مسئله سِرس/شریکه: درخت هندی/درخت ذکریا یا ارغوان/درختِ یهودا یا لحیةالتیس؟!؟

سرس

بکسر سین و را و سین مهمله در آخر اسم درخت هندی است و کویند که آن را سلطان الاشجار و بفارسی درخت زکریا نامند

ماهیت آن

درخت هندی است موزون و برک آن بادامی شکل و بی تشریف بعرض انکشت کوچکی و بطول یک و نیم بند انکشت و از برک تمر هندی اندک بزرکتر و بشکل آن و در شاخهای باریک محاذی یکدیکر و متراکم و کل آن شبیه بکل کلاب جامون و خوش بو و رنک آن زرد و بعضی سفید نیز نادر او تخم آن بقدر تخم خیارشنبر و از ان کوچکتر و نازک و در غلافی مانند تخم قرظ اما از غلاف آن بزرکتر و بسیار پهن تر و تازۀ آن نرم و خشک آن بسیار صلب و دیر کوبیده می کردد و طعم مغز خام آن شبیه بطعم نخود خام اما با اندک عفوصت و حدت کمی و پوست درخت آن ضخیم و خشن

طبیعت آن

سرد و خشک و شاید کرم باشد

افعال و خواص آن

خوردن برک پختۀ آن جهت رفع شبکوری که آن را بخورند و عصارۀ برک آن را در چشم بچکانند و نیز بخورند و مضمضه به آب مطبوخ پوست درخت آن جهت تقویت لثه و دندان مجرب و چون پوست درخت آن را مقدار یکماشه نرم کوفته پیخته روغن کاو تازه مقدار سه چهار توله تا پنج توله را داغ کرده از آتش برکرفته بان ممزوج کرده بخورند و همچنین تا پنج روز یا ده روز و در بین و بعد از ان از نمک و ترشی و بادی و بقول و پیاز و سیر و پنیر و لبنیات و آب سرد و جماع و اعراض نفسانیه و بدنیه پرهیز نمایند جذام و خدر و قروح خبیثه و ساعیه و جرب متقرح و فالج و لقوه و استرخا و اوجاع مفاصل و قوبا و امثال آنها را از امراض دماغیه و عصبانیه نافع و عرق آنکه یک وزن آن را نیمکوفته اما پوست نازک اندرون آن را دور کنند و با چهار پنج وزن آن آب خالص سه چهار شبانه روز بکذارند پس بدستور مقرر عرق کشند و تا بیست و یک روز یا زیاده بحسب حاجت و قدر مرض بنوشند جهت امراض مذکوره نافع و اکر با آن نیم وزن تا یک وزن پوست درخت نیم بسیار کهنه نیز اضافه نمایند بهتر و اقوی است و باید که غذا منحصر بر کوشت طیور لطیفۀ خفیفه مانند دراج و طیهوج و کنجشک و امثال اینها و از حبوب برنج و کندم و از هرکه تور نیز نامند و روغن کاو تازه بسیار باشد و اکر مدت پنج بوم روغن آن را بخورند پرهیز را بعد از ان تا بیست و پنج یوم مرعی دارند و اکر ده روز تا پنجاه یوم و در عرق دو چند ایام شرب آن کافی است و باید که عرق آن را در ظرف روئین نکاهدارند زیرا که ظرف آبکینه را می شکند و ضماد آن جهت یرقان و دمامیل و بثور اورام و حکه و جرب و رفع زهر جانوران سمی و فساد خون و ذرور پوست درخت خشک کردۀ آن جهت التیام زخمها و خشک نمودن آنها هرچند کهنه شده باشند و استشمام کل آن جهت رفع صداع و شقیقه و چون بیخ نوع سفید کل آن را در دهن کیرند امساک منی آورد و تخم آن را چون مقدار یک درم کوفته و پیخته و با نبات دو درم مخلوط نموده با شیر تازه دوشیده چهل درم بنوشند چند روز متوالی و ترشی نخورند جهت غلیظ نمودن منی رقیق شده و رفع سرعت انزال نافع و بتنهائی جهت خنازیر و چون با نمک طبرزد یا آب بسایند و در چشم صاحب

مخزن الادویه عقیلی خراسانی

///////////

سرس . [ س ِ ] (اِ) اسم هندی لحیةالتیس است . (تحفه  حکیم مومن ) (الفاظ الادویه ).

