[1] - کاشم . [ ش ِ ] (اِ) دوایی است و آن نوعی از انگدان باشد و آن را انجدان رومی گویند.
ضیق النفس را نافع است و بعضی گویند کاشم تخم انجدان رومی است . گرم و خشک است .
(برهان ). اسم فارسی است و به یونانی لیفطیون و در دیلم زیره ٔ کوهی نامند. منبتش کوههای
بلند جنگل دار است . ساقش باریک شبیه به ساق شبت و پرگره و برگش مانند برگ اکلیل
الملک و از آن نرمتر و خوشبوی ، و برگ اعالی ساق باریکتر و پرشکافتر و آخر ساق
چتردار و ثمرش سیاه ، و از بادیان بالیده تر و تند طعم و با عطریت و بیخش شبیه به
بیخ انجدان و خوشبوی و مستعمل تخم و بیخ اوست . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).
/////////////
کاشم. (اسم) ‹کاشن› (زیست‌شناسی)
[قدیمی]
[kāšem] گیاهی کوهی شبیه انجدان، با برگ‌های بریده و گلهای زرد که تخم و
ریشۀ آن مصرف دارویی دارد؛ زیرۀ کوهی.
فرهنگ لغت عمید
//////////////
کاشم
انجدان رومی بود و
بیونانی لیقیطیفون گویند و آن سالیوس بود و نیکوترین آن زردتر بزرگ ورق بود مانند ورق
انجدان و در قوت مانند کمون بود و طبیعت وی ابن ماسویه گوید گرم و خشک بود در سئوم
و صاحب منهاج گوید گرم بود در اول تا وسط درجه سئوم باد را بشکند و منضج بود طعام را
هضم کند و مقوی معده بود و یک درم از وی با شراب مسهل دیدان بود و حب القرع و بول و
حیض براند و گزندگی جانوران را نافع بود و سده جگر بگشاید و رطوبت معده کم کند و قراقر
زایل کند و دو درم از وی با آب گرم مستسقی را سود دارد و گویند مضر بود به مثانه و
مصلح وی تخم رازیانه بود جالینوس گوید بدل آن در ادرار تخم انجره بود یا تخم کذر و
تیادوق گوید بدل کاشم بستانی بوزن آن و ربع وزن آن زیره سفید بود و اسحق بن عمران گوید
بدل آن بوزن آن زیره بود
صاحب مخزن الادویه
می‌نویسد: کاشم بفتح کاف و الف و کسر شین لغت عربی است و گفته‌اند لغت فارسی است و
بیونانی قنالیون و لیفستیقون ساسالی و لیفطیغون و بسریانی نیلی قثیا و برومی کملاون
گفته‌اند انجدان رومی است و تخم آن را بفارسی گلپر نامند و گفته‌اند بزعم بعضی متاخرین
نوع رابع سیسالیوس است که بیونانی طروبین نامند
صاحب تحفه می‌نویسد:
کاشم را در دیلم زیره کوهی نامند ساقش باریک و شبیه شبت و پرگره و برگش مانند برگ اکلیل
الملک و از آن نرمتر و خوشبوتر است و ثمرش بسیار سیاه و از بادلیان بالیده‌تر و تندطعم
است ...
لاتین LIGUSTRICUM LEVISTICUM فرانسه LIVECHE انگلیسی LOVAGE
اختیارات بدیعی، ص:
366
///////////////
انجدان رومی گیاهی است علفی و دارای ساقه ضخیم استوانه است به قطر سه تا چهار سانتیمتر و به ارتفاع یک تا دومتراست. این گیاه
برگهایی ضخیم، گوشتدار، منقسم به برگچه‌هایی با ظاهر لوزی شکل و دندانه‌های نامساوی به رنگ سبز تیره و
منتهی به دمبرگ استوانه‌ای مشخص دارد.
