Khollan Vafa : اخوان صفا: علیق (توت شوکی: درخت آویز/خاری) تمشک، توت سه گل، به یونانی باطس

- علیق . [ ع ُل ْ ل َ ] (ع اِ) گیاهی است که به درخت پیچد. (از لسان العرب ). گیاهی است که به درخت پیچد و شبیه به گل سرخ است و آن را عُلّیقی ̍ نیز گویند و یک دانه ٔ آن عُلّیقة است .(از اقرب الموارد). درختی باشد که برگ آن را پزند ودر خضاب به کار برند. (برهان قاطع) نباتی است خاردار و در برگ و شکل شبیه به گل سرخ و ثمرش در شکل و طعم مثل توت سیاه و آن را در دیلم «تموش » و به ترکی «بکورنیکان » و به یونانی «باطس » و به لاتینی «روس وسائر» و به فارسی «ورد» و به شیرازی «توت سه گل » نامند. وآن دو نوع است جبلی و غیرجبلی . غیرجبلی آن را به لاتین «سارساهوره » نامند. طبیعت آن مرکب القوی است و سردی و خشکی تا درجه ٔ دوم بر آن غالب است . جمیع اجزای آن مجفف و مبرد است و نیز رادع و حابس نفث الدم و نزف الدم و سیلان رحم است و مقوی احشاءالرأس نیز میباشد. ضماد برگ آن برای زخمهای سرد و برآمدگی حدقه ٔ چشم مفید است . و عصاره ٔ مسحوق ساق و برگ تازه ٔ آن با اندکی صمغ برای امراض حاره و بارده ٔ چشم بخصوص قرحه و دمعه و ناخنه و ورم و برآمدگی آن نافع است . خاییدن برگ آن برای قروح لثه و استرخای آن و قلاع و بدبویی دهان و جراحات تازه ٔ آن سودمند است ، خاییدن میوه ٔ رسیده ٔ آن نیز همین فایده را دارد. آشامیدن آب برگ و ساق تازه ٔ آن با اندکی صمغ عربی برای تقویت معده و نفث الدم و حبس اسهال و فضلات و بواسیر نافع است . و آشامیدن آب طبیخ برگ و میوه ٔ آن با گلاب در حین حیض مانع حمل است . و آشامیدن آب گل آن نیز حابس اسهال است . ضماد برگ آن مقوی معده است و بواسیری را که خون از آن جاری باشد درمان میکند و این ضماد محلل اورام و منفجرکننده ٔ دبیلات است و مانع ازدیاد آکله و نمله و ساعیه است . طلای عصاره ٔ میوه ٔ تازه ٔ آن برای تخفیف قروح رطبه ومنع سیلان چرک و رطوبات از آن مفید است و گل آن نیز این خاصیت را دارد. ضماد برگ و شاخه های تازه و نازک آن برای سحج رانها در هنگام سفر نافع است . طبیخ برگ و ثمر آن سیاه کننده ٔ موی است و خضابی است نیکو. و گویند هر کس بعد از هر حمام دو قدم خود را با آن بشویدموی او سفید نگردد. نوع جبلی آن کم خارتر است و خارهای آن باریکتر میباشد و خودش شبیه به نسرین است و خواصش مانند نوع غیرجبلی آن است . گویند که موسی (ع ) آتش را از این درخت دیده است و برخی گویند که از درخت عناب دیده است . (از مخزن الادویه ) (تحفه ٔ حکیم مؤمن ). و آن را نوعی لبلاب نیز دانند. رجوع به لبلاب شود.

////////////

علیق‌. بپارسی در گویند و بیونانی باطس و بشیرازی وی را توت سه گل خوانند و نوعی از آن را علیق الکلب خوانند و گفته شود و عوسج هم نوعی از علیق بود و نیکوترین عصاره وی آن بود که در آفتاب خشک کنند و طبیعت آن سرد و خشک بود و ورق و اطراف آن چون بپزند خضابی نیکو بود موی را و چون بیاشامند شکم ببندد و قطع رطوبت از رحم بکند و موافق گزندگی حیوانی بود که وی را قرسطس خوانند و آن ماری است که شاخ دارد و ورق وی چون تر بود قلاع و ریشها که در دهن بود زایل کند و چون خشک کرده بود خشکی وی زیادت گردد و همان قوت که در شجره وی موجود است در گل وی موجود است بعینه و بیخ وی سنگ گرده بریزاند و چون بورق آن ضماد کنند نمله و ریشهای تر که در سر بود زایل کند و ناخنه که در چشم بود و بواسیر که در مقعد است و آنچه خون از وی آید نافع بود و چون ورق وی بکوبند نیک و بر معده علیل نهند که ضعیف بود و ماده از وی روانه بود موافق بود و عصاره ثمر وی چون بغایت رسیده بود درد دهن را مفید بود و چون ثمر وی بخورند ناپخته شکم ببندد و شریف گوید ورق و اطراف وی چون بکوبند و ضماد کنند بر شکم سجح را مفید بود و سجح رانها را که در سفر حادث شود هم مفید بود چون و از وی شیاف سازند نافع بود جهت همه علتها که در چشم پیدا شود و صفت ساختن وی چنان بود که تازه وی بکوبند و بفشارند و صافی کنند و سحق کنند و صمغ عربی به آب حل کرده و صاف کرده با آن ممزوج کنند اندکی و شافه سازند و بوقت حاجت بکار دارند و ابن مؤلف گوید که گویند حضرت موسی آتش از این درخت دید و بعضی گویند که از درخت عناب دید

