سمقوطن
بفتح سین و سکون میم و ضم قاف و سکون واو و ضم طاء مهمله مشاله
و نون
در ماهیت آن
اختلاف است بعضی حی العالم دانسته ونچنین است و بغدادی و غیر آن
نوشته اند که بلغت یونانی نام کیاهی است و دو نوع می باشد صخری و سهلی صخری آن در سنک
لاخها می روید و شاخها و برکهای آن شبیه بشیح است و صلب و خشک و خوش بو و طعم آن با
حلاوت و برک آن باریک شبیه ببرک رازیانه و سرهای شاخ آن کوچک مانند سر شاخهای حاشا
و بیخ آن طولانی بسطبری انکشتی و بنفش و مستعمل بزک و سرهای شاخ آن است
طبیعت آن
ظاهر الحرارت با قوت قابضه
افعال و خواص آن
دوائی است شریف نافع جهت امراض ظاهره و باطنه و محلل و مغری و جامع
و مصلب اعضا و قابض و منقی رئه از فضول و چرک منجمد در ان و مضغ آن مسکن عطش حادث از
جفاف و این همه افعال بقوت ظاهرۀ آن است و آشامیدن آن با سرکه و عسل و یا سکنجبین عسلی
جهت فسخ عضل و عصب و مطبوخ آن با شراب جهت قروح امعا و نزف الدم زنان حائض و غیر آن
و جهت وجع کرده و با شراب جهت نزف الدم و قرحۀ امعا و با سکنجبین جهت شدخ عضل و به
آب مورد و یا آب سداب و یا شراب عفص جهت قیله الامعا و ضماد آن جهت فتق و چون با کوشت
طبخ نمایند بزودی کوشت پخته و مهرا و سریع الانحدار کردد مقدار شربت آن از یک درم تا
پنج درم و هرکاه ارادۀ اکثار آن نمایند بهتر آن است که تکرار استعمال آن نمایند نه
آنکه مقدار وزن آن را بیفزایند در اکثر مواضعو اما سمقوطن سهلی نباتی است شاخدار و
پراکنده و خشک و زغبدار و بلندی آن تا دو ذرع و برک آن باریک طولانی و مزغب و نزدیک
یکدیکر شبیه بزبان کاو و در ما بین برکها برکهای کوچک چسبیده ببرک بزرک آن و کل آن
زرد و چون دست ببرک و ساق آن برسانند خارش آورد و رنک ظاهر ریشۀ آن سیاه و باطن آن
سفید و با لزوجت و بی شیرینی و بی عطریت بخلاف اول و منبت این غیر سنک لاخها و مستعمل
ریشۀ آن است
طبیعت آن
قریب بعنصل و از ان در کرمی ضعیف تر و رطوبت فضلیۀ این زیاده و
لهذا بسیار مهیج باه و امنعظ است و دو درم آن با شراب جهت نفث الدم از سینه و شدخ و
قطع عضل و ضماد آن جهت التصاق جراحت تازه و اورام مقعده نافع و چون با کوشت طبخ نمایند
قطعهای آن بعضی با بعضی ملتصق کردند
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
///////////
سومقوطون. (ا. ع.) (در مخزن الادویه سمقوطن): "سومقوطون:
گويند هميشه بهار است و گويند از تيره مهرگياه است و گويند و گويند. اين گياه دو نوع
دارد قسمى در سنگلاخها رويد و قسمى ديگر سنگلاخى نيست. مزاج: سرد و خشك است و رطوبتى
معتدل الحراره دارد و لطيف و تكه كننده است و لزجى پياز دشتى را دارد كه گدازندگى اش
از آن است و تا اندازه اى جمع كننده و گيرنده است ليكن سردى وخشكى در مزاجش چيرگى دارد.
نه بوى دارد و نه چندان شيرين است. آب دهن را گرد آورد و اجزاى گوشت را در ديك چنان
بهم آرد كه گويى يكپارچه شده است. مفاصل: آب پزش داروى گسستگى در پى و وسط هاى ماهيچه
و كنارهاى ماهيچه است و نمناك ها را بهم جوش مىدهد. سينه: زبرى گلو را از بين مى برد.
خون برآوردن را بند آرد. با عسلاب باشد شش را مى پالايد. اندامان راننده: در علاج قرحه
روده، پوست اندازى روده (سحج) فتق آبى روده، درد گرده، سودمند است و گويند خونريزى
حيض را بند آورد."
قانون (ترجمه شرفكندى)، ج 2، ص 287
////////////
سمقوطن:
بطراوز و معناه أصخري. دیسقوریدوس فی الرابعۀ:
هو نبات ینبت بین الصخور و له أغصان صغار شبیهۀ بأغصان النبات الذي یقال له
أوریعان و ورق دقاق و رؤوس صغار شبیهۀ
برؤوس النبات الذي یقال له بومش و هو الحاشا و أجزاء هذا النبات کلها جاسیۀ و هو
طیب الرائحۀ حلو الطعم، و إذا مضغ حلب
من الفم اللعاب و له أصل مستطیل لونه إلی الفرفیریۀ فی غلظ أصبع السبابۀ. جالینوس فی
8: هذا مرکب من قوي متضادّة و ذلک أن فیه
شیئا قطاعا بسببه صار یمکن فیه أن ینقی القیح المحتقن فی الرئۀ و الصدر و فیه أیضا
شیء یجمع و یشد بسببه صار ینفع من نفث
الدم منها و فیه مع هاتین الخصلتین ثالثۀ و هی رطوبۀ حادة و حرارة معتدلۀ بسببها صار
یجده من ذاقه حلوا فی المذاق طیب الرائحۀ،
و إذا مضغه الإنسان سکن عطشه و إذا تعالج به من به خشونۀ فی قصبۀ رئته شفاه و
بترکیب هذه القوي صار یحلل تحلیلا بلیغا
و یجمع و یشد الأعضاء المحتاجۀ إلی ذلک و لذلک صار یوضع علی الفتق الذي ینزل فیه
الأمعاء و یشرب مع الخل و العسل لقروح
العضل و العصب، فأما الذین یطبخونه بشراب و یسقونه لمن به قروح الأمعاء و النزف
العارض للنساء إذا کان دم النزف أحمر قانئا
فیستعملونه فی هذه الوجوه من طریق أنه یجفف و یجمع و یشد فأما الذین یسقونه لمن به
وجع الکلیتین فإنما یستعملونه من طریق
أنه یقطع و ینقی. دیسقوریدوس: و هذا النبات إذا طبخ بالشراب الذي یقال له ماء ألقراطن
و
شرب منه نقی الفضول التی فی الرئۀ و قد
یسقی منه بالماء لنفث الدم الذي من الصدر و وجع الکلی و یطبخ بالشراب و یشرب
لقرحۀ الأمعاء و نزف الدم من الرحم و قد
یسقی بالسکنجبین لشدخ العضل، و إذا مضغ و ابتلع قطع العطش و وافق خشونۀ الحلق، و
إذا وضع علی الجراحات فی أوّل ما تعرض
ألزقها، و إذا تضمد به صاحب قیلۀ الأمعاء منع من ازدیادها، و إذا طبخ مع اللحم أنضجه.
