سَفَرجَل، به، بهی، آبی، به یونانی قودونیامیلا... شل، به هندی بیل، سفرجل هندی، علت حیرت برتولد لوفر

[1] - سفرجل . [ س َ ف َ ج َ ] (ع اِ) آبی و میوه ٔ بهی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). میوه ٔ بهی که به و آبی نیز گویند. (غیاث ). رجوع به تحفه ٔ حکیم مؤمن و اختیارات بدیعی و الفاظ الادویه شود.

//////////////

36 (361). شل*، (šul)  šal ، "بِهِ هندی (Cydonia indica)". آخوندوف در شرح خود (ص 245) همچنین ازبِهِ هندی،  bih-i hindī نام می‌برد و می‌افزاید شلیمر تنها گــــــــــــونه‌ای بنام Cydonia vulgaris را آورده است. اینــــکه این Cydonia indica را چه گرفته اند هنوز سر بمهر مانده است: نه راکسبرگ نه وات چنین  گونه ای را نمی شناسند. ابومنصور (شمار ۀ 309) از به ایرانی با نام سفرجل^[1]، safarjal (در فارسی به، bih یا بهی، beh و آبی، ābī آبی) یاد کرده است.

*میوه ٔ گرد مانند بهی که طعمش با تلخی آمیخته است و از آن مربا سازند. (ناظم الاطباء). میوه که به هندی بیل گویند. (غیاث ). میوه ای است مانند بهی و به طعم تیز و تلخ و به هندی بیل خوانند. (آنندراج ) (انجمن آرا) (فرهنگ جهانگیری ) (از برهان ). سفرجل هندی . بهی هندو، و بعضی گفته اند حبةالخضر است . (یادداشت مؤلف ).در هندوستان سفرجل هندی خوانند و آن ثمر مدور بود مانند زردآلو و قوت وی مانند زنجبیل بود تیز و قابض وطبیعت وی گرم بود، چون با عسل به ناشتا بخورند معده را پاک گرداند و قوت اعضا بدهد و مقدار مستعمل آن یک درم بود. گویند به شش مضر بود و مصلح وی عسل بود. (از اختیارات بدیعی ). داروی هندی است عصب را مفید است . (نزهةالقلوب ). و رجوع به تذکره ٔ صیدنه ٔ ابوریحان بیرونی و تحفه ٔ حکیم مؤمن شود.  دهخدا

ساینو-ایرانیکا

/////////////

سفرجل‌.  بپارسی آبی گویند و به گویند و بیونانی قودونیامیلا خوانند و بهترین آن بزرگ رسیده بود و طبیعت وی سرد بود در آخر درجه اول و گویند در آخر دوم و گویند در سیوم و شیرین وی سرد و تر بود و گویند معتدل بود در گرمی و سردی و ترش آن قابض‌تر بود از شیرین و شیرین بول براند و ترش مقوی و قابض بود و گل وی همچنین و سفرجل منع سیلان فضول احشا بکند و عصاره وی نافع بود بجهت انتصاب نفس و ربو و منع نفث الدم بکند و قی و خمار را نافع بود و تشنگی بنشاند و مقوی معده بود و آب وی فاضل‌تر از جرم وی بود در تقویت معده و آنچه بعسل پخته باشند ادرار در وی زیاده‌تر بود و ذوسنطاریا را سود دهد و خون رفتن بازدارد و حرقة البول را نافع بود چون عصاره وی در سوراخ قضیب چکانند و اگر بر سر طعام خورند شکم براند بقوت عصر و اگر بسیار خورند طعام هضم نشده بیرون آورد و اگر پیش از طعام بخورند شکم ببندد و بطیخ وی حقنه کردن شقاق مقعد و رحم را سود دهد و بوئیدن وی مقوی دل‌ودماغ بود و قطع غثیان و قی بکند و خون نیز ببندد و اگر بسیار خورند درد اعصاب و قولنج و مغص تولد کند و آنچه نارسیده بود دشوار هضم شود و مصلح وی رطب العسل بود

______________________________

صاحب مخزن الادویه می‌نویسد: سفرجل به فتح سین و فا و سکون را و فتح جیم بفارسی به و آبی و بترکی حیوا و بیونانی قودونیامیلا گویند

