Khollan Vafa : اخوان صفا: فطراسالیون، کرفس کوهی یا تخم آن، مقدونس/مغدونس، بقدونس/بغدونس، جعفری فرنگی، ... Kelussia odoratissima Mozaff

فطراسالیون . [ ف ُ ] (معرب ، اِ) بلغت یونانی تخم کرفس باشد چه فطرا به معنی تخم و سالیون کرفس کوهی است و بعضی گویند نوعی از سماروغ است . (آنندراج ) (از برهان ). تخم کرفس رومی . (ترجمه ٔصیدنه ). تخم کرفس کوهی است . (ذخیره ٔ خوارزمشاهی (.

////////////////

فُطراسالیون‌. تخم کرفس کوهی بود و آن دانه سیاه طولانی‌شکل بود و طبیعت وی گرم و خشک بود در سیوم و قوت وی زایده از بستانی بود و بدل آن دو وزن آن تخم کرفس بود و جالینوس گوید بدل آن نیم وزن آن افسنتین بود

صاحب مخزن الادویه می‌گوید: فطراسالیون بفتح فا لغت یونانیست و بترکی بطرسالی نامند

لاتین ‌APIUM GRAVEOLENS؟ فرانسه‌ACHE DES MARAIS ,CELERI SAUVAGE انگلیسی‌AGE –CELERY

//////////////

Chemical composition of the essential oil from Kelussia odoratissima Mozaff. and the evaluation of its sedative and anxiolytic effects in mice

Mohammed Rabbani,^I Seyed Ebrahim Sajjadi,^II and Masoud Sadeghi^III

Author information ► Article notes ► Copyright and License information ►

This article has been corrected. See Clinics (Sao Paulo). 2011 July; 66(7): 1305.

This article has been cited by other articles in PMC.

Abstract

////////////////

Antioxidant activity of Kelussia odoratissima Mozaff. in model and food systems

· Fatemeh Ahmadi,

· Mahdi Kadivar^,,

· Mohammad Shahedi

Show more

Choose an option to locate/access this article:

Check if you have access through your login credentials or your institution

Check access

Purchase $35.95

doi:10.1016/j.foodchem.2007.03.056

Get rights and content

Abstract

Kelussia odoratissima Mozaff. is a sweet-smelling, self-growing plant which is traditionally consumed in Iran as a garnish. Little, however, is known about its potential antioxidant activity. In this study, the antioxidant activity of the methanolic extract of the plant was evaluated using β-carotene bleaching assay, reducing power, thiocyanate, accelerated oxidation of sunflower oil, and DPPH radical-scavenging. In DPPH and reducing power models the antioxidant activity of the plant extract was generally found to be less effective than that of ascorbic acid, but it was comparable to and/or greater than the activities of α-tocopherol and BHT. Although the antioxidant activity of BHT in β-carotene bleaching assay was greater than that of the sample, the difference was not significant (ρ < 0.01). Ascorbic acid showed low activity in this assay. The activity of the plant extract in the thiocyanate model system was lower than that of BHT but greater than that of α-tocopherol. The methanolic extract inhibited the oxidation of sunflower oil at 60 ± 3 °C more efficiently than did BHT.

Keywords

· Kelussia odoratissima;

· Antioxidant activity;

· DPPH;

· β-Carotene bleaching;

· Reducing power;

· Thiocyanate;

· Sunflower oil

OBJECTIVE:

METHODS:

RESULTS:

CONCLUSION:

Keywords:

////////////////

خواص دارویی و ارزش اقتصادی، اکولوژیکی کرفس کوهی(Kelussia odoratissima Mozaff)

نویسنده : باران - ساعت ۱:٠٩ ‎ب.ظ روز ۱۳٩۱/٥/٩

ارزش اقتصادی، اکولوژیکی کرفس کوهی، خواص دارویی کرفس کوهی، kelussia odoratissima mozaff، کرفس کوهی

این گیاه با دارا بودن ترکیباتی چون فلاونوئید دارای اثرات ضدالتهابی، ضد ویروس، ضد دیابت، ضد سرطان و ضد سم بوده که بطور عمده در بذر، ساقه و گل آذین گیاه تجمع می‌یابند. همچنین فتالیدها گروه دیگری از ترکیبات موثر این گیاه ‌هستند که آن را بصورت مکمل غذایی و عامل پیشگیری کننده شیمیایی از سرطان و زخم معده و محافظ کبد مطرح می‌کنند. جوامع محلی و بومی نیز از بذور و ریشه گیاهی به صورت جوشانده برای درمان سرماخوردگی و سرفه‌های شدید و از اندامهای گیاه برای رفع دل درد، درمان رماتیسم و تصفیه خون استفاده می‌کنند. از جوشانده ی بذر این گیاه برای درمان سرماخوردگی استفاده می‌شود. صمغ کرفس برای کاهش چربی خون،فشار خون بالا، ناراحتی‌های قلبی، دیسک کمر و کمر درد مفید است. از ریشه، ساقه و برگ این گیاه برای دل درد، درد رماتیسم و صاف کردن خون استفاده می‌شود(گوگونانی و همکاران، 1386). گیاه به صورت مکمل غذایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. به عنوان عامل پیشگیری کننده از سرطان معده و زخم معده می‌باشد. گیاه می‌تواند دارای اثرات آرام بخشی شبیه بنزودیاسپین‌ها باشد. در ناراحتی‌های کبدی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این گیاه بر روی هلیکوباکتر بیلوریو بر روی آنزیم گلوتاتیون ترانس فراز اثر دارد. این احتمال وجود دارد که بتوان از این گیاه به عنوان دارویی موثر در درمان بیماری هایی مانند اضطراب، بیماری‌های گوارشی و روماتیسم استفاده کرد. علاوه بر این به عنوان مقوی معده، اشتها آور و تامین کننده ویتامین‌ها استفاده می‌شود (دادخواه تهرانی، 1378). دیسقوریدوس در مورد ریشه یا میوه (بذر) کرفس جبلی یا کوهی بیان داشته است که اگر با شراب آشامیده شود خون قاعدگی و ادرار را روان خواهد ساخت. جالینوس در مقاله هشتم می گوید که سودمندترین اندام کرفس کوهی دانه آن می باشد و سایر اندام های گیاه خاصیتی مشابه دارند لیکن اثر آنها ضعیف تر است. وی در همان مقاله درباره سمرنیون می گوید که قوی تر از کرفس بستانی(زراعی) و لیکن ضعیف تر از نوع جبلی(کوهی) می باشد و از این رو خون قاعدگی و ادرار را روان می سازد و خاصیت گرم کننده و خشک کننده آن در درجه سوم قرار دارد. او در کتاب الغذاء درباره کرفس بستانی، جبلی، سمرنیون و نیز سمون که همان کرفس الماء (آبی) می باشد بیان داشته است همه ی این انواع خاصیت روان کننده ادرار دارند، لیکن کرفس جبلی یا کوهی خاصیت معتدلی دارا نمی باشد(رازی، 1384).

