زنجبیل الکلاب
ماهیت آن
کیاهی است برک آن شبیه ببرک بید و بسیار زرد و شاخهای آن سرخرنک
و طعم آن تند و شبیه بزنجبیل و کشندۀ سک و لهذا آن را زنجبیل الکلاب نامند و کویند
نوعی از صعتر است
طبیعت آن
در سوم کرم و در اول خشک
افعال و خواص آن
ضماد تازۀ تر آن جهت رفع کلف و آثار بسیار قوی الفعل و ضماد برک
آن محلل اورام صلبه و خوردن آن جائز نیست و مولف اختیارات بدیعی آن را فلفل الماء دانسته
و از صفات آن ظاهر می کردد که غیر آنست
مخزن الادویه عقیلی خراسانی
//////////////
هفت بند آبي (زنجبیل سگ) گياهي يك ساله 100 ـ
30 سانتي‌متر است و داراي ساقه‌هاي منشعب كه اغلب به گره‌هاي قرمز و متوّرم
منتهي مي‌شود. برگ‌هاي آن بدون كرك است كه با غُدّه‌هاي شفاف پوشيده شده
است. گل‌هاي آن به صورت سنبله‌ی كوچك سبز يا مايل به قرمز و قيفي شكل با
غُدّه‌هاي شفاف پوشيده شده است. تمام قسمت‌هاي گياه طعم تند شبيه به فلفل
دارد و در ماه‌هاي تير و مرداد گل مي‌دهد. برای خواندن خواص آن و معرفی بیشتر به
ادامه مطلب بروید .
هفت بند آبي (زنجبیل سگ)
نام علمی: Polygonum hydropiper L .
از خانواده‌ی علف هفت بند Polygonaceae
نام انگليسي: Smart Weed , Water Pepper , Biting
نامهای رایج: فلفل آبي، علف زيرك، زنجبيل سگ.
هفت بند آبي گياهي يك ساله 100 ـ 30 سانتي‌متر
است و داراي ساقه‌هاي منشعب كه اغلب به گره‌هاي قرمز و متوّرم منتهي مي‌شود.
برگ‌هاي آن بدون كرك است كه با غُدّه‌هاي شفاف پوشيده شده است. گل‌هاي
آن به صورت سنبله‌ی كوچك سبز يا مايل به قرمز و قيفي شكل با غُدّه‌هاي شفاف
پوشيده شده است. تمام قسمت‌هاي گياه طعم تند شبيه به فلفل دارد و در ماه‌هاي
تير و مرداد گل مي‌دهد.
هفت بند آبي حاوي اسانس روغني فرّار و اوكسي،
اسيدهاي آلي مختلف، اسيد پولي‌گونيك، يك گلوكوزيد كه انعقاد خون را افزايش مي‌دهد.
يك مادّه‌ی تند و زننده كه باعث سرخ شدن و تاول زدن پوست مي‌شود. يك روغن
اتري داراي پوليگونوم كه فشار خون را كاهش مي‌دهد. تانن و گلوكز و نيترات
سديم است.
قسمت مورد استفاده‌ی هفت بند آبي تمام قسمت‌هاي
گياه به صورت خشك يا تازه است كه گياه گل‌دار آن را جمع‌آوري كرده و در
سايه در حرارت کمتر از 45 درجه‌ی سانتي‌گراد مي‌خشكاند.
خواصّ و اثرات دارويي: طبع هفت بند آبي گرم
و خشك است.
زنجبیل سگ
این گیاه هم با این که از خانواده زنجبیل نیست، اما
به دلیل اینکه بو و طعم آن شبیه به زنجبیل است، آن را “زنجبیل سگ” و به عربی “زنجبیل
الکلب” نامند، چون به محض این که سگ این گیاه را بخورد مسموم می شود. برگ های آن مانند
فلفل تند است. قسمت مورد استفاده این گیاه برگ، ساقه و ریشه آن است. در نواحی شمال
ایران، بندر گز و نواحی جنوبی می روید. مهم ترین فایده آن، این است که خون را بند می
آورد و دانشمندان با مصرف 30 تا 40 قطره از عصاره آن (سه مرتبه در روز) خونریزی های
معده، بواسیر و خون رحم را بند آورده اند و به علاوه اثر فوری در جلوگیری از خونریزی
های فیبرم رحم و عوارض یائسگی دارد. ادرار آور بوده و برای درمان آب آوردن نسوج، یرقان،
رماتیسم و نقرس از آن استفاده می کنند.
