[1] سسالیوس. کاشم.
انجدان رومی بود و بیونانی لیقیطیفون گویند و آن سالیوس بود و نیکوترین آن زردتر
بزرگ ورق بود مانند ورق انجدان و در قوت مانند کمون بود و طبیعت وی ابن ماسویه گوید
گرم و خشک بود در سئوم و صاحب منهاج گوید گرم بود در اول تا وسط درجه سئوم باد را بشکند
و منضج بود طعام را هضم کند و مقوی معده بود و یک درم از وی با شراب مسهل دیدان بود
و حب القرع و بول و حیض براند و گزندگی جانوران را نافع بود و سده جگر بگشاید و رطوبت
معده کم کند و قراقر زایل کند و دو درم از وی با آب گرم مستسقی را سود دارد و گویند
مضر بود به مثانه و مصلح وی تخم رازیانه بود جالینوس گوید بدل آن در ادرار تخم انجره
بود یا تخم کذر و تیادوق گوید بدل کاشم بستانی بوزن آن و ربع وزن آن زیره سفید بود
و اسحق بن عمران گوید بدل آن بوزن آن زیره بود
صاحب مخزن الادویه می‌نویسد: کاشم بفتح کاف و الف و کسر شین لغت عربی است
و گفته‌اند لغت فارسی است و بیونانی قنالیون و لیفستیقون ساسالی و لیفطیغون و بسریانی
نیلی قثیا و برومی کملاون گفته‌اند انجدان رومی است و تخم آن را بفارسی گلپر نامند
و گفته‌اند بزعم بعضی متاخرین نوع رابع سیسالیوس است که بیونانی طروبین نامند
صاحب تحفه می‌نویسد: کاشم را در دیلم زیره کوهی نامند ساقش باریک و شبیه
شبت و پرگره و برگش مانند برگ اکلیل الملک و از آن نرمتر و خوشبوتر است و ثمرش بسیار
سیاه و از بادلیان بالیده تر و تند طعم است ...
لاتین LIGUSTRICUM LEVISTICUM فرانسه livèche انگلیسی LOVAGE
اختیارات بدیعی
//////////////
طردیلن . [
طُ ل ُ ] (معرب ، اِ) سیسالیوس است . (فهرست مخزن الادویه ) (تحفه ٔ
حکیم مؤمن ). و رجوع به طرذیلون شود. دهخدا
///////////////
طرذیلون . [
طَ ] (معرب ، اِ) به لغت یونانی انگدان باشد، و آن درختی است که صمغ
آن انگوزه است و بعضی انگوزه را نیز طرذیلون خوانند که حلتیت باشد. (برهان ).
سیسالیوس است . (اختیارات بدیعی ) (تحفه ٔحکیم مؤمن ). طُردیلُن . طُردیلون .
انجدان . انگژه . دهخدا
///////////
طریفلا. [ طَ ف َ ]
(معرب ، اِ) طرسطوج . طرذیلون . سیسالیوس است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن .(
////////////
طریفلا. [ طَ ف َ ] (معرب ، اِ) طرسطوج
. طرذیلون . سیسالیوس است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).
///////////////
الطُرْديلُن[1] أو الطرذيلن (الاسم العلمي:Tordylium) هو جنس من النباتات يتبع الفصيلة الخيمية من رتبة الخيميات[2][3] .
محتويات
[أظهر]
·
(الاسم
العلمي:Tordylium aegaeum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium apulum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium arthedia)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium asperum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium aucheri)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium austriacum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium brachytaenium)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium brunonis)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium cappadocicum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium concinnum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium cyrenaicum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium divaricatum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium ebracteatum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium elatum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium grande)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium hirtocarpum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium humile)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium ketenoglui)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium lusitanicum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium macropetalum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium magnum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium pestalozzae)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium pustulosum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium ragusinum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium rugosulum)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium sekakul)
·
(الاسم
العلمي:Tordylium verecundum)
من أنواعه الواطنة في الوطن العربي[عدل]
انظر أيضاً[عدل]
مراجع[عدل]
//////////////////
به ترکی آذری طردیلیوم:
////////////
Tordylium is a genus of flowering
plants in the carrot family (Apiaceae).
Members of the genus are known ashartworts.[1]
Description[edit]
Tordylium species are annuals or biennials,
covered in long hairs. Their stems may be hollow or almost solid. The basal
leaves are more-or-less undivided, and have usually disappeared when the plant
flowers. The stem leaves are once pinnate. The
flowers have persistent sepals and white petals, with those
on one side much longer than the other. The fruits are about as long as they are
wide. Their side ridges have whitish wings.[1]
Taxonomy[edit]
Species assigned to the genus
were first described by Carl
Linnaeus in 1753 in Species
Plantarum.[2][3]
Species[edit]
The number of species in the
genus varies widely between sources. Ainsworthia and Synelcosciadium were
included in Tordylium by El-Aisawi & Jury (1998).[4] Gömürgen
et al. (2011) say there are 17 species in Turkeyalone.[5] As
of February 2015, The Plant List accepts only six species in
total, keeping Ainsworthia andSynelcosciadium separate:[6][7][8]
Uses[edit]
Tordylium apulum, the Mediterranean hartwort or Roman
pimpernel, is used as a vegetable in Greece and as
a flavouring in Italy.[9]
Notes[edit]
References[edit]
1.
