مداخل مخزن الادویه عقیلی خراسانی (شصت و هفتم) 6

مالیا

بفتح میم و الف و کسر لام و فتح یاء مثناه تحتانیه و الف

ماهیت آن

بعضی مران دانسته اند و یونس کفته درختی است که در بلاد شام می شود

افعال و خواص آن

آشامیدن برک آن رافع سمیت افعی و طلای پوست محرق آن رافع برص و خوردن نشارۀ چوب آن کشنده است حکیم عبد الحمید در حاشیۀ تحفه نوشته که بهندی آن را اکول نامند برک آن شبیه ببرک بادام و کل آن سفید است و چوب آن را چوب حیات دانند چون بیخ آن را سائیده بمار کزیده بخورانند رفع سمیت آن نماید و جهت هیضه نیز نافع و دفع خلط سمی و غذای سمی بقئ می نماید

مخزن الادویه عقیلی خراسانی

/////////////

مالیا. (اِ) درختی است باریک و دراز که از چوب آن درخت نیزه و تیر سازند. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). نزد بعضی مُرّان* است و بولس گوید درختی است در بلاد شام ... (تحفه  حکیم مومن ). در تحفه  حکیم مومن مرادف با «مران » ذکر شده که با توجه به دزی ج 2 ص 585 همان زغال اخته ۞ می باشد. (فرهنگ فارسی معین ). || (معرب ، ص ) به لغت یونانی به معنی سیاه باشد که در برابر سفید است . (برهان ) (آنندراج ). در یونانی ملاس ۞ (سیاه ). (از فرهنگ فارسی معین ).

* المُران (باللاتينية: Fraxinus) جنس نباتي ينتمي إلى الفصيلة الزيتونية ويضم حوالي 45-65 نوعاً. يسمى خطأ بالدردار وهو جنس مختلف تماما.

من أنواعه الواطنة في الوطن العربي[عدل]

• المُران الأطلسي (باللاتينية: Fraxinus dimorpha) في المغرب العربي
• المُران رفيع الأوراق (باللاتينية: Fraxinus angustifolia) في بلاد الشام والمغرب العربي ومعظم مناطق أوروبا
• المُران الرمادي (باللاتينية: Fraxinus ornus) في بلاد الشام
• المُران السوري (باللاتينية: Fraxinus syriaca) في بلاد الشام (وهذا النوع وضع كنويع ضمن المُران رفيع الأوراق)

/////////////

زبان گنجشگ، ون (نام علمی: Fraxinus) سرده‌ای از درختان گلدار از راسته نعناسانان است که معروفترین گونه آن در ایران درخت زبان گنجشک (نام علمی: Fraxinus excelsior) است.

////////////

قس گویروش در آذری:

گؤیروش (اینگیلیسجه: Fraxinus‎، (فارسجا:زبان گنجشگ (سرده)‎)، (تورکجه:Göyrüş‎)، (عربجه: مران‎)، (آنادوْلو تۆرکجه‌سی‌جه:Dişbudak‎)، (فرانسه‌جه:Eschen (Pflanzengattung)‎)، (آلمانجا:Eschen (Pflanzengattung)‎)) بیر نؤع بیتکی.

Göyrüş (lat. Fraxinus)^[1] - zeytunkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.^[2]

Göyrüş və ya Vən (lat. Fraxinus), Zeytun fəsiləsində ağac cinsi.

////////////

قس در عبری:

מֵילָה (שם מדעי: Fraxinus) היא סוג במשפחת הזיתיים. מיניה, שמספרם בין 45 ל-65, הם ברובם נשירים, אך יש כמה מיניםסובטרופיים ירוקי עד. פירות המילה מכונפים. רבים ממיני המילה הם עצים גדולים מאוד היכולים להגיע בתנאי גידול טובים, הכוללים משקעים תכופים וקרקע פורייה, ביערות ממוזגים למשל, לגובה של למעלה מ-30 מטר.

///////////

قس شومتُل در ازبکی:

Shumtol — zaytundoshlarga mansub daraxtlar turkumi. Tabiiy hodda uchraydigan 65 turi maʼlum. Oʻrta Osiyo togʻlari yon bagʻirlarida va togʻ daryolarivodiylarida suriya Sh.i, daryo boʻyi Sh.i va sugʻd Sh.i oʻsadi. Oʻrta Osiyoning shahar va qishloqlarida pensilvaniya Sh.i (qora shumtol), oddiy Sh., amerika Sh.i (oq shumtol), bezakli Sh. va nashtarbarg Sh. turlari manzarali daraxt sifatida ekiladi. Sh. yorugʻsevar, qurgʻoqchilikka chidamli oʻsimlik. Koʻklamgiqorasovuqlardan koʻproq zararlanadi. Daraxtlari 150— 350 yil yashaydi, 15—20 yoshida gullaydi. Ildizi baquvvat, yon tomonga keng tarqalgan. Daraxtining bal. 30—50 m, tana aylanasi 1,5 m, shoxshabbalari uzuntuxumsimon. Bargi patsimon murakkab, kuzda toʻkiladi. Gullari chetdan changlanadi. Mevasi uzun, qanotli pista yoki yongʻoqcha, qish davomida daraxtda saqlanadi. Sh. urugʻidan va toʻnka bachkisidan koʻpayadi. Urugʻlari kuzqishda teriladi, bahorda sepiladi. Koʻchatlarini bir yoshda koʻchirib ekish mumkin. Himoya oʻrmonlari barpo etishda, park va xiyobonlarni koʻkalamzorlashtirishda foydalaniladi. Yogochi yogʻochni qayta ishlash sanoatida ishlatiladi.

/////////

قس یاسن در روسی:

Я́сень (лат. Fraxinus) — род древесных растений из семейства Маслиновые (Oleaceae).

///////////

قس دیشبودک در ترکی استانبولی:

Dişbudak, zeytingiller (Oleaceae) familyasının Fraxinus cinsini oluşturan türüne göre maksimum boyu 10–30 m arasında değişebilen dolgun ve düzgün gövdeli yuvarlak tepeli ağaç türlerinin ortak adı.

Genellikle sulak ya da derin toprağa sahip yerlerde bulunurlar. Yaprak döken veya bazen herdem yeşil ağaç veya çalı formunda olabilirler.

//////////

Fraxinus

From Wikipedia, the free encyclopedia

Fraxinus
Fraxinus ornus 1862 illustration[1]
Scientific classification
Kingdom:	Plantae
Clade:	Angiosperms
Clade:	Eudicots
Clade:	Asterids
Order:	Lamiales
Family:	Oleaceae
Tribe:	Oleeae
Subtribe:	Fraxininae
Genus:	Fraxinus L.[2]
Synonyms[3]
·         Ornus Boehm. ·         Fraxinoides Medik. ·         Mannaphorus Raf. ·         Calycomelia Kostel. ·         Leptalix Raf. ·         Ornanthes Raf. ·         Samarpses Raf. ·         Aplilia Raf. ·         Meliopsis Rchb. ·         Petlomelia Nieuwl.

