Khollan Vafa : اخوان صفا: فَل/فُل، جاسمین/یاسمن عربی یا نیلوفر هندی یا بیخ آن یا سفرجُل هندی و حتی سفرجُل... جاسمینوم سامباک یا یاس رازقی امروزی پارسی زبانان

[1] -فل . [ ف ُ ] (اِ) نیلوفر باشد.(برهان ). نیلوفر. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به نیلوفر و نیلوفل شود. || بیخ نیلوفر، و بعضی گویند بیخ نیلوفر هندی است ، و * همان است . (برهان ). فاغیه . (فرهنگ فارسی معین ). فاغیه است که بیخ نیلوفر هندی باشد. (فهرست مخزن الادویه ). || چوب درخت آبی را نیز گویند، و آبی میوه ای است که آن را به عربی سفرجل و به فارسی بِه ْ خوانند. (برهان ).

* فاغیه .[ ی َ / ی ِ ] (اِ) بمعنی فاغر است . (فهرست مخزن الادویه ). فاغر است که گل زردی باشد خوشبوی در هندوستان مانند زنبق ، و به هندی رای چنپا گویند. و گل حنا و درخت حنای گل کرده را نیز گفته اند. (برهان ). || هر شکوفه را نیز گویند که خوشبوی باشد. (برهان ).

////////////////

فاغیه‌. صاحب منهاج گوید گل حنا بود و هر شکوفه که خوشبوی بود آن را فاغیه خوانند و آن معتدل بود در گرمی و سردی و تمیمی گوید گل حنا چون در میان جامه صوف نهند و به‌پیچند خوشبوی کند و رها نکند که سوس آن را تباه کند و بخورد.

اختیارات بدیعی

که هیچکدام با توجه به تعریف امروزی فل در منابع عربی و لاتین درست بنظر نمی رسد.

////////////

یاس رازقی (نام علمی: Jasminum sambac) یا یاس عربی گیاهی بالارونده که بیشتر در جنوب و جنوب غرب آسیا و در کشورهایی مانند فیلیپین، هند، میانمار، سری لانکا یافت می‌شود. واژهٔ یاسمین ریشهٔ عربی یا فارسی دارد.^[۱] این گیاه دارای برگ‌های نسبتاً بریدگی‌دار و خوشه‌هایی از گل‌های بسیار معطر و کوچک سفید رنگ، به همراه غنچه و شکوفه‌هایی صورتی رنگ است. یاس رازقی گیاهی نیمه دائم سبز است که بر اثر پیچیدن خود را حمایت کرده و بالا می‌کشد. به مکانی با آفتاب کامل و خاکی کاملاً قوی و با زهکشی خوب نیاز دارد. این گیاه بسیار قوی و سریع الرشد بوده و بعد از هر دوره گلدهی باید هرس شود. با روش های مختلفی چون قلمه و خوابانیدن شاخه می‌توان رازقی را تکثیر کرد.^[۲]

محتویات

[نمایش]

گل ملی[ویرایش]

در سال ۱۹۳۴ میلادی به عنوان گل ملی کشور فیلیپین انتخاب شد. در سال ۱۹۹۰ میلادی به عنوان یکی از سه گل ملی کشوراندونزی انتخاب شد.

استفاده در صنعت[ویرایش]

چای یاسمن

چینی‌ها از گل‌های یاس رازقی برای تولید چای معطر استفاده می کنند. در زمان قدیم در هندوستان گل‌های رازقی را با کنجد مخلوط می‌کردند و روغن کنجد را که آغشته به این گل معطر بود می‌گرفتند، به این ترتیب عطرهای طبیعی تولید می‌شد. امروزه با استفاده از شیوه‌های مدرن، عطر رازقی را به عنوان عطر تهیه و عرضه می‌دارند.

پانویس

1. پرش به بالا↑ «PRODUCTION MANAGEMENT PRACTICES OF JASMINE(Jasminum sambac [L. Aiton) IN THE PHILIPPINES»] ‎(انگلیسی)‎. بازبینی‌شده در ۲۸ مارس ۲۰۱۲.

