شبت . [ ش ِب ِ ] (اِ) رستنیی را گویند که در ماست کنند و به شیرازی
«شود» خوانند. (از برهان ). نام گیاهی است که آن را شوید نیز گویند و از تیره ٔ چتریان است . برگهای آن بسیار
بریده و عطری ملایم دارد. (از گیاه شناسی گل گلاب ص 235). رجوع به شوید و شیویت و شِبت
و شبث شود.
شوید. [ ش ِ ] (اِ) شِوِد. شویت . شبت
. شبث . گیاهی است از تیره ٔ چتریان که یک ساله است و ارتفاعش بین 30 سانتیمتر تا یک
متر متغیر است . این گیاه در اکثر نقاط آسیا و اروپای جنوبی و افریقا به طور خودرو
میروید و غالباً کشت نیز میشود. ریشه اش راست و مخروطی مایل به سفید و ساقه اش استوانه
یی بی کرک و دارای خطوط طولی است و در محل گره ها کمی فرورفتگی دارد. برگهایش متناوب
و دارای بریدگیهای بسیار و بی کرک و گلهایش کوچک و زرد است . میوه اش کوچک و کمی مسطح
و دوفندقه یی است . میوه ٔ شوید دارای اثر محرک است ، به علاوه بادشکن و مقوی معده
و در ازدیاد شیر مؤثر است . از این میوه اسانسی استخراج میکنند. شبت . شِوِد. سذاب
البر. رازیانج کاذب . دره . رزنه ٔ کاذب . والان کوچک . (از فرهنگ فارسی معین ). رجوع به گیاهشناسی
گل گلاب ص 235 شود.
- ش شبث . [ ش ِ ب ِ ] (معرب ، اِ)
نام یکی از بقولات است و این کلمه معرب است . فارسی آن شِوِذ است و از مردم بحرین شنیدم
که آن را سِبِت خوانند و سِبِط نیز آمده است . (از المعرب جوالیقی ص 209). رجوع به
شوید شود.ویدپلو، شِوِدپلو؛ پلو که در آن برنج با شوید مخلوط و پخته شود.
////////////
شبت. به شیرازی شود گویند بهترین آن تازه
بود که گل وی شکفته بود و گرمی وی میان درجه دوم بود و سئوم و خشکی وی میان اول بود
و دویم و اسحق گوید گرم بود در دویم و خشک نیز در آن درجه بود و وی منضج اخلاط سرد
بود و مسکن اوجاع و تر وی حرارت در او کمتر بود و رطوبتی در وی بود که انضاج وی کمتر
بود و چون خشک کنند تحلیل وی زیاده بود و شبت منضج ورمها بود و اگر در زیت بپزند آن
روغن محلل و مسکن وجع بود و منضج ورمی که نضج نیابد و خواب آورد و چون بسوزانند گرم
و خشک بود در سئوم و خاکستر وی ریشها که حادث شود در سفل و ذکر و ریشهای کهن چون بر
وی افشانند نیکو گرداند و اگر بر بواسیر که رسته باشد ضماد کنند سودمند بود و مقدار
مأخوذ از وی پنج درم باشد بلغم لزج که در معده بود و درد سینه و شش را نافع بود و امتلای
و مغص را ساکن گرداند و شیر براند و عصاره وی درد گوش سوداوی را سود دارد و رطوبتی
که در وی بود خشک گرداند و طبیخ وی با عسل بلغم و صفرا پاک گرداند و چون سحق کنند و
با عسل بیامیزند چندانکه بسته شود و بر معده بمالند شکم براند بآسانی و طبیخ وی درد
پشت و بادها را نافع بود لیکن مبخر سر بود و محروری را موافق نبود و اگر پخته بود و
بخورند و بعد از آن سکنجبین ساده بیاشامند اگر محروری بود و طبیخ وی جهت درد گرده و
مثانه چون از سده بود یا ریاحی غلیظ نافع بود و سنگ مثانه بریزاند و ادمان خوردن آن
مضعف چشم بود و مضر بود بمعده و گرده و مثانه و مصلح وی لمیو بود و گویند عسل بود و
صاحب تقویم گوید مصلح وی دارچینی بود یا قرنفل و بدل آن تخم وی بود
______________________________
صاحب مخزن الادویه می‌نویسد: شبت بکسر
شین و فتح با و تاء مشدده بفارسی شوت و شود و بیونانی و انبیتون و بهندی سوا و سوی
و تخم آن را بهندی والان‌خورد گویند
لاتین ANETHUM GRAVEOLENS فرانسهANETH ODORANT
FENOUIL BATARD
اختیارات بدیعی، ص: 247
//////////
شِوید یا شِوِد (نام علمی: Anethum graveolens dhi
) گیاهی است یکساله یا دوساله که گاهی بلندی آن به یک متر نیز می‌رسد. ریشه آن راست و مخروطی شکل و سفید
است. این گیاه بومی جنوب غربی و آسیا و آسیای میانه‌است و امروزه در بیشتر نقاط
گیتی از جمله بخش‌های جنوب اروپا، ایران، مصر، آمریکا و چین پرورانده میشود.