//////////////

سرس

بکسر سین مهمله و سکون سین ثانی شریکه بشین معجمه نیز گویند بعوض سین مهمله یاء تحتانی و کاف و هاء اضافه مینمایند

درختی است که در هند او را پادشاه اشجار میگویند و گل وي از بوي خوش خالی نیست بهار عجیبی دارد سرد است و دافع دمامیل و بثور و دافع فساد زهر و جوشیدگی ساري و آماس اعضا اگر برگ وي پخته صاحب شبکوري بخورد و دوشیزه برگش در چشم چکاند سودمند بود و مجرب و پوست درخت او خشک کرده سائیده بر زخم بپاشند بهتر سازد و اگر در زخم کرم افتاده باشد و هرکه ناشتا گل سرس ببوید درد سر و سرفه و شقیقه و یرقان دفع کند و اگر بیخ سرس سفید گل در دهن بگیرد امساك شود بعضی این را لحیۀ التیس نوشته اند و چون تخم سرس را در آب سائیده در چشم کشند گل چشم را برطرف سازد

تالیف شریفی، متن، ص: 116

////////////

سرس می تواند پین ین (ارغوان چینی ویکی پدیای فارسی) باشد:

Cercis chinensis

From Wikipedia, the free encyclopedia

Chinese redbud
Scientific classification
Kingdom:	Plantae
(unranked):	Angiosperms
(unranked):	Eudicots
(unranked):	Rosids
Order:	Fabales
Family:	Fabaceae
Genus:	Cercis
Species:	C. chinensis
Binomial name
Cercis chinensis Bunge
·         C. c. f. chinensis ·         C. c. f. pubescens
Synonyms
·         Cercis chinensis Bunge f. alba Hsu ·         Cercis chinensis Bunge f. pubescens Wei ·         Cercis chinensis Bunge f. rosea Hsu
			This article contains Chinese text. Without proper rendering support, you may see question marks, boxes, or other symbols instead of Chinese characters.

Cercis chinensis, the Chinese redbud (simplified Chinese: 紫荆; traditional Chinese: 紫荊; pinyin: Zĭjīng) is a plant of the Fabaceae family^[1] native to China and Japan^[2] that grows between 150 to 1,400 metres (490 to 4,590 ft) above sea level.

Description[edit source]

Cercis Chinensis flowers

As a tree, the Chinese redbud may grow up to 15 metres (49 ft) tall with a trunk diameter of up to 50 centimetres (20 in), however, the species is normally found growing in shrub form. The flowers are pink or milky white in color whilst the leaf body is almost circular in shape, 6 to 14 centimetres (2.4 to 5.5 in) in length and tapers to a point at the end. Flowering in April, the Chinese redbud produces fruit in October.

Some people mistakenly call the Hong Kong orchid (Bauhinia blakeana) "Chinese rosebud" but they are different species and not from the same genus. However, since the Chinese name for Bauhinia blakeana (洋紫荆) translates literally as "foreign Chinese redbud", the characters "紫荆" continue to be used to refer to the species by official Chinese sources.^{[citation needed]}

List of cultivars[edit source]

This section needs expansion. You can help by adding to it. (February 2011)

·         C. chinensis "Don Egolf"^[3]

·         C. chinensis "Avondale"

References[edit source]

1.     Jump up^ "The Plant List (2010) Cercis Chinensis Bunge". 2010. Retrieved February 26, 2011.

2.     Jump up^ "Chinese Redbud". Retrieved February 26, 2011.

3.     Jump up^ "Cercis chinensis "Don Egolf"" (PDF). U.S. National Arboretum. 2001. Retrieved February 26, 2011.

Wikimedia Commons has media related to Cercis chinensis.

Wikispecies has information related to: Cercis chinensis

Categories: 

·         Cercis

//////////

همچنین سرسیس:

ارغوان (Cercis) سرده‌ای از ارغوانیان درختچه‌ای بلند یا درختی کوتاه خزان‌دار است با شش تا ده گونهٔ بومی امریکای شمالی و اروپای جنوبی و آسیا که به دلیل داشتن گل‌های بهارهٔ زیبا فراوان کشت می‌شوند؛ برگ‌های ساده و دایره‌ای یا قلبی‌شکل این گیاهان و همچنین گل‌های ارغوانی آنها از مشخصه‌های آنان است.

منابع[ویرایش]

          در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ارغوان (سرده) موجود است.