لاتین ‌CYDONIUM MALUM -CYDONIA VULGARIS فرانسه ‌COING انگلیسی ‌QUINCE

اختیارات بدیعی

//////////////

میوهٔ بـِه یا بهی (نام علمی: Cydonia oblonga) دارای گوشت خشک و کرکی است که طعمی ترش و تقریباً گس دارد. ^[۲] با این حال وقتی به پخته می‌شود بو و طعمی بسیار خوش دارد. برای کمپوت مناسب است و بصورت مربا و مارمالاد نیز کاربردی عالی دارد.^[۳] اگر به دنبال به هستید باید به بازار کشاورزان یا مغازه‌های مخصوص سبزی مراجعه کنید. به در داخل آمریکا بیشتر از کالیفرنیا می‌آید اما این میوه بصورت جهانی در فرانسه، یونان، آرژانتین، نیوزیلند و ایران نیز پرورش می‌یابد.

درخت به درختی است از تیره گل سرخیان، جزو دسته سیبها که پشت برگهایش کرک دار است .^[۴] آنرا در سراب و میانه، هیوا، در رامیان و کتول، شغال، در لاهیجان و دلیجان و رودسر، توچ و در رامسر و شهسوار، سنگه مینامند. درخت به، در خاکهای خشک و خیلی آهکی خوب نمی‌روید و نیازمند به خاک ژرف است .^[۵] به سرشار از ویتامین‌های آ و ب، و املاح آهکی و تانن است. به دارای پروتید، گلوسید، لیپید و آب است و صد گرم آن تولید 112 کالری انرژی می‌کند. این میوه مقوی معده و متوقف کننده اسهال‌های ساده و خونی است.^[۶] در ورم حاد در روده‌ها، خونریزی‌های قاعدگی و بواسیری، اثر بسیار موثری دارد. به ضمن تقویت اعمالدستگاه گوارش، مخاط و سرفه کاملاً موثر است. دم کرده برگهای به برای تسکین سرفه شهرت فراوان دارد.^[۷]

به سردرختی

آماده سازی

به‌های عطری کوچک‌تر دارای پرزهایی روی پوستشان هستند که پس از شستن میوه به راحتی از بین می‌روند. مانند سیب و گلابی به را نیز می‌توان پوست کند و هسته آن را خارج نمود. با این حال بهتر است به را از درازا به دو نیم تقسیم کنیم بعد با قاشق هسته‌ها را خارج نمائیم چون محل هسته‌ها در به عمیق تر و گردتر از جای هسته‌ها در سیب یا گلابی می‌باشد.^[۸] طبخ به موجب بهتر شدن طعم آن می‌شود.آنها را در شربت با ادویه‌هایی نظیر هل و دارچین یا با پوست لیمو و پرتقال بپزید.برای بهتر کردن کمپوتها آلو یا زردآلو خشک به آن اضافه کنید یا همانند سیبها آنها را نیز بپزید اگرچه پای به طعمی اکتسابی دارد. در برخی نقاط جهان دانه‌های به را خشک می‌کنند و به همراه مقدار کمی آب می‌پزند که به‌عنوان داروی سرفه کاربرد دارد.^[۷]

گونه‌ها

گونه‌های زیادی به وجود دارد که فقط دوتای آنها قابل توجه‌است. به معطر: شکلی بیضی با انتهای مخروطی دارد. پوست آن نرم، زرد و دارای گوشت سفید است. آناناسی: تاحدی شبیه گلابی برآمده‌است. پوست آن بعد از رسیدن زرد می‌شود و گوشت آن زرد رنگ و با طعم خفیفی از آناناس است.

////////

به عربی سفرجل:

السفرجل

السَّفَرْجَل أو السَفَرْجَل المتطاول هو نوع نباتي يتبع الفصيلة الوردية من رتبة الورديات. ويسمى القصاص في بعض بلاد المغرب العربي هو فاكهة شتوية اسمه العلمي (باللاتينية: Cydonia oblonga) وهو قريب من التفاح والكمثرى لذا تطعم شجرة السفرجل على شجرة التفاح أو شجرة الكمثرى فيتحسن المنتوج ويقاوم الأمراض التي يصاب بها السفرجل ويقضى على حالة تدود المنتوج.