میوه شوید بیضوی شکل، مسطح و به درازای ۴ میلی‌متر و پهنای ۳ میلی‌متر است. رنگ
آن قهوه‌ای روشن و در سطح آن برجستگی‌هایی
به رنگ زرد و در کناره‌های آن لبه بال
مانندی به رنگ زرد روشن دیده میشود.
محتویات
گویند که اصل شوید از ایران و مصر و هند بوده است و از این کشورها به
کشورها و قارّه‌های اروپا و آمریکا رفته و کشت شده است. در اکثر
کشورهای اطراف دریای مدیترانه کشت شوید رایج است. در برخی
از نواحی این کشورها باد باعث پراکنده شدن بذر شوید و خودرو شدن آن شده است به
طوری که در برخی از چمن‌زارها و یا کناره‌های سنگ‌ها و پیاده‌روها و خانه‌های
ییلاقی شوید میروید.
شوید
در اروپا تخم شوید در پاییز می‌رسد و پرندگان کوچک آن را سمّی می‌دانند به
قدری که به آن نزدیک نمی‌شوند. البتّه احتمال می‌رود که این هراس به دلیل آن باشد
که از بوی تخم شوید خوششان نمی‌آید زیرا که تخم شوید سمّی نیست.شوید در تمام
تابستان گل دارد ولی گل آن از شیره و گردِ گل کمی برخوردار است.
بر روی برگهای پاپیروس که در مصر به دست آمده نوشته
شده است که مصریان قدیم شوید را مثل سبزی خوردن همراه با غذامصرف می‌نموده‌اند. در تورات گفته شده
است که قوم بنی اسرائیل به شوید به عنوان یکی از سبزی‌های مفید توجّه داشته‌اند و
مانند زیره از آن بهره می‌برده‌اند. یونانیان قدیم شوید را سبزی‌ای دارویی با
خاصیّت‌های اعجاب‌انگیز می‌دانستند. فیثا غورث و بقراط حکیم معتقد بودند گرفتن چند برگ شوید در دست چپ انسان را از بیماری حمله و صرع محافظت می‌کند. در روم قدیم
هم شوید نشانهٔ سر زندگی، شادابی و لذّت بوده
است. به همین خاطر گلادیاتورها به جستجوی روغن آن بوده‌اند تا شاید بتوانند
به وسیله آن قدرتمند شوند!
پیروان مکتب پزشکی «سالرن» عقیده داشتند که شوید بادشکن
است و افراد چاق را لاغر می‌کند. «ماتیول» هم
عقیده داشته است که اگر کسی دچار سکسکه شود باید نخست مقداری تخم
شوید را در آتش ریخت و سوزاند، سپس به فردی که دچار سکسکه شده است گفت که از دود
به دست آمده نفس بکشد. به این ترتیب مشکل وی هم رفع خواهد شد.
مردم بعضی از نواحی شمال فرانسه که در
مرز بلژیک ساکن هستند عقاید خاصّی نسبت به شوید دارند. زنان آن منطقه شوید را در
برخی از لباس‌های زیر خود مثل سوتین، شُرت، جوراب ویا در کفش و یا حتّی درکشپشت
شلوارهای خود (زنان فرانسه در زمان‌های قدیم شلوارهای نازک به رنگ‌های بسیار روشن و
همچنین کمی گشاد می‌پوشیدند، به دلیل گشاد بودن شلوارهایشان همیشه مجبور به کش
انداختن به پشت شلوارهایشان بودند، حتّی شلوارهای جینشان هم کش داشته است! در ضمن
شیوهٔ لباس پوشیدنشان هم طوری بوده
که به راحتی مشخّص می‌شده که شلوارشان کش دارد و به همین دلیل همیشه مورد تحقیر
جهانیان بوده‌اند. این مردم به استفاده از کش عادت زیادی داشته‌اند و به همین خاطر
حتی سوتین‌هایی داشته‌اند که کش داشته و یا به آن کش می‌انداخته‌اند! مسأله کش
انداختن در زنان ایرانی هم وجود دارد!) قرار می‌دهند تا شوهران آنها کارهایی
مانند فضولی در وسایل شخصی، لباس‌ها و لباس‌های زیر، عادت ماهیانه و به طور کلّی
کارهای شرورانه نکنند و در عوض بیشتر به زنان خود توجّه کنند.