          اطلاعات مرتبط در ویکی‌گونه: ارغوان (سرده)

پرش به بالا ↑ "Genus: Cercis L.". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. 2011-04-17. Retrieved 2011-09-28.

واژه‌های مصوّب فرهنگستان تا پایان سال ۱۳۸۹ (مجموع هشت دفتر فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان)

//////////

به عربی زمزریق:

الزمزريق[1] (باللاتينية: Cercis spp) جنس نباتي يتبع الفصيلة البقولية ويحوي عدة أنواع أهمها في الوطن العربي الزمزريق الأثيبي.

من أنواعه[عدل]

الزمزريق الأثيبي (باللاتينية: Cercis siliquastrum)

مصادر[عدل]

^ الموسوعة العربية. الزمزريق. تاريخ الولوج 10 تشرين الثاني 2012.

/////////////

Cercis

From Wikipedia, the free encyclopedia

"Redbud" redirects here. For other uses, see Redbud (disambiguation).

Cercis
C. siliquastrum (Judas tree)
Scientific classification
Kingdom:	Plantae
(unranked):	Angiosperms
(unranked):	Eudicots
(unranked):	Rosids
Order:	Fabales
Family:	Fabaceae
Subfamily:	Caesalpinioideae
Tribe:	Cercideae[1]
Genus:	Cercis L.[2]
Type species
Cercis siliquastrum L.
Species
10–24; see text.
Synonyms[3]
·         Siliquastrum Duhamel

Cercis /ˈsɜːrsᵻs/,^[4] is a genus of about 10 species in the subfamily Caesalpinioideae of the pea family Fabaceae,^[2] native to warm temperate regions. It contains small deciduous trees or large shrubs commonly known as redbuds.^[5]They are characterised by simple, rounded to heart-shaped leaves and pinkish-red flowers borne in the early spring on bare leafless shoots, on both branches and trunk ("cauliflory"). Cercis is derived from the Greek word κερκις (kerkis) meaning "weaver's shuttle", which was applied by Theophrastus to C. siliquastrum.^[6]

Cercis species are used as food plants by the larvae of some Lepidoptera species including Mouse Moth (recorded on Eastern Redbud).The bark of C. chinensis has been used in Chinese medicine as an antiseptic.^[7]

Cercis fossils have been found that date to the Eocene.^[8]

Contents

  [show] 

Species[edit source]

Cercis comprises the following species:^{[2][5][9][10]}

Old World

·         Cercis chinensis Bunge—Chinese redbud (East Asia)

·         Cercis chingii Chun—Ching's redbud (China)

·         Cercis chuniana F.P.Metcalf (China)

·         Cercis glabra Pamp.—Yunnan redbud (China)

·         Cercis griffithii Boiss.—Afghan redbud (southern central Asia)

·         Cercis hebecarpa (Bornm.) Ponert

·         Cercis racemosa Oliv.—chain-flowered redbud (western China)

·         Cercis siliquastrum L.—Judas tree or European redbud (Mediterranean region)

New World

·         Cercis canadensis L. – eastern redbud (eastern North America)

·         Cercis mexicana Rose – Mexican redbud (northeast Mexico and Texas(Trans-Pecos) )

·         Cercis reniformis Engl. – Oklahoma redbud (Oklahoma and Texas(East of the Pecos River) )

·         Cercis occidentalis Torr. ex A. Gray – western redbud (Western United States)

The Judas tree (Cercis siliquastrum) often bears flowers directly on its trunk.

The Judas tree (Cercis siliquastrum) is a small tree to 10–15 m tall native to the south of Europe and southwest Asia, in Iberia, southern France, Italy, Bulgaria, Greece and Asia Minor, which forms a handsome low tree with a flat spreading head. In early spring it is covered with a profusion of magenta pink flowers, which appear before the leaves. The flowers have an agreeably acidic bite, and are eaten in mixed salad or made into fritters. The tree frequently figured in the 16th and 17th century herbals.

This small, sparsely branched tree is said to be the one from which Judas Iscariot hanged himself after betraying Christ, but the name may derive from "Judea's tree", after the region encompassing Israel and Palestine where the tree is commonplace.

