[1] - سلیخه . [ س َ خ َ ] (ع اِ) پوست درختی است دوایی و بهترین آن سرخ رنگ و سطبر
باشد مانند دارچینی درهم پیچیده بود، گرم و خشک است در سوم . (برهان ). پوست
شاخهای درختی است خوشبو. (آنندراج ) (منتهی الارب ). چند نوع است بهترین آن است که
سرخ بود و چوب او باریک بود و پوست سطبر طعم و بوی آن خوش بود و زبان را بگزد در
چوب آن منفعتی نیست در پوست آن است . گرم و خشک است بدرجه ٔ دویم بادهای غلیظ
تحلیل کند و در وی قوتی است قبض کننده و بدین قوت داروهای قابض را یاری دهد و بقوت
تحلیل کننده داروهای سهل را و بهر دو وقت اندامها راقوت دهد. رحمت خداوندی و قدرت
آفریدگاری این جا پدید آید که مانند این کارها درهم تعبیه کند از بهر منفعت بندگان
فتبارک اﷲ احسن الخالقین . (قرآن 14/23) (ذخیره ٔ
خوارزمشاهی ). رجوع به الفاظ الادویه ، تحفه ٔ حکیم مؤمن ، فهرست مخزن الادویه و
اختیارات بدیعی شود.
- سلیخةالسودا ؛ نوعی از سلیخة. (تحفه ٔ حکیم مؤمن (.
|| فرزند. || روغن بار درخت به آن پیش از آنکه تربیت آن کنند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || سلیخة الرمث و کذا سلیخة العرفج ؛ چوب خشک وی (سلیخة) است که مرعی نباشد. (منتهی الارب ).
- سلیخةالسودا ؛ نوعی از سلیخة. (تحفه ٔ حکیم مؤمن (.
|| فرزند. || روغن بار درخت به آن پیش از آنکه تربیت آن کنند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || سلیخة الرمث و کذا سلیخة العرفج ؛ چوب خشک وی (سلیخة) است که مرعی نباشد. (منتهی الارب ).
دهخدا
//////////////
33 (316)
سلیخه[1]، salīxa ، Laurus cassia . در سنسکریت، tvaca. بسنجید با شمار ۀ 22.
22 (253). دارصـــــــینی، dār-sīnī ، در فــــــــــارسی
دارچینی، dār-čīnī ، (Laurus
cinnamomum, Cinnamomum tamala). در عربی sadāj [چنین در متن!] نیز گویند. در
سنسکریت، tvaca.
ساینو-ایرانیکا
/////////////
دارچین خطایی(سلیخه)
Cinnamomum iners
گفته‌اند که پوست شاخه‌های درختی است مانند
لوله‌های تنگ سوراخ و گویند از نوعی درخت دارچینی به هم می‌رسند. برگ آن شبیه به برگ
سوسن کبود و ساق آن غلیظ و پوست آن سطبر و هفت قسم می‌باشد.
طبیعت آن در آخر دوم گرم و خشک و در سوم
نیز گفته‌اند و قوت آن تا هفت سال باقی می‌ماند
خواص: لطیف کننده، گرم کننده و اعتدال بخش
و حل کننده نفخ احشاء و قاطع اخلاط و مقوی اعضاء و معده و کبد و مدر(بول- حیض) و خارج
کننده جنین و سنگ های رسوبی است. سرمه آن برای تقویت بینائی مصرف دارد
در آبریزش های بینی و زکام و سرفه و آسم
و دردهای حجاب حاجز و معده و رحم و پاک نمودن رحم و تب های نوبه و دفع سمیت های داروئی
و زهر مار و سردرد مفید است در ترکیب با اصل السوس و داروهای سمی مخصوص سینه در معالجه
امراض سینه و خارج ساختن بلغم و چرک مجرب است. بخور آن با عسل جوش های جوانی را برطرف
و مقدار شربت آن تا دو درم(7 گرم) می باشد. مضر کلیه و مصلح آن کتیرا است و گاهی مضر
امعاء است که مصلح آن سپستان و کتیرا خواهد بود
افعال و خواص دیگر آن: ملطف و گرم کننده
و پزنده و از بین بردنده بادها و اورام بارده
احشا و مقطع اخلاط و مقوی اعضا و معده و کبد و مدر بول و حیض و فضلات و مخرج جنین و
سنگریزه ها و جهت شدت بصر و تقویت آن اکتحالاً[1]و جهت منع نزلات و زکام و سرفه و ربو
و درد حجاب و معده و رحم و پاک کردن رحم و بادها آن و تبهای نوبه و دفع سمیت ادویه
سمیه و زهر افعی و جهت خوشبویی رحم شرباً و ضماداً و بخوراً و فرزجتاً نافع و ضماد
آن بر پیشانی جهت منع نزلات و صداف بارد ناقع است.