سمقوطن آخر:
و یسمی بعجمیۀ الأندلس الشبیطۀ. دیسقوریدوس
فی الرابعۀ: له ساق علیه زغب طوله نحو من ذراعین و أکثر مزوّي مجوّف مثل
أنبوبۀ البقل الدشتی و علیه ورق لیس ببعید
بعضه من بعض علیه زغب و هو دقیق إلی الطول ما هو شبیه بالنبات الذي یقال له لسان
البقر و علی الأعضاء عند الزوایا التی
فیما بین الأغصان و الساق الذي یتفرع منه ورق ملتزق و له زهر أصفر و ثمر علی الساق
شبیه بثمر
النبات الذي یقال له فلومس و علی الساق
و علی الورق شیء شبیه بالغبار و الزغب خشن فی اللمس یعرض منه للید إذا مسکته حکۀ و
له عروق لون ظاهرها أسود و لون باطنها
أبیض لزجۀ و إنما تستعمل هی من هذا النبات فقط. جالینوس فی الثامنۀ: و أما سمقوطن آخر
و هو الأکثر فإن قوته شبیهۀ بقوة ذلک و
لکنه إذا ذاقه الذائق لم یجد فی طعمه حلاوة و لا له أیضا طیب رائحۀ إذا شمه الإنسان
بل هو
فی هذه الخصال بعید عن النوع الذي ذکرناه
قبله، و لما کان فیه شیء لزج یهیج الحکۀ صار شبیها بالعنصل من هذا الوجه و هو
صفحۀ 496 من 900 www.Ghaemiyeh.com الجامع لمفردات الادویه
و الاغذیه مرکز القائمیۀ باصفهان للتحریات الکمبیوتریۀ
یستعمل فی جمیع الوجوه التی یستعمل فیها
النوع الذي قبله. دیسقوریدوس: و إذا شرب کان صالحا لنفث الدم من الصدر و من
عرض له فی وسط بعض عضله شدخ و قد یخلط
بورق النبات الذي یقال له أبریفازن، و یضمد به الأورام الحارة و خاصۀ العارضۀ فی
المقعدة و ینتفع بها و إذا ضمدت به علی
الجراحات فی أوّل ما تعرض ألزقها، و إذا طبخ مع اللحم ألزق بعضه ببعض.
الجامع لمفردات الأدویۀ و الأغذیۀ، ج
3، ص: 42
///////////
همه بضاعت پارسی ویکی در مطلع سمقوطن،
سومقوطون این است:
هماور یا گوش خر (نام علمی: Symphytum) نام یک سرده از تیرهٔ گاوزبانیان است.[۱]
جستارهای وابسته[ویرایش]
گیاهان دارویی
پانویس[ویرایش]
//////////
به عربی شَّاغَة، سُّمْفُوطُن، سنفيتون:
الشَّاغَة[1] أو السُّمْفُوطُن أو السنفيتون (الاسم العلمي:Symphytum) هو جنس من النباتات يتبع الفصيلة الحمحمية من طبقةالنجمياوايات[2][3] .
محتويات
[أظهر]
قائمة أنواع
السمفوطن[عدل]
أنواع مؤكدة[عدل]
- سمفوطن إيبيري (الاسم العلمي:Symphytum
ibiricum)
- سمفوطن أبخازي (الاسم العلمي:Symphytum
abchasicum)
- سمفوطن أخشن (الاسم العلمي:Symphytum
asperrimum)
- سمفوطن بصيلي (الاسم العلمي:Symphytum bulbosum)
- سمفوطن جزيري (الاسم العلمي:Symphytum
insulare)
- سمفوطن خشن (الاسم
العلمي:Symphytum asperum)
- سمفوطن دافيسي (الاسم العلمي:Symphytum
davisii)
- سمفوطن درني (الاسم
العلمي:Symphytum tuberosum)
- سمفوطن شرقي (الاسم العلمي:Symphytum
orientale)
- سمفوطن طبي (الاسم
العلمي:Symphytum officinale)
- سمفوطن طوروسي (الاسم العلمي:Symphytum tauricum)
- سمفوطن عثماني (الاسم العلمي:Symphytum ottomanum)
- سمفوطن غوسوني (الاسم العلمي:Symphytum
gussonei)
- سمفوطن قلبي (الاسم العلمي:Symphytum
cordatum)
- سمفوطن قوقازي (الاسم العلمي:Symphytum caucasicum)
- سمفوطن كريتي (الاسم العلمي:Symphytum
creticum)
- سمفوطن كيكلادسي (الاسم العلمي:Symphytum
cycladense)
- سمفوطن ملفوف (الاسم العلمي:Symphytum
circinale)
- سمفوطن ناكسوسي (الاسم العلمي:Symphytum
naxicola)
أنواع غير مؤكدة[عدل]
- سمفوطن أبيض (الاسم العلمي:Symphytum
album)
- سمفوطن أرمني (الاسم العلمي:Symphytum
armenum)
- سمفوطن أزوري (الاسم العلمي:Symphytum
azureum)
- سمفوطن أناضولي (الاسم العلمي:Symphytum
anatolicum)
- سمفوطن بنفسجي (الاسم العلمي:Symphytum
violaceum)
- سمفوطن بوهيمي (الاسم العلمي:Symphytum
bohemicum)
- سمفوطن حرجي (الاسم العلمي:Symphytum
sylvaticum)
- سمفوطن صغير (الاسم العلمي:Symphytum
minus)
- سمفوطن ضيق الأوراق (الاسم العلمي:Symphytum
angustifolium)
- سمفوطن عينتابي (الاسم العلمي:Symphytum
aintabicum)
- سمفوطن فلسطيني (الاسم العلمي:Symphytum
palestinae)
- سمفوطن كردي (الاسم العلمي:Symphytum
kurdicum)
- سمفوطن لين (الاسم العلمي:Symphytum molle)
- سمفوطن متغاير (الاسم العلمي:Symphytum
variegatum)
- سمفوطن متفرع (الاسم العلمي:Symphytum racemosum)
- سمفوطن متوسطي (الاسم العلمي:Symphytum
mediterraneum)
- سمفوطن ملتبس (الاسم العلمي:Symphytum
ambiguum)
- سمفوطن ملكي (الاسم العلمي:Symphytum
regium)
- سمفوطن ملون (الاسم العلمي:Symphytum
pictum)
- سمفوطن منقط (الاسم العلمي:Symphytum
punctatum)
- (الاسم العلمي:Symphytum beckii)
- (الاسم العلمي:Symphytum besseri)
- (الاسم العلمي:Symphytum bornmuelleri)
- (الاسم العلمي:Symphytum borragineum)
- (الاسم العلمي:Symphytum brachycalyx)
- (الاسم العلمي:Symphytum brochum)
- (الاسم العلمي:Symphytum bullatum)
- (الاسم العلمي:Symphytum calcaratum)
- (الاسم العلمي:Symphytum carmosina)
- (الاسم العلمي:Symphytum carpaticum)
- (الاسم العلمي:Symphytum ciscaucasium)
- (الاسم العلمي:Symphytum clusii)
- (الاسم العلمي:Symphytum coccineum)
- (الاسم العلمي:Symphytum coeruleum)
- (الاسم العلمي:Symphytum commune)
- (الاسم العلمي:Symphytum consolida)
- (الاسم العلمي:Symphytum cordifolium)
- (الاسم العلمي:Symphytum dichroanthum)
- (الاسم العلمي:Symphytum donii)
- (الاسم العلمي:Symphytum echinatum)
- (الاسم العلمي:Symphytum elatum)
- (الاسم العلمي:Symphytum euboicum)
- (الاسم العلمي:Symphytum filipendulum)
- (الاسم العلمي:Symphytum foliosum)
- (الاسم العلمي:Symphytum grandiflorum)
- (الاسم العلمي:Symphytum hajastanum)
- (الاسم العلمي:Symphytum hirsutum)
- (الاسم العلمي:Symphytum icaricum)
- (الاسم العلمي:Symphytum incarnatum)
- (الاسم العلمي:Symphytum intermedium)