______________________________

صاحب مخزن الادویه می‌نویسد: علیق بضم عین و فتح لام مشدده و سکون یا و قاف بیونانی باطس و به لاتینی روس‌وسائر و بفارسی ورد و بشیرازی توت سه گل و در دیلم تموش و بترکی بکورتیکان نامند و آن دو نوع است جبلی و غیر جبلی و غیر جبلی آن را به لاتینی سارساهوره نامند و آن نباتیست خاردار در برگ و گل شبیه به گل سرخ و ثمر آن در شکل و طعم مانند توت سیاه اندک مدور و سه‌پهلو

علیق الکلب‌. علیق القدس خوانند و بشیرازی درخت سه‌گل* خوانند و در اندرون وی مانند پشم بود و گل وی را ورد السباخ و نسرین السباخ خوانند و بیونانی طیش باطش گویند و ثمر وی چون رسیده بود سرخ گردد و جالینوس گوید ثمر وی بغایت قابض بود و ورق وی اندک قبضی داشته باشد و اولی آن بود که از ثمر وی حذر کنند زیرا که آنچه اندرون وی است مانند پشم مضر بود و به مری بچسبد و چون ثمر وی پاک کرده با شراب بپزند و بیاشامند شکم ببندد و البته باید که آن پشم بیرون کنند و بول نیز ببندد و بدل آن شوکة المصریه بود

صاحب مخزن الادویه می‌نویسد: آن را علیق القدس و بشیرازی درخت سه‌گل و بفرنگی پلیور و گل آن را بفارسی سه‌گل خوانند و بعربی ورد السباخ و نسرین السباخ و بیونانی طیش باطش و آن نباتیست بسیار بزرگتر از علیق و شبیه به شجر برگ آن عریضتر از برگ آس و خارها و شاخ آن صلب‌تر و گل آن سفید و ثمر آن مانند زیتون سبز و طولانی و چون بپخته گردد سرخ شود.

اختیارات بدیعی، ص: 306

///////////////

تمشک (با نام علمی: Rubus fruticus) درختچه‌ای از تیره گلسرخیان است که به حالت وحشی در نقاطی مانند گیلان ،گلستان ،مازندران و آذربایجان فراوان است. در گیلان ،گلستان ،مازندران به این گیاه تمش، ولش، بولوش و بوروش،لبلبو و در آذربایجان بؤیورتکن می‌گویند. تمشک گیاهی است با ساقه‌های تیغ‌دار که در کنار جاده‌ها و مزارع و جنگل‌ها به صورت انبوه می‌روید برگهایش متناوب و گوشوارک‌دار و شامل ۳ تا ۵ برگچه است.[۱]

* سه گل . [ س ِ گ ُ ] (اِ مرکب ) نام درختی است که میوه ٔ آن چون پخته شود سرخ گردد و بغایت قابض باشد و آنرا به فارسی توت سه گل و به عربی توت العلیق خوانند چه درخت آنرا عربان علیق گویند و توت وحشی همان است . (برهان ) (الفاظ الادویه ). تمشک* . (گیاه شناسی ثابتی ).

* تمشک

اشاره

به فارسی به‌طور کلی «تمشک» و گونه‌های آن که در مناطق مختلف ایران می‌رویند با نامهای محلی خاص نامیده می‌شوند از جمله در رودسر و رامسر «تمشک و تموش»، در نور «لم»، در رامیان «تموشی»، در گیلان «ولش- لوش»، در آستارا «هندل»، در کردستان «تورک»، در سردشت «دردوک»، و در الوند و اشتران‌کوه «تودر». در کتب طب سنتی با نامهای «گیهه کوهی»، «علیّق»، «توت شوکی*» و «علیق الجبل» آمده است. به فرانسوی‌Ronce و به انگلیسی‌Black -berry وBramble گفته می‌شود. گیاهی است از خانواده‌Rosaceae جنس‌Rubus دارای گونه‌های متعددی است که در مناطق مختلف جهان می‌رویند.

مشخصات

نام علمی چند گونه از آنکه از نظر خواص دارویی بررسی شده و مورد توجه است عبارت است از:

1.Rubus saxatilis L .؛ گیاهی است چندساله با شاخه‌های کوتاه، ساده، کمی پوشیده از تار و تیغهای تیز. برگها سبز پوشیده از کرک. گلها به تعداد 6- 3 عدد که در انتهای شاخه گلدار با رنگ صورتی ظاهر می‌شوند. این گیاه در ایران در لاهیجان می‌روید و در هندوستان در ناحیه تبت از کشمیر تا کومائون به‌طور خودرو انتشار دارد.

