خطاطیف. جمع خطاف (پرستو/پرستوک). خطاف . [ خ َطْ طا ] (ع اِ) پرستک . (تفسیر
ابوالفتوح مروزی ). پرستو. فراستوک . پرستوک . فراشتوک . عصفورالجنه . چلچله . (یادداشت
بخط مؤلف ). ابابیل . (غیاث اللغات ) : خدای تعالی مرغانی را بفرستاد همچون خطاف که
آنرا پرستوک خوانند تا بلب دریا شدند؛ هر یکی سه پاره گل برگرفتند دو بپای و یکی بمنقار
و بهوا اندرپریدند و بر زبر سر آن لشکر بایستادند. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
//////////
خطاف. بپارسی پرستوک را گویند و طبیعت دماغ وی
و خاکستر وی روفس گوید سرد و خشک باشد احشا را زیان دارد و مصلح آن عود هندی و قرنفل
بود و دیسقوریدوس گوید چون بگیرند بچه نخستین وی که ماه در افزونی بود و شکم وی بشکافند
دو سنگ‌پاره در شکم وی بود یکی یکرنگ و یکی مختلف رنگ از هر رنگی چون در پوست گوساله
یا پوست گوسفند کوهی یا گاو کوهی بندند پیش از آنکه خاک بر وی نشیند و بر بازوی مصروع
بندند یا بر گردن وی صرع از وی زایل گردد و خوردن وی روشنایی چشم بیفزاید و اگر بسوزانند
و خاکستر وی جهت خناق و هر علتی که باشد در حلق از لهاة و ورم زایل کند و اگر بسوزانند
و خاکستر وی در چشم کشند باصره را قوت دهد و اگر با عسل بیامیزند و در چشم کشند بهتر
بود و اگر با عسل و سرکه بسرشند و کسی که جرب داشته باشد یا دانها بر اعضا و در حمام
طلا کنند و بنشینند تا با عرق فروآید بعد از آن آب بر خود ریزد نافع بود و اگر نمکسود
کنند و خشک کنند و دو درم از وی بیاشامند خناق را نافع بود و دماغ وی چون با عسل در
چشم کشند در ابتدا نزول آب سودمند بود و چون سحق کنند بروغن زنبق و بر ناف زن بمالند
نزدیک نفاس سودمند بود و ابن زهر در خواص آورده است که چون بگیرند پرستوک نر و ماده
و بآتش بسوزانند و در شراب اندازند هرکس که آن شراب بخورد مست نشود و خون وی چون بخورد
زن دهند چنانکه نداند شهوت وی زایل گردد و شیخ الرئیس گوید سرگین وی چون در چشم کشند
سفیدی ببرد ارسطاطالیس در منافع اعضای حیوانات گوید زهره پرستوک چون بدان سعوط کنند
موی سر و ریش که سفید شده باشد سیاه گرداند و دندان نیز هم سیاه کند پس چون خواهند
سعوط کنند دهن پر از شیر تازه کنند تا دندان را سیاه نکند و ابن مولف گوید در خواص
آورده که پرستوک برود و موی ایل بیاورد و در آشیانه بنهد تا هیچ حیوان موذی گرد آشیانه
او نگردد و سرگین پرستوک چون بزهره گاو بیامیزند و بر موی سیاه طلا کنند بی‌هنگام سفید
شود
______________________________
صاحب مخزن الادویه می‌نویسد: خطاف بضم خا
بعربی ابابیل و بفارسی پرستوک و بترکی قرلانقوج و بدیلمی چلچلا و بهندی سیانی و کنهیا
و پت‌دیوری نامند
لاتین HIRUNDO
فرانسهHIRONDELLE انگلیسیSWALLOW
از اختیارات بدیعی
///////////
پَرَستوها و چلچله‌ها گروهی از پرندگان
حشره‌خوار گنجشک‌سان عضو تیرهٔ پرستویان (نام علمی: Hirundinidae)
هستند که تاکنون ۷۴ گونه از آنها شناسایی شده‌اند و در بسیاری از مناطق یافت می‌شوند.
این پرندگان کوچک را با قد و بدن کشیده (حدود ۲۰ سانتیمتر)، بال‌های باریک و نوک‌تیز،
و منقار کوتاه و پاهای سست و کوچک، به آسانی می‌توان از دیگر پرندگان باز شناخت. برخی
از گونه‌های پرستویان دم‌های شاخه‌دار دارند. پر و بال پرستوها می‌تواند یک‌دست و یا
دارای نشان‌هایی به رنگ آبی و سبز با جلای فلزی باشد.
پرجمعیت‌ترین گونهٔ پرستو، چلچلهٔ سینه‌خاکستری
است که در آسیا، اروپا، و آمریکای شمالی زندگی می‌کند. این گونه پرستو گاه در یک فصل
سه بار تخم می‌گذارد. هنگامی که تخم‌های نوبت اول به جوجه تبدیل شدند، پس از ترک لانه
جای دوری نمی‌روند، بلکه در نزدیکی آشیانه می‌مانند و در غذا دادن به جوجه‌های نوبت
دوم و سوم به پدر و مادرشان کمک می‌کنند.