- (الاسم العلمي:Symphytum jacquinianum)
- (الاسم العلمي:Symphytum laeve)
- (الاسم العلمي:Symphytum
leonhardtianum)
- (الاسم العلمي:Symphytum
longipetiolatum)
- (الاسم العلمي:Symphytum longisetum)
- (الاسم العلمي:Symphytum macrolepis)
- (الاسم العلمي:Symphytum majus)
- (الاسم العلمي:Symphytum microcalyx)
- (الاسم العلمي:Symphytum multicaule)
- (الاسم العلمي:Symphytum pannonicum)
- (الاسم العلمي:Symphytum patens)
- (الاسم العلمي:Symphytum podcumicum)
- (الاسم العلمي:Symphytum popovii)
- (الاسم العلمي:Symphytum
pseudobulbosum)
- (الاسم العلمي:Symphytum savvalense)
- (الاسم العلمي:Symphytum secundum)
- (الاسم العلمي:Symphytum sepulcrale)
- (الاسم العلمي:Symphytum sicyosmum)
- (الاسم العلمي:Symphytum stenophyllum)
- (الاسم العلمي:Symphytum tanaicense)
- (الاسم العلمي:Symphytum uplandicum)
- (الاسم العلمي:Symphytum vetteri)
أنواع هجينة[عدل]
مؤكدة[عدل]
- سمفوطن كثير الأزهار (الاسم العلمي:Symphytum x
floribundum)
- (الاسم العلمي:Symphytum x uplandicum)
غير مؤكدة[عدل]
- (الاسم العلمي:Symphytum x bicknellii)
- (الاسم العلمي:Symphytum x ferrariense)
- (الاسم العلمي:Symphytum x hidcotense)
- (الاسم العلمي:Symphytum x hyerense)
- (الاسم العلمي:Symphytum x mosquense)
- (الاسم العلمي:Symphytum x norvicense)
- (الاسم العلمي:Symphytum x
perringianum)
- (الاسم العلمي:Symphytum x polonicum)
- (الاسم العلمي:Symphytum x rakosiense)
- (الاسم العلمي:Symphytum x
ullepitschii)
- (الاسم العلمي:Symphytum x
zahlbruckneri)
مراجع[عدل]
1.
^ تفسير
كتاب دياسقوريدوس في الأدوية المفردة، ابن البيطار، تحقيق إبراهيم بن مراد، بيت الحكمة، [[|تونس (مدينة)]] 1990.
2.
^ تعدى
إلى الأعلى ل:أ ب موقع لائحة النباتات (بالإنكليزية) The Plant List جنس السمفوطن تاريخ الولوج 24 شباط 2014
|
/////////////
به آذری خِنده کوتو:
Çoxillik hündür otdur.
Tamkənarlı yarpaqları növbəli düzülür. Qırmızı-bənövşəyi, göy, çəhrayı, sarı,
ağ və s. çiçəkləri qıvrım çiçək qrupunda yerləşir. Ləçəkləri boruvarıdır.
Meyvəsi toxumçadır. Avropa, Çənubi Asiya və Şimali Afrikada 25-dək,
Azərbaycanda 3 növü məlumdur. Rütubətli yerlərdə bitir. Dərman xəndəkotunun (Symphytum
officinalis) kök və kökümsovunda alkaloid və aşı maddəsi var.
Tibdə və baytarlıqda iltihaba qarşı və qankəsən dərman kimi istifadə edilir.
Azərbaycanda bitən bərk xəndəkotu (Symphytum
asperum) donuz və adadovşanları üçün yemdir. Hər 2 növ
yaxşı balverən, həmçinin boyaq bitkisidir. Yoğunkök xəndəkotu yeyilir. Qafqaz xəndəkotu, iriçiçək
xəndəkotu və s. dekorativ bitki kimi becərilir.
////////////
Symphytum
From Wikipedia, the free encyclopedia
This article is about the genus. For the
use of comfrey in gardening and herbal medicine, see Comfrey.
|
Symphytum
|
|
 |
|
|
Kingdom:
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
(unranked):
|
|
|
Order:
|
(unplaced)
|
|
Family:
|
|
|
Genus:
|
|
|
Species
|
|
|
See text.
|
|
Symphytum is a genus of flowering plants in the family Boraginaceae. Its species are known by
the common name comfrey. Some species and hybrids,
particularly S. officinale and S. × uplandicum,
are used in gardening and herbal medicine.
Species
include:
·
Symphytum × uplandicum (S.
asperum × S. officinale, synonym: S. peregrinum)
– Russian comfrey, healing herb, blackwort, bruisewort, wallwort, gum plant
Media related
to Symphytum at
Wikimedia Commons|
·
AFPD: 195259
|
 |
This Asterid article is
a stub. You can
help Wikipedia by expanding it.
|
////////////
////////////
آذان الحمار
نام نویسنده تاریخ آذان الحمار
طبقه بندی علمی
مشخصات
آذان الحمار گیاهی پایا، گلدار و پر شاخه
است که بلندی آن به 30 تا 90 سانتی متر (1و2) و گاه یک متر (3) می رسد. ساقه ها راست،زاویه
دار و پوشیده از تارهای زبر برگشته و خمیده بوده و گلها سفید، زرد، صورتی و بنفش است
که در بهار و در فاصله ماههای اردی بهشت تا اواخر تیر ظاهر می شوند(1و2). با آنکه گل
های این گیاه نوش فراوان ایجاد می کنند ولی تا فراخ شدن کامل جام گل ، زنبور عسل نمی
تواند از آن استفاده نماید(1)
برگ های پائین ساقه گیاه خیلی بزرگ بوده
و وگاهی به حدود 1 متر طول می رسند ،بیضی شکل بوده و دارای دمبرگ می باشند ولی برگ
های قسمت بالایی ساقه بدون دمبرگ هستند (1و2)
منابع
1-
گیاهان دارویی، دکتر علی زرگری، دوره 5 جلدی، ج3 ، چاپ چهارم 1368،انتشارات
دانشگاه تهران
2-
معارف گیاهی ،حسین میر حیدر، دوره 8 جلدی، ج 6 ، چاپ چهارم 1382، دفتر نشر فرهنگ
اسلامی
3-
Symphytum
officinalis in Wikipedia
تکثیر
تخم این گیاه خیلی سخت می رسد و کم lحصول است و به این جهت تکثیر گیاه
معمولاً از طریق کاشت پاجوش های گیاه و جوانه های ریشه انجام می گیرد. پاجوش ها و جوانه
های ریشه را در بهار به فاصله100×60 سانتی متر می کارند.
محل رویش
این گیاه در اروپا و بعضی مناطق آسیا از
جمله غرب سیبری و آسیای صغیر پراکندگی دارد ولی در ایران یافت نمی شود(1)
در آمریکا 42 جنس از تیره گاوزبان و 4
گونه سینفیتون وجود دارد.
چند گونه سینفیتون در ایران می رویند که
عبارتند از:
Symphytum Kurdicum Boiss گیاهی است چند ساله
که در غرب ایران و در کردستان می روید و ریشه ضخیمی دارد.
Symphytum peregrinum Ledeb گیاهی است چند ساله
با ریشه ضخیم دوکی شکل و منشعب شبیه سایر گونه های آذان الحمار که در آذربایجان می
روید.