European ash in flower

Narrow-leafed ash (Fraxinus angustifolia) shoot with leaves

Fraxinus /ˈfræksɪnəs/,^[4] English name ash, is a genus of flowering plants in the olive and lilacfamily, Oleaceae. It contains 45–65 species of usually medium to large trees, mostly deciduousthough a few subtropical species are evergreen. The genus is widespread across much of Europe, Asia and North America.^{[3][5][6][7][8]}

The tree's common English name, "ash", traces back to the Old English æsc, while the generic name originated in Latin. Both words also mean "spear" in their respective languages.^[9] The leaves are opposite (rarely in whorls of three), and mostly pinnately compound, simple in a few species. The seeds, popularly known as "keys" or "helicopter seeds", are a type of fruit known as a samara. Most Fraxinus species are dioecious, having male and female flowers on separate plants^[10] but gender in ash is expressed as a continuum between male and female individuals, dominated by unisexual trees. and with age ash may change their sexual function from predominantly male and hermaphrodite towards femaleness^[11]; if grown as an ornamental and both sexes are present, ashes can cause a considerable litter problem with their seeds. Rowans or mountain ashes have leaves and buds superficially similar to those of true ashes but belong to the unrelated genus Sorbus in the rose family.

https://en.wikipedia.org/wiki/Fraxinus

همچنین:

زغال‌اخته (سرده)

از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد

سیاه توسه

Bgbo cornus kousa var chinensis ies.jpg

سیاه توسه، Cornus

طبقه‌بندی علمی

فرمانرو: گیاه

راسته:   زغال‌اخته‌سانان

تیره:     زغال‌اخته‌ایان

سیاه توسه (نام علمی: Cornus) نام یک سرده از تیره زغال‌اخته‌ایان است.

پوسته و برگ های این گیاه برای تهیه رنگ زرد استفاده می شوند. همچنین با ترکیب آن با نمک های آهن می توان رنگ سیاه تهیه کرد. میوه های نارس نوعی رنگ سبز میوه های رسیده رنگ آبی مایل به خاکستری تولید می کنند. از چوب این گیاه نوعی زغال نسبتاً آتش گیر تهیه می شود که در قدیم از آن برای باروت سازی هم استفاده می‌شده است. عصاره این گیاه در تهیه فراورده های ضدآفتاب کاربرد دارد.

//////////

قس قرانیا در عربی:

القرانيا^[2] جنس نباتي ينتمي إلى الفصيلة القرانية ويضم ما بين ثلاثين وستين نوعًا من النباتات الخشبية.

من أنواعها الواطنة في الوطن العربي[عدل]

• القرانيا الأوروبية (باللاتينية: Cornus mas) في بلاد الشام والأقاليم السورية الشمالية وتركيا
• القرانيا الدموية (باللاتينية: Cornus sanguinea) في بلاد الشام والأقاليم السورية الشمالية وتركيا والقوقاز وكل أوروبا

من أنواعها غير الموجودة في الوطن العربي[عدل]

• القرانيا البيضاء (باللاتينية: Cornus alba) في القوقاز
• القرانيا القوقازية (باللاتينية: Cornus meyeri) في القوقاز

المصادر[عدل]

1.   ^ مذكور في : الأنواع النباتية — معرف مكتبة تراث التنوع البيولوجي: http://biodiversitylibrary.org/page/358136 — المؤلف: كارولوس لينيوس — العنوان : Species plantarum — الاصدارالأول — المجلد: 1 — الصفحة: 117

2.   ^ أغروفوك. القرانيا. تاريخ الولوج 21 آذار 2012.

/////////

قس زغال در آذری:

Zoğal (lat. Cornus) — zoğalkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.

Zoğal Böyük və Kiçik Qafqaz dağlarının ətəklərindəki meşəliklərdə yabanı halda yayılmışdır. Azərbaycanda Şəki – Zaqatala, Quba – Qusar zonalarında, eləcə də Kür – Araz çayları ətrafındakı rayonlarda ona çox təsadüf olunur. Bundan başqa, zoğal respublikamızın bir çox rayonlarının həyatyanı bağlarında becərilir.

Zoğal ağacının ən çox meyvələrindən istifadə olunur. Meyvələrini tam yetişəndə yığır, həm təzə-təzə, həm də qurudub istifadə edirlər. Zoğalın meyvəsində 20-25 % şəkər [qlükoza, fruktoza, saxaroza], 10-11 % üzvi turşular [limon, alma, kəhraba və s.] 8-8 % aşı maddəsi, karotin və C, B vitaminləri, boyayıcı və pektin maddələri və s. vardır.

///////////

قس گوهوشک در کردی:

Guhûşk (Cornus) navê çîneke riwekên famîleya guhûşkan(Cornaceae) e. Nêzîkî 55 cureyên vê malbatê hene. Di floraya Kurdistanê de çend ji riwekên famîleya guhûşkan tên dîtin.

///////////

قس قِزِل در ازبکی:

Qizil — qizildoshlarga mansub daraxt va butalar turkumi, mevali va manzarali, dorivor oʻsimlik. Shim. yarim shar mamlakatlarida 4 turi tarqalgan. 250 yilgachayashaydi. Gʻarbiy Ukraina, Moldaviya va Kavkaz oʻrmonlarida ochiq qiyaliklarda va toʻqayzorlarda, Oʻzbekistonning togʻli hududlarida bir turi — erkak yoki oddiy Q. oʻsadi. Daraxtining boʻyi 9 m (butasi 4–5 m), poʻstlogʻi kulrang , sur yoki jigarrang . Barglari uzun, gullari mayda, sariq, ikki jinsli, barglari yozilguncha (martapr.) gullaydi. Asalarilar yordamida changlanadi. Sentabrda pishadi. Mevasi qizil, etli, choʻzinchoqroq, danakli. Tarkibida oshlovchi moddalar bor. Mevasi xomligicha ovqatga ishlatiladi, kompot, murabbo, marmelad va boshqalar turli konditer mahsulotlari tayyorlanadi. Yogʻochidan turli yogʻoch buyumlari tayyorlashda foydalaniladi. Togʻ qiyaliklarini oʻzlashtirish uchun ekiladi. Yaxshi asal beruvchi oʻsimlik.

//////////////

Cornus

From Wikipedia, the free encyclopedia

For other uses, see Cornus (disambiguation).

"Dogwood" redirects here. For other uses, see Dogwood (disambiguation).

Cornus Temporal range: Late Campanian–Holocene, 73–0 Ma[1] PreЄ Є O S D C P T J K Pg N
Cornus kousa var. chinensis
Scientific classification
Kingdom:	Plantae
Clade:	Angiosperms
Clade:	Eudicots
Clade:	Asterids
Order:	Cornales
Family:	Cornaceae
Genus:	Cornus L.
Type species
Cornus mas L.
Subgenera
·         Afrocrania ·         Arctocrania ·         Cornus ·         Cynoxylon ·         Discocrania ·         Kraniopsis ·         Mesomora ·         Sinocornus ·         Syncarpea ·         Yinquania

In species such as this Cornus unalaschkensis, the tiny four-petaled flowers are clustered in a tightly packed, flattened cyme at the center of four showy white petal-like bracts.