معارف گیاهی، ج‌2، ص: 90

2.Rubus caesius L .: به تمشک کبود معروف است، به فرانسوی‌Ronce bleue گویند و تقریبا در تمام مناطق شمال ایران و شمال غرب و غرب ایران و در منطقه اطراف تهران و در الوند و اشتران‌کوه می‌روید. نام محلی آن در الوند و اشتران‌کوه «تودر» می‌باشد.

گیاهی است پایا دارای ساقه‌های استوانه‌ای با شاخه‌های متعدد پوشیده از سوزنکهای نازک خزنده و خاردار. برگها سبز تقریبا بدون دمبرگ مشتمل بر 5 برگچه تخم‌مرغی، بعضی از آنها دارای غده و برخی بدون غده است. روی برگها دارای موهای ریز و پشت برگها کرکهای نمدی سفید. گلها سفید و میوه آن شبیه شاه‌توت به رنگ آبی سیر است.

3.Rubus fruticosus : از گونه‌های معروف است، به فرانسوی‌Ronce frutescente وRonce commune و به انگلیسی‌Common black berry یاCommon bramble گفته می‌شود. گیاهی است چندساله و به کمک تیغهای قوی و زیادی که روی ساقه و شاخه‌ها دارد به گیاهان مجاور خود بند شده و از آنها بالا می‌رود. گلها سفید، ساقه‌ها پنج‌وجهی، برگها سبز دارای 5 برگچه بیضی دندانه‌دار و ناصاف. میوه آن سیاه براق. این گیاه در پرچینهای کنار مزارع مناطق جنگلی بوفور می‌روید. در اروپا و هندوستان فراوان است، در ایران تا به حال دیده نشده است، ولی از نظر خواص دارویی شبیه گونه‌Saxatilis است که در ایران می‌روید.

ترکیبات شیمیایی

از نظر ترکیبات شیمیایی در تمشک گونه‌R .fruticosus که مورد تجزیه قرار گرفته در برگهای آن وجود لاکتیک اسید[168]، سوکسی‌نیک اسید، مالیک اسید، اکسالیک اسید، تانن و مواد آلبومی‌نئیدی تأیید شده است. در میوه‌های تمشک سیانیدین- مونوگلوکوزید[169] یافت می‌شود]G .I .M .P[ .

در گزارش فنی و علمی دیگری آمده است که در هریک صد گرم از قسمت خوردنی میوه انواع مختلف تمشک به‌طور متوسط مواد زیر وجود دارد:

آب 5/ 84 گرم، پروتئین 2/ 1 گرم، چربی 9/ 0 گرم، هیدراتهای کربن 9 گرم، خاکستر 5/ 0 گرم، کلسیم 32 میلی‌گرم، فسفر 19 میلی‌گرم، آهن 9/ 0 میلی‌گرم،

معارف گیاهی، ج‌2، ص: 91

شاخه تمشک با گل 1. میوه تمشک

سدیم 1 میلی‌گرم، پتاسیم 170 میلی‌گرم، ویتامین‌A 200 واحد بین‌المللی، تیامین 03/ 0 میلی‌گرم، رایبوفلاوین 04/ 0 میلی‌گرم، نیاسین 4/ 0 میلی‌گرم و ویتامین‌C 21 میلی‌گرم.

خواص- کاربرد

در هندوستان جوشانده ریشه گونه‌R .fruticosus برای لینت و رفع اسهال خونی خورده می‌شود و در موارد حمله‌های تشنجی سخت سرفه و برای تسکین سیاه‌سرفه بسیار نافع است.

از دم‌کرده برگهای گیاه برای قطع اسهال و بند آوردن برخی از خونریزیها مصرف می‌کنند.

گیاه به‌طور کلی قلبی است و برای تقویت قلب مفید است و به علاوه ملین می‌باشد.

از گونه‌R .saxatilis به عنوان جانشین‌R .fruticosus از نظر خواص دارویی مصرف می‌شود.

در چین به‌طور کلی از تمشکها به عنوان مقوی و برای تقویت نیروی جنسی و تونیک می‌خورند [هوپر].

معارف گیاهی، ج‌2، ص: 92

طبق نظر حکمای طب سنتی تمشک از نظر طبیعت مرکب القوا یعنی متعادل است ولی به‌طور غالب تمایل به طرف سردی و خشکی دارد. در مورد خواص آن معتقدند که تمام اعضای گیاه خنک‌کننده و خشک‌کننده است. خونریزی را بند می‌آورد.

خونروی از سینه را قطع می‌کند. خونروی از رحم را بند می‌آورد. مقوی احشا و اعضای داخل شکم است. ضماد برگ آن برای التیام زخمهای سر و ورمهای حدقه چشم نافع است.