2. پرش به بالا↑ بری و برادلی، گیاهان و باغچه‌ها، ۱۵۴.

منابع

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔیاس رازقی موجود است.

· بری، سوزان و استیو برادلی. گیاهان و باغچه‌ها. ترجمهٔ محمدعلی فرزاد. چاپ اول. تهران: کارنگ، ۱۳۸۵. ISBN 964-6730-74-4.

///////////////

الفل (باللاتينية: Jasminum sambac) نوع نباتي يتبع الفصيلة الزيتونية.

محتويات

[أظهر]

الوصف النباتي[عدل]

شجيرة صغيرة معمرة، مستديمة الخضرة، ترتفع حتى 2 م. الساق قاسية ومتنوعة، والأوراق خضراء غامقة بيضاوية متقابلة، والأزهار متجمعة قمية بيضاء ناصعة تظهر في الربيع وحتى آواخر الخريف، والثمار صغيرة الحسلة لا تظهر كثيراً، والجذور منتشرة محلياً وكثيفة، ومعدل النمو للشجيرة بطيء إلى متوسط، تتوقف عن النمو بشكل شبه تام في فصل الشتاء ، وتنمو بشكل ملحوظ في فصل الصيف إذا توافر لها الماء وأشعة الشمس.

تحمل النبات للظروف البيئية المحلية ينمو الفل بشكل جيد تحت الظروف البيئية المحلية، وتتحمل العوامل البيئية القاسية بشكل جيد من حيث ارتفاع درجة الحرارة إلى 45 درجة مئوية، والرياح والجفاف، إلا أنها قليلة التحمل للملوحة، وتناسبها التربة اللومية الغنية الجيدة الصرف ومعرضة للإصابة بالحشرات القشرية والبق الدقيقي والذباب الأبيض.

التكاثر[عدل]

بالعقل تحت ظروف البيت الزجاجي الرطب والدافيء في أو آخر الشتاء.

القيمة التنسيقية تستخدم للزينة في الحدائق والشرفات لأزهارها ذات الرائحة الطيبة

الفل ويطلق عليه أيضا ياسمين عربي هو نوع من أنواع الياسمين وهو نبات شجيري عادي ومتسلق دائم الخضرة، يتكاثر بالترقيد والعقل والتطعيم، فيالمشاتل ومن النبات مباشرةً.

يتميز الفل برائحته الزكية والتي جعلت منه استخدامات كثيرة.

الموطن[عدل]

المناطق الدافئة والمعتدلة ،حوض البحر الأبيض المتوسط، مصر، بلاد الشام، قبرص، إلى جانب الهند، الصين وغيرها وتكثر زراعته في جازان بجنوبالمملكة العربية السعودية وفي اليمن.

الخصائص العلاجية[عدل]

حالات الاحتقان (الزهور)، خافض درجة الحرارة (الأوراق)، آلام العين، أوجاع الرأس (الجذور). غرض الاستعمال : داخلي وخارجي. طبيعة الاستعمال : مغلي، منقوع، مستحضر سائل، محلول ،دهن عطري، كمادات. طريقة الاستعمال : زيت عطري Huil essential لينالول Linalol استرات

ميثيل اثرانيلات Méthyl anthranilat اندول Indole

التزين[عدل]

شجرة الفل من الأشجار التي تزين الحديقة الخارجية بشكلها الجذاب وعطر وردها المميز، وإذا ما احسن تسميدها والعناية بها فإن موسم أزهارها يمتد إلى أشهر طويلة. ينجح بشكل جيد تحت الظروف البيئية المعتدلة، ويتحمل العوامل البيئية القاسية بشكل جيد من حيث ارتفاع درجة الحرارة إلى 45 درجة مئوية، والرياح والجفاف، إلا أنها قليلة التحمل للملوحة، وتناسبها التربة اللومية الغنية الجيدة الصرف ومعرضة للإصابة بالحشرات القشرية والبق الدقيقي والذباب الأبيض. تستخدم للزينة في الحدائق والشرفات لأزهارها ذات الرائحة الزكية.