Cornus mas

Cornus florida in spring

Cornus drummondii in flower

Mature and immature flowers of Cornus canadensis, Bonnechere Provincial Park, Ontario

Cornus canadensis fruit

Spring budding

Cornus is a genus of about 30–60 species^{[Note 1]} of woody plants in the family Cornaceae, commonly known as dogwoods, which can generally be distinguished by their blossoms, berries, and distinctive bark.^[3] Most are deciduous trees or shrubs, but a few species are nearly herbaceous perennial subshrubs, and a few of the woody species are evergreen. Several species have small heads of inconspicuous flowers surrounded by an involucre of large, typically white petal-like bracts, while others have more open clusters of petal-bearing flowers. The various species of dogwood are native throughout much of temperate and boreal Eurasia and North America, with China and Japan and the southeastern United States particularly rich in native species.

Species include the common dogwood Cornus sanguinea of Eurasia, the widely cultivated flowering dogwood (Cornus florida) of eastern North America, the Pacific dogwood Cornus nuttallii of western North America, the Kousa dogwood Cornus kousa of eastern Asia, and two low-growing boreal species, the Canadian and Eurasian dwarf cornels (or bunchberries), Cornus canadensis and Cornus suecica respectively.

Depending on botanical interpretation, the dogwoods are variously divided into one to nine genera or subgenera; a broadly inclusive genus Cornus is accepted here.

https://en.wikipedia.org/wiki/Cornus

&&&&&&&&

مالیقراطن

بفتح میم و الف و کسر لام و سکون یاء مثناه تحتانیه و فتح قاف و راء مهمله و الف و ضم طاء مهملۀ مشاله و نون لغت یونانی است بمعنی ماء العسل زیرا که مالی بمعنی عسل و قراطن بمعنی ماء است

ماهیت آن

آنست که یک وزن عسل صافی خالص را در دو وزن آب باران و یا آب صاف شیرین بآتش ملایم طبخ دهند و کف آن را بکیرند تا دو ثلث بماند پس صافی نموده نکاهدارند و عند الحاجت بیاشامند و این ماء العسل ساده است و اکر مرکب خواهند بعضی ادویۀ مناسبۀ حاره و یا بارده بحسب عرض و غرض اضافه نمایند و نسخ آن بتفصیل در قرابادین کبیر مذکور شد

طبیعت ساده ان

کرم و تر

افعال و خواص آن

جالی و ملین و قاطع اخلاط لزجه و مفتح و منضج بلغم غلیظ و مقوی اعضای بارده و معدۀ سرد و احشا و اشتها و دافع امراض باردۀ عصبانیه و دماغیه و اوجاع مفاصل و قئ و قراقر شکم و اذیت ادویۀ قتاله و ضعفی که از جماع بهم رسیده باشد و مدر بول و حیض مضر محرور المزاج و صفراوی و اورام حارۀ احشا مصلح آن ربوب حامضه مقدار شربت آن تا سی مثقال است شیخ الرئیس در مبحث قولنج کفته که ماء العسل ماخوذ برای قولنج باید که طبخ بسیار یافته باشد تا نفخ آن زائل کردد و الا ضعیف الطبخ نفخ می نماید

مخزن الادویه عقیلی خراسانی

//////////

مالی قراطن . [ طُ ] (معرب ، اِ) اسم یونانی ، و مالی به معنی عسل و قراطن آب است و ماء القراطن که مستعمل اطباء است محرف اوست و آن عبارت است از ماءالعسل که دو جزو آب باران و یا آب صاف را با یک جزو عسل بجوشانند تا ثلث بماند، ملین طبع و رافع قی ... (تحفه  حکیم مومن ). و رجوع به ماده  بعد شود.

مالی قراطون . [ ] (معرب ، اِ) ماءالعسل . (کتاب ادویه  مفرده  قانون ابوعلی سینا چ طهران ص 247، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به ماده  قبل شود.

/////////

قراطن . [ ق َ طُ ] (معرب ، اِ) ماءالعسل را نامند و آن عسل قلیل است که طبخ کرده شود با ماء کثیر. ماءالعسل ساذج است . (تحفه  حکیم مومن ). ماءالعسل ساذج است . صاحب اسرار الطب گفته عسل قلیل است که به آب بسیار پخته باشند. (مخزن الادویه ).

&&&&&&&&

مامیثا

بفتح میم و الف و کسر میم و سکون یاء مثناه تحتانیه و فتح ثاء مثلثه و الف لغت نبطی است و آن را همینا نیز نامند

ماهیت آن

نباتی است شبیه به خشخاش بحری معروف به خشخاش مقرن و برک آن مائل بسفیدی و با زواید شبیه باره و مزغب و با رطوبت چسپنده و کل آن زرد مانند خشخاش ساحلی مقرن و ثقیل الرائحه و پر آب و ثمر آن مانند خشخاش مقرن و بی غلاف منحنی شبیه بغلاف خشخاش بحری که در قرون می باشد و تخم مامیثا بقدر کنجد سیاه و شاخهای خشخاش ساحلی در زمستان می ریزد و در بهار عود می کند بخلاف مامیثا که اثری از ان در ظاهر نمی ماند و در سرطان ثمر مامیثا می رسد و آن را کوبیده اقراص می سازند بهیأت بلوطی و آن را عصارۀ مامیثا و شیاف مامیثا نیز نامند و قوت آن تا هفت سال باقی می ماند و بهترین آن زرد مائل بسیاهی قوی الرائحه با تلخی است که چون در آب حل کنند زود حل کردد و عصارۀ مجفف آن بهتر از جرم آن و کفته اند آن دو نوع می باشد نوعی را که کل سرخ است از غامونی نامند و آن غیر مستعمل و نوعی که کل آن زرد است مستعمل و کفته شد

طبیعت آن

در دوم سرد و خشک و در اول نیز کفته اند

افعال و خواص آن

قابض و رادع و محلل و مقوی اعضا اعضاء الراس و العصب و الصدر و المعده طلای آن جهت درد سر و مفاصل حاره و منع انصباب مواد بچشم و ابتدای رمد و حرارت اجفان و سلاق و وردینج و ورم حار آن و دلوک آن جهت قلاع دهان و اکتحال آن جهت دمعه و استرخای پلک چشم و ضعف باصره و آشامیدن تخم آن بقدر یک مثقال رافع خفقان و اسهال صفراوی با ادویۀ مناسبۀ معینه و مسمن بدن است الاورام و البثور و حرق النار طلای عصارۀ آن جهت اورام حاره و باد سرخ و سوختکی آتش و سحجی که بسبب حرکت در زیر بغل و ران بهم رسیده باشد و طلای تخم آن جهت حمره و نقرس بیعدیل مقدار شربت آن تا یکدرهم بدل آن سماق مضر سپرز مصلح آن بادام شیرین است