ضماد برگ های تازه ی آن برای معالجه دردهای عصبی
رماتیسم و درد کمر مفید است. برای معالجه برفک دهان ، آنژین و زخم بینی تجویز می شود،
برای تسکین درد دندان ، پنبه را به شیره این گیاه آغشته کرده و آن را در حفره دندان
پوسیدگی بگذارید تا درد آن ساکت شود.
دم کرده 5 تا 15 گرم این گیاه در یک لیتر آب را می
توان برای بند آوردن خونریزی های داخلی به کار برد.
ضماد برگ های تازه این گیاه برای پاک کردن کک مک
، خال ها و لکه های سیاه پوست اثری قوی دارد. ضماد برگ آن از بین برنده ورم های بدن
است. این گیاه دارای ویتامین k است.
هفت بند آبی یا زنجبیل سگ
هفت بند آبي داراي خواصّ قابض، ضدّ التهاب، مدر،
بند آورنده‌ی خون، تسریع کننده‌ی قاعدگي زنان، مُحرّك، باد شكن، ضدّ انگل معده و
کرم کش، مُليّن، قرمز كننده‌ی پوست بدن، مُعرّق و مُسكّن است. ريشه‌ی اين گياه
تلخ و مقوّي و تونيك است. هفت بند آبي در موارد رفع ناراحتي‌هاي رحم، بند آوردن
خون و قطع اخلاط خوني، خون‌ريزي‌هاي معده و خون‌ريزي‌هاي رحمي از بواسير، خيز
عمومي، رفع آنژين، آفت، زخم مجراي بيني و… به كار مي‌رود.
له شده و تازه‌ی اين گياه را براي بهبود زخم‌هاي
دير التيام روي زخم‌ها مي‌گذارند. گَرد گياه‌ِ خشك شده را در كوفتگي‌ها و رماتيسم
استفاده مي‌كنند.
جوشانده‌ی غليظ آن در آب به صورت غرغره در
رفع آفت، آنژين، زخم مجراي بيني نتايج شفابخش مي‌دهد.
به علّت اثر قرمز كنندگي پوست بدن از آن در
رفع دردهاي عصبي، رماتيسمي و درد كمر مي‌توان استفاده كرد.
برگ و ميوه‌ی آن گرم كننده‌ی معده و كبد و قاعده
آور است و در رفع عوارض رحمي نيز مفيد است .
ضماد برگ آن براي تحليل ورم‌هاي بلغمي و سفت
و تحليل خون مردگي و ورم زير چشم مفيد است. از اين ضماد در زخم‌هاي باز نبايد
استعمال نمود چون پوست را تحريك مي‌كند.
دم كرده‌ی 15 ـ 10 گرم گياه در يك ليتر آب جوش
در درمان خيز عمومي و فقدان قاعدگي جهت تسريع قاعدگي مصرف مي‌شود.
/////////////
فلفل آبی
اشاره
در کتب طب سنتی با نام «فلفل الماء» ذکر
شده است. صاحب اختیارات بدیعی فلفل الماء و زنجبیل الکلاب را نامهای مختلف یک گیاه
می‌داند ولی در سایر کتب و منابع از جمله در مخزن الادویه آنها را متفاوت می‌دانند
و تحت دو عنوان مربوط به دو گیاه مختلف آورده‌اند. به فرانسویRenouee وRenouee poivre
d'eau و به انگلیسیWaterpepper وSmartweed گفته می‌شود. گیاهی است از خانوادهPolygonaceae نام علمی آنPolygonum
hydropiper L
. و مترادفهای آنPolygonum acre Lam . وPolygonum glandulosum Poir . می‌باشد.