حنین در کتاب التریاق ویژگی دانه کرفس جبلی (کوهی) را اسهال کردن شکم در موارد قولنج عنوان کرده است. به گفته اریباسیوس دانه کرفس جبلی گرم و تلخ است. از این رو خون قاعدگی را تحریک می نماید و ادرار زیادی را روان می سازد و بادها را تحلیل می برد و خاصیت گرم کننده و خشک کننده قوی دارد. مسیح تمام انواع کرفس را برای معده سودمند دانست و فرمود که برای مبتلایان به صرع ضرر دارد (رازی، 1384). گیاه کرفس کوهی به عنوان یک گیاه دارویی در طب سنتی دارای اثرات ضددرد، ضد التهاب، آرام بخش و ضدسرفه شناخته شده است (ایروانی و جابرالانصار، 1384)، از نظر فارماکولوژی اثرات ضد درد و التهاب (سلطانی، 1378) و ضد تشنجی (مهرزاد، 1380) این گیاه ثابت شده است. فلاونوئیدها بخش مهمی از ترکیبات این گیاه‌هستند که دارای اثرات ضدالتهابی، ضد ویروسی، ضد دیابت، ضد سرطان (ایروانی و جابرالانصار، 1384)، کاهش بیماری های قلبی – عروقی و مغزی – عروقی (Heim، 2002) می‌باشند. فتالیدها گروه دیگری از ترکیبات موثره این گیاه به عنوان یک عامل پیشگیری کننده از زخم و سرطان معده مطرح شود. از اندام‌های تر این گیاه برای تهیه ترشیجات و نیز طبخ غذاها استفاده می‌شود و به صورت خشک شده نیز به عنوان چاشنی مصرف می‌گردند (ایروانی و جابرالانصار، 1384).

بطور خلاصه خواص دارویی تائید شده کرفس کوهی شامل: ضد سرفه، ضد درد و التهاب، ضد فشار خون و روماتیسم، پیشگیری کننده از سرطان و زخم معده می باشد.

///////////////

جعفری

اشاره

گیاهی است که در کتب فارسی به نام «دینار رویه» و در کتب طب سنتی با نام‌های «حزاء» و نوعی «فطراسالیون» و «کرفس مغدونس» و «مغدونس» و «مغدانوس» و «بغدونس» نامبرده می‌شود. به فرانسوی‌Persil و به انگلیسی‌Parsley گفته می‌شود. از خانواده چتریان‌Umbelliferae و نام علمی آن

Petroselinum crispum( Mill ). Nym. eX A. W. Hill

و مترادفهای آن‌Apium petroselinum L . وPetroselinum sativum Hoffm . وpetroselinum hortense Hoffm . وPetroselinum vulgare Hill از طرف گیاه‌شناسان مختلف نامگذاری شده است.

مشخصات

جعفری گیاهی است علفی دوساله ادویه‌ای، بسیار معطر دارای برگهای با بریدگی به رنگ سبز و پرپشت که در قسمت فوقانی ساقه به شکل نوارهای بریده باریک درمی‌آید. ساقه‌های گل‌دهنده آن به بلندی 70- 60 سانتی‌متر که در انتهای آنها گلهای ریز سبزرنگ به صورت چتر مرکب ظاهر می‌شود. میوه آن خاکستری دارای سه پهلو است. قدرت نامیه آن حد اکثر 4- 3 سال دوام دارد.

تکثیر آن از طریق کاشت بذر صورت می‌گیرد. به این ترتیب که اگر منظور برداشت برگ سبز آن باشد در اسفند یا اوایل بهار بذر کاشته می‌شود و تا مرداد هم می‌توان

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 59

کاشت که در این صورت حصول برگ آن به تأخیر می‌افتد و اگر منظور برداشت دانه آن است معمولا در شهریور کاشته می‌شود که گیاه دوره سرمای زمستان را دیده و ظرف بهار و تابستان سال بعد به بذر بنشیند و ثمر آن برداشت شود. در مناطق خیلی سرد در زمستان به برگ آن لطمه وارد می‌شود. مزرعه باید شخم عمیق خورده و خوب کود داده شود. بذر را روی خطوطی به فاصله 60- 50 سانتی‌متر و در عمق 1 سانتی‌متر می‌کارند. فاصله بوته‌ها روی خطوط بعدا باید با تنک کردن به 30- 20 سانتی‌متر برسد.

جعفری معمولا در سال دوم بذر می‌دهد. محصول زمستانی برگ جعفری چون خیلی کم کاشته می‌شود، بسیار طرف توجه است. بذر جعفری خیلی سخت است و به این علت در شروع کاشت خیلی دیر جوانه می‌زند شاید تا 20 روز طول بکشد بنابراین معمول است قبل از کاشت به منظور تسریع در جوانه زدن بذر را برای مدت 24 ساعت در آب خیس می‌کنند و پس از آن از آب بیرون آورده پهن می‌کنند که بادی بخورد و رطوبت سطحی آن برود که پخش آن برای کاشت ممکن شود و آن را می‌کارند.

در بعضی کشورها تخم جعفری را در اوایل بهار در خزانه می‌کارند و پس از 6 هفته نهالهای جوان که چندبرگه شده‌اند در مزرعه اصلی روی خطوطی به فاصله 40- 30 سانتی‌متر و فاصله بوته‌ها روی خطوط 15- 10 سانتی‌متر می‌کارند به این ترتیب در حدود 6 کیلوگرم بذر برای هر هکتار کافی خواهد بود.

جعفری در اغلب مناطق دنیا کاشته می‌شود. در ایران نیز عملا در تمام مناطق کشور می‌کارند. در شاهرود نیز به‌طور خودرو می‌روید.

ترکیبات شیمیایی

برگ جعفری و تخم جعفری هر دو دارای اسانس می‌باشند که از طریق تقطیر با بخار گرفته می‌شود. اسانس برگ جعفری اسانس بسیار مطبوع و معطر است و در مواردی که منظور استفاده از عطر جعفری برای غذاها می‌باشد به کار می‌رود ولی اسانس تخم آن کمی بوی تلخ دارد و با اسانس برگ جعفری کمی متفاوت است.

متأسفانه اسانس برگ جعفری که خیلی مرغوب و مورد توجه است، خیلی کم است و در حدود 25/ 0- 06/ 0 درصد برگ می‌باشد به همین دلیل گران است ولی اسانس تخم جعفری که زیاد مرغوب نیست و کمی بوی تلخی دارد مقدارش زیاد و از 3- 2 درصد تخم را تشکیل می‌دهد و معمولا در بازار تجارت غذایی از آن در

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 60

صنعت عطرسازی و در بسته‌بندی گوشت کنسرو استفاده می‌شود.

