حزنبل . [ ح َ زَ ب ُ / ح َ زَ ب َ ] (ع اِ) بیخی است که از طرف شام و
بیت المقدس آورند. (منتهی الارب ).
حسین خلف گوید: سفید تیره رنگ میباشد. یک
درم از آن جهت گزیدگی عقرب و مار با ماءالعسل بخورند، نافع است . (برهان قاطع چ معین
). نوعی از بهمن سپید است . مریافلن . میلی فو . ذوالف ورقة. ذوالف ورقات . هزار برگ
. حرمانة. نام عامیانه ٔ نوعی از بومادران . نام نوع دیگر از گیاهان که برگ آن مانند
برگ بومادران دارای کناره ٔ مضرس و بسیار ظریف باشد و هنوز هم به نام «ریزه گیاه »
یا «گیاه درشکه چیها» خوانده میشود. گیاهی است درازعمر که در میان مرغزارها و کنار
راهها بروید. ساقه های چین دارش دارای برگهای منفرد است که مستقیماً بر آن محور قرار
دارد. برگش باریک و بلند و دارای دندانه های فراوان است . گلهای سفید یا گلگونش در
هم آمیخته و تاجی را تشکیل داده و بر دم گل قرار دارد و عطر مطبوع و ملایمی میدهد.
این گیاه در ترکیب حشیشةالجرح بکار میرود.
صاحب اختیارات بدیعی گوید: بیخی است که
از طرف شام و بیت المقدس می آورند و سپید تیره رنگ بود چنانچه به سیاهی زند و دانگی
از وی نافع بود جهت گزیدگی عقرب و مار، از یک درم تا یک مثقال به آب بیاشامند یا به
ماءالعسل یا بشراب بغایت نافع بود. و مریافلن نیز گویند. حکیم مؤمن گوید: لغت عربی
است و کف الدابه و کف النسر و به یونانی مریافلن نامند و مراد ازو بیخیست سطبر و سفید
مایل به تیرگی وزردی و طعم او شیرین مایل بتلخی و امین الدوله نوعی از بهمن سفید دانسته
. نبات او انبوه و برگ آن شبیه به برگ سیب و عریض تر و مزغب است و ساق مجوفی از وسط
آن رسته . مابین زردی و سرخی و برگهای ریزه احاطه ٔ ساق نموده . بلندی او تا دو ذرع
و منحرف بجهت اسفل بحدی که ملاصق زمین باشد، و در سر او چیزی متخلخل مثل اسفنج و درونش
با اندک رطوبت ، و خارهای ریزه در اطراف اوو گلش مایل به سفیدی و زردی ، و تخمش محیط
ساق او مثل فراسیون و بی شعبه و شاخ . و منبت او نزدیک آبها در بلاد شام و کوهها و
بیت المقدس و طبرستان و بهترین او نرم تندبوی شیرین است در وسط دوم خشک و در اول سیم
گرم و با ترقیه و قوتش تا بیست سال باقیست و مفتح و محلل و ملطف اخلاط و مبهی و مقوی
احشا و جهت رفع صداع کهنه و منع تصاعد بخار و تقویت دماغ و قطع نزلات و رمد و درد لهاة
و لثه و سینه و سعال و ربو و ضیق النفس و قولنج و ریاح غلیظه و ضعف جگر و سپرز، و با
عسل جهت حصاة و مداومت او تا یک هفته و دو هفته جهت استسقای لحمی و زقی و با سکنجبین
جهت نیکو کردن رخسار و بامغز تخم خربزه جهت گرده و با گلنار جهت قطع سیلان خون و با
آب گندنا جهت ساقط کردن بواسیر و مداومت خوردن آن با آب کرفس جهت تحلیل آنچه در انثیان
بهم رسد وبا صبر جهت رفع مفاصل و عرق النسا و ضماد مطبوخ مهرای او با سداب و سیر در
روغن زیتون جهت فالج و لقوه کزار و خدر و عرق النسا و قطور او در گوش جهت گرانی سامعه
و اکتحال او جهت قطع بیاض و ناخنه و سلاق و آشامیدن او جهت سموم حیوانی و نباتی و تقویت
باه ، اجماعی اطبا است . خصوصاً با شراب و بدستور طلا کردن او و آشامیدن منقوع او در
شیر تازه به قدر یک شب موجب عدم تأثیر سموم است تا مدت یک سال . گویند تا مدت العمر.