محتویات [نمایش]
نامهای دیگر[ویرایش]
پلپلاسی (در سیستان)، پرستوک، پیرسوک، پرستک،
خطّاف، فرشتو، فرشتوک، فراشترو، فراشتروک، فراشتک، فراستوک، پلستک، پیلوایه، حاجی حاجی،
پالوانه، پالوایه، بادخورک، فرستو، فرستوک، بالوایه، ابابیل (در تداول عامه)، بهار،
زازال، چلچله، فرتوک، بلوایه، دُمسنجه، دُمسیجه، بلسک، داپرزه، دال بوز، دال پوز، دال
بوزه، دال پُوزه، از نامهای دیگر معادل پرستو در زبان فارسی می‌باشند.
در گویش کرمانی اسپریچو به معنای پرستو
آورده شده است. در گویش دزفولی به آن شوپلیشک یا شوپلشک می‌گویند. در زبان انگلیسی،
پرستو با نام معمول Swallow و چلچله با نام Martin خوانده می‌شود. در ترکمنی به ان قره لواچ می‌گویند.
موسم جفت‌گیری و تخمگذاری[ویرایش]
در موسم جفت‌گیری و تخمگذاری پرستوی ماده
تا پنج تخم می‌گذارد، ومدت پانزده روز روی تخم‌ها می‌خوابد، و پس از بیرون آمدن جوجه‌ها
از تخم (تفقیص) و سپری شدن ۲۵ روز جوجه‌ها برای ترک لانه آماده می‌شوند. اما چند شب
نخست را به آشیانه برمی‌گردند، و از آن پس برای همیشه لانه را ترک می‌گویند.
آشیانه[ویرایش]
دو پرستوی صخره‌ای در حال ساختن آشیانه
گِلی
ساختن آشیانه به کمک جفت پرستوی نر وماده
صورت می‌گیرد. لانه را از گِل و ساقهٔ علفها ی خشک و پـَر ساخته می‌شود. بدلیل یکسانی
رنگ پرهای پرستو (چلچله) نر و ماده بازشناختن آنها از یکدیگر آسان نیست.
کوچ[ویرایش]
دو جوجه پرستو در انتظار غذا از سوی پرستوی
مادر
از دیر باز تاکنون انسان می‌خواسته پی به
انگیزهٔ مهاجرت پرندگان ببرد و بداند که چه عواملی در جهت‌یابی آنها نقش دارد. در
هرسال گروه‌های زیادی از پرندگان که به (پرندگان مهاجر) مشهورند گاهی از شمال به جنوب،
وگاهی هم از جنوب به شمال مهاجرت می‌کنند، ودر این مهاجرت هزاران مایل راه را طی می‌کنند
ودها هزار ده وشهر وروستا را پشت سر می‌گذارند. البته عوامل طبیعت، دما، آب وهوا، سرما
و گرما در این هجرت سالیانهٔ پرندگان نقش مهمی دارد. «پرستوها» سالانه هفده هزار کیلومتر
راه را می‌پیمایند، واز قاره‌ای به قارهٔ دیگر کوچ می‌کنند، و دارای رکورد سرعت در
بین دیگر مهاجران هستند. به طوری که نوشته‌اند چهار هزار کیلومتر را در بیست وچهار
ساعت می‌پیمایند. یعنی باسرعت ساعتی حدود صد وهفتاد کیلومتر. گفته می‌شود که انسان
به «پرستو» علاقه‌ای خاص دارد چنانکه سرخ پوستان آمریکایی (در سنتی پیش از دوران مکاشفات
کریستوف کلمب) کدو حلوایی را به شاخه‌ای می‌آویختند تا پرستوها درون (مغز) کدو را بخورند
ودر میان آن، برای خود لانه‌ای بسازند. در مورد کوچ پرندگان نظرات متعددی وجود دارد.
تا پیش از ابراز نظریهٔ جدید گمان بر این بود که رهبری پرندگان با تجربه و مسن، میدان
مغناطیسی زمین، نیروی کوربولیس، تابش آفتاب، وساعت فیزیولوزیکی، در کوچ وجهت یابی پرندگان
مؤثرند. در سال ۱۹۰۶ میلادی دانشمند زیست‌شناسی آلمانی «اشنایدر» این حقیقت را حدس
زد که پرندگان از روی حرکت خورشید جهت یابی می‌کنند. پس از عرضهٔ فرضیهٔ اشنایدر، دکتر
(کرامر) نخستین دانشمندی بود که درستی فرضیه اشنایدر را به کمک آزمایشهای گوناگون،
بررسی و ثابت کرد. وی دریافت که حس جهت یابی پرندگان از روی حرکت خورشید به قدری دقیق
است که آنها حتی مقدار تغییر وضع ساعت به ساعت خورشید را هم می‌سنجند.
آرایه[ویرایش]
پرستوها و چچله‌ها از دیدگاه ریخت‌شناختی
در میان گنجشک‌سانان منحصر به فرد هستند، ولی بهره‌گیری از دورگه‌سازی دی‌ان‌ای-دی‌ان‌ای
نشان داده است که آنها روابطی با سسک‌های بر قدیم، چشم‌سفیدها، و چرخ‌ریسک‌ها دارند.
تیره پرستویان دارای دو زیرخانوادهٔ Pseudochelidonina
شامل پرستوهای رودخانه‌ای و Hirundininae
شامل دیگر پرستوها است.