مخزن الادویه عقیلی خراسانی

//////////////

مامیثا. (اِ) به لغت سریانی نام رستنیی باشد بغایت بی مزه و در آب به هم می رسد و در قابضات به کار برند وعصاره  آن را شیاف مامیثا خوانند. (برهان ) (آنندراج ). به لغت سریانی نام گیاهی است بغایت بدمزه ، عصاره آن را نیز مامیثا گویند و به شین معجمه (مامیشا) و مهمله (مامیسا) خواندن و نوشتن خطاست . (غیاث ). اسم نبطی نباتی است شبیه به خشخاش بحری معروف به خشخاش مقرن . برگش مایل به سفیدی و با زواید مثل اره و با زغب و با رطوبت چسبنده و گلش زرد مانند خشخاش ساحلی مقرن و ثقیل الرایحه و تخمش بقدر کنجد و سیاه و ثمرش مانند خشخاش مقرن و بی غلاف منحنی می باشد، بخلاف خشخاش بحری و شاخه های خشخاش ساحلی در زمستان می ریزد و در بهار عود می کند، بخلاف مامیثا که اثری از او ظاهر نمی ماند می رسد و آن را کوبیده قرص می سازند... (از تحفه  حکیم مومن ). گیاهی است ۞ از رده  دولپه ایهای پیوسته گلبرگ جزو تیره  دیبساغوسها (طوسکها) که به صورت درختچه های کوچک یا علفی و پایا است . برگهایش متقابل و گل آذینش کپه ای است . در حدود 50 گونه از آن شناخته شده که غالباً متعلق به نواحی بحرالرومی هستند. عصاره  انساج این گیاه در امراض پوستی تجویز می شود. ممیثا. مامیثای صحرایی . کتله . کعب الغزال . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به ابن البیطار ج 1 ص 45 شود. || گیاه ارغامونی ۞ را گویند که گیاهی از تیره  کوکناریان است . گلهایش برخلاف خشخاش دارای سه کاسبرگ اند. این گیاه دارای گونه های متعدد است که برحسب رنگ گلها (زردیا قرمز یا سفید) آنها را مامیثای زرد یا قرمز یا سفید خوانند. خشخاش تیغی . مامیثای روغنی . نعمان البری . ممیثا. توضیح آنکه دزی مامیثا را مرادف با «ابسینت » ۞ که افسنتین یا خاراگوش است ذکر کرده و آن صحیح نیست . (فرهنگ فارسی معین ).

- مامیثای ابیض ؛ مامیثای سفید. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به ترکیب مامیثای سفید شود.

- مامیثای زرد ؛ گونه ای ارغامونی ۞ که دارای گلهای زرد رنگ است . (فرهنگ فارسی معین ).

- مامیثای سرخ ؛ گونه ای ارغامونی ۞ که دارای گلهای سرخ رنگ است . (فرهنگ فارسی معین ).

- مامیثای سفید ؛ گونه ای ارغامونی ۞ که دارای گلهای سفید رنگ است . مامیثای ابیض . (فرهنگ فارسی معین ).

- مامیثای صحرایی . رجوع به معنی اول همین کلمه شود.

|| اشیاف مامیثا. [ اَش ْ ف ِ ] (ترکیب اضافی ،اِ مرکب ) یعنی عصاره  مامیثا، و مامیثا بلغت سریانی نام رستنیی باشد که آنرا در قابضات بکار برند و آنرا رهبانانی که در نواحی موصل می باشند سازند، درد چشم را نافع است . (برهان ) (هفت قلزم ) (آنندراج ). عصاره مامیشا ۞ است و گفته شود خشخاش مشوک . (اختیارات بدیعی ). و رجوع به مامیثا و خشخاش مشوّک و الفاظ الادویه و تحفه  حکیم مومن شود.

////////////

مامیشا

اشاره

در ایران در غرب ایران به نام «لاله کوهی» معروف است. در کتب طب سنتی با نامهای «مامیشا» و «خشخاش بحری» و در برخی کتب «خشخاش مقرّن» نام برده می‌شود. به فرانسوی‌Chelidoine fleurs rouges و به انگلیسی‌Red horned poppy گفته می‌شود. گیاهی است از خانواده خشخاش‌Papaveraceae نام علمی آن‌Glaucium corniculatum L . و مترادفهای آن‌Glaucium corniculatum Curt . وChelidonium corniculatum L . می‌باشد.

توضیح: مامیشا(Mamisha) و مامیثا(Mamissa) نامهای دو گیاه متفاوت است که در کتب طب سنتی اغلب به علت تشابه حروف کلمات آنها باهم اشتباه شده و به جای یکدیگر نوشته می‌شوند. در صورتی که مربوط به دو گیاه مختلف می‌باشند اولی گیاهی است از خانواده خشخاش که شرح مشخصات آن در این بخش آمده است و دومی یعنی مامیثا نام گیاهی است از خانواده‌Dipsaceae که به نام حشیشة الجرب معروف است و به فرانسوی آن راScabieuse نامند و شرح آن نیز در سایر مجلدات این کتاب خواهد آمد.

مشخصات

مامیشا گیاهی است یکساله، علفی، با برگهای پهن که بریدگی‌های عمیق دارد و بدون دمبرگ ساقه را در آغوش گرفته است. برگها پوشیده از کرک و ساقه

معارف گیاهی، ج‌5، ص: 224

پوشیده از تار است. رنگ برگها کبود مایل به سفید می‌باشد. گلهای آن به رنگ زرد نارنجی و یا قرمز و میوه آن دراز کمی منحنی و شبیه به شاخ گاو خمیده است و به همین علت آن را مقرّن نامند. در داخل میوه دانه‌های آن قرار دارند. این گیاه که در کنار دریاها نیز می‌روید در مناطق وسیعی از ایران انتشار دارد در آذربایجان غربی در سواحل دریاچه و در دامنه‌های البرز و در دشت کرج و در چهریق و دیلمان و در غرب ایران در دامنه‌های کوه گرّو و در تفرش دیده می‌شود.

و واریته‌ای از این گیاه به نام‌Glaucium corniculatum var phaeniceum DC . و مترادف آن‌Glaucium phaeniceum M .B . نیز در اطراف تهران و در خراسان بین رباط سفید و تربت حیدریه دیده می‌شود.

ترکیبات شیمیایی

از نظر ترکیبات شیمیایی و مواد عامله در سرشاخه‌های گلدار گیاه که مصرف طبی دارد وجود مواد گلوسین 299]، کلریترین 300]، پروتوپین 301]، سانگینارین 302] و ماده تلخی به نام گلوکوپیکرین 303] تأیید شده است.

خواص- کاربرد

مامیشا از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی خیلی گرم و خشک است و اگر با عسل خورده شود اخلاط را باقی و اسهال را قطع می‌کند. دم‌کرده قسمت هوایی گیاه یعنی برگها و سرشاخه‌های گلدار آن برای بیماری قند مفید است و ضمنا چون خواب‌آور و کمی مخدّر است، رقیق آن را کمی برای خواب به بچه‌ها می‌دهند. اگر 5 گرم از تخم آن خورده شود مسهل قوی اخلاط لزجه است و دم‌کرده ریشه آن برای رفع سردی کبد و کنترل سیاتیک مفید است.