باآب و نمک جهت سقطه و ضماد تازه و خشک او جهت منع ورم و جراحات و التیام آن بغایت
مفید و گویند مضر ریه است و مصلحش انیسون و قدر شربتش از یک مثقال تا دو مثقال است
و مؤلف مالایسع بیان نموده که صنفی ازو در شام بهم میرسد که شبیه به سورنجان و عظیم
و صلب است و رفع اثر سموم را در عرض سال مخصوص او دانسته اند. ورجوع به تذکره ٔ داود
ضریر انطاکی و ذیل القوامیس دزی شود.
////////////
مریافلن . [ م ُ ف ِ ل ُ ] (معرب ، اِ)
به یونانی یعنی ذوألف ورقه ، و آن بیخ گیاهی است که از شام و بیت المقدس آورند و آن
را حزنبل نیز گویند، گزندگی مار و عقرب را نافع است . (از برهان ). هزار برگ . (مخزن
الادویه ). ذوالف ورقا. حرمانه .
//////////
القيصوم الألفي الأوراق أو الحَزَنْبَل
أو الأخلية ذات الألف ورقة (باللاتينية: Achillea
millefolium) نبات عشبي معمّر يتبع جنس
القيصوم من الفصيلة النجمية أصله من نصف الكرة الأرضية الشمالي.
محتويات
1 الوصف
2 الموئل
والانتشار
3 البيئة
4 المخاطر
5 المراجع
الوصف
نبات عشبي ذو ساق منتصبة ارتفاعها
20–80 سم.
الموئل والانتشار
موطنها كل أوروبا والقوقاز. شائع في أوروبا
وآسيا، كما انتشر في القارات الأخرى.
البيئة
ينمو في السهول وعلى أطراف الغابات وبين
الشجيرات.
المخاطر
بيّنت إحدى الدراسات أن خلاصة الحزنبل المائية
يمكن أن تسبب اعتلالاً في إنتاج النطاف عند جرذان التجارب.
المراجع
^ موقع أغروفوك. الأخلية ذات الألف ورقة.
تاريخ الولوج 20 كانون الثاني 2012.
^ قاعدة البيانات الأوروبية-المتوسطية للنباتات.خريطة
انتشار القيصوم الألفي الأوراق (بالإنكليزية). تاريخ الولوج 20 كانون الثاني 2011.
^ Dalsenter P.
et al. (2004). "Reproductive evaluation of aqueous crude extract of
Achillea millefolium L. (Asteraceae) in Wistar rats.". Reproductive
Toxicology 18 (6): 819–23. doi:10.1016/j.reprotox.2004.04.011. PMID 15279880.
/////////////
بومادران معمولی یا مُشک چوپان(کذا) گیاهی
است از تیره گل‌ستاره‌ای‌ها (کاسنیان) از سردهٔ بومادران‌ها (Achillea).
گیاهی است علفی و یکساله، دارای ساقه و
شاخه‌های راست به ارتفاع ۲۵ تا ۶۰ سانتیمتر که در نواحی بحرالروم (مدیترانه) و غالب
نقاط ایران می‌روید. این گیاه به رنگ سبز مایل به زرد با دمبرگ دراز و گلهایی مجتمع
بصورت خوشهٔ دراز در کنارهٔ برگها دارد. دانه اش تقریباً کروی و صاف است. سرشاخه‌های
گل دار این گیاه بعلت دارا بودن اسانس بوی مخصوص دارند. مشک چوپان در طب عوام بعنوان
خلطآور مصرف میشود و برای آن اثر ضد تشنج و نیرو دهنده و تسکین دهنده تنگی نفس ذکر
شده است. به آن مشک داش (کذا) هم گفته شده‌است.