/////////////
سلیخه. قسیا خوانند پوست درختی
است که آن درخت را سلیخه خوانند و سلخ و سلیخه بدان سبب گویند که انواع بود نیکوترین
وی آنست که سرخرنگ و سبز بود و در طبع وی اندک تلخی بود و عفوضتی تمام و چون بشکنند
مانند ریوند لحمی بود و قصبه وی دراز بود و سوراخ وی تنگ بود مانند قرفه پیچیده بود
و آنچه سیاه باشد بد بود و آنچه رقیق بود کسیلا بود که بغلط سلیخه فروشند و صفت آن
در کاف گفته شود و گویند نوعی از سلیخه هست که ملحق بود به دارچینی و آن نیکو بود و
طبیعت سلیخه گرم و خشک است در درجه سئوم محلل ریاح غلیظ بود و مقوی اعضا و حیض بسته
بگشاید و بول براند و اگر با داروهای چشم خلط کنند تیزی چشم زیادت کند و درد سینه و
پهلو که تولد کند از اخلاط لزج یا از ریاح غلیظ سودمند بود و مسهل نفث الدم بود و شراب
وی جهت معده و جگر سودمند بود و چون دود کنند بدان رحم را پاک گرداند از رطوبت فاسد
عفن و بوی آن نیکو کند و چون با عسل بیامیزند و بر رطوبتهای لبنی که در روی بود بیندانید
زایل کند و گزندگی افعی را نافع بود و چون بیاشامند بچه بیندازد و مجموع ورمهای گرم
که عارض شود در اندرون و درد گرده را بغایت سود دهد و سده بگشاید و بچه بیندازد و مشیمه
بیرون آورد و مقدار مستعمل از وی تا یک درم بود و گویند مضر است به امعا و مصلح وی
کثیرا بود و یحیی بن ماسویه گوید بدل آن نیم وزن آن دارچینی بود
______________________________
صاحب مخزن الادویه گوید: سلیخه با فتح سین و کسر لام و سکون با و فتح خا
و ها بیونانی اسلیوس و بهندی تج نامند و گفته‌اند پوست شاخهای درختی است مانند لولهای
تنگ سوراخ و منبت آن در هند و عمان است و برگ آن شبیه ببرگ سوسن و ساق آن غلیظ و پوست
آن سطبر و سفت جسم است و گویند از درخت دارچینی بهم می‌رسد و آن مستحیل به دارچینی
می‌شود و آن پوست درخت نوعی از دارچینی است
لاتین LAURI CASSIAE CORTEX فرانسهCANELLE DE CHINE ET DE JAVA انگلیسی Cinnamomum cassia, called Chinese
cassia or Chinese cinnamon
اختیارات بدیعی، ص: 230
////////////
نام دارچین ، مخصوص پوستهای معطری است که بهترین آنها در سیلان به عمل
می آید و انواع دیگر آن که در خارج از سیلان می روید به مرغوبی دارچین سیلان نیست
. فارسی آن دارچین سفید است.
اعراب آن را دارصینی می نامند. سلیخه نوع چینی آن است که به آن دارچین
ختایی هم می گویند و در هند و عمان کاشته می شود . بوی آن کمتر از داچین سفید بوده
و رنگ آن کمی سرخ است و در خواص مانند دارچین سفید است منتها کمی ضعیف تر .
