lam.) Willd أو Acacia nilotica (L.) Willd. ex Delile أو Acacia scorpioides W.Wight أو .Mimosa arabica Lam أو .Mimosa nilotica L أو .Mimosa scorpioides L)، وهو نوع من السنط من الفصيلة البقولية.

أنظر أيضا[عدل]

· السنط.

المراجع[عدل]

1. ^ ^{"معرف
Acacia nilotica في
موسوعة الحياة"}. eol.org. اطلع عليه بتاريخ 18 أبريل 2016.

2. ^ ابن البيطار المالقي. تفسير كتاب دياسقوريدوس في الأدوية المفردة. تحقيق إبراهيم بن مراد. بيت الحكمة، قرطاج (تونس) 1990.

//////////////

به اردو کیکر:

کیکر ایک درخت ہے جو پاکستان اور خصوصاً پنجاب میں بکثرت پایا جاتا ہے۔

////////////////

به سندی بیر:

ٻٻر (Acacia Arabica/ nilotica ) ھڪ عام مشھور وڻ، جنھن ۾ ڪنڊا ٿين، پن سنھڙا، گل ڦڪا، ڦر پلڙا، جن ۾ چيچڪا ٿين. ٻج ڪاري رنگ جو، چيچڪن وارو ٿئي. ھيءُ وڻ گرم علائقن ۾ ٿيندو آھي. سنڌ بہ گرم خطي ۾ آھي، تنھنڪري ھتي ٻٻر جو وڻ عام جام ٿئي ٿو. درياهه جي ڪچي وارن حصن ۾ تہ ھيءُ وڻ بي انداز ٿيندو آھي. ٻٻر خاص ڪري سخت گرمين ۾ ٿيندو آھي. ٿر جي ڪن علائقن، جھڙوڪ ننگرپارڪر، ڏونگري، موندي ۽ آڌيگام جي وچ، ڏيپلي ۽ مٺيءَ جي ڀرپاسي ۽ ڇاڇري جي پاسي، جتي پڪي زمين آھي، اتي به ھيءُ وڻ ٿئي ٿو، نہ تہ عام طور ٿر ۾ ”ٻائريءَ“ جو وڻ ٿئي. سنڌ ۾ ڪن جاين تي ٻٻرن جون ھڙيون ڏسجڻ ۾ اچن ٿيون. ھن وڻ جي ٽارين ۾ اڇي رنگ جا وڏا ڪنڊا ٿين ٿا، جن کي ٿري ماڻھو ”سول“ ۽ سڄيءَ سنڌ ۾ عام طرح ”سيلهہ“ چوندا آھن، ھيءُ وڻ قد جي لحاظ کان تمام وڏو ۽ اوچو ٿيندو آھي، انھيءَ ڪري ھن ۾ ڇانوَ بہ وڌيڪ ٿيندي آھي. ھيءُ وڏو ۽ مضبوط وڻ آھي. ھيءُ وڻ لڳ ڀڳ 40 فوٽ اوچو ٿئي ۽ ان جي ٿڙ جو گھيرو وڌ کان وڌ ٽن فوٽن تائين ٿئي ٿو. عام طرح ٻٻر ٽن قسمن جو ڏسڻ ۾ ايندو آھي، سنڌي ٻٻر، ڍليار ٻٻر ۽ ڪابولي ٻٻر، ڍليار، سنڌي -ٻٻر- کان ڏهہ فوٽ کن ڊگھو ٿيندو آھي، پر سندس ٿڙ وارو گھيرو قدري ننڍو ٿئي ٿو. ڪابولي ٻٻر سڌو ٿيندو آھي ۽ ان جون ٽاريون به ٿڙ سان گڏ سڌيون ۽ اڀيون ٿين ٿيون. هي ٻٻر ٻور ۽ پلڙا ڪونه جهلي. شاعر قد لاءِ ’ڪابولي ٻٻر‘ جي تشبيهہ به ڏيندا آھن. ٻٻر جي ٽاري ھر قسم جو مال کائيندو آھي. البت ٻڪريون ۽ رڍون ان کي وڏي چاهہ سان کائينديون آھن. ٻٻر جو پلڙو ٽاريءَ کان به وڌيڪ طاقتور آھي ۽ مال جي کير وڌائڻ جو ذريعو پڻ آھي. خالي ۽ سڪل ٽارين کي ”ڍينگھر“ چئجي ٿو، جن سان گھرن ۽ ٻنين وغيره جي حفاظت لاءِ لوڙھا ڏبا آھن. ٻٻر جا پن، پلڙا ۽ ٻوري، اٺ ۽ ٻڪريون جام کائينديون آھن. ھيءُ وڻ پاڙن کان وٺي ٻور تائين تمام ڪمائتو آھي. ھن وڻ جون طبي خاصيتون ھيٺ ڏجن ٿيون. حڪيمن جي چوڻ موجب ٻٻر جي پنن مان ٺاھيل عرق، ٻٻر جا ڇوڏا، گل ۽ پن ۽ کئونر کي استعمال ڪرائيندا آهن تہ شفا ٿيندي آهي. ٻٻر جو ڏندڻ، ڏندن جي صفائيءَ ۽ مضبوطيءَ لاءِ تمام سٺو سمجهيو ويندو آھي. ڏندن کي مضبوط ڪرڻ لاءِ ٻٻر جي ڏندڻ جھڙو ٻيو ڪو ڏندڻ آھي ئي ڪو نہ. ھن وڻ جا پن، گلڙا، کل، ڇوڏا، کئونر ۽ ڪاٺيون دوائن ۾ استعمال ٿين ٿيون. ھن جا پلڙا بہ حڪيم استعمال ڪندا آهن . ٻٻر تمام ڪارائتو وڻ آھي. ھن جي قيمتي ڪاٺ مان ھر قسم جو فرنيچر ٺھندو آھي. عمارتي ڪمن ۾ ڪامن، داسن، پٽين، ٿنڀن ۽ ٿوڻين ۾ بہ گھڻو ڪم ايندو آھي. ٻبر جي ڇوڏيءَ کي چمڙي رڱڻ جي صنعت ۾ بہ استعمال ڪيو ويندو آھي. ان جي اڱرن کي ٻارڻ واري توانائيءَ جي ھڪ وسيلي طور ۽ ڪاربان کي مختلف ڪيميائي مرڪبن ٺاھڻ لاءِ ڪتب آندو ويندو آھي. ٻٻر مان حاصل ٿيندڙ کئونر ڪارائتو آھي. جڏھن ته لاک بہ ٻٻر مان حاصل ٿئي ٿي. ٻٻر جو رس، رنگن کي پختو ڪري ٿو، انڪري ڪپڙي رڱڻ لاءِ ھن جو رس ڪتب آندو ويندو آھي. ٻٻرن جي ڇوڏي مان سنڌ اندر وڏي عرصي کان شراب ٺھندو اچي ٿو ۽ اھو سلسلو اڄ بہ قائم آھي. ھن وقت تائين ٻٻر جا عام مشھور ٽي قسم ڳڻبا آھن پر ماھرن سنڌ ۾ ٻٻرن جا ڇٽيهہ قسم ڄاڻايا آھن .^[1]