A smaller Eastern American woodland understory tree, the eastern redbud, Cercis canadensis, is common from southernmost Canada to Piedmont, Alabama and East Texas. It differs from C. siliquastrum in its pointed leaves and slightly smaller size (rarely over 12 m tall). The flowers are also used in salads and for making pickled relish, while the inner bark of twigs gives a mustard-yellow dye.

The related western redbud, Cercis occidentalis, ranges from California east to Utah primarily in foothill regions. Its leaves are more rounded at the tip than the relatively heart-shaped leaves of the eastern redbud. The tree often forms multi-trunked colonies that are covered in bright pink flowers in early spring (February - March). White-flowered variants are in cultivation. It buds only once a year.

The chain-flowered redbud (Cercis racemosa) from western China is unusual in the genus in having its flowers in pendulous 10 cm (4 in) racemes, as in a Laburnum, rather than short clusters.

Species names with uncertain taxonomic status[edit source]

The status of the following species is unresolved:^[10]

·         Cercis dilatata Greene

·         Cercis ellipsoidea Greene

·         Cercis florida Salisb.

·         Cercis funiushanensis S.Y.Wang & T.B.Chao

·         Cercis georgiana Greene

·         Cercis gigantea ined.—giant redbud (China)^[2]

·         Cercis japonica Siebold ex Planch.

·         Cercis latissima Greene

·         Cercis nephrophylla Greene

·         Cercis nitida Greene

·         Cercis pumila W. Young

·         Cercis siliquosa St.-Lag.

·         Cercis texensis Sarg.

·         Cercis × yaltirikii Ponert (hybrid)

Wood[edit source]

The wood is medium weight, somewhat brittle, of light tan color with a noticeably large heartwood area of darker brown, tinged with red. The wood has attractive figuring and is used in wood turning, for making decorative items and in the production of wood veneer.

Gallery[edit source]

·        

Cercis siliquastrum flowers on a mature branch

·        

Cercis siliquastrum flowers and old seed pods

·        

New Redbud blossoms

·        

Cercis glabra in tissue culture

·        

Eastern Redbud or White Redbud at Missouri Botanical Garden

·        

Cercis sp. pollen shot on an SEM

·        

Cercis glabra

References[edit source]

1.     Jump up^ Sinou C, Forest F, Lewis GP, Bruneau A (2009). "The genus Bauhinia s.l. (Leguminosae): a phylogeny based on the plastid trnL–trnF region". Botany. 87 (10): 947–960. doi:10.1139/B09-065.

2.     ^ Jump up to:^a b c d "Genus: Cercis L.". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. 2011-04-17. Retrieved 2011-09-28.

3.     Jump up^ Wunderlin RP. (2010). "Reorganization of the Cercideae (Fabaceae: Caesalpinioideae)" (PDF). Phytoneuron. 48: 1–5.

4.     Jump up^ Sunset Western Garden Book, 1995:606–607

5.     ^ Jump up to:^a b "Cercis". Integrated Taxonomic Information System. Retrieved 2011-09-28.

6.     Jump up^ Quattrocchi, Umberto (2000). CRC World Dictionary of Plant Names. Volume I: A-C. CRC Press. p. 485. ISBN 978-0-8493-2675-2.

7.     Jump up^ redbud. (2008). In The Columbia Encyclopedia. Retrieved from http://www.credoreference.com/entry/columency/redbud

8.     Jump up^ Jia H, Manchester SR. (2014). "Fossil leaves and fruits ofCercis L. (Leguminosae) from the Eocene of western North America.". International Journal of Plant Sciences. 175 (5): 601–612. doi:10.1086/675693.

9.     Jump up^ "ILDIS LegumeWeb entry for Cercis". International Legume Database & Information Service. Cardiff School of Computer Science & Informatics. Retrieved 8 May 2014.

10.  ^ Jump up to:^a b "The Plant List entry for Cercis". The Plant List. Royal Botanic Gardens, Kew and the Missouri Botanical Garden. 2013. Retrieved 5 May 2014.

Wikimedia Commons has media related to Cercis.

Wikispecies has information related to: Cercis

Further reading[edit source]

·         Davis, Charles C.; Peter W. Fritsch; Jianhua Li; Michael J. Donoghue (2002). "Phylogeny and Biogeography of Cercis (Fabaceae): Evidence from Nuclear Ribosomal ITS and Chloroplast ndhF Sequence Data" (PDF). Systematic Botany. 27 (2): 289–302.

External links[edit source]

·         USDA PLANTS Profile

Categories: 

·         Cercideae