قرفه نوع دیگری از دارچین است که خارج از سیلان روییده و دارای پوست
ضخیمی می باشد و در لغتت عرب قرفه به معنی پوست درخت است و اختصاصا نام این پوست
می باشد . قرفه نیز دارای تمام خواص دارچین بوده و قدرت آن در تقویت بیشتر از
دارچین سفید است ولی منافع دیگر آن کمتر از دارچین می باشد .
اشتها آور بوده ، غذاهای سنگین را لطیف می کند. ایرانیان دارچین را
مانند چای دم کرده و قبل و بعد از غذا می نوشند و چای دارچین معروف است .
نفس را باز می کند و تنفس را آسان می کند و نشاط آور بوده و قلب را
جلا می دهد. من پادزهر سموم حیوانی و نباتی و معدنی بوده و ضد خفقان و وحشت است .
دلهره و وسواس را از بین می برد و برای درمان جنون تجویز شده است .
کار دارجین تقویت اعضای رئیسه بدن مخصوصا معده و کبد می باشد. این پوست بوی
بد دهان را از بین می برد ، تنگ نفس و سرفه خلطی را درمان می کند و آواز را تصفیه
می کند .
پخته دارچین با سرکه و مصطکی جهت درمان سکسکه تجویز شده است .
مالیدن مخلوط کوبیده دارچین با عسل زخمهای چرکی را خشک کرده و
کک و مک را از بین می برد و چنانچه با سرکه همراه شود باز هم مفید است .
اگر دارچین را در روغن بجوشانید مالیدن این روغن به تنهایی یا با زرده
تخم مرغ پخته ، جهت رعشه و تسکین درد عضلات مفید است و برای درمان اعضای بی حس شده
به کارمی رود .
چکاندن این روغن در گوش سنگینی آنرا از بین می برد و برای یرقان و
بواسیر نافع است . در صنعت دارو سازی از اسانس دارچین در طب سنتی ایران از عرق و
عطر دارچین استفاده می کنند .
////////////
به عربی سلیخه :
/////////
قسّیا: هو السّلیخة، و هی أنواع کثیرة مذکورة فی الکتاب؛ و ذکره الفاضل
جالینوس فی المقالة السّابعة.
////////
به ترکی آذری چین دارچین آغاچی :
Çin darçın ağacı
Cinnamomum aromaticum (lat. Cinnamomum aromaticum) — dəfnəkimilər fəsiləsinin darçın ağacı cinsinə
aid bitki növü.
//////////////
Cinnamomum cassia, called Chinese cassia or Chinese
cinnamon, is an evergreen tree originating in southern China, and
widely cultivated there and elsewhere in southern and eastern Asia (India,
Indonesia, Laos, Malaysia, Taiwan, Thailand, and Vietnam).[2] It
is one of several species of Cinnamomum used primarily for
their aromatic bark, which is used as a spice. In the United
States, Chinese cassia is the most common type of cinnamon used.
The buds are also used as a spice, especially in India, and were once used by
the ancient Romans.
The tree grows to 10–15 m tall, with greyish bark and hard,
elongated leaves that
are 10–15 cm long and have a decidedly reddish colour when young.
Production and uses[edit]
Cassia (C. cassia) essential oil
Young Indonesian cinnamon tree, Indonesia
C. cassia (top left) depicted byMichał
Boym (1655)
Chinese cassia is a close relative to Ceylon cinnamon (C.
verum), Saigon cinnamon (C. loureiroi, also
known as "Vietnamese cinnamon"), and Indonesian cinnamon (C. burmannii). In all four species, the
dried bark is used as a spice. Chinese cassia's flavour is less delicate than
that of Ceylon cinnamon. Its bark is thicker, more difficult to crush, and has
a rougher texture than that of Ceylon cinnamon.[citation needed]
Most of the spice sold as cinnamon in the United States, United Kingdom,
and India is Chinese cinnamon.[3]"Indonesian
cinnamon" (C. burmannii) is sold in much smaller
amounts.
Chinese cassia is produced in both China and Vietnam. Until the
1960s, Vietnam was
the world's most important producer of Saigon cinnamon, which has a higher oil
content[citation needed], and
consequently has a stronger flavor. Because of the disruption caused by
the Vietnam
War, however, production of Indonesian cassia in the highlands of the Indonesia island
of Sumatra was
increased to meet demand.[citation needed] Indonesian
cassia has the lowest oil content of the three types of cassia, so commands the
lowest price. Chinese cassia has a sweeter flavor than Indonesian cassia,
similar to Saigon cinnamon, but with lower oil content.