گلهای انجدان
رومی بسیار کوچک به ابعاد سه میلیمتر، به رنگ زرد و مجتمع به صورت چتر مرکب به دوازده شعاع نابرابر هستند و زنبورعسل از گلهای آن، غذای پرارزشی به دست می‌آورد.
قسمت مورد استفاده گیاه ریشه آن است که بویی معطرو طعمی
تلخ، گزنده و کمی شیرین دارد و دارای خواص دارویی بسیار است.
مصارف دارویی[ویرایش]
ریشه انجدان رومی معده را تقویت می‌کند و هضم کننده غذاست و مصرف
آن در نارسایی‌های کبدی و کلیوی موثر است.
این گیاه با نام
دیگر کاشن در از بین بردن بیماریهای پوست مفید است و ضعف عمومی را برطرف می‌کند. مصرف انجدان رومی در آب آوردن بافت‌های بدن، آب آوردن قوزک پا، ورم کلیه، ورم مثانه، دفع ادرار، رماتیسم موثر ذکر شده است.
این گیاه درمیان
سبزی‌های اروپایی‌ها جایگاه ویژه‌ای دارد. مزهٔ آن مانند کرفس است.
پراکنش جغرافیایی
در ایران[ویرایش]
منبع[ویرایش]
·
ماهنامه ترویجی سبزینه - شماره هفتم
//////////////
الكَاشَم
الرُّومِيّ[2] أو الكَاشِن[2] أو الأَنْجُدَان الرُّومِيّ[2] أو الأَنْجُذَان الرُّومِيّ[3] (الاسم
العلمي:Levisticum officinale، بالإنكليزية:
Lovage) نوعنباتي يتبع جنس الكاشم من الفصيلة الخيمية.
تستعمل أوراقه وبذوره كتابل.
//////////////
به عبری:
לאושטיאן (שם מדעי: Levisticum officinale, מרומנית:leuștean) הוא צמח המשמש כתבלין מאכל, מרכיב חשוב להכנת הצ'ורבה (מרק) הרומנית.
////////////
به آذری دِرمَن لویستیکی:
//////////////
Lovage
From
Wikipedia, the free encyclopedia
For the band, see Lovage
(band).
|
Lovage
|
|
|
Kingdom:
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
Order:
|
|
|
Family:
|
|
|
Tribe:
|
|
|
Genus:
|
|
|
Species:
|
L. officinale
|
Lovage (/ˈlʌvᵻdʒ/), Levisticum officinale,
is a tall perennial plant, the sole species in the
genus Levisticum in the family Apiaceae,
subfamily Apioideae, tribe Apieae.[1][2]
Contents
[show]
Description[edit]
Lovage flowers
Lovage is an erect, herbaceous, perennial plant growing
to 1.8–2.5 m (5.9–8.2 ft) tall, with a basal rosette of leaves and
stems with further leaves, the flowers being produced in umbels at the top of
the stems. The stems and leaves are shiny glabrous green to yellow-green and
smell somewhat similar to celery when crushed. The larger basal leaves are up
to 70 cm (28 in) long, tripinnate, with broad triangular to
rhomboidal, acutely pointed leaflets with a few marginal teeth; the stem leaves
are smaller, and less divided with few leaflets. The flowers are yellow to
greenish-yellow, 2–3 mm (0.079–0.118 in) diameter, produced in
globose umbels up to 10–15 cm (3.9–5.9 in) diameter; flowering is in
late spring. The fruit is a dry two-parted schizocarp 4–7 mm
(0.16–0.28 in) long, mature in autumn.[3][4][5]
Distribution[edit]
The exact native range is disputed; some sources cite it
as native to much of Europe and southwestern Asia,[6]others
from only the eastern Mediterranean region in southeastern Europe and
southwestern Asia,[3] and
yet others only to southwestern Asia in Iran and Afghanistan,
citing European populations as naturalised.[4][7] It
has been long cultivated in Europe, the leaves being used
as an herb, the roots as a vegetable, and the seeds as a spice, especially in
southern European cuisine.[3]
Properties and uses[edit]
The leaves can be used in salads, or to
make soup or
season broths, and the roots can be eaten as a vegetable or
grated for use in salads. Its flavor and smell is somewhat similar to celery. The seeds
can be used as a spice, similar to fennel seeds.[3] In
the UK, an
alcoholic lovage cordial is traditionally mixed with brandy in the
ratio of 2:1 as awinter drink.[8] In Romania, the
leaves are the preferred seasoning for the various local broths, much more so
than parsley or dill. In the Netherlands it
is the only non salt ingredient of the traditional Asparagus dish.