Symphytum asperrimum sims گیاهی است چند ساله
که در رامسر (شمال ایران) و در ارسباران ( آذربایجان) می روید(2)
گونه های فوق از نظر خواص دارویی مورد
ارزیابی قرار نگرفته اند و در اندک مواردی که به مقدار دارویی مجاز مصرف شده اند، نسبت به گونه های اروپائی ،
دارای خواص ضعیف تری بوده اند(2)
منابع
1-
گیاهان دارویی، دکتر علی زرگری، دوره 5 جلدی، ج3 ، چاپ چهارم 1368،انتشارات
دانشگاه تهران
2-
معارف گیاهی ،حسین میر حیدر، دوره 8 جلدی، ج 6 ، چاپ چهارم 1382، دفتر نشر فرهنگ
اسلامی
3-
USDA
Plants profile
قسمت مورد استفاده
قسمت مورد استفاده گیاه ، ریزوم و ریشه
آن است که به صورت قطعات 2 تا 5 سانتی متری در بازار عرضه می شود. سطح بیرونی این قطعه
ها خاکستری تیره یا کاملاً سیاه و دارای خطوط طولی است که پس از خشک شدن مشخص تر می
شوند. درون ریشه سفید و طعم آنها لعابی است.
از گل های گیاه برای تهیه بعضی فرآورده
های نرم کننده سینه استفاده می شود . در بعضی نواحی شاخه های گلدار و ریشه گیاه را
مانند سبزی مورد استفاده قرار می دهند.
از برگ های گیاه نیز استفاده درمانی می
شود.
منابع
1-
گیاهان دارویی، دکتر علی زرگری، دوره 5 جلدی، ج3، چاپ چهارم 1368،انتشارات دانشگاه
تهران
2-
معارف گیاهی ،حسین میر حیدر، دوره 8 جلدی، ج 6 ، چاپ چهارم 1382، دفتر نشر فرهنگ
اسلامی
ترکیبات شیمیایی
ریشه و ریزوم این گیاه دارای موسیلاژ،
اسید کالیک، آلانتوئین، یک گلوکو آلکالوئید به نام کونسولیدین consolidine، به مقدار بسیار جزئی
آسپاراژین، کولین، اسانس ، قند... است. وجود یک آلکالوئید سمی به نام سینفیتو گلوسین
در ریشه تائید شده که در اثر تجزیه به کونسولیسین consolicine تبدیل می شود. دو
آلکالوئید مذکور هر دو خاصیت سمی دارند ولی چون مقدارشان بسیار اندک است، مصرف ریشه،
هیچ خطری به وجود نمی آورد.(1و2)
نتایج بررسی های دیگر نشان داده است که
آذان الحمار دارای مواد آنتی اکسیدان، ویتامین c، ویتامین Eو بتا کاروتن نیز می باشد (2)
منابع
1-
گیاهان دارویی، دکتر علی زرگری، دوره 5 جلدی، ج3، چاپ چهارم 1368،انتشارات دانشگاه
تهران
2-
معارف گیاهی ،حسین میر حیدر، دوره 8 جلدی، ج 6 ، چاپ چهارم 1382، دفتر نشر فرهنگ
اسلامی
تاریخچه
آذان الحمار در طب عامه به صورت ضماد در
درمان سوختگی ها و زخم ها به کار می رفته است (1). اما مصرف آن به شکل دم کرده یا دمنوش
گیاهی به علت احتمال ایجاد آسیب کبدی مورد اختلاف نظر بوده است (2) . در بعضی موارد
، عده ای از گیاه شناسان وجود مواد سرطان زا را در گیاه گزارش کرده اند (3)
این گیاه از قدیم الایام مورد استفاده
مردم و حکیمان دوران باستان بوده است به طوری که دیوسکویدس و جالینوس ، این گیاه را
داروی اختصاصی التیام زخم ها می دانسته اند و آثار کاهش دهنده ورم بواسیر، رفع خونروی
ها، درمان خلط خونی و خونروی فواصل قاعدگی برای آن قائل بودند(4)
یونانیان قدیم از عصاره آذان الحمار برای
التیام زخم ها استفاده می کرده اند و معتقد بودند این عصاره موجب جوش دادن و نمو گوشت
پاره شده محل زخم و بازگرداندن به خالت طبیعی اولیه می شود (3)
پلینی pliny کبیر طبیعی دان رومی از این گیاه به نحو دیگری استفاده
می کرد، به این ترتیب که با جوشاندن گیاه در آب ، خمیر چسبناکی به دست می آورد و آن
را روی زخم می گذاشت . این خمیر مانند چسب روی زخم را گرفته و آن را التیام می داد
و به هم چسبانیده و پوست را به حالت اولیه در می آورد. خمیر آذان الحمار که به این
ترتیب تهیه می شد، بعد از چند دقیقه مانند گچ شکسته بندی سفت می شد(3) در قرن اول بعد
از میلاد دیوسکوریدس از دم کرده آذان الحمار در بیماری های دستگاه تنفس و ناراحتی های
معده و روده استفاده می کرد (3) در میدان های جنگ
رسم بر این بود که پارچه ای را در خمیر
آذان الحمار فرو کرده و دور زخم ها و بخش های شکسته استخوان ها می بستند. پس از خشک
شدن ، این خمیر ، موضع و عضو را مانند گچ شکسته بندی در خود می گرفت و به این جهت آذان
الحمار به نام های Knitbone
و boneset
نامیده شد(3)
در قرون وسطی این گیاه برای التیام جراحات
و درمان زخم های چرکی مورد استفاده بوده است و بعدها ارزش این گیاه چنان بالا رفته
بود که آنرا داروی مورد نیاز جراحی ها می دانستند (4)
در اوایل قرن پانزدهم ، کارشناسان گیاه
درمانی دیگر از خمیر گیاه برای شکسته بندی ها استفاده نمی کردند ولی در این موارد از
دم کرده آن استفاده می نمودند.(3)
کارشناس معروف گیاه درمانی انگلیسی نیکولاس
کولپپر Nicholas
Culpeper
در قرن هفدهم، در عین حال که از خمیر آذان الحمار استفاده می نمود، مصرف
عصاره ریشه این گیاه را در موارد ناراحتی های درونی و التیام زخم ها و ترمیم شکستگی
ها به صورت خارجی توصیه می کرد.(3)بررسی های آغاز قرن بیستم مخصوصاً پس از استخراج
آلانتوئینallantoine از این گاه سبب شد تا عقاید
پزشکان قدیم در باب بعضی آثار درمانی گیاه کاملاً تائید شود (6و5،4) پزشکان پیشگام
آمریکائی در قرن نوزدهم ،آذان الحمار را در مورد اسهال، اسهال خونی ،سرفه، برنشیت و ناراحتی های عادت ماهانه تجویز می کردند(3)
دکتر چارلز مک آلیستر Charles L.
Macalister
نخستین بار به سال 1911 به قدرت شفا بخش سینفنیتون پی برد و در طبابت
از این گیاه استفاده نمود. نتایجی که وی از این کار به دست آورد و نیز تجزیه شیمیایی
گیاه ثابت نمود که سینفیتون دارای ماده شفا بخش و با ارزشی موسوم به آلانتوئین است.