تیرهٔ Hirundinidae
زیرخانواده: Pseudochelidoninae
(پرستوهای رودخانه‌ای)
سرده: Pseudochelidon
پرستوی رودخانه‌ای آفریقایی، Pseudochelidon eurystomina
پرستوی رودخانه‌ای چشم‌سفید، Pseudochelidon sirintarae
زیرخانواده Hirundininae
(همهٔ دیگر چلچله‌ها و پرستوها)
سرده: Psalidoprocne
اره‌بال دم‌مربعی، Psalidoprocne nitens
اره‌بال کوهی، Psalidoprocne
fuliginosa
اره‌بال سرسفید، Psalidoprocne
albiceps
اره‌بال سیاه، Psalidoprocne
pristoptera
اره‌بال فانتی، Psalidoprocne
obscura
سرده: شبه‌پرستوها
پرستوی دمگاه‌خاکستری، Pseudhirundo griseopyga
سرده: Cheramoeca
پرستوی پشت‌سفید، Cheramoeca leucosternus
سرده: Phedina
چلچله ماسکارن، Phedina
borbonica
چلچله برازا، Phedina
brazzae
سرده: Riparia
چلچله گلوقهوه‌ای، Riparia paludicola
چلچله گلوخاکستری، Riparia chinensis
چلچله کنگو، Riparia
congica
چلچله شنی، Riparia
riparia
چلچله راه‌راه، Riparia
cincta
سرده: Tachycineta
پرستوی درختی، Tachycineta
bicolor
پرستوی بنفش و سبز، Tachycineta thalassina
پرستوی طلایی، Tachycineta
euchrysea
پرستوی باهاما، Tachycineta
cyaneoviridis
پرستوی زولتسمان، Tachycineta stolzmanni
پرستوی حرا، Tachycineta
albilinea
پرستوی بال‌سفید، Tachycineta albiventer
پرستوی دمگاه‌سفید، Tachycineta leucorrhoa
پرستوی شیلی، Tachycineta
meyeni
سرده: Progne
چلچله ارغوانی، Progne
subis
چلچله کوبایی، Progne
cryptoleuca
چلچله کارائیب، Progne
dominicensis
چلچله سینالوا، Progne
sinaloae
چلچله سینه‌خاکستری، Progne chalybea
چلچله گالاپاگوس، Progne modesta
چلچله پرو، Progne
murphyi
چلچله جنوبی، Progne
elegans
چلچله سینه‌قهوه‌ای، Progne tapera
سرده: Notiochelidon
پرستوی شکم‌قهوه‌ای، Notiochelidon murina
پرستوی آبی و سفید، Notiochelidon cyanoleuca
پرستوی پاکمرنگ، Notiochelidon
flavipes
پرستوی سرسیاه، Notiochelidon
pileata
سرده: پرستوی آند
پرستوی آند، Haplochelidon
andecola
سرده: Atticora
پرستوی نوارسفید، Atticora fasciata
پرستوی طوق‌سیاه، Atticora melanoleuca
سرده: Neochelidon
پرستوی ران‌سفید، Neochelidon tibialis
سرده: Stelgidopteryx
پرستوی بال‌زبر شمالی، Stelgidopteryx serripennis
پرستوی بال‌زبر جنوبی، Stelgidopteryx ruficollis
سرده: Alopochelidon
پرستوی سرگندم‌گون، Alopochelidon fucata
سرده: Hirundo
چلچله معمولی یا پرستوی معمولی، Hirundo rustica
پرستوی سینه‌قرمز، Hirundo lucida
پرستوی آنگولا، Hirundo
angolensis
پرستوی اقیانوس آرام، Hirundo tahitica
پرستوی پیام‌رسان، Hirundo neoxena
پرستوی گلوسفید، Hirundo
albigularis
پرستوی اتیوپی، Hirundo
aethiopica
پرستوی دم‌سفید، Hirundo
smithii
پرستوی سینه‌سفید، Hirundo nigrita
پرستوی بال‌رنگارنگ، Hirundo leucosoma
پرستوی دم‌سفید، Hirundo
megaensis
پرستوی سینه‌مرواریدی، Hirundo dimidiata
پرستوی آبی‌رنگ، Hirundo
atrocaerulea
پرستوی سیاه و قرمز، Hirundo nigrorufa
سرده: Ptyonoprogne
چلچله کوهی، Ptyonoprogne
rupestris
چلچله بیابانی، Ptyonoprogne
obsoleta
چلچله صخره، Ptyonoprogne
fuligula
چلچله سربی، Ptyonoprogne
concolor
سرده: Delichon
چلچله دمگاه‌سفید یا چلچله خانگی معمولی
Delichon urbicum
چلچله خانگی آسیایی، Delichon dasypus
چلچله خانگی نپال، Delichon nipalense
سرده: Cecropis
پرستوی خط‌دار بزرگ، Cecropis cucullata
پرستوی خط‌دار کوچک، Cecropis abyssinica
پرستوی سینه‌خرمایی، Cecropis semirufa
پرستوی مسجد، Cecropis
senegalensis
پرستوی دمگاه‌قرمز، Cecropis daurica
پرستوی خط‌دار، Cecropis
striolata
پرستوی شکم‌خرمایی، Cecropis badia
سرده: Petrochelidon
پرستوی صخره گلوقرمز، Petrochelidon rufigula
پرستوی صخره پرئوس، Petrochelidon preussi
پرستوی صخره دریای سرخ، Petrochelidon perdita
پرستوی صخره آفریقای جنوبی، Petrochelidon spilodera
پرستوی جنگلی، Petrochelidon
fuliginosa
پرستوی گلورگه‌دار، Petrochelidon fluvicola
پرستوی پری، Petrochelidon
ariel
پرستوی درختی، Petrochelidon
nigricans
پرستوی صخره آمریکایی، Petrochelidon pyrrhonota
پرستوی غار، Petrochelidon
fulva
پرستوی طوق‌بلوطی، Petrochelidon rufocollaris
منابع[ویرایش]
در
ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پرستو موجود است.
