[1] - رازیانج . [ ن َ ] (معرب ، اِ) رازیانه ٔفارسی است و نیز به فارسی بادیان
و برومی شمار و به هندی سونف و والان بزرک نیز نامند. ماهیت آن : بزری است معروف و
دو نوع میباشد: بستانی و برّی . بستانی رامارثون و بری را اقومارثون گویند. بهترین
آن بستانی آن است . طبیعت بستانی آن در اول سوم گرم و در آخر اول خشک و بقراط در دوم
گرم و خشک در اول دانسته و تخم آن گرم تر از برگ آن . و بیخ آن قویتر از سایر اجزای
آن ... رازیانج بری : شاخهای آن عریض تر از بستانی و شبیه بریباس و بیخ آن کوچکتر و
بسیار خوشبو و تخم آن بزرگ تر و سبزتر و طبیعت آن در آخر سوم گرم و در دوم خشک است
. (از مخزن الادویه ). رازیانج بری بود و بستانی و مزاج را صداع آورد و مصلح آن صندل
و کافور بود و بدل رازیانه تخم کرفس بود اما برّی وی اقوی بود. سنگ گرده بریزاند و
یرقان را شفا دهد و بول و حیض را براند و شکم بندد و طبیخ وی با شراب گزندگی جانوران
را نافع بود و بر گزندگی سگ دیوانه نافع بود. (اختیارات بدیعی ). رازیانج شامی . انیسون
است . رازیانج همان انیسون است و در شام و مصر آن را شمار مینامند و درحلب شمره میگویند
و در مغرب بسباس نامیده میشود و اکنون داروفروشان در مصر آن را بنام عریض میشناسند
و بر دو قسم است بری و بستانی و تمام اقسامش معطر و خوشبوست . در مصر، در بیشتر فصول
یافت میشود و در نزد ما در بهار پیدا میشود. (تذکره ٔ ضریر انطاکی ص 961).
به لغت رومی ماکثرون و انانوس گویند و به
یونانی فیا وفیرنوس و بلطینی فنیکی و بپارسی رازیانه و بادیان و به سیستانی بادتخم
و به هندی سرپ و سوی و بسریانی ذرع سامرا گویند و جالینوس گوید: دشتی را رازاع جبلی
گویند و تخم بعضی از رازاع بتخم گشنیز ماند و نوعی بود که تخم او پهن بشکل انجدان و
کاشم و دانه انجدان بزرگتر بود... (از ترجمه ٔ صیدنه ٔ ابوریحان بیرونی ). و رجوع به
رازیانه شود. و ابن بیطار بنقل از دیسقوریدوس و جالینوس نام رومی کلمه را اقومارثون
(هیپوماراثرن ) آورده است . رجوع به مفردات و لکلرک ذیل رازیانج شود.
//////////////
رازیانج. بری بود و بستانی بود بستانی را مارثون
خوانند و بری را قوماثون بهترین آن بستانی بود و تازه بری گرم و خشک بود در سئوم و
بستانی در دوم و بری را خوانند و بستانی ورق وی گرم بود در اول و تخم وی و بیخ وی گرم
بود در سیم و بقراط گوید گرم بود در دوم و خشک بود در اول سدّه بگشاید و روشنایی چشم
بیفزاید خاصه صمغ وی و نافع بود جهت نزول آب چشم در نزدیک فروآمدن آب و رازیانه چون
بخورند شیر زیاده کند و تخم وی همین عمل کند چون تنها بیاشامند یا با جو بپزند و اگر
بیخ وی با شراب بیاشامند گزندگی جانوران را نافع بود و طبیخ وی حیض براند و بول و محلل
ریاح بود چون به آب سرد بیاشامند در تبها غیثان و التهاب معده ساکن کند و بیخ وی در
معالجه از تخم و ورق اقوی بود و بیخ وی چون بکوبند و عسل بیامیزند و بر گزندگی سگ دیوانه
ضماد کنند نافع بود و آب رازیانه چون خشک کنند و در کحلها کنند جهت روشنایی چشم بغایت
نافع بود و آب رازیانه چون بجوشانند دو سه جوش و کف وی بگیرند و با عسل و سکنج یا بی‌سکنج
در چشم کشند منع نزول آب بکند و روشنایی بیفزاید و بیخ وی در معالجه از تخم و ورق اقوی
بود و مسیح گوید سده جگر و سپرز بگشاید و بری آن سنگ گرده و مثانه بریزاند و تقطیر