عصاره برگ و ساقه تازه سبز آن با کمی صمغ عربی برای بیماری‌های گرم سر و چشم خصوصا برای زخم و اشک آمدن و ورمهای چشم نافع است. جویدن برگ یا میوه آن برای زخمهای لثه و سستی لثه‌ها و بدبویی دهان و جراحات تازه دهان مفید است. خوردن آب برگ و ساقه تازه و سبز آن با کمی صمغ عربی برای تقویت معده و جلوگیری از اسهال و خونروی از سینه مفید است.

ضماد برگ آن و یا ضماد عصاره برگ آن که در سایه غلیظ شده باشد برای جلوگیری از خونریزی بواسیر نافع است. میوه آن از سایر اعضا قابض‌تر است و خوردن آن برای تقویت روده‌ها و خوردن پوست ریشه آن برای خرد کردن سنگ کلیه نافع است. ضماد برگ آن برای تحلیل ورمها و جلوگیری از توسعه ورم و مالیدن عصاره میوه تمشک تازه یا عصاره گل آن برای خشک کردن زخمها و جراحتهای تر و جلوگیری از جریان چرک نافع است.

دم‌کرده برگ و میوه آن برای سیاه کردن مو به عنوان جانشین رنگ جالب است.

تمشک مضر کلیه است و از این نظر باید با شکر خورده شود. مقدار خوراک از عصاره گل آن 14- 12 گرم است.

گونه‌های پرورشی و یا به اصطلاح نوع بستانی تمشک به فارسی «گیهه» و «تمشک پرورشی» گفته می‌شود و معمولا در باغها کاشته می‌شود. این گونه‌ها نیز از خانواده‌Rosaceae هستند. به‌طور کلی آنها را به فرانسوی‌Ronce framboisier وFramboisier و میوه آن راFramboise و به انگلیسی‌Raspberry نامند. میوه آنها شیرین و معطر است و انواع قرمز و سیاه و ارغوانی دارد و نامهای علمی چند گونه معروف از آنها به شرح زیر است:

1. تمشک پرورشی قرمز که به انگلیسی‌Red respberry گفته می‌شود. نام علمی آن‌Rubus idaeus است و در کوهستانات اروپا به‌طور وحشی انتشار دارد و واریته‌ای از آن با نام علمی‌Rubus idaeus var strigosus در امریکا می‌روید و میوه

معارف گیاهی، ج‌2، ص: 93

آن در بازارهای امریکا و اروپا عرضه می‌شود.

2. تمشک سیاه که به انگلیسی‌Black respberry گفته می‌شود. نام علمی آن‌Rubus occidentalis می‌باشد و در امریکای شمالی انتشار دارد.

3. تمشک ارغوانی که به انگلیسی‌Purple respberry گویند. آمیخته‌ای از دو گونه فوق است. اصولا تمشکها به آسانی باهم آمیخته می‌شوند به این دلیل صدها گونه و رنگ متفاوت دارند.

تمشکها دو نوع عمده دارند یکی انواعی که یک محصول می‌دهند و آنها را به فرانسوی‌Non remontantes نامند و دیگر انواعی که دو محصول می‌دهند و به‌Remontantes معروف هستند. یک محصول در بهار و یک محصول در پاییز. از نظر ترکیبات شیمیایی در هریک صد گرم میوه تمشک معطر خام مواد زیر موجود است:

الف) تمشک سیاه

آب 80 گرم، پروتئین 5/ 1 گرم، چربی 4/ 1 گرم، هیدراتهای کربن 15 گرم، کلسیم 30 میلی‌گرم، فسفر 22 میلی‌گرم، آهن 9/ 0 میلی‌گرم، سدیم 1 میلی‌گرم، پتاسیم 199 میلی‌گرم، ویتامین‌A جزئی، تیامین 03/ 0 میلی‌گرم، رایبوفلاوین 09/ 0 میلی‌گرم، نیاسین 9/ 0 میلی‌گرم و ویتامین‌C 18 میلی‌گرم.

ب) تمشک قرمز

آب 84 گرم، پروتئین 2/ 1 گرم، چربی 5/ 0 گرم، هیدراتهای کربن 13 گرم، کلسیم 22 میلی‌گرم، فسفر 22 میلی‌گرم، آهن 9/ 0 میلی‌گرم، سدیم 1 میلی‌گرم، پتاسیم 168 میلی‌گرم، ویتامین‌A 130 واحد بین‌المللی، تیامین 03/ 0 میلی‌گرم، رایبوفلاوین 09/ 0 میلی‌گرم، نیاسین 9/ 0 میلی‌گرم و ویتامین‌C 25 میلی‌گرم.

خواص و کاربرد

از نظر خواص بسیار مشابه سایر گونه‌های تمشکها هستند. این تمشکها معمولا به صورت میوه تازه و به صورت مربا و کنسرو و شربت مصرف می‌شود.

معارف گیاهی، ج‌2، ص: 94

* شوکی* . (اِ) درخت آویز. ضوع . مرغ شب . (زمخشری ، از یادداشت مؤلف ).