تاریخچه
نام لاتین این گیاه برگرفته از نام آشیل،
قهرمان افسانه‌ای یونان است. گفته میشود در دوران نبردهای تروآ (حدود ۱۲۰۰ سال قبل
از میلاد) از بومادران برای درمان زخم و جلوگیری از خونریزی و عفونت استفاده می‌شد.
ضمناً این گیاه در دورة ساکسون‌ها برای دفع چشم بد به کار می‌رفت و نیز در مراسم سحر
و جادو هم از آن استفاده می‌شد. نام مرسوم آن یعنی «خون دماغ» کاربرد سنتی بند آورنده
خونریزی آن را بیان می‌کند.
ویژگی‌های گیاه‌شناسی
گیاهی است پایا، به ارتفاع ۲۰ تا ۹۰ سانتیمتر
و حتی بیشتر که برگ‌هایی بدون دمبرگ، دراز و پوشیده از کرک دارد که دارای بریدگی‌های
زیاد و باریکی است. گلهای سفید رنگ آن به صورت کاپیتول کوچک و مجتمع، گل‌آذین دیهیم
در قسمت انتهایی ساقه قرار گرفته‌اند. کاپیتول‌های کوچک و متعدد آن به طول ۴ تا ۸ میلی‌متر
و به عرض ۲ تا ۵ میلی‌متر میباشد و در هر کاپیتول آن، دو نوع گل، یکی زبانه‌ای و سفید
رنگ، واقع در حاشیه گل آذین و دیگری لوله‌ای و واقع در ناحیة وسط، دیده میشود. همه
قسمت‌های گیاه دارای بوی نافذ و تلخ مزه‌است. بومادران گونه millefolium دارای گلهای سفید رنگ میباشد ولی گونه santolina از نظر اندازه، گیاهی کوچک‌تر و دارای گلهایی به رنگ زرد با بویی معطر و نافذ
است. خودگیاه بومادران ساقه‌ای به ارتفاع ۱۰-۳۵سانتیمتردارد. گونه‌های دیگرآن برحسب
نوع ومحل روییش ارتفاعی به اندازهٔ ۱۰-۸۰ و۱۵-۵۵ و۱۵-۴۰ دارند
خرده نگاری
گرد بومادران به رنگ سبز روشن با بوی معطر
و مخصوص و طعم تلخ بوده و در زیر میکروسکوپ شامل قسمت‌های زیر است: تارهای غیرترشحی
که اختصاصی است، بخشی از فیبرهای ساقه، بخشی از گلبرگ با پارانشیم کنگره‌ای، بخشی از
میلة پرچم و دانه گردة به شکل کروی و خاردار.
Assay
تعیین مقدار اسانس: ۳۰ g اندام هوایی گیاه را با۵۰۰ mL آب داخل بالنی
با حجم mL ۱۰۰۰
ریخته و با سرعتmL ۳-۴
در دقیقه، به مدت ۴ ساعت تقطیر کرده و با حلال گزیلن تعیین مقدار میشود. میزان خاکستر
تام: حداکثر ۱۰٪ میزان خاکستر تام نامحلول در HCl:
حداکثر ۲٫۵٪ میزان رطوبت: در اثر خشک کردنg ۰٫۵ پودر گیاه در oven با دمای Cﹾ۱۰۵- ۱۰۰ به مدت ۲ ساعت، بیش از ۱۲٪ ورن کاهش نیابد.
محل رویش و زمان جمع‌آوری
بومادران علف هرز مزارع است و به صورت خودرو
در دشت‌ها و کنار جاده‌ها و نواحی کوهستانی اروپا و در مناطقی از شمال ایران و ارتفاعات
البرزو درکوههای کرمان بخصوص کوه هزار وکوه بیدخوان بردسیر می‌روید. زمان گلدهی گیاه
از اواخر اردیبهشت تا پایان تیرماه و بهترین زمان برداشت نیمه اول تیرماه است. بومادران
در گویش شمال خراسان و آذربایجان ساریگل نام دارد. بومادران ازتیرهٔ کاسنی واز تیره
مرکبیان است انواع مختلفی دارد که درکتاب فلور ایلام موجودوثبت شده میباشد این گیاه
در استان ایلام به وفوریافت میشود. بومادران با گلهای زرد رنگ در استان لرستان نیز
می‌روید و در گویش لری «برنجداس» نامیده میشود.
