طین، میلطوس، کیرو، برطیقون، گِل سرخ

طین مغره . [ ن ِ م َ رَ / رِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مغره است که بهندی کیرو نامند. (فهرست مخزن الادویه).

/////////////

مغره‌.  نوعی از طین سرخرنگ بود و بیونانی میلطوس خوانند و برطیقون گویند به شیرازی گل سرخ گویند و بخار آن مستعمل کنند و نیکوترین آن بود که سرخ روشن بود نه باریک و نیکوترین آن مصری بود طبیعت آن شیخ الرئیس گوید سرد بود در اول و خشک بود در دویم و فولس گوید در قبض و تجفیف نیکوتر از طین مختوم بود جراحتها اصلاح آورد و کرم بکشد و چون در سرکه حل کنند و بر حمره و مجموع ورمهای گرم طلا کنند نافع بود خواه ریش شده و خواه ریش نشده و اگر بر سوختگی آتش کنند ردع ماده بکند و ورم بگدازد و ریش را محکم دارد و چون سحق کنند و با تخم‌مرغ نیم برشت بیاشامند خون را ببندد و اگر با آب لسان الحمل بود قرحه امعا و مثانه را سود دهد و طبیعت ببندد و درد جگر را نافع بود و اگر به آب لسان الحمل حقنه

کنند قطع افراط خون حیض بکند و همچنین اگر حقنه کنند قرحه امعا و خون که از امعا اسفل روانه بود قطع کند.

______________________________

صاحب مخزن الادویه می‌نویسد: مغره به فتح میم که آن را طین مغر نیز نامند لغت عربیست بیونانی میلطوس و بهندی کیرو نامند

اختیارات بدیعی، ص: 422