البول را نافع بود و تبهای مزمن را و شریف گوید از قول فلدحه نبطی از قول حضرت آدم
(4) که تخم رازیانه یک درم با یک درم قند هر روز سفوف سازند از ابتدا آنکه آفتاب به
حمل آید تا آنکه ببرج سرطان رسد و مداومت بر آن نمایند در سالی این سه ماه که گفته
شد قطعا مریض نشوند البته اگر بسن طبیعی برسند و حواس ایشان بصحت باشد تا انزمان که
بمیرند و شیخ الرئیس گوید بطی الهضم بود و غذا بد دهد و تبهای مزمن را نافع بود و اسحق
بن عمران گوید رازیانج دابغ معده بود و تخم وی خشک کرده سده مثانه و گرده بگشاید و
بادها بشکند و درد پهلو و سینه که تولد از سده کند با ریاحی غلبظ نافع بود و مسخن معده
و رطوبت آن بزداید و دمقراطیس گوید گزندگان تخم رازیانه نو چرا کنند تا چشم ایشان قوت
گیرد و افعی و مار بعد از زمستان چون از سوراخ بیرون آیند و چشم ایشان ضعیف شده باشد
چشم خود بدان مالند جهت روشنایی و تقویت آن محروری مزاج را صداع آورد و مصلح آن صندل
و کافور بود و بدل رازیانه تخم کرفس بود اما بری وی اقوی بود و سنگ بریزاند و یرقان
را نافع بود و شفا دهد و حیض براند و شکم ببندد و طبیخ وی با شراب جهت گزندگی جانوران
نافع بود و بر گزندگی سگ دیوانه طلا کردن نافع بود. [به یونانی: مرثون، ماراتن (نبرد ماراتن و دو
استقامت موسوم به ماراتن از همین واژه یونای است که معنی تحت اللفظی اش دشت
رازایانه است)].
صاحب مخزن الادویه می‌نویسد: رازیانج معرب
رازیانه فارسی است و نیز بفارسی بادیان و برومی شمار و بهندی سونف و دالان بزرگ نامند
لاتین: ANETHUM
فرانسه:FENOUIL انگلیسی: FENNEL
اختیارات بدیعی
///////////
رازیانه یا بادیانه و یا بادیان گیاهی است
گلدار از راسته آپیالس (Apiales)،
از تیره چتریان (Apiaceae)
از سرده رازیانه‌ها (Foeniculum).
این گیاه سرشار از هورمونهای زنانه است و طبیعتی گرم دارد.
رازیانه بومی جنوب غربی آسیا و جنوب اروپا
بویژه بخش مدیترانه‌ای است.
رازیانه، از کتاب گیاهان درمانی کوهلر
(1887)
خواص رازیانه[ویرایش]
رازیانه گیاهی دارویی است که خواص بیشماری
از قبیل ضد پیری، پیشگیری از سرطان، کاهش وزن، درمان بیماری های گوارشی و هورمونی و
جلوگیری از پوکی استخوان دارد. رازیانه گیاهی است که در طبقه بندی ادویه ها قرار می
گیرد و در آشپزی و صنعت دارو نیز کاربرد دارد. رازیانه حاوی ویتامین C، پتاسیم و فیبر است. این
گیاه معطر معمولا عارضه جانبی ندارد ولی مصرف آن در زنان باردار توصیه نمی شود. در
کشورهای مختلف، از رازیانه به شکل های گوناگونی استفاده می شود. برخی، از رازیانه در
مواد کیک و نان استفاده می کنند. برخی دیگر در سالاد و سبزیجات آب پز می ریزند و گاهی
اوقات پس از غذا جویده می شود.[۱] در جنوب خراسان به این گیاه بادیان یا badiu گفته میشود.
منابع[ویرایش]
پرش به بالا ↑ رازیانه گیاهی ضد پیری و
چاقی . [خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا) http://www.irna.ir]
Wikipedia contributors,
"Fennel", Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Fennel&oldid=205707032
///////////////
الشمرة الشائعة[1] أو الشمّر نوع نباتي
عطري يتبع جنس الشمرة من الفصيلة الخيمية واسمه العلمي (باللاتينية: Foeniculum vulgare).