پرستو در لغتنامه دهخدا
دکتر:، العلوی، هادی، «(عالم الطیور والحیوانات)
»، دارالعودة، بیروت، لبنان، چاپ پنجم سال ۱۹۹۸ میلادی به (عربی).
الدمیری، کمال الدین، محمد، بن موسی،
«(حیات الحیوان الکبری) »، دارالباب للطباعة والنشر والتوزیع، دمشق، چاپ دوم سال
۱۹۹۷ میلادی به (عربی).
دکتر: منیف، موسی، سعید، «(عالم الحیوان
وغرائـِبهُ) »، دار عزالدین للطباعة والنشر، بیروت، چاپ سوم سال ۱۹۹۳ میلادی به (عربی).
الجاحظ، أبی عثمان عَّمر، بن بحر، (کتاب
الحیوان) ، جلد سوم، دار احیاء التراث العربی، چاپ بیست وششم، بیروت، لبنان، انتشار
سال ۱۹۵۰ میلادی به (عربی).
///////////
السنونو (الاسم العلمي: Hirundinidae)، (بالإنجليزية: Swallow) هي فصيلة طيور تنتمي الي
رتبة عصفوريات (رتبة: Passeriformes)
، عائلة من الطيور المهاجرة, تتراوح أطوالها من 18 إلى 20 سم. تبني طيور السنونو أعشاشها
في السقوف العالية للأبنية القديمة.
يقتات السنونو على الحشرات. يعيش ويتواجد
السنونو عادة كزوجين ذكر وأنثى ويطيران مترافقين. يبني السنونو عشه من الوحل والقش
ويلصقه في سقوف المنازل, أما أنثى السنونو فتضع أربعة بيضات وتكون منقطة عادة.
يهاجر السنونو عبر دول إيران وسوريا والجبل
الأخضر في ليبيا وجنوب أوروبا والبحر الأبيض المتوسط على شكل أسراب مكونة من 60 إلى
80 طير ويذهب إلى أوروبا ليفرخ هناك, كما ينتقل من جنوب السودان إلى جنوب أفريقيا.ويعيش
في مدينة الموصل في العراق ومنذ اكثر من سبعين عاما لم تغادر هذه الطيور اعشاشها التي
شيدتها في بناية محطة القطار وبناية (اللوكو) صيانة وتصليح القاطرات والعربات والشاحنات
وبعض الابنية الأخرى المفتوحة.
///////////
به کردی:
په‌ڕه‌سێلکه‌یان پلیزرگ یان تەیر، (به
لاتین: Hirundo)، (به عه‌ره‌بی: سنونو)
باڵنده‌یه‌کی مێرووخۆره، زیاتر له ٧٤ جۆری ناسراوه و له زۆربه‌ی ناوچه‌کاندا به‌دی
ده‌کرێت. ئه‌م باڵندانه باریک و بچووکن، ملیان قوڵه و باڵیان درێژ و نووک تیژه،
کلکیان دوو لکه و ده‌نووکیان کورت و سه‌خته.لاقیان بچووک و بێ هێزه،له فڕیندا تیژباڵن.
به گه‌ل ده‌ژین و نێر و مێیان یه‌ک ره‌نگه.، له ژێر ڕه‌وه‌ز و که‌لێنی خانوو به‌راندا
به قوڕ هێلانه چێ ده‌که‌ن. له هه‌وادا مێش و مه‌گه‌ز ده‌گرن.
/////
به عبری:
סנוניתיים, Hirundinidae, משפחת
עופות בסדרת ציפורי השיר.
מיון המשפחה:
תת-משפחה: סנוניתים
Hirundininae
סוג סנונית עצים Tachycineta
סוג בו מין יחיד סנונית
כחולה Phaeoprogne tapera
סוג סנונית סגולה
Progne
סוג סנונית אמזונית
Notiochelidon
סוג סנונית לבנת-חזה
Atticora
סוג בו מין יחיד סנונית
לבנת ירך Neochelidon tibialis
סוג סנונית גסת כנף
Stelgidopteryx
סוג בו מין יחיד סנונית
לבנת גב Cheramoeca leucosternus
סוג כוכית Riparia
סוג סנונית מפוספסת
Phedina
סוג סנונית Hirundo
סוג טסית Delichon
סוג סנונית כנף-משור
Psalidoprocne
תת-משפחה: סנוניתי
נהר Pseudochelidoninae
סוג סנונית נהר Pseudochelidon
///////
به مازرونی:
چلچلا اتا پرندوئه باریک بال دانّه و ونه
دِم دِچلّوئه. وه لل و پشه و دیگه حشرات ره خانّه و ونه قد سر تا بِن 16 سانتی‌میتر
نَوانه. مازرون مردِم چلچلا ره بهار ِمژده دونّه و ونه بکاشتِن ره نخاش دونّه. چلچلائون
مازرون دله سره‌ئون ِبومِ‌سَر یا دیفار دله شه وسّه کالی سازنّه و اوایل بهار تا اواخر
پاییز اینجاهان دَرنه. وشون ره وفاداری ِنماد هم دونّه. قدیم مازرون دله گاتنه که چلچلای
کَش‌بِن قرآن کَته تا وچون وه ره کار ندارن و اشکار نَواشه.