/////////////////

به آذری عِرِبِستان آکاسیاسی:

Ərəbistan akasiyası (lat. Acacia arabica)^[1] — paxlakimilər fəsiləsinin akasiya cinsinə aid bitki növü.^[2]

/////////////////

Vachellia nilotica

From Wikipedia, the free encyclopedia

*Vachellia nilotica*

Scientific classification
Kingdom:	Plantae
(unranked):	Angiosperms
(unranked):	Eudicots
(unranked):	Rosids
Order:	Fabales
Family:	Fabaceae
Genus:	Vachellia
Species:	*V. nilotica*
Binomial name
*Vachellia nilotica* (L.) P.J.H.Hurter & Mabb.^[1]
subspecies^[2][3]
· Vachellia nilotica subsp.adstringens (Schumach. & Thonn.) Kyal. & Boatwr. · Vachellia nilotica subsp.cupressiformis (J.L.Stewart) Ali & Faruqi · Vachellia nilotica subsp.hemispherica Ali & Faruqi · Vachellia nilotica subsp. indica(Benth.) Kyal. & Boatwr. · Vachellia nilotica subsp.kraussiana (Benth.) Kyal. & Boatwr. · Vachellia nilotica subsp.leiocarpa (Brenan) Kyal. & Boatwr. · Vachellia nilotica subsp.nilotica (L.) P.J.H.Hurter & Mabb. · Vachellia nilotica subsp.subalata (Vatke) Kyal. & Boatwr. · Vachellia nilotica subsp.tomentosa (Benth.) Kyal. & Boatwr.