آلانتوئین موجب تکثیر سلول ها می شود و در برگ و ریشه گیاه وجود دارد(6)
منابع
1-
Symphytum
officinale in Wikipedia
2-
Oberlies,
Nicholas H. et al., "Analysis of herbal teas made from the leaves of
comfrey (Symphytum officinale)", Public Health Nutrition 7 (7): 919–924
3- معارف گیاهی ،حسین میر حیدر، دوره 8 جلدی، ج
6 ، چاپ چهارم 1382، دفتر نشر فرهنگ اسلامی
4-
گیاهان دارویی، دکتر علی زرگری، دوره 5 جلدی، ج3 ، چاپ چهارم 1368،انتشارات
دانشگاه تهران
5-
گیاهان معجزه گر دکتر فرخ سیف بهزاد ص 181 چاپ اول 1378 موسسه نگرش روز
6-
گیاهان معجزه ساز ، دکتر فرخ سیف بهزاد ص 240 چاپ اول 1389 انتشارات تهران
خواص
طبق بررسی های موجود برای آذان الحمار
خواص شفا دهنده زخم (مرهم)، نرم کننده (دمولسنت demulcent)، ضد التهاب، قابض
و خلط آور قا ئلند (1و2)
در تقسیم بندی گیاهان، آذان الحمار در
گروه گیاهان اصلی ضد التهاب، قابض، دمولسنت و خلط آور قرار می گیرد.(2)
منابع
1- گیاهان معجزه ساز ، دکتر فرخ سیف بهزاد
ص 240، چاپ اول 1389 انتشارات تهران
2-HOFFMANN, David; Medical Herbalism, 2nd ed Healing
Art press 2003
کاربرد
ماماهای مکزیک از این گیاه برای جوش دادن
و التیام پارگی اندام تناسلی زنان در جریان زایمان استفاده می کنند (1)
در فیلیپین از این گیاه در درمان آرتروز،
دیابت، عفونت های ریه و حتی لوسمی (سرطان خون leukemia) استفاده می شود شایعه سرطان زا بودن گیاه مانعی برای تجویز آن در مصارف
داخلی ایجاد نکرده است (1و2)
معدودی از کارشناسان گیاه درمانی، به علت
سرطان زا بودن، مصرف این گیاه را فقط به صورت مصارف خارجی توصیه نموده اند(3) ولی غالب
این کارشناسان به مساله سرطان زا بودن گیاه اعتنایی ندارند و از گیاه برای التیام زخم
های داخلی، کولیت های اولسرو (زخمی)، خونروی های داخلی ، برنشیت ، خونروی لثه ها و
ناراحتی های گوارش به صورت خوراکی استفاده می نمایند(4)
ریشه گیاه قابض است و برای قطع اسهال و
خونروش سینه به صورت دم کرده یا خیسانده مصرف می شود (2)
در فرانسه از خیسانده ریشه خشک گیاه برای
التیام زخم معده استفاده می شود(2)
با توجه به مصارف بی شمار و موفقیت در
استفاده از این گیاه ، بسیاری از پزشکان مصرف آذان الحمار را در درمان خلط خونی، بیماری
های ریه و سرفه های مداوم توصیه کرده اند به این جهت می توان از این گیاه در درمان
عوارض بیماری سل استفاده کرد.(4)
نتایج بررسی های آزمایشگاهی در جانوران
حاکی از آن است که مصرف این گیاه، التهاب دستگاه گوارش را تسکین می دهد . ولی در مورد
اثر آذان الحمار در دستگاه تنفس تا به حال ، هیچ پژوهشی انجام نشده است(2)
گیاه درمان معروف سویسی دکتر آلفردوگل
Alfred
vogel،
سینفیتون را یکی از گیاهان با ارزش و شفا بخش می داند (4). او می گوید: از این گیاه
در درمان زخم ها و قرحه های چرکی مقاومی که جوش نمی خورند و نیز زخم های ساق پا با
موفقیت استفاده کرده ام (5) و در ادامه می افزاید : " در درمان خارجی نقرس، بهتر
از این گیاه دارویی نمی توان یافت. باید ریشه خام گیاه رابسیار نرم کرد و مانند ضماد
روی منطقه مبتلا گذاشت. هر گاه به ریشه تازه دسترسی نباشد می توان از تنتور گیاه استفاده
نمود . استفاده از این تنتور در نورالژی ها به ویژه نورالژی عصب صورتی بسیار مؤثر است
"(4)
از آذان الحمار پس از مجاورت با بیسموت
برای قهوه ای رنگ کردن پشم هم استفاده می شود.
منابع
1-
گیاهان معجزه گر دکتر فرخ سیف بهزاد چاپ اول 1378 موسسه نگرش روز
2-
معارف گیاهی ، حسین میر حیدر دوره 8 جلدی ج 6 ص 298 چاپ چهارم 1382 دفتر نشر
فرهنگ اسلامی
3-
Weiner
Michael : wieners Herbal
4-
گیاهان معجزه ساز دکتر فرخ سیف بهزاد ص 241 چاپ اول 1389 ، انتشارات تهران
5-
The
Nature Doctor, 7thed. Teufen(AR), Switzerland; Bioforce verlag
6-
گیاهان دارویی دکتر علی زرگری دوره 5 جلدی ج3 ص518 چاپ چهارم 1368 انتشارات
دانشگاه تهران
مقدار مصرف
از آذان الحمار به صورت های زیر استفاده
می شود:
• جوشانده 15 تا 30 گرم ریشه در
یک لیتر آب برای مصرف خوراکی به تدریج در 24 ساعت
• خیسانده 150 گرم ریشه در یک لیتر
آب جوش به مدت 12 ساعت و مصرف آن به مقدار یک فنجان بعد از هر غذا در موارد احساس اسپاسم
های دردناک و احساس سوزش در امعاء
• دم کرده 100 گرم ریشه در یک لیتر
آب جوش برای رفع اسهال
• شربت حاصل از 100 گرم ریشه و
600 گرم آب که پس از صاف کردن، قند به آن اضافه می شود.
• تنتور ریشه به مقدار 10 تا
20 قطره مخلوط با آب
• در استعمال خارج از جوشانده
100 گرم ریشه در یک لیتر آب استفاده می شود به شرط آنکه به مدت ربع ساعت جوشیده باشد
.
• ریشه تازه و له شده یا رنده شده
گیاه را می توان روی زخم ها، قرحه ها، خراش ها، ترک پوست، شقاق نوک نوک پستان قرار
داد. ریشه رنده شود و تازه گیاه اگر روی محل سوختگی قرار داده شود، سریعاً درد و ناراحتی
ناشی از سوختگی سطحی را درمان می کند و در درمان موضعی و بهبود خراش و شقاق مقعد موثر
است.(1)
منبع
1- گیاهان معجزه ساز دکتر فرخ سیف بهزاد
ص 243 چاپ اول 1389 انتشارات تهران
احتیاطات
نتایج پژوهش های انجام شده نشان می دهد
در آذان الحمار، همچون گاو زبان ، ماده ای به نام پیرولیزیدین pyrrolizidine وجود دارد(1و2) و
مصرف دراز مدت این ماده به مقدار زیاد به کبد آسیب رسانده و سبب ایجاد سرطان می شود(1و2)
در بعضی بررسی ها نشان داده شده که مصرف
زیاد آذان الحمار در دراز مدت به کبد آسیب رسانده و موجب بیماری انسداد ورید کبدی
(HVOD) و سندرم بودکیاری
Budd-chiary
syndrome
می شود.
در بعضی کشورها ، مصرف خوراکی دم کرده
این گیاه نیز مانند گیاه پای خر ممنوع اعلام شده است مثل کانادا و لسترالیا . دکتر
بروس ایمز Bruce Ames
رئیس بخش بیوشیمی دانشگاه کالیفرنیا طی نگارش مقاله ای میزان ایجاد سرطان
با خوردن دم کرده آذان الحمار را نسبت به بسیاری از مواد خوراکی بسیار ناچیز می داند
و سازمان نظارت بر غذا و دارو ی آمریکا، مصرف گیاه در حد مجاز و در مدت کوتاه را بلامانع
اعلام کرده است.