محتويات [أظهر]
من أسمائه الأخرى[عدل]
السنوت أو الرازيانج أو الشمَّر أو البسباس
أو الشمرة أو الشمر المر، الشمر الحلو، الحلوة، الحبة الحلوة، حبة الحلاوة العربية،
الشمر الكبير، شمر الحدائق أو الشمر الوحشي، الشمر الزهري. يشتهر في فلسطين والأردن
وسوريا بالشومر. بالإنجليزية: Fennel.
الموئل والانتشار[عدل]
ينتشر واطنا في معظم مناطق حوض البحر الأبيض
المتوسط وحوض البحر الأسود بما فيها بلاد الشام ووادي النيل والمغرب العربي.[2]
يمتد شرقاً حتى الهند. والشمر البري موجود
حول بقاع العالم قاطبة، ولاستعمالات الشمر الطبية، خاصة البذور، فهو يزرع بكثرة في
سورية وجنوب فرنسا وسكسونيا وروسيا وإيران والهند.
الأهمية الطبية[عدل]
يستعمل النبات لأغراض طبية فيفيد مغلي مسحوق
الجذور لمعالجة التهاب الفم ولغسل العين أو تكميدها وتفيد الأوراق في معالجة التسلخات
في الأعضاء التناسلية والثدي وتستعمل الأوراق المسلوقة لطرد الغازات وتسكين الآلام
الناتجة عنها في الأمعاء ولمعالجة السعال ونوبات الربو والسعال الديكي والتهاب الحنجرة
وسوء الهضم ومعالجة التهاب الجهاز البولي ويمكن للحامل أن تشرب مغلي الشمرة لمعالجة
ما قد تصاب به من اضطرابات الهضم كالإمساك والغازات المعوية والغثيان والقيء، ويفيد
مغلي حبيبات الشمرة في إفراز الحليب عند المرضع.[3].
مرادفات للاسم العلمي[عدل]
(باللاتينية: Anethum
piperitum Ucria)
(باللاتينية: Foeniculum
azoricum Mill.)
(باللاتينية: Foeniculum
dulce Mill.)
(باللاتينية: Foeniculum
giganteum Lojac.)
(باللاتينية: Foeniculum
subinodorum Maire & al.)
(باللاتينية: Foeniculum
vulgare subsp. capillaceum Holmboe)
(باللاتينية: Foeniculum
vulgare subsp. piperitum (Ucria) Cout.)
(باللاتينية: Foeniculum
vulgare subsp. subinodorum (Maire & al.) Ibn Tattou)
(باللاتينية: Foeniculum
vulgare var. azoricum (Mill.) Thell.)
المصادر[عدل]
^ أغروفوك. الشمرة الشائعة. تاريخ الولوج
11 كانون الثاني 2013.
^ قاعدة البيانات الأوروبية-المتوسطية للنباتات.خريطة
انتشار الشمرة الشائعة (بالإنكليزية). تاريخ الولوج 11 كانون الثاني 2013.
^ الأعشاب الطبية / أمين رويحة ، بيروت
: دار القلم ، 1978 ، ص 198 - 199 .
///////////////
به مالدیوی:
ދަވިއްގަނދު(ސައިންޓިފިކް
ނަން: Foeniculum vulgare)ނުވަތަ (އިނގިރޭސި ބަހުން: Fennel)އަކީ ހަވާދުގެ ތެރޭގައި ހިމެނޭ ބާވެތެކެވެ. ދަވިއްގަނދު އަކީ ދިރިއަށްވުރެ
ފުއްތައް ބޮޑެތި ޒަވިރަހަ ގަދަ އެއްޗެކެވެ. ދަވިއްގަނދު އަކީ ހަވާދުގެ ބާވަތެއް ކަމުން
އާންމު ގޮތެއްގައި ދަވިއްގަނދު ދިވެހި ރާއްޖޭގައި ބޭނުންކޮށް އުޅެނީ ތަފާތު ވައްތަރުގެ
ހަވާދު ތައްޔާރު ކުރުމަށެވެ.