بخش مورد استفاده
سرشاخه‌های گلدار گیاه و عصاره روغنی حاصل
از گل.
فراورده‌ها
اشکال موجود: کپسول، عصاره، پودر، چای،
تنتور، لوسیون، baths
داروی موجود در بازار: یکی از اجزای متشکله پودر شیرینوش از شرکت گل
دارو و از اجزای دهانشویه پرسیکا از شرکت پورسینا میباشد.
خواص درمانی
گل:
درمان مشکلات سیستم تنفسی: ضد حساسیت، قابض
مخاط، ضد احتقان، خلط آور، عصاره روغنی (حاصل عصاره گیری از گل): ضد التهاب و ضد اسپاسم،
مرطوب‌کننده پوست، پاک کننده آرایشی، ضد شوره سر، محرک رشد مو، التیام دهنده موضعی
(کاربرد در ساخت شامپوها)
برگ:
محرک انعقاد خون، التیام دهنده زخم و جراحات.
جویدن برگ تازة آن برای دندان درد توصیه میشود.
بخش‌های هوایی:
درمان مشکلات سیستم گوارشی: آرام بخش دردهای
معدی، محرک گوارشی، مقوی معده، ضد نفخ، ملین، صفرا آور، برطرف کننده بی اشتهایی، رفع
کننده بواسیر، درمان مشکلات سیستم ادراری- تناسلی: ضد عفونی کننده مجاری ادراری، ادرار
آور، قاعده آور، منظم کننده قاعدگی، کاهش دهنده خونروی ماهیانه و کاهش درد، درمان مشکلات
سیستم قلبی-عروقی: تونیک خونی، محرک گردش خون، شل کننده عروق محیطی، کاهنده پر فشاری
خون، ضد ترومبوز مغزی و شریانی، تقویت کننده رگ‌های واریسی، معرق و تب بر، ضد ویروس،
ضد باکتری، ضد کرم، پشه کش، حشره کش، شستشو دهنده و ضد عفونی کننده، درمان اگزما و
سایر مشکلات پوستی، ضد درد و مسکن
ترکیب با گیاهان دارویی دیگر
بذر کرفس: افزایش دفع اسید اوریک و درمان
نقرس
آقطی و نعناع: مفید برای سرماخوردگی و آنفلوآنزا
زیژفول یا بداغ برفی: درمان فشار خون بالا
افشرهٔ دم اسب و بارهنگ نیزه‌ای: درمان
شکنندگی مویرگ‌ها
سپرک و دم شیر: درمان PMS و قاعدگی دردناک
طریقه و مقدار مصرف
۴-۲ گرم از سرشاخه‌های گلدار را با حدود
یک لیوان آب به مدت ۱۰ دقیقه جوشانده و صاف کرده و پس از سرد شدن، یک تا سه بار در
روز میل شود (با نبات یا عسل).
عوارض جانبی
بومادران جزو گیاهان با حداقل عوارض جانبی
است و در دوز مصرفی سر شاخه‌های گلدار به صورت دم کرده، عوارض جانبی آن نادر است ولی
با این حال عوارض زیر را به آن نسبت داده‌اند: خواب آلودگی، سداسیون، تهوع، استفراغ،
بی اشتهایی، حساسیت به نور (مصرف دراز مدت)، درماتیت تماسی (به احتمال قوی در اثر گوایانولید
پراکسیدها از جمله آلفا- پروکسی آشی فولید)
موارد احتیاط و منع مصرف
حاملگی (محرک انقباض رحم است)، شیردهی،
کودکان زیر دو سال، حساسیت به بومادران و سایر اعضای خانوادهٔ Compositae از مصرف این دارو در ناحیهٔ اطراف و داخل چشم خودداری شود.