اسانس تخم جعفری شامل‌Apiol و یک الکالوئید است. به علاوه در تخم جعفری گلوکوزیدApiin وجود دارد. و در میوه آن ماده‌Coumarin مشخص شده است. در ریشه جعفری نیز در حدود 08/ 0- 05/ 0 درصد اسانس یافت می‌شود.

Apiol

که ماده عامل موجود در اسانس میوه جعفری است، سمی است و ایجاد عوارضی در کبد و کلیه می‌نماید لذا باید تخم جعفری و اسانس آن همیشه با رعایت اعتدال طبق میزان محدود و مجاز مصرف شود و اسراف در مصرف آن زیان‌آور است و بدون دستور و اطلاع پزشک نباید مصرف شود. وجود ماده عامل در اسانس تخم جعفری خواص دارویی را به تخم جعفری می‌دهد که آثار مدر و قاعده‌آور دارد، ولی درعین‌حال که قاعده‌آور است مصرف آن در حدی معین موجب سقط جنین نیز می‌شود. در هریک صد گرم برگ جعفری خام مواد زیر موجود است.

آب 85 درصد، پروتئین 6/ 3 درصد، چربی 6/ 0 درصد، هیدراتهای کربن 7 درصد، خاکستر 2 درصد، کلسیم 203 میلی‌گرم، فسفر 63 میلی‌گرم، آهن 2/ 6 میلی‌گرم، سدیم 25 میلی‌گرم، پتاسیم 727 میلی‌گرم، ویتامین‌A 8500 واحد بین المللی، تیامین 12/ 0 میلی‌گرم، رایبوفلاوین 26/ 0 میلی‌گرم، نیاسین 2/ 1 میلی‌گرم و ویتامین‌C 172 میلی‌گرم.

به‌طوری که ملاحظه می‌شود برگ جعفری از نظر مقدار ویتامین‌C و ویتامین‌A بسیار غنی و تا حدودی از نظر سایر ویتامینها نیز غنی است و به علاوه از نظر آهن و پتاسیم نیز خیلی غنی است و درعین‌حال از نظر سایر مواد معدنی نیز خوب است و به علاوه منبع خوبی از ید نیز می‌باشد.

خواص- کاربرد

تخم جعفری طبق نظر حکمای طب سنتی خیلی گرم و خشک است، مواد و اخلاط لزج را قطع می‌کند و نفخ را کاهش می‌دهد و گرفتگی مجاری عروق را باز می‌کند. مدر و قاعده‌آور است و برای تسریع و تسهیل در اخراج جنین نیز مؤثر است. در جمیع موارد به جای تخم جعفری می‌توان از دو برابر آن تخم کرفس پرورشی استفاده کرد. خوردن دم‌کرده برگ آن برای بواسیر بادی و خونی و سنگ کلیه مفید است. شیاف تخم جعفری در مهبل برای سقط جنین 116] به کار می‌رود.

ریشه جعفری اشتهاآور، مدر و قاعده‌آور است و در موارد قاعدگی‌های دردناک اثر مفید دارد و برای سنگ کلیه، نفخ، زردی، ناراحتی کبد و طحال و استسقا نیز مفید

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 61

است. اگر دم‌کرده 20 گرم ریشه جعفری در یک لیتر آب را تا حد نصف آن حقنه کنند برای کنترل اسهال مفید است. و ضماد کوبیده برگ تازه جعفری برای رفع تهییجات خارجی بخصوص تهییج پستان در مواردی که ورم زیاد نباشد مؤثر است.

جوشانده 10- 5 گرم تخم جعفری در حدود 200 گرم آب مدر است و خوردن جوشانده 30 گرم تخم جعفری در 250 گرم آب قاعده‌آور است.

ریشه جعفری یکی از پنج ریشه مدر و اشتهاآور است و مصرف آن به این ترتیب است که:

تهیه پنج ریشه مدر اشتهاآور: ریشه خشک رازیانه 1 واحد، ریشه هوکس صغیر 1 واحد، ریشه کرفس 1 واحد، ریشه مارچوبه 1 واحد و ریشه جعفری 1 واحد، کوبیده و مخلوط کنند.

دم‌کرده مدر و بازکننده دهانه عروق: پنج ریشه 12 گرم آب‌جوش 1000 گرم مدت یک ربع ساعت دم کنند و صاف نمایند و به آن 100 گرم شربت پنج ریشه بیافزایند و در عرض روز بتدریج بخورند.

جعفری

شربت پنج ریشه: ریشه کرفس 100 واحد، ریشه رازیانه 100 واحد، ریشه مارچوبه 100 واحد، ریشه جعفری 100 واحد، ریشه هوکس صغیر 100 واحد، قند 2000 واحد و آب 3000 واحد مخلوط کرده طبق معمول شربت تهیه شود و

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 62

معمولا 100 گرم از این شربت را در جوشانده‌های مدر داخل می‌کنند و برای زیاد کردن اثر مدر آن گاهی در مقابل هر 20 گرم شربت یک گرم استات‌پطاس اضافه می‌کنند، مدر و بازکننده بسیار مؤثر است.

چای برگ جعفری معروف است که دم‌کرده مدر و بادشکن خوبی است و برای هضم غذا نیز بسیار مؤثر است.

برگ جعفری به علت مواد معدنی و ویتامینهایی که دارد بسیار مفید است. عطر آن بسیار مطبوع است و با کلیه غذاها به استثنای غذاهای شیرین معمولا به عنوان معطر کننده مصرف می‌شود. برگ جعفری مانند دارچین تنفس را مطبوع و برای رفع بوی بد تنفس حتی شدیدترین بوی سیر بسیار مؤثر است.

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 63

جعفری فرنگی- سرفویل

اشاره

این گیاه در ایران نام خاصی ندارد ولی عده‌ای آن را «جعفری فرنگی» و نوع با برگهای موج‌دار و فردار آن را «جعفری فری» می‌گویند. به فرانسوی‌Cerfeuil وcerfeuil commun وCerfeuil frise و به انگلیسی‌Chervil وGarden Chervil گفته می‌شود.

گیاهی است از خانواده‌Umbelliferae نام علمی آن‌Anthriscus cerefolium Hoffm . و با نامهای مترادف دیگری از جمله‌Chaerophyllum cerefolium Lam . وChaerophyllum sativum Lam . وSelenium cerefolium نیز از طرف گیاه‌شناسان مختلف نامگذاری شده است.

مشخصات

گیاهی است یکساله ساقه آن به ارتفاع 50- 30 سانتی‌متر با مقطع مربع برگهای آن سبز روشن مثلث شکل و با بریدگی‌های عمیق به‌طوری که به صورت رشته‌های باریک درمی‌آید. گلهای آن کوچک سفید و به صورت گروهی و چتری‌شکل در انتهای ساقه گل‌دهنده دیده می‌شود. نوع چتردار آن دارای برگهای سبز تیره و موج‌دار و فردار و پرپشت است. میوه آن از زیره کمی بلندتر باریک با رنگ تیره و در نژادهای وحشی پوشیده از مو می‌باشد.