ދަވިއްގަނދު ގަސް
2.5 މީޓަރުގެ އުސްމިނަށް ވެސް ހެދޭކަމަށް ވެއެވެ. ދަވިއްގަނދު ގަހުގެ މާ ހުންނަނީ ބޮނޑި
ބޮނޑި އަށް ނުވަތަ ކޯނި ކޯންޏަށް ވާކަހަލަ ގޮތަކަށެވެ.
///////////
به عبری:
שֻׁמָּר פשוט (שם
מדעי: Foeniculum vulgare), צמח רב-שנתי ממשפחת הסוככיים. גובהו בין מטר אחד לשלושה מטרים.
מוצאו באזור אגן הים
התיכון. תפוצתו כוללת מקומות בהם ניקוז המים גרוע, ליד מקורות מים (כגון נחלים ומעיינות)
וליד הים. השומר הפשוט מעדיף מורדות אבניים וסלעיים.
עליו מנוצים, חתוכים
לאונות דקות בצבע ירוק כהה. בחורף עליו נובלים ונהפכים אפורים. פריחתו איננה סדירה,
ונמשכת מאפריל ועד נובמבר.
////////
به اردو سونف:
سونف کا سائنسی نام Feoniculum ہے۔انگریزی
میں اسے Fennel کہتے ہیں۔ (عربی : رازیانج اور فارسی : بادیان ) سونف بے شمار بیماریوں خاص
طور پر ہاضمہ کی خرابیوں کے لیے مفید ہے۔ اس میں کچھ ایسے اجزاء شامل ہوتے ہیں جو جسم
میں موجود چربیاتی اجزاء کو حل کرتے ہیں۔
///////////
به ترکی آذری عادی رازیانه:
Adi razyana (lat. Foeniculum vulgare)– razyana cinsinə aid bitki növü
//////////
به ترکی استانبولی رزنه:
Rezene (Foeniculum vulgare), maydanozgiller (Apiaceae) familyasından iki
metreye kadar boylanan iki yıllık kokulu otsu bitki türü. Anavatanı Akdeniz ve
Yakın Doğu'dur.
////////////
Fennel (Foeniculum vulgare) is a flowering plant species in the carrot
family.[2] It is a hardy, perennial herb with yellow flowers and feathery
leaves. It is indigenous to the shores of the Mediterranean but has become
widely naturalized in many parts of the world, especially on dry soils near the
sea-coast and on riverbanks.
It is a highly aromatic and flavorful herb with culinary and medicinal
uses and, along with the similar-tasting anise, is one of the primary
ingredients of absinthe. Florence fennel or finocchio is a selection with a
swollen, bulb-like stem base that is used as a vegetable.
Fennel is used as a food plant by the larvae of some Lepidoptera species
including the mouse moth and the anise swallowtail.
Etymology and names[edit]
The word "fennel" developed from the Middle English fenel or
fenyl. This came from the Old English fenol or finol, which in turn came from
the Latin feniculum or foeniculum, the diminutive of fenum or faenum, meaning
"hay". The Latin word for the plant was ferula, which is now used as
the genus name of a related plant.
Cultural references[edit]
Fennel, from Koehler's Medicinal-plants (1887)
As Old English finule, fennel is one of the nine plants invoked in the
pagan Anglo-Saxon Nine Herbs Charm, recorded in the 10th century.[3]
The Greek name for fennel is marathon (μάραθον) or marathos
(μάραθος),[4] and the place of the famous battle of Marathon (whence Marathon,
the subsequent sports event), literally means a plain with fennels.[5] The word
is first attested in Mycenaean Linear B form as ma-ra-tu-wo.[6]
The name Funchal was given to their new town by the first settlers on
Madeira due to the abundance of wild fennel, from the Portuguese word funcho
(fennel) and the suffix -al.[7]
Longfellow's 1842 poem "The Goblet of Life" repeatedly refers
to the plant and mentions its purported ability to strengthen eyesight:
Above the lower plants it towers,
The Fennel with its yellow flowers;
And in an earlier age than ours
Was gifted with the wondrous powers
Lost vision to restore.