////////////
به پنجابی:
ابابیل پنچھیاں دا اک ٹبر اے جیہڑے ہوا
وچ ای کھا لیندے نیں۔ چڑیاں دے ایس ٹبر وچ 19 ٹوکرے تے 83 ونڈاں نیں۔ ابابیلاں سارے
تھانواں تے پھیلیاں ہویاں نیں سواۓ انٹارکٹکا دے۔
وکھالہ[لکھو]
ابابیل نے اپنے پنڈے نوں ہوا وچ شکار کرن
لئی بنایا ہویا اے۔ ایہدا سدھا پتلا پنڈا تے چنجلے پر ہوندے نیں۔ ایس باہجوں ایہنے
اپنے جنے پنچھیاں نالوں 50–75% گھٹ زور اڈاری وچ لانا پیندا اے۔ ابابیل دی چھوٹی پر
تکڑی چنج ہوندی اے جیہڑی واوا کھلی ہوندی اے۔ ایہناں دا پنڈا 10–24 سینٹی میٹر
(3.9–9.4 انچ) دے وشکار تے جوکھ 10–60 گرام ہوندا اے۔
ایہناں دے کھمب لمے چنجلے تے مڈھلے 9 ہوندے
نیں۔ پوچھل وچ 9 پر ہوندے نیں۔
////////////
به سندی
ابابيل هڪ ننڍڙي پکي جو نالو آهي. هي پکي
اڏرڻ دوران به کائي سگهي ٿو.
/////////
به اردو:
ابابیل کا تعلق عصفوری النسل پرندوں کے
گروہ خُطافخن سے ہے۔ اس پرندے کی امتیازی خصوصیت یہ ہے کہ یہ اُڑتے اُڑتے بھی کھا سکتا
ہے۔
///////////
به ترکی آذری:
Qaranquşlar (lat. Hirundinidae) - Sərçəkimilər dəstəsinə aid fəsilə.
Qaranquşun 4 növü (kənd, şəhər, sahil və dağ qaranquşu) dağ çaylarının dərələrində,
qayalarda, insan məskənlərində, daş tikililərdə yuvalayırlar. Onlar uçan xırda
həşəratlarla qidalanırlar. Uçarkən su hövzəsinin səthindən dimdiyi ilə su içməyə
qabildir. Qanadları uzun və itidir, quyruğu isə iki hissəyə haçalanmış
formadadır. Köçəri quşdur.
///////////
به ترکی استانبولی:
Kırlangıç, kırlangıçgiller (Hirundinidae) familyasını oluşturan kuş
türlerinin ortak adı.
Kırlangıçlar, kutuplar hariç dünyanın her tarafında yaşayabilen, sinek
avlayarak geçinen, küçük, ötücü kuşlardır.
/////////////
The swallows and martins are a group of passerine birds in the family
Hirundinidae that are characterised by their adaptation to aerial feeding.
Swallow is used colloquially in Europe as a synonym for the barn swallow.
This family comprises two subfamilies: Pseudochelidoninae (the river
martins of the genus Pseudochelidon) and Hirundininae (all other swallows and
martins). Within the Old World, the name "martin" tends to be used
for the squarer-tailed species, and the name "swallow" for the more
fork-tailed species; however, there is no scientific distinction between these
two groups.[1] Within the New World, "martin" is reserved for members
of the genus Progne. (These two systems are responsible for the sand martin
being called "bank swallow" in the New World.) The entire family
contains around 83 species in 19 genera.
The swallows have a cosmopolitan distribution across the world and breed
on all the continents except Antarctica. It is believed that this family
originated in Africa as hole-nesters; Africa still has the greatest diversity
of species.[1] They also occur on a number of oceanic islands. A number of
European and North American species are long-distance migrants; by contrast,
the West and South African swallows are non-migratory.
Description
The swallows and martins have an evolutionarily conservative body shape
which is similar across the clade but is unlike that of other passerines.[2]
Swallows have adapted to hunting insects on the wing by developing a slender,
streamlined body and long pointed wings, which allow great maneuverability and
endurance, as well as frequent periods of gliding. Their body shape allows for
very efficient flight, which costs 50–75% less for swallows than equivalent
passerines of the same size.
The bill of the sand martin is typical for the family, being short and
wide.
Like the unrelated swifts and nightjars, which hunt in a similar way,
they have short bills, but strong jaws and a wide gape. Their body length
ranges from about 10–24 cm (3.9–9.4 in) and their weight from about 10–60 g
(0.35–2.12 oz). The wings are long, pointed, and have nine primary feathers.
The tail has 12 feathers and may be deeply forked, somewhat indented, or
square-ended. A long tail increases maneuverability, and may also function as a
sexual adornment, since the tail is frequently longer in males.[2] In barn
swallows the tail of the male is 18% longer than those of the female, and
females will select mates on the basis of tail length.[3]
The legs are short, and their feet are adapted for perching rather than
walking, as the front toes are partially joined at the base. Swallows are
capable of walking and even running, but they do so with a shuffling, waddling
gait.[4] The leg muscles of the river martins (Pseudochelidon) are stronger and
more robust than those of other swallows.[2][4]
The most common hirundine plumage is glossy dark blue or green above and
plain or streaked underparts, often white or rufous. Species which burrow or
live in dry or mountainous areas are often matte brown above (e.g. sand martin
and crag martin). The sexes show limited or no sexual dimorphism, with longer
outer tail feathers in the adult male probably being the most common
distinction.