ترکیبات شیمیایی[ویرایش]
کاربردهای سنتی[ویرایش]
|
|
این نوشتار نیازمند بررسی متخصص است. لطفاً پارامتر دلیل و یا بحث را برای مشخص‌کردن مشکل
مقاله استفاده کنید. خوب است که این درخواست را با یک ویکی‌پروژه در میان بگذارید.
|
تخم شوید آثار درمانی بسیاری دارد از
جمله به‌عنوان ضد تشنج، ضد درد، باد شکم، ادرار آور و برای تقویت معده به کار می‌رود.
برای کسانی که اشتهای زیادی به غذا
ندارند و لاغر هستند تخم شوید بهترین دارو است زیرا اشتها را زیاد کرده معده را
نیرو می‌بخشد و انرژی به بدن می‌دهد. تخم شوید را می‌توان برای ناخوشی معده، بی‌خوابی و ضد گاز معده بکار برد. خانم‌های
شیر ده که شیر آنها کم است باید حتماً روزی چند بار دم کرده تخم شوید بخورند و یا
در غذای خود مصرف کنند که به طور معجزه آسائی شیر آنها زیاد خواهد شد.
پزشکی گیاهی ایران خواص فراوانی را
برای شوید قائل است مثلاً در مورد درد شدید و ورم معده از دم کرده شوید بهره می‌جستند
که اثر آرام بخش فوری دارد.
از شوید برای دل درد در حیوانات نیز
سود برده میشود ودام داران قدیم بخوبی از این موضوع آگاه بودند. مثلاً برای
گوسفند و بز کافی است که مقدار 600 گرم تخم شوید به آنها داد که نفخ و دل درد را
آرام کند.
در مورد بیمارانی که مبتلا به استفراغ شدید هستند و هیچ غذایی حتی
آب را نمی‌توانند در معده خود نگاهدارند بهترین درمان شوید است. این نوع بیماران
باید دم کرده شوید را آهسته آهسته بنوشند.
در چین، حتی شوید را برای کمردردهایی
که به علت گرفتگی عضلانی باشد به کار می‌برند.
تخم شوید در زنان باردار احتمال سقط
جنین را به همراه دارد. برگ و ساقه‌های شوید برای پایین آوردن چربی خون مفید است.
ارزش غذایی[ویرایش]
|
درصد ارزش روزانه محتویات مغذی
غذاهای رایج (خام و نپخته) در هر صد گرم
|
|||
|
[نمایش]
|
پروتئین
|
ویتامین‌ها
|
کانی‌ها (مواد معدنی)
|
درصد کاهش ارزش بر اثر پختن : حداکثر کاهش درصدی ارزش‌های
غذایی به دلیل جوشیدن بدون در نظر گرفتن گروه گیاه‌خواری حاوی شیر و تخم مرغ (ovo-lacto-vegetables group).
|
Dill weed, fresh
|
|
|
مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)
|
|
|
۱۸۰ کیلوژول (۴۳ کیلوکالری)
|
|
|
۷ g
|
|
|
۲٫۱ g
|
|
|
۱٫۱ g
|
|
|
۳٫۵ g
|
|
|
۷٬۷۱۷ (۱۵۴٪) IU
|
|
|
۰٫۱ میلی‌گرم (۸٪)
|
|
|
۰٫۳ میلی‌گرم (۲۰٪)
|
|
|
۱٫۶ میلی‌گرم (۱۱٪)
|
|
|
۰٫۴ میلی‌گرم (۸٪)
|
|
|
۰٫۲ میلی‌گرم (۱۵٪)
|
|
|
۱۵۰ میکروگرم (۳۸٪)
|
|
|
۰ میکروگرم (۰٪)
|
|
|
۸۵ میلی‌گرم (۱۴۲٪)
|
|
|
۲۰۸ میلی‌گرم (۲۱٪)
|
|
|
۶٫۶ میلی‌گرم (۵۳٪)
|
|
|
۵۵ میلی‌گرم (۱۵٪)
|
|
|
۱٫۳ میلی‌گرم (۶۵٪)
|
|
|
۶۶ میلی‌گرم (۹٪)
|
|
|
۷۳۸ میلی‌گرم (۱۶٪)
|
|
|
۶۱ میلی‌گرم (۳٪)
|
|
|
۰٫۹ میلی‌گرم (۹٪)
|
|
|
۰٫۱۴ mg (۷٪)
|
|
منابع[ویرایش]
- پرش به بالا↑ درصد ارزش روزانه به
مفهوم DRI: Dietary Reference Intake. نکته : تمام ارزش‌های غذایی شامل
پروتئین به صورت درصد ارزش غذایی در هر 100 گرم از غذای مورد نظر هستندhttp://ndb.nal.usda.gov/ndb/nutrients/index
- پرش به بالا↑ http://nutritiondata.self.com/
- ↑ پرش به بالا به:۳٫۰ ۳٫۱ http://nutritiondata.self.com/topics/processing
- پرش به بالا↑ «USDA
Table of Nutrient Retention Factors, Release 6». وزارت کشاورزی ایالات متحده آمریکا
(USDA)، دسامبر ۲۰۰۷.