تکثیر گیاه از طریق کاشت تخم آن صورت می‌گیرد که معمولا در ماههای

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 64

فروردین و اردیبهشت در زمین با خاک غنی و مرطوب و با زهکش خوب کاشته می‌شود. معمولا بذر آن باید تنک کاشته شود و فاصله بین خطوط کاشت 70 سانتی‌متر و فاصله بین بوته‌ها در حدود 15 سانتی‌متر گرفته شود. چون گیاه گرما و خشکی را کم تحمل می‌کند باید مرتبا آبیاری شود. محصول برگ آن معمولا پس از 90 روز پس از کاشت آماده برداشت است و برای اینکه هرچه بیشتر محصول برگ برداشته شود قاعده این است که مرتبا باید برگها را چید تا از گل دادن آن جلوگیری شود و در مواردی که منظور استفاده از خواص دارویی آن است که سرشاخه‌های گلدار آن مورد نظر است از برگهای آن باید کمتر استفاده شود.

این گیاه بومی آسیا و جنوب شوروی سابق است و توسط رومی‌ها به اروپا و به فرانسه و انگلستان برده شده است و در حال حاضر در اغلب مناطق اروپا و امریکا کاشته می‌شود در ایران در مناطق شمال ایران در دیلمان به‌طور خودرو شناسایی شده است.

از نظر ترکیبات شیمیایی گیاه دارای اسانس روغنی فرار و گلوکوزیدی به نام آپی‌ئین 117] است و از نظر ویتامین‌C نسبتا غنی است و در هریک صد گرم خام آن در حدود 9 میلی‌گرم ویتامین‌C وجود دارد.

دو گونه سرفویل یا جعفری فرنگی

خواص- کاربرد

برگهای جعفری فرنگی شیرین‌تر و معطرتر از برگهای جعفری است و عطر آن

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 65

شبیه عطر رازیانه با کمی بوی تند فلفل و برای تزئین غذاهای گوشتی به عنوان یک سبزی معطر و خوشمزه به کار می‌رود. در اروپا از خوردن برگهای آن غالبا برای آرام کردن سکسکه استفاده می‌شود. برگهای آن از نظر خواص دارویی کمی مدر و مقوی معده و اشتهاآور است. خوردن عصاره برگ و سرشاخه‌های گلدار آن برای تصفیه خون و استسقا و یرقان و نقرس مفید است و ضماد له‌شده برگهای آن التیام زخم و جراحت را تسریع می‌کند.

مقدار خوراک آن: برگهای آن به صورت دم‌کرده 50 گرم در هزار گرم آب که در هر روز 300- 200 گرم از آن خورده شود. در استعمال خارج از جوشانده 50 گرم برگ در هزار گرم آب برای ریختن روی جراحت و شستن زخمها می‌توان استفاده کرد.

معارف گیاهی، ج‌1، ص: 66

////////////////

مقدونس . [ م َ ن ِ ] (معرب ، اِ) به لغت رومی و بعضی گویند به یونانی تخم کرفس کوهی است و آن سیاه و طولانی می باشد و آن را سالیون هم گویند. (برهان ) (آنندراج ). فطراسالیون . (فهرست مخزن الادویه ) (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). از لغت بیزانسی ماکذونیسیون ، یونانی جدید ماکذونیسی (از ماکذون ) . (حاشیه ٔ برهان چ معین ) (از دزی ج 2 ص 605).
- مقدونس رومی ؛ جعفری . (فرهنگ فارسی معین ).

////////////////

جعفری . [ ج َ ف َ ] (اِ) گیاهی از طایفه ٔ چتری ها که شومخ نیز گویند و برگ آن مأکول است و در آشها و قورمه سبزی داخل کنند. (ناظم الاطباء). به لغت مازندران قسمی کرفس الورق حزا است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). قسمی از احرار بقول شبیه به کرفس در بوی و طعم و از کرفس خردتر و باریکتر. (یادداشت مؤلف ). رجوع به احرارالبقول در همین لغت نامه شود. در «گیاه شناسی گل گلاب » آمده است : جعفری گیاهی است از تیره ٔ چتریان و از سبزیهای خوراکی است . دارای برگهای بسیار بریده که جنس خودروی آن در کتب قدیمی ما«فطر اسالیون » نامیده شده است . (از گیاه شناسی گل گلاب چ 3ص 263 و 264). در کتاب «کار آموزی داروسازی » آمده است : پرسیل (جعفری ) از تیره ٔ: امبلیفر. قسمت قابل مصرف در داروسازی : ریشه ومیوه . مواد مؤثره : آپیول و اسانس . مورد استعمال ریشه : شربت پنج ریشه . (از کارآموزی داروسازی ص 183).

/////////////

جعفری نوعی سبزی خوراکی است که در انواع غذا و سوپ مورد استفاده قرار می‌گیرد. جعفری معمولاً بصورت تر و خشک عرضه و مصرف می‌شود.

خواص جعفری[ویرایش]

جعفری یک منبع بسیار خوب ویتامین A ، ویتامین C و ویتامین K می باشد. به علاوه جعفری منبع غذایی خوبی از آهن و اسیدفولیکاست. جعفری شامل دو جزء خیلی مهم در ترکیب خود می باشد که موجب شده این سبزی نقشی بی همتا در سلامت انسان داشته باشد: روغن های فرار و فلاوونوئیدها.

روغن های فرار: اولین جزء مهم موجود در جعفری، روغن های فرار می باشند. این روغن ها به نام روغن های ضروری یا اسانس های گیاهی نیز خوانده می شوند. از ترکیبات مهم این گروه می توان به میریستیسین (myristicin)، لیمونن (limonene)، آلفا توژن(alpha-thujene) و اِاوجنول(eugenol) اشاره کرد. با تغلیظ این مواد عصاره ای حاصل می شود که دارای خواص درمانی فوق العاده است. در مطالعات انسانی مشخص شده است که روغن های فرار موجود در جعفری مخصوصا میریستیسین، از شکل گیری و تشکیل تومورها(مخصوصا تومورهای ریه) جلوگیری می کنند. در تحقیقات دیگری مشخص شده است که فعالیت آنزیم گلوتاتیون S ترانسفراز را که مسئول پیشگیری از تخریب سلولی می باشد، تحریک می کند. ^[۱] از دیگر فعالیت این روغن ها این است که به خنثی کردن انواع مواد سرطان زا مانند بنزوپیرن های موجود در دود سیگار و دود ناشی از ذغال چوب کمک می کند.