المراجع[عدل]

كتاب الثانوية العامة الأردن. م. علاء بدر، م.عمار الظروف

////////////////

به پنجابی موتیا:

موتیا زیتون ٹبر دی ٹوکرے کلیاں دی اک ونڈ اے۔ ایہ دکھنی تے چڑھدے دکھنی ایشیاء دی وسنیک اے تے فلپائن دا قومی پھل اے۔ ایہ دنیا دیاں کئی تھانواں تے اگایا جاندا اے۔

وکھالہ[لکھو]

ایہ اک جھاڑی بوٹا اے جیہڑا 0.5 توں 3 میٹر (1.6 توں 9.8 فٹ) تک جاندا اے۔ ایہدے پتے آنڈیورگے تے 4 توں 12.5 سینٹی میٹر (1.6 توں 4.9 انچ) لمے تے 2 توں 7.5 سینٹی میٹر (0.79 توں 2.95 انچ) چوڑے ہوندے نیں۔ ایہ اپنے حوشبو والے پھلاں باہجوں عام اگایا جاندا اے۔ ایہدے پھل چٹے ہوندے نیں۔ سارا سال کھڑے ریندے نیں تے ٹاہنی دے انت تے 3 توں 12 دے گجھیاں وج ہوندے نیں۔ ایہدے پھل خوشبو تے چآ بنان لئی ورتے جاندے نیں۔ ایہ فلپائن دا قومی پھل اے تے انڈونیشیا دے تن قومی پھلاں وجوں اک اے۔

دوجیاں بولیاں وچ ناں[لکھو]

· عربی - فل

· بنگالی - بیلی

· چینی - مو لی ہوا

· انگریزی - Arabian jasmine

· گجراتی - موگرو

· ہندی - موگرا

· مراٹھی - موگرا

· فارسی - یاسمین

· پراکرت - ملیا

· پنجابی - موتیا

· سنسکرت - ملیکا یا ملاٹی

· ترک - فل

· اردو - موتیا یا یاسمین

· یونانی - فولی

بارلے جوڑ[لکھو]

وکیمیڈیا کامنز چ مورتاں: موتیا

گٹھیاں:

· زیتون ٹبر

· کلیاں

/////////////

به آذری عِرِب جاسمینی:

Ərəb jasmini (lat. Jasminum sambac) — Jasmin cinsinə aid və Cənub və Cənub-şərqi Asiyanın yerli bitkilərindəndir.^[1]Cəlbedici və şirincəsinə ətirli gülləri üçün geniş şəkildə becərilir. Gülləri həm də ətriyyat və çay hazırlanması üçün istifadə olunur.Filippinin milli gülüdür və orada sampaguita adlanır. Həmçinin,İndoneziyanın üç milli gülündən biridir və orada melati putih kimi tanınır.

///////////////

Jasminum sambac is a species of jasmine native to a small region in the eastern Himalayas in Bhutan and neighbouring India. It is cultivated in many places, especially across much of South and Southeast Asia. It is naturalised in many scattered locales: Mauritius, Madagascar, the Maldives, Cambodia, Java, Christmas Island,Chiapas, Central America, southern Florida, the Bahamas, Cuba, Hispaniola, Jamaica, Puerto Rico, and the Lesser Antilles.^[3][4][5]

Jasminum sambac is a small shrub or vine growing up to 0.5 to 3 m (1.6 to 9.8 ft) in height. It is widely cultivated for its attractive and sweetly fragrant flowers. The flowers are also used for perfumes and for making tea. It is known as the Arabian jasmine in English. It is the national flower of the Philippines, where it is known as sampaguita. It is also one of the three national flowers of Indonesia, where it is known as melati putih.