تداخلات دارویی
با آنتی اسیدها، H2 Blockers،
مهارکننده‌های پمپ پروتون ← کاهش اثرات داروها با آنتی کواگولانت‌ها و ضد پلاکت‌ها
(هپارین، وارفارین، سالیسیلات) ← افزایش ریسک خونریزی با داروهای ضد فشار خون ← کاهش
بیش از حد فشار خون با مضعف‌های CNS (مسکن- خواب آورها، الکل،
opiateها، باربیتورات‌ها) ← over sedation با املاح آهن
← کاهش جذب املاح ◄مصرف با فاصلهٔ ۲ ساعته از هم
بخش‌های داروئی
سرشاخه‌های گل دار
برگ
گل بومادران جهت دفع کرمهای معده و روده
بسیار مفید میباشد. منع مصرف برای اشخاصی که دارای حساسیت‌های فصلی می‌باشند وجود
دارد. جهت بهبود سوءهاضمه و دیگر موارد گوارشی مفید است. مقدار مصرف برای اشخاص بالغ
روزانه ۲۵ گرم بیشتر توصیه نمی‌شود.
ترکیب‌های شیمیائی
روغن‌های فرار: کامازولن، کامفر و ...
سزکویی ترپن: لاکتون آکیلئین
خواص درمانی
ضد التهاب، ضد تب، ضد اسپاسم، آرام بخش
دردهای معدی، محرک گوارشی، مقوی معده، ضد نفخ، ملین، صفرا آور، برطرف کننده بی اشتهایی،
ضد میکروب قوی، ضد ویروس، ضد باکتری، ضد کرم، شستشو دهنده و ضد عفونی کننده، ضد عفونی
کننده مجاری ادراری، ادرار آور، معرق، ضد درد و مسکن، قابض مخاط، ضد حساسیت، ضد احتقان،
خلط آور، شل کننده عروق محیطی، کاهنده پر فشاری خون، ضد ترومبوز مغزی و شریانی، تقویت
رگ‌های واریسی، التیام دهنده زخم و جراحات، بند آورنده خونریزی، قاعده آور، منظم کننده
قاعدگی، کاهش دهنده خونروی ماهیانه و کاهش درد، رفع کننده بواسیر، ضد شوره سر، مرطوب‌کننده
پوست.
منابع
پرش به بالا ↑ لغتنامه دهخدا: مشک چوپان.
پرش به بالا ↑ فرهنگ فارسی معین
به نقل از کتاب داروهای گیاهی رسمی ایران
///////////
الفیہ (Yarrow)
ایک پھولدار پودہ ہے جو خاندانِ نجمان (Asteraceae)
سے تعلق رکھتا ہے اور شمالی نصف کرے کا باسی ہے۔ اسکو الفیہ کہنے کی وجہ یہ ہے کہ اسکی
پتیاں بہت زیادہ اور چھوٹی چھوٹی ہوتی ہیں اور الف کا مطلب ہوتا ہے ہزار (جیسے کہ الف
لیلہ) اور ان ہی ہزاروں چھوٹی چھوٹی پتیوں کی وجہ سے اسکو الفیہ کہا جاتا ہے یعنی ہزار
پتیوں والا۔ جیسا کہ سامنے معلوماتی خانے میں دیکھا جاسکتا ہے کہ دراصل ان پودوں کی
بہت سی انواع ہوتی ہیں اور انکے علیحدہ علیحدہ نباتاتی اسم ہوتے ہیں۔ یہاں جس پودے
کا ذکر کیا جارہا ہے اسکا نباتاتی نام اشیلہ الفیہ (Achillea
millefolium) ہے۔ اشیلہ ایک یونانی دیومالائی
کردار (Achillea) سے منسوب لفظ ہے جبکہ millefolium کا مطلب بھی
ہزار پتیوں والا یعنی الفیہ ہوتا ہے (milli
= سابقہ برائے ہزار اور folium
= لاحقہ برائے پتی)۔
///////////
אכילאה אלף העלה
(שם מדעי: Achillea millefolium) הוא צמח השייך למשפחת המורכבים. הצמח כולל כ-200 זני משנה אשר בתוכם
פרחי בר ופרחי נוי גינתיים. חלק מהזנים הם בעלי שיח וחלקם רב שנתיים. תקופת פריחת האכילאה
מתחילה מיוני ונמשכת עד אוקטובר.