مشخصات
فلفل آبی گیاهی است یکساله، علفی بلندی
آن 100- 50 سانتی‌متر و همان‌طور که از نام آن برمی‌آید در نقاط مرطوب و کنار آبهای
راکد و غیر جاری می‌روید. ساقه آن پرگره و در محل اتصال دمبرگ و ساقه گره‌هایی با زوایدی
دیده می‌شود. برگهای آن سبز باریک کمی دراز شبیه برگ بید بیضی که از دو طرف باریک است،
گلهای آن به رنگ سفید کثیف یا قرمز است. میوه آن ریز کوچک به شکل خوشه به رنگ سبز مات
که سطح خارجی آن را نقاط ریز می‌پوشاند، برگهای آن و همچنین دانه‌های آن دارای طعمی
تند شبیه فلفل است ولی اسانس آن شبیه عطر فلفل نیست.
این گیاه در مناطق مختلف اروپا و آسیا
و شمال افریقا و امریکای شمالی به‌طور
معارف گیاهی، ج5، ص: 76
خودرو می‌روید. در ایران در مناطق شمال
ایران در اطراف رشت و در بندر گز و همچنین در مناطق جنوب غرب ایران در شوش به‌طور وحشی
و فراوان دیده می‌شود.
صاحب فلورا ایرانیکا معتقد است که گونه
فرعی از این گیاه در ایران وجود دارد.
ترکیبات شیمیایی
از نظر ترکیبات شیمیایی در برگهای آن اسانس
روغنی فرّار و اوکسی‌متیل آنتراکینون 112] و همچنین چند اسید از جمله پولی‌گونیک اسید[113]
که خاصیت تحریک کردن دارد، مشخص شده است. و ضمنا یک گلیکوزید[114] که خاصیت انعقاد
خون را افزایش می‌دهد، در گیاه وجود دارد. به همین علت از این گیاه برای بند آوردن
خون استفاده می‌شود. به علاوه در گیاه یک روغن اتری دارای پولیگونوم 115] وجود دارد
که فشار خون را کاهش می‌دهد]G .I .M .P[ .
بررسی‌های جدید دیگری نشان می‌دهد که در
گیاه مواد فلاونول 116]، فلاون گلوکوزید وجود دارد و به علاوه گلیکوزید[117]D و کوئرسیترین
118] و گلیکوزید[119]E
از آن جدا شده است. مقدار گلوکوزید فلاونول در گیاه مرتبا تا آغاز رسیدن
میوه رو به افزایش می‌گذارد و پس از آن کاهش می‌یابد. حد اکثر مقدار این گلوکوزید در
برگ گیاه در حدود 9 درصد می‌باشد. ضمنا یک ماده سسکی‌ترپن دی‌آلدئید[120] جدید و همچنین
پولی‌گودیال 121] در گیاه مشخص شده است S .G .I .M .P[ .
خواص- کاربرد
گیاه فلفل آبی از نظر طبیعت طبق نظر حکمای
طب سنتی گرم و خشک است و
معارف گیاهی، ج5، ص: 77
برگ آن دارای طعم دبش و تند و میوه آن
نیز تند است. در برخی مناطق از آن به جای فلفل استفاده می‌شود و یا آن را خشک کرده
ساییده با روغن زیتون مخلوط می‌نمایند و به جای سوس تند با غذا مصرف می‌کنند. این سوس
ضمن تندی برای هضم غذا نیز کمک می‌کند. برگ و میوه آن گرم‌کننده معده و کبد و محرّک
و مدّر و قاعده‌آور است و در مواردی که قطع قاعدگی علت خاصی نظیر آبستنی یا یائسگی
نداشته باشد برای رفع آن از برگهای این گیاه می‌خورند، ضمنا برای سایر عوارض رحمی نیز
مفید است. از عصاره این گیاه با توجه به ماده عامل خاصی که دارد برای بند آوردن خون
و قطع اخلاط خونی و خونریزی‌های معده و خونریزی از بواسیر و خونریزی‌های رحمی استفاده
می‌شود در این موارد مصرف 40- 30 قطره عصاره آن در روز بسیار مفید است.