منابع
1-
وجدی- دکتر سیاوش، نشریه پزشکی امروز
2-
معارف گیاهی، حسین میر حیدر دوره 8 جلدی ج 6 ص 300 چاپ چهارم 1382 دفتر نشر
فرهنگ اسلامی
داروهای ترکیبی
1-
پماد التیام دهنده زخم
این پماد شامل اجزای زیر است:
• عصاره روان ریشه گیاه 10 گرم
• لانولین 10 گرم
• پماد خیار 40 گرم
این پماد در محل زخم یا خراش مالیده می
شود.
2-
تیزان نرم کننده سینه و رفع سرفه
مواد مورد نیاز این تیزان عبارتند از:
• گل آذان الحمار 20 گرم
• برگ پای خر 20 گرم
• سر شاخه فراسیون سفید 20 گرم
• ریشه خطمی 20 گرم
• سر شاخه گلدار زوفا 20 گرم
اجزای خشک گیاهان فوق را به قطعه های کوچک
تقسیم کرده در 1/5 لیتر آب می جوشانند تا مایع ظرف به نصف حجم اولیه برسد. مخلوط حاصل
را پس از سرد شدن صاف کرده و 4 فنجان در روز
مصرف می کنند. می توان این محلول را با عسل شیرین کرد.
طب گیاهی
آذان الحمار
نام لاتین : .Symphytum officinale L
نام انگلیسی: Comfrey
تیره : گاوزبان Boraginaceae
بخش مورد استفاده : ریشه ، ریزوم و برگ
اجزای تشکیل دهنده : آلانتوئین allantoin ، آلکالوئیدهای پیرولیزیدینی
pyrrolizidine
alkaloids
از جمله اکیمیدین echimidine، سیمفیتین symphytine، لیکوپسامین lycopsmine سیملاندین symlandine (که در برگ های تازه
جوان و ریشه یافت می شود ولی طبق نتیجه دو تحقیق جدا از هم در گیاه خشک وجود ندارد)،
اسیدهای فنلیک phenolic acids (رزمارینیک rosemarinic، کلروژنیک cholorogenic ، کافئیک caffeic و لیتوسپرمیک lithospemic )،موسیلاژ (حدود
29 درصد) مرکب از پلی ساکارید و حاوی گلوکز و فروکتوز و مواد مختلف : کولین choline،آسپاراژین asparagine، اسانس فرار، تانین
ها، ساپونین های استروئیدی steroidal saponins و تری ترپن ها triterpens
خواص: مرهم،دمولسنت ، ضد التهاب، قابض،
خلط آور(2)
موارد استفاده : حداقل بخشی از خواص جالب
ترمیم کننده زخم آذان الحمار به علت وجود آلانتوئین است. این ماده شیمیائی سبب تحریک
تکثیر یاخته شده و در نتیجه از التیام زخم چه از درون و چه از بیرون حمایت می کند.
از آنجا که این گیاه حاوی مقدار زیادی موسیلاژ نرم کننده (دمولسنت) است، ریشه آذان
الحمار یک داروی قوی التیام بخش در اولسرهای معده و دوازدهه ، فتق مری و کولیت اولسر
و به شمار می رود. خاصیت گیاه قابض، آذان الحمار را در ردیف داروهای با ارزش در تمام
موارد خونروی قرار می دهد. به خاطر تاثیر خوب می توان ریشه یا گیاه را در برنشیت و
سرفه تحریکی برای تسکین و کاهش تحریک به کار گرفت،در عین حال که اثر خلط آور هم دارد.
در استعمال خارج، برگ آذان الحمار سبب
تسریع التیام زخم و مساعد شدن شرایط برای ایجاد جوشگاه می شود. اما باید در مورد زخم
های بسیار عمیق دقت نمود زیرا کاربرد آذان الحمار از خارج ممکن است سبب ایجاد بافت
روی زخم شود، پیش از آنکه بافت عمقی التیام یافته و ترمیم شده باشد و این امر به ایجاد
آبسه منتهی شود. در صورتی که گیاه به صورت
کمپرس یا ضماد مورد استفاده قرار گیرد، می توان از آن در درمان هر نوع اولسر (قرحه)
، زخم و شکستگی استفاده کرد. این روش در درمان اولسرهای مزمن واریسی بسیار عالی است.
در طب عامیانه گیاهی اروپا، آذان الحمار از شهرت تاثیر ضد سرطان برخوردار است(3)
ملاحظات ایمنی: نتایج بررسی های دراز مدت
در موش ها ثابت کرده است آلکالوئیدی ها ی پیرولیزیدینی (PA) در آذان الحمار دارای خاصیت هپاتوتوکسیک (سمیت
کبدی hepatotoxic)، کارسینوژنیک ( سرطان
زایی carcino
genic
) و موتاژنیک ( جهش زایی mutagenic) هستند. خاصیت موتاژنیک دو مورد از این آلکالوئیدها در آذان الحمار
در یاخته های سوماتیک گیاه دروزوفیلا با غلظت
3-10×5 به اثبات رسیده است. به این ترتیب، این گیاه را می توان در انسان به عنوان سرطان
زای بالقوه ژنوتوکسیک شناخت. اما به نظر می رسد، احتمال آسیب ژنتیک ناشی از این آلکالوئیدهای
پیرولیزیدینی پائین باشد. یک فنجان معمولی چای برگ تازه آذان الحمار حاوی 3/8 میلی
گرم از این آلکالوئید است. برای به حداقل رساندن احتمال بالقوه این خطر، باید از مصرف
دراز مدت داخلی این گیاه پرهیز کرد. در کاربرد خارجی گیاه، مقدار جذب اندک است (2)
پس از کاربرد خارجی یک عصاره الکلی (مطابق
با دوز 194 میلی گرم آمیزه -N
اکسید آلکالوئید به ازای کیلوگرم) 1/0 تا 4/0 درصد الکالوئید از ادرار
، اساساً به صورت –N
اکسید دفع شد. تجویز خوراکی همین عصاره در مدت زمان مشابه سبب دفع الکالوئید
از ادرار به مقدار 20 تا 50 برابر شد.
مصرف آذان الحمار در استرالیا ممنوع شده
و استفاده از آن در نیوزیلند محدود شده است . در بریتانیای کبیر ، فرآورده های دارویی
خوراکی حاوی آذان الحمار از بازار جمع شده است.
فرآورده ها و مقدار خوراک: مقدار خوراک
تنتور ریشه 2 تا 4 میلی لیتر سه بار در روز است (1 به 5 در 25درصد) . برای تهیه جوشانده
ریشه ، 1 تا 3 قاشق چای خوری گیاه خشک را در یک فنجان آب ریخته، جوش آورده و سپس به
مدت 10 تا 15 دقیقه حرارت می دهند . این مقدار خوراک سه بار در روز مورد استفاده قرار
می گیرد . با افزودن 2 قاشق چای خوری ریشه در یک فنجان آب سرد و خیساندن آن به مدت
6 تا 8 ساعت خیسانده گیاه به دست می آید. بنابر این مصرف شبانه را باید صبح ها و مصرف
صبحانه را شبها تهیه نمود.