//////////
به کردی
Gêjînk, pûjang, bêjank,Hezar pelik (Achillea millefolium) giyayek bêar
e. Du cûreyên wê hene, kulîlk spî û kulîlk zer. Di nava mêrgan dirûngehan,
cihên çêrê, bedenan, hema li her deverê şîn têt. Ji kevnar de di nava gel de
jibo derman tê bikaranîn. Di Kurdî de çend navên wê yên din jî hene. Wek:
Pûjang, Bêwijan, Gulmêş, Gulikê mahran û hwd. Gîyayek wek navê xwe bê jan e.
Ango; çi janan (êşan- arêşan) nade mirov, çi bandorên wê yên neyînî nînin.
//////////
به ترکی آذری
Adi boymadərən (lat. Achillea millefolium) - boymadərən cinsinə aid
bitki növü.
/////////
Achillea millefolium, commonly known as yarrow /ˈjæroʊ/ or common
yarrow, is a flowering plant in the family Asteraceae. It is native to temperate
regions of the Northern Hemisphere in Asia, Europe, and North America. It has
been introduced as a feed for live stock in places like New Zealand and
Australia. However, it is a weed in those places and sometimes also in its
native regions.
In New Mexico and southern Colorado, it is called plumajillo (Spanish
for 'little feather') from its leaf shape and texture. In antiquity, yarrow was
known as herbal militaris, for its use in stanching the flow of blood from
wounds.[4] Other common names for this species include gordaldo, nosebleed
plant, old man's pepper, devil's nettle, sanguinary, milfoil, soldier's
woundwort, thousand-leaf, and thousand-seal.
1 Description
2 Distribution
3 Varieties
4 Uses
4.1 Cultivation
4.1.1 Propagation
4.1.2 Cultivars
4.2 Companion planting
4.3 Agriculture
4.4 Food
4.5 Herbal and traditional uses
4.5.1 British folklore
4.5.2 Chinese divination
4.5.3 Native American uses
4.6 Dangers
4.7 Birds
5 Gallery
6 See also
7 References
8 Further reading
9 External links
Description
Yarrow leaves
Pollination
A. millefolium is an erect, herbaceous, perennial plant that produces
one to several stems 0.2–1 m (0.66–3.28 ft) in height, and has a spreading
rhizomatous growth form. Leaves are evenly distributed along the stem, with the
leaves near the middle and bottom of the stem being the largest. The leaves
have varying degrees of hairiness (pubescence). The leaves are 5–20 cm (2.0–7.9
in) long, bipinnate or tripinnate, almost feathery, and arranged spirally on
the stems. The leaves are cauline, and more or less clasping.
The inflorescence has 4 to 9 phyllaries and contains ray and disk
flowers which are white to pink. The generally 3 to 8 ray flowers are ovate to
round. Disk flowers range from 15 to 40. The inflorescence is produced in a
flat-topped capitulum cluster and the inflorescences are visited by many
insects, featuring a generalized pollination system. The small achene-like
fruits are called cypsela.
The plant has a strong, sweet scent, similar to that of chrysanthemums.
Distribution
Yarrow grows from sea level to 3,500 metres (11,500 ft) in elevation.
The plant commonly flowers from May through June. Common yarrow is frequently
found in the mildly disturbed soil of grasslands and open forests. Active growth
occurs in the spring.
The plant is native to Eurasia and is found widely from the UK to China.
In North America, both native and introduced genotypes, and both diploid
and polyploid plants are found. It is found in every habitat throughout
California except the Colorado and Mojave Deserts. Common yarrow produces an
average yield of 43,000 plants per acre, with a total dry weight of 10,500 lbs.
The plant is found in Australia as an introduction.
Clusters of 15 to 40 tiny disk flowers surrounded by three to eight
white to pink ray flowers are, in turn, arranged in a flat-topped inflorescence
(Wenatchee Mountains, Washington).