^ Jump up
to:a b c Stace,
Clive (2010), New Flora of the British Isles (3rd ed.), Cambridge,
UK: Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-70772-5, p. 828
2.
^ Jump
up to:a b "IPNI
Plant Name Query Results for Tordylium", The International Plant Names Index,
retrieved 2015-02-27
4.
Jump up^ Al-Eisawi, D. & Jury, S.L.
(1988), "A taxonomic revision of the genus Tordylium L.
(Apiaceae)", Botanical Journal of the Linnean Society 97:
357–403,doi:10.1111/j.1095-8339.1988.tb01066.x
5.
Jump
up^ Gömürgen,
Ayşe Nihal; Doğan, Cahit; Özmen, Edibe; Başer, Birol & Altınözlü, Haşim
(2011), "Chromosome
number, karyotype analysis and pollen morphology of Turkish
endemic Tordylium elegans (Boiss. & Bal.) Alava & Hub.-Mor.
(Apiaceae)" (PDF), Pakistan Journal of Botany 43 (4):
1803–1807, retrieved 2015-02-28
9.
Jump up^ Facciola, Stephen
(1998), Cornucopia II: A Source Book of Edible Plants (2nd
(paperback) ed.), Vista, CA: Kampong, ISBN 978-0-9628087-2-2, p. 22
///////////////
انجدان رومی گیاهی
است علفی و دارای ساقه ضخیم
استوانه است به قطر سه تا چهار سانتیمتر و به
ارتفاع یک تا دومتراست. این گیاه
برگهایی ضخیم، گوشتدار، منقسم به برگچه‌هایی با ظاهر لوزی شکل و
دندانه‌های نامساوی به رنگ سبز تیره و منتهی به دمبرگ استوانه‌ای
مشخص دارد.
گلهای انجدان رومی بسیار کوچک به ابعاد سه میلیمتر، به رنگ زرد و مجتمع به صورت چتر مرکب به
دوازده شعاع نابرابر
هستند و زنبورعسل از گلهای
آن، غذای پرارزشی به دست می‌آورد. قسمت مورد استفاده گیاه ریشه آن است
که بویی معطرو طعمی تلخ، گزنده و کمی شیرین دارد و دارای خواص دارویی بسیار است.
مصارف دارویی[ویرایش]
ریشه انجدان رومی معده را تقویت
می‌کند و هضم کننده غذاست و مصرف آن در نارسایی‌های کبدی و کلیوی موثر است.
این گیاه با نام دیگر کاشن در از بین بردن بیماریهای پوست مفید است
و ضعف عمومی را برطرف
می‌کند. مصرف انجدان رومی در آب آوردن بافت‌های بدن، آب آوردن قوزک پا، ورم کلیه، ورم مثانه، دفع ادرار، رماتیسم موثر ذکر
شده است.
این گیاه درمیان سبزی‌های اروپایی‌ها جایگاه ویژه‌ای دارد. مزهٔ آن
مانند کرفس است.
پراکنش جغرافیایی در ایران[ویرایش]
منبع[ویرایش]
·
ماهنامه
ترویجی سبزینه - شماره هفتم
////////////
الكَاشَم الرُّومِيّ[1] أو الكَاشِن[1] أو الأَنْجُدَان الرُّومِيّ[1] أو الأَنْجُذَان الرُّومِيّ[2] (الاسم العلمي:Levisticum officinale، بالإنكليزية: Lovage) نوعنباتي يتبع جنس الكاشم من الفصيلة الخيمية. تستعمل أوراقه وبذوره كتابل.
المراجع[عدل]
///////////////
به عبری:
לאושטיאן (שם מדעי: Levisticum
officinale, מרומנית:leuștean)
הוא צמח המשמש כתבלין מאכל, מרכיב חשוב להכנת הצ'ורבה (מרק) הרומנית.
קישורים חיצוניים[עריכת קוד מקור | עריכה]
/////////////////
به ترکی آذری درمن لویستیکی:
Dərman levistiki (lat. Levisticum officinale) - levistik cinsinə aid
bitki növü.