Cassia bark (both powdered and in whole, or "stick" form) is
used as a flavouring agent for confectionery, desserts, pastries, and meat; it
is specified in many curry recipes, where Ceylon cinnamon is less suitable.
Cassia is sometimes added to Ceylon cinnamon, but is a much thicker, coarser
product. Cassia is sold as pieces of bark (as pictured below) or as neat quills
or sticks. Cassia sticks can be distinguished from Ceylon cinnamon sticks in
this manner: Ceylon cinnamon sticks have many thin layers and can easily be
made into powder using a coffee or spice grinder, whereas cassia sticks are
extremely hard and are usually made up of one thick layer.[citation needed]
Cassia buds, although rare, are also occasionally used as a spice. They
resemble cloves in appearance and have a mild, flowery cinnamon flavor. Cassia
buds are primarily used in old-fashioned pickling recipes, marinades, and teas.[4]
Health benefits and risks[edit]
Dried cassia bark
Chinese cassia (called ròu gùi; 肉桂 in
Chinese) is produced primarily in the southern provinces of Guangxi,Guangdong,
and Yunnan.
It is considered one of the 50 fundamental herbs in traditional Chinese medicine.[5]
Due to a blood-thinning component called coumarin,
which could damage the liver if taken in huge amounts, European health agencies
have warned against consuming high amounts of cassia.[6] Other
possible toxins founds in the bark/powder are cinnamaldehyde and styrene.[7]
Current research[edit]
Cinnamomum cassia is a medicinal plant that contains cinnamic aldehyde.
Studies of cinnamic aldehyde treatment in mid-aged rats have resulted in
alleviation of chronic unexpected stress-induced depressive-like behaviors.
Cinnamic aldehyde is an enzyme inhibitor drug, immunologic drug, and an
anti-inflammatory drug. It is administered orally to treat behavioral and
mental disorders, targeting the hippocampus and the frontal cortex. The current
findings might be beneficial in treating subjects in depression. [8]
See also[edit]
References[edit]
2. Jump
up^ Xi-wen Li, Jie Li & Henk van der Werff. "Cinnamomum
cassia". Flora of China. Missouri Botanical Garden, St. Louis, MO
& Harvard University Herbaria, Cambridge, MA. Retrieved 28
March 2013.
5. Jump up^ Wong,
Ming (1976). La Médecine chinoise par les plantes. Le Corps a Vivre
series. Éditions Tchou.
7. Jump
up^ High
daily intakes of cinnamon: Health risk cannot be ruled out. BfR Health
Assessment No. 044/2006, 18 August 2006 15p
8. Jump up^ Yao,
Ying (Mar 13, 2015). "Cinnamic
aldehyde treatment alleviates chronic unexpected stress-induced depressive-like
behaviors via targeting cyclooxygenase-2 in mid-aged rats". BIOSIS 162:
97–103. doi:10.1016/j.jep.2014.12.047.
Retrieved Apr 27, 2015.
Zimtkassie. A blühender Zweig in natürl. Grösse; 1 Blüthe, vergrössert;
2 dieselbe im Längsschnitt, desgl.; 3 Staubgefäss, desgl.; 4 Stempel, desgl.; 5
Frucht, desgl.; 6 dieselbe im Längsschnitt, desgl.; 7 dieselbe im Querschnitt,
desgl.
from Koehler's Medicinal-Plants (1887)
|
|
Kingdom:
|
|
(unranked):
|
|
(unranked):
|
|
Order:
|
|
Family:
|
|
Genus:
|
|
Species:
|
C. cassia
|
·
Camphorina
cassia (Nees & T.Nees) Farw.
·
Cinnamomum
aromaticumNees
·
Cinnamomum
longifoliumLukman.
·
Cinnamomum
mediumLukman.
·
Cinnamomum
nitidum Hook. nom. illeg.
·
Laurus
cassia L.
·
Persea
cassia (L.) Spreng.
|
|