گونه دیگری از این گیاه نیز در ایران می‌روید که چون در طب سنتی مورد توجه است شرح داده می‌شود. در کتب طب سنتی این‌گونه را نیز خشخاش بحری گویند

معارف گیاهی، ج‌5، ص: 225

چون در اروپا در برخی مناطق در شنهای سواحل دریاها نیز می‌روید. به فرانسوی به طور کلی‌Glauiciere و نام اختصاصی فرانسوی آن‌Pavot cornu و با نامهای دیگری از جمله‌Glaucie وGlaucier وGlaucion نیز نامیده می‌شود. گیاهی است از خانواده خشخاش‌Papaveraceae نام علمی آن‌Glaucium flavum Crantz و نامهای مترادف آن‌G .luteum Scop . وChelidonium glaucium L . می‌باشد.

مشخصات

گونه‌G .flavum گیاهی است یکساله و چندساله. ساقه و برگهای آن بدون تار بلندی ساقه 90- 20 سانتی‌متر و خیلی پرشاخه و کمی پوشیده از کرک است. برگهای آن ضخیم، برگهای قسمت پایین آن پوشیده از کرک و دندانه‌دار و دارای بریدگی‌های نامنظم است. گلهای به رنگ سبز و کم‌وبیش کرکدار در انتهای شاخه گل‌دهنده به‌طور منفرد ظاهر می‌شود. میوه آن کپسولی است خیلی دراز قوسی و خمیده صاف و یا ناصاف می‌باشد. این گیاه در اروپا در برخی مناطق در شنهای سواحل دریاها می‌روید. در ایران در تپه‌های اطراف شیراز و با احتمالی در آذربایجان نیز می‌روید.

خواص- کاربرد

از نظر خواص تا حدودی شبیه مامیران است. دانه‌های آن مسهل است و دارای در حدود 27 درصد روغن قابل استخراج است که شبیه دانه خشخاش است.

معارف گیاهی، ج‌5، ص: 226

/////////////

حشیشة الجرب

اشاره

به فارسی «گل کبوتر» و در بعضی کتب سنتی با نامهای «مامیثا» و «مامیثای صحرایی» و یا به عربی «ورد الحمام» و «حشیشة الجرب» آمده است. به فرانسوی‌Scabieuse و دو گونه وحشی آنکه در فرانسه می‌رویدScabieuse des champs وScabieuse colombaire و انواع پرورشی آن را که در گلکاری‌ها می‌کارندScabieuse des jardins می‌نامند. به انگلیسی‌Scabiosa و نوعی از آن با گل آبی که در گلکاری کاشته می‌شودCaucasian scabious وPincushion flower نامیده می‌شود. گیاهی است از خانواده‌Dipsaceae دارای گونه‌های متعددی است به شرح زیر نام علمی و محل رویش و خواص چند گونه عمده آن را ذکر می‌کنیم:

1. گونه‌Scabiosa succisa L . که مترادف آن‌S .pratensis Moench .،S .praemorsa Asch . و ... می‌باشد. این گونه را به فرانسوی‌Scabieuse succise ،B ton وMorse de diable و به انگلیسی‌Devil's bit scabiosa گفته می‌شود. این گونه از گیاهان ممیزه مراتع بسیار مرطوب بد و از دست‌رفته می‌باشد.

مشخصات

گیاهی است چند ساله به بلندی 100- 40 سانتی‌متر. برگهای آن دراز و باریک، متقابل و بدون دندانه. گلهای آن آبی مایل به بنفش، دارای نوش فراوان مورد علاقه زنبور عسل. ریشه آن خیلی کوتاه است.

معارف گیاهی، متن‌ج‌7، ص: 245

این گیاه در اروپا در فرانسه و سایر مناطق مدیترانه‌ای و در سیبری انتشار دارد.

وجود آن در ایران تا به حال گزارش نشده است.

ترکیبات شیمیایی

ریشه گیاه شامل تانن، یک ماده تلخ با کمی نشاسته، قند ساکاروز، یک ساپونین و یک گلوکوزید بی‌شکل به نام اسکوبیوزید[298] است. ماده ساپونین در سرشاخه‌های گلدار گیاه نیز مشخص گردیده است. در برگهای گیاه نیز قند ساکاروز وجود دارد.

خواص- کاربرد

گیاه حشیشة الجرب از روزگاران کهن و در طب سنتی مورد توجه بوده و از داروهای شفابخش در بیماری‌های جلدی نظیر جرب بوده است به همین جهت نام آن را حشیشة الجرب و به فرانسوی‌Scabieuse گذارده‌اند. این گیاه اثر مقوی و تصفیه کننده خون دارد و کمک به هاضمه می‌کند و قاعده‌آور است و در درمان سرفه، برونشیت، ناراحتی‌های حاد تنفسی مؤثر است و خوردن آن موجب تسهیل خروج و اخلاط از ریه می‌شود. سابقا از این گیاه برای معالجه آب آوردن نسوج بدن، اختلالات در عادت ماهیانه، صرع و به عنوان ضد کرم شکم استفاده می‌شد و از ریشه تازه له‌شده آن برای ناراحتی‌های پوستی نظیر جرب، اکزمای تر و التیام زخمها استفاده می‌شود. دم‌کرده یا جوشانده گیاه به صورت غرغره برای رفع التهاب و زخم مخاط دهان مؤثر است. به‌طور کلی قابض و تلخ است.

برای تهیه دم‌کرده گیاه 10 گرم برگ گیاه را در 1000 گرم آب جوش دم کرده، صاف نموده، مصرف می‌کنند.

2. گونه.Scabiosa columbaria L . این گیاه را در کتب سنتی «ورد الحمام» ذکر می‌کنند و به فرانسوی‌Scabieuse colombaire و به انگلیسی‌Lilac flowered scabious گفته می‌شود. گیاهی است چند ساله و کوچک. برگهای آن در قسمت پایین ساقه بیضی، نوک‌تیز، دندانه‌دار و ساده ولی در قسمت بالای ساقه دارای بریدگی‌های عمیق است. گلهای آن به رنگ آبی می‌باشد.

معارف گیاهی، متن‌ج‌7، ص: 246

بالا حشیشة الجرب دشتی‌Scabieuse des champs

B

- میوه‌A - گل‌آذین

پائین حشیشة الجرب بستانی‌Scabieuse des jardins

معارف گیاهی، متن‌ج‌7، ص: 247

این گیاه در اروپا و آسیا در نقاط مردابی خشک و دامنه‌های آفتابگیر کوهستانها و زمینهای سنگلاخی می‌روید. در ایران گیاه‌شناسان این گیاه را در دامنه‌های البرز در عمارلو، فاصله بین کبوترچاک و پاکده، در پل زنگوله و در ارتفاعات بین داماش و خره‌لو شناسایی کرده‌اند.

از این گیاه به عنوان تب‌بر، در بیماری‌هایی که موجب التهابهای پوستی کودکان می‌شود، نظیر سرخک، آبله‌مرغان و اوریون استفاده می‌شود. چند گونه وحشی حشیشة الجرب در اغلب مناطق ایران پراکنده است که از نظر اطلاع خوانندگان عزیز نام علمی و محل رویش آنها ذکر می‌شود.