/////////////
Lovage (/ˈlʌvᵻdʒ/), Levisticum officinale,
is a tall perennial plant, the sole species in the genus Levisticum
in the family Apiaceae,
subfamily Apioideae,
tribe Apieae.[1][2]
Description[edit]
Lovage flowers
Lovage is an erect,
herbaceous, perennial plant growing to 1.8–2.5 m (5.9–8.2 ft) tall,
with a basal rosette of leaves and stems with further leaves, the flowers being
produced in umbels at the top of the stems. The stems and leaves are shiny
glabrous green to yellow-green and smell somewhat similar to celery when
crushed. The larger basal leaves are up to 70 cm (28 in) long,
tripinnate, with broad triangular to rhomboidal, acutely pointed leaflets with
a few marginal teeth; the stem leaves are smaller, and less divided with few
leaflets. The flowers are yellow to greenish-yellow, 2–3 mm (0.079–0.118 in)
diameter, produced in globose umbels up to 10–15 cm (3.9–5.9 in)
diameter; flowering is in late spring. The fruit is a dry two-parted schizocarp
4–7 mm (0.16–0.28 in) long, mature in autumn.[3][4][5]
Distribution[edit]
The exact native range is
disputed; some sources cite it as native to much of Europe and
southwestern Asia,[6]
others from only the eastern Mediterranean region in southeastern Europe and
southwestern Asia,[3]
and yet others only to southwestern Asia in Iran and Afghanistan,
citing European populations as naturalised.[4][7] It has
been long cultivated in Europe, the leaves being used as an herb, the roots as a vegetable, and the
seeds as a spice, especially in southern European cuisine.[3]
Properties and uses[edit]
The leaves can be used
in salads, or to
make soup or season
broths, and the roots
can be eaten as a vegetable or grated for use in salads. Its flavor and smell
is somewhat similar to celery. The seeds can be used as a spice, similar to fennel seeds.[3] In
the UK, an alcoholic
lovage cordial
is traditionally mixed with brandy in the ratio of 2:1 as a winter drink.[8] In Romania, the
leaves are the preferred seasoning for the various local broths, much more so
than parsley or dill. In the Netherlands it is the only non salt ingredient of the
traditional Asparagus
dish.
The roots, which contain a
heavy, volatile oil, are used as a mild aquaretic.[9]
Lovage root contains furanocoumarins which can lead to photosensitivity.[10]
Etymology[edit]
Leaf
Lovage plant
The name "lovage"
is from "love-ache", ache being a medieval name for parsley; this is
a folk-etymological
corruption of the older French name levesche, from late Latin levisticum,
in turn thought to be a corruption of the earlier Latin ligusticum,
"of Liguria"
(northwest Italy), where the herb was grown extensively.[11] In
modern botanical usage, both Latin forms are now used for different (but
closely related) genera, with Levisticum for (culinary) lovage, and Ligusticum
for Scots lovage, a similar species from northern Europe, and for related
species.[4][11] In
Germany and the Netherlands, one of the common names of lovage is Maggikraut (German) or Maggiplant (Dutch) because the plant's taste is reminiscent
of Maggi soup
seasoning;[12]
however, the classic German name is Liebstöckel, which is
literally translated as "love stick".[13] Italian
levistico or sedano di monte, French livèche, Romanian leuştean, Hungarian lestyán, Russian любисток lyubeestok, etc. In Bulgaria, it is known as девесил deveseel. The Czech name is libeček, and
the Polish name is lubczyk, both meaning "love herb". The
name in Swedish is libbsticka, Norwegian løpstikke. The Croatian
name for this plant is ljupčac or vegeta (named after a well-known Croatian meal seasoning similar to Maggi); the
Finnish name is liperi or lipstikka, the former meaning "preacher's
collar", because in old ages the plant was cultivated in monasteries or in
rectories, while the latter is from Swedish, which is the second language
spoken in Finland.
References[edit]
1.
Jump up ^ Pimenov, M. G., and Leonov, M.
V. (1993). The Genera of the Umbelliferae. Royal Botanic Gardens, Kew. ISBN 0-947643-58-3.
2.
Jump up ^ Downie, S. R., Plunkett, G. M.,
Watson, M. F., Spalik, K., Katz-Downie, D. S., Valiejo-Roman, C. M.,
Terentieva, E. I., Troitsky, A. V., Lee, B.-Y., Lahham, J., and El-Oqlah, A.
(2001). "Tribes and clades within Apiaceae subfamily Apioideae: the
contribution of molecular data". Edinburgh Journal of Botany 58:
301–330. doi:10.1017/s0960428601000658.
3.
^ Jump up to: a b
c
d
Huxley, A., ed. (1992). New RHS Dictionary of Gardening. ISBN 0-333-47494-5.
4.
^ Jump up to: a b
c
Blamey, M. & Grey-Wilson, C. (1989). Illustrated Flora of
Britain and Northern Europe. ISBN 0-340-40170-2.
9.
Jump up ^ "Community
herbal monograph on Levisticum officinale Koch, radix" (pdf). European
Medicines Agency. 2012-03-27. Retrieved 2015-07-28.
10.
Jump up ^ Ashwood-Smith MJ, Ceska O,
Yeoman A, Kenny PG. (May 1993). "Photosensitivity from harvesting lovage
(Levisticum officinale).". Contact Dermatitis. 26 (5): 356–7. doi:10.1111/j.1600-0536.1992.tb00138.x.
PMID 1395606.
External links[edit]
|
Kingdom:
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
Order:
|
|
|
Family:
|
|
|
Tribe:
|
|
|
Genus:
|
Levisticum
Hill |
|
Species:
|
L. officinale
|
|
Levisticum officinale
W.D.J.Koch |
|