Contents

[show]

Taxonomy and nomenclature[edit]

Jasminum sambac is classified under the genus Jasminum under the tribe Jasmineae.^[6] It belongs to the olive family Oleaceae.^[7]

Despite the English common name of "Arabian jasmine", Jasminum sambac is not originally native to Arabia. Thehabits of Jasminum sambac support a native habitat of humid tropical climates and not the arid climates of theMiddle East. Early Chinese records of the plant points to the origin of Jasminum sambac as eastern South Asia andSoutheast Asia. Jasminum sambac (and nine other species of the genus) were spread into Arabia and Persia by man, where they were cultivated in gardens. From there, they were introduced to Europe where they were grown as ornamentals and were known under the common name "sambac" in the 18th century.^[8][9]

Medieval Arabic "zanbaq" meant jasmine flower-oil from the flowers of any species of jasmine. This word entered late medieval Latin as "sambacus" and "zambacca" with the same meaning as the Arabic, and then in post-medieval Latin plant taxonomy the word was adopted as a label for the J. sambac species.^[10] The J. sambac species is a good source for jasmine flower-oil in terms of the quality of the fragrance and it continues to be cultivated for this purpose for the perfume industry today. The Jasminum officinale species is also cultivated for the same purpose, and probably to a greater extent.

In 1753, Carl Linnaeus first described the plant as Nyctanthes sambac in the first edition of his famous book Systema Naturae. In 1789, William Aiton reclassified the plant to the genus Jasminum. He also coined the common English name of "Arabian jasmine",^[11] cementing the misconception that it was Arabian in origin.^[8]

Other common names of Jasminum sambac include:^[12]

· Arabic - Full (فل)

· Bengali - Bel/Beli (বেলীফুল)

· Catalan - Xamelera

· Cebuano - Manol

· Chamorro - Sampagita

· Chinese - Mo Li Hua (茉莉花)

· English - Arabian jasmine, Tuscan jasmine, Sambac jasmine

· Filipino and Spanish - Sampaguita

· Greek - Fouli (Φούλι)

· Gujarati - Mogro

· Hawaiian - Pikake

· Hindi and Marathi - Moghrā (मोगरा)

· Indonesian - Melati Putih

· Japanese - Matsurika (茉莉花, まつりか)

· Kannada - Dundu Mallige

· Khmer - Mlis (ម្លិស)

· Konkani - Mogare

· Malay - Melur^[13] or Melati^[14]

· Malayalam - Koda Mulla (കൊട മുല്ല)

· Manipuri language - "Kabok lei"

· Marathi - Mogara (मोगरा)

· Oriya - Juhi Mahli (ଜୁହି ମହ୍ଲି)

· Persian - Yasmeen

· Prakrit - Malliā

· Punjabi - Motiya (موتیا)

· Sanskrit - Malati (मालती), Mallika (मल्लिका)

· Sinhala - Saman (සමන්), Gaeta pichcha, Sithapushpa

· Spanish (Caribbean) - Jazmín

· Tagalog - Sampagita

· Tahitian, Māori, and Marquesan - Pitate

· Tamil - Malligai (மல்லிகை), Kundumalli (குண்டுமல்லி)

· Telugu - Mallepuvvu

· Thai - Malila (มะลิลา)

· Turkish - Ful

· Urdu - Yasmeen or Motiya (موتیا)

· Vietnamese - Hoa Nhài

Description[edit]

Jasminum sambac is an evergreen vine or shrub reaching up to 0.5 to 3 m (1.6 to 9.8 ft) tall.^[15] The species is highly variable, possibly a result ofspontaneous mutation, natural hybridization, and autopolyploidy. Cultivated Jasminum sambac generally do not bear seeds and the plant is reproduced solely by cuttings, layering, marcotting, and other methods of asexual propagation.^[3][16][17]

The leaves are ovate, 4 to 12.5 cm (1.6 to 4.9 in) long and 2 to 7.5 cm (0.79 to 2.95 in) wide. The phyllotaxy is opposite or in whorls of three, simple (notpinnate, like most other jasmines).^[18] They are smooth (glabrous) except for a few hairs at the venation on the base of the leaf.^[16]