ریشه گیاه تلخ و ضمنا مقوی است و ضماد
برگ آن برای تحلیل ورمهای بلغمی و سفت و تحلیل خون‌مردگی و ورم زیر چشم مفید است. ضماد
آن را در موارد زخمهای باز نباید استعمال نمود زیرا پوست را تحریک می‌کند. مقدار خوراک
از گرد برگ و میوه آن 4- 1 گرم است و تا 8 گرم نیز تجویز کرده‌اند. برای دم‌کرده آن
تا 15 گرم در یک لیتر آب جوش استفاده می‌شود. این گیاه برای ماهی مسموم‌کننده است.
در هندوستان از این گیاه و از برگهایش
به عنوان محرّک، مدّر، قاعده‌آور و برای رفع ناراحتی‌های رحم به کار می‌برند. ریشه
آن محرک و تونیک تلخ است. در چین از دانه گیاه و برگها و ساقه‌های سبز آن به عنوان
محرّک، مدّر و بادشکن استفاده می‌شود [استوارت . در هند و چین برگهای گیاه به عنوان
ملیّن و ضد انگل معده و کرم‌کش تجویز می‌شود [پتلو و فوکود]. گونه‌های دیگری از گیاه
فلفل آبی نیز از نظر دارویی مورد توجه هستند که به ذکر چند گونه آن که در ایران می‌رویند
به‌طور مختصر می‌پردازیم:
1. گونه فلفل آبی به نام علمیPolygonum
persicaria L
. و مترادف آنP .Blumei Meisn .. این‌گونه به فرانسویRenouee persicaire وPied rouge و به انگلیسیLady's thumb . گفته می‌شود.
گیاهی است یکساله و مانند فلفل آبی در
کنار استخرها و نقاط مرطوب و کنار گودالهای مرطوب به‌طور خودرو می‌روید. گیاه آن شبیه
فلفل آبی است ولی کوتاه‌تر از آن می‌شود. ارتفاع آن کمتر از 70 سانتی‌متر است. برگهای
آن شبیه برگ هلو و گلهای آن به رنگ قرمز و سفید کثیف می‌باشند.
معارف گیاهی، ج5، ص: 78
خواص آن خیلی شبیه فلفل آبی است و در بند
آوردن خونروی‌ها مؤثر است ضمنا برای نقرس و روماتیسم نیز تجویز می‌شود. در خاور دور
از برگها و ساقه‌های جوان آن به عنوان ضد کرم و انگل شکم استفاده می‌شود. در هند و
چین از ریشه این گیاه نیز به عنوان نرم‌کننده سینه استفاده می‌کنند. در هندوستان برای
خرد کردن سنگ داخل اعضای بدن کاربرد دارد. در اروپا به عنوان قابض و برای التیام زخم
و خرد کردن سنگ تجویز می‌شود. این گیاه در اروپا و در هندوستان و در کشمیر و در ایران
در اغلب مناطق از جمله در اطراف تهران، در کرج، ری و در مناطق شمال ایران در گیلان،
لاهیجان، رودبار و در آذربایجان و در اراک و ملایر و شوش و بلوچستان به طور خودرو می‌روید.
2. گونهPolygonum amphibium L .. به فرانسویRenouee amphibie و به انگلیسیKnot weed گفته می‌شود.
گیاهی است پایا و چندساله، در آبهای راکد
و محلهای خیلی مرطوب می‌روید.
بلندی ساقه آن مانند فلفل آبی است. گلهای
آن کوچک و قرمز و کمی معطّر و برگهای آن تقریبا شبیه برگهای فلفل آبی. از دانه‌ها و
میوه این گیاه در هند و چین به عنوان قی‌آور و ضد کرم استفاده می‌شود [پروت و هریر].
ریشه این گیاه نیز به عنوان التیام‌دهنده زخم و قابض و مدّر و دافع سنگ کلیه تجویز
می‌شود.
این گیاه در اروپا بخصوص در فرانسه و در
ایران در لرستان و ازنا و جنوب غربی اراک در ارتفاعات 1800 متری به‌طور خودرو می‌روید.
3. گونهPohygonum lapathifolium L . و مترادفهای آنP .nodosum Pers . وP .obtusatum Steud . می‌باشد. به فرانسویRenouee feuilles de
patience
و به انگلیسیWillow weed گفته می‌شود. از نظر بلندی گیاه و رنگ گل و محل رویش
در ایران نظیر گونه‌های قبلی است ولی از نظر ابعاد برگها متفاوت است و برگهای آن بیضی
کمی دراز و پوشیده از مو که از دو طرف باریک می‌شود. خواص آن مشابه گونه‌های قبلی است.