فلاوونوئیدها: دومین جزء مهم آن، فلاوونوئیدها می باشند. از ترکیبات مهم این گروه که در جعفری یافت می شود، می توانآپیئین(apiin)، آپیجنین(apigenin)، کریسواِریول(crisoeriol) و لوتئولین(luteolin) را نام برد. ^[۲]

//////////////

المَقْدُونِس وفي اللهجات العامية يُسمَّى : البقدونس أو المعدَنوس جنس :نباتي ينتمي إلى الفصيلة الخيمية. يضم هذا الجنس نوعا واحدا مقبولا هو المقدونس الهش (الشائع) وأنواع أخرى لم يحسم أمرها بعد^[2]

محتويات

[أظهر]

من أنواعه[عدل]

· المقدونس الهش (باللاتينية: Petroselinum crispum) في بلاد الشام والمغرب العربي

الوصف النباتي[عدل]

نبات عشبي ثنائي الحول يتبع الفصيلة الخيمية. يتراوح ارتفاعه ما بين 6 إلى 20 سم، له سوق عديدة تنمو جميعها من جذر واحد والسوق قائمة ومدورة ومتفرعة. الأوراق مركبة. الأزهار في مجاميع مركبة ذات لون أبيض والنورات مركبة خيمية ويتميز المقدونس برائحته العطرية النفاذة وأوراقه الخضراء الزاهية. ومن أنواعه البلدي الأملس والأفرنجي المجعد. ويمكن الحصول على زيت المقدونس من البذور.

اسم المقدونس[عدل]

هذا ما تقوله المعاجم المختلفة:

· المعجم العربي الأساسي (المنظمة العربية للتربية والثقافة والعلوم - طبعة لاروس 1989)، وهو إجماع مجامع اللغة العربية المختلفة، يقول في ص. 1145:

مقدونس: نبات عشبي زراعي من فصيلة الخيميات يزرع لرائحة أوراقه ولأفاويه الطعام، ويقال له: مَعدَنُوس في تونس والجزائر والمغرب. وفي العراق وبعض الدول العربية يسمى ( كرَفِس )

· المعجم الوسيط (إصدار مجمع اللغة العربية في القاهرة) (ص. 915): مقدونس.

· المصباح المنير ومختار الصحاح لا يحتويان على أي من النطقين.

· ولكن أورده الفيروزأبادي في القاموس المحيط ، فقال وهو يصف أحد النباتات :

( كالشَّبَث في ساقه وجُمَّته وأصله ، غيرَ أن زهره أبيض ، ويعقد حَبّاً كحَبّ المَقدُونِس ) .

· وكذلك أورده الصفدي في الوافي بالوفيات ، وابن أبي أصيبعة في عيون الأنباء في طبقات الأطباء ، وابن سينا في القانون في الطب ، وابن البيطار في الجامع لمفردات الأدوية والأغذية ، والزبيدي في تاج العروس : كلهم باسم مقدونس .

المقدونس في الطب القديم[عدل]

يسمى المقدونس في اللغة الفرعونية "ماتت" وقد عثر عالم المصريات "جرابو" على بقايا بذور وأوراق هذا النبات في بعض المقابر الفرعونية وتأكد أنهم استعملوا المقدونس في كثير من الوصفات العلاجية لكثير من الأمراض،

استخدم المقدونس من مئات السنين فقد كان الفراعنة يستخدمون المقدونس الطازج طعاماً خافض للحرارة وفي حالات عسر الدورة الشهرية أو انقطاعها وعلى شكل لبخات لإزالة الالتهابات والأورام، بينما استعملوا بذور المقدونس لإزالة غازات الأمعاء وعسر البول.

وقد استخدمه الأقدمون في علاج التهابات المعدة وكمذيب لحصى الكلى وملين جيد للبطن ومضاد للمغص ومضاد للربو وضيق التنفس وأورام الثدي، يطيب رائحة الفم ومدر للطمث، مفيد لمشاكل الطحال والكبد، كما يدر الحليب. وتستخدم الأوراق الطازجة كلبخة ضد تورم الثدي ولدغ الحشرات والقمل والتهابات الجلد.

علاج الجهاز التنفسي[عدل]

المقدونس نافع في أزمات الربو، واضطرابات الجهاز التنفسى وعصير البقدونس يعالج التهابات الشعب الهوائية وذلك بأن يغلى المقدونس في الماء لمدة 10 دقائق، ثم يشرب منه عدة مرات خلال اليوم الواحد، لتنقية وتطهير الجهاز التنفسى.

القيمة الغذائية[عدل]

· زيوت طيارة وأهمها

· مركب الأبيول (Apiole)

· مركب الميرستسين (Myristicin)

· فيوروكومارين

· فلافونيدات

· فيتامين (C) والذي يوجد بنسبة كبيرة تعادل 4مرات نسبته في الليمون حيث وجد أن كل 100جرام من البقدونس تحتوي على 165ملليجراما من الفيتامين.ويساعد في زيادة مقاومة الجسم لأمراض البرد والنزلات الشعبية وهو يفوق الليمون في ذلك.

· فيتامين (A) المفيد للبصر والطاقة الجنسية

· الحديد المفيد للمصابين بفقر الدم والأنيميا الحادة

· فيتامين (و(B) و(B2) و(B3) و(B6)

· كذلك فهو غني جدا بالكلوروفيل

فوائد المقدونس[عدل]

· مدر للبن

· مدر للبول

· مدر للطمث

· مدر للعرق

· مجدد للخلايا

· فاتح للشهية

· منظف للجسم من السموم

· تسهيل الطلق: حيث تسهل خروج الجنين

· مطهر ضد البكتريا والفيروسات

· منشط للذاكرة وللجهاز التناسلي والعصبي والهضمي

· يساعد الجسم على امتصاص مادة الحديد الموجودة بالأغذية الأخرى

· يقوي الشعيرات الدموية

· يزيد من حيوية الجسم بشكل عام

· يكسب البشرة الملمس الناعم ويفيد في مقاومة التجاعيد

· يعطيك رائحة فم رائعة

· البقدونس في الرجيم: يحتوي البقدونس على ألياف وفيتامينات هامة تساعد في الرجيم.

· فوائد البقدونس للقلب: يعمل حمض الفوليك في البقدونس على تحويل حمض هوموسيستين الذي يهدد الأوعية الدموية إلى جزيات غير ضارة.

· البقدونس للشعر: يمكن استخدام البقدونس على الشعر لمنع تساقطه.

· حصوات الكلى: يعمل البقدونس على التخلص من الالتهابات البولية وتفتيت الحصوات بالكلى.

· البقدونس للبشرة: يحمي فيتامين ج الموجود بوفرة في البقدونس من شيخوخة الجلد حيث يعمل كمضاد أكسدة ويساعد في انتاج الكولاجين.