The flowers bloom all throughout the year and are produced in clusters of 3 to 12 together at the ends of branches.^[17] They are strongly scented, with a white corolla 2 to 3 cm (0.79 to 1.18 in) in diameter with 5 to 9 lobes. The flowers open at night (usually around 6 to 8 in the evening), and close in the morning, a span of 12 to 20 hours.^[3] The fruit is a purple to black berry 1 cm (0.39 in) in diameter.^[16]

Arabian jasmine in soft shade

Cultivars[edit]

Jasminum sambac cultivars

'Maid of Orleans'

'Grand Duke of Tuscany'

There are numerous cultivars of Jasminum sambac which differ from each other by the shape of leaves and the structure of the corolla. The cultivars recognized include:

· 'Maid of Orleans' - possesses flowers with a single layer of five or more oval shaped petals. It is the variety most commonly referred to as sampaguita and pikake.^[3][17] It is also known as 'Mograw', 'Motiya', or 'Bela'.^[19]

· 'Belle of India' - possesses flowers with a single or double layer of elongated petals.^[19]

· 'Grand Duke of Tuscany' - possesses flowers with doubled petals. They resemble small white roses and are less fragrant than the other varieties. It is also known as 'Rose jasmine' and 'Butt Mograw'.^[19] In the Philippines, it is known as kampupot.^[3]

· 'Mysore Mulli' - resembles the 'Belle of India' cultivar but has slightly shorter petals.^[19]

Cultivation[edit]

The sweet, heady fragrance of Jasminum sambac is its distinct feature. It is widely grown throughout the tropics from the Arabian peninsula to Southeast Asia and the Pacific Islands as an ornamental plant and for its strongly scented flowers.^[20] Numerous cultivars currently exist.^[18]

Typically, the flowers are harvested as buds during early morning. The flower buds are harvested on basis of color, as firmness and size are variable depending on the weather. The buds have to be white, as green ones may not emit the characteristic fragrance they are known for.^[17] Open flowers are generally not harvested as a larger amount of them is needed to extract oils and they lose their fragrance sooner.^[3]

Importance[edit]

The Philippines[edit]

Jasminum sambac was adopted by the Philippines as the national flower on 1 February 1934 via Proclamation No. 652 issued by American Governor-General Frank Murphy.^[21][22][23] Filipinos string the flowers into leis, corsages, and sometimes crowns.^[24][25] These garlands are available as loose strings of blossoms or as tight clusters of buds, and are commonly sold by poor children outside churches and near intersections.^[26]

Sampaguita garlands are usually placed on religious images and photographs of the deceased on altars, and is presented to visitors, dignitaries, and occasionally to graduating students as a form of bestowing honour, veneration and accolade. Buds strung into ropes several metres long are often used to decorate formal events such state occasions at Malacañang Palace, weddings, and are sometimes used as the ribbon in ribbon cutting ceremonies. Though edible, the flower is rarely used in cuisine, with an unusual example being flavouring for ice cream.

Jasminum sambac was the subject of the danza song La Flor de Manila, composed by Dolores Paterno in 1879 at the age of 25. The song was popular during the Commonwealth and is now regarded as a romantic classic.^[27] The flower is also the namesake of the song Collar de Sampaguita.

Indonesia[edit]

Javanese Surakarta bride adorned with intricate roncen melati (jasmine garland).

Jasminum sambac (Indonesian: melati putih) is one of the three national flowers in Indonesia, the other two being the moon orchid and the giant padma.^[22] Although the official adoption were announced only as recent as 1990 during World Environment Day and enforced by law through Presidential Decree No. 4 in 1993,^[28] the importance of Jasminum sambac inIndonesian culture long predates its official adoption. Since the formation of Indonesian republic during the reign of Sukarno,melati putih is always unofficially recognized as the national flower of Indonesia. The reverence and its elevated status mostly due to the importance of this flower in Indonesian tradition since ancient times.