- دانشنامهٔ رشد
- نراقی، مهدی. خوردنیهای شفابخش.تهران:انتشارات امیرکبیر
///////////////////
محتويات
موطنه المغرب
العربي وإسبانيا والبرتغال وقبرص وبعض مناطق أوروبا.[1] ويوجد اليوم في مناطق كثيرة
من العالم.[2]
نبات الشبت
المكونات الأساسية[عدل]
تحتوي الثمار على زيت الشبت Dill Oil، يحتوي على
الكارفون Carvone بنسبة 53- 63%، ومركبات الليمونين (بالإنجليزية:
Limonene)،
والفيلاندرين (بالإنجليزية:
Phellandrene)،
والأبيول (بالإنجليزية:
Apiole) وهو
محفز شديد لتدفق الحيض، والشبت غني باليخضور (بالإنجليزية:
Chlorophyll)وهو
أحد منعشات الفم القوية.
محاذيـر الاستخدام[عدل]
يجب على الحوامل عدم استخدامه في
جرعات علاجية متتالية حتى لا يسبب لهن مشاكل، ويمكنهن استخدام قدر ضئيل منه عند
اللزوم فقط، بخلاف ذلك لا توجد محذورات من استعمال الشبت.
المعلومات الغذائية[عدل]
يحتوي كل 100غ من الشبت الطازج، بحسب
وزارة الزراعة الأميركية على المعلومات الغذائية التالية :
- السعرات الحرارية: 43
- الدهون: 1.12
- الدهون المشبعة: 0.06
- الكاربوهيدرات: 7.02
- الألياف: 2.1
- البروتينات: 3.46
- الكولسترول: 0
مراجع[عدل]
- ^ قاعدة البيانات الأوروبية-المتوسطية للنباتات.خريطة انتشار الشبث شديد الرائحة
(بالإنكليزية). تاريخ الولوج 1 شباط 2013.
- ^ المرفق العالمي لمعلومات التنوع الحيوي. خريطة انتشار الشبث شديد الرائحة (بالإنكليزية).
تاريخ
الولوج 1 شباط 2013.
//////////////
به عبری:
שֶׁבֶת רֵיחָנִי (שם מדעי: Anethum graveolens), הידוע יותר בשמו העממי, שמיר, הוא צמח חד-שנתי הצומח בדרום מערב ומרכז אסיה, וגם בישראל. שמיר הוא מין יחיד בסוגו, אם כי חלק מן הבוטניקאים קושרים אותו לאחישבת. אין לבלבל בינו לבין השומר, אף על פי שגם הוא משמש למאכל.
/////////////
به دیوهی (مالدیوی):
ދަމުއި(އިނގިރޭސި ބަހުން: Anethum
graveolens)ނުވަތަ (އިނގިރޭސި ބަހުން: dill
seed) އަކީ ދަމުއި އަކީ ދިވެހިބޭހަށް ބޭނުންކުރާ އެއްޗެކެވެ. ދަމުއިގެ ތަފާތު ދެބާވަތެއް ހުރެއެވެ. އެއީ ހިތި ދަމުއި އާއި އަދި ފަރިހި ދަމުއި އެވެ. ދަމުއި އަކީ ހަވާދުގެ ބާވަތެއްގެ ގޮތުގައި ބޭނުންކުރާ އެއްޗެއް ވެސް މެއެވެ. ދަމުއި އަޅާ ގަސް ބޮޑުވަނީ
60-40 ސެންޓި މީޓަރުވަރުގެ އުސްމިނަކަށެވެ. ދަމުއި ގަސް ވެސް ހުންނަނީ ކެރެޓް ގަހާއި ވައްތަރު ގޮތަކަށެވެ.