The chicks hatch naked and with closed eyes. Fledged juveniles usually
appear as duller versions of the adult.
Distribution and habitat[edit]
The swallows and martins have a worldwide cosmopolitan distribution,
occurring on every continent except Antarctica. One species, the Pacific
swallow, occurs as a breeding bird on a number of oceanic islands in the
Pacific Ocean,[5] the Mascarene martin breeds on Reunion and Mauritius in the
Indian Ocean,[6] and a number of migratory species are common vagrants to other
isolated islands and even to some sub-Antarctic islands. Many species have
enormous worldwide ranges, particularly the barn swallow, which breeds over
most of the Northern Hemisphere and winters over most of the Southern
Hemisphere.
The lesser striped swallow is a partial migrant within Africa
The family uses a wide range of habitats. They are dependent on flying
insects and as these are common over waterways and lakes they will frequently
feed over these, but they can be found in any open habitat including
grasslands, open woodland, savanna, marshes, mangroves and scrubland, from sea
level to high alpine areas.[2] Many species inhabit human-altered landscapes
including agricultural land and even urban areas. Land use changes have also
caused some species to expand their range, most impressively the welcome
swallow which began to colonise New Zealand in the 1920s, started breeding in
the 1950s and is now a common landbird there.[7]
Species breeding in temperate regions migrate during the winter when
their insect prey populations collapse. Species breeding in more tropical areas
are often more sedentary, although several tropical species are partial
migrants or make shorter migrations. In antiquity it was thought that swallows
hibernated in a state of torpor, even that they withdrew for the winter under
water. Aristotle ascribed hibernation not only to swallows, but also to storks
and kites. Hibernation of swallows was considered a possibility even by as
acute an observer as Rev. Gilbert White, in his The Natural History and
Antiquities of Selborne (1789, based on decades of observations).[8] This idea
may have been supported by the habit of some species to roost in some numbers
in dovecotes, nests and other forms of shelter during harsh weather, even
apparently entering torpor.[2]
Behaviour and ecology[edit]
A tree swallow attending its nest in a tree cavity
Swallows are excellent flyers, and use these skills to feed and attract
a mate. Some species, like the mangrove swallow, are territorial, whereas
others are not and simply defend their nesting site. In general, the males
select a nest site, and then attract a female using song and flight, and
(dependent on the species) guard their territory. The size of the territory
varies depending on the species of swallow; in colonial-nesting species it
tends to be small, but it may be much larger for solitary nesters. Outside of
the breeding season some species may form large flocks, and species may also
roost communally. This is thought to provide protection from predators such as
sparrowhawks and hobbies.[2] These roosts can be enormous; one winter roosting
site of barn swallows in Nigeria attracted 1.5 million individuals.[9]
Non-social species do not form flocks, but recently fledged chicks may remain
with their parents for a while after the breeding season. If a human being gets
too close to their territory, swallows will attack them within the perimeter of
the nest.
Diet and feeding[edit]
For the most part swallows are insectivorous, taking flying insects on
the wing.[2] Across the whole family a wide range of insects are taken from
most insect groups, but the composition of any one prey type in the diet varies
by species and with the time of year. Individual species may be selective, they
do not scoop up every insect around them, but instead select larger prey items
than would be expected by random sampling.[10] In addition the ease of capture
of different insect types affects their rate of predation by swallows.[11] They
also avoid certain prey types; in particular stinging insects such as bees and
wasps are generally avoided. In addition to insect prey a number of species
will occasionally consume fruits and other plant matter. Species in Africa have
been recorded eating the seeds of Acacia trees, and these are even fed to the
young of the greater striped swallow.[2][12]
The swallows generally forage for prey that is on the wing, but they
will on occasion snap prey off branches or on the ground. The flight may be
fast and involve a rapid succession of turns and banks when actively chasing
fast moving prey; less agile prey may be caught with a slower more leisurely flight
that includes flying in circles and bursts of flapping mixed with gliding.
Where several species of swallow feed together they will be separated into
different niches based on height off the ground, some species feeding closer to
the ground and others feeding at higher levels. Similar separation occurs where
feeding overlaps with swifts. Niche separation may also occur with the size of
prey chosen.
Breeding[edit]
Two cliff swallows constructing mud nests
The more primitive species nest in existing cavities, for example in an
old woodpecker nest, while other species excavate burrows in soft substrate
such as sand banks.[2] Swallows in the genera Hirundo, Ptyonoproggne, Cecropis,
Petrochelidon and Delichon build mud nests close to overhead shelter in locations
that are protected from both the weather and predators. The mud-nesters are
most common in the Old World, particularly Africa, whereas cavity-nesters are
the rule in the New World. Mud nesting species in particular are limited in
areas of high humidity, which causes the mud nests to crumble. Many cave, bank
and cliff dwelling species of swallow nest in large colonies. Mud nests are
constructed by both males and females, and amongst the tunnel diggers the
excavation duties are shared as well. In historical times, the introduction of
man-made stone structures such as barns and bridges, together with forest
clearance, has led to an abundance of colony sites around the globe,
significantly increasing the breeding ranges of some species. Birds living in large
colonies typically have to contend with both ectoparasites and conspecific nest
parasitism.[13][14] Old males benefit most from coloniality, since they are
able to maintain their own nests and benefit from frequent extra-pair
copulations.