· مقاومة السرطان: أكدت بعض الدراسات أن مركب المايرسيتيسين الموجود في البقدونس يساعد في حماية الجسم من السرطان عن طريق تحييد الشقوق الحرة.

· البقدونس والقولون: يعمل على زيادة الهضم للدهون والبروتينات.

· تنظيم اضطرابات الطمث

· البقدونس للسكري: وجدت دراسة نشرت عام 2003 أن البقدونس لديه قدرة في تحسين مستوى السكر في الدم.

نصنع التبوله من البقدونس

عبدالرحمن عقيل== المعلومات الغذائية == يحتوي كل كوب من المقدونس المفروم (60غ) بحسب وزارة الزراعة الأميركية على المعلومات الغذائية التالية :

· السعرات الحرارية: 22

· الدهون: 0.47

· الدهون المشبعة: 0

· الكاربوهيدرات: 3.80

· الألياف: 2

· البروتينات: 1.78

· الكولسترول: 0

معلومات الغذائية عن المقدونس

أوراق المقدونس[عدل]

تنحصر فائدة المقدونس في أوراقه فقط حيث يؤكل مع السلطات المنوعة واللحوم المشوية لمساعدته في التقليل من أضرار الكولسترول ولكونه فاتح شديد للشهية مقاومة للإسهال، ويشتهر المقدونس باحتوائه على نسبة عالية من فيتامين (A) المقوي للطاقة الجنسية وللبصر، كما أن به نسبة عالية أيضا من فيتامين (C) المساعد في زيادة مقاومة الجسم لأمراض البرد والنزلات الشعبية

المقدونس في أرقام[عدل]

· يتوفر الكالسيوم في المقدونس لدرجة قد يفوق ما يحتويه الحليب الذي اشتهر به، إذ أننا نجد في سائل الحليب، ما يقدرونه بمئة وخمسين(150) مليجراما في كل مئة سنتيمتر مكعب منه، فيما مئة جرام من المقدونس يصل فيها إلى 195 مليجراما،

· إضافة إلى نسبة عالية من أملاح الحديد التي تصل إلى 5 مليجرامات في المئة جرام، ولو تأملنا في تركيب الكبد، وهو أغنى مصادر الحديد المتداولة، لوجدناه لا يزيد على ثمانية مليجرامات فقط، فيما اشتهرالسبانخ وهو لا يزيد في محتواه على ثلاثة من نوع لا يصلح للامتصاص والاستفادة.

· أما ما يتميز به المقدونس على غيره فهو ما يحتويه من فيتامين (أ) وفيتامين(ج). فالأول منهما (أي فيتامين أ) نجد منه في المقدونس قدرا يعادل 918 ميكروجراما، وهو قدر يتعدى حاجة الإنسان البالغ الأساسية التي توصي بها منظمة الصحة العالمية، فتضع الحد الأدنى لها 750 ميكروجراما، إن ثراء المقدونس بفيتامين (أ) لا يتجاوز إلا الجرجير والخبيزة والجزر ويسبقها بمراحل تركيب الكبد الذي يصل إلى سبعة آلاف ميكروجرام (7000) في كل مئة جرام منه.

· أما الأمر الذي قد يثير الدهشة، فهو ما يحتويه المقدونس من فيتامين (ج) وهو الفيتامين المانع للإسقربوط، إذ ما تحتويه مئة جرام من المقدونس الطازج يقدرونه بمئة وثمانين (180) مليجراما وهذا قدر يفوق ما يحتويه ذاتُ الوزن من البرتقال أو الليمون الذين اشتهرا به بمعنى أن قدرا من المقدونس يحوي من فيتامين (ج) ثلاثة أضعاف ما يوازيه من البرتقال في حين أن حاجة الإنسان اليومية لرجل بالغ لا تتعدى ثلاثين مليجراما حسب تقدير منظمة الصحة العالمية.

ولعل الشرط الوحيد هو أن يكون طازجا، لأن محتواه من الفيتامينات يتدنَّى إلى مقادير لا قيمة لها إذا أصابه الذبول

المقدونس كعلاج[عدل]

يفيد في علاج: مشاكل العادة الشهرية، التهابات وعدوي المجاري البولية، اضطرابات الجهاز الهضمي والمثانة، اضطرابات والتهابات الكلى، اضطرابات الحيض، اضطرابات الهضم، الآم المعدة، دودة الأمعاء، الاسقربوط

المقدونس والتجميل[عدل]

· لإزالة البقع والحبوب والبثور من على الوجه يغسل الوجه بعصير المقدونس أو نقيعه مرتين في اليوم.

· لأجل الحصول على لون الوجه صافياً يغسل صباحاً ومساءً لمدة أسبوع يغلي مقدار حوالي ثلاث ملاعق كبيرة في نصف لتر ماء لمدة 15دقيقة ويستعمل فاتراً.

يرجى التجريب

ملحوظات[عدل]

· من المهم المواظبة اليومية على تناوله مع الوجبات

· المقدونس المجفف يفقد كافة عناصره الغذائية المهمة لذا ينصح بتناول المقدونس طازجا ومن محصول اليوم للحصول على الفائدة التامة

· فرم المقدونس أو تقطيعه تفقده العديد من عناصره الغذائية والدوائية لذا ينصح بتناول ورقة طازجا مع الوجبة الرئيسية وعند فرمه أو تقطيعه يجب عدم تركه لمدة طويلة بل يتم تناوله حالا حتى لا تتبخر زيوته المفيدة.

تحذير[عدل]

يجب عدم استخدام المقدونس كعلاج للمرأة الحامل أو التي تخطط للحمل وكذلك للأطفال أقل من سنتين وللأشخاص الذين يعانون من أمراض مزمنة في الجهاز الهضمي مثل القرح المعدية المعوية وكذلك تقرحات القولون كما يجب عدم استخدام بذور أو جذور المقدونس المجفف وكذلك السيقان والأوراق للمرأة الحامل ويمكن استعمال المقدونس الأخضر الطازج قبل أن يذبل.

المصادر[عدل]

1. ^ ^{"معرف
Petroselinum crispum في موسوعة الحياة"}. eol.org. اطلع عليه بتاريخ 9 أبريل 2016.

2. ^ موقع لائحة النباتات أنواع البقدونس (بالإنكليزية). تاريخ الولوج 1 شباط 2013.

//////////////////

به کردی سورانی كه‌ره‌ووز :

كه‌ره‌ووز يان كه‌ره‌ڤز رووه‌كێكى گياييه‌ ناوه‌ زانسنيه‌كه‌ى (Apium graveolens)ه‌ له‌ جۆرى سه‌وزه‌واته‌ په‌لك و لاسكه‌كانى به‌ خاوى و به‌ پاشتن ده‌خورێن، كه‌ره‌سته‌ى پێويسته‌ بۆ سه‌لاته‌ / زه‌لاته‌، شێوه‌ى به‌ به‌قدونس (مه‌عده‌نووس) ده‌چێت به‌ڵام به‌ تام و پێكهاته‌ لێك جياوازن.