Range of Vachellia nilotica
Synonyms^[4]
· Acacia arabica (Lam.) Willd. · Acacia nilotica (L.) Willd. ex Delile · Acacia scorpioides W.Wight · Mimosa arabica Lam. · Mimosa nilotica L. · Mimosa scorpioides L.

Vachellia nilotica (widely known by the taxonomic synonym Acacia nilotica, or the common names gum arabic tree,^[5] Babul/Kikar, Egyptian thorn, Sant tree, Al-sant or prickly acacia;^[6][7][8] called thorn mimosa or prickly acacia in Australia; lekkerruikpeul or scented thorn in South Africa; karuvela maram in South India) is a species of Vachellia native to Africa, the Middle East and the Indian subcontinent. It is also currently an invasive species of significant concern in Australia.

Contents

[show]

Taxonomy[edit]

This tree was originally the type species of the genus Acacia, which derives its name from ακακία (akakia), the name given by early Greek botanist-physician Pedanius Dioscorides (ca. 40–90) to this tree as a medicinal, in his bookMateria Medica.^[9] The renaming of the genus to Vachellia remains controversial.^[10]

The genus name Acacia derives from the Greek word for its characteristic thorns, ακις (akis, thorn).^[11] The species name nilotica was given by Linnaeus from this tree's best-known range along the Nile river. The plant V. nilotica then, in turn, became the type species for the Linnaean Acacia genus (not all of which have thorns, even though they are named for them). For the ongoing reclassification of this and other species historically classified under genus Acacia, see the Acacia.

Description[edit]

Spring blossoms at Hodal in FaridabadDistrict of Haryana, India

Vachellia nilotica is a tree 5–20 m high with a dense spheric crown, stems and branches usually dark to black coloured, fissured bark, grey-pinkish slash, exuding a reddish low quality gum. The tree has thin, straight, light, grey spines in axillary pairs, usually in 3 to 12 pairs, 5 to 7.5 cm (3 in) long in young trees, mature trees commonly without thorns. The leaves are bipinnate, with 3–6 pairs of pinnulae and 10–30 pairs of leaflets each, tomentose, rachis with a gland at the bottom of the last pair of pinnulae. Flowers in globulous heads 1.2–1.5 cm in diameter of a bright golden-yellow color, set up either axillary or whorly on peduncles2–3 cm long located at the end of the branches. Pods are strongly constricted, hairy, white-grey, thick and softly tomentose. Its seeds number approximately 8000/kg.^[12]

Distribution[edit]

Vachellia nilotica is native from Egypt, across the Maghreb and Sahel, south to Mozambique and KwaZulu-Natal, South Africa, and east through Arabian Peninsula to Pakistan, India and Burma.^[13] It has become widely naturalisedoutside its native range including Zanzibar and Australia. Vachellia nilotica is spread by livestock.^[13]

Uses[edit]

Seed pods

Gum Arabic exuding

Trunk at Hodal in Faridabad District of Haryana, India

Forage and fodder[edit]

In part of its range smallstock consume the pods and leaves, but elsewhere it is also very popular with cattle. Pods are used as a supplement to poultry rations in India. Dried pods are particularly sought out by animals on rangelands. In India branches are commonly lopped for fodder. Pods are best fed dry as a supplement, not as a green fodder.

Tooth brushing[edit]

The tender twig of this plant is used as a toothbrush in south-east Africa and India.^[14] ^[15]

Gum arabic[edit]

Main article: Gum arabic

The exudate gum of this tree is known as gum arabic and has been collected from the pharaonic times for the manufacture of medicines, dyes and paints. In the present commercial market, gum arabic is defined as the dried exudate from the trunks and branches of Senegalia (Acacia) senegal or Vachellia (Acacia) seyal in the family Leguminosae (Fabaceae).^[16]:4 The gum of A. nilotica is also referred to in India as Amaravati gum.^[17]

Hedges[edit]

V. nilotica makes a good protective hedge because of its thorns.^[18]

Lumber[edit]

The tree's wood is "very durable if water-seasoned" and its uses include tool handles and lumber for boats.^[18] The wood has a density of about 1170 kg/m³.^[2]

Propagation[edit]

There are 5000–16000 seeds/kg.^[19]

Gallery[edit]

Vachellia nilotica, Village Behlolpur, Punjab,India