Appearance[edit]
Fennel, Foeniculum vulgare, is a perennial herb. It is erect, glaucous
green, and grows to heights of up to 2.5 m, with hollow stems. The leaves grow
up to 40 cm long; they are finely dissected, with the ultimate segments
filiform (threadlike), about 0.5 mm wide. (Its leaves are similar to those of
dill, but thinner.) The flowers are produced in terminal compound umbels 5–15
cm wide, each umbel section having 20–50 tiny yellow flowers on short pedicels.
The fruit is a dry seed from 4–10 mm long, half as wide or less, and grooved.[8]
Fennel flowerheads
Fennel seeds
Cultivation and uses[edit]
Fennel is widely cultivated, both in its native range and elsewhere, for
its edible, strongly flavored leaves and fruits. Its aniseed flavor comes from
anethole, an aromatic compound also found in anise and star anise, and its
taste and aroma are similar to theirs, though usually not as strong.[9]
Florence fennel (Foeniculum vulgare Azoricum Group; syn. F. vulgare var.
azoricum) is a cultivar group with inflated leaf bases which form a bulb-like
structure. It is of cultivated origin,[10] and has a mild anise-like flavor,
but is sweeter and more aromatic. Florence fennel plants are smaller than the
wild type.[11] The inflated leaf bases are eaten as a vegetable, both raw and
cooked. Several cultivars of Florence fennel are also known by several other
names, notably the Italian name finocchio. In North American supermarkets, it
is often mislabeled as "anise".[12][13]
Foeniculum vulgare 'Purpureum' or 'Nigra', "bronze-leaved"
fennel, is widely available as a decorative garden plant.[14]
Fennel has become naturalized along roadsides, in pastures, and in other
open sites in many regions, including northern Europe, the United States,
southern Canada, and much of Asia and Australia. It propagates well by seed,
and is considered an invasive species and a weed in Australia[15] and the
United States. In western North America, fennel can be found from the coastal
and inland wildland-urban interface east into hill and mountain areas,
excluding desert habitats.[16][17]
Florence fennel bulbs
Florence fennel is one of the three main herbs used in the preparation
of absinthe, an alcoholic mixture which originated as a medicinal elixir in
Switzerland and became, by the late 19th century, a popular alcoholic drink in
France and other countries.
Nutrition[edit]
Fennel seeds
Nutritional value per 100 g (3.5 oz)
Energy 1,443
kJ (345 kcal)
Carbohydrates
52 g
Dietary fiber 40
g
Fat
14.9 g
Saturated 0.5
g
Monounsaturated 9.9
g
Polyunsaturated 1.7
g
Protein
15.8 g
Vitamins
Thiamine (B1) (36%) 0.41 mg
Riboflavin (B2) (29%) 0.35 mg
Niacin (B3) (41%) 6.1 mg
Vitamin B6 (36%)
0.47 mg
Vitamin C (25%)
21 mg
Minerals
Calcium (120%)
1196 mg
Iron (142%)
18.5 mg
Magnesium (108%)
385 mg
Manganese (310%)
6.5 mg
Phosphorus (70%)
487 mg
Potassium (36%)
1694 mg
Sodium (6%)
88 mg
Zinc (42%)
4 mg
Link to Full USDA Database entry
Units
μg = micrograms • mg = milligrams
IU = International units
Percentages are roughly approximated using US recommendations for adults.
In a 100 gram amount, fennel seeds provide 345 calories and are a rich
source (more than 19% of the Daily Value, DV) of protein, dietary fiber, B vitamins
and several dietary minerals, especially calcium, iron, magnesium and
manganese, all of which exceed 100% DV (table). Fennel seeds are 52%
carbohydrates, 15% fat, 40% dietary fiber, 16% protein and 9% water (table).
Uses[edit]
Sugar-coated and uncoated fennel seeds are used in India and Pakistan in
mukhwas, an after-meal snack and breath freshener.