* شوک . [ ش َ ] (ع اِ) خار. ج ، اشواک . شوکة، یکی . (منتهی الارب ). خار. (دهار) (غیاث ). هر چیز سرتیز. لم . لام . تلو.تلی . بور. تیغ. (یادداشت مؤلف ). گیاهی که مانند سوزن بروید. ج ، اشواک . (از اقرب الموارد). دهخدا

////////////

به پشتو تورتوت

/////////////

به اردو سیاه توت:

سیاۃ توت

· انگریزی نام : bramble

سیاہ توت؛ ایک قسم کی خاردار جھاڑی جو بنجر علاقوں میں ہوتی ہے اور اس میں کالے بیر لگتے ہیں؛ کٹیلا بیر۔^[1]

1. ^ آن لائن قومی انگریزی اُردو لُغت،ادارۂ فروغِ قومی زبان اسلام آباد

///////////

به کردی تورسک:

Tûreşk (bi latînî: Rubus sectio Rubus e ji koma Rubus caesus, jê re jî dibêjin tûdirik, trîreşk, dirîreşk,dirişkdirînermk, temeşk, dendûreşk û cinisrî), navê fêkiyeke hejikên deviyan e. Fêkiyên wê sor an reş bûn, bi xavî tên xwarin yan wekî marmelad (rîçal) tê bikaranîn. Ji aliyê mîneralên bikêr ve gelek dewlemend e.

Li her deverê Kurdistanê bi navekê tê binavkirin, lewra gelek cureyên wê hene. Li Ewropa, bakurê Afrîka, Asya û bakurê Amerîkayê gelek e. Hejikên wê bi qasî 0,5 - 3 m dirêj dibin. Xwe li daran û dîwaran jî dipêçin. Kêm an zêde diriyên wan dibin. Kîjan fêkiyên wê berê heşîn bûne, ew berê reş dibin, heya payîzê jê tê sûdwergirtin.

Li Kurdistanê ji xeynî rîçalê, şirûba wê jî tê çêkirin, ji ber ku ji liyê vîtamînan ve dewlemend e, didin nexweşan jî. Di şîrînahiyan de tê bikaranîn.

////////////

به ترکی:

Böğürtlen, gülgiller (Rosaceae) familyasının Rubus cinsini oluşturan familyasından insan sağlığında önemli rolleri olan organik asitler, mineraller ve vitaminler bakımından çok zengin bir bitki türlerini ortak adı.

Böğürtlenlerde çiçeklenme genellikle Mayıs ayında başlayıp Ağustos ayına kadar devam etmektedir. Bu nedenle bitki üzerinde değişik olgunlaşma devrelerinde olan meyve salkımları birbirini izler.

Çoğaltma yöntemleri[değiştir | kaynağı değiştir]

· Kök sürgünleri ile

· Uç daldırma ile

· Yaprak - göz çelikleri ile

· Kök çelikleri ile

· Doku kültürü ile

//////////////

The blackberry is an edible fruit produced by many species in the Rubus genus in the Rosaceae family, hybrids among these species within the Rubus subgenus, and hybrids between the Rubus and Idaeobatus subgenera. The taxonomy of the blackberries has historically been confused because of hybridization and apomixis, so that species have often been grouped together and called species aggregates. For example, the entire subgenus Rubus has been called the Rubus fruticosus aggregate, although the species R. fruticosus is considered a synonym of R. plicatus.^[1]

Contents

[show]

Description[edit]

What distinguishes the blackberry from its raspberry relatives is whether or not the torus (receptacle or stem) 'picks-with' (i.e. stays with) the fruit. When picking a blackberry fruit, the torus does stay with the fruit. With a raspberry, the torus remains on the plant, leaving a hollow core in the raspberry fruit.

The term 'bramble', a word meaning any impenetrable thicket, has traditionally been applied specifically to the blackberry or its products,^[2] though in the United States it applies to all members of the Rubus genus. In the western US, the term caneberry is used to refer to blackberries and raspberries as a group rather than the term bramble.

The usually black fruit is not a berry in the botanical sense of the word. Botanically it is termed an aggregate fruit, composed of small drupelets. It is a widespread and well-known group of over 375 species, many of which are closely related apomictic microspecies native throughout Europe, northwestern Africa, temperate western and central Asia and North and South America.^[3]

Botanical characteristics[edit]

Blackberries are perennial plants which typically bear biennial stems ("canes") from the perennial root system.^[4]

In its first year, a new stem, the primocane, grows vigorously to its full length of 3–6 m (in some cases, up to 9 m), arching or trailing along the ground and bearing large palmately compound leaves with five or seven leaflets; it does not produce any flowers. In its second year, the cane becomes a floricane and the stem does not grow longer, but the lateral buds break to produce flowering laterals (which have smaller leaves with three or five leaflets).^[4] First- and second-year shoots usually have numerous short-curved, very sharp prickles that are often erroneously called thorns. These prickles can tear through denim with ease and make the plant very difficult to navigate around. Prickle-free cultivars have been developed. Recently the University of Arkansas has developed primocane fruiting blackberries that grow and flower on first-year growth much as the primocane-fruiting (also called fall bearing or everbearing) red raspberries do.