-.S .caucasica M .B . چند ساله، با گلهای آبی در ارسباران بین علی‌بولاغ و دهلی در مزارع غلات دیده شده است.

-.S .ochroleuca L . چند ساله، با گلهای سفید مایل به زرد یا زرد یا قرمز در آزادبر دیده شده است.

-.S .amaena Jacq . چند ساله، با گلهای آبی در جنگلهای طالش گیلان و در دامنه‌های البرز، پل زنگوله، درّه چالوس و آزادبر دیده شده است.

-.S .crinita Ky .et Boiss . چند ساله با گلهای قرمز و شفاف در جنگل حسن بیگلو دیده شده است.

-.S .argentea L . دو ساله و چند ساله با گلهای سفید یا سفید مایل به زرد یا آبی شفاف. در تبریز و در دیلمان و چهریق دیده شده است.

-.S .cana D .Dietr . چند ساله، با گلهای خاکستری بین همدان و بیستون و در بلوچستان دیده شده است. در بلوچستان با نام محلی «توسکو» شناخته می‌شود.

-.S .olivieri Coult . یکساله، با گلهای قرمز ارغوانی. در شیراز، پرسپولیس، اصفهان، بلوچستان، همدان، سنقر، در کرمان در زیارت، شاهرود، اراک، جاپلق، بروجرد، سیلاخور، حریرود بین تهران و دماوند، در جنوب غرب در راجرد و ازنا دیده شده است.

-.S .flavida Boiss .et Haussk . یکساله، با گلهای زرد در جنوب غرب ایران در کوههای دالکان بین سیتون و بهبهان و در اصفهان دیده شده است.

-.S .micrantha Desf . یکساله، با گلهای قرمز در درّه چالوس دیده شده است.

. S. palaestina L.

یکساله، با گلهای به رنگهای مختلف. در اطراف راه‌آهن صوفیان، در مسجد سلیمان، شوش، کردستان، بوشهر و پل زنگوله دیده شده است.

معارف گیاهی، متن‌ج‌7، ص: 248

-.S .candolliana Wall . چند ساله، با گلهای پوشیده از کرک ابریشمی قهوه‌ای. در بلوچستان دیده شده است.

-.S .divaricata Jacq . یکساله، با گلهای قرمز در رزاب قصر شیرین در ارتفاع 900 متر از سطح دریا دیده شده است.

-.S .olivieri coutt . گیاهی است یکساله پوشیده از کرک خوابیده، برگها دراز باریک. گلها سفید صورتی یا ارغوانی که در اطراف تهران، قزوین، همدان، اراک، اصفهان، شیراز، آذربایجان، بروجرد، سیلاخور، شاهرود، سنقر و بلوچستان دیده شده است و انتشار دارد. در برخی مناطق آن را رعنا زیبا گویند.

معارف گیاهی، متن‌ج‌7، ص: 249

/////////////

مامیثا(طوسک)

مامیثا، طوسک

 Scabiosa arvensis
لغت نبطی است و آن را همینا نیز نامند؛ نباتی است شبیه به خشخاش بحری معروف به خشخاش مقرن و برگ آن مایل به سفیدی و با زواید شبیه باره و مزغب و با رطوبت چسبنده و گل آن زرد مانند خشخاش ساحلی قوت آن تا هفت سال باقی می‌ماند و گفته‌اند آن دو نوع می‌باشد نوعی را که گل سرخ است ارغامونی نامند و آن غیر مستعمل و نوعی که گل آن زرد است مستعمل.
طبیعت آن در دوم سرد و خشک و در اول نیز گفته‌اند

خواص عمده آن: به عنوان قابض و رادع در رفع سردردهای مزمن و گرم و دردهای مفاصل و چشم دردهای ابتدایی و حرارت و جوشهای حاصله در پلک و دهان موثر و نافع میباشد. سرمه کردن آن رافع ناراحتی  پلک  چشم و ضعف قوه بینایی است. تخم این گیاه خفقان اسهالهای صفراوی را از بین میبرد. مالیدن عصاره آن برای رفع ورمهای گرم و باد سرخ و سوختگی با آتش و ناسوری های زیر بغل و کشاله ران را پاک کرده و معالجه می نماید

افعال و خواص دیگر آن:قابض و رادع[1] و محلل و مقوی. طلای آن جهت درد سر و مفاصل حاره و منع انصباب[2]مواد به چشم و ابتدای رمد[3] و حرارت اجفان[4] و سلاق[5] و وردینج[6] و ورم حار[7] آن و دلوک[8] آن جهت قلاع[9] دهان و اکتحال[10] آن جهت دمعه[11] و استرخای[12] پلک چشم و ضعف باصره و آشامیدن تخم آن به قدر یک مثقال رافع خفقان و اسهال صفراوی با ادویه مناسبه معینه و مسمن بدن[13] است. عصاره آن جهت اورام حاره و باد سرخ و سوختگی آتش و سحجی[14] که به سبب حرکت در زیر بغل و ران بهم رسیده باشد و طلای تخم آن جهت حمره[15] و نقرس بیعدیل.

---

[1]بازدارنده

[2]ریخته شدن

[3]به درد آمدن چشم

[4]جمع جفن: پلکهای چشم

[5]صلابتی است در پلک چشم از ماده اکاله که سرخ می گرداند پلکها را و میریزاند مژه ها را و سپس اطراف پلک را قرحه رساند.

[6]آماس دموی است که اندر پلک چشم آید و سبب آن بسیاری ماده است که از دماغ آید.

[7]گرم

[8]آنچه که بر تن مالند از خطمی و روغن و چیزهای خوشبو

[9]قرحه ای است که در دهان و زبان پدید آید و رفته رفته گسترش یابد.

[10]سرمه کشیدن

[11]اشک چشم

[12]سست شدن

[13]چاق کننده بدن

[14]خراشیدن و پوست باز کردن

[15]آماسی است از جنس طاعون به فارسی سرخ باده گویند و آن ورم حار صفراوی محض است.

 منبع:

مخزن الادویه، تألیف مرحوم سید محمد حسین عقیلی علوی خراسانی شیرازی

کلید واژگان

سردرد درد مفاصل چشم درد مامیثا

/////////////

طوسک (مامیسا یا گل کبوتر) (Scabiosa) سَرده‌ای از گیاهان گلدار از تیره خواجه‌باشیان است. از سرده طوسک ۲۵ گونه گیاه علفی یک‌ساله و چندساله در ایران می‌روید.[۴] این گل در کتاب‌های طب سنتی با نامهای «مامی‌ثا»، «مامی‌ثای صحرایی» و در عربی با نام‌های، «ورد الحمام»، «حشیشه‌الجرب»، و به فرانسوی، «Scabieuse»، ذکر شده است.