The bulb, foliage, and seeds of the fennel plant are used in many of the
culinary traditions of the world. The small flowers of wild fennel (known as
fennel "pollen" [18]) are the most potent form of fennel, but also
the most expensive.[19] Dried fennel seed is an aromatic, anise-flavored spice,
brown or green in color when fresh, slowly turning a dull grey as the seed
ages. For cooking, green seeds are optimal.[9] The leaves are delicately
flavored and similar in shape to those of dill. The bulb is a crisp vegetable
that can be sautéed, stewed, braised, grilled, or eaten raw. Young tender
leaves are used for garnishes, as a salad, to add flavor to salads, to flavor
sauces to be served with puddings, and also in soups and fish sauce.[20]
Fennel seeds are sometimes confused with those of anise, which are
similar in taste and appearance, though smaller. Fennel is also used as a
flavoring in some natural toothpastes. The seeds are used in cookery and sweet
desserts.[20]
Many cultures in India and Pakistan (where it is known as saunf in
Hindi), Afghanistan, Iran, and the Middle East use fennel seed in cooking as
one of the most important spices in Kashmiri Pandit and Gujarati cooking.[21]
It is an essential ingredient of the Assamese/Bengali/Oriya spice mixture panch
phoron[22] and in Chinese five-spice powders. In many parts of India and
Pakistan, roasted fennel seeds are consumed as mukhwas, an after-meal digestive
and breath freshener.
Fennel leaves are used in some parts of India as leafy green vegetables
either by themselves or mixed with other vegetables, cooked to be served and
consumed as part of a meal. In Syria and Lebanon, the young leaves are used to make
a special kind of egg omelette (along with onions and flour) called ijjeh.
Many egg, fish, and other dishes employ fresh or dried fennel leaves.
Florence fennel is a key ingredient in some Italian and German salads, often
tossed with chicory and avocado, or it can be braised and served as a warm side
dish. It may be blanched or marinated, or cooked in risotto.
Fennel seeds are the primary flavor component in Italian sausage. In
Spain, the stems of the fennel plant are used in the preparation of pickled
eggplants, berenjenas de Almagro. An herbal tea or tisane can be made from
fennel.[23]
On account of its aromatic properties, fennel fruit forms one of the
ingredients of the well-known compound liquorice powder. In the Indian
subcontinent, fennel seeds are also eaten raw, sometimes with a sweetener.
In Israel, fennel salad is made of chopped fennel bulbs flavored with
salt, black pepper, lemon juice, parsley, olive oil and sometimes sumac.
Research[edit]
In one preliminary study using young adult females, fennel (180 mg per
day over 3 months) reduced symptoms related to menstruation such as nausea and
weakness.[24]
Chemistry[edit]
Foeniculoside I is a stilbenoid. It is a glucoside of the stilbene
trimer cis-miyabenol C. It can be found in Foeniculi fructus (fruit of F.
vulgare).[25]
Production[edit]
India is the leader in production of anise, badian (star anise), fennel
and coriander.
Top ten anise, badian, fennel & coriander producers — 11 June 2008
Country Production
(Tonnes per year) Footnote
India 110,000 F
Mexico 49,688 F
China 40,000 F
Iran 30,000 F
Bulgaria 28,100 F
Syria 27,700
Morocco 23,000 F
Egypt 22,000 F
Canada 11,000 F
Afghanistan 10,000 F
World 415,027 A
No symbol = official figure, P = official figure, F = FAO estimate, * =
Unofficial/Semi-official/mirror data, C = Calculated figure A = Aggregate (may
include official, semi-official or estimates);
Source: Food And Agricultural Organization of United Nations: Economic
And Social Department: The Statistical Division
Similar species[edit]
Many species in the family Apiaceae or Umbelliferae are superficially
similar to fennel, and some, such as poison hemlock, are toxic, so it is
unwise, and potentially extremely dangerous, to use any part of any of these
plants as an herb or vegetable unless it can be positively identified as being
edible.
Dill, coriander, and caraway are similar-looking herbs, but
shorter-growing than fennel, reaching only 40–60 cm (16–24 in). Dill has
thread-like, feathery leaves and yellow flowers; coriander and caraway have
white flowers and finely divided leaves (though not as fine as dill or fennel)
and are also shorter-lived (being annual or biennial plants). The superficial
similarity in appearance between these may have led to a sharing of names and etymology,
as in the case of meridian fennel, a term for caraway.[26]
Cicely, or sweet cicely, is sometimes grown as an herb; like fennel, it
contains anethole, so has a similar aroma, but is lower-growing (up to 2 m (6.6
ft)) and has large umbels of white flowers and leaves that are fern-like rather
than threadlike.