این گیاه در مناطق مختلف اروپا و در فرانسه می‌روید.
در ایران نیز در اغلب مناطق در نواحی غرب
ایران در اراک، کوه چهار خاتون، و در آذربایجان در قره‌داغ و حسن بیگلو انتشار دارد.
صاحب فلورا ایرانیکا معتقد است که گونه فرعی از این‌گونه در ایران می‌باشد.
4. گونهPolygonum minus Huds . گیاهی است یکساله
با ساقه‌های خوابیده و نازک و پرانشعاب که پوست آنها پوشیده از کرک است. برگها نیزه‌ای،
خطی. گلهای آن
معارف گیاهی، ج5، ص: 79
ارغوانی است.
این گیاه در شمال ایران در آستارا دیده
می‌شود. در هندوستان نیز در قسمت گرم آن شبه قاره می‌روید. از نظر خواص در شبه جزیره
مالایا از جوشانده برگهای این گیاه در موارد سوءهاضمه و برای کمک به هضم غذا استفاده
می‌کنند. همچنین پس از وضع حمل به زائو می‌دهند.
5.Polygonum barbatum L .. گیاهی است یکساله
با شاخه‌های صاف و بدون کرک. برگهای آن نیزه‌ای و خطی، سطح برگ بدون کرک و در امتداد
رگبرگ در پشت برگ و در کنار برگ دارای مو می‌باشد.
این گیاه در ایران در بلوچستان در ناحیه
گاشت دیده می‌شود و در هندوستان نیز در مناطق گرم هند انتشار دارد. از نظر خواص از
دانه‌های آن در هندوستان برای رفع درد قولنج در روده و شکم استفاده می‌شود. و ریشه
آن را به عنوان قابض و خنک‌کننده مصرف می‌کنند.
از گونه‌های مختلف فلفل آبی باید در حد
مجاز و با نظر کارشناس گیاه‌درمانی و پزشک استفاده نمود.
معارف گیاهی، ج5، ص: 80
/////////////////
فلفل آبی (نام علمی: Persicaria
hydropiper)
نام یک گونه از تیرهٔ هفت‌بندیان است.[۳]
جستارهای وابسته[ویرایش]
گیاهان دارویی
پانویس[ویرایش]
پرش به بالا ↑ illustration From: La flore
et la pomone françaises, ou histoire et figures en couleur, des fleurs et des
fruits de France ou naturalisés sur le sol français by Jean Henri Jaume
Saint-Hilaire. Paris, the author, 1832, volume 5 (plate 485).
پرش به بالا ↑ The Plant List, Persicaria
hydropiper (L.) Delarbre
پرش به بالا ↑ https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Persicaria_hydropiper&oldid=688109946
پیوند به بیرون[ویرایش]
در
ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فلفل آبی موجود است.
Jepson Manual Treatment,
University of California
Australian Plant Name Index
(APNI), Australian National Botanic Gardens, Australian National Herbarium:
Persicaria hydropiper (L.) Delarbre [۱]
photo of herbarium specimen
at Missouri Botanical Garden, collected in Missouri in 1976
فارسی ویکی بدون اشاره به نامهای دیگر
گیاه در گیاه پزشکی ایرانی یعنی زنجبیل الکلاب (زنجبیل سگ) و هفت بند
///////////
مطلع عربی فلفل الماء هم از همین
نقیصه نالان است:
فلفل الماء
[عدل]
اضغط هنا للاطلاع على كيفية قراءة التصنيف
فلفل الماء
فلفل الماء
حالة حفظ تعديل قيمة خاصية حالة الحفظ (P141) في ويكي بيانات
أنواع غير مهددة أو خطر انقراض ضعيف جدا[1]
التصنيف العلمي
النطاق: حقيقيات النوى
المملكة: النباتات
الفرقة العليا: النباتات الأرضية
القسم: النباتات الوعائية
الشعبة: حقيقيات الأوراق
الشعيبة: البذريات
الطائفة: ثنائيات الفلقة
الطويئفة: قرنفليدة
الرتبة: البطباطيات
الفصيلة: البطباطية
الجنس: Persicaria
القطاع: النباتات الوعائية
النوع: فلفل الماء
الاسم العلمي
Persicaria hydropiper
(لينيوس) سباش، 1841
اسم علمي سابق Polygonum hydropiper[2] تعديل قيمة خاصية اسم علمي
سابق (P566) في ويكي بيانات
معرض صور فلفل الماء - ويكيميديا كومنز تعديل قيمة خاصية معرض صور كومنز (P935) في ويكي بيانات
تعديل طالع توثيق القالب
فُلْفُل المَاءِ[3] هو نوع نباتات عشبية
مائية من الفصيلة البطباطية.