////////////

به عبری:

סלרי, או כרפס ריחני (שם מדעי: Apium graveolens) אחד המינים של הסוג כרפס ממשפחת הסוככיים. צמח ירק מאכל ותבלין, צמח דו-שנתי אשר מקורו באגן הים התיכון, נפוץ כצמח בר הגדל בביצות - צמח ריחני זקוף שגבהו 50-70 סנטימטר. הסלרי גדל בקרקע עשירה ולחה, בשמש מלאה ואקלים מעט קריר.

/////////////

به ترکی کِرِوِز:

Kereviz (Apium graveolens), maydanozgiller Apiaceae familyası içinde, batı ve kuzey Avrupa sahil bölgelerinin ve özellikle de bu bölgelerin çukur ve sazlık kesimlerinin yerlisi olduğu kabul edilen, yenilebilir, iki senelik bir bitkidir. Bir metreye kadar boy atabilir. Çiçekleri krem rengine çalan beyaz renkte, 2-3 mm. çapındadır.

///////////////

CeleryNandu (Apium graveolens) is a cultivated plant, variety in the family Apiaceae, commonly used as a vegetable. Depending on location and cultivar, either its stalks or its hypocotyl are eaten and used in cooking.

In North America the dominant variety most commonly available in trade is "celery", Apium graveolens var. dulce, whose stalks are eaten raw, or as an ingredient in salads, or as a flavoring in soups, stews, and pot roasts.

In Europe the dominant variety most commonly available in trade is celeriac (Apium graveolens var. rapaceum) whose hypocotyl forms a large bulb which is eaten raw grated in a salad, cooked, or as the major ingredient in a soup. It is commonly, but incorrectly, called "celery root". The leaves of rapaceum are used as seasoning, but its fibrous stalks find only marginal use.^[2][3][4]

Celery seed is also used as a spice. its extracts are also used in medicines. The plant grows to 1 m (3.3 ft) tall.

Contents

[show]

Description[edit]

Leaf celery

Celery leaves are pinnate to bipinnate with rhombic leaflets 3–6 cm (1.2–2.4 in) long and 2–4 cm broad. The flowers are creamy-white, 2–3 mm in diameter, and are produced in dense compound umbels. The seeds are broad ovoid to globose, 1.5–2 mm long and wide. Modern cultivars have been selected for solid petioles, leaf stalks.^[5] A celery stalk readily separates into "strings" which are bundles of angularcollenchyma cells exterior to the vascular bundles.^[6]

Etymology[edit]

First attested in English in 1664, the word "celery" derives from the French céleri, in turn from Italian seleri, the plural of selero, which comes from Late Latin selinon,^[7]the latinisation of the Greek σέλινον (selinon), "parsley".^[8][9] The earliest attested form of the word is the Mycenaean Greek se-ri-no, written in Linear B syllabic script.^[10]

Taxonomy[edit]

Cross-section of a 'Pascal' celery rib, the petiole

Celery was described by Carl Linnaeus in Volume One of his Species Plantarum in 1753.^[11]

Cultivation[edit]

Head of celery, sold as a vegetable. Usually only the leaf stalks are eaten

The plants are raised from seed, sown either in a hot bed or in the open garden according to the season of the year, and, after one or two thinnings and transplantings, they are, on attaining a height of 15–20 cm (5.9–7.9 in), planted out in deep trenches for convenience of blanching, which is effected by earthing up to exclude light from the stems.

In the past, celery was grown as a vegetable for winter and early spring; it was perceived as a cleansing tonic, welcomed to counter the salt-sickness^{[further explanation needed]} of a winter diet. By the 19th century, the season for celery had been extended, to last from the beginning of September to late in April.^[12]

North America[edit]

In North America, commercial production of celery is dominated by the cultivar called 'Pascal' celery.^[5] Gardeners can grow a range of cultivars, many of which differ from the wild species, mainly in having stouter leaf stems. They are ranged under two classes, white and red. The stalks grow in tight, straight, parallel bunches, and are typically marketed fresh that way, without roots and just a little green leaf remaining.

Europe[edit]

In Europe the dominant variety of celery most commonly grown is Apium graveolens var. rapaceum grown because its hypocotyl forms a large bulb, correctly called celeriac, but often incorrectly called celery root. The leaves are used as seasoning, and the stalks find only marginal use.^[2][3][4]

Asia[edit]

Chinese celery (Apium graveolens var. secalinum) is a cultivar from East Asia.

Wild[edit]

The wild form of celery is known as "smallage". It has a furrowed stalk with wedge-shaped leaves, the whole plant having a coarse, earthy taste, and a distinctive smell. The stalks are not usually eaten (except in soups or stews in French cuisine), but the leaves may be used in salads, and its seeds are those sold as a spice.^[13] With cultivation and blanching, the stalks lose their acidic qualities and assume the mild, sweetish, aromatic taste particular to celery as a salad plant.

Harvesting and storage[edit]

Harvesting occurs when the average size of celery in a field is marketable; due to extremely uniform crop growth, fields are harvested only once. Thepetioles and leaves are removed and harvested; celery is packed by size and quality (determined by colour, shape, straightness and thickness of petiole, stalk and midrib^{[clarification needed]} length and absence of disease, cracks, splits, insect damage and rot). Under optimal conditions, celery can be stored for up to seven weeks between 0 to 2 °C (32 to 36 °F). Inner stalks may continue growing if kept at temperatures above 0 °C (32 °F). Freshly cut petioles of celery are prone to decay, which can be prevented or reduced through the use of sharp blades during processing, gentle handling, and proper sanitation.^[14]

Sulfites[edit]

In the past, restaurants used to store celery in a container of water with powdered vegetable preservative, but it was found that the sulfites in the preservative caused allergic reactions in some people.^[15] In 1986, the U.S. Food and Drug Administration banned the use of sulfites on fruits and vegetables intended to be eaten raw.^[16]

Uses[edit]

Celery seed (Apium graveolens) essential oil

Celery is eaten around the world as a vegetable. In North America the crisp petiole (leaf stalk) is used. In Europe the hypocotyl is used as a root vegetable. The leaves are strongly flavoured and are used less often, either as a flavouring in soups and stews or as a dried herb. Celery, onions, and bell peppers are the "holy trinity" of Louisiana Creole and Cajun cuisine. Celery, onions, and carrots make up the French mirepoix, often used as a base for sauces and soups. Celery is a staple in many soups, such as chicken noodle soup.

Seeds[edit]

In temperate countries, celery is also grown for its seeds. Actually very small fruit, these "seeds" yield a valuable volatile oilused in the perfume and pharmaceutical industries. They contain an organic compound called apiole. Celery seeds can be used as flavouring or spice, either as whole seeds or ground.