در مورد پماد برگ و سایر فرآورده ها برای
کاربرد خارجی ( حاوی 5 تا 20درصد گیاه خشک) ، کمیسیون E توصیه کرده است که مقدار مصرف روزانه نباید از 100 میکرو
گرم الکالوئیدهای پیرولیزیدین با ساختار necine غیر اشباع 1و 2 شامل
–N اکسید های آن تجاوز
کند. به همین ترتیب، در مورد پمادهای ریشه ، و سایر فرآورده ها برای مصرف خارجی (حاوی
5 تا 20 درصد گیاه خشک) ، مقدار کاربرد روزانه آلکالوئیدهای پیرولیزیدین با ساختار
نسین غیر اشباع 1و2 شامل N
اکسیدهای آن نباید از 100 میکرو گرم آلکالوئید پیرولیزیدین تجاوز کند(4)
منابع
1-
Wren
Rc. Potters new cyclopedia of Botanical Drugs and preparations, 8thed
2-
Hoffmann
David: Medical Herbalism,2nd ed ,2003 Healing Arts press
3-
گیاهان معجزه ساز، دکتر فرخ سیف بهزاد ص234 چاپ اول 1389، انتشارات تهران.
4-
Symphytiradix,
in Herbal Drugs and phytopharmaceuticals
///////////
سیمفیتوم یا گاوزبان کامفری:
این گیاه در تسریع ترمیم استخوان‌ها بسیار
مؤثر است. سیمفیتوم یک داروی فوق‌العاده در هنگام عدم‌جوش خوردن استخوان‌ها به یکدیگر
است و می‌تواند درد مزمن ناشی از شکستگی را کاهش دهد. ریشه و برگ‌های این گیاه حاوی
آلانتویین است که در التیام زخم‌ها کاربرد دارد.
http://scia.ir/%D8%A8%D9%87%D8%A8%D9%88%D8%AF-%D8%B4%DA%A9%D8%B3%D8%AA%DA%AF%DB%8C%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D8%A8%D8%A7-%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B7%D8%A8%DB%8C%D8%B9%DB%8C/
//////////
Comfrey
From Wikipedia, the free encyclopedia
For the place, see Comfrey, Minnesota.
Russian comfrey (Symphytum × uplandicum)
Comfrey (also comphrey)
is a common name for plants in the genus Symphytum. Comfrey species are
important herbs in organic gardening. It is used as a fertilizer
and as an herbal medicine.
The most commonly used species is Russian comfrey Symphytum × uplandicum,[1] which is a cross or
hybrid of Symphytum officinale (common
comfrey) and Symphytum asperum (rough
comfrey).
Contents
[show]
Comfrey (Symphytum officinale L.)
is a perennial herb of the family Boraginaceae with a black, turnip-like
root and large, hairy broad leaves that bears small bell-shaped flowers of
various colours, typically cream or purplish, which may be striped. It is native
to Europe, growing in damp, grassy places, and is
locally frequent throughout Ireland and Britain on river banks and ditches.
More common is the hybrid between S. officinale and S. asperum, Symphytum × uplandicum,
known as Russian Comfrey, which is widespread in the British Isles, and which
interbreeds with S. officinale. Compared to S. officinale, S. × uplandicum is
generally more bristly and has flowers which tend to be more blue or violet.[2]
Comfrey
has long been recognized by both organic gardeners and herbalists for its great
usefulness and versatility; of particular interest is the "Bocking
14" cultivar of Russian Comfrey. This strain was developed during the
1950s by Lawrence D Hills,
the founder of the Henry
Doubleday Research Association (the organic gardening organisation itself
named after the Quaker pioneer who
first introduced Russian Comfrey into Britain in the nineteenth century)
following trials at Bocking,
near Braintree, the
original home of the organization.[3]
The
comfrey bed should be well prepared by weeding thoroughly, and dressing
with manure if available. Offsets should be
planted 0.6–1 m (2 ft 0 in–3 ft 3 in) apart with the
growing points just below the surface, while root segments should be buried
about 5 cm (2.0 in) deep. Keep the bed well watered until the young
plants are established. Comfrey should not be harvested in its first season as
it needs to become established. Any flowering stems should be removed as these
will weaken the plant in its first year.[4]
Comfrey
is a fast-growing plant, producing huge amounts of leaf during the growing
season, and hence is very nitrogen hungry.
Although it is a tenacious grower, it will benefit from the addition of animal
manure applied as a mulch, and can also be mulched with other nitrogen rich
materials such as lawn clippings, and is one of the few plants that will
tolerate the application of fresh urine diluted
50:50 with water, although this should not be regularly added as it may
increase salt levels in the soil and have adverse effects on soil life such as worms.
Mature comfrey plants can be harvested up to four or five times a year. They
are ready for cutting when about 60 cm (24 in) high, and, depending on
seasonal conditions, this is usually in mid-Spring. Comfrey will rapidly
regrow, and will be ready for further cutting about 5 weeks later. It is said
that the best time to cut comfrey is shortly before flowering, for this is when
it is at its most potent in terms of the nutrients that it offers. Comfrey can
continue growing into mid-autumn, but it is not advisable to continue taking
cuttings after early autumn in order to allow the plants to build up winter
reserves. After the growing season, leaving comfrey beds fallow may deliver
higher yields in future harvests, as the plant builds up energy reserves in its
roots.[5]
Comfrey
should be harvested by using either shears, a sickle, or a scythe to cut the plant about
2 inches above the ground, taking care handling it because the leaves and
stems are covered in hairs that can irritate the skin. It is advisable to wear
gloves when handling comfrey. Despite being sterile, Bocking 14 Russian Comfrey
will steadily increase in size. It is therefore advisable to split it up every
few years. It is however difficult to remove comfrey once established as it is
very deep rooting, and any fragments left in the soil will regrow. Rotovation
can be successful, but may take several seasons. The best way to eradicate
comfrey is to very carefully dig it out, removing as much of the root as
possible. This is best done in hot, dry summer weather, wherein the dry
conditions will help to kill off any remaining root stumps. Comfrey is
generally trouble free once established, although weaker or stressed plants can
suffer from comfrey rust or mildew. Both are fungal diseases, although they rarely
seriously reduce plant growth and thus do not generally require control.
However infected plants should not be used for propagation purposes.[6]
Comfrey
is a particularly valuable source of fertility to the organic gardener. It is
very deep rooted and acts as a dynamic accumulator,[6] mining a host of
nutrients from the soil. These are then made available through its fast-growing
leaves (up to 1.8–2.3 kilograms (4.0–5.1 lb) per plant per cut) which,
lacking fibres, quickly break down to a thick black liquid. There is also no
risk of nitrogen robbery when comfrey is dug into the soil as the C:N ratio of
the leaves is lower than that of well-rotted compost. Comfrey is an excellent
source of potassium, an essential
plant nutrient needed for flower, seed and fruit production.
Its leaves contain 2–3 times more potassium than farmyard manure, mined from
deep in the subsoil, tapping into reserves that would not
normally be available to plants.[7]
·
Comfrey as a compost activator – include comfrey in
the compost heap to add nitrogen and help to heat the heap. Comfrey should not
be added in quantity as it will quickly break down into a dark sludgy liquid
that needs to be balanced with more fibrous, carbon-rich material.
·
Comfrey liquid fertilizer
– can be produced by either rotting leaves down in rainwater for 4–5 weeks to
produce a ready-to-use "comfrey tea",
or by stacking dry leaves under a weight in a container with a hole in the
base. When the leaves decompose a thick black comfrey concentrate is collected.
This must be diluted at 15:1 before use.