///////////////////

به تورکجه/ترکی آذری هئیوا:

 هیوا (بلیگلر آدی:Cydonia oblonga) هیوا یا برک (به) برکین .توکلو و سووی آز بیر میوه تورش و گیر دادی وار.یپشماقدا چوخ گوزل و یوموشاق اولار و دادی یاخچی اولور^[۱].کومپوت اوچون یاخچی اولور.موراببا و مارمالاد اوچون یاخچی اولور.گؤیچولر اونی ساتار.آمریکادا کالیفورنیاده بیتیر^[۲].دونیاده فرانسه و یونان وآرژانتین و نیوزیلند و ایراندا چوخدو.

قیزمیز گوللو آغاجلاردان آلما کیمی آغاجلاردان.یاپراقلاری توکلو اولور .^[۳]سراب میانا وتیرزده چوخلو اولار.آهکلی یئرده یاخچی اولماز و گرک یوموشاق توپراقدا اکیلسین چوخ درین کوتوکو اولار.ویتامین آ و ب , معدنی ماده لر و آهکی ماده لر و تانن اوندا اولار.^[۴]پروتید,قلوسید, لیپید, و سو اونون قاریشیقیدی.یوز گیرم هیوا 112 کالری انرژی یارادار.قان ایسهالی و کهلیک داواسی اولور.باغیرساق شیشماقدا داوادی و عادت ایشلرین یاخچی ائدیر.یوغورماق (خورک اریدماق) ایشلرین یاخچی ائدیر^[۵].اونون قاینامیش یاپراقلاری اوسکورمه داواسی اولور.^[۶]

آغاج اوستونده هیوا(برک)

نئچه جوره

چوخلو جوره اولور.اونون تکجه ایکی جوره سی یاخچی اولور.عطیرلی هیوا آلموت کیمی تکی گیرده و باش طرفی نازیک اولور.آق اتی وار و آناناس کیمی .قابیقی یئتشماقدا ساری اولور.اتی ساری و آناناسا آزجا اوخشار دادی وار.

/////////////////

به کردی بهوک، به:

Bîhok, bihok an jî bih (lat.:Cydonia oblonga) navê riwekekê ye ku dara wê dikare 3-6 metroyan bilind bibe.^[1] Dareke kulîlk mezin û kulîlkên wê pêncpel e. Rengên kulîlkan, spî û pembeyî ne. Belga wê kesk e û hinekî bi pûrt e. Fêkiya wê weke sêvan ûhirmiyan e, lê ji wan mezintir e. Rengê wê zer û hinek bi pûrt e.

/////////////////

به عبری:

חַבּוּשׁ מוארך (שם מדעי: Cydonia oblonga), אַסְפַּרְגֵּל, או בשמו העממי חַבּוּשׁ, הוא המין היחיד בסוג חבוש (Cydonia). זהו עץ נשירקטן הגדל באזורים חמים וממוזגים בדרום-מערב אסיה ובאזור הקווקז.

צמחים שבעבר נחשבו כחלק מסוג החבוש (Cydonia) מסווגים עתה לסוגים ומינים נפרדים. כך חבוש סיני (Pseudocydonia sinesis), הגדל בסין, וכן שלושה מינים אחרים פורחים ממזרח אסיה, בסוג Chaenomele.

////////////////

به آذری عادی هئیوا:

Adi heyva

Heyva (lat. Cydonia oblonga), qızılgülçiçəklilər (Rosaceae) fəsiləsindəndir. O, çox qədimdən şərq ölkələrində becərilən və istifadə olunan qiymətli bitkilərdən biridir. Heyvanın elmi adı "Sidoniya"dır. Bu Yunan sözüdür – deməli heyvaya bu adı verən yunanlar olmuşdur. Ədəbiyyatdan məlumdur ki, hələ eramızdan VII əsr əvvəl yunanlar heyvanı "Krit" adasında becərmişlər. Heyvanın meyvələrinin dadı və gözəlliyi xoşlarına gəldiyi üçün yunanlılar ona şəhərləri "Sidoniyanın" adını vermişlər.