ފަރިހި ދަމުއި އެކޭ އެއް ގޮތަށް ދަމުއި ގަހުގެ ފަތަކީ ވެސް ތަފާތު ވައްތަރުގެ ސުރުވާ، އަސާރަ އަދި އެހެނިހެން ކާތަކެތީގައި ރަހަ ޖެއްސުމަށް ބޭނުންކޮށް އުޅޭ އެއްޗެކެވެ. ދަމުއި އަކީ ފަރިހި ދަމުއި އެކޭ އެއް ގޮތަށް ހަވާދުގެ ބާވަތެއްގެ ގޮތުގައި ބޭނުންކުރާ އެއްޗެކެވެ. ދަމުއި ގަހުގެ ފަތުން ތެޔޮ ތައްޔާރު ކުރެއެވެ.
- ނޯޓް: ދިވެހި
ބަހުން ދަމުއި
ގެ ދެބާވަތް
ހުންނަކަމަށް ކިޔައެވެ.
އެއީ ފަރިހި ދަމުއި އަދި ހިތި ދަމުއި އެވެ. ނަމަވެސް
ޢިލްމީ ނަޒަރަކުން
ބަލާއިރު ދަމުއި، ފަރިހި ދަމުއި އަދި ހިތި ދަމުއި މި ތިން ބާވަތަކީ ވެސް މުޅިން ތަފާތު ތިން ބާވަތެވެ.
///////////////////
به اردو : شِبِت
//////////
به آذری:
////////////
به ترکی دره اُتو:
Dere
otu (Anethum
graveolens), maydanozgiller (Apiaceae) familyasından
anavatanı Asya olan
tek yıllık birbitki türüdür. Anavatanı
Avrupa'nın güneyi ve Asya'nın batısıdır. Türkiye'de de yabani olarak bulunduğu
gibi, kültür bitkisi olarak bahçelerde de yetiştirilir.
//////////////
It
is the sole species of the genus Anethum.
Contents
[show]
Growth[edit]
Dill
grows up to 40–60 cm (16–24 in), with slender hollow stems and
alternate, finely divided, softly delicate leaves10–20 cm
(3.9–7.9 in) long. The ultimate leaf divisions are 1–2 mm
(0.039–0.079 in) broad, slightly broader than the similar leaves of fennel, which are
threadlike, less than 1 mm (0.039 in) broad, but harder in texture.
The flowers are
white to yellow, in small umbels 2–9 cm (0.79–3.54 in) diameter. The seeds are
4–5 mm (0.16–0.20 in) long and 1 mm (0.039 in) thick, and
straight to slightly curved with a longitudinally ridged surface.
Etymology[edit]
Culinary
use[edit]
|
Nutrient contents in %DV of common foods (raw, uncooked) per 100
g
|
|||
|
[show]
|
Protein
|
Vitamins
|
Minerals
|
Ch.
= Choline; Ca = Calcium; Fe = Iron; Mg = Magnesium; P = Phosphorus; K =
Potassium; Na = Sodium; Zn = Zinc; Cu = Copper; Mn = Manganese; Se = Selenium;
%DV = % daily value i.e. % of DRI (Dietary Reference Intake) Note: All
nutrient values including protein are in %DV per 100 grams of the food
item. Significant values are highlighted in light Gray color and bold letters.[4][5] Cooking
reduction = % Maximum typical reduction in nutrients due to boiling without
draining for ovo-lacto-vegetables group[6][7] Q
= Quality of Protein in terms of completeness without adjusting for
digestability.[7]
|
Dill weed, fresh
|
|
|
Nutritional value per 100 g (3.5 oz)
|
|
|
180 kJ
(43 kcal)
|
|
|
7
g
|
|
|
2.1
g
|
|
|
1.1
g
|
|
|
3.5
g
|
|
|
7717
(154%) IU
|
|
|
(9%)
0.1
mg
|
|
|
(25%)
0.3
mg
|
|
|
(11%)
1.6
mg
|
|
|
(8%)
0.4
mg
|
|
|
(15%)
0.2
mg
|
|
|
(38%)
150
μg
|
|
|
(0%)
0
μg
|
|
|
(102%)
85
mg
|
|
|
(21%)
208
mg
|
|
|
(51%)
6.6
mg
|
|
|
(15%)
55
mg
|
|
|
(62%)
1.3
mg
|
|
|
(9%)
66
mg
|
|
|
(16%)
738
mg
|
|
|
(4%)
61
mg
|
|
|
(9%)
0.9
mg
|
|
|
Other constituents
|
|
|
0.14
mg (7%)
|
|
|
|
|
Percentages
are roughly approximated usingUS recommendations for adults.
Source: USDA Nutrient Database |
|
Dill
(Anethum graveolens) essential oil in clear glass vial
Fresh
and dried dill leaves (sometimes called "dill weed" to distinguish it
from dill seed) are widely used as herbs inEurope and
central Asia.