Unmanaged mature plants form a tangle of dense arching stems, the branches rooting from the node tip on many species when they reach the ground. Vigorous and growing rapidly in woods, scrub, hillsides, and hedgerows, blackberry shrubs tolerate poor soils, readily colonizing wasteland, ditches, and vacant lots.^[3][5]

The flowers are produced in late spring and early summer on short racemes on the tips of the flowering laterals.^[4]Each flower is about 2–3 cm in diameter with five white or pale pink petals.^[4]

The drupelets only develop around ovules that are fertilized by the male gamete from a pollen grain. The most likely cause of undeveloped ovules is inadequate pollinator visits.^[6] Even a small change in conditions, such as a rainy day or a day too hot for bees to work after early morning, can reduce the number of bee visits to the flower, thus reducing the quality of the fruit. Incomplete drupelet development can also be a symptom of exhausted reserves in the plant's roots or infection with a virus such as Raspberry bushy dwarf virus.

Ecology[edit]

A bee, Bombus hypnorum, pollinating blackberries

Blackberry leaves are food for certain caterpillars; some grazing mammals, especially deer, are also very fond of the leaves. Caterpillars of the concealer moth Alabonia geoffrella have been found feeding inside dead blackberry shoots. When mature, the berries are eaten and their seeds dispersed by several mammals, such as the red fox and the Eurasian badger, as well as by small birds.^[7]

A basket of wild blackberries

Blackberries grow wild throughout most of Europe. They are an important element in the ecology of many countries, and harvesting the berries is a popular pastime. However, the plants are also considered a weed, sending down roots from branches that touch the ground, and sending up suckers from the roots. In some parts of the world without native blackberries, such as in Australia, Chile, New Zealand, and the Pacific Northwest of North America, some blackberry species, particularly Rubus armeniacus (Himalayan Blackberry) and Rubus laciniatus (Evergreen Blackberry), are naturalised and considered an invasive species and a serious weed.^[3]

Blackberry fruit are red before they are ripe, leading to an old expression that "blackberries are red when they're green".

In various parts of the United States, wild blackberries are sometimes called "Black-caps", a term more commonly used for black raspberries, Rubus occidentalis.

As there is forensic evidence from the Iron Age Haraldskær Woman that she consumed blackberries some 2500 years ago, it is reasonable to conclude that blackberries have been eaten by humans over thousands of years.

Uses[edit]

Nutrients[edit]

*Blackberries, raw (R. laciniatus)*
Close-up view of a blackberry
Nutritional value per 100 g (3.5 oz)
Energy	180 kJ (43 kcal)

Carbohydrates	9.61 g
Sugars	4.88 g
Dietary fiber	5.3 g

Fat	0.49 g

Protein	1.39 g

Vitamins
Vitamin A	214 IU
Thiamine (B1)	(2%) 0.020 mg
Riboflavin (B2)	(2%) 0.026 mg
Niacin (B3)	(4%) 0.646 mg
Vitamin B6	(2%) 0.030 mg
Folate (B9)	(6%) 25 μg
Vitamin C	(25%) 21.0 mg
Vitamin E	(8%) 1.17 mg
Vitamin K	(19%) 19.8 μg

Minerals
Calcium	(3%) 29 mg
Iron	(5%) 0.62 mg
Magnesium	(6%) 20 mg
Phosphorus	(3%) 22 mg
Potassium	(3%) 162 mg
Sodium	(0%) 1 mg
Zinc	(6%) 0.53 mg
Link to USDA Database entry
· Units · μg = micrograms • mg = milligrams · IU = International units
Percentages are roughly approximated usingUS recommendations for adults. Source: USDA Nutrient Database

American cultivated blackberries (R. laciniatus and R. ursinus) are notable for their significant contents ofdietary fiber, vitamin C, and vitamin K (table).^[8] A 100 gram serving of raw blackberries supplies 43 caloriesand 5 grams of dietary fiber or 25% of the recommended Daily Value (DV) (table).^[8] In 100 grams. vitamin C and vitamin K contents are 25% and 19% DV, respectively, while other essential nutrients are low in content (table).

Blackberries contain both soluble and insoluble fiber components.^[9]

Nutrient content of seeds[edit]

Blackberries contain numerous large seeds that are not always preferred by consumers. The seeds contain oil rich in omega-3 (alpha-linolenic acid) and -6 fats (linoleic acid) as well as protein, dietary fiber, carotenoids,ellagitannins and ellagic acid.^[10]

Food[edit]

The soft fruit is popular for use in desserts, jams, seedless jelly, and sometimes wine. It is often mixed with apples for pies and crumbles. Blackberries are also used to produce candy.

Good nectar producers, blackberry shrubs bearing flowers yield a medium to dark, fruity honey.