Giant fennel (Ferula communis) is a large, coarse plant, with a pungent
aroma, which grows wild in the Mediterranean region and is only occasionally
grown in gardens elsewhere. Other species of the genus Ferula are also commonly
called giant fennel, but they are not culinary herbs.
In North America, fennel may be found growing in the same habitat and
alongside natives osha (Ligusticum porteri) and Lomatium species, useful
medicinal relatives in the parsley family.
Most Lomatium species have yellow flowers like fennel, but some[which?]
are white flowered and resemble poison hemlock. Lomatium is an important
historical food plant of Native Americans known as 'biscuit root'. Most
Lomatium spp. have finely divided, hairlike leaves; their roots have a delicate
rice-like odor, unlike the musty odor of hemlock. Lomatium species tend to
prefer dry rocky soils devoid of organic material.
References[edit]
Jump up ^ The Plant List, Foeniculum vulgare Mill.
Jump up ^ "Classification for Kingdom Plantae Down to Genus
Foeniculum Mill.". US Department of Agriculture, Natural Resources
Conservation Service. 2015. Retrieved 24 March 2015.
Jump up ^ "Old English Plant Names". Retrieved 2013-01-16.
Jump up ^ μάραθον. Liddell, Henry George; Scott, Robert; A Greek–English
Lexicon at the Perseus Project.
Jump up ^ Μαραθών in Liddell and Scott.
Jump up ^ On tablets MY Ge 602, MY Ge 606 + fr., MY Ge 605 + 607 + frr.
+ 60Sa + 605b. "The Linear B word transliterated as ma-ra-tu-wo".
Palaeolexicon. Word study tool of Ancient languages. Raymoure, K.A.
"ma-ra-tu-wo". Minoan Linear A & Mycenaean Linear B.
Deaditerranean. "MY 602 Ge (57)". "MY 606 Ge + fr. (57)".
"MY 605 Ge + 607 + fr. [+] 60Sa + fr. [+] 605b + frr. (57)". DĀMOS:
Database of Mycenaean at Oslo. University of Oslo.
Jump up ^ Frutuoso, G.; de Azevedo, A.R. (1873), As Saudades da terra
(in Portuguese), Typ. funchalense, p. 39
Jump up ^ Blamey, M. & Grey-Wilson, C. (1989). Flora of Britain and
Northern Europe. ISBN 0-340-40170-2
^ Jump up to: a b
Katzer's Spice Pages: Fennel (Foeniculum vulgare Mill.)
Jump up ^ Germplasm Resources Information Network: Foeniculum vulgare
Jump up ^ "Green Fennel Seeds". Retrieved 2014-06-24.
Jump up ^ Rombauer, Irma (1997). Joy of Cooking. New York: Simon &
Schuster Inc. p. 375. ISBN 0-684-81870-1.
Jump up ^ Ziedrich, Linda. The Joy of Pickling.
Fennel in flower
Scientific classification
Kingdom: Plantae
)unranked): Angiosperms
)unranked): Eudicots
)unranked): Asterids
Order: Apiales
Family: Apiaceae
(Umbelliferae(
Genus: Foeniculum
Species: F.
vulgare
Binomial name
Foeniculum vulgare
Mill.
Synonyms
Synonymy
Anethum dulce DC.
Anethum foeniculum L.
Anethum minus Gouan
Anethum panmori Roxb.
Anethum panmorium Roxb. ex Fleming
Anethum piperitum Ucria
Anethum rupestre Salisb.
Foeniculum azoricum Mill.
Foeniculum capillaceum Gilib.
Foeniculum divaricatum Griseb.
Foeniculum dulce Mill.
Foeniculum foeniculum (L.) H.Karst.
Foeniculum giganteum Lojac.
Foeniculum officinale All.
Foeniculum panmorium (Roxb.) DC.
Foeniculum piperitum C.Presl
Foeniculum rigidum Brot. ex Steud.
Ligusticum foeniculum (L.) Roth
Ligusticum foeniculum (L.) Crantz
Meum foeniculum (L.) Spreng.
Meum piperitum Schult.
Ozodia foeniculacea Wight & Arn.
Selinum foeniculum E.H.L.Krause
Seseli dulce Koso-Pol.
Seseli foeniculum Koso-Pol.
Seseli piperitum Koso-Pol.
Tenoria romana Schkuhr ex Spreng.