Barn swallow fledglings waiting to be fed
Pairs of mated swallows are monogamous,[15] and pairs of non-migratory
species often stay near their breeding area all year, though the nest site is
defended most vigorously during the breeding season. Migratory species often return
to the same breeding area each year, and may select the same nest site if they
were previously successful in that location. First-year breeders generally
select a nesting site close to where they were born and raised.[16] The
breeding of temperate species is seasonal, whereas that of subtropical or
tropical species can either be continuous throughout the year or seasonal.
Seasonal species in the subtropics or tropics are usually timed to coincide
with the peaks in insect activity, which is usually the wet season, but some
species like the white-bibbed swallow nest in the dry season to avoid flooding
in their riverbank nesting habitat.[2] All swallows will defend their nests
from egg predators, although solitary species are more aggressive towards predators
than colonial species.[17] Overall the contribution of male swallows towards
parental care is the highest of any passerine bird.[2]
Feeding young
The eggs of swallows tend to be white, although those of some
mud-nesters are speckled. The average clutch size is around four to five eggs
in temperate areas and two to three eggs in the tropics. The incubation duties
are shared in some species, in others the eggs are incubated solely by the
females. Amongst the species where the male helps with incubation the
contribution varies amongst species, with some species like the cliff swallow
sharing the duties equally and the female doing most of the work in others.
Amongst the barn swallows the male of the American subspecies helps (to a small
extent) whereas the European subspecies does not. Even in species where the
male does not incubate the eggs the male may sit on them when the female is
away to reduce heat loss. Incubation stints last for 5–15 minutes and are
followed by bursts of feeding activity. From laying, swallow eggs take between
10–21 days to hatch, with 14–18 days being more typical.
The chicks of swallows hatch naked, generally with only a few tufts of
down. The eyes are closed and do not fully open for up to 10 days. The feathers
take a few days to begin to sprout, and the chicks are brooded by the parents
until they are able to thermoregulate. On the whole they develop slowly
compared to other passerine birds. The parents do not usually feed the chicks
individual insects but instead a bolus of food comprising ten to a hundred
insects. Regardless of whether the species has males that incubate or brood the
chicks the males of all swallows and martins will help feed the chicks. It is
difficult to judge when swallows and martins fledge, as they will be enticed
out of the nest after three weeks by parents but frequently return to the nest
afterwards in order to roost.
Calls[edit]
MENU0:00
Song of the purple martin.
Swallows are able to produce many different calls or songs, which are
used to express excitement, to communicate with others of the same species,
during courtship, or as an alarm when a predator is in the area. The songs of
males are related to the body condition of the bird and are presumably used by
females to judge the physical condition and suitability for mating of
males.[18] Begging calls are used by the young when soliciting food from their
parents. The typical song of swallows is a simple, sometimes musical twittering.
Status and conservation[edit]
The Bahama swallow is listed as an endangered species
Species of swallow and martin that are threatened with extinction are
generally endangered due to habitat loss. This is presumed to be the reason
behind the decline of the critically endangered white-eyed river martin, a
species that is only known from a few specimens collected in Thailand. The
species presumably breeds in riverbanks, a much diminished habitat in SE
Asia.[19] Two insular species, the Bahama swallow and golden swallow, have
declined due to forest loss and also competition with introduced species such
as starlings and sparrows, which compete with these swallows for nesting sites.
The golden swallow formerly bred on the island of Jamaica, but was last seen
there in 1989 and is now restricted to the island of Hispaniola.[20]
Relationship with humans
An artificial purple martin nesting colony
Swallows are tolerated by humans because of their beneficial role as
insect-eaters, and some species have readily adapted to nesting in and around
human habitation. The barn swallow and house martin now rarely use natural
sites. The purple martin is also actively encouraged by people to nest around
humans and elaborate nest boxes are erected. Enough artificial nesting sites
have been created that the purple martin now seldom nests in natural cavities
in the eastern part of its range.
Because of the long human experience with these conspicuous species,
many myths and legends have arisen as a consequence, particularly relating to
the barn swallow.[2] The Roman historian Pliny the Elder described a use of
painted swallows to deliver a report of the winning horses at a race.[21]
During the nineteenth century, Jean Desbouvrie attempted to tame swallows and
train them for use as messenger birds, as an alternative to war pigeons. He
succeeded in curbing the migratory instinct in young birds and persuaded the
government of France to conduct initial testing, but stalled further
experimentation.[21][22] Subsequent attempts to train homing behaviour into
swallows and other passerines had difficulty establishing a statistically
significant success rate, although the birds have been known to trap themselves
repeatedly in order to obtain bait from traps.[21]
According to a sailing superstition, swallows are a good omen to those
at sea. This probably arose from the fact that swallows are land-based birds,
so their appearance informs a sailor that he is close to shore.[23] An old term
of venery for swallows is a "flight" or "sweep."[24]
The swallow is called the "bird of freedom" because it cannot
endure captivity and will only mate in the wild. [25]
Taxonomy and systematics[edit]
The swallows and martins are morphologically unique within the
passerines, but the use of DNA-DNA hybridization studies has suggested
relationships with the Old World warblers (a large wastebin taxon that has
recently been split into several new families), the white-eyes and the tits.
Under the Sibley-Ahlquist taxonomy they have been placed in the infraorder
Passerida.