It has long been considered a sacred flower in Indonesian tradition, as it symbolizes purity, sacredness, graceful simplicity and sincerity. It also represents the beauty of modesty; a small and simple white flower that can produce such sweet fragrance. It is also the most important flower in wedding ceremonies for ethnic Indonesians, especially in the island ofJava.^[29] Jasmine flower buds that have not fully opened are usually picked to create strings of jasmine garlands (Javanese:roncen melati). On wedding days, a traditional Javanese or Sundanese bride's hair is adorned with strings of jasmine garlands arranged as a hairnet to cover the konde (hair bun). The intricately intertwined strings of jasmine garlands are left to hang loose from the bride's head. The groom's kris is also adorned with five jasmine garlands called roncen usus-usus(intestine garlands) to refer its intestine-like form and also linked to the legend of Arya Penangsang. In Makassar and Bugisbrides, the hair is also adorned with buds of jasmine that resemble pearls. Jasmine is also used as floral offerings forhyangs, spirits and deities especially among Balinese Hindu, and also often present during funerals. In South Sumatran traditional costume, the bungo melati pattern in Palembang songket fabrics depicts the jasmine to represent beauty and femininity.

The jasmine has wide spectrums in Indonesian traditions; it is the flower of life, beauty and festive wedding, yet it is also often associated with spirit and death. In Indonesian patriotic songs and poems, the fallen melati often hailed as the representation of fallen heroes that sacrificed their life and died for the country, the very similar concept with fallen sakura that represent fallen heroes in Japanese tradition. The Ismail Marzuki's patriotic song "Melati di Tapal Batas" (jasmine on the border) (1947) and Guruh Sukarnoputra's "Melati Suci"^[30] (sacred jasmine) (1974) clearly refer jasmine as the representation of fallen heroes, the eternally fragrance flower that adorned Ibu Pertiwi (Indonesian national personification). The Iwan Abdurachman's "Melati dari Jayagiri"(jasmine from Jayagiri mountain) refer jasmine as the representation of the pure unspoiled beauty of a girl and also a long lost love.

Cambodia[edit]

In Cambodia, the flower is used as an offering to the Buddha. During flowering season which begins in June, Cambodians thread the flower buds onto a wooden needle to be presented to the Buddha.^[31]

China[edit]

In China, the flower is processed and used as the main ingredient in jasmine tea (茉莉花茶).^[8] It is also the subject of the folk song Mo Li Hua, which wascensored by the People's Republic of China due to its association with the 2011 Chinese pro-democracy protests.^[32]

Hawaii[edit]

In Hawaii, the flower is known as pikake, and are used to make fragrant leis.^[17] The name 'pikake' is derived from the Hawaiian word for "Peacock", because the Hawaiian Princess Kaʻiulani was fond of both the flowers and the bird.^[17][23]

Pakistan, India and Middle East[edit]

It is one of the most commonly grown ornamentals in Pakistan, India and Bangladesh, where it is native.^[15][23] They are used to make thick garlands used as hair adornments. In Oman, Jasminum sambac features prominently on a child's first birthday. Flowers are sprinkled on the child's head by other children while chanting "hol hol". The fragrant flowers are also sold packed in between large leaves of the Indian almond (Terminalia catappa) and sewn together with strips of date palm leaves.^[20]

Sri Lanka[edit]

In Sri Lanka it is widely known as pichcha or gaeta pichcha. The name sithapushpa and katarolu are also used in older texts. The flowers are used in Buddhist temples and in ceremonial garlands.

Khollan Vafa : اخوان صفا

۱۳۹۵ فروردین ۲۲, یکشنبه

فَل/فُل، جاسمین/یاسمن عربی یا نیلوفر هندی یا بیخ آن یا سفرجُل هندی و حتی سفرجُل... جاسمینوم سامباک یا یاس رازقی امروزی پارسی زبانان

دنبال کننده ها

بايگانی وبلاگ

درباره من