المراجع[عدل]
^ مذكور في : القائمة الحمراء للأنواع
المهددة بالانقراض 2016.3 — معرف القائمة الحمراء للأنواع المهددة بالانقراض: http://www.iucnredlist.org/details/163977/0 — تاريخ الاطلاع: 10 ديسمبر
2016 — عنوان : The IUCN Red List
of Threatened Species 2016.3
— تاريخ النشر: 8 ديسمبر 2016
^ مستورد من : تروبيكوس — وصلة : Tropicos taxon name
ID
^ تعريف فلفل الماء على موقع مجتمعي.
(تاريخ الولوج: 3 مايو 2013).
////////////
به آذری سو بیبری:
Subibəri
(lat. Polygonum hydropiper)[1] - qırxbuğum cinsinə aid bitki növü.[2]
Haqqında[redaktə
| əsas redaktə]
Qırxbuğum
(su bibəri) hündürlüyü 60 sm.-ə qədər olan birillik ot bitkisidir. Qızılcıq fəsiləsinə
aiddir. Köklü və budaqlıdır, düyünvari budaqları çıxan nahiyyənin aşağı hissəsindən
köklər əmələ gəlir, paycığa yaxın olan belə budaqlar qırmızı rəngə çevrilir.
Yarpaqları uzunsov olur, kənarları bütöv, -gödək saplaqlı, yuxarı hissələrindəkilər
isə saplaqsızdır.
Yarpaqların
budağa birləşən hissəsi bükülmüş vəziyyətdədir. çiçəkləri xırda ağ və ya
narıncı rəngdədir. Çiçəklər budaqda oturaq şəkildə bir və ya iki-üç birləşərək
sünbülə bənzər çiçək formasında olub, uzunluğu 10 sm.-ə qədər çatır. Qırxbuğum
(su bibəri) may ayından başlayaraq sentyabr ayınadək çiçəkləyir. Meyvəsi
yumurtavari, tünd qonur rəngli fındıq formasındadır.
Budaq
və yarpaqları kəskin, yandırıcı bibəri xatırladır. Quruduqdan sonra tamını
itirir. Bitkinin latınca adının mənası onu göstərir ki, bu bitki nəmli yerlərdə
bitir və yandırıcı dadlıdır.
Mənbə[redaktə
| əsas redaktə]
Sabir
Tağıyev. Bitkilərin müalicəvi və toksinoloji əhəmiyyəti. Möcüzəli bitkilər.
Bakı, 2009, səh.37-38.
Jump
up ↑ Nurəddin Əliyev. Azərbaycanın dərman bitkiləri və fitoterapiya. Bakı, Elm,
1998.
Jump
up ↑ Elşad Qurbanov. Ali bitkilərin sistematikası, Bakı, 2009.
Inula
britannica.jpeg İkiləpəlilər ilə əlaqədar
bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
//////////////
Persicaria hydropiper
From Wikipedia, the free encyclopedia
Water-pepper
|
|
.jpg) |
|
Kingdom:
|
|
(unranked):
|
|
(unranked):
|
|
(unranked):
|
|
Order:
|
|
Family:
|
|
Genus:
|
|
Species:
|
P. hydropiper
|
Synonymy[show]
|
|
Water-pepper, water pepper or marshpepper
knotweed (Persicaria hydropiper, syn. Polygonum hydropiper) is a
plant of the family Polygonaceae. It
grows in damp places and shallow water. It is a widespread plant, found in
Australia, New Zealand, temperate Asia, Europe, and North America.[3][4][5][6] It has some use as
a spice because of its pungent flavor.