Yeri gəlmişkən bunu da qeyd edək ki, yunanlılar, ümumiyyətlə, çox istedadlı təbiət vurğunudurlar. Onlar bitki aləminə daha böyük hüsn-rəğbət bəsləmişlər və bitkilərin bir çoxunun gözəlliyinə və faydasına məftun olaraq, onlara müqəddəs və nəcib adlar qoymuşlar.

//////////////

به ترکی استانبولی آیوا:

Ayva (Cydonia oblonga), gülgiller (Rosaceae) familyasından 4-5 m boylanan, kırmızı kahverengi gövdelimeyve ağacıdır. Derine gitmeyen yüzeysel kök sistemine sahiptir.

////////////

The quince (/ˈkwɪns/; Cydonia oblonga) is the sole member of the genus Cydonia in the family Rosaceae (which also contains apples and pears, among other fruits). It is a small deciduous tree that bears a pome fruit, similar in appearance to a pear, and bright golden-yellow when mature. Throughout history the cooked fruit has been used as food, but the tree is also grown for its attractive pale pink blossoms and other ornamental qualities.

The tree grows 5 to 8 metres (16 to 26 ft) high and 4 to 6 metres (13 to 20 ft) wide. The fruit is 7 to 12 centimetres (2.8 to 4.7 in) long and 6 to 9 centimetres (2.4 to 3.5 in) across.

It is native to rocky slopes and woodland margins in South-west Asia, Turkey and Iran^[2] although it can be grown successfully at latitudes as far north as Scotland. It should not be confused with its relatives, the Chinese quince,Pseudocydonia sinensis, or the flowering quinces of genus Chaenomeles, either of which are sometimes used as culinary substitutes.

The immature fruit is green with dense grey-white pubescence, most of which rubs off before maturity in late autumn when the fruit changes colour to yellow with hard, strongly perfumed flesh. The leaves are alternately arranged, simple, 6–11 cm (2–4 in) long, with an entire margin and densely pubescent with fine white hairs. Theflowers, produced in spring after the leaves, are white or pink, 5 cm (2 in) across, with five petals.

Quince is used as a food plant by the larvae of some Lepidoptera species including brown-tail, Bucculatrix bechsteinella, Bucculatrix pomifoliella, Coleophora cerasivorella, Coleophora malivorella, green pug and winter moth.

Four other species previously included in the genus Cydonia are now treated in separate genera. These arePseudocydonia sinensis and the three flowering quinces of eastern Asia in the genus Chaenomeles. Another unrelated fruit, the bael, is sometimes called the "Bengal quince".

Contents

  [show] 

Origins[edit]

The fruit was known to the Akkadians, who called it supurgillu; Arabic سفرجل al safarjal "quinces" (collective plural).^[3]The modern name originated in the 14th century as a plural of quoyn, via Old French cooin from Latin cotoneum malum / cydonium malum, ultimately from Greek κυδώνιον μῆλον, kydonion melon "Kydonian apple". The quince tree is native to Uzbekistan, Tajikistan, Iraq, Iran, Armenia, Azerbaijan, Georgia, Pakistan, Kashmir, Afghanistanand was introduced to Poland, Syria, Lebanon, Slovenia, Croatia, Bosnia, Kosovo, Turkey, Serbia, Republic of Macedonia, Albania, Cyprus, Greece, Romania, Hungary, Ukraine, Moldova, and Bulgaria.^{[citation needed]}

Cultivation of quince may have preceded apple culture, and many references translated to "apple", such as the fruit in Song of Songs, may have been a quince. Among the ancient Greeks, the quince was a ritual offering at weddings, for it had come from the Levant with Aphrodite and remained sacred to her. Plutarch reported that a Greek bride would nibble a quince to perfume her kiss before entering the bridal chamber, "in order that the first greeting may not be disagreeable nor unpleasant" (Roman Questions 3.65). It was with a quince that Parisawarded Aphrodite. It was for a golden quince that Atalanta paused in her race. The Romans also used quinces; the Roman cookbook of Apicius gives recipes for stewing quince with honey, and even combining them, unexpectedly, with leeks. Pliny the Elder mentioned the one variety, Mulvian quince, that could be eaten raw.Columella mentioned three, one of which, the "golden apple" that may have been the paradisal fruit in the Garden of the Hesperides, has donated its name in Italian to the tomato, pomodoro.^{[citation needed]}

Cultivation[edit]

Quince foliage and ripening fruit

Quince is resistant to frost and requires a cold period below 7 °C to flower properly (yarovization). The tree is self-fertile; however, its yield can benefit from cross-fertilization. The fruit can be left on the tree to ripen further, which softens the fruit to the point where it can be eaten raw in warmer climates, but should be picked before the first frosts.