Like caraway, the
fernlike leaves of dill are aromatic and are used to flavor many foods such
as gravlax (curedsalmon) and
other fish dishes, borscht and
other soups,
as well as pickles (where the dill flower is sometimes
used). Dill is best when used fresh as it loses its flavor rapidly if dried;
however, freeze-dried dill leaves retain their flavor
relatively well for a few months.
Dill
seed, having a flavor similar to caraway but also resembling that of fresh or
dried dill weed,[8] is
used as a spice.Dill oil is
extracted from the leaves, stems and seeds of the plant. The oil from the seeds
is distilled and used in the manufacturing of soaps. [9]
Dill
is the eponymous ingredient
in dill pickles: cucumbers preserved in salty brine and/or
vinegar.
European
cuisine[edit]
In central and eastern
Europe, Scandinavia, Russia and Finland, dill is
a popular culinary herb used in the kitchen along with parsley.
Fresh, finely cut dill leaves are used as topping in soups, especially the hot
redborsht and
the cold borsht mixed with curds, kefir, yoghurt, or sour cream, which is
served during hot summer weather and is called okroshka. It
is also popular in summer to drink fermented milk (curds, kefir, yoghurt, or
buttermilk) mixed with dill (and sometimes other herbs).
In
the same way, prepared dill is used as a topping for boiled potatoes covered
with fresh butter – especially in summer when there are so-called
"new", or young, potatoes. The dill leaves can be mixed with butter,
making a dill butter, which can serve the same purpose. Dill leaves mixed
with tvorog form
one of the traditional cheese spreads used for sandwiches. Fresh dill leaves
are used all year round as an ingredient in salads, e.g., one made
of lettuce, fresh cucumbers and tomatoes, the way basil leaves
are used in Italy and Greece.
In
Poland, fresh dill leaves mixed with sour cream are the basis for dressings,.
It is especially popular to use this kind of sauce with freshly cut cucumbers,
which practically are wholly immersed in the sauce, making a salad called
"mizeria". The dill leaves serve as a basis for cooking dill sauce,
used hot for baked freshwater fish and for chicken or turkey breast, or used
hot or cold for hard-boiled eggs.
In
south-eastern Poland it is popular to cook a dill-based soup (zupa koperkowa),
served with potatoes and hard-boiled eggs. Whole stems including roots and
flower buds are traditionally used to prepare Polish-style pickled cucumbers (ogórki
kiszone), especially the so-called low-salt cucumbers ("ogórki
małosolne"). Whole stems of dill (often including the roots) are also
cooked with potatoes, especially the potatoes of autumn and winter, so they
resemble the flavor of the newer potatoes found in summer. Some kinds of fish,
especially trout and salmon, are traditionally baked with the stems and leaves
of dill.
In
the Czech Republic, white dill sauce made of cream (or
milk), butter, flour, vinegar and dill is called koprová omáčka (also koprovka or kopračka)
and is served either with boiled eggs and potatoes or with dumplings and boiled
beef. Another Czech dish with dill is a soup called kulajda that
contains mushrooms (traditionally wild ones).
In
Germany, dill is popular as a seasoning for fish and many other dishes, chopped
as a garnish on potatoes, and a flavoring in pickles.
In Romania dill
(mărar) is widely used as an ingredient for soups such as borş (pronounced
"borsh"), pickles and other dishes, especially those based on peas,
beans and cabbage. It is popular for dishes based on potatoes and mushrooms and
can be found in many summer salads (especially cucumber salad, cabbage salad and
lettuce salad). During springtime, it is used with spring onions in omelets. It
often complements sauces based on sour cream or yogurt and is mixed with salted
cheese and used as a filling. Another popular dish with dill as a main
ingredient is dill sauce, which is served with eggs and fried sausages.
In Hungary, dill is
very widely used. It is popular as a sauce or filling, especially in Langos, and mixed
with a type of cottage cheese. Dill is also used for pickling and
in salads. The Hungarian name for dill is kapor.
In Serbia, dill is
known as mirodjija and is used as an addition to soups, potato
and cucumber salads and French fries. It features in the Serbian proverb
"бити мирођија у свакој чорби" /biti mirodjija u svakoj čorbi/ (to be
a dill in every soup) which corresponds to the English proverb "to have a
finger in every pie".
In Greece, dill is
known as 'άνηθος' (anithos). In antiquity it was used as an add-in in wines,
which they were called "anithites oinos" (wine with anithos-dill). In
modern days, dill is used in salads, soups, sauces, and fish and vegetable
dishes.
In Santa Maria, Azores, dill (endro)
is the most important ingredient of the traditional Holy Ghost soup (sopa do
Espírito Santo). Dill is found practically everywhere in Santa Maria and is
curiously rare in the other Azorean Islands.