·
Comfrey as a mulch or
side dressing – a two-inch layer of comfrey leaves placed around a crop will
slowly break down and release plant nutrients; it is especially useful for
crops that need extra potassium, such as fruit bearers but also reported to do
well for potatoes. Comfrey can be slightly wilted before application optionally
but either way, avoid using flowering stems as these can root.
·
Comfrey as a companion plant for trees and other
perennials – soil tests confirm[10] that soil nutrients
increase in the presence of comfrey even when it is not used as mulch, side
dressing, or liquid fertilizer, but just allowed to grow.
·
Comfrey potting mixture –
originally devised to utilize peat, now environmental awareness has led to
a leaf mold-based alternative being adopted
instead; two-year-old, well decayed leaf mold should be used, this will absorb
the nutrient-rich liquid released by the decaying comfrey. In a black plastic
sack alternate 7–10 cm (2.8–3.9 in) layers of leaf mold and chopped
comfrey leaves. Add a little dolomitic limestone to slightly
raise pH. Leave for between 2–5 months depending on
the season, checking that it does not dry out or become too wet. The mixture is
ready when the comfrey leaves have rotted and are no longer visible. Use as a
general potting compost, although it is too strong for seedlings.[11]
Bocking
14 is sterile, and therefore will not set seed (one of its advantages over
other cultivars as it will not spread out of control), thus is propagated
from root cuttings. The
gardener can produce his or her own "offsets" from mature, strongly
growing plants by driving a spade horizontally through the leaf clumps about
7 cm (2.8 in) below the soil surface. This removes the crown, which
can then be split into pieces. The original plant will quickly recover, and
each piece can be replanted with the growing points just below the soil
surface, and will quickly grow into new plants. When choosing plants to divide,
ensure that they are strong healthy specimens with no signs of rust or mildew. When dividing comfrey plants, take
care not to spread root fragments around, or dispose of on the compost heap, as each can re-root, and
comfrey can be a very difficult plant to get rid of. Offsets can also be
purchased by mail order from specialist nurseries in order to initially build
up a stock of plants.[12]
Contemporary
herbalists have a mixed view of comfrey, despite widespread historical use. Its
traditional names of knitbone, boneset and the derivation of its Latin
name Symphytum (from the Greek symphis, meaning
growing together of bones, and phyton, a plant), speak to its
longstanding reputation as a therapeutic herb.[13][14] Comfrey was
historically used to treat a wide variety of ailments ranging from bronchial
problems, broken bones, sprains, arthritis, gastric and varicose ulcers, severe
burns, acne and other skin conditions. It was reputed to have bone and teeth
building properties in children, and have value in treating "many female
disorders".
The
plant contains the small organic molecule allantoin, which is thought to stimulate cell
growth and repair while also depressing inflammation.[15] Constituents of
comfrey also include mucilage, steroidal saponins, tannins, pyrrolizidine
alkaloids, inulin, and proteins.[16]
The flowers of Russian comfrey
In
modern herbalism, comfrey is most commonly used topically. Some experts say
that comfrey should be restricted to topical use, and should never be ingested,
as it contains dangerous amounts of hepatotoxic pyrrolizidine
alkaloids (PAs).[17][18] Studies associating
comfrey with veno-occlusive
disease (VOD), do not differentiate between Russian and common
comfrey, plants with very different levels of PAs. VOD can in turn lead
to liver failure, and comfrey has been
implicated in at least one death, though the type of comfrey being consumed,
and other dietary, physiological and pharmacodynamic factors were not accounted
for.[19] In 2001, the United States Food and Drug
Administration issued a ban of comfrey products marketed for
internal use, and a warning label for those intended for external use.[20][21] In addition to
restrictions on oral use, some experts recommend applying comfrey extracts no
longer than 10 days in a row, and no more than 4–6 weeks a year.[15][22]
2.
Jump up^ Stace, Clive (2010). New
Flora of the British Isles (3rd ed.). Cambridge, UK: Cambridge University
Press. ISBN 978-0-521-70772-5{{inconsistent
citations}}, p. 557
3.
Jump up^ N.A. "The history of Garden Organic". Garden
Organic - the national charity for organic growing. Garden Organic.
Retrieved 25 March 2014.
5.
Jump up^ Teynor, Putnam, Doll, Kelling,
Oelke, Undersander, and Oplinger. "Comfrey". Alternative Field
Crops Manual. University of Wisconsin, Extension, Cooperative-Extension.
Retrieved 25 March 2014.
6.
^ Jump up to:a b N.A. "How To Grow Comfrey". The
Garden of Eaden. Retrieved 25 March 2014.
7.
Jump up^ permaculturebrittancy. "Everything you always wanted to know about COMFREY
but were afraid to ask.". Not Dabbling In Normal. Not
Dabbling In Normal. Retrieved 25 March 2014.
8.
Jump up^ Don, Monty. "Comfrey for compost: The superfood for plants". Mail
Online. Daily Mail Online. Retrieved 25 March 2014.
9.
Jump up^ Nick, Jean. "Comfrey Power". Organic
Gardening. Organic Gardening. Retrieved 25 March 2014.
10.
Jump up^ Stallings, Ben. "Does Comfrey Really Improve Soil?". Permaculture
News. Permaculture Research Institute. Retrieved 27 June 2014.
13.
Jump up^ Staiger, C (2013). "Comfrey root: from tradition to modern clinical
trials". Wiener Medizinische Wochenschrift. 163 (3–4):
58–64. doi:10.1007/s10354-012-0162-4. PMC 3580139
. PMID 23224633.
. PMID 23224633.
14.
Jump up^ Yarnell, E (1999).
"Misunderstood "Toxic" Herbs". Alternative &
Complementary Therapies. 5: 6–11. doi:10.1089/act.1999.5.6.
15.
^ Jump up to:a b "Comfrey: University of Maryland Medical
Center". Retrieved 5 January 2012.
16.
Jump up^ N.A. "Comfrey Leaf". Comfrey Leaf -
Mountain Rose Herbs. Mountain Rose Herbs.
Retrieved 25 March 2014.
17.
Jump up^ Miskelly, FG; Goodyer, LI
(1992). "Hepatic and pulmonary complications of herbal
medicines". Postgrad Med J. 68 (805):
935–936. doi:10.1136/pgmj.68.805.935. PMC 2399473. PMID 1494521.
. PMID 1494521.
18.
Jump up^ Miller, LG (1998). "Herbal
medicinals: selected clinical considerations focusing on known or potential
drug-herb interactions". Arch Intern Med. 158 (20):
2200–2211. doi:10.1001/archinte.158.20.2200. PMID 9818800.
19.
Jump up^ Yeong M.L.; Swinburn, Boyd;
Kennedy, Mark; Nicholson, Gordon; et al. (1990). "Hepatic veno-occlusive disease
associated with comfrey ingestion". Journal of Gastroenterology and
Hepatology. 5 (2): 211–214. doi:10.1111/j.1440-1746.1990.tb01827.x. PMID 2103401.
20.
Jump up^ "FDA/CFSAN - FDA Advises Dietary Supplement
Manufacturers to Remove Comfrey Products From the Market". Retrieved 2007-06-01.
21.
Jump up^ Koll, R; Klingenburg, S (2002).
"herapeutic characteristance and tolerance of topical comfrey
preparations. Results of an observational study of patients". Fortschr
Med Orig. 120 (1): 1–9. PMID 14518351.
22.
Jump up^ Stickel, F; Seitz, HK (2000).
"The efficacy and safety of comfrey". Public Health Nutr. 3 (4(A)):
501–508. doi:10.1017/s1368980000000586.