In Europe, quinces are commonly grown in central and southern areas where the summers are sufficiently hot for the fruit to fully ripen. They are not grown in large amounts; typically one or two quince trees are grown in a mixed orchard with several apples and other fruit trees: so were they grown in the 18th-century New England colonies, where there was always a quince at the lower corner of the vegetable garden, Ann Leighton notes in records of Portsmouth, New Hampshire andNewburyport, Massachusetts.^[4] Charlemagne directed that quinces be planted in well-stocked orchards. Quinces in England are first recorded in about 1275, when Edward I had some planted at the Tower of London.^[5] They are still grown successfully as far north as Scotland. Chaenomeles japonica (Japanese quince) is sometimes grown as a substitute for quince, though its fruit is considered to have inferior flavour.

Quince was introduced to the New World, Australia and New Zealand, where in some locations it has grown wild. It has become rare in North America due to its susceptibility to fireblight disease caused by the bacterium Erwinia amylovora. Quinces are widely grown in Argentina, Chile and Uruguay. Almost all of the quinces in North American specialty markets come from Argentina.

Used as a rootstock for grafted plants, quince has the property of dwarfing the growth of pears, of forcing them to produce more precociously, and relatively more fruit-bearing branches, instead of vegetative growth, and of accelerating the maturity of the fruit.

Cultivars[edit]

·         'Aromatnaya' ·         'Bereczcki' ·         'Champion' ·         'Cooke’s Jumbo' (syn. 'Jumbo') ·         'Dwarf Orange' ·         'Gamboa' ·         'Iranian' ·         'Isfahan'

·         'Le Bourgeaut' ·         'Lescovacz' ·         'Ludovic' ·         'Maliformis' ·         'Meeches Prolific' ·         'Morava' ·         'Orange' (syn. 'Apple quince') ·         'Perfume'

·         'Pineapple' ·         'Portugal' (syn. 'Lusitanica') ·         'Shams' ·         'Siebosa' ·         'Smyrna' ·         'Van Deman' ·         'Vrajna' (syn. 'Bereczcki')[6]

The cultivar 'Vranja' Nenadovic has gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit.^[7]

Production[edit]

Top producers of quince - 2012
Country	Metric tons
Turkey	135,406
China	125,000
Uzbekistan	80,000
Morocco	46,000
Iran	36,500
Argentina	27,500
Azerbaijan	27,140
Spain	14,000
Serbia	10,795
Algeria	10,516
World total	596,532
Source: UN FAOSTAT [8]

Quince output in 2012

Uses[edit]

Quince

Quince fruit

In food[edit]

Some varieties of quince, such as 'Aromatnaya' and 'Kuganskaya' do not require cooking and can be eaten raw.^[9]However, most varieties of quince are too hard, astringent and sour to eat raw unless "bletted" (softened by frost and subsequent decay).^[10] High in pectin, they are used to make jam, jelly and quince pudding, or they may be peeled, then roasted, baked or stewed; pectin levels diminish as the fruit ripens.^[11] The flesh of the fruit turns red after a long cooking time. The very strong perfume means they can be added in small quantities to apple pies and jam to enhance the flavour. Adding a diced quince to apple sauce will enhance the taste of the apple sauce with the chunks of relatively firm, tart quince. The term "marmalade", originally meaning a quince jam, derives from marmelo, the Portuguese word for this fruit.^[12][13]

The fruit can be used to make a type of wine. Because of its often high acidity, which is mainly due to its malic acid content, these wines are usually sweet dessert wines that are high in alcohol.^{[clarification needed][citation needed]} In the Balkans and elsewhere, quince brandy and quince liqueur are made. In Carolina in 1709, John Lawson allowed that he was "not a fair judge of the different sorts of Quinces, which they call Brunswick, Portugal and Barbary", but he noted "of this fruit they make a wine or liquor which they call Quince-Drink, and which I approve of beyond any that their country affords, though a great deal of cider and perry is there made, The Quince-Drink most commonly purges."^[14]