In Sweden, dill is a
common spice or herb. The top of fully grown dill is called krondill (English:
Crown dill); this is used when cooking crayfish.
The krondill is put into the water after the crayfish is
boiled, but still in hot and salt water. Then the entire dish is stored in
refrigerator for at least 24 hours before eating (with toasted bread and
butter). Krondill is also used for cucumber pickles.
Small cucumbers, sliced or not, are put into a solution of hot water, mild
acetic vinegar (not made from wine and without colour), sugar and krondill.
After a month or two, the cucumber pickles are ready to eat, for instance, with
pork, brown sauce and potatoes, as a "sweetener". The thinner part of
dill and young plants may be used with boiled fresh potatoes (as the first
potatoes for the year, which usually are small and have a very thin skin). It
is used together with, or instead of other green herbs, like parsley, chives and basil, in salads.
Asian
cooking[edit]
|
Country
|
Language
|
Name
|
Dish
|
|
Pakistan
|
Urdu
|
Soya
|
|
|
Pakistan
|
Punjabi
|
Soa
|
|
|
India
|
Marathi,Konkani
|
Shepu
|
Shepuchi
Bhaji
|
|
India
|
Hindi
|
Savaa
|
Savaa
Bhaji(with potato).As a flavor in:- Green Kheema, Kheema samosa.
|
|
India
|
Kannada
|
sabbasige
soppu
|
|
|
India
|
Telugu
|
Soa-Kura
|
|
|
India
|
Manipuri
|
Pakhon
|
chagem
pomba
|
|
India
|
Punjabi
|
Soa
|
|
|
India
|
Gujarati
|
Suva
|
Suvaa
ni Bhaji(with potato)
|
|
Iran
|
Persian
|
Shevid
|
Aash,
Baghali Polo, Shevid Polo, Mast O Khiar
|
|
Thailand
|
Thai
|
phak
chee Lao
|
|
|
India
|
Malayalam
|
Chatapushpa
|
|
|
China
|
Chinese
|
shiluo
|
baozi
|
|
Arab
world
|
Arabic
|
الشبت الاعشاب
|
As
flavor in various dishes
|
In Iran, dill is known
as shevid and is sometimes used with rice and called shevid-polo.
It is also used in Iranian aash recipes, and is also
called sheved inPersian.
In India, dill is known
as shepu (शेपू) in Marathi and
Konkani, savaa in Hindi or soa in Punjabi. In
Telugu, it is called Soa-kura (for herb greens). It is also
called sabbasige soppu (ಸಬ್ಬಸಿಗೆ ಸೊಪ್ಪು)
in Kannada.
In Tamil it is known as sada kuppi(சதகுப்பி). In Malayalam, it is ചതകുപ്പ (chathakuppa) or ശതകുപ്പ (sathakuppa). In Sanskrit, this herb
is called shatapushpa. In Gujarati, it is known as suva(સૂવા). In India, dill is prepared in the manner of yellowmoong dal as
a main-course dish. It is considered to have very good antigas properties,so it
is used as mukhwas, or an after-meal digestive. It is also
traditionally given to mothers immediately after childbirth. In the state of
Uttar Pradesh in India, a smaller amount of fresh dill is cooked along with cut
potatoes and fresh fenugreek leaves (Hindi आलू-मेथी-सोया). In Manipur, dill,
locally known as pakhon, is an essential ingredient of chagem
pomba – a traditional Manipuri dish made with fermented soybean and
rice. In Sri Lanka dill is known in Sinhala as
"asamodagam" (අසමෝදගම්).
In Laos and parts of
northern Thailand,
dill is known in English as Lao coriander[10][11] (Lao: ຜັກຊີ, Thai: ผักชีลาว) and served as a side with
salad yum or papaya salad. In the Lao
language, it is called phak see, and in Thai,
it is known as phak chee Lao.[12][13] In Lao
cuisine, Lao coriander is used extensively in traditional Lao dishes such
as mok pa (steamed fish in
banana leaf) and several coconut milk-based curries that contain fish or prawns.
In China dill is
colloquially called huixiang (茴香), or more properly shiluo (莳萝). It is a common filling
in baozi and xianbing and
can be used vegetarian, with rice vermicelli, or combined with either meat or
eggs. Vegetarian dill baozi are a common part of a Beijing breakfast. In baozi
and xianbing, it is often interchangeable with non-bulbing fennel and
the term 茴香 can also refer to fennel, like caraway and
coriander leaf share a name in Chinese as well. Dill is also stir fried as a
potherb, often with egg, in the same manner as Chinese
chives. It is commonly used in Taiwan as
well.
In Vietnam, the use
of dill in cooking is regional; it is used mainly in northern Vietnamese
cuisine.