در قدیم در ایران باور بر این بود که اگر قدری از گُل طوسک را بکوبند و در شیر بمالند شیر بسته می‌گردد و اگر بجوشانند و بر موضعی که می‌خواهند قطع کنند بگذارند بی‌حس می‌کند.[۵]

محتویات  [نهفتن]

۱        مشخصات

۲        ترکیبات شیمیایی

۳        خواص

۴        پانویس

۵        منابع

مشخصات[ویرایش]

بلندی گل کبوتر ۴۰ تا ۱۰۰ سانتیمتر است و گیاهی است چند ساله، دارای برگ‌های دراز، باریک، متقابل. بدون دندانه. گلهای آن دارای نوش فراوان و به رنگ آبی مایل به بنفش، و مورد علاقه شدید زنبور عسل می‌باشد.[۶]

ترکیبات شیمیایی[ویرایش]

در ریشه این گیاه تانن، نشاسته، قند ساکاروز، ساپونین، گلوکوزیدی به نام «اسکوبیوزید» وجود دارد.

خواص[ویرایش]

در طب سنتی و از روزگاران قدیم، این گیاه از داروهای مفید بیماریهای پوستی مانند: جرب بوده است، نامگذاری آن هم بر همین اساس صورت گرفته است. این گیاه اثر تقویت کننده بر روی هضم و تصفیه کنندگی خون را دارد. برای تهیه دم‌کرده آن ۱۰ گرم از برگ گیاه را در یک لیتر آب خوش دم کرده و صاف نموده و میل می‌کنند.[۷]

پانویس[ویرایش]

پرش به بالا ↑ Scabiosa columbaria

پرش به بالا ↑ Dipsacales

پرش به بالا ↑ Dipsacaceae

پرش به بالا ↑ مظفریان، ولی‌الله، فرهنگ نام‌های گیاهان ایران: لاتینی، انگلیسی، فارسی تهران: فرهنگ معاصر ۱۳۷۵.

پرش به بالا ↑ دهخدا، طوسک

پرش به بالا ↑ میر حیدر، معارف گیاهی (دوره ۸ جلدی)، ۷:‎ ۲۴۴.

پرش به بالا ↑ میر حیدر، معارف گیاهی (دوره ۸ جلدی)، ۷:‎ ۲۴۵.

منابع[ویرایش]

میرحیدر، حسین. معارف گیاهی. ج. ۶. چاپ اول. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۳. ۶۴۷.

/////////////

Scabiosa

From Wikipedia, the free encyclopedia

Scabiosa
Scabiosa columbaria 'Pink Mist'
Scientific classification
Kingdom:	Plantae
Clade:	Angiosperms
Clade:	Eudicots
Clade:	Asterids
Order:	Dipsacales
Family:	Caprifoliaceae
Subfamily:	Dipsacoideae
Genus:	Scabiosa L.
Species
See Species section.

Scabiosa /skeɪbiˈoʊsə/^[1] is a genus in the honeysuckle family (Caprifoliaceae) of flowering plants.^[2]Many of the species in this genus have common names that include the word scabious; however some plants commonly known as scabious are currently classified in related genera such as Knautiaand Succisa; at least some of these were formerly placed in Scabiosa. Another common name for members of this genus is pincushion flowers.

Contents

  [hide] 

·         1Etymology

·         2Description

·         3Taxonomy

o    3.1Species

·         4Distribution

·         5Ecology

·         6References

Etymology[edit]

The common name 'scabious' comes from the herb's traditional usage as a folk medicine to treat scabies, an illness that causes a severe itching sensation.^{[citation needed]}

Description[edit]

Some species of Scabiosa are annuals, others perennials. Some are herbaceous plants; others have woody rootstocks. The leaves of most species are somewhat hairy and partly divided into lobes, but a few are smooth and some species have simple leaves. The flowers are borne on inflorescences in the form of heads; each head contains many small florets, each floret cupped in a membranous, saucer-shaped bract. The calyx has five sepals in the form of awns almost as long as the petals. After the flowers have dropped, the calyces together with the bracts form a spiky ball that may be the reason for the "pincushion" common name. The calyx is persistent and remains as a crown on the fruit after it is shed. The corolla has four to five lobes fringing a narrow funnel with a furry throat, the funnel being somewhat longer than the lobes. The florets have four stamens each, set high in the tube, and sticking out. Each fruit has just one seed.

In a few species the heads are sessile but in most species they are borne singly on a tall peduncle.

Scabiosa species and varieties differ in the colours of their flowers, but most are soft lavender blue, lilac or creamy white.

Taxonomy[edit]

Species[edit]

Among others:^{[citation needed]}

·         Scabiosa atropurpurea - mourning bride, Egyptian rose, mournful widow, Mediterranean sweet scabious.

·         Scabiosa canescens - fragrant scabious

·         Scabiosa caucasica - Caucasian pincushion flower

·         Scabiosa columbaria - pigeon scabious, pincushion flower, small scabious, dove pincushion; found wild on chalk downland in SE England

·         Scabiosa graminifolia

·         Scabiosa lucida - glossy scabious

·         Scabiosa maritima

·         Scabiosa ochroleuca - yellow scabious, cream pincushions

·         Scabiosa palaestrina - Balkan pincushions

·         Scabiosa prolifera - Carmel daisy

·         Scabiosa stellata - sweet scabious, starflower pincushions, 'Paper Moon' (variety).

·         Scabiosa triandra - southern scabious

·         Scabiosa vestina

Distribution[edit]

Members of this genus are native to Africa, Europe and Asia. Some species of Scabiosa, notably small scabious (S. columbaria) and Mediterranean sweet scabious (S. atropurpurea) have been developed into cultivars for gardeners.

In 1782, a mysterious pale yellow scabious, called Scabiosa trenta, was described by Belsazar Hacquet, an Austrian physician, botanist, and mountaineer, in his work Plantae alpinae Carniolicae. It became a great source of inspiration for later botanists and mountaineers discovering the Julian Alps, especially Julius Kugy. The Austrian botanist Anton Kerner von Marilaun later proved Belsazar Hacquet had not found a new species, but a specimen of the already known submediterranean Cephalaria leucantha.^[3]

Ecology[edit]

Scabious flowers are nectar rich and attractive to many insects including butterflies and moths such as the six-spot burnet. Scabiosa species are food plants for the larvae of some species of Lepidoptera such as the grey pug moth.^{[citation needed]}

References[edit]

1.     Jump up^ Sunset Western Garden Book, 1995:606–607

2.     Jump up^ "Scabiosa", The Plant List (version 1.1), retrieved 2014-09-19

3.     Jump up^ Nada Praprotnik. "Trenta Scabious (Scabiosa Trenta)". Republic of Slovenia: Government Communications Office.