Wild blackberries picked in May in Texas

Wild Blackberries in Virginia

Phytochemical research[edit]

Blackberries contain numerous phytochemicals including polyphenols, flavonoids, anthocyanins, salicylic acid,ellagic acid, and fiber.^[8][11] Anthocyanins in blackberries are responsible for their rich dark color.

Phytochemical components of blackberries, salicylic acid and ellagic acid have been associated in preliminary research with toxicity to cancer cells,^[12][13] including breast cancer cells.^[14]

Blackberries rank highly among fruits for in vitro antioxidant strength, particularly because of their dense content of polyphenolic compounds, such as ellagic acid, tannins, ellagitannins, quercetin, gallic acid,anthocyanins, and cyanidins.^[15][16] One report placed blackberry at the top of more than 1000 polyphenol-rich foods consumed in the United States,^[17] but this concept of a health benefit from consuming darkly colored foods like blackberries remains scientifically unverified and not accepted for health claims on food labels.^[18]

Cultivation[edit]

Commercial cultivation[edit]

Black Butte blackberry

Worldwide, Mexico is the leading producer of blackberries, with nearly the entire crop being produced for export into the off-season fresh markets in North America and Europe. The Mexican market is almost entirely from the cultivar 'Tupy' (often spelled 'Tupi', but the EMBRAPA program in Brazil from which it was released prefers the 'Tupy' spelling). In the US, Oregon is the leading commercial blackberry producer, producing 42.6 million pounds on 6,180 acres (25.0 km²), in 1995^[19] and 56.1 million pounds on 7,000 acres (28 km²) in 2009.^[20]

Numerous cultivars have been selected for commercial and amateur cultivation in Europe^[3] and the United States.^[21] Since the many species form hybrids easily, there are numerous cultivars with more than one species in their ancestry.

'Marion' (marketed as "marionberry") is an important cultivar that was selected from seedlings from a cross between 'Chehalem' and 'Olallie' (commonly called "Olallieberry") berries.^[22] 'Olallie' in turn is a cross between loganberry andyoungberry. 'Marion', 'Chehalem' and 'Olallie' are just three of many trailing blackberry cultivars developed by the United States Department of Agriculture Agricultural Research Service (USDA-ARS) blackberry breeding program at Oregon State University in Corvallis, Oregon.

The most recent cultivars released from this program are the prickle-free cultivars 'Black Diamond', 'Black Pearl', and 'Nightfall' as well as the very early-ripening 'Obsidian' and 'Metolius'. 'Black Diamond' is now the leading cultivar being planted in the Pacific Northwest. Some of the other cultivars from this program are 'Newberry', 'Waldo', 'Siskiyou', 'Black Butte', 'Kotata', 'Pacific', and 'Cascade'.^[23]

Trailing blackberries are vigorous and crown forming, require a trellis for support, and are less cold hardy than the erect or semi-erect blackberries. In addition to the United States's Pacific Northwest, these types do well in similar climates such as the United Kingdom, New Zealand, Chile, and the Mediterranean countries.

Semi-erect, prickle-free blackberries were first developed at the John Innes Centre in Norwich, UK, and subsequently by the USDA-ARS in Beltsville, Maryland. These are crown forming and very vigorous and need a trellis for support. Cultivars include 'Black Satin' 'Chester Thornless', 'Dirksen Thornless', 'Hull Thornless', 'Loch Maree', 'Loch Ness', 'Loch Tay', 'Merton Thornless', 'Smoothstem', and 'Triple Crown'.^[24] Recently, the cultivar 'Cacanska Bestrna' (also called 'Cacak Thornless') has been developed in Serbia and has been planted on many thousands of hectares there.

The University of Arkansas has developed cultivars of erect blackberries. These types are less vigorous than the semi-erect types and produce new canes from root initials (therefore they spread underground like raspberries). There are prickly and prickle-free cultivars from this program, including 'Navaho', 'Ouachita', 'Cherokee', 'Apache', 'Arapaho', and 'Kiowa'.^[25][26] They are also responsible for developing the primocane fruiting blackberries such as 'Prime-Jan' and 'Prime-Jim'.^[25]

In raspberries, these types are called primocane fruiting, fall fruiting, or everbearing. 'Prime-Jim' and 'Prime-Jan' were released in 2004 by the University of Arkansas and are the first cultivars of primocane fruiting blackberry.^[27] They grow much like the other erect cultivars described above, however the canes that emerge in the spring, will flower in mid-summer and fruit in late summer or fall. The fall crop has its highest quality when it ripens in cool mild climate such as in California or the Pacific Northwest.^{[citation needed]}

'Illini Hardy' a semi-erect prickly cultivar introduced by the University of Illinois is cane hardy in zone 5, where traditionally blackberry production has been problematic, since canes often failed to survive the winter.