Celery salt[edit]

The seeds can be ground and mixed with salt, to produce celery salt. Celery salt can be made from an extract of the roots or using dried leaves. Celery salt is used as a seasoning, in cocktails (notably to enhance the flavour of Bloody Mary cocktails), on the Chicago-style hot dog, and in Old Bay Seasoning.

Medicine[edit]

Celery seeds

The use of celery seed in pills for relieving pain was described by Aulus Cornelius Celsus around AD 30.^[17] Celery seeds contain a compound, 3-n-butylphthalide, that has been demonstrated to lower blood pressure in rats.^[18]

Celery juice significantly reduced hypertension in 87.5% of patients (14 of 16) tested.^[19] Another study showed the same effect on hypertension associated with pregnancy.^[20]

Tender shoots or sprouts of germinated celery seeds (Apium), flaxseeds (Linum) and fenugreek (Trigonella), when eaten together, are said to have a cooling effect on the entire body.^[21]

Bergapten in the seeds can increase photosensitivity, so the use of essential oil externally in bright sunshine should be avoided. The oil and large doses of seeds should be avoided during pregnancy, as they can act as a uterine stimulant. Seeds intended for cultivation are not suitable for eating as they are often treated with fungicides.

Nutrition[edit]

Celery, raw
Nutritional value per 100 g (3.5 oz)
Energy	12 kcal (50 kJ)

Carbohydrates	2.97 g (including fibre)
Sugars	1.4 g
Dietary fiber	1.83 g

Fat	0.17 g

Protein	0.69g

Vitamins
Vitamin A equiv.	(3%) 22 μg
Thiamine (B1)	(2%) 0.021 mg
Riboflavin (B2)	(5%) 0.057 mg
Niacin (B3)	(2%) 0.32 mg
Vitamin B6	(6%) 0.074 mg
Folate (B9)	(9%) 36 μg
Vitamin C	(4%) 3.1 mg
Vitamin E	(2%) 0.27 mg
Vitamin K	(28%) 29.3 μg

Minerals
Calcium	(4%) 40 mg
Iron	(2%) 0.2 mg
Magnesium	(3%) 11 mg
Phosphorus	(3%) 24 mg
Potassium	(6%) 260 mg
Sodium	(5%) 80 mg
Zinc	(1%) 0.13 mg

Other constituents
Water	95 g
· Units · μg = micrograms • mg = milligrams · IU = International units
Percentages are roughly approximated usingUS recommendations for adults.

Celery is used in weight-loss diets, where it provides low-calorie dietary fibre bulk. Celery is often incorrectly thought to be a "negative-calorie food," the digestion of which burns more calories than the body can obtain. In fact, eating celery provides positive net calories, with digestion only consuming a small proportion of the calories taken in.^[22]

Allergies[edit]

Celery is among a small group of foods (headed by peanuts) that appear to provoke the most severe allergic reactions; for people with celery allergy, exposure can cause potentially fatal anaphylactic shock.^[23] Theallergen does not appear to be destroyed at cooking temperatures. Celery root—commonly eaten as celeriac, or put into drinks—is known to contain more allergen than the stalk. Seeds contain the highest levels of allergen content. Exercise-induced anaphylaxis may be exacerbated. An allergic reaction also may be triggered by eating foods that have been processed with machines that have previously processed celery, making avoiding such foods difficult. In contrast with peanut allergy being most prevalent in the US, celery allergy is most prevalent in Central Europe.^[24] In the European Union, foods that contain or may contain celery, even in trace amounts, must be clearly marked as such.^[25]

Chemistry[edit]

Polyynes can be found in Apiaceae vegetables like celery, and their extracts show cytotoxic activities.^[26][27]

Apiin and apigenin can be extracted from celery and parsley. Lunularin is a dihydrostilbenoid found in common celery.

Some aromatic compounds of celery leaves and stalks are reported as butylphthalide and Sedanolide.

History[edit]

Selinunte didrachm coin bearing aselinon (celery) leaf, circa 515-470 BC.

Daniel Zohary and Maria Hopf^[28] note that celery leaves andinflorescences were part of the garlands found in the tomb of pharaohTutankhamun (died 1323 BC), and celery mericarps dated to the seventh century BC were recovered in the Heraion of Samos. However, they note "since A. graveolens grows wild in these areas, it is hard to decide whether these remains represent wild or cultivated forms." Only by classical times is it certain that celery was cultivated.

M. Fragiska mentions an archeological find of celery dating to the 9th century BC, at Kastanas; however, the literary evidence for ancient Greece is far more abundant. In Homer's Iliad, the horses of the Myrmidons graze on wild celery that grows in the marshes of Troy, and in Odyssey, there is mention of the meadows of violet and wild celery surrounding the cave of Calypso.^[29]

Cultural depictions[edit]

Apium illustration from Barbarus Apuleius' Herbarium, c. 1400.

A chthonian symbol among the ancient Greeks, celery was said to have sprouted from the blood of Kadmilos, father of the Cabeiri, chthonian divinities celebrated in Samothrace, Lemnos, and Thebes. The spicy odour and dark leaf colour encouraged this association with the cult of death. In classical Greece, celery leaves were used as garlands for the dead, and the wreaths of the winners at the Isthmian Games were first made of celery before being replaced by crowns made of pine. According to Pliny the Elder^[30] in Achaea, the garland worn by the winners of the sacredNemean Games was also made of celery.^[29] The Ancient Greek colony of Selinous (Greek: Σελινοῦς, Selinous), onSicily, was named after wild parsley that grew abundantly there; Selinountian coins depicted a parsley leaf as the symbol of the city.

The name "celery" retraces the plant's route of successive adoption in European cooking, as the English "celery" (1664) is derived from the French céleri coming from the Lombard term, seleri, from the Latin selinon, borrowed from Greek.^[31]

Celery's late arrival in the English kitchen is an end-product of the long tradition of seed selection needed to reduce the sap's bitterness and increase its sugars. By 1699, John Evelyn could recommend it in his Acetaria. A Discourse of Sallets: "Sellery, apium Italicum, (and of the Petroseline Family) was formerly a stranger with us (nor very long since in Italy) is an hot and more generous sort of Macedonian Persley or Smallage...and for its high and grateful Taste is ever plac'd in the middle of the Grand Sallet, at our Great Men's tables, and Praetors feasts, as the Grace of the whole Board".^[32]

Khollan Vafa : اخوان صفا

۱۳۹۵ فروردین ۲۱, شنبه

فطراسالیون، کرفس کوهی یا تخم آن، مقدونس/مغدونس، بقدونس/بغدونس، جعفری فرنگی، ... Kelussia odoratissima Mozaff

دنبال کننده ها

بايگانی وبلاگ

درباره من