Europe[edit]

In the Alsace region of France and the Valais region of Switzerland, liqueur de coing made from quince is used as adigestif. In Italy it is used as the main ingredient of some local variants of a traditional food called mostarda di frutta, in which quince fruit jam is mixed with candied fruit, spices and flavorings to produce a spread that is used on boiled meat, mixed with cheese, etc. Examples are "mostarda vicentina" or "mostarda di Vicenza" and "mostarda veneta." Quinces are also used in Parma to produce a typical liqueur called sburlone, the word coming from the local dialect and meaning the high pressure needed to squeeze those hard fruits to obtain their juice.

In Portugal, a similar sweet is called marmelada, hence marmalade in English. The sweet and floral notes of carne de membrillo (quince meat) contrast nicely with the tanginess of the cheese.^[15] Boiled quince is popular in desserts such as the murta con membrillo that combines Ugni molinae with quince.

Similar dishes exist in Dalmatia and other parts of Balkan. In Albania, Kosovo, and Bulgaria quince are eaten raw during the winter. The Albanian name for Quince is "Ftua" or "Ftonj" in plural. In Kosovo jam is made from minced quince, a traditional dessert known as "reçel i ftonit" (Eng. "quince jam"). Also, quince is baked in the oven and eaten with a spoon. In Albania quince is stewed in sugar water (Komposto Ftoi). In Hungary it is called birsalmasajt, "quince cheese".

Middle East, North Africa[edit]

In Iran, quince is called beh (به), and used raw or in stews and some regional soups. It is also made into jam or preserve. The extra syrup in the jam-making process is saved and made into a refreshing summer drink by adding cold water and a few drops of lime to it. It can also be found pickled.

In Lebanon and Syria, it is called sfarjel and used to make jam — Mrabba sfarjal. In Syria, quince is cooked in pomegranate paste (dibs rouman) with shank meat and kibbeh, a Middle Eastern meat pie with burghul and mince meat, and is called kibbeh safarjalieh. In Morocco, when the fruit is available, it is a popular ingredient in a seasonal lamb tajine and is cooked together with the meat and flavoured with cinnamon and other herbs and spices.

Spain and Latin America[edit]

In Argentina, Chile, Mexico, Spain, Peru, Uruguay, and Venezuela the membrillo, as the quince is called in Spanish, is cooked into a reddish, jelly-like block or firm, reddish paste known as dulce de membrillo. It is then eaten in sandwiches and with cheese, traditionally manchego cheese, or accompanying fresh curds.

Asia[edit]

In Pakistan, quinces are stewed with sugar until they turn bright red. The resulting stewed quince, called murabba, is then preserved in jars and eaten like jam. In Tajikistan, quince is used in cooking oshi palov. Quince jam is known as мураббои биҳигӣ (murabboi bihigi) and also made in many parts of the country. In Kashmir quince is cooked with lamb and served at weddings to guests.

In Taiwan yellow quinces are often confused with pomelos. Quince can be used as a tea additive to mainly green tea, giving it a rather sweetish taste.

In traditional medicine[edit]

This section needs more medical references for verification or relies too heavily on primary sources. Please review the contents of the section and add the appropriate references if you can. Unsourced or poorly sourced material may be challenged and removed. (September 2012)

Quinces, raw
Nutritional value per 100 g (3.5 oz)
Energy	238 kJ (57 kcal)
Carbohydrates	15.3 g
Dietary fiber	1.9 g
Fat	0.1 g
Protein	0.4 g
Vitamins
Thiamine (B1)	(2%) 0.02 mg
Riboflavin (B2)	(3%) 0.03 mg
Niacin (B3)	(1%) 0.2 mg
Pantothenic acid (B5)	(2%) 0.081 mg
Vitamin B6	(3%) 0.04 mg
Folate (B9)	(1%) 3 μg
Vitamin C	(18%) 15 mg
Minerals
Calcium	(1%) 11 mg
Iron	(5%) 0.7 mg
Magnesium	(2%) 8 mg
Phosphorus	(2%) 17 mg
Potassium	(4%) 197 mg
Sodium	(0%) 4 mg
Zinc	(0%) 0.04 mg
Link to USDA Database entry
·         Units ·         μg = micrograms • mg = milligrams ·         IU = International units
Percentages are roughly approximated usingUS recommendations for adults. Source: USDA Nutrient Database