/////////

Succisa pratensis

From Wikipedia, the free encyclopedia

Succisa pratensis
Scientific classification
Kingdom:	Plantae
(unranked):	Angiosperms
(unranked):	Eudicots
(unranked):	Asterids
Order:	Dipsacales
Family:	Caprifoliaceae
Genus:	Succisa
Species:	S. pratensis
Binomial name
Succisa pratensis

Succisa pratensis Moench, also known as devil's-bit or devil's-bit scabious, is a flowering plantin the honeysuckle family Caprifoliaceae. It differs from other similar species in that it has 4-lobed flowers, whereas small scabious and field scabious have 5 lobes and hence it has been placed in a separate genus in the same family.^[1] It also grows on damper ground.^[2]

Contents

  [show] 

Name[edit]

Species of scabious were used to treat scabies, and other afflictions of the skin including sores caused by the Bubonic Plague.^[3] The word scabies comes from the Latin word for "scratch" (scabere). The short black root was in folk tales bitten off by the devil, angry at the plant's ability to cure these ailments,^[4] in anger against the Virgin Mary,^[5] or as part of some 'devilish plot'.^[6]

Description[edit]

Succisa pratensis is a perennial herb up to 1m tall, growing from a basal rosette of simple or distantly-toothed, lanceolate leaves. Its unlobed leaves distinguish it from Knautia arvensis (Field scabious).^[7] The plant may be distinguished from Centaurea scabiosa (greater knapweed) by having its leaves in opposite pairs, not alternate as in knapweed. The bluish to violet (occasionally pink) flowers are borne in tight compound flower heads or capitula. Individual flowers are tetramerous, with a four-lobed epicalyx and calyx and a four-lobed corolla.^[8] Male and female flowers are produced on different flower heads (gynodioecious), the female flower heads being smaller.^[9] The flowering period in the British Isles is from June until October.^[10]:312

Distribution[edit]

Succisa pratensis is common throughout most of the British Isles,^[8] western and central Europe, extending eastwards into central Asia. It is absent from eastern Asia.^[11] It has been introduced to eastern North America.^[12]

Ecology[edit]

It grows in wet or dry grassland and heath on acid or basic soils^[8] and is found in hedgerows, marshes, meadows and pastures.^[13]

Succisa pratensis is a good source of nectar

The flowers are visited by various types of insects, but especially frequently by hoverflies of the genus Eristalis.^[14] It is a good source of nectar and is the larval foodplant of The Marsh fritillary,^[15]whose eggs are laid in groups on the underside of the plant, and Narrow-bordered Bee Hawk-moth Hemaris tityus. As both plant and invertebrates are rare,^{[citation needed]} their survival relies on careful management of sites containing these species.

It is parasitized by the chytrid fungus Synchytrium succisae.^[16]

Management[edit]

The aim is to produce an uneven patchwork of short and long vegetation by the end of the grazing period, between 8 and 25 cm (3.1 and 9.8 in). This is to allow the devil's bit scabious food plant to grow.

This can be achieved through low intensity grazing (also known as extensive grazing) using cattle. Sheep are not so good as they are more efficient at removing wild plants.

Gallery[edit]

·        

Bloom

·        

Succisa pratensis on the German island Hiddensee

·        

White-flowered form with the honey bee

·        

Foliage in situ showing leaf arrangement

·        

Closeup

·        

Underside

References[edit]

1.     Jump up^ Wild Flowers of Britain and Ireland by Rae Spencer Jones and Sarah Cuttle

2.     Jump up^ The Illustrated Wild Flower Finder's Calendar

3.     Jump up^ Kingfisher Field Guides - Wild Flowers of Britain and Northern Europe

4.     Jump up^ The I-Spy Guide to Wild Flowers by Michelin

5.     Jump up^ Wild Flowers of Britain by Roger Phillips

6.     Jump up^ Wild Flowers of Britain and Ireland by Marjorie Blamey, Richard Fitter, Alastair Fitter

7.     Jump up^ Usborne Spotter's Handbook of Birds, Trees, Wildflowers

8.     ^ Jump up to:^a b c Stace, C. A. (2010). New Flora of the British Isles (Third ed.). Cambridge, U.K.: Cambridge University Press. p. 796. ISBN 9780521707725.

9.     Jump up^ A photographic guide to Wildflowers of Britain and Europe by Paul Sterry and Bob Press

10.  Jump up^ Clapham, A.R.; Tutin, T.G.; Warburg, E.F. (1981). Excursion Flora of the British Isles (Third ed.). Cambridge University Press. ISBN 0521232902.

11.  Jump up^ Anderberg, Arne. "Succisa pratensis Moench Sw.". Naturhistoriska riksmuseet, Stockholm.

12.  Jump up^ "Succisa pratensis". Natural Resources Conservation ServicePLANTS Database. USDA. Retrieved 4 December 2015.

13.  Jump up^ Clapham, A.R., Tutin, T.G. and Warburg, E.F. 1968. Excursion Flora of the British Isles. Cambridge University Press. ISBN 9780521046565

14.  Jump up^ Van Der Kooi, C. J.; Pen, I.; Staal, M.; Stavenga, D. G.; Elzenga, J. T. M. (2015). "Competition for pollinators and intra-communal spectral dissimilarity of flowers" (PDF). Plant Biology. doi:10.1111/plb.12328.

15.  Jump up^ Howarth, T.G.1973. South's British Butterflies. p129. Frederick Warne & Co. Ltd. ISBN 0-7232-1499-9

16.  Jump up^ Karling, J.S. 1964. Synchytrium.Academic Press: New York.

External links[edit]

Wikimedia Commons has media related to Succisa pratensis.

·          Data related to Succisa pratensis at Wikispecies

·         The Plant Press Natural England Website

////////////

Knautia arvensis, commonly known as field scabious, is a species in the genus Knautia.

It is a perennial plant that grows between 25 and 100 cm. It prefers grassy places and dry soils, avoiding heavy soils, and flowers between July and September. The flowered head is flatter than similar species devils bit scabious and small scabious. There are 4 stamens in each flower, and 1 notched long stigma.

The fruit is nut like, cylindrical and hairy, 5–6 mm in size.

It has a tap root. The stem has long stiff hairs angled downwards. There are no stipules.

The leaves form a basal rosette, are paired on the stem, the lowest typically 300 mm long, spear shaped, whereas the upper are smaller.

It is occasionally used by the marsh fritillary as a foodplant instead of its usual foodplant of devils bit scabious (Succisa pratensis). It is also the foodplant of the narrow-bordered bee hawk-moth (Hemaris tityus).

Name[edit]

Species of scabious were used to treat scabies, and many other afflictions of the skin including sores caused by the bubonic plague¹. The word scabies comes from the Latin word for "scratch" (scabere). Another name for this plant is gipsy rose³. The genus Knautia is named after a 17th-century German botanist, Christian Knaut.

·        

·        

with Aphantopus hyperantus

·        

·        

·        

leaves

·        

Young fruit

·        

basal leaf - note that in this species it is lobed, whereas Devils Bit scabious it is not

·        

In Belarus

References[edit]

1.   Kingfisher Field Guides - Wild Flowers of Britain and Northern Europe

2.   Usborne Spotter's Handbook of Birds, Trees, Wildflowers

3.   The I-Spy Guide to Wild flowers by Michelin

Wikimedia Commons has media related to Knautia arvensis.

This Dipsacales article is a stub. You can help Wikipedia by expanding it.

Categories: 

·         Caprifoliaceae

·         Dipsacales stubs