Within the family there is a clear division between the two subfamilies,
the Pseudochelidoninae which is composed of the two species of river martins,
and the Hirundininae, into which the remaining 81 species are placed. The
division of the Hirundininae has been the source of much discussion, with
various taxonomists variously splitting them into as many as 24 genera and
lumping them into just 12. There is some agreement that there are three core
groups within then Hirundininae, the saw-wings of the genus Psalidoprocne, the
core martins and the swallows of the genus Hirundo and their allies.[2]
Species in taxonomic order[edit]
Black saw-wing
Welcome swallow
File:Barn Swallow - Hirundo rustica.ogv
Video clip of European barn swallow in Lindisfarne, England
Wire-tailed swallow, Hirundo smithii
Family: Hirundinidae
Subfamily: Pseudochelidoninae (river martins)
Genus: Pseudochelidon
African river martin, Pseudochelidon eurystomina
White-eyed river martin, Pseudochelidon sirintarae
Subfamily Hirundininae (all other swallows and martins)
Genus: Psalidoprocne (saw-wings)
Square-tailed saw-wing, Psalidoprocne nitens
Mountain saw-wing, Psalidoprocne fuliginosa
White-headed saw-wing, Psalidoprocne albiceps
Black saw-wing, Psalidoprocne pristoptera
Fanti saw-wing, Psalidoprocne obscura
Genus: Pseudhirundo
Grey-rumped swallow, Pseudhirundo griseopyga
Genus: Cheramoeca
White-backed swallow, Cheramoeca leucosternus
Genus: Phedina
Mascarene martin, Phedina borbonica
Brazza's martin, Phedina brazzae
Genus: Riparia
Brown-throated martin, Riparia paludicola
Grey-throated martin, Riparia chinensis
Congo martin, Riparia congica
Sand martin, Riparia riparia
Banded martin, Riparia cincta
Genus: Tachycineta
Tree swallow, Tachycineta bicolor
Violet-green swallow, Tachycineta thalassina
Golden swallow, Tachycineta euchrysea
Bahama swallow, Tachycineta cyaneoviridis
Tumbes swallow, Tachycineta stolzmanni
Mangrove swallow, Tachycineta albilinea
White-winged swallow, Tachycineta albiventer
White-rumped swallow, Tachycineta leucorrhoa
Chilean swallow, Tachycineta meyeni
Genus: Progne
Purple martin, Progne subis
Cuban martin, Progne cryptoleuca
Caribbean martin, Progne dominicensis
Sinaloa martin, Progne sinaloae
Grey-breasted martin, Progne chalybea
Galapagos martin, Progne modesta
Peruvian martin, Progne murphyi
Southern martin, Progne elegans
Brown-chested martin, Progne tapera
Genus: Notiochelidon
Brown-bellied swallow, Notiochelidon murina
Blue-and-white swallow, Notiochelidon cyanoleuca
Pale-footed swallow, Notiochelidon flavipes
Black-capped swallow, Notiochelidon pileata
Genus: Haplochelidon
Andean swallow, Haplochelidon andecola
Genus: Atticora
White-banded swallow, Atticora fasciata
Black-collared swallow, Atticora melanoleuca
Genus: Neochelidon
White-thighed swallow, Neochelidon tibialis
Genus: Stelgidopteryx
Northern rough-winged swallow, Stelgidopteryx serripennis
Southern rough-winged swallow, Stelgidopteryx ruficollis
Genus: Alopochelidon
Tawny-headed swallow, Alopochelidon fucata
Genus: Hirundo
Barn swallow, Hirundo rustica
Red-chested swallow, Hirundo lucida
Angola swallow, Hirundo angolensis
Pacific swallow, Hirundo tahitica
Welcome swallow, Hirundo neoxena
White-throated swallow, Hirundo albigularis
Ethiopian swallow, Hirundo aethiopica
Wire-tailed swallow, Hirundo smithii
White-bibbed swallow, Hirundo nigrita
Pied-winged swallow, Hirundo leucosoma
White-tailed swallow, Hirundo megaensis
Pearl-breasted swallow, Hirundo dimidiata
Blue swallow, Hirundo atrocaerulea
Black-and-rufous swallow, Hirundo nigrorufa
Genus: Ptyonoprogne
Eurasian crag martin, Ptyonoprogne rupestris
Pale crag martin, Ptyonoprogne obsoleta
Rock martin, Ptyonoprogne fuligula
Dusky crag martin, Ptyonoprogne concolor
Genus: Delichon
Common house martin, Delichon urbicum
Asian house martin, Delichon dasypus
Nepal house martin, Delichon nipalense
Genus: Cecropis
Greater striped swallow, Cecropis cucullata
Lesser striped swallow, Cecropis abyssinica
Red-breasted swallow, Cecropis semirufa
Mosque swallow, Cecropis senegalensis
Red-rumped swallow, Cecropis daurica
Striated swallow, Cecropis striolata
Rufous-bellied swallow, Cecropis badia
Genus: Petrochelidon
Red-throated cliff swallow, Petrochelidon rufigula
Preuss's cliff swallow, Petrochelidon preussi
Red Sea cliff swallow, Petrochelidon perdita
South African cliff swallow, Petrochelidon spilodera
Forest swallow, Petrochelidon fuliginosa
Streak-throated swallow, Petrochelidon fluvicola
Fairy martin, Petrochelidon ariel
Tree martin, Petrochelidon nigricans
American cliff swallow, Petrochelidon pyrrhonota
Cave swallow, Petrochelidon fulva
Chestnut-collared swallow, Petrochelidon rufocollaris
///////////////
Red-rumped swallow
Scientific classification
Kingdom: Animalia
Phylum: Chordata
Class: Aves
Order: Passeriformes
Suborder: Passeri
Family: Hirundinidae
Vigors, 1825