Contents
[show]
Water
pepper is an annual herb with an erect stem growing to a height of 20 to
70 cm (8 to 28 in). The leaves are alternate and almost stalkless.
The leaf blades are narrowly ovate and have entire margins fringed by very
short hairs. They are tapering with a blunt apex. Each leaf base has stipules
which are fused into a stem-enclosing sheath that is loose and fringed at the
upper end. The inflorescence is
a nodding spike. The perianth of each tiny flower consists of four or five
segments, united near its green base and white or pink at the edges. There are
six stamens, three fused carpels and three styles. The fruit is a dark brown
oval, flattened nut.[7]
Water-pepper
has several active ingredients.
Two bicyclic sesquiterpenoids are
present, polygodial (tadeonal,
an unsaturated dialdehyde with a drimane backbone) and waburganal,
which has been found responsible for the pungent taste (hence its edibility).[8] The plant also
contains rutin, a source of the bitter taste
impression.
The
plant contains an essential oil (0.5%)
which consists of monoterpenoids and sesquiterpenoids: α-pinene, β-pinene, 1,4-cineol, fenchone, α-humulene, β-caryophyllene, trans-β-bergamotene. Carboxylic acids (cinnamic, valeric and caproic acid) and their esters were
present in traces. The composition depends strongly on genetic factors.
In Japan this
plant's leaves are used as a vegetable - these are from the cultivar, not the wild type which has a far more pungent taste. Wild waterpepper produces
oils that cause skin irritation,[9] and the many acids
in its tissues, including formic acid, make the plant unpalatable to
livestock.[10] Young red sprouts
are used as a sashimi garnish, and
are known as beni-tade (紅蓼?, red water pepper).
Though livestock do not eat the wild type, some insects do, giving rise to the
Japanese saying Tade kuu mushi mo sukizuki(蓼食う虫も好き好き?, Some insects eat water
pepper and like it), which may be translated as “There is no accounting for
taste.” or more narrowly “Some prefer nettles.”
The
seeds of the water-pepper may be added to wasabi.
 |
Wikimedia Commons has media
related to Persicaria
hydropiper.
|
Water-pepper
sauce are
known as Tade-zu (蓼酢?, water pepper vinegar) is
a sauce traditionally made from finely chopped Water-pepper leaves, soaked in vinegar, and a small amount of steamed-rice.
Occasionally, the juice from a squeezed Kabosu is
added. In Japanese cuisine it
is traditionally used as a complement to grilled Freshwater fish (but usually not other
grilled fishes).
1. Jump up^ illustration From: La flore et la
pomone françaises, ou histoire et figures en couleur, des fleurs et des fruits
de France ou naturalisés sur le sol français by Jean Henri Jaume Saint-Hilaire.
Paris, the author, 1832, volume 5 (plate 485).
4. Jump up^ Dennis I. Morris DI (2009)
Polygonaceae, version 2009:1. In MF Duretto (Ed.) Flora of Tasmania Online. 17
pp. (Tasmanian Herbarium, Tasmanian Museum & Art Gallery: Hobart). ISBN 978-1-921599-30-9 (PDF).
www.tmag.tas.gov.au/floratasmania
6. Jump up^ Altervista Flora Italiana, Persicaria hydropiper (L.)
Spach includes photos, drawings, European distribution map
8. Jump up^ Jonassohn, M. (1996). Sesquiterpenoid
unsaturated dialdehydes - Structural properties that affect reactivity and
bioactivity. Doctoral thesis, Lund University, Sweden. ISBN 91-628-2215-2. "[1]". External link in |title= (help); [2] (730 KiB)
·
Blanchan, Neltje (2002). Wild
Flowers: An Aid to Knowledge of Our Wild Flowers and Their Insect Visitors. Project Gutenberg Literary Archive Foundation.
·
Australian Plant Name
Index (APNI), Australian National Botanic Gardens, Australian National
Herbarium: Persicaria hydropiper (L.) Delarbre [3]