The phytochemistry of quince is under study for several possible medical uses.^[16]

In subcontinental Indo-Pakistan, quince seeds are known as Bihi Dana. They are used by herbalists for mucus, rashes and ulcerations.^{[citation needed]} A gel prepared from the seeds soaked in water is used for throat and vocal cord inflammation, as well as for skin rashes and allergies.^{[citation needed]}

In Malta, a jam is made from the fruit (ġamm tal-isfarġel). According to local tradition, a teaspoon of the jam dissolved in a cup of boiling water relieves intestinal discomfort.^{[citation needed]}

In Iran and parts of Afghanistan, the quince seeds are collected and boiled and then ingested to combat pneumonia.^{[citation needed]}

Cultural associations[edit]

·         In Turkey, the expression ayvayı yemek (literally "to eat the quince") is used as a derogatory term indicating any unpleasant situation or a malevolent incident to avoid. This usage is likened to the rather bitter aftertaste of a quince fruit inside the mouth.

·         When a baby is born in the Balkans, a quince tree is planted as a symbol of fertility, love and life.

·         Ancient Greek poets (Ibycus, Aristophanes, e.g.) used quinces (kydonia) as a mildly ribald term for teenage breasts.

·         Although the book of Genesis does not name the specific type of the fruit that Adam and Eve ate from the tree of knowledge of good and evil in the garden of Eden, some ancient texts suggest Eve's fruit of temptation might have been a quince.^[17]

·         In Plutarch's Lives, Solon is said to have decreed that "bride and bridegroom shall be shut into a chamber, and eat a quince together."^[18]

·         In the famous children's poem, "The Owl and the Pussycat" by Edward Lear (1871), "they dined on minceand slices of quince ..."

Toxicology[edit]

The seeds contain nitriles, which are common in seeds of the rose family. In the stomach, enzymes or stomach acid or both cause some of the nitriles to be hydrolyzed and produce hydrogen cyanide, which is a volatile gas. The seeds are only likely to be toxic if a large quantity is eaten.^[19]

See also[edit]

·         List of culinary fruits

References[edit]

1.       Jump up^ Potter, D., et al. (2007). Phylogeny and classification of Rosaceae. Plant Systematics and Evolution. 266(1–2): 5–43. [Referring to the subfamily by the name "Spiraeoideae"]

2.       Jump up^ RHS A-Z encyclopedia of garden plants. United Kingdom: Dorling Kindersley. 2008. p. 1136. ISBN 1405332964.

3.       Jump up^ Olivier Lauffenburger, 2006. The Hittite Grammar Homepage, Akkadian dictionary, entry for supurgillu

4.       Jump up^ Leighton 1986:243.

5.       Jump up^ Hugh Fearnley-Whittingstall. "Quince recipes - Hugh Fearnley-Whittingstall". the Guardian.

6.       Jump up^ "Agroforestry news quince cydonia oblonga". agroforestry.co.uk.

7.       Jump up^ "Cydonia oblonga 'Vranja' Nenadovic". Royal Horticultural Society. Retrieved 22 July 2013.

8.       Jump up^ "Statistics from: Food And Agricultural Organization of United Nations: Economic And Social Department: The Statistical Division". UN Food and Agriculture Organization Corporate Statistical Database.

9.       Jump up^ USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [Online Database] National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. Available: http://www.ars-grin.gov/cgi-bin/npgs/acc/search.pl?accid=%20CCYD+131 (20 February 2011)

Cydonia oblonga flowers
Scientific classification
Kingdom:	Plantae
(unranked):	Angiosperms
(unranked):	Eudicots
(unranked):	Rosids
Order:	Rosales
Family:	Rosaceae
Subfamily:	Amygdaloideae[1]
Tribe:	Maleae
Subtribe:	Malinae
Genus:	Cydonia Mill.
Species:	C. oblonga
Binomial name
Cydonia oblonga Mill.
Synonyms
C. vulgaris