سقز، علک البطم
Pistacia terebinthus
به فارسی سقز و به اصفهانی قندرون نامند؛ صمغ درخت بطم است خشک آن را قلفون گویند.
طبیعت آن در آخر دوم گرم و خشک است.
خواص عمده آن حل کننده و لطیف کننده و مقوی هضم و مدر بول و تمیز کننده کثافات است. اطباء قدیمی آن را مصطکی بهتر می دانند
جویدن آن باعث جذب رطوبات بلغمی دماغی و حلق را تمیز نموده و با حل کنندگی رطوبات اضافی معده را تقویت می کند، در ترکیب با داروهای مناسب برای درمان سرفه های مرطوب و خفقان و شکستگی اعضاء و رفع خستگی های ناشی از کار و رویانیدن گوشت زخم ها و حل کنندگی اورام و تقویت عصب و خارش های مزمن نافع است. برای گرم مزاج ها مضر بوده و مصلح آن سکنجبین می باشد
افعال و خواص دیگر آن: محلل و ملطف و مقوی هاضمه و مدر بول و پاک کردن اوساخ[1] و به اتفاق حکمای یونان و روم در جمیع افعال بهتر از مصطکی است، خاییدن آن جهت جذب و جلب رطوبات بلغم از دماغ و پاک کردن آن و حلق از اخلاط لزجه و تقویت معده به تحلیل رطوبات آن مفید است.
طبیعت آن در آخر دوم گرم و خشک است.
خواص عمده آن حل کننده و لطیف کننده و مقوی هضم و مدر بول و تمیز کننده کثافات است. اطباء قدیمی آن را مصطکی بهتر می دانند
جویدن آن باعث جذب رطوبات بلغمی دماغی و حلق را تمیز نموده و با حل کنندگی رطوبات اضافی معده را تقویت می کند، در ترکیب با داروهای مناسب برای درمان سرفه های مرطوب و خفقان و شکستگی اعضاء و رفع خستگی های ناشی از کار و رویانیدن گوشت زخم ها و حل کنندگی اورام و تقویت عصب و خارش های مزمن نافع است. برای گرم مزاج ها مضر بوده و مصلح آن سکنجبین می باشد
افعال و خواص دیگر آن: محلل و ملطف و مقوی هاضمه و مدر بول و پاک کردن اوساخ[1] و به اتفاق حکمای یونان و روم در جمیع افعال بهتر از مصطکی است، خاییدن آن جهت جذب و جلب رطوبات بلغم از دماغ و پاک کردن آن و حلق از اخلاط لزجه و تقویت معده به تحلیل رطوبات آن مفید است.
منبع
مخزن الادویه، تألیف مرحوم سید محمد حسین عقیلی علوی خراسانی شیرازی