Pink flowers
Varieties
The several varieties and subspecies include:
Achillea millefolium subsp. millefolium
A. m. subsp. m. var. millefolium - Europe, Asia
A. m. subsp. m. var. borealis - Arctic regions
A. m. subsp. m. var. rubra - Southern Appalachians
A. millefolium subsp. chitralensis - western Himalaya
A. millefolium subsp. sudetica - Alps, Carpathians
Achillea millefolium var. alpicola — Western United States, Alaska
Achillea millefolium var. californica — California, Pacific Northwest
Achillea millefolium var. occidentalis — North America
Achillea millefolium var. pacifica — west coast of North America, Alaska
Achillea millefolium var. puberula — endemic to California
Uses
Achillea millefolium 'Paprika' cultivar
Achillea millefolium cultivar
Cultivation
Achillea millefolium is cultivated as an ornamental plant by many plant
nurseries. It is planted in gardens and natural landscaping settings of diverse
climates and styles. They include native plant, drought-tolerant, and wildlife
gardens. The plant is a frequent component of butterfly gardens. The plant
prefers well-drained soil in full sun, but can be grown in less ideal conditions.
Propagation
For propagation, seeds require light for germination, so optimal
germination occurs when planted no deeper than one-quarter inch (6 mm). Seeds
also require a germination temperature of 18–24 °C (64–75 °F). It has a
relatively short life in some situations, but may be prolonged by division in
the spring every other year, and planting 12 to 18 in (30–46 cm) apart. It can become
invasive.
Cultivars[edit]
The species use in traditional gardens has generally been superseded by
cultivars with specific 'improved' qualities. Some are used as drought tolerant
lawn replacements, with periodic mowing. The many different ornamental cultivars
include: 'Paprika', 'Cerise Queen', 'Red Beauty', 'Red Velvet', 'Saucy
Seduction', 'Strawberry Seduction' (red), 'Island Pink' (pink), and 'Calistoga'
(white), and 'Sonoma Coast' (white). Several, including 'Kelwayi', and
'Lansdorferglut' (both pink)have gained the Royal Horticultural Society's Award
of Garden Merit. The many hybrids of this species designated Achillea x
taygetea are useful garden subjects, including: 'Appleblossom', 'Fanal',
'Hoffnung', and 'Moonshine'.
Companion planting
Yarrow is considered an especially useful companion plant, repelling
some pest insects while attracting good, predatory ones. It attracts predatory
wasps, which drink the nectar and then use insect pests as food for their
larvae. Similarly, it attracts ladybirds and hoverflies.
Agriculture
A. millefolium can be planted to combat soil erosion due to the plant's
resistance to drought. Before the arrival of monocultures of ryegrass, both
grass leys and permanent pasture always contained A. millefolium at a rate of
about 0.3 kg/ha. At least one of the reasons for its inclusion in grass
mixtures was its deep roots, with leaves rich in minerals. Thus its inclusion
helped to prevent mineral deficiencies in the ruminants to which it was fed.
It was introduced into New Zealand as a drought-tolerant pasture. It is
very prevalent.
Food
Yarrow has also been used as a food or in teas, and was very popular as
a vegetable in the 17th century. The younger leaves are said to be a pleasant
leaf vegetable when cooked like spinach, or in a soup. Yarrow is sweet with a
slight bitter taste. The leaves can also be dried and used as an herb in
cooking.
In the Middle Ages, yarrow was part of an herbal mixture known as gruit
used in the flavoring of beer prior to the use of hops.The flowers and leaves
are used in making some liquors and bitters.
Herbal and traditional uses
This section needs more medical references for verification or relies
too heavily on primary sources. Please review the contents of the section and
add the appropriate references if you can. Unsourced or poorly sourced material
may be challenged and removed. (October 2015)
Rod of Asclepius2.svg
A. millefolium has seen historical use as in traditional medicine, often
because of its astringent effects. The herb is purported to be a diaphoretic,
astringent, tonic, stimulant and mild aromatic. It contains isovaleric acid,
salicylic acid, asparagin, sterols, flavonoids, bitters, tannins, and
coumarins.[citation needed] The genus name Achillea is derived from mythical
Greek character, Achilles, who reportedly carried it with his army to treat
battle wounds. This medicinal use is also reflected in some of the common names
mentioned below, such as staunchweed and soldier's woundwort.