Blackberry production in Mexico has expanded enormously in the past decade. While once based on the cultivar 'Brazos', an old erect blackberry cultivar developed in Texas in 1959, the Mexican industry is now dominated by the Brazilian 'Tupy' released in the 1990s. 'Tupy' has the erect blackberry 'Comanche', and a "wild Uruguayan blackberry" as parents.^[28] Since there are no native blackberries in Uruguay, the suspicion is that the widely grown 'Boysenberry' is the male parent. In order to produce these blackberries in regions of Mexico where there is no winter chilling to stimulate flower bud development, chemical defoliation and application of growth regulators are used to bring the plants into bloom.

Diseases and pests[edit]

Raindrop on blackberry pale pink flower

As a result of blackberries belonging to the same genus as raspberries,^[29] they share the same diseases includinganthracnose which can cause the berry to have uneven ripening and sap flow may also be slowed.^[30][31] They also share the same remedies including the Bordeaux mixture,^[32] a combination of lime, water and Copper(II) sulfate.^[33]The rows between blackberry plants must be free of weeds, blackberry suckers and grasses which may lead to pests or diseases.^[34] Fruit growers are selective when planting blackberry bushes as wild blackberries may be infected^[34] and gardeners are recommended to purchase only certified disease-free plants.^[35]

The spotted-wing drosophila, Drosophila suzukii is a serious pest of blackberries.^[36] Unlike its vinegar fly relatives which are primarily attracted to rotting or fermented fruit, D. suzukii attacks fresh, ripe fruit by laying eggs under the soft skin. The larvae hatch and grow in the fruit, destroying the fruit's commercial value.^[36]

Another pest is Amphorophora rubi, known as the Blackberry Aphid, which not only eats blackberries but raspberries as well.^[37][38][39]

Byturus tomentosus (Raspberry beetle), Lampronia corticella (Raspberry Moth) and Anthonomus rubi (Strawberry blossom weevil) are also known to infest blackberries.^[40]

Folklore[edit]

Folklore in the United Kingdom is told that blackberries should not be picked after Old Michaelmas Day (11 October) as the devil (or a Púca) has made them unfit to eat by stepping, spitting or fouling on them.^[41] There is some value behind this legend as wetter and cooler weather often allows the fruit to become infected by various molds such as Botryotinia which give the fruit an unpleasant look and may be toxic.^[42] According to some traditions, blackberry's deep purple color represents Christ's blood and the crown of thorns was made of brambles,^[43][44] although other thorny plants, such as Crataegus (hawthorn species) and Euphorbia milii (crown of thorns plant), have been proposed as the material for the crown.^[45][46]

Blackberry

Ripe, ripening, and unripe blackberries, of an unidentified blackberry species Blackberry flower, Rubus fruticosus species aggregate.
Scientific classification
Kingdom:	Plantae
(unranked):	Angiosperms
(unranked):	Eudicots
(unranked):	Rosids
Order:	Rosales
Family:	Rosaceae
Genus:	Rubus
Subgenus:	Rubus (formerlyEubatus)
Species
· Rubus ursinus · Rubus laciniatus — Evergreen blackberry · Rubus argutus · Rubus armeniacus — Himalayan blackberry · Rubus plicatus · Rubus ulmifolius And hundreds more microspecies (the subgenus also includes thedewberries)

*Rubus idaeus*

Fruit on a wild Raspberry, Czech Republic
Scientific classification
Kingdom:	Plantae
(unranked):	Angiosperms
(unranked):	Eudicots
(unranked):	Rosids
Order:	Rosales
Family:	Rosaceae
Genus:	Rubus
Subgenus:	Idaeobatus
Species:	*R. idaeus*
Binomial name
*Rubus idaeus* L. 1753 not Blanco 1837 nor Vell. 1829 nor Pursh 1814 nor Thunb. 1784
Synonyms^[1]
Synonymy[hide] · Batidaea idea (L.) Nieuwl. · Batidaea vulgaris Nieuwl. · Batidea peramoena Greene · Rubus acanthocladus Borb · Rubus buschii (Rozanova) Grossh. · Rubus chrysocarpus Čelak. ex Gyer · Rubus euroasiaticus Sinkova · Rubus fragrans Salisb. · Rubus frambaesianus Lam. · Rubus glaber Mill. ex Simonk. · Rubus greeneanus L.H.Bailey · Rubus leesii Bab. · Rubus obtusifolius Willd. · Rubus sericeus Gilib. · Rubus vulgatus Rozanova · Rubus komarovii Nakai · Rubus melanolasius (Dieck ex Focke) Kom. · Rubus sachalinensis H.Lév. · Rubus sibiricus (Kom.) Sinkova · Rubus nipponicus (Focke) Koidz. · Batidea acalyphacea Greene · Batidea arizonica Greene · Rubus carolinianus Rydb. · Rubus melanolasius Dieck · Rubus neglectus Peck · Rubus strigosus Michx. · Batidea viburnifolia Greene

Khollan Vafa : اخوان صفا

۱۳۹۵ فروردین ۱۱, چهارشنبه

علیق (توت شوکی: درخت آویز/خاری) تمشک، توت سه گل، به یونانی باطس

دنبال کننده ها

بايگانی وبلاگ

درباره من