Middle
East uses[edit]
In
Arab countries, dill seed, called ain jaradeh (grasshopper's
eye), is used as a spice in cold dishes such as fattoush and
pickles. In Arab countries of thePersian
Gulf, dill is called shibint and is used mostly in fish
dishes. In Egypt,
dillweed is commonly used to flavor cabbage dishes,
including mahshi koronb(stuffed cabbage leaves).[14] In
Israel, dill seed is used to spice in salads and also to flavor omelette
alongside parsley.
Other
regional cooking[edit]
In Canada, dill is a
favorite herb to accompany poached salmon.
Traditional
uses[edit]
|
This
section does not cite any sources. Please help improve
this section by adding citations
to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed. (July 2012)
|
In Anglo-Saxon England, as prescribed in Leechdoms,
Wortcunning, and Starcraft of Early England (also called Læceboc,
many of whose recipes were borrowed from Greek medicinal texts), dill was used
in many traditional medicines, including those against jaundice, headache,
boils, lack of appetite, stomach problems, nausea, liver problems, and many
other ills.[citation needed] Dill
seeds can also be used to prepare herbal tea.
In India the
leaves of dill and other greens are used to prepare a variety of local dishes
which are served as an accompaniment to rotis or chapatis.
In ancient
Greece fragrance was made from the leaves of dill. Also, athletes used
to spread essence of dill all over their body, as muscle toner.
Cultivation[edit]
Successful
cultivation requires warm to hot summers with high sunshine levels; even
partial shade will reduce the yield substantially. It also prefers rich, well
drained soil. The seeds are viable for three to ten years.[citation needed]
The
seed is harvested by cutting the flower heads off the stalks when the seed is
beginning to ripen. The seed heads are placed upside down in a paper bag and
left in a warm, dry place for a week. The seeds then separate from the stems
easily for storage in an airtight container.
Companion
planting[edit]
Dill
plants
When
used as a companion plant, dill attracts many beneficial
insects as the umbrella flower heads go to seed. It makes a good companion
plant for cucumbers. It is a poor companion for carrots and tomatoes.[15]
Aroma
profile[edit]
Toxicology[edit]
- Antibacterial activity against Staphylococcus aureus[18]
- Antimicrobial activity against Saccharomyces cerevisiae[21][22]
See
also[edit]
References[edit]
- Jump up^ Prof. Dr. Otto
Wilhelm Thomé Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz 1885,
Gera, Germany
- Jump up^ The Plant
List, Anethum graveolens L.
- Jump up^ Oxford English Dictionary, first
edition, [www.oed.com/view/Entry/52792 s.v.] (pay site)
- Jump up^ "National
Nutrient Database for Standard Reference Release 28". United
States Department of Agriculture: Agricultural Research Service.
- Jump up^ "Nutrition facts, calories in
food, labels, nutritional information and analysis". NutritionData.com.
- Jump up^ "USDA
Table of Nutrient Retention Factors, Release 6" (PDF). USDA.
USDA. Dec 2007.
- ^ Jump
up to:a b "Nutritional
Effects of Food Processing". NutritionData.com.
- Jump up^ Whole
Foods Profile[unreliable source?]
- Jump up^ M. G. Kains
(1912). American Agriculturist, ed. Culinary
Herbs: Their Cultivation Harvesting Curing and Uses (English).
Orange Judd Company.
- Jump
up^ "Dill". livingherbs.com.
- Jump up^ Davidson, A.
(2003). Seafood
of South-East Asia (2nd ed.). Ten Speed Press.
p. 216. ISBN 1-58008-452-4.
- Jump up^ "Thai
names". ediblyasian.info.
- Jump up^ Ling, K. F.
(2002). The
Food of Asia. Singapore: Periplus editions (HK). p. 155. ISBN 0-7946-0146-4.
- Jump up^ "Egyptian
Style Stuffed Cabbage Leaves (Mashy Crump)". Retrieved1
February 2015.
- Jump up^ "The
Self-Sufficient Gardener Podcast Episode 17 My Favorite Herbs -
Dill".
- Jump up^ Bailer, J.;
Aichinger, T.; Hackl, G.; de Hueber, K.; Dachler, M. (2001). "Essential
oil content and composition in commercially available dill cultivars in
comparison to caraway". Industrial
Crops and Products 14 (3): 229–239.doi:10.1016/S0926-6690(01)00088-7.
|
Dill
|
|
|
1885
illustration[1]
|
|
|
Kingdom:
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
Order:
|
|
|
Family:
|
|
|
Genus:
|
Anethum
L. |
|
Species:
|
A. graveolens
|
|
Anethum graveolens
L. |
|
|
Synonymy[hide]
|
|