Traditional names for A. millefolium include arrowroot, bad man's
plaything, bloodwort, carpenter's weed, death flower, devil's nettle, eerie,
field hops, gearwe, hundred leaved grass, knight's milefoil, knyghten,
milefolium, milfoil, millefoil, noble yarrow, nosebleed, old man's mustard, old
man's pepper, sanguinary, seven year's love, snake's grass, soldier, soldier's
woundwort, stanchweed, thousand seal, woundwort, yarroway, yerw. The English
name yarrow comes from the Saxon (Old English) word gearwe, which is related to
both the Dutch word gerw and the Old High German word garawa.
Yarrow (Achillea millefolium) essential oil in a colorless glass vial
The dark blue essential oil, extracted by steam distillation of the
flowers, has been used as an anti-inflammatory [non-primary source needed] or
in chest rubs for colds and influenza.
The leaves encourage clotting, so it can be used fresh for
nosebleeds.[39][unreliable medical source?] The aerial parts of the plant are
used for phlegm conditions, as a bitter digestive tonic to encourage bile flow,
and as a diuretic.[40][unreliable medical source?] The aerial parts act as a
tonic for the blood, stimulate the circulation, and can be used for high blood
pressure; it is also useful in menstrual disorders, and as an effective sweating
remedy to bring down fevers.
Yarrow intensifies the medicinal action of other herbs taken with
it.[41][unreliable medical source?] It is reported to be associated with the
treatment of the following ailments::293,367,518[unreliable medical source[؟
Pain, antiphlogistic, bleeding, gastrointestinal disorders, choleretic
inflammation, emmenagogue, stomachache.
Chinese proverbs claim yarrow brightens the eyes and promotes
intelligence.[citation needed] Yarrow and tortoiseshell are considered to be
lucky in Chinese tradition.
In classical Greece, Homer tells of the centaur Chiron, who conveyed
herbal secrets to his human pupils, and taught Achilles to use yarrow on the
battle grounds of Troy.
British folklore
In the Hebrides a leaf held against the eyes was believed to give second
sight.
Chinese divination
The stalks are dried and used as a randomising agent in I Ching
divination.
Native American uses
Budding
Yarrow and its North American varieties, was used in traditional Native
American herbal medicine by tribes across the continent. The Navajo considered
it to be a "life medicine", chewed it for toothaches, and poured an
infusion into ears for earaches. The Miwok in California used the plant as an
analgesic and head cold remedy.
Several tribes of the Plains Indians used common yarrow. The Pawnee used
the stalk for pain relief. The Chippewa used the leaves for headaches by
inhaling it in a steam. They also chewed the roots and applied the saliva to
their appendages as a stimulant. The Cherokee drank a tea of common yarrow to
reduce fever and aid in restful sleep.
Among the Zuni people use the occidentalis variety medicinally. The
blossoms and root are chewed, and the juice applied before fire-walking or
fire-eating. A poultice of the pulverized plant is mixed with water and applied
to burns. Recently it was reported that treatment with Achillea millefolium may
attenuate disease severity, inflammatory responses, and demyelinating lesions
in a mouse model of Multiple Sclerosis.
Dangers
In rare cases, yarrow can cause severe allergic skin rashes; prolonged
use can increase the skin's photosensitivity. This can be triggered initially
when wet skin comes into contact with cut grass and yarrow together.
In one study, aqueous extracts of yarrow impaired the sperm production
of laboratory rats.
Birds
Several cavity-nesting birds, including the common starling, use yarrow
to line their nests. Experiments conducted on the tree swallow, which does not
use yarrow, suggest that adding yarrow to nests inhibits the growth of
parasites.
Its essential oil kills the larvae of the mosquito Aedes albopictus.
Yarrow on Janče hill, Slovenia
Scientific classification
Kingdom: Plantae
)unranked): Angiosperms
)unranked): Eudicots
)unranked): Asterids
Order: Asterales
Family: Asteraceae
Genus: Achillea
Species: A.
millefolium
Binomial name
Achillea millefolium
L.