The roots, which contain a heavy, volatile oil, are used
as a mild aquaretic.[9] Lovage
root contains furanocoumarinswhich can lead to photosensitivity.[10] In
Romania it's also used dried and with seeds to conserve and to add flavour to
pickled cabbage and cucumbers.[citation needed]
Etymology[edit]
Leaf
Lovage plant
The name "lovage" is from
"love-ache", ache being a medieval name for parsley; this is
a folk-etymological corruption of the older
French name levesche, from late Latin levisticum, in
turn thought to be a corruption of the earlier Latin ligusticum,
"ofLiguria"
(northwest Italy), where the herb was grown extensively.[11] In
modern botanical usage, both Latin forms are now used for different (but
closely related) genera, with Levisticum for (culinary)
lovage, and Ligusticum for Scots lovage, a similar species
from northern Europe, and for related species.[4][11] In
Germany and the Netherlands, one of the common names of lovage is Maggikraut (German)
or Maggiplant (Dutch) because the plant's taste is reminiscent
of Maggi soup
seasoning;[12] however,
the classic German name is Liebstöckel, which is literally
translated as "love stick".[13] Italian levisticoor sedano di monte, French livèche,
Romanian leuştean, Hungarian lestyán, Russian любисток lyubeestok, etc. In
Bulgaria, it is known as девесил deveseel. The Czech name
is libeček, and the Polish name is lubczyk, both meaning
"love herb". The name in Swedish is libbsticka,
Norwegian løpstikke. The Croatian name for this plant is ljupčac or vegeta (named
after a well-known Croatian meal seasoning similar to Maggi); the Finnish name
is liperi or lipstikka, the former meaning "preacher's collar",
because in old ages the plant was cultivated in monasteries or in rectories,
while the latter is from Swedish, which is the second language spoken in Finland.
References[edit]
1. Jump up^ Pimenov,
M. G., and Leonov, M. V. (1993). The Genera of the Umbelliferae. Royal
Botanic Gardens, Kew. ISBN 0-947643-58-3.
2. Jump up^ Downie,
S. R., Plunkett, G. M., Watson, M. F., Spalik, K., Katz-Downie, D. S.,
Valiejo-Roman, C. M., Terentieva, E. I., Troitsky, A. V., Lee, B.-Y., Lahham,
J., and El-Oqlah, A. (2001). "Tribes and clades within Apiaceae subfamily
Apioideae: the contribution of molecular data". Edinburgh Journal of
Botany 58: 301–330. doi:10.1017/s0960428601000658.
3. ^ Jump
up to:a b c d Huxley,
A., ed. (1992). New RHS Dictionary of Gardening. ISBN 0-333-47494-5.
4. ^ Jump
up to:a b c Blamey,
M. & Grey-Wilson, C. (1989). Illustrated Flora of Britain and Northern
Europe. ISBN 0-340-40170-2.
9. Jump up^ "Community
herbal monograph on Levisticum officinale Koch, radix" (pdf).
European Medicines Agency. 2012-03-27. Retrieved 2015-07-28.
10. Jump
up^ Ashwood-Smith MJ, Ceska O, Yeoman A, Kenny PG. (May 1993).
"Photosensitivity from harvesting lovage (Levisticum
officinale).". Contact Dermatitis. 26 (5):
356–7. doi:10.1111/j.1600-0536.1992.tb00138.x. PMID 1395606.
